ตราบใดที่เรายังไม่สามารถทำจิตไร้สำนึก (ภวังควิญญาณ)
ของเราให้สะอาดบริสุทธิ์ ตราบนั้นชีวิตของเราจะสดชื่นเบิกบานเต็มที่ไม่ได้ เหมือน
ผิวน้ำจะมองดูใสปานใดก็ตาม ถ้ายังมีของเน่าอยู่ใต้ผิวน้ำ
ผิวน้ำก็ยังไม่จัดว่าสะอาดบริสุทธิ์แท้
เพราะยังเจือไปด้วยเชื้อโรคที่เรามองไม่เห็น และเป็นอันตรายแก่ผู้ดื่มได้
ผิวของจิต หรือจิตสำนึก (วิถีจิตวิถีวิญญาณ)เทียบกับผิวน้ำ
อาสวะหรือกิเลสที่หมักหมมอยู่เทียบเท่ากับส่วนลึกของน้ำ
หรือน้ำที่อยู่ใต้ผิวน้ำลงไป
การ
ทำผิวจิตหรือจิตสำนึกปัจจุบันให้บริสุทธิ์นั้น
เรามีวิธีทำได้โดยการสำรวมอินทรีย์ คือ ระวัง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
มิให้ยินดียินร้าย เมื่อได้เห็น รูป ฟังเสียง ดมกลิ่น ลิ้มรส
ถูกต้องผัสสะและรู้อารมณ์
ส่วนจิต
ไร้สำนึกหรืออาสวะอนุสัย
เรามีวิธีทำให้บริสุทธิ์ได้ด้วยการทำสมถะและวิปัสสนา เพราะธรรมเหล่านี้เป็นเครื่องกลั่นให้อาสวะระเหิด
ส่วนอินทรีย์สังวรนั้น เป็นวิธีกรองเอาเฉพาะอารมณ์ที่ดีเข้าสู่จิต
เมื่อจิตหรือวิญญาณไม่ได้รับอารมณ์ใหม่เข้าไป
และได้เครื่องมือคือสมถะและวิปัสสนาถอดถอนอารมณ์เศร้าหมองเก่า ๆ
ซึ่งทับถมอยู่ให้หายไป ความเศร้าหมองซึ่งแนบอยู่กับจิต
หรือเป็นเชื้ออยู่ในจิตสลายตัวหมดไป เหลือแต่จิตบริสุทธิ์ล้วน ๆ
ส่วนอารมณ์ที่เหลืออยู่กับจิตก็เป็นอารมณ์บริสุทธิ์ผ่าน
การกรองมาแล้ว จิตหรือวิญญาณ
ก็กลายเป็นสภาพเป็นตัวของตัวเองคือบริสุทธิ์ สะอาด ผ่องใส
กระปรี้กระเปร่าเต็มที่ ไม่ถูกครอบงำ ไม่อยู่ในอำนาจบัญชาการของกิเลส
(สิ่งชั่ว) การกระทำ คำพูด และพฤติกรรมต่าง ๆ ของบุคคลเช่นนั้น
จึงออกมาในรูปของความบริสุทธิ์ สามารถเห็นได้ รู้ได้ ซึ่งเรื่องราวต่าง ๆ
ในอดีตได้ตลอด รวมถึงในชาติก่อน ๆ ด้วย
นี่คือปุพเพนิวาสานุสสติญาณ
คือการระลึกชาติได้ของผู้ตั้งใจทำตามแนวทางของพระพุทธศาสนา
การที่คนระลึกชาติของตนเองไม่ได้
สาเหตุใหญ่ก็เพราะจิตหรือวิญญาณมีความเศร้าหมองอยู่มาก
มิหนำซ้ำยังรับเอาสิ่งเศร้าหมองเข้าสู่จิตอีกทุกวัน
สิ่งเศร้าหมองได้เข้ามากีดขวางกางกั้นไม่ให้ระเหิดไปได้
ถ้าเทียบสิ่งเศร้าหมองเป็นชิ้นวัตถุ ลำเลียงส่งโดยรถบรรทุก ๑๐ ล้อ วันหนึ่ง
ๆ จะเห็นเป็นหลายคันรถ
คัดลอกจากหนังสืออนุสรณ์งานบำเพ็ญกุศลศพ ครบ ๑ ปี
พระ
ครูสุวรรณเสลาภรณ์ (หลวงพ่อสาย อคฺควํโส)
อดีตเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน ต.
ท่าขนุน อ. ทองผาภูมิ จ. กาญจนบุรี
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
