โกรธไปไย
เหตุอันใดไยเล่าเรายังโกรธ
รู้ทุกข์โทษเร่าร้อนนอนหวั่นไหว
คนยังโกรธท่านว่าเอาแต่ใจ
รับ
ไม่ได้คนอื่นขืนขัดคำ
คิดหวังไว้ให้เขาเหมือนเราคิด
ลองพินิจ
ตรองดูก็น่าขำ
เขาต้องรู้สินะว่าควรทำ
ไยไม่จำอย่างนี้ที่ต้องการ
โอ้
ไม่เป็นเช่นหวังพังสลาย
เขาทำลายไมตรีให้ร้าวฉาน
ต้องทนทุกข์ท้อแท้
ทรมาน
ที่เคยหวานขมไปไม่เหลือเลย
ยอมรับกันเสียทีจะดีไหม
เรื่อง
ของใจ เราเขาสุดเฉลย
แตกต่างกันมาก่อนสิ่งคุ้นเคย
ย่อมเปิดเผยออกมา
ไม่ว่ากัน
ต่างพื้นเพที่มาอย่ายึดถือ
เพียง
ใจซื่อจริงใจไม่หุนหัน
อย่าคิดเปลี่ยนเขาอื่นสารพัน
เพื่อเรานั้น
ถูกใจใช่เรื่องดี
เพิ่มเมตตาเข้าใจใช่ขึ้งโกรธ
อย่าเพ่งโทษใส่
ความหยามศักดิ์ศรี
เราก็จิตเขาก็ใจคิดตรองซี
ล้วนน้องพี่ร่วมทุกข์
สุขเวียนวน............
ขอบคุณบทความจากธรรมะไทย(ป้ากันนา)
| 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
