เมื่อ
มนุษย์ทั้งหลายเบื่อที่จะเข้าวัด แม่หมาตัวหนึ่งก็ชวนลูกหมาไปฟังเทศน์.
ทางที่จะไปวัดนั้นต้องผ่านป่าช้าที่ทิ้งศพมนุษย์, ด้วยความเคารพในธรรม
แม่หมาจึงเร่งลูก เพราะกลัวจะไปสาย. ส่วนลูกหมานั้นกำลังหิวเป็นกำลัง
จึงอ้อนวอนขอกินศพก่อน ผู้ชมลองฟังคำโต้ตอบของแม่ลูกคู่นี้ดู :-
แม่
หมา เจ้าจะกินตรงไหน ไวบอกแม่ .
ลูกหมา
รสเลิศแท้ ตาผี ไม่มีสอง.
แม่หมา อย่าเลยลูก,
ตามัน แส่แต่มอง ทั้งโขนหนังนั่งจ้องกระจกเงา; จะหาแล แต่สิ่งที่สวยงาม;
อย่านะ! เจ้าจะทราม ขืนกินเข้า.
ลูกหมา ถ้าอย่างนั้น ฉันกินหูมัน ได้ไหมเล่า?
แม่หมา หูมันเฝ้าแต่จะฟังเสียงสอพลอ.
ลูกหมา (รำพึง) แม่จ๋า, หูมันคงไม่ฟังพระสั่งสอน.
ลูกขอวอนกินจมูกได้ไหมหนอ?
แม่หมา อย่าเลย,
ถ้าเจ้าหยิ่งในเหล่ากอ มันชอบพอแต่จะดมกลิ่นดี ๆ.
ลูกหมา
ถ้าอย่างนั้น ลูกจะกินลิ้นมันนะ.
แม่หมา
ตายละ! สับปลับ ปลิ้นปล้อน ลิ้นคนนี่ , ปากว่าชอบนิพพานอย่างโน้นนี้
แท้จริงซิ สังสารวัฎฎ์เต็มอัตรา.
ลูกหมา ถ้าอย่างนั้น, ฉันกินมือ ได้หรือแม่ ?
แม่หมา
อัปรีย์แท้ เทียวลูก, มือคนหนา. หน้าไหว้หลังหลอกต่อครูบา
ทั้งเข่นฆ่าเฆี่ยนตี พ่อแม่ตัว.
ลูกหมา อย่างนั้นลูกจะขอ กัดกิน ตีนของมัน.
แม่หมา ลูกเอ๋ย นั่นมันร้าย อยู่ใช่ชั่ว; ไม่ย่างเท้า
เข้าฟังธรรม ประจำตัว เดินไปทั่ว แต่ทาง แห่งอบาย.
ลูกหมา แม่จ๋า
ลูกขอกินหัวใจผี (นะแม่นะ)
แม่หมา (ขู่คำราม
ขนตั้งชัน) หยุดนะ, อย่านะ, นั่นกาลีน่าใจหาย ตัวกู -ของกูอยู่นั่น
นะลูกชาย; คนใจร้ายโสมม เสียสิ้นดี .
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
