เมื่อน้องน้ำมาเยืยน...โดยไม่รู้ตัว part 2 Y_Y เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา  ตอนหัวค่ำหลังจากที่ทานข้าวเย็นเสร็จ   อิชั้นก็นั่งดูทีวีกับพี่ศักดิ์ที่เพิ่งกลับจากชุมพรหมาดๆ ข่าวในทีวีก็รายงานว่า  ในช่วงสองสามวันนี้  ภาคตะวันออกทั้งหมด รวมทั้งชลบุรีให้ระวังฝนตกหนัก  เนื่องจากมรสุมเข้า   พี่ศักดิ์ขมวดคิ้ว หันมาถามอิชั้นว่าช่วงนี้ชลบุรีฝนตกบ่อยเหรอ  แต่เท่าที่เห็นในสวนก็ยังวิ่งได้ ไม่มีปัญหาอะไร อิชั้นบอกว่า ตกช่วงเย็นๆบ่อยเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้แรงมาก คงไม่มีอะไรมั้ง....... ขาดคำไม่ทันไร  เสียงลมเริ่มพัดโบก และก็เริ่มมีเสียงซ่าๆมาเยี่ยมเราทันที เออ  บทจะมาก็มาง่ายๆเนอะ  ไม่มีใครเรียกสักหน่อย ตอนนั้นเป็นช่วงห้าทุ่ม ก็พอดีได้เวลาเข้านอน อิชั้นกะพี่ศักดิ์ก็เลยเข้าสู่นิทราพร้อมกับเสียงฝนที่ซาดซัด แม้ว่าจะมีเสียงฟ้าร้องมาทำให้ตกใจดังโครมใหญ่  แต่ก็ไม่มีใครเอะใจเลยสักกะติ๊ด ว่าพรุ่งนี้เราจะพบอะไรที่อเมซิ่่ง....โคตรๆ เช้ามาอิชั้นก็ตื่นนอน  และเข้าห้องน้ำก่อนตามความเคยชิน แต่สิ่งที่ผิดปกติของวันนี้ก็คือ  ส้วมมันกดไม่ลงอ่ะ  น้ำมันเอ่อ ๆๆ จะขึ้นมาท่าเดียว ซวยแร่ะกรู !!!! อิชั้นปิดฝาชักโครกไว้ และรีบวิ่งขึ้นมาบอกพี่ศักดิ์ว่าส้วมเป็นไรไม่รู้  กดไม่ลง พี่ศักดิ์ตอบทั้งๆที่ยังหลับตาว่าสงสัยจะมีอะไรไปตายแล้วตันมั้ง ท่อคงมีปัญหา ไว้เดี๋ยวตามช่างล่ะกัน แล้วพี่แกก็หลับตานอนต่อ   อิชั้นก็เลยนอนตามมั่ง เพราะวันนี้เป็นวันหยุด ไม่ได้รีบทำงานอยู่แล้ว กะว่าเดี๋ยวพี่แกตื่นก็คงไปช่วยดูท่อเอง แต่แล้วพอนอนต่อได้อีกครึ่งชั่วโมง เราก็ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวอยู่นอกบ้าน (ดังจนคนขี้เซาอย่างพี่ศักดิ์ตื่นเลยอ่ะ) พี่แกชักสงสัยว่าเค้ามีอะไรกัน ทำไมเอะอะกันตั้งแต่เช้า เลยลุกขึ้นไปดูที่หน้าต่าง พอเห็นเท่านั้นแหล่ะ พี่แกอุทานด้วยความตกใจ  "เฮ้ยยยย น้ำท่วม !!!" อิชั้นรีบวิ่งมาดูด้วยทันที ภาพที่เห็นก็คือ อร๊ายยย  ท่วมจริงๆด้วยค่า ที่สำคัญ  มันท่วมเยอะด้วย   อย่างรถเก๋งแบบนี้ถึงหน้ารถเลย เสี่ยงต่อการน้ำเข้าเป็นอย่างยิ่ง ไม่ไหวแล้ว  เราสองคนเลยรีบอาบน้ำแต่งตัวลงมาดูข้างล่าง พอเปิดประตูบ้านก็เจอภาพนี้ มีเสียงน้ำซ่าๆๆ ตลอดเวลาเลยค่ะ  ( ก็น้ำเยอะซะขนาดอ่ะ) น้ำท่วมฟุตบาทมิดเลยค่ะ  มองไม่เห็นแล้วว่าอยู่ตรงไหน แถมมีอิขยะนี่ลอยมาหน้าบ้านอีก ซวยแล้วตรู อย่างนี้จะออกจากบ้านยังไงเนี่ย  สรุปว่ามื้อเช้าที่เราตกลงกะพี่ศักดิ์ไว้ว่า  เราจะไปของเจอร่อยๆกินที่ตลาดเป็นอันยกเลิกค่ะ ต้องหาข้าวในบ้านกินกันตายก่อน โชคดีที่ช่วงนี้เป็นเทศกาลกินเจ อิชั้นเลยตุนกับข้าวกับผักผลไม้สดไว้   ส่วนข้าวกล้องก็มีหุงเก็บไว้ในตู้เย็น ฟรีซไว้อยู่ แค่เวฟก็ทานได้เลย รอดตายไปหนึ่งมื้อ พี่ศักดิ์หม่ำข้าวไป โพสรูปน้องน้ำในเฟสบุ๊ค ตามประสาผู้ประสบภัย เอาล่ะ  มื้้อเช้าเรารอดแร่ะ เหลือมื้อเที่ยง  ที่เราไม่มีเสบียงเหลือแล้ว   ยังไงๆก็ต้องลุยน้ำออกไป พอดี๊ พอดีป๊าโทรมาบอกว่าเดี๋ยวจะขับรถมารับเราไปหาข้าวทานค่ะ เพราะรู้ว่ารถเราเป็นรถเก๋งไม่อยากให้ออกมาลุยน้ำ  เราสองคนก็เลยดีใจ รอดตายไปหนึ่งวาระ รอพักใหญ่ ป๊าก็ขับรถกะบะโฟร์วีลมารับ   อารมณ์เหมือนนั่งเรือเลย   ซ่า ซ่า......เสียงน้ำกระจาย อันนี้อย่าเพิ่งคิดว่าน้ำลดนะคะ  รถคันสีดำเค้าจอดบนฟุตบาทต่างหาก (มองไม่เห็นฟุตบาทล่ะสิ) เราสองคนเลยไปสิงที่เซ็นทรัล ชลบุรี จนถึงตอนเย็น เพราะไม่รู้ว่าน้ำจะลดลงมาเมื่อไร ถือโอกาสดูหนัง "Gravity" มันซะเลย ไหนๆว่างแล้วนี่  ไม่อยากจะคิดถึงน้องน้ำหน้าบ้านเลย (จริงๆแค่คิดถึงห้องน้ำที่เข้าไม่ได้ก็เริ่มเครียดแล้วอ่า) พอดีป๊ากะแม่มารับกลับจากเซนทรัลตอนทุ่มนึง  เราก็ลุ้นซ้าว่าน้ำจะลดหรือยัง แต่พอถึงหน้าบ้านระดับน้ำก็ยังสูงอยู่เลย คืนนั้นเราเลยเข้านอนพร้อมน้องน้ำที่กระจายตัวอยู่หน้าบ้าน  รู้สึกเหมือนนอนเรือนแพยังไงไม่รู้ แถมพอดึกๆ มีเสียงฟ้าร้องอีกรอบ เหมือนเมื่อวานนี้เด๊ะเลย อิชั้นชักใจคอไม่ดี ถามพี่ศักดิ์ว่าพรุ่งนี้จะท่วมอีกไหมเนี่ย พี่ศักดิ์บอกไม่รู้เหมือนกัน เช้ามา ตื่นตีห้ากว่าๆ  (เร็วกว่าปกติมากก) รีบลุกขึ้นมาดูหน้าต่าง พบว่า... น้ำลดแล้ว  เย้ !!!!! ถือว่าระบายได้เร็วมากนะคะ เพราะตอนค่ำๆน้ำยังเต็มถนนอยู่เลย แต่ขยะกองนี้ยังไม่ไปไหนเลยอ่ะ  รอให้อิชั้นเคลียร์มันอยู่  เห็นอย่างนี้เหมือนจะน้อยนะคะแต่จริงๆ โคตรจะเละเลยนะคะ  ทั้งรองเท้า ทั้งเศษดิน เศษขยะ ใบไม้ กองเต็มไปหมด (ถ่ายตรงนี้ไม่เห็นค่ะ มันแอบอยู่ข้างล่าง)   อิชั้นต้องเอาถุงขยะสีดำไซส์ใหญ่ที่สุด ถึงจะเอาอยู่ แต่อิไม้ท่อนใหญ่นี่สิ  แบกกะพี่ศักดิ์สองคนยังแทบไม่ขึ้นเลย พี่ศักดิ์เลยบอกว่า  วางพาดไว้ข้างบันไดแล้วกัน   กันเศษขยะที่จะลอยมาตีกระเบื้องที่บันไดด้วย เผื่อน้ำท่วมอีก (ยังจะมีอีกเหรอค้า ) สำหรับเรื่องน้ำท่วมที่หน้าบ้านของอิชั้นก็จบลงด้วยดี เพราะในอำเภอเมืองถือว่าระบายได้อย่างมีประสิทธิภาพ  ประกอบกับใกล้ทะเลด้วย น้ำเลยแห้งได้ในเวลาที่ค่อนข้างเร็ว (ถ้าติดในนี้สักอาทิตย์ล่ะก็แย่เลย ไปไหนก็ไม่ได้) แต่ตอนนี้ที่อิชั้นทราบมา  เกิดปัญหาใหญ่ที่ตัวเมืองพนัสนิคมแล้วค่ะ น้ำท่วมสูงมากเลย เพราะเห็นเค้าว่ามีการระบายน้ำจากอ่างเก็บน้ำ น้ำเลยไหลเข้ามาอย่างรวดเร็ว   เพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่พนัสได้รับผลกระทบกันทั่วหน้า บางคนก็อพยพไปอยู่ที่อื่นแล้ว เพราะอยู่ไม่ไหวจริงๆ นึกแล้วเรายังโชคดีที่น้ำระบายเร็วนะ ยังไงขอให้สถานการณ์วิกฤตินี้คลี่คลายได้ไวๆเถิด  เพี้ยงๆๆ     Create Date : 06 ตุลาคม 2556     Last Update : 19 มกราคม 2557 15:35:36 น. Counter : 780 Pageviews.   13 comment Share Tweet

ภารกิจเพื่อสุขภาพ...เพิ่ม HDL ให้ได้ !!! >< เมื่อวานไปรับผลตรวจสุขภาพที่ lab ประจำ  อิชั้นเลือกดู HDL อย่างเดียว ที่ต้องไปข้างนอกเพราะที่ทำงานเค้าไม่ตรวจตัวนี้ให้ เปิดซองดูค่า HDL ได้  43 mg/dl  (ค่าปกติต้องไม่ต่ำกว่า 40 )  เหมือนว่าจะโอเคแต่จริงๆไม่โอเท่าไหร่ เพราะเมื่อปีที่แล้ว อิชั้นได้มากกว่านี้อ่ะ ได้ 58 แต่ปีนี้ลดเห็นๆตั้ง 15 สงกะสัย มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต ????? ก่อนอื่น มาทำความเข้าใจก่อน ว่า HDL คืออะไร HDL ย่อมาจากคำว่า high density lipoprotein คือ ไขมันที่มีความหนาแน่นสูง เป็นไขมันที่ดีสำหรับหลอดเลือดแดง เพราะจะป้องกันไม่ให้ไขมันที่ไม่ดี คือ โคเลสเตอรอล, ไตรกลีเซอไรด์ และ LDL ไปพอกสะสมในหลอดเลือดแดง ถ้ามีระดับ HDL ในเลือดต่ำ ก็จะเพิ่มโอกาส เพิ่มปัจจัยเสี่ยงในการเกิดภาวะหลอดเลือดแดงแข็ง เช่น โรคหลอดเลือดสมองหรือ หลอดเลือดหัวใจตีบ เป็นต้น ระดับปกติในผู้ที่ยังไม่เป็นโรคหลอดเลือดแดงแข็งควรจะไม่ต่ำกว่า 40 มก./ดล. สรุปว่า HDL ยิ่งสูงยิ่งดีค่ะ  เอาล่ะ  ทีนี้มาพิจารณาได้แล้วว่า HDL อิชั้นลดเพราะอะไร วิธีการดูก็ง่ายๆค่ะ  คือดูว่าทำยังไงมันถึงจะเพิ่ม แล้วอิชั้นทำตามนั้นรึปล่าว  ???  วิธีเพิ่ม HDL 1.. ออกกำลังกายแบบแอโรบิก (aerobic) ให้มาก หมายถึงการออกกำลังกายที่มีการใช้แรงงานหนักปานกลาง แล้วต่อเนื่องกันไปนานพอสมควร คือ 5-10 นาทีขึ้นไป เช่น การเดินเร็ว การวิ่งจ๊อกกิ้ง ว่ายน้ำ เต้นแอโรบิก เป็นต้น ควรออกกำลังกายแบบแอโรบิกทุกวันถ้าเป็นไปได้ หรืออย่างน้อยสัปดาห์ละ 150 นาที และควรออกนานครั้งละ 30 นาทีขึ้นไป hacky สารภาพ "อันนี้ทำน้อยลงจริงๆล่วย  ยอมรับอ่า  ก็ฝนมันตกบ่อย  บางทีจะไปเต้นก็ต้องเปลี่ยนแผน กลับบ้านมาดูดีวีดีที่บ้านแทน แถมพอนั่งดูแล้วก็หิว ต้องต่อด้วยมาม่าอีกต่างหาก และที่ต้องยอมรับอย่างนึง คือ ตอนหลังเราเปลี่ยนจากวิ่งมาเต้นแอโรบิก ความเหนื่อยมันน้อยลงจริงๆ" 2.. ลดน้ำหนักไม่ให้อ้วน ด้วยการลดปริมาณอาหารให้พลังงาน ควบคู่ไปกับการออกกำลังกายเพื่อเพิ่มการเผาผลาญพลังงาน hacky สารภาพ "ผลที่ตามมาจากการออกกำลังกายน้อย แต่กินเท่าเดิม (หรือหนักกว่าเดิม) ตอนนี้เลยอ้วนขึ้นอ่ะ...แง  " 3..หลีกเลี่ยงอาหารที่มีไขมันทรานส์ เพราะไขมันทรานส์ไปเพิ่มระดับไขมันชนิดเลว (LDL) และไปลดระดับไขมันชนิดดี (HDL) อาหารที่มีไขมันทรานส์มากได้แก่ เนยเทียมหรือมาการีนที่ทำจากไขมันทรานส์ ขนมอบหรือเบเกอรีที่มีมาการีนเป็นส่วนประกอบ  ครีมเทียม คอฟฟี่เมท  อาหารอบ  อาหารทอด ขนมกรุบกรอบต่างๆ  เป็นต้น hacky สารภาพ "ช่วงปีที่ผ่านมา ตามใจปากอย่างสนุกสนานมาก กินอะไรก็อร่อยไปหมด   อะไรที่เมื่อก่อนไม่กิน เด๋วนี้กินหนักกว่าเดิมเยอะ   และอาหารพวกนี้ก็มีไขมันทรานส์เยอะด้วย อาทิเช่น   กาแฟเย็น เดี๋ยวนี้กินแทบทุกวันเลย ทั้งหวานมัน ทั้งใส่วิปครีม ชาไข่มุก  กินบ่อยมาก ไปห้างทุกครั้งต้องโดนตลอด ฮันนี่โทรส ขนมปังก้อนใหญ่ใส่วิป ใส่ไอติม อาหารนอกบ้านนี่ทานตลอด  เอนจอยอีตติ้ง & มีความสุขมาก แถมอยู่บ้านไม่เว้น กินมาม่า ปลากระป๋อง อาหารกระป๋อง ว่างๆก็เข้าร้านเบเกอรี่ ซื้อกลับมากินที่บ้านอีก (อ้วนขึ้นก็ไม่น่าแปลกใจ  แ-ก เก่งขนาดนี้)" 4.. เพิ่มอาหารเส้นใยชนิดละลายได้ อาหารกาก หรืออาหารเส้นใย (fiber) แบ่งออกเป็นสองชนิดคือชนิดไม่ละลาย (insoluble) เช่นพืชผักต่างๆ กับชนิดละลายได้ (soluble) ซึ่งได้จากธัญพืชทั้งเมล็ด หรือจากส่วนเคลือบรอบนอกเมล็ดของธัญพืชแบบไม่ขัดสี (whole grain) เช่น ข้าวซ้อมมือ ข้าวกล้อง โอ๊ตแบรนด์ ข้าวสาลีแบบโฮลวีท งานวิจัยในอาสาสมัครพบว่าเส้นใยชนิดละลายได้นี้ ช่วยลดไขมัน LDL ลดไตรกลีเซอไรด์ และเพิ่มไขมัน HDL hacky สารภาพ "จริงๆตอนนี้ทำอยู่แล้วนะ  ทานข้าวกล้องทุกเช้า  (ขนาดกินนะเนี่ย ถ้าไม่กินจะขนาดไหนนะ) แต่คงต้องเพิ่มให้มากขึ้นค่ะ  เอาไปทดแทนอาหารชวนอ้วนอย่างอื่นแทน" 5..รับประทานไขมันโอเมก้า 3 ให้มาก ปลาทุกชนิด โดยเฉพาะปลาทะเลน้ำเย็น สามารถเพิ่ม HDL ได้ จึงแนะนำให้รับประทานให้มากขึ้น หรือในกรณีที่ไม่ชอบรับประทานปลา แนะนำให้รับประทาน fish oil  ชนิดโอเมก้า 3 ซึ่งมีบรรจุเป็นแคปซูลขายก็ได้ hacky สารภาพ "เมื่อก่อนโน้นเรากินน้ำมันปลาทุกวันค่ะ เค้าว่ากินแล้วดีก็กิน   กินบ่อยจนบางช่วงบริจาคโลหิตแล้วเลือดไหลเป็นน้ำเลย (อันนี้ก็น่ากลัวเกินไป ) ก็เลยกลัวและเลิกกินไป แต่มันช่วยจริงๆนะ ตรวจสุขภาพก็ได้ค่า HDL เยอะด้วย ตอนนี้เห็นท่าต้องกลับมากินอีกรอบแล้ว สำหรับอิชั้น  แม้ว่าวันนี้ ค่า HDL จะยังไม่ต่ำกว่าค่าที่กำหนด แต่ก็ให้ความสำคัญมาก เพราะคิดว่า HDL นี้ เป็นดัชนีชี้วัดการดูแลสุขภาพที่เห็นได้ชัด มันบอกเลยค่ะ ว่าเราละเลยการดูแลตัวเองไปหรือเปล่า อย่างอิชั้นค่านี้เคยดีเคยสูงมาตลอด  พอมาวันนี้ลดลงฮวบๆ มันก็บอกอะไรเราเลาๆได้แล้วแหล่ะ รู้ตัวเลยค่า ว่า life style เราแย่ลงกว่าเดิม ที่เห็นได้ชัดๆก็เรื่องอาหาร กินเก่งมากขึ้นเยอะมากกกก และกินไม่เลือกด้วย  กาแฟเย็น  กาแฟสด  ชาไข่มุก อาหารสำเร็จรูป มาม่า ปลากระป๋อง เบเกอรี่ของจุกจิก ขนมนมเนยหม่ำแหลกราญ นอกจากจะอ้วนอย่างเห็นได้ชัดแล้วยังส่งผลเสียต่อสุขภาพอีก เฮ้อ เฮ้อ เฮ้อ ถึงคราวต้องปรับเปลี่ยนหนใหญ่แล้วสินะ   Create Date : 01 ตุลาคม 2556     Last Update : 19 มกราคม 2557 15:35:47 น. Counter : 9270 Pageviews.   1 comment Share Tweet

เมื่อน้องน้ำมาเยืยน....โดยไม่รู้ตัว Y_Y ไม่รู้ตัวจริงๆนะคะ อยู่ดีๆจะมาก็มาเลย  แถมมาตอนที่เรากำลังไปเที่ยวอยู่ด้วยนี่ซิ  อยากจะร้องไห้เจงๆ  เรื่องมีอยู่ว่าวันศุกร์ที่ผ่านที่บ้านอิชั้นได้มีแพลนจะไปเที่ยวใต้ และแวะไปเยี่ยมพี่ศักดิ์ที่ชุมพร โดยเราจะแวะเที่ยวชะอำก่อนคืนนึงและไปหาพี่แกในวันเสาร์ตอนเช้า แต่คืนวันพฤหัสลางก้อไม่ค่อยดีแร่ะ  ฝนตกตั้งแต่ก่อนอิชั้นเข้านอนจนถึงตีห้าก็ยังไม่หยุด   แถมตกแบบเม็ดใหญ่ซะด้วย (ตอนนั้นไม่รู้ว่าพายุเข้าพอดี) สาบานได้ว่านาทีนั้นไม่คิดเลยจริงๆค่ะว่ามันจะมีปัญหา เพราะตั้งแต่เกิดมาจนแก่ขนาดนี้ ทีบ้านยังไม่เคยเจอน้ำท่วมแม้แต่ครั้งเดียว  พอถึงเวลาหกโมงที่นัดรถตู้ให้มารับ เราก็ขึ้นรถกันไปโดยไม่เอะใจเลยว่า..... เราจะไปได้เพียงครึ่งทางเท่านั้น คณะเราถึงชะอำตอนเก้าโมง แวะทานข้าวเช้า ขณะตอนนั้นฝนก็ยังไม่หยุดตก   อิชั้นเริ่มกังวลแล้วว่าจะเที่ยวได้หรือเปล่าถ้าฝนฟ้ายังไม่เป็นใจขนาดนี้ แต่พอมาถึงเขาวัง เหมือนท้องฟ้าจะเป็นใจ ฝนหยุดตกขึ้นมาเฉยๆเลยค่ะ  ป๊ายังแซวว่าแรงอธิษฐานของอิชั้นแรงมาก ถึงกับสั่งให้ฝนหยุดตกได้ แล้วกลุ่มเราก็เที่ยวเขาวังอย่างสนุกสนาน  เพียงแต่ต้องระวังพื้นที่มีตะไคร่น้ำจับนิดนึงว่าจะลื่น  ต้องคอยจับราวกันไว้ตลอดเวลา แต่พอสิบโมง  สาวหมวยผู้มีศักดิ์เป็นทั้งหลานและเสมียนก็โทรมาหาแม่  บอกว่าฝนยังไม่หยุดตกเลยค่า   และน้ำที่บ้านก็ขึ้นสูงมาก  ตอนนี้ปริ่มๆที่โกดังเก็บสินค้าแล้ว แต่ยังไม่เข้าบ้าน ป๊ากะแม่หน้าเครียดขึ้นมาทันที  รีบสั่งการให้ทำอะไรก็ได้ที่จะระบายน้ำได้อย่างเร็วที่สุด   ช่างที่รู้จักกันเข้ามาดูแล้วบอกว่าต้องเจาะกำแพงให้น้ำออกไปทางป่าหลังบ้าน ป๊าสั่งให้รีบทำทันที เพื่อจะได้ระบายน้ำออก บ่องตง พอเจอเหตุการณ์อย่างนี้  กรุ๊ปเราก็ชักจะหมดกะจิตกะใจจะเที่ยวแล้ว  แต่เค้าคงสงสารอิชั้นที่เตรียมตัวมาหาพี่ศักดิ์ แถมเราก็จ่ายหมดแล้วทั้งค่ารถตู้ จองที่พักที่ชะอำ (ตรูนี่แหล่ะจ่ายเอง )  การจะยกเลิกก็ดูเหมือนจะทำได้ลำบากใจ  สุดท้ายเราก็ตัดสินใจ....ไปต่อ  เราไปเที่ยวที่พระราชวังบ้านปืน  ท่ามกลางสีหน้ากังวลของป๊ากะแม่  อิชั้นภาวนาขอให้น้ำที่บ้านลดลงไวๆ   ซึ่งเหมือนคำอธิษฐานจะได้ผล  รายงานล่าสุดของสาวหมวยบอกว่าน้ำไม่เพิ่มแล้ว   รอสักพักถ้าระบายทันอาจะไม่มีอะไร ก็สร้างความโล่งใจให้กับกรุ๊ปเราอย่างมาก และทำให้บรรยากาศการเที่ยวของเราดีขึ้นทันตาเห็น   เริ่มยิ้มกันออกแระ... อิชั้นลั้ลลาถึงขั้นเตรียมวางแผนช่วงบ่ายว่า   เราจะไปทานข้าวเที่ยงที่ร้านปลาทู ซึ่งเป็นร้านขึ้นชื่อของทีนี่  และไปซานโตรินี่ กับ Swiss sheep farm ต่อด้วย พระราชวังมฤคทายวัน  และไปจบที่เพลินวาน จากนั้นก็จะเช็คอินเข้าที่พัก  แล้วมาหาดินเนอร์ด้วยอาหารซีฟู๊ดรสเด็ดแถวโรงแรมกัน   แค่คิดก้อฟินแล้ว แต่พอมื้อเที่ยง เหมือนพระเจ้าไม่เป็นใจให้บ้านเราได้ไปต่อ....   หลังจากที่เราสั่งอาหารที่ร้านปลาทูแล้ว แม่ก็ได้รับโทรศัพท์สายที่ตื่นเต้นที่สุดของวันนี้  บอกว่ากำแพงบ้านพังแล้ว!!!  ตอนนี้น้ำกำลังเพิ่มระดับสูงขึ้นเรื่อยๆๆ  ซึ่งหากเป็นแบบนี้   อีกไม่นานจะต้องท่วมโกดังแน่ๆ  ป๊ารีบสั่งการ หาร้าน palett ให้ส่งมาที่บ้านเร็วที่สุด   และสั่งลูกน้องให้รีบซื้อทรายมากรอกใส่กระสอบให้เร็วทีสุดเท่าที่จะเร็วได้   ตอนนี้ถึงจุดที่ความกังวลถึงขีดสุดได้จู่โจมพวกเราแล้ว  ป๊าวางหูด้วยสีหน้าเคร่งเครียด  อิชั้นตัดสินใจได้ในขณะนั้น "ป๊า เรากลับกันเถอะ"  ป๊านิ่งไปชั่วขณะ ถามเอางั้นเหรอ ทุกคนสนับสนุน ขืนอยู่ต่อก็เที่ยวไม่สนุกแล้ว   ผลสรุปว่าทุกคนกลับหมด รวมทั้งอิชั้นด้วย จริงๆก็มีแวบขึ้นมาในใจว่าตัวเองจะไปนั่งรถโดยสารไปหาพี่ศักดิ์ต่อดีไหม   แต่ก็สลัดความคิดนี้ไปเพราะรู้ว่าหากต้องไปส่งเราที่ขนส่ง   นอกจากจะเสียเวลาแล้ว ป๊าก็ยังต้องเป็นห่วงเราอีก  เผลอๆต้องรอจนอิชั้นขึ้นรถนั่นแหล่ะถึงจะยอมกลับ   คิดอย่างนี้แล้วกลับดีกว่า จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง หลังจากทานข้าวเที่ยงเสร็จ ก็เรียกเช็คบิลด่วยจี๋  แล้วรถตู้ของเราก็มุ่งหน้ากลับชลบุรีด้วยความเร่งด่วน  ยิ่งสาวหมวยส่งรูปใน line มาให้ดู  ยิ่งทำให้พวกเราอยากกลับถึงบ้านให้เร็วที่สุด V V V ก็จากปกติหน้าบ้านโล่งๆแบบนี้ กลายเป็นแบบนี้ หน้าโกดังแบบนี้ กลายเป็นแบบนี้เฉยเลยอ่า แต่ที่น่ากลัวคือฟ้ายังมืดอยู่เลย กลัวว่าฝนจะตกอีก  กำแพงก็พังแล้ว หน้าบ้านลูกจ้างก็น้ำท่วม เข้าบ้านไปเรียบร้อยแล้ว คณะเรากลับชลบุรีในเวลาห้าโมงเย็นค่ะ อาจจะช้าไปหน่อย แต่ก็ทันเวลาที่ป๊าจะมาสั่งการอะไรได้หลายๆอย่าง และทำให้สบายใจได้มากขึ้น (นิดนึง) ที่เรามาถึงบ้านแล้ว และในคืนนั้น เราก็ได้ประเมินความเสียหายของอุทกภัยในวันนี้ค่ะ 1. รั้วบ้านพัง ทั้งแถบ ทำใหม่ทั้งหมดไม่น่าต่ำกว่าแสน 2. บ้านคนงานโดนน้ำท่วม พื้นเจิ่งนองไปหมด ตู้เสื้อผ้าพังยับ  ตอนนี้ตัดไฟฟ้าทิ้งแล้วอพยพมานอนที่บ้านอิชั้น 1 คืน 3. กล่อง cpu ประตูรีโมท ขณะนี้นอนแช่น้ำครึ่งตัวอยู่หน้าบ้าน  คาดว่าทุกท่านเห็นว่าอนาคตจะใช้ต่อได้ไหม 4. โกดังสินค้าหลังเก่ามีสินค้าบางส่วนได้รับความเสียหาย ขนย้ายไม่ทัน ขณะนี้ระดับน้ำยังไม่ลด แต่ข่าวดีคือฝนไม่ตกเพิ่มแล้ว ขอให้คืนนี้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีแล้วพรุ่งนี้เช้าเรามาบูรณะกันใหม่ ขอให้วันที่เลวร้ายนี้ผ่านพ้นไปได้ไวๆเถอะ    Create Date : 22 กันยายน 2556     Last Update : 19 มกราคม 2557 15:35:58 น. Counter : 663 Pageviews.   4 comment Share Tweet

เพราะชอบดูหนังผี...เป็นชีวิตจิตใจ อิชั้นคิดว่าเสน่ห์ของหนังผี อยู่ที่ความตุ้งแช่ จังหวะไหนจะผลุบ จังหวะไหนจะโผล่ มันช่างอึมครึม และกระตุ้นการหลั่งอะดรีนาลินได้ดีเหลือเกิน    ตื่นเต้นๆดูแล้วลุ้น สนุกดี   แต่เห็นชอบดูอย่างนี้  เชื่อไหมคะ...ตอนเด็กๆ อิชั้นกลัวผีมากกก ถึงมากที่สุด ก็คงเหมือนเด็กทุกคนทั่วไปเนอะ  ค่าที่โดนขู่ + หลอกมาเยอะ ทั้งยังเกิดในช่วงปีที่บ้านเรือนยังคงความเป็นชนบทอยู่  โดยเฉพาะบ้านอิชั้นที่สองข้างทางยังเป็นท้องทุ่งนา สมัยเด็กๆจึงรู้สึกเสียใจมาก ที่บ้านตัวเองอยู่ในที่รกร้างผู้คน และมืดได้ใจขนาดนี้  อยากให้แม่ย้ายบ้านไปอยู่ในเมืองที่มีคนเยอะๆ ผีจะได้อยู่ไม่ได้...(น่าน มโนได้ขนาดนั้น) ก็คิดดูสิ  ตอนอิชั้นป.4  หนังสือพิมพ์หัวเขียวยอดฮิตทีมียอดจำหน่ายสูงที่สุดในประเทศไทย (พูดมาซะขนาดนี้บอกชื่อเลยดีไหม)  ลงข่าวหน้า 1 ว่า "ผีปอบอาละวาด ให้ประชาชนระวังตัว" ดึกดื่นค่ำมืดก็ให้ปิดประตูให้มิดชิด ห้ามเปิดโล่งโจ้งไว้เด็ดขาด เด็กน้อยไร้เดียงสาวัย 9 ขวบ อ่านข่าวนี้ด้วยความตระหนกตกใจ  หันไปมองประตูบ้านที่ทำด้วยไม้กระดานบานเดียวแล้วก็อยากร้องไห้  (ก็สมัยปี 2527-2528 น่ะ บ้านตามชนบทก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้น)  ก็ขนาดหนังสือพิมพ์เค้ายังบอกว่ามีจริงๆ แล้วอิชั้นจะไม่เชื่อได้ยังไงล่ะ... นึกสงสัยว่าถ้าผีปอบมันกระแทกเข้ามาแรงๆ  มันจะพังไหม  แล้วมันจะเข้าบ้านตรูได้หรือเปล่า (ไม่รู้ว่าผีปอบหรือซอมบี้ถึงได้แรงดีขนาดนั้น) เอาเป็นว่าอิชั้นมีความทรงจำวัยเด็ก (ยามค่ำคืน) ที่ไม่ค่อยโสภาเท่าไหร่นัก สมัยก่อนตอนทุ่มนึงตามบ้านนอกก็มืดตึ๊บแล้ว  อิชั้นก็มักจะพยายามดึงแขนแม่ที่นั่งเล่นตรงชานบ้านให้รีบปิดประตูเข้าบ้าน    กลัวตอนที่ป๊ะป๋าที่กลับบ้านดึกๆดื่นๆ จะโดนปอบลากไปกินระหว่างทาง และจะแปลงร่างมาหลอกแม่กะพวกอิชั้นให้เปิดประตูบ้านให้ ( อิบร้า...เพ้อเจ้อแร่ะ !!  นั่นมันเสือสมิง  ) แต่จนถึงล่วงเลยมาถึงวัยนี้  เมื่ออายุมากขึ้น  ผ่านโลกมาเยอะขึ้นความกลัวผีในวัยเด็กก็ลดลงมาเรื่อยๆ  แต่ไม่ได้หายไปปล่าวๆ  กลับกลายมาเป็นกลัวสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "คน" แทน ก็คนเราเป็นๆนี่แหล่ะ ที่ทั้งโกหก  หลอกลวง จี้ปล้น ลักขโมย  ข่มขืน  จนถึงฆ่าแกงกันได้นี่สิ  น่ากลัวกว่าผีตั้งเยอะ..... ทุกวันนี้ถึงแม้ต้องอยู่บ้านคนเดียว....หนังผีตอนดึก ก็ไม่ทำให้อิชั้นรู้สึกใดๆอีกแล้ว สามารถนั่งดูได้อย่างชิลๆ สบายมาก   จนจบก็ปิดไฟนอน และหลับฝันดี  แต่ต้องหลังจากตรวจสอบแล้วว่าปิดประตูบ้าน หน้าต่างเรียบร้อย ลงกลอนเสร็จสรรพ เพื่อกันอาคันตุกะที่ไม่ได้รับเชิญเข้ามาเยี่ยมสำรวจในบ้าน ตอนนี้ถึงขั้นอธิษฐานกับตัวเองตลอดเวลา  ถ้าเกิดได้ยินเสียงก๊อกแก๊กในบ้านในยามวิกาลล่ะก็......  ขอให้มาเป็นผีเถอะ จะผีบ้านผีเรือน  ผีไม่มีญาติ กุมารทอง  หรือสัมพเวสีที่ไหนก็ได้ มาเลยมา ไม่เกี่ยงทั้งนั้น เดี๋ยวอิชั้นจะทำบุญไปให้   ขออย่างเดียว....อย่าได้มาเป็นคนเด็ดขาด  กลัว กลั๊ว กลัวจริงๆนะ เวิ่นเว้อมาเยอะมากก  มาเข้าเรื่องหนังผีดีกว่า อย่างที่ว่า ตอนนี้มีภูมิต้านทานเยอะขึ้นแร่ะ ก็เลยชอบดูหนังแบบนี้  มีเรื่องอะไรบ้างมาดูกันเร็ว... * กระทู้ในวันนี้นำเสนอหนังไทยล้วนๆ ไม่มีหนังฝรั่ง ** โปรดระวัง...เนื้อหาบางเรื่องมีสปอย เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับแฝดสองคน ที่ยังมีความผูกพันธ์และความรัก ทั้งยังผูกเงื่อนความริษยา   เราว่ามาช่าเล่นเรื่องนี้ดีนะ พอดีๆ ไม่มาก ไม่น้อยเกินไป (ก่อนจะมาดีแตกใน 407 เที่ยวบินผี) อันนี้แหล่ะที่เพลียมาก  ทั้งบท ทั้งความเยอะของนักแสดง   อันดับแรกเลย..ก็ทรงผมพี่ช่านี่แหล่ะ ! เพลีย    สาบานได้ว่าขึ้นเครื่องบินมาเกือบครึ่งชีวิต ไม่เคยที่จะเห็นแอร์โฮสเตสทำผมแบบนี้เลย คือไม่ใช่ว่าพี่ช่าทำแล้วไม่สวยนะ  แต่อิชั้นว่าดูยังไง๊  มันก้อไม่ใช่ทรงที่สุภาพ แบบสากลนิยมอ่ะ  อารมณ์ประมาณว่าพอเริ่มแรกกุก็ไม่อยากเชื่อแล้วว่ายัยนี่เป็นแอร์โฮสเตส (สอบตกตั้งแต่ทำผมแร่ะ) แต่ที่เพลียใจสุดๆ ก็อีตรงมีผีสวมชฎา  มารำไทยบนเครื่องบินความสูง 30,000 ฟุต !! หร่อนมาจากไหน  หร่อนเป็นใคร  ตม.ที่ไหนปล่อยหร่อนขึ้นเครื่องทั้งเล็บฟ้อนพร้อมหัวชฎาขึ้นมาตายบนเครื่องย่ะ..ดวกส์!!!  (ขอบคุณคุณหนูน้อยที่ให้ยืมศัพท์มาใช้) นี่คือตัวอย่างของการใส่ตัวละครผีพร่ำเพรื่อ ซึ่งพอมันไม่มีทั้งเหตุผลและโลจิกส์มารองรับ ความน่ากลัวที่น้อยอยู่แล้วยิ่งลดลงไปจนแทบจะกลายเป็นหนังตลกไปซะชิบ เมื่อผีชบาออกอาละวาด... นำเอาเรื่องเล่าของความสยองขวัญตามมหาลัยชื่อดัง....เรื่องที่เด่นที่สุดคือ ป๊อกครืดด  เรื่องเกิดที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ระยะเวลาที่เกิดไม่ทราบแน่ชัด แต่สถานที่เกิดคือ หอหญิง ในสมัยที่ยังเป็นที่รกร้างอยู่มาก ถนนยังเป็นลูกรังเรื่องเกิดกับนักศึกษาสาวคู่หนึ่ง อาศัยอยู่ที่ประมาณ ชั้น 2 หรือ 3 ของหอหญิงเจ็ด  ช่วงนั้นเป็นช่วงสอบ นักศึกษาต่างกำลังอ่านหนังสือกัน มีนักศึกษาหญิงคนหนึ่งไม่สบาย อ่านหนังสือในห้องตอนหัวค่ำ รูมเมทชวนไปทานข้าว แต่เพราะเป็นไข้อยู่ จึงไปไม่ไหว พอเมทคนนั้นเห็นเพื่อนไม่สบาย ด้วยความเป็นห่วง จึงบอกว่าเดี๋ยวไปทานข้าวเองแล้วจะห่อมาฝาก เพื่อนคนที่ไม่สบายก็ฝากซื้อราดหน้า หลังจากที่เพื่อนออกไป เมทคนที่ไม่สบายก็นั่งอ่านหนังสือต่อ  อ่านได้ซักพักก็ไม่ไหวเพราะไข้ขึ้นจึงนอน  ตอนนอนอยู่นั้นสลึมสลือ แต่มีความรู้สึกว่านานมากแล้ว ทำไมเพื่อนยังไม่กลับมาซะทซักพักได้ยินเสียงเบาๆ ดังจากชั้นล่างจากทางบันได  "ป๊อก ป๊อก ป๊อก "เสียงนั้นดังเป็นระยะๆ ใกล้เข้ามา จากทางบันไดเรื่อยๆ เสียงเหมือนคนกำลังแบกของหนักบางอย่างขึ้นมา และเสียงนั้นก็ดังมาจนถึงชั้นที่ห้องนักศึกษาหญิงคนนั้นอยู่  แล้วเสียงก็เปลี่ยนเป็น "ครืด . ครืด " เสียงเหมือนคนกำลังลากอะไรซักอย่างใกล้เข้ามาเรื่อย จนมาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง นักศึกษาหญิงเริ่มเอะใจ และมองไปทางประตู ในใจนึกว่าเพื่อนกลับมาแล้ว แต่ยังเงียบ อึดใจนึงก็มีเสียงเคาะห้อง “ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ” แล้วเงียบไป  นักศึกษาสะดุ้งสุดตัว คิดว่าไม่ใช่เพื่อนแน่แล้ว ถ้างั้นทำไมไม่เปิดเข้ามาเลย จึงเดินไปเปิดประตู ตรงลูกบิดประตูมีถุงใส่ห่อราดหน้าแขวนอยู่ พอเห็นห่อราดหน้า ก็งงว่าเพื่อนอยู่ไหน ทำไมต้องเอามาแขวน ทำไมมีแต่รอยเปียกน้ำเป็นทางจากบันได รุ่งเช้ามีคนมาเคาะห้องบอกว่าเพื่อนตายแล้ว นักศึกษาหญิงคนนั้นถูกฆ่าข่มขืน ตรงพงหญ้าข้างทาง คาดว่าเหตุเกิดประมาณหัวค่ำ ลักษณะศพสภาพแขนและขาทั้งสองข้างหัก อาจเกิดจากการที่คนร้ายเอาท่อนไม้ทุบตีเพื่อไม่ให้หนี นักศึกษาหญิงที่ตายกำลังเดินทางกลับจากตลาดหลังจากทานข้าวเสร็จ ลักษณะเสียงที่ได้ยิน สันนิษฐานได้ว่าเพื่อนคนนั้นใช้ปากคาบถุง แล้วใช้คางเกยพาตัวเองมาจนถึงหอพัก  แล้วใช้คางเกยบันได ลากตัวเองขึ้นมาเป็นเสียง   ป๊อก ป๊อก เสียง ครืด คือเสียงลากตัวเองจากบันไดมาจนถึงหน้าห้องปรากฎเป็นรอยเปียกน้ำยาวติดต่อกัน  หลังจากส่งห่อราดหน้าให้ได้แล้วก็หมดห่วง ตอนแรกทุกคนไม่เชื่อที่นักศึกษาคนนั้นเล่า แต่หลังจากที่นักศึกษาที่พักอยู่ข้างๆ ห้องยืนยันว่า ในคืนนั้นก็ได้ยินเสียงดังกล่าวเช่นกัน  (ใครมี "แฟนเก่า" ที่บอก "เลิก" แต่เขา "ไม่ยอมเลิก" บ้างไหม?) เรื่องนี้หนังออกแนวอินดี้หน่อยๆ  เป้ อารักษ์เล่นเรื่องนี้ได้ดีนะ บุคลิกงงๆ อึนๆ เข้ากับในหนังดีมาก (ชมจริงๆ ไม่ได้ประชด)  ดูจบแล้วยังได้ยินเพลง "คิดถึงเธอทุกที ที่อยู่คนเดียว" ก้องอยู่ในหัวอยู่เลย ลองของ1 + 2 เอามาลงเพราะภาพมันซาดิสท์ดี  แต่อันนี้บ่องตงว่าไม่ได้ดู  แบบว่าชอบผีแต่ไม่ชอบแนวทำร้ายร่างกาย ข้อมูลเลยไม่มี เหอๆ แนวเดียวกับ ลองของ ภาพถ่ายติดวิญญาณ ขายดิบดีไปถึงต่างประเทศ โชคดีของชาวไทยที่ได้ดูเรื่องนี้ ก่อนที่จะเจอน้องอิมในเวอร์ชั่น อิมอิม ก้าวมหัศจจรรย์ เพราะอิชั้นนึกไม่ออกเลยว่าถ้าเห็นเธอมาก่อนที่จะดูหนัง จะเอาตรงไหนไปกลัว???? ตอนสุดท้ายที่น้องพลอยแสดงสนุกนะ  เล่นกับความกลัวของคนได้อย่างดีทีเดียว   แต่แอบไม่ชอบตอนจบที่แอร์โฮสเตสพลอยกลับตัวพนมมือแบบโยคะ  อยากให้สรุปว่าผีไม่ได้มีจริง  แต่ชีเสียสติจนหลอนแล้วทำร้ายตัวเองมากกว่า  (ดาร์กกว่าเห็นๆ) สี่และห้าแพร่ง ขำตอนคนกลางและคนกอง ฮาได้คงเส้นคงวาดีมาก (ก่อนจะมาขยายความฮาของสี่เกลอ + หนึ่งมาริโอ้ ในพี่มากพระโขนง) เราว่าเรื่องนี้พลอยสวย + สยองแบบอินดี้ๆดีอ่ะ สุโค่ยกับเรื่องนี้มาก  บรรยากาศนัวๆมืดๆ เข้ากับเนื้อเรื่องสุดๆ (ขนาดตอนกลางวันก็ยังมัวหม่นเลย)   ตอนจบก็หักมุมแล้วหักมุมอีกจนต้องเอาผ้าเช็ดเหงื่อกันเลยว่าจะหลอกอะไรตรูอีกวะ เสียดายที่เรื่องนี้ฉายพร้อม The Other จึงหลีกไม่ได้ที่จะโดนเปรียบเทียบว่าเหมือนกัน  แต่อิชั้นดูทั้งสองเรื่อง คิดว่าสนุกคนละแบบนะ ถึงดูเรื่องนึงแล้วดูอีกเรื่องก็ไม่เสียอรรถรส...confirm !! รักฉันอย่าคิดถึงฉัน สิ่งที่เราได้มากกว่าความสยอง (เรื่องนี้มาแบบไม่หนักนะ) เป็นสไตล์เรื่อยๆมาเรียงๆมากกว่า ก็คือนิวรณ์ที่ผูกพระเอกกับคนรักเอาไว้โดยที่ไม่รู้ตัว แต่ก็เข้าใจได้ว่าการตัดคนที่เรารักมากๆให้ออกจากห้วงคำนึงของเรา คงไม่ง่ายนัก ถ้าเราเป็นพระเอกก็คงไม่รู้ว่าชาตินี้ทั้งชาติจะลืมคนรักได้ไหม หรืออาจจะลืมไม่ได้เลยตลอดชีวิต ตอนจบหักมุมมาก แต่ไม่ได้หักแบบทึ่งนะ  เป็นแบบอึ้งมากกว่า.. (เมิงคิดได้ไงฟร่ะ) ชาตรีเป็นเด็กไร้ความหมาย ที่พ่อของเขาส่งไปเรียนที่สายชลวิทยา ที่จังหวัดชลบุรี เพื่อนของชาตรีได้พูดคุยเรื่องผีในโรงเรียนและเรื่องครู  ในตอนกลางคืนชาตรีรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา พอฉี่เสร็จชาตรีได้ยินเสียงอะไรบางอย่างเหมือนมันเคลื่อนที่ได้ แต่พอเข้าไปแล้วประตูก็เลยล็อก ชาตรีตกใจมากเลยอยากออกไป จนสักพักประตูก็เปิดได้ ชาตรีวิ่งหนีไปหอพักจนเขารู้สึกกลัวมาก แล้วชาตรี ก็ได้พบกับวิเชียร เพื่อนร่วมห้องที่ดูเหมือนจะรู้อะไร ๆ ในโรงเรียนไปเสียทุกอย่าง และแล้วมิตรภาพระหว่างเพื่อนทั้ง 2 ก็ก่อตัวขึ้น ก่อนที่พบว่าแท้ที่จริงแล้ว วิเชียร ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา ๆ จากเรื่องย่อ + น้องแน็ค  อดไม่ได้จริงๆที่จะจินตนาการว่านี่คือแฟนฉันเวอร์ชั่นเจี๊ยบที่เริ่มโตขึ้นและมีปัญหาครอบครัว เหอๆ ผลงานน้องแอร์ ภุมวารีกับน้องอเล็กซ์สมัยที่ยังเป็นละอ่อนอยู่ (ถึงตอนนี้น้องอเล็กซ์ก็ยังคงความหน้าเด็กอยู่มิรู้หาย) จะว่าไปก็คิดถึงน้องแอร์เหมือนกันนะ ป่านนี้ทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ หนังตุ้งแช่น้ำดี ที่มีผีเป็นองค์ประกอบ ตลอดเวลา 2 ชั่วโมงกว่า พวกเราเหล่าคนดูได้รับรู้ความอัดอั้นตันใจของชายวัยกลางคนที่พยายามรักษาครอบครัวของตัวเองสุดชีวิต  ในขณะที่บรรดาผีๆทั้งหลายก็มีหน้าที่เข้ามากระหน่ำซ้ำเติมให้มันพังเร็วยิ่งขึ้น ตอนแรกห่วงแค่ว่าพี่ก้องผู้มีลุคอันแสนอบอุ่น อ่อนโยนของอิชั้นจะต้องมาสู้รบปรบมือกับผีมะขิ่น  อิชั้นก็อดหวั่นไม่ได้  ว่าเฮียจะเล่นถึงมั้ย สาวก....เอ๊ยคนดูจะเชื่อกันไหมหนอ แต่พอพี่ก้องพ่นวจีแซ่บ ตอนที่กำลังถูกอัญเชิญให้ออกจากงานว่า "กูไม่ออก ออกแล้วจะเอาอะไรแ-ก"  หนูก็หมดห่วงพี่แร่ะ   โอเคนะ เชื่อแล้วว่าใครๆก็อยากสร้างเรื่องแม่นาค เพราะถ้าทำได้ดี ก็จะมีบรรดาแฟนๆให้การอุดหนุนอยู่เสมอ ล่าสุดก็แม่นาคเวอร์ชั่น GTH  ที่แหวกม่านประเพณีทำแม่นาคให้เป็นหนังตลกไปได้ซะนี่  เรียกความแปลกใหม่จนทำรายได้ทะลุไปไม่รู้กี่หลักแล้ว  ชื่อเรื่องพ่อมากพระโขนงก็จริง  แต่ใครจะเชื่อไหมเนี่ยว่าที่มาเรื่องนี้มาจากการที่ GTH อยากจะสร้างหนังสักเรื่องที่มีสี่เกลอหัวแข็ง  ที่ไปไหนก็เจอแต่เรื่องผีๆร่ำไปเป็นตัวดำเนินเรื่อง  จะว่าไปที่หนังดังเนี่ยเครดิตส่วนนึงนอกจากผู้กำกับต้องยกให้ เต๋อ เผือก ฟรอยด์ เอ ที่เรียกพลานุภาพของแฟนคลับมาดูความฮากันล้นโรงเลยทีเดียวเชียว ส่วนพี่มากเนี่ย ถ้าหาใครมาเล่นไม่ได้จริงๆ เค้าจะเอาเต๋อมาเสียบ  คิดดูเถอะ คนเดียวใช้งานทั้งเขียนบท ทั้งแสดงหนัง...โคตรจะคุ้มเลย เอาพอกร้อมแกล้มเนอะ  อิชั้นก็ดูมาประมาณนี้แหล่ะค่ะ แต่ยังไม่พอหรอก จะสรรหาดูมันไปเรื่อยๆตามประสาคนชอบความตื่นเต้น ว่าแต่ตัวอย่างหนังที่อิชั้นเอ่ยมา พอจะบิ้วท์เพื่อนๆให้อยากดูมั่งหรือยังเอ่ย ขอให้ทุกท่านสนุกกับการดูหนังผีนะคะ   Create Date : 16 กันยายน 2556     Last Update : 1 ตุลาคม 2557 19:01:59 น. Counter : 1375 Pageviews.   3 comment Share Tweet

เมื่อความจำฉันสั๊น สั้น.... ช่วงนี้รู้สึกว่าราหูคนชราจะอมอิชั้นซะแร้วค่า ขี้ลืมนั่นลืมนี่ได้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย อาทิตย์ก่อนที่ไปกระบี่ ก็ลืมมือถือที่ชาร์จไว้ในโรงแรม  แถมก่อนหน้าที่จะลืมก็คือ เอาถุงเสื้อที่วางทับกระเป๋าพี่ศักดิ์ออก  เพื่อหาที่ชาร์จแบตในกระเป๋า  (พี่แกฝากชาร์จมือถือ)  แล้วก็ลืมเอาถุงเสื้อเก็บไว้ที่เดิม ปรากว่าคุณพี่ศักดิ์ก็ดันความจำเสื่อมพอกัน เลยลืมแม่มทั้งถุงเสื้อและมือถือทั้งคู่ เซ็งเป็ด   จริงๆก็โชคดีที่ลืมที่โรงแรม เลยไม่มีปัญหาเรื่องของหาย แต่จะพูดไปก็เขินนะ พี่ศักดิ์โทรไปหาเค้าก่อน บอกว่าลืมถุงเสื้อไว้ครับ ช่วยเก็บไว้ให้ด้วย  สามชั่วโมงต่อมาทางโรงแรมก็ได้รับสายจากพี่ศักดิ์อีกรอบ แต่คราวนี้เป็นอิชั้น โทรไปถามหามือถือด้วยเสียงอ่อยๆ.....ทั้งจ๋อยทั้งอาย เฮ้อ  และ....ต่อมาไม่กี่วัน อิชั้นไปเดินเที่ยวพิพิทธภัณฑ์ร่างกายมนุษย์คนเดียว   ด้วยความที่ไม่มีคนไปด้วย เราก็อุตส่าห์ระวังตัวสุดๆ  คอยเตือนตัวเองว่ามีถุงช๊อปปิ้งถือมาด้วยถุงนึงๆ อย่าลืมเอากลับนะ  ผลก็คือไม่ลืมถุงช๊อปปิ้ง  แต่ดั๊นลืมแลกบัตรประชาชนคืนจากยามที่แลกตอนเข้ามาดูพิพิทธภัณฑ์....กรี๊ดดดด แต่อันนี้โชคดีมาก ที่เราค้นเบอร์น้องเจ้าหน้าที่เจอ น้องเค้าเลยช่วยตามบัตรประชาชนกับยาม แล้วส่ง EMS กลับคืนให้  ใจดีผุดๆ  ต้องขอบคุณมากจริงๆ กลับมาครุ่นคิด  เออ...ช่วงนี้ทำไมขี้ลืมได้โล่ห์ขนาดนี้  สงสัยต้องระวังตัวเองให้มากกว่านี้  แค่สองวันไม่ห่างกันอิชั้นสามารถลืมซ้ำๆได้ อย่างนี้ไม่ไหวนา แต่นั่งๆไปก็ดันนึกขึ้นได้ ว่าสองอาทิตย์ก่อนตรูก็เพิ่งผ่านการลืมอีกครั้งมานี่หว่า.... เรื่องของเรื่องคือ  ไปเติมน้ำมันแล้วลืมบัตรเครดิตไว้ที่ปั๊ม  อันนี้พี่ศักดิ์ต้องจอดรถและเดินไปเอาคืนมาให้เลยทีเดียว.... (เหอ  ลืมได้ไปได้ไงหว่า พี่ศักดิ์เนี่ยค้อนปะหลักปะเหลือกเรยย เอิ๊กๆ) ตอนนี้ปัญหาคือ หล่อนไม่ใช่คนขี้ลืมธรรมดาๆ   แต่ up ระดับ เป็นsuper คนขี้ลืม   สมองงี้รั่วเชียว ทำอะไรไว้ก็จำไม่ได้สักอย่าง   แงๆ แถมที่สำคัญคือ  ลืมกระทั่งว่าตัวเองเคยลืมนี่สิ หนักกว่านี้มีอีกไหม งานนี้แปะก๊วยสักกิโลจะพอรักษาผัวเมียความจำสั้นคู่นี้ได้ไหมค้า   Create Date : 04 กันยายน 2556     Last Update : 19 มกราคม 2557 15:36:23 น. Counter : 591 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• hacky ชวนกิน
• hacky ชวนกิน (ชลบุรี)
• hacky ชวนเที่ยว
• hacky ชวนออกทริป
• hi hacky ไดอารี่
• hacky รักสวยรักงาม
• hacky ไดอารี่ว่าที่เจ้าสาวมือใหม่
• hacky เรื่องเล่าหลังแต่ง
• hacky Meeting
• hacky D.I.Y
• hacky สรรหามาเล่า
• เรื่องเก่า เรา(ไม่)ลืม
• เรื่องเล่าคนอยากมีลูก
• เรื่องราวของสองสาวฮานากับฮารุ

• arisagirl
• numainew
• สวยตลอดกาล
• chenyuye
• nLatte
• ความสุขของนิ้วน้อย
• อนันต์ครับ
• mee_vingt
• loveTRAVEL1977
• kwan_3023
• รุริกะ
• newyorknurse
• Don't try this at home.
• อาเจ้ของน้องๆ
• ชะนาว
• ทนายอ้วน
• auau_py
• ป้าคาล่า
• ยัยน้ำตาลเปรี้ยว
• บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน
• mambymam
• PrettyNovember
• tuk-tuk@korat
• Sweet_pills
• pantawan
• อุ้มสี
• Moti
• bepearz
• เนินน้ำ
• AdrenalineRush
• สายหมอกและก้อนเมฆ
• anigia
• Bonjour_KiTTy
• แมวเซาผู้น่าสงสาร
• feonalita
• หนูนากระป๋อง
• bemynails
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com