เดินเพียงลำพังอยู่กลางทะเลหมอก
รอบ
กายไม่มีแม้แต่ดวงไฟที่คอยนำทาง
ฉันรู้สึกหนาวเย็นจับใจ รอบกายดูมืดมน
ตั้งแต่
เธอเดินไปจากฉัน
ไม่ว่าฉันจะฉุดรั้งเธอยังไง
ฉันก็ไม่สามารถยืดเวลา
ความรักของเราไว้ได้
ในเมื่อเธอต้องการจะไป ฉันก็ต้องยอมปล่อยให้เธอไป
เพราะ
ฉันหมดแรงที่จะรั้งเธออีกต่อไป
ความสุขที่ฉันเคยมี
มันได้ตายไปจากชีวิตของฉัน
ตอนนี้มีแต่ความทุกข์ที่ถาโถมเข้ามาในชีวิต
ในช่วงนี้
ฉันหมดความหวังที่จะอยู่อีกต่อไป หมดกำลังใจที่จะต่อสู้
เมื่อ
ฉันจบสิ้นความรักระหว่างเรา ฉันรู้สึกว่า...
ความฝันของฉันมัน
ได้จบสิ้นไปตรงนั้น
ฉันเดินิยู่เพียงลำพัง
ฉันต้องเริ่มนับตั้งแต่ ศูนย์ ใหม่อีกครั้ง
ฉันพยายามเดินหาดวงไฟเพื่อ
เป็นกำลังใจ
เพื่อทำให้ฉันเห็นทางที่จะเดินต่อข้างหน้า
ในตอนนี้
... ฉันได้พบเจอกับดวงไฟดวงนั้นแล้ว
มันลุกสว่างอยู่ในใจของฉัน
มัน
คือ...
กำลังใจจากตัวฉันเอง
ฉันไม่เคยรู้สึกเลยว่า
กำลังใจจากตัวเองนั้นจะมีความหมายสำหรับตัวฉัน
มากถึงเพียงนี้
แต่ก่อนฉันไม่ได้ให้ตัวเองเลย
แต่ฉันกลับเอาไปให้คนที่ไม่มีค่าพอ
ที่จะรับรู้ถึงกำลังใจขอฉันเลยแม้แต่
นิดเดียว
เมื่อฉันรู้แล้วว่า กำลังใจจากตัวเองมีค่ามากขนาดไหน
ฉัน
จะเก็บเอาไว้ให้ดี เพื่อให้กับคนที่มีค่าพอ ที่จะถนอมนํ้าใจฉันไว้
ฉัน
ไม่ได้เดินเเพียงลำพังอีกแล้ว
ฉันได้พบว่า...
กำลังใจจาก
ตัวเอง
ทำให้ฉันมีความหวังขึ้นมาใหม่
...
อีกครั้งหนึ่ง
| 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
