ทุกคนล้วนมีคุณค่า  อย่าประกาศิตกัน

                     ชีวิต 
ไม่ว่าของใครล้วนมีค่า
               ไฉนจะปล่อยให้ตายกันอย่างง่ายดาย
                      
อย่างที่โก้วเล้ง  กล่าวว่า
              
"ชีวิตทุกผู้คนล้วนมีคุณค่าดุจเดียวกัน
                       
ไม่ว่าผู้ใด  ไม่สามารถ
               ประกาศิตความตายของบุคคลอื่น"

ชีวิต 
ใช่ว่าจะเกิดได้อย่างง่าย ๆ  การได้เกิดเป็นมนุษย์นี้  เป็นการได้ที่ยากอย่างยิ่ง 
หากไม่ได้ทำความดีไว้มากพอแล้ว 
ย่อมไม่มีปัจจัยอะไรที่จะช่วยให้ได้สภาพแห่งความเป็นมนุษย์หรอก  ฉะนั้น 
จะปล่อยให้ตายกันได้อย่างง่ายดายนั้นมันจะสมควรหรือ
ชีวิตทั้งปวงล้วนมีค่า  ใคร ๆ รู้ 
แต่ก็ยังมีการฆ่ากัน  การทำลายกันในรูปแบบต่าง ๆ  อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน 
นี่จะว่ากระไร
คนถูกฆ่า
เป็นว่าเล่นด้วยกฎเกณฑ์ของคนด้วยกัน
คน
เท่าเทียมกัน  ไม่มีใครสามารถบงการชีวิตของผู้อื่นได้ 
เป็นหรือตายก็อยู่ที่ชีวิตของคนคนนั้นเอง  แต่ก็ยังมีบางคนถูกสั่งให้ตาย 
นี่เป็นเพราะบางคนสามารถประกาศิตความตายให้ผู้อื่นได้  ใช่หรือมิใช่
มีอะไรอยู่เบื้องหลังคำประกาศิตหรือไม่?  ไฉนใจคนจึงมืดดำ
อำมหิตกระทำเยี่ยงนั้นได้
ความ
โลภ  ความโกรธ  และความหลง  อภิมหาอำนาจ  กิเลส 
เป็นตัวชักใยคอยบงการให้เกิดความวุ่นวายขึ้นในชีวิต  สังคม  และโลก 
จิตใจที่ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของกิเลสใหญ่  ๓  ตัวนี้ 
จะเป็นจิตใจของยักษ์มารซาตานทันที 
นี่คือสาเหตุของความมืดดำอำมหิตของจิตใจคน
มนุษย์ปล่อยให้จิใจมีเสรีภาพมากเกินไป 
แม้จิตใจจะเถลไถลไปคบหาสมาคมกับกิเลสตัณหา  ก็ไม่มีการว่ากล่าวตักเตือน 
จนเมื่อจิตใจกับกิเลสตัณหาเป็นเพื่อนสนิทชิดเชื้อจนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
นั่นแหละจะรู้สึก
มนุษย์จะ
เก่งกาจอะไรหนักหนา  เที่ยวบงการประกาศิตชีวิตของใครต่อใคร 
มันถูกต้องแล้วหรือ?  วันนี้เราจะประกาศิตเขา 
วันหน้าเราถูกเขาประกาศิตบ้าง  จะเป็นอย่างไร
เจ้าพ่อทั้งหลาย  ที่ชอบสั่งฆ่าใครต่อใครไปทั่วนั้น 
จุดจบของชีวิตเป็นอย่างไร  ก็ถูกเขาฆ่าเหมือนกัน 
ผู้สร้างเวรย่อมก่อเวรเรื่อยไป  ผู้ทำเวรกรรมจะต้องได้รับผลเวรกรรมของตน
มนุษย์  ไม่มีใครใหญ่กว่าใครได้หรอก 
วันนี้เราทำเขาได้  อย่าคิดว่าจะอยู่สุขสบาย  ไม่วันใดวันหนึ่ง 
เราก็ต้องถูกเขาเล่นงานเข้าบ้างจนได้  ใหญ่ขนาดไหนก็เคยเห็นล้มครืนลงมาแล้ว
มนุษย์ต้องมองกันอย่างเพื่อนให้ได้  มิฉะนั้น 
โลกจะลุกเป็นไฟ

ท่านมหาตมะ  คานธี  กล่าวว่า
                      
 "โลกทั้งผองพี่น้องกัน"


ที่มา : ปรัชญาโก้วเล้ง
โดย : ไพโรจน์  อยู่มณเฑียร 
เรียบเรียง
         พิมพ์ครั้งที่ ๓  หน้า  ๑๖ - ๑๗