 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
| |
|
|
| 3 กันยายน 2552 |
|
|
 |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
| |
เราสามคน...หนทางเดียว011(2+1=5)
สิ่งที่คาดการณ์เอาไว้แต่แรกเป็นจริงดังคาดเอาไว้ เมื่อไมค์เห็นหมายเลขของเพื่อนโชว์ที่หน้าจอ เขารอเวลาการประชุมเลิกแล้วค่อยโทรกลับไป เพราะถ้าขืนรีบรับแล้วรีบโทรก็จะดูน่าสงสัย
มีอะไรด่วนเหรอ โทรมาไม่หยุดเลยนะ ไมค์ทำน้ำเสียงปกติ
นายเอาลินไปไว้ที่ไหน ขันธ์ตะคอกใส่สายจนคนในออฟฟิตต้องรีบปิดประตูห้อง
นายพูดเรื่องอะไร ฉันไม่ได้เอาลินไปไว้ที่ไหนทั้งนั้น ไมค์ตอบเลี่ยงแล้วแกล้งสงสัย นี่มันเรื่องอะไรกันแน่
เสียงถอนหายใจดังขึ้นในสาย ขันธ์จึงพูดกับเพื่อนอย่างใจเย็นขึ้น เมื่อวานนายออกจากบ้านไปกับลินไม่ใช่เหรอ นายไปส่งเธอที่ไหนยังไงบ้าง อธิบายมาให้หมดสิ
อ๋อ เมื่อวานฉันพาลินไปส่งที่คลินิก แล้วก็รับไปส่งที่สนามบิน เห็นบอกว่าจะไปดูอะไรหน่อย แล้วพอดีฉันมีนัดกับลูกค้าก็เลยไม่ได้รับเธอกลับมา นายอย่าบอกนะว่าเธอบินกลับเมืองไทย เพราะฉันไม่เห็นกระเป๋าเดินทางสักใบ ไมค์ถามกลับเหมือนคนไม่รู้เรื่อง
นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ไปส่งลินที่สนามบิน แต่ฉันเช็คแล้วไม่มีเที่ยวบินไหนมีชื่อลินเลย โว๊ย จะบ้าตาย ขันธ์เริ่มจนปัญญา
บางทีเธออาจไม่ได้หายไปอย่างที่นายคิดก็ได้ เธออาจแค่หลบไปพัก ช่วงนี้นายทะเลาะกับเธอหรือเปล่าล่ะ ไมค์พยายามปลอบเพื่อน ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่านลินยังไม่ได้ไปไหนไกลจากเพื่อนเขามากนัก
ไม่เลย เป็นอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้ทะเลาะกัน ลินก็สงบดี แต่เพราะแบบนี้ยิ่งน่ากลัว อย่างที่บอก...ทุกทีที่จะหายไป ลินเขาก็จะสงบอย่างนี้อยู่เรื่อย อืม เดี๋ยวเช็คที่คลินิกก่อนว่ายังไง แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวอาจถามอะไรอีก ขันธ์ตัดสายและทำให้ไมค์โล่งใจที่เพื่อนไม่ถามมากความอีก
ไมค์ถอนหายใจยาวเมื่อทุกอย่างเป็นอย่างที่เพื่อนคาด และนลินก็เก็บตัวเงียบ หากยังติดต่อผ่านโปรแกรมแชทได้เรื่อยๆ เขาบอกเรื่องที่เพื่อนเขาโทรมาถาม ขณะที่นลินไม่ใส่ใจมากนัก เธอกำลังเตรียมตัวเข้าคลอสเตรียมตัวคลอด และไม่สนใจว่าทั้งสองพี่น้องนั่นจะบ้าคลั่งตามหาเธอแค่ไหน
สิ่งที่เพื่อนเขากลัวเป็นความจริง ไมค์ต้องยอมรับว่าเพื่อนทั้งสองกลัวนลินยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด แต่จะมีใครรู้...แม้แต่ตัวนลินเองก็ยังกลัวสิ่งที่ตัวเองเป็น เพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเวลาไหนตัวเองจะเป็นอย่างไร...
****************************
ยามเช้าในห้องพักใหม่ทำให้นลินสบายใจขึ้น ถึงแม้จะยังคิดถึงเจ้าของพื้นที่ว่างบนเตียงเดียวกัน แต่เธอก็สงบใจได้มาก เมื่อไม่ต้องคิดถึงทางเลือกหลายทางที่ต้องทำหรือถูกบังคับให้ทำ
เธอตื่นเช้าตามเวลาปกติของคนทั่วไป และถือบัวรดน้ำไปให้น้ำกับต้นไม้ เธอเหลียวมองไปทางระเบียงห้องขวา เห็นต้นไม้กำลังแห้งเหี่ยว จึงรดเผื่อไปด้วยเพราะระเบียงติดกัน ซึ่งเธอทำอย่างนั้นเกือบทุกวัน จนกระทั่งวันนี้
ขอบคุณครับ น้ำเสียงสุภาพมาก่อนเจ้าของเสียง
นลินเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงเห็นเป็นชายหนุ่มก็ตั้งแง่ขึ้นมาทันที เธอพยักหน้าก่อนเตรียมหลบ หากเขายังคงพูดทักทายตามมรรยาทต่อไป
ผม ด็อกเตอร์ชาร์ล ปีเตอร์สัน อยู่ข้างห้องครับ แล้วคุณล่ะ ชายหนุ่มตาสีฟ้ากำลังทักทายอย่างเป็นมิตร ในมือเขาถือถ้วยกาแฟแต่ไม่ใช่เพราะกำลังจะออกจากบ้าน หากเขาเพิ่งกลับมาต่างหาก
นลิน กุมุทินีค่ะ นลินหันหน้ามาให้เขามองชัดขึ้น ทำให้เขาเห็นท้องห้าเดือนเด่นชัดเพื่อไม่ให้เขามายุ่งกับเธออีก
ขอบคุณนะครับ ที่ช่วยผมดูแลต้นไม้ หมอก็อย่างงี้ล่ะครับ ไม่ค่อยมีเวลาดูแล แล้วนี่สามีคุณละครับ ไปทำงานแล้วเหรอ หมอหนุ่มเห็นท้องเธอนูนชัดก็คาดว่าเธอคงอยู่กับสามี จึงชวนคุยต่อไปในฐานะเพื่อนบ้าน
เปล่าค่ะ ฉันอยู่คนเดียว ขอตัวก่อนนะคะ นลินไม่อยากพูดคุยกับเขามากนัก เพราะเธอยังไม่พร้อมที่จะเชื่อใจใคร
ชาร์ลมองหญิงสาวชาวเอเชียข้างห้องเดินกลับไปแล้วก็ยักไหล่ ที่คิดเอาไว้น่าจะใจดีแต่กลับเย็นชา หากมาทบทวนคำพูดเธอ อาจเพราะเธอมีความคิดไม่ดีกับผู้ชายก็ได้ เขาหยุดคิดก่อนหาที่พักสายตาเพราะยังต้องเข้าเวรอีกตอนเย็น
****************************
วันเวลาของนลินผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทุกครั้งที่อยู่คนเดียวเธอก็มีเวลาคิดอะไรเพลินๆ บ้าง แต่น่าแปลกที่เธอไม่เคยลืมความอ่อนโยนที่คู่แฝดหนุ่มทั้งสองมีให้เสมอ
เธอได้ข่าวจากไมค์ว่าเขตต์เดินทางกลับเมืองไทยเพื่อไปตามหาเธอ ขณะที่ขันธ์ให้คนตามหาเธอที่นี่ เพราะเชื่อว่าเธอคงไม่ไปที่อื่นนอกจากสองที่นี้ ส่วนไมค์มาเยี่ยมเธอทุกเสาร์อาทิตย์ แล้วก็ไปเข้าคลอสเตรียมความพร้อมกับเธอ
ไงครับ หมอหนุ่มข้างห้องยังคงโผล่หน้ามาชวนคุยเรื่อยๆ
ก็สบายดีค่ะ ทั้งแม่ทั้งลูก คุณล่ะ เพิ่งออกเวรหรือว่าจะไปเข้าเวรคะ นลินเริ่มคุ้นเคยกับคุณหมอข้างห้องมากขึ้น เพราะเวลาไม่สบาย เธอก็มีคนช่วยถ้าเขาว่าง
ออกเวรครับ เข้าไปยี่สิบสี่ชั่วโมงก็เพิ่งออกนี่แหละครับ ชาร์ลตอบกลับ อาชีพอย่างเขาจะเอาอะไรแน่นอนได้บ้าง ขนาดแฟนยังหาเวลาว่างให้ไม่ได้จนต้องเลิกรากันไป
ทานแต่กาแฟอีกแล้วเหรอคะ รอแปบหนึ่งนะคะ นลินยิ้มให้ก่อนเดินกลับเข้าไปหยิบแซนวิชกับแพนเค้กที่เธอใช้เวลาว่างทำจนเป็นมาให้ คราวนี้สภาพต้องดีขึ้นแน่ๆ เพราะมีคนมาการันตีแล้วค่ะ
ขอบคุณครับ ชาร์ลรับมาก่อน เขาเห็นเธอกลับเข้าไปในห้อง แต่ก็ต้องตกใจเมื่อมีชายหนุ่มที่ยื่นหน้าออกมาจากห้อง
สวัสดีครับ ไมค์ยิ้มให้หมอหนุ่มที่เธอเคยเล่าให้ฟัง ขอบคุณที่แนะนำคลอสเตรียมความพร้อมให้นะครับ
ชาร์ลนิ่งงันเมื่อเห็นชายหนุ่มในห้องเธอเป็นครั้งแรก คาดว่าเธอคงคืนดีกับพ่อของลูกแล้ว ไม่เป็นไรครับ ลินเป็นคนไข้ของเพื่อนผมพอดี
อ๋อครับ ไมค์พยักหน้าอีกครั้งก่อนเดินกลับเข้าไปในห้องเพราะนลินเรียก
ไมค์ช่วยดูตรงนี้ให้หน่อยนะ นลินพูดเสร็จก็หยิบแก้วน้ำส้มส่งให้ชาร์ล โทษทีค่ะ เพื่อนฉันเขาอยากเจอคุณมานานแล้ว
เพื่อนคุณเหรอ ชาร์ลถามซ้ำ
ค่ะ ไมค์ เพื่อนสนิทฉันเอง เขาเป็นเจ้าของห้องนี้ด้วย เขาใจดีมากที่ให้ฉันอยู่ที่นี่ นลินยิ้มให้ เพราะนานๆ ถึงได้คุยกับคนข้างห้อง โดยมากเธอจะทิ้งโน้ตให้เขา เพื่อถามเกี่ยวกับอาการคนท้องมากกว่า
เหรอครับ อืม ผมถามอะไรได้ไหมครับ ชาร์ลไม่รู้ว่าเขาสนิทกับเธอพอจะถามเธอแล้วหรือไม่ สองเดือนที่ผ่านน้อยครั้งที่เขาจะได้คุยกับเธอตรงๆ
ถามอะไรละคะ ถามมาเถอะ แต่ฉันต่างหากที่เกรงใจคุณ เผื่อคุณอยากพักผ่อน นลินหันไปมองเพื่อนที่อยู่ในห้องกำลังง่วนกับการต่อเก้าอี้แล้วหันมามองเขา
พ่อของลูกคุณน่ะ เขาไปไหนแล้วล่ะครับ ชาร์ลถามสิ่งที่เขาสงสัย
นลินนิ่งงัน ก่อนเรียบเรียงคำพูดเพื่อตอบ เรามีปัญหากันแล้วไปกันไม่ได้น่ะค่ะ ไม่อยากให้มันคาราคาซัง ก็แยกกันไป อืม ฉันไม่รบกวนคุณดีกว่า คุณจะได้พักผ่อนบ้าง ไว้คุยกันใหม่นะคะ
ชาร์ลมองเธอเลี่ยงเข้าไปในห้อง เขาเดาได้ว่าเธอคงมีอะไรมากกว่าที่เล่าให้ฟัง แต่เขาก็ไม่คิดคาดคั้นเธอ เขาก็แค่คนข้างห้องจะไปคาดคั้นอะไรเธอได้ เพียงความเอื้ออาทรที่น้อยคนนักจะมีเท่านั้นที่ทำให้เขาประทับใจ เมื่อเธอช่วยเขาดูแลต้นไม้แล้วให้เวลาทักทายกับเขาบ้างก็พอแล้ว
ไมค์มองเธอเดินกลับเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าซีดลงก็แปลกใจ เป็นอะไรเหรอลิน
เปล่าๆ ไม่มีอะไร เอ่อ ดีนส์กับแพทริกเป็นยังไงกันบ้างน่ะ นลินนึกขึ้นได้รีบปิดปาก เพราะชาร์ลถามทำให้เธอหลุดปากพูดถึงคนสองคนที่ไม่อยากพูดถึงมากที่สุด แล้วเธอก็เดินหนีเพราะไม่อยากให้ไมค์เห็นความอ่อนแอ
ไมค์รู้ว่านลินไม่ได้เย็นชาอย่างที่เห็น เธอแค่ไม่อยากให้ใครแตะต้องแผลใจแม้แต่ตัวเอง เขาเดินเข้าไปแตะไหล่เธอเบาๆ เพื่อปลอบโยน ไม่กล้าก้าวล้ำข้ามเส้นที่เธอขีดไว้สำหรับเขา เพียงเธอเปิดโอกาสให้เขาได้ดูแลเธอก็เพียงพอแล้ว เธอมีเรื่องให้คิดมากเกินไป...เขาจะเพิ่มเรื่องให้เธอได้อย่างไร
อืม เดี๋ยวออกไปข้างนอกกันดีกว่านะ ว่าแต่เก้าอี้ต่อเสร็จหรือยังเนี่ย นลินกลบเกลื่อนความรู้สึกด้วยการเปลี่ยนเรื่อง
ถ้าวันนี้คุณไม่สบายใจก็ไม่ต้องออกไปก็ได้นะ พักผ่อนอยู่กับบ้านดีกว่าไหม ไมค์เห็นเธอสีหน้าไม่ค่อยดีจึงไม่อยากให้เธอออกไปเหนื่อย
ไม่ล่ะ ออกไปข้างนอกดีกว่า ไปหาต้นไม้มาเพิ่ม ดีกว่าอยู่เฉยๆ นะ นลินพูดด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ
เธอมองต้นไม้นอกห้องแล้วถอนหายใจ เมื่อนึกถึงกิจกรรมในบ้านที่เขตต์ชอบ ส่วนกิจกรรมที่ขันธ์ชอบก็คือนอนอ่านหนังสืออยู่บ้าน ซึ่งตอกย้ำให้เธอรู้ว่าไม่ควรอยู่ที่นี่ เพราะไม่อยากนึกถึงวันเวลาที่เคยอยู่ด้วยกันกับทั้งสองคน
****************************
เสียงโยนร่างสูงลงบนเตียงด้วยความหงุดหงิด ขันธ์เพิ่งกลับจากเมืองไทย หลังจากที่พ่อแม่โทรมาบอกว่าเขตต์เมาเละไม่ทำอะไรทั้งสิ้น จนเขาต้องไปลากกลับมานิวยอร์ก เขาปวดหัวเรื่องนลินและยังน้องชายเขา ที่แทบเสียผู้เสียคนเมื่อค้นหานลินเท่าไรก็ไม่พบ
นายทำตัวแบบนี้ได้ยังไง ไหนว่าจะช่วยกันตามหาลิน ขันธ์ตะคอกอย่างสุดทน
ลิน ลินอยู่ไหน เขตต์ยังคงมึนเมาต่อไป
ขันธ์ได้แต่ถอนหายใจ ก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง เขานึกไม่ออกว่าผู้หญิงคนเดียวกลับเล็ดรอดสายตาเขาไปได้ยังไง ทั้งที่ให้คนตามหา แต่กลับหาไม่เจอสักที
ผู้หญิงตัวคนเดียวกำลังตั้งท้องลูกแฝดของเขา จะมีกำลังอะไรไปหลบหนีเขาพ้น หมอให้ใบรับรองแพทย์แล้วก็ให้ข้อมูลมาแต่ก็ไม่กระจ่างนัก เขารู้แต่ว่า...เขาได้ลูกแฝด
นี่ก็เข้าเดือนที่สี่แล้วที่นลินหายตัวไป ก็เท่ากับเธอท้องได้เจ็ดเดือนกว่าแล้ว ผู้หญิงท้องแก่ไม่น่าจะหายาก ถ้าไม่มีคนช่วย...เขาครุ่นคิดถึงคำพูดของแม่
ถ้าทบทวนดูให้ดีจะรู้ว่าทุกอย่างมันอยู่ที่จุดเริ่มต้น...
ถ้าพยายามทุกทางแล้วยังไม่เจอ ต้องทบทวนแล้วว่าตอนแรกมันเกิดอะไรขึ้น ขันธ์นึกถึงเพื่อนเขา...ไมค์ แต่ทุกคำพูดไม่มีพิรุธ แล้วไมค์ก็ยังทำตัวปกติไม่มีอะไรผิดสังเกต หากเมื่อเขาไม่รู้จะทำอย่างไร เขาอาจต้องลองเสี่ยงสืบผ่านเพื่อนเขาดู
****************************
ยามเช้าที่อากาศอบอุ่นแม้จะเข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ทว่านลินยังคงอยู่ได้อย่างสงบแม้จะยังคิดถึงทั้งสองคนบ้างแต่ก็ไม่มากเท่าที่กลัวไว้ เธอนั่งดื่มชาและรอเวลาอย่างเชื่องช้า
โชคดีที่สุขภาพเธอดีขึ้นมาก แม้หมอที่ดูแลจะคอยเตือนเรื่องร่างกายที่อ่อนแอลงของเธอ
ลิน ไมค์เรียกชื่อเธอจากฝั่งตรงข้าม
เช้านี้ทั้งสองนัดกันนอกบ้าน เพราะนลินอยากออกมาเดินเล่นยามเช้าเพื่อให้สุขภาพแข็งแรง แต่ถึงจะมีอาการเจ็บเตือนบ้าง หากไม่น่าเป็นห่วง เธอหวังว่าจะไม่คลอดก่อนกำหนด
หลังจากแยกจากฝาแฝดคู่นั้น เธออุ้ยอ้ายขึ้นมากเพราะไม่เคร่งเครียดเหมือนเดิม ขนาดลูกน้อยก็เข้าสู่มาตรฐานปกติแล้ว ไม่ตัวเล็กมากเหมือนตอนแรก
นลินเพียงโบกมือให้ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นดวงหน้าคุ้นเคยโผล่มากระชากเสื้อไมค์ แล้วชกลงไปนอนกับพื้น
เพื่อนเลว เขตต์กรนด่าเพื่อนรักอย่างสุดทน เมื่อเห็นเพื่อนมาหานลิน แล้วหันมามองหญิงสาวคนรัก ทำไมลินทำแบบนี้ ทำไมต้องทำแบบนี้
อย่ามายุ่งกับลินนะ ไปไกลๆ เลย นลินรีบเข้าไปดูไมค์ นึกสงสารที่เขาโดนชกเข้าไปอย่างจัง
เขตต์เข้าไปกระชากแขนเธออย่างแรง ไม่ให้เข้าใกล้เพื่อนเขาก่อนตะคอกถาม ลินพูดอย่างงี้ได้ยังไง เพราะมันใช่ไหม ลินถึงหนีพี่ไป
ไม่ใช่ จะบ้าไปแล้วเหรอ ลินแค่อยากพัก แต่ทำไมลินต้องแก้ตัวให้พี่ฟังด้วย ไปให้พ้นเลยนะ ถ้ายังไม่มีเหตุผลแบบนี้ นลินขมวดคิ้วก่อนตะคอกกลับ
เธอสะบัดจนหลุดแต่เพราะเขตต์ยึดเธอเอาไว้เหนียวแน่น ทำให้เธอเสียหลักไปชนโต๊ะ หากนลินเข้มแข็งเกินกว่าจะพูดอะไรออกมา ไปกันเถอะ ไมค์ อย่าไปสนใจคนบ้าแบบนี้เลย
ไมค์พูดไม่ออกเมื่อเพื่อนตามมาเจอเขากับนลิน เขาไม่รู้จะอธิบายอะไร และได้แต่มองเพื่อนทรุดลงนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง ขณะที่เขาก็ถูกนลินลากไปอีกทาง แต่พอพ้นมุมถนน นลินก็พิงกำแพงเพราะเจ็บท้องมากขึ้น
เป็นอะไรหรือเปล่า ไมค์ชักกังวล
นลินหอบหายใจถี่ๆ ก่อนส่ายหน้า คงเจ็บเตือนเหมือนทุกทีแหละ ช่างๆ เถอะ เดี๋ยวนอนพักก็คงดีขึ้น
แน่ใจเหรอว่าไม่อยากให้อธิบายให้ดีนส์เข้าใจ ไมค์ช่วยพยุงเธอเดิน เพราะดูเหมือนเธอจะเดินไม่ไหว
ไม่ต้องหรอก ปล่อยให้เข้าใจแบบนั้นก็ดี จะได้เลิกมายุ่งกับฉันสักที นลินพยายามหายใจเข้าลึกๆ และสักพักก็อาการดีขึ้น จึงเดินตัวตรงไปยังอพาร์ทเมนได้
ผมว่ามันบานปลายขึ้นทุกทีนะ ให้ผมคุยกับพวกเขาเถอะ ไมค์พยายามเกลี่ยกล่อมเธอเหมือนที่พยายามทำมาตลอด
อย่าเลย คุณคิดว่าเขาจะฟังคุณเหรอ ฉันไม่คิดอย่างนั้นหรอก นลินตอบอย่างมั่นใจ เธอค่อยๆ เดิน แต่ก็มองเหลียวหลังเรื่อยๆ เพราะกลัวว่าเขตต์จะเดินตามมา ฉันว่าต้องหาที่อยู่ใหม่แล้วล่ะ ดีนส์รู้อย่างงี้ แพทริกต้องรู้แน่
ผมก็ว่าอย่างนั้นล่ะ ผมว่าคุณอย่าหนีเลยดีกว่านะ ยังไงพวกเขาก็คงไม่ทำอะไรคุณหรอก ไมค์มาคิดๆ ดูแล้วเพื่อนเขาคงไม่ทำอะไรนลิน แต่ตัวเขานี่สิน่าห่วงกว่าเพราะไม่รู้ว่าเพื่อนทั้งสองจะทำอะไรหรือเปล่า
อืม ถ้าฉันหนีอีก คุณโดนดีแน่ๆ เฮ้อ เอาเถอะ ฉันจะไม่หนีแล้ว แต่ฉันจะไม่กลับไปอยู่กับพวกเขาหรอก นลินมุ่งมั่นตั้งใจ
ขืนเธอหนีอีก ไมค์ต้องโดนหนักแน่ เท่าที่รู้เขตต์ไม่น่าห่วงเท่าขันธ์ เธอเชื่อว่าคนอย่างขันธ์ทำอะไรได้มากกว่าที่เธอคิดไว้มากนัก เธอไม่อยากให้ไมค์เดือดร้อน
ช่างเถอะ คุณเข้าไปทำแผลหน่อย เดี๋ยวฉันทำอะไรให้ทาน เสียดายจังร้านนั้นอร่อยเสียด้วยสิ นลินบ่นนิดๆ อย่างไม่จริงจังนัก เพื่อเปลี่ยนเรื่อง
ขอบคุณครับ ไมค์ตอบ
เขาเข้าไปในห้องเรียบๆ ที่เธอไม่ตกแต่งสิ่งใด นอกจากต้นไม้ที่นอกระเบียง เธอดูแลมันอย่างดีเสียจนเขารู้สึกสบายใจทุกครั้งที่มาอยู่ที่นี่กับเธอ เสียดายเธอเป็นผู้หญิงที่เพื่อนทั้งสองคนของเขาปรารถนา...เขาจึงไม่มีสิทธิอื่นนอกจากเป็นเพื่อนเธอ
นอกห้องกำลังมีใครบางคนมองทุกอย่างอยู่ ขันธ์มองเพื่อนรักเดินเข้าไปในห้องพักของนลินอย่างเงียบๆ แท้จริงเขาตามน้องชายมาด้วย หากน้องชายเขาทำเสียเรื่องเพราะอารมณ์ร้อน แต่ก็ดีที่ทำให้เขามีโอกาสตามมาจนถึงที่นี่
ความจริงยังไม่กระจ่าง...แต่เขาเชื่อว่าเขายังพอจัดการทุกอย่างให้เป็นไปตามต้องการได้
****************************
พอกลับมาถึงบ้านเขาก็เห็นน้องชายนอนจมขวดเหล้าเช่นเดิม ขันธ์ทำได้เพียงแต่ส่ายหน้าก่อนสะกิดน้องชายขึ้นมาคุย เขาจุดบุหรี่ขึ้นสูบ แต่เมื่อน้องชายตื่นก็เห็นจ้องบุหรี่ในมือเขาตาแป๋ว
เออ เขายื่นให้แล้วจุดมวนใหม่แทน
ขอบใจ เขตต์เซ็งสุดชีวิตกับสิ่งที่เจอในวันนี้ ทำไมลินทำแบบนี้
ไม่ใช่เพราะไมค์ก็แล้วกัน คิดอะไรเป็นเด็กๆ ไมค์ไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกน่า ขันธ์พูดอย่างนี้ก็เพราะเขาเชื่อใจเพื่อนกับนลินมากพอ
แน่ใจเหรอ นายไม่เห็นเวลาไมค์มองลินรึไง ถ้าไม่รักแล้วอะไร ขันธ์ยกขวดเหล้าขึ้นมอง เห็นขวดไหนเหลือก็ยกดื่มดับความกระหายและเคืองโกรธ
แล้วไง ที่สำคัญคือลินไม่รักก็พอ ดื่มพอได้แล้วมั๊ง ทำตัวแบบนี้ลินก็ยิ่งไม่กลับมาหานายหรอก ดูสภาพตัวเองสิ ทุเรศนัยน์ตาชะมัด ขันธ์บ่นเมื่อมองสภาพเสื้อผ้ายับยู่ยี่ ที่ไม่รู้ว่าใส่มากี่วันของน้องชายแล้วอนาถ เพราะเหมือนมองตัวเองในสภาพทุเรศๆ แบบนั้น
เขตต์หันไปมองตัวเองในกระจกแล้วก็เห็นด้วย เขาเอาสภาพแบบนี้ไปเจอนลินได้ยังไง หนวดเต็มหน้าสภาพย่ำแย่แบบนี้น่ะเหรอ โทษที
เขตต์พูดไม่พูดเปล่า...หยิบบุหรี่ของเขากับคู่แฝดไปดับเฉย
เฮ้ย อะไรของนายวะเนี่ย ขันธ์เป็นงง
ลินไม่ชอบให้สูบบุหรี่ว่ะ ลินบอกว่าแม้แต่สุขภาพตัวเองยังไม่รู้จักดูแลแล้วจะไปดูแลใครได้ เขตต์ตอบตามตรง
นายบ้าหรือเปล่าเนี่ย มานึกได้อะไรตอนนี้ ก่อนหน้านี้ตอนเมา ทำไมนายไม่คิดถึงคำพูดของลินบ้าง ขันธ์ให้ปวดหัวกับอารมณ์ไม่คงที่ของน้องชาย
ก็ลืมกันบ้าง ว่าแต่นายรู้ที่อยู่ของลินหรือยัง เขตต์รู้ว่าพี่ชายทำอะไรละเอียดเสมอ
รู้แล้ว พรุ่งนี้ว่าจะไปแต่เช้า ขันธ์ตอบ ก่อนมองน้องชายลุกไปหาเสื้อผ้าเปลี่ยน
งั้นฉันไปก่อนแล้วกัน บอกมาว่าที่ไหน เขตต์ไม่รอให้สร่างเมา เขาร้อนใจ
เฮ้ย ใจเย็น พรุ่งนี้ก็ได้ ให้เวลาลินหน่อย ขันธ์รีบห้าม
ไม่ล่ะ รอพรุ่งนี้เกิดลินหนีไปคืนนี้ล่ะ เขตต์ไม่ไว้ใจอีกแล้ว เขายอมรับว่าใจร้อนไปเมื่อเช้าแต่ตอนนี้เขาไม่คิดจะปล่อยผ่านไปอย่างที่เป็นมา
ไม่หนีหรอก ลินคงไม่อยากให้ไมค์เดือดร้อนน่ะ ฉันว่าลินอ่านออก ถ้าลินหนีอีก คนที่โดนหนักจะเป็นไมค์ ขันธ์ตอบขณะที่คู่แฝดเดินเข้าไปในห้องน้ำ
อืม แต่ฉันก็จะไปคืนนี้อยู่ดี ไม่ต้องห่วง...ฉันไม่ไปนั่งคร่ำครวญทำเสียงดังให้ลินรำคาญหรอก คราวนี้ฉันจะรอจนกว่าลินจะเปิดประตู เขตต์ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าคนที่คุยด้วยจะเป็นคู่แฝดที่รักลินไม่น้อยไปกว่าเขา
ถ้าเพียงมีโอกาสสักเล็กน้อยเขาก็พร้อมจะลงมือ...เขาไม่เสี่ยงสูญเสียเธอไปอีกแล้ว
ขันธ์คิดหนักเมื่อน้องชายเขาเริ่มมีสติกลับมา เขากำลังคิดหนักว่าสถานการณ์ระหว่างเธอกับพวกเขากำลังจะกลับมาอีกครั้ง และเขาแน่ใจว่านลินหายไปเพราะตัดสินใจไม่ได้ว่าควรทำยังไงกับเรื่องนี้ดี
เขามองน้องชายแต่งตัวเดินออกไปจากห้องพร้อมกุญแจรถ เขาชั่งใจอยู่นานแล้วตัดสินใจกลับห้อง เขาควรถอยให้น้องชายหรือควรต่อสู้ต่อไปดี
หรือจะมีหนทางไหนทำให้เขา น้องชายและเธออยู่ร่วมกันได้ โดยที่ไม่ต้องมีใครเสียใจบ้างไหม...
****************************
นลินมองรอดช่องตรงประตูแล้วถอนหายใจ ดูท่าทางแล้วคงเป็นเขตต์มากกว่าขันธ์ เพราะนิสัยขันธ์คงไม่ใช้วิธีนั่งรอจนเช้าอย่างที่เขตต์ทำ แต่ไม่นานนักก็มีอีกคนที่หน้าตาเหมือนกันมากมานั่งด้วย
เธอแทบบ้าเพราะทั้งสองคนมานั่งอยู่ตรงนี้ที่หน้าห้อง เธอจึงเดินไปโทรบอกไมค์ว่าไม่ต้องมา ไมค์ คุณไม่ต้องมานะ ตอนนี้ดีนส์กับแพทริกกำลังนั่งอยู่ที่หน้าห้องฉัน
อ้าวเหรอ ได้สิ มีอะไรโทรมานะ ไมค์รู้ว่าเพื่อนต้องทำแบบนั้น เดาไม่ยากเพราะเขาก็รู้จักเพื่อนทั้งสองคนดี
โอ๊ย นลินเผลอร้องเพราะเจ็บเตือนถี่ขึ้น ทั้งที่เพิ่งจะท้องได้เจ็ดเดือนกว่าเท่านั้น
คุณเป็นอะไรไหม ไมค์ได้ยินเธอร้องเบาๆ ก็ตกใจ
ไม่มีอะไรหรอก เจ็บเตือนเอง แค่นี้ก่อนนะ ฉันไม่อยากให้พวกเขารู้ว่าฉันยังอยู่ในห้องน่ะ นลินตัดการติดต่อแล้วเดินมาที่หน้าประตู เห็นสองคนพี่น้องนั่งอยู่หน้าห้อง
นลินหยิบอาหารง่ายๆ แล้วมานั่งอยู่ที่ประตู เธอพิงประตูห้องที่มีทั้งสองคนกำลังนั่งพิงอยู่อีกด้าน
ขันธ์นึกอยากจุดบุหรี่สูบ แต่ก็เกรงใจคนแถวนี้อยู่เพราะเป็นทางเดินของอพาร์ทเมน นายคิดว่าลินหนีพวกเราไปเพราะอะไร
ฉันรู้ว่าเพราะอะไร แต่จะให้ทำยังไง ถ้าลินไม่เลือก ฉันก็ไม่ตัดใจง่ายๆ เขตต์มุ่งมั่นเช่นเดิม
ฉันก็ไม่ตัดใจง่ายๆ แต่ตอนนี้เรากำลังผลักการตัดสินใจให้เป็นภาระของลินหรือเปล่า เราเอาสิ่งที่เราไม่อยากตัดสินไปกดดันลินหรือเปล่า ขันธ์เรียกสติน้องชาย เพราะเขามีเวลาคิดทบทวนมาทั้งคืน
ฉันไม่รู้ อืม ใช่ เรากำลังผลักภาระให้ลิน แต่นายว่าเราควรทำไง ในเมื่อเราทั้งคู่ต่างก็ขาดลินไม่ได้ แล้วเราทั้งคู่ก็อยู่กับลินพร้อมกันไม่ได้ นายบอกหน่อยว่าเราจะทำยังไง ฉันขาดลินไม่ได้แล้วนายก็ขาดลินไม่ได้ เขตต์รู้ว่าคู่แฝดเขาก็รักเธอเช่นกัน
ถ้าถาม...เขาก็ไม่อยากแย่งชิงกับขันธ์ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าควรทำยังไง
ถ้าเราสองคนถอยคนละก้าว แล้วหาทางลือกที่สามให้ลินล่ะ เราสามคนอยู่ร่วมทางเดียวกันจะได้ไหม ฉันยอม ยอมทุกอย่าง ถ้ามันจะทำให้ลินไม่ต้องเลือก ขันธ์ยอมละทิ้งทุกสิ่งเพื่อให้ได้อยู่กับลิน
นายจะบ้าเหรอ เขตต์ตกใจกับความคิดของคู่แฝด
นลินก็ตกใจเมื่อได้ยินความคิดที่แปลกแยกที่สุด...ไม่เคยมีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นอย่างน้อยก็ในชีวิตเธอ
ไม่หรอก ฉันไม่อยากสูญเสียลินไป แล้วก็ไม่อยากให้นายกลายเป็นคนบ้า กินเหล้าต่างน้ำ ทำตัวเละเทะให้พ่อแม่เสียใจ ถ้ามันมีทางที่สาม ที่เราสามคนจะอยู่ด้วยกันได้ ฉันก็ยอมลดศักดิ์ศรีทั้งหมดของฉัน นายล่ะ ยอมสละได้ไหม ขันธ์ยกเหล้าที่เอามาด้วยดื่ม
เขาคิดทั้งคืน จนคิดที่จะแหกกฎ ไม่สนใจสังคม เพื่อให้ได้อยู่กับนลินโดยที่น้องชายเขาก็ไม่ต้องทำตัวเลวร้าย เขาไม่สนใจหรอกว่าความคิดคนอื่นจะเป็นอย่างไร ในเมื่อเขาไม่ได้ไปขอข้าวใครกิน ไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน แต่ถ้าใครจะเดือดร้อนกันไปเองก็ช่างเถอะ
ถ้าเราถอยกันคนละก้าว แล้วสามารถใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้จริงๆ จะไปสนใจคนอื่นทำไมกัน พวกเขาไม่เข้าใจก็ช่างเขาเถอะ เพียงเพราะเรารักผู้หญิงคนเดียวกัน ถึงกับต้องฆ่ากันตายเพื่อให้ได้ครอบครอง ต้องทำให้คนอื่นเป็นทุกข์ ต้องทำให้คนที่เรารักเป็นทุกข์ด้วยเหรอ ขันธ์ถามย้ำคู่แฝดเขาอีกครั้ง
อือ ถ้าลินยอม ฉันยังไงก็ได้ ตอนนี้อะไรก็ได้ ขอแค่ให้ลินมีความสุข เขตต์รับปาก
อย่าลืมคำพูดนี้ซะล่ะ เอาเข้าจริงฉันกลัวนายจะมาคิดเล็กคิดน้อยมากกว่า ขันธ์เตือนน้องชายอย่างรู้ทัน
เฮ้อ เอาไว้ลินรับปากก่อนดีกว่า ฉันรับผิดชอบคำพูดตัวเองเสมอ ยังไงฉันก็รักนายกับลินพอๆ กันนั่นแหละ ถ้าลินยอม ทุกอย่างที่วุ่นวายก็คงจบลงได้ เขตต์ยอมรับว่าสิ่งที่คู่แฝดพูดก็ถูก
ทำไมต้องหนึ่งกับหนึ่งมาเจอกันจึงอยู่ได้ ทำไมต้องกำหนดแบบนั้น ทำไมถ้าคนสามคนต่างก็รักกันจึงอยู่ด้วยกันไม่ได้
ใช่...คู่แฝดเขาพูดถูก นลินหนีไปเพราะไม่อยากเลือก ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องเลือก ถ้าเพียงพวกเขาให้โอกาสเธอได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของกันและกันก็น่าจะจบเรื่องนี้ได้
ขันธ์ขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกถึงความชื้นในมือ เขาก้มลงมองน้ำที่กำลังนองพื้นและมีกลิ่นคาวมาเตะจมูก เฮ้ย
เขตต์มองท่าทางตกใจของพี่ชายแล้วสงสัย มองน้ำที่ซึมออกมาแล้วก็ตกใจเหมือนกัน น้ำคาวๆ ที่ไหลที่พื้นมันคืออะไร ลิน
ทั้งสองมองหน้ากันแล้วตบประตู ขณะที่อีกด้านของประตู นลินกำลังกุมท้องและมีเม็ดเหงื่ออยู่เต็มหน้า เธอปวดถี่มากขึ้น จนแทบฟังคำพูดที่พวกเขาพูดกันไม่ถนัด หากก็พอจับใจความได้ ทำให้นึกโกรธอยู่บ้าง
ลินเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ ขันธ์ทุบประตูแรงขึ้น เขารู้ว่าน้ำที่อยู่ที่พื้นคือน้ำคร่ำแน่นอนเพราะกลิ่นคาวที่คละคลุ้งอยู่
นลินพยายามขยับตัวเองไปที่อีกด้านของประตู เธอค่อยๆ ปลดล็อกประตูอย่างยากเย็น ก่อนบิดประตูเปิดออก
ลิน เขตต์เข้ามามองเห็นน้ำคร่ำไหลอยู่ระหว่างขาเธอแล้วทำตัวไม่ถูก
อุ้มลินไปที่รถเร็วๆ ขันธ์รู้ว่าอะไรควรไม่ควร แม้จะตกใจมากเช่นกัน
เขตต์อุ้มนลินขึ้น หากก็ชะงักเมื่อเธอชี้ไปที่ห้องนอน ไปโรงพยาบาลเถอะลิน
ไม่ใช่ กระเป๋าที่ต้องใช้ พี่นี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย นลินไม่มีเวลามาตั้งแง่อีกแล้ว เธอกำลังจะคลอดก่อนกำหนด
แต่กลับมีชายหนุ่มผมสีทองโผล่เข้ามาดู มีอะไรหรือเปล่าครับ
ชาร์ลคะ คือฉันกำลังจะคลอด นลินหันไปบอกหมอหนุ่มข้างห้อง
งั้นตามมาเลยครับ ชาร์ลเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางใบย่อมที่เธอจัดเอาไว้
ขันธ์กับเขตต์ต่างก็มองกันงง...
ไปซะทีสิ พี่เขตต์ ลินปวดท้องจะแย่อยู่แล้วนะ นลินหันมาเอาเรื่องกับคนที่อุ้มเธอเอาไว้ แล้วพี่ขันธ์ด้วย ลูกตัวเองแท้ๆ จะยืนนิ่งอีกนานไหม
อ๋อจ๊ะ คู่แฝดต่างก็รีบตอบพร้อมกัน ก่อนเดินตามหมอหนุ่มไปที่รถ แล้วขับตามคำบอกไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด
****************************
มาตอนนี้เพลิงวารีตกเลข ToT
ทำไมถึงบวกเลขผิดเนี่ย
อิอิ ล้อเล่นค่ะ
โฮะๆๆๆ เพื่อให้ทุกคนที่อ่านสบายใจ
เพลิงวารีแอบแง้มนิดนึงนะคะ
ตอนจบเรื่องนี้มี 3 เวอร์ชั่น
แบบที่ 1. จะเป็นเวอร์ชั่นที่โพสทั่วไปให้อ่านทุกคน
แบบที่ 2 กับ 3 จะเป็นเวอร์ชั่นพิเศษ ซึ่งถ้าต้องการอ่านจะต้องเข้ารหัสถึงอ่านได้
เฉพาะในบล็อกแก๊งเท่านั้นค่ะ (หลายคนมีพาสเวิร์ดแล้วนะคะ)
แล้วจะโพสเมื่อโพสตอนจบแบบที่ 1 ค่ะ
555+ เพลิงวารีพยายามจะปะนีปะนอมกับทุกคนอยู่นะคะ
แต่คาดว่าผู้ที่ได้อ่านตอนจบแบบที่ 1 จะต้องคันหัวใจแน่นอนค่ะ
อิอิ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะคะ
ขอบคุณทุกคลิกที่ผ่านเข้ามาด้วยค่ะ
ป.ล. ต่อไปนี้ถ้าสังเกตให้ดีนะคะ
^^ พวกป่วนจะมาวันจันทร์กับวันพฤหัสค่ะ
คุณ oRanGIsM --- ขอบคุณค่ะ
คุณ fiona --- อิอิ ยังคงสับสนกันต่อไปก่อนค่ะ แล้วค่อยเชือดมันทีละคน โฮะๆๆ
คุณ CaspeR GhosT --- ให้ไมค์เขาเป็นพระรองแสนดีในใจเราทุกคนเถอะค่ะ อิอิ
คุณ mimny --- (- -..) ไม่ได้เหรอคะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ตอนจบเลือกได้ อิอิ
| Create Date : 03 กันยายน 2552 |
| Last Update : 3 กันยายน 2552 0:56:02 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 414 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: mimny  วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:2:29:16 น. |
|
|
|
| โดย: mallow IP: 124.121.16.78 วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:8:17:10 น. |
|
|
|
| โดย: tuk_ora วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:9:35:34 น. |
|
|
|
| โดย: greentea IP: 125.24.194.153 วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:17:22:30 น. |
|
|
|
| โดย: CaspeR GhosT IP: 123.243.8.121 วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:18:56:53 น. |
|
|
|
| โดย: fiona IP: 203.171.199.182 วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:17:07:09 น. |
|
|
|
| โดย: mommy IP: 112.143.77.174 วันที่: 5 กันยายน 2552 เวลา:19:06:37 น. |
|
|
|
| โดย: Siang IP: 113.53.8.25 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:14:03:02 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
ไม่มีพาสเวิร์ดค่ะต้องขอยังไงคะทางอีเมลหรือเปล่าถ้าใช่ก็ mim_miw@hotmail.com ค่ะ