ทิศทางกับหนทาง
นักศึกษามหาวิทยาลัยกลุ่มหนึ่งได้นัดกันไปปีเขา
แต่วันนั้นดินฟ้าอากาศเกิดแปรปรวนขึ้นอย่างฉับพลัน
จึงทำให้พวกเขาพลัดหลงอยู่ในหุบเขา หาทางออกไม่ได้อยู่หลายวัน
เจ้า
หน้าที่ตำรวจและทหารพรานหลายคน ได้ช่วยกันค้นหาอย่างไม่ลดละจนในที่สุด
ก็สามารถหาพวกเขาพบและช่วยเหลือออกมาได้
ในขณะที่กำลังลำเลียงพวกเขา
ขึ้นรถพยาบาลอยู่นั้น นักศึกษาคนหนึ่งที่นอนอยู่ในเปลก็ได้พูดขึ้นมาว่า
"อันที่จริงพวกเราทุกคนต่างรู้ทิศทางที่จะออกจากหุบ
เขานี้ดี แต่มันน่าเจ็บใจที่เดินยังไงก็ออกมาไม่ได้สักที"
"รู้
แค่เพียงทิศทางมันจะมีประโยชน์อะไร"
ทหารพรานคนหนึ่งพูดโพล่งออกมาอย่างไม่เกรงใจ "รู้หนทางสิ
จึงจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด"
นักศึกษาหนุ่มแสดงสีหน้างุนงงเพราะไม่
เข้าใจความหมาย ทหารพรานคนนั้นจึงได้กล่าวต่อไปว่า
"แม้ทิศทางจะเป็น
ข้อมูลพื้นฐานในการที่จะช่วยคุณค้นหาหนทางได้
แต่ทิศทางก็ยังไม่ไช่หนทางอยู่ดี ตัวอย่างเช่น หากทิศทางบอกกับคุณว่า
ควรมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก
เพราะคุณจะสามารถพบหมู่บ้านที่มีผู้คนอาศัยอยู่ได้
แต่บังเอิญหนทางที่คุณกำลังจะไปกลับที่หุบเหวมาขวางทางเสียก่อน
และไม่ว่าคุณจะพยายามยังไง ก็ไม่สามารถข้ามหุบเหวนั้นไปได้ ในขณะนั้น
ทิศทางก็บอกกับคุณอีกว่าควรขึ้นเหนือ
เพราะทางทิศเหนือมีเมืองอยู่เมืองหนึ่ง
แต่หลังจากที่คุณต้องระหกระเหินเดินผ่านป่าทึบด้วยความยากลำบาก
คุณกลับต้องมาเจอกับแม่น้ำเชี่ยวกรากสายหนึ่งขวางทางไว้
และคุณก็ไม่มีความมั่นใจพอที่จะเข้าไปได้ ถึงต้อนนี้คุณจะทำยังไง?"
"หาก
พิจารณาหากตัวอย่างข้างต้นก็จะเห็นได้ว่า
ทิศทางที่คุณเดินไปนั้นไม่ผิดเพี้ยนแม้แต่น้อย
แต่สุดท้ายคุณก็ยังไม่สามารถออกมาจากหุบเขานั้นได้
นั่นก็เพราะคุณไม่พบหนทางนั่นเอง"
ทิศทางนั้นหาง่าย
แต่หนทางมันหายาก ทิศทางนั้นเด่นชัด แต่หนทางมักแอบแฝงซ่อนเร้น
หาก
พระนิพพานคือทิศทางที่ทุกคนควรมุ่งหน้าไปให้ถึงแล้วหนทางเล่า? อยู่ที่ไหน?
บางคนมุ่งแสวงหาในพระคัมภีร์ แต่สุดท้ายก็เหนื่อยเปล่า
เพราะหากยังไม่พบหนทาง รู้ทิศทางก็ไร้ประโยชน์เพราะหากยังไม่พบหนทาง
ก็ไม่มีวันที่พ้นทุกข์ได้สุข
ขอบคุณข้อมูลจากทำดีดอทเน็ต(จั่นเจา)
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
