อีเจ๊มหาประลัย..... เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาอิชั้นได้ไปเต้นแอโรบิกที่ลานหน้าอำเภอเมืองชลบุรี ซึ่งเป็นสถานที่ออกกำลังกายของอิชั้นมาสองปีกว่าแล้ว การเต้นแอโรบิกเป็นการผ่อนคลายหลังจากทำงานอย่างเคร่งเครียดทั้งวัน พูดง่ายๆว่าหากไม่มีการออกกำลังกาย ชีวิตอิชั้นคงทำงานที่เครียดมากมายแบบนี้ไม่ได้แน่.... เมื่ออิชั้นมาเพื่อผ่อนคลายความเครียดอย่างที่บอกไป เวลาเต้นแอโรบิกแต่ละครั้ง อิชั้นจึงเต้นสุดชีวิตมาก ก็คนมันมีเวลาแค่หนึ่งชั่วโมง.... มาเต้นง๊องแง๊งๆ มันจะไปมีเหงื่อได้อย่างไร จึงไม่แปลกที่เวลาคนรู้จักเจออิชั้นเต้นแอโรบิก จึงทักว่าอิชั้นเนี่ยเต้นโคตรมันส์เลย เห็นแล้วอยากเต้นตาม หรือแม้กระทั่งคนที่เพิ่งรู้จักในลานแอโรบิกก็จะทักอย่างนี้บ่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง.......... วันนั้นอิชั้นเต้นอย่างออกรสออกชาติเหมือนทุกที ซึ่งปกติอิชั้นชอบที่จะเต้นริมสุดของสนาม เพราะความที่ไม่ชอบไปเบียดกับใคร ถึงแม้ที่ริมสุดจะมองเห็นครูไกลกว่าคนอื่น แต่อิชั้นก็ยังยินดีที่จะเต้นตรงนี้ แต่วันนั้น พออิชั้นกำลังเต้นอยู่ได้สักพัก มีผู้หญิงวัยกลางคน ร่างท้วมมาเต้นต่อจากอิชั้น ซึ่งกลายเป็นว่าอิชั้นโดนขนาบจากคนเต้นทั้งสองด้าน แต่อิชั้นก็ยังไม่เดือดร้อนเท่าไหร่นะ เราก็เต้นของเราไป ไม่เห็นต้องไปสนใจใครเลย จนเต้นเสร็จ อิชั้นก็เดินไปคุยกะอา อาสะใภ้และหลานของเราที่มาร่วมออกกำลังกายกัน ผู้หญิงคนนั้นก็เดินเข้ามาอิชั้น แล้วก็เรียก "น้องๆ" อิชั้นก็หันไป เอ..มีไรหว่า แต่ตอนนั้นก็นึกอยู่ว่าเค้าคงจะมาชมเราว่าเราเต้นเก่ง (พราะใครๆก็บอกเราอย่างนี้ทั้งน้าน) กำลังรอคำชมอยู่แท้ๆ ปรากฎว่าอีเจ๊นี่พูดต่อว่า " เวลาน้องเต้นนะ ให้รักษาบริเวณของตัวเองหน่อยซิ อย่าเต้นกินที่คนอื่น เนี่ย ใครๆก็บอกกันทั้งนั้น " อิชั้นคิดในใจเลย โห.....อีนังเจ๊ มรึงกล้ามากนะ กล้ามากที่มาด่ากรูต่อหน้าญาติๆ โดยที่มิหวั่นว่าจะโดน....ตรีน ของอิชั้นและบรรดาอาๆที่กำลังจ้องเขม็งอยู่ขณะนี้ เท่าที่อิชั้นจำได้ ถึงแม้อิชั้นจะเต้นอย่างเมามันส์สะแด่วแห้วขนาดไหน ก็ไม่เคยไปเหยียบหัวแม่ตรีนใคร หรือแม้กระทั่งจะถูกปลายข้อศอกสักนิดก็ยังไม่เคย แล้วอีนี่มันเอามาจากไหนว่ากรูไปเต้นกินที่มันวะ ไม่เข้าใจ..... จริงๆตอนนั้นยั๊วะสุดขีด รู้สึกว่าอีนี่แมร่งมั่วนิ่มตอแหลที่สุด แต่อีครั้นจะด่า ก็เหมือนไปต่อกรกับคนอีคิวต่ำ พาลจะทำให้อาๆเราไม่สบายใจว่าเรามีปัญหากับคนอื่นๆ อิชั้นจึงพยายามสงบจิตใจ และตอบกลับไปว่า "อ๋อ เหรอค่ะ แต่เท่าที่เต้นอยู่ก็ไม่เคยชนใครนะ แต่ถ้าคุณบอกว่าเราเต้นโดนคุณก็ขอโทษแล้วกัน วันหลังจะระวังมากกว่านี้" อีเจ๊พยักหน้าหงึกๆ ทำท่าแบบอืมมม เข้าใจซะบ้างก็ดี แต่ไม่จบครับ ชีพูดต่อ "เนี่ย พี่ไม่อยากจะพูดนะ แต่เห็นน้องเป็นอย่างนี้หลายครั้งแล้ว" สติอิชั้นแทบขาดผึง โห....อีสตอเบอร์รี่...... กรูเพิ่งเห็นเมิงมาเต้นวันนี้วันแรก แล้วเมิงมาเห็นกรูเต้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ยั๊วะสุดๆเลย.... อิชั้นข่มใจไม่ด่าไป แต่จ้องหน้ามันเขม็ง แบบมิมีหลบตา อีเจ๊เห็นหน้าอิชั้นกะอาๆที่ชักสีหน้าไม่พอใจสุดๆ คงจะเพิ่งรู้สึกตัวว่าเสี่ยงมากที่มาอยู่ในวงล้อตรีนอีพวกนี้ ก็เลยทำเชิ่ดๆ และเดินหันหลังจากไป พวกเราหันมามองหน้ากัน แล้วอาอิชั้นก็ร้องเฮ้ย.......... อีเจ๊นี่มันอะไรวะ อิชั้นก็งุนงงไม่แพ้อาเหมือนกัน ก็บอกไปเหมือนกันว่า วันนี้จำได้ว่าไม่ได้เหยียบหัวแม่ตรีนแกตอนไหน ทำไมจึงมาอาละวาดฟาดงวงกับอิชั้นอย่างนี้ งงว่ะ ด้วยความสงสัยว่าอิชั้นเคยไปสร้างความเดือดร้อน ด้วยการไปรุกรานที่เต้นของใครหรือเปล่า จึงไม่มีใครตอบคำถามได้ดีเท่าคนที่เต้นข้างอิชั้นเป็นเวลาสองปีกว่า จริงๆแล้วเราไม่เคยคุยกันนะคะ เพีงแต่เต้นด้วยกันบ่อยๆจึงคุ้นหน้ากันเท่านั้น อิชั้นจึงเข้าไปหาพี่เค๊า เริ่มจากทักทายก่อน แล้วก็ยิงคำถามเค้าตรงๆว่า "ขอโทษนะคะพี่ ตลอดสองปีที่ผ่านมา หนูเคยเต้นกินที่พี่บ้างหรือปล่าวคะ" พี่เค๊าก็ร้อง เฮ้ย ไม่มีนี่ แถมไอ้การเต้นแอโรบิกเนี่ย ถ้าเต้นตามจังหวะเหมือนกัน ไปทางซ้ายก็ซ้ายหมด ขวาก็ขวาหมด ไม่มีทางชนใครหรอก แถมลานนี้ก็ออกกว้าง สรุปแล้วหนูไม่ได้เต้นกินที่พี่เลย... อิชั้นจึงคิด.....อืมมม งั้นคงเป็นที่อีเจ๊นี่คนเดียว เพราะคนที่เต้นข้างอิชั้นมาสองปี ไม่เคยมีปัญหากับการออกเสต็ปของอิชั้น งั้นก็คงเป็นมรึงแล้วหล่ะ อีเจ๊ ที่มีปัญหา เรื่องที่ผ่านมาอิชั้นมิได้ผูกใจเจ็บอะไรเลยนะคะ เพียงแต่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทุกคนที่รู้จักในสนามฟัง ว่าอีเจ๊นี่ระรานอิชั้นยังไง ทุกคนื้ได้รับทราบก็งุนงงพฤติกรรมอีเจ๊นี่ไปตามๆกัน แถมบางคนยังเล่าให้อิชั้นฟังกลับว่าพวกเค๊าก็เคยเจออีเจ๊นี่มาระรานตัวเองเหมือนกัน ด้วยเรื่องที่คล้ายๆกับอิชั้นว่า ไปรุกรานที่เต้นแอโรบิกของชี จึงทำให้เรามาวิเคราะห์กันว่าอีเจ๊นี่ชาติก่อนเป็นหมาหรือเปล่า จึงได้หวงอาณาเขตของตัวเองหนักหนา โดยที่ไม่ได้ลืมหูลืมตาดูว่า ชาวบ้านเค้าเต้นเค้าก็ไปทิศทางนั้นเหมือนกันหมด ตัวเองเต้นไม่ทันหรือเปล่า จึงโกรธคนอื่นว่าเต้นกินที่ตัวเอง... อืมมม น่าคิดๆนะ หลังจากอิชั้นเล่าเรื่องให้คนอื่นฟังจึงมีกระแสบอกต่อเรื่อยๆ ตอนนี้อีเจ๊เลยโดนบอยคอตจากกลุ่มสมาชิกเก่าแก่ นั้นคือพอแกเข้าไปหาใครเค๊าก็เดินหนี ประมาณว่ากลัวว่าวันไหนจะโดนอีเจ๊ด่าว่าแดร๊กที่กรูอีก ชาวบ้านเลยสยอง..ไม่อยากเข้าใกล้ แต่ก็ไม่รู้ว่าอีเจ๊นี่รู้ตัวหรือเปล่า ก็เห็นไปหากลุ่มอื่นที่เค้ายังไม่รู้นิสัยตัวเองอยู่ดี อิชั้นจึงอยากเตือนมา ณ ที่นี้ ถ้าท่านเป็นผู้เต้นแอโรบิกที่ลานหน้าอำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี หากท่านเจอหญิงวัยกลางคน ร่างท้วม ผมบ๊อบ ใส่ชุดกีฬาฟิตโคตร แถมในวันพิเศษท่านอาจเจอชีใส่กางเกงแนบเนื้อสีขาว ขอให้ท่านรู้ว่า ชีคืออีเจ๊มหาภัยในบล็อคของอิชั้นนั่นเอง และขอเตือนให้ท่านหลีกห่างไปให้ไกล เพราะมิฉะนั้นท่านอาจเจออีเจ๊คนนี้มาต่อว่า.... แกเต้นกินที่ช้านนนน อย่างที่อิชั้นและคนหลายๆคนเจอก็ได้ เราเตือนท่านแล้ว!!!!   Create Date : 04 พฤศจิกายน 2552     Last Update : 19 มกราคม 2557 15:40:41 น. Counter : 639 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ลมหนาวมาเยือนแล้ว...... ตอนนี้ชลบุรีเริ่มมีลมหนาวมาโชยเป็นระลอกๆ ยิ่งอิชั้นทำงานในรพ.ที่อยู่ติดทะเล ลมยิ่งโกรกแบบไม่บันยะบันยัง เช้ามาขับรถไปทำงาน รู้สึกว่าเลยว่าอากาศมันเย็นสบาย แถมผู้คนก็เริ่มเอาเสื้อหนาวสารพัดสีมาใส่... ทำให้บรรยากาศลมหนาวนี้คึกคักเร็วกว่าปกติซะอีก ใครก้อชอบอากาศเย็นๆเนอะ.... อิชั้นไม่เคยเห็นใครรังเกียจลมหนาวสักคน เพราะบ้านเรามันร้อน ร้อน และร้อนแทบตับแล่บ แถมหลังจากร้อนก็เป็นฝนตก ฟ้าคะนอง บวกกับมรสุมที่เราเจอมาไล่ๆกับประเทศเพื่อนบ้าน ถึงแม้พิษภัยจะไม่ร้ายแรงเท่าที่อื่นที่โดนหนักกว่าเยอะ (ฟิลิบปินส์นี่แว่วว่าตายไปพอสมควร แต่เสียหายอื้อเลย น่าสงสารมาก) ลมหนาวที่ไม่มีพิษมีภัยกับใคร แถมมอบความสดชื่น.... ประดุจไปยืนบนภูเขาเอเวอร์เรส (อิชั้นก็เว่อร์ซ้า.....) ก็ทำให้คนเราหลงรักได้มากกว่าฤดูไหนๆนะ แต่.... ในข้อดี ก็มีข้อเสีย !!! ลมหนาวที่พัดมาเย้ายวนอิชั้นในเวลานี้กำลังทำให้แทบคลั่ง เพราะ เพราะ เพราะว่า..... อิชั้นอยากไปเที่ยวมากกกกกก......ถึงมากที่สุด อยากไปอยู่บนยอดเขา อยากไปนอนในเต็นท์ อยากไปสัมผัสอากาศเย็นๆยามเช้า อยากไปจิบกาแฟควันกรุ่นๆพร้อมชมวิวทะเลหมอก อยากๆๆๆๆ อยากสารพัด ตอนนี้จึงเป็นช่วงกำลังหาที่พักสวยๆ และวาทะศิลป์ดีๆที่จะชักชวนคนที่บ้านให้เห็นดีเห็นงาม ไปเที่ยวกับอิชั้น ................ ขอสักทริปเหอะ จะไม่ลืมพระคุณเล้ยยยย   Create Date : 04 พฤศจิกายน 2552     Last Update : 19 มกราคม 2557 15:40:55 น. Counter : 685 Pageviews.   8 comment Share Tweet

งานศพที่ชลบุรีกับกรุงเทพ....ไม่เหมือนกันนะเนี่ย เมื่อวานนี้อิชั้นไปงานศพคุณพ่อของหมอที่รพ. ซึ่งงานนี้จัดในวัดนอก แต่อยู่ในตัวเมืองชลบุรี ซึ่งจะต้องกลับบ้านดึกกว่าปกติ ก็เลยโทรไปบอกป่าป๊า ว่าไปงานศพของพ่อหมอ.....จะกลับบ้านดึกหน่อย ป๊าก็บอกว่าให้หาอะไรกินรองท้องก่อนนาลูก เห็นเค้าบอกว่างานนี้เค้าจัดแบบในกรุงเทพ เดี๋ยวจะไม่มีอะไรกิน......... อิชั้นหวลนึกถึงความทรงจำครั้นอดีตที่เคยไปงานศพที่กทม.ครั้งนึง จึงบอกป่าป๊าไปว่า แทงก์กิ้วหลายที่บอกก่อนเด้อ.... (ที่บ้านพ่อลูกพูดกันอย่างนี้จริงๆ อยู่ไปบางทีนึกว่าเป็นเพื่อนกัน หุหุ) ตอนนู้นอิชั้นไปงานศพแม่เพื่อนที่กทม. ตอนนู้นยังไม่มีรถเป็นของตัวเอง จึงเกาะรถชาวบ้านเค้าไปที่วัดลาดพร้าวสถานที่จัดงาน โดยออกจากรพ.เป็นเวลา 5 โมงครึ่งหลังเลิกงาน ถึงวัดก็ 6 โมงครึ่ง......... ซึ่งเรากำลังหิวซกเลย อิชั้นนั่งฟังพระสวดจนถึงทุ่มครึ่ง นึกในใจว่าพระสวดเสร็จเมื่อไหร่ จะได้กินข้าวสักที เพราะที่บ้านเรางานศพจะมีอาหารคาวหวานเลี้ยงกันอิ่มหนำสำราญ ถึงแม้จะไม่ใช่อาหารไฮโซอะไรมาก อย่างพวกข้าวต้มปลา ก๋วยจั๊บ อะไรทำนองเนี้ย แต่ในภาวะที่หิวขนาดนั้น อะไรอิชั้นก็กินได้หมดแหล่ะ พอพระสวดเสร็จ อิชั้นก็ได้รับอาหารกล่องมากล่องนึง นึกสงสัยว่าเค้าจะให้เรากินจากในกล่องนี้หรืออย่างไร ว่าแต่อาหารในกล่องนี้จะเป็นอะไรน้าจึงใส่กล่องมาแบบนี้ งุนงงๆๆ พักใหญ่ พอเปิดมาก็กรี๊ดดดดดด สลบ ในกล่องมีแซนวิซแฮมชิ้นเล็กๆกะแยมโรลไซส์จุ๋มจิ๋มอย่างละหนึ่งชิ้น ซึ่งในเวลานี้....มีแต่ข้าวๆๆๆๆๆเท่านั้นที่อิชั้นต้องการ แล้วจาไปอิ่มด้ายยังงายยยยย....ฮือ เพื่อนที่ไปด้วยรีบจัดการอาหารว่างอย่างรวดเร็ว แล้วก็หันมาบอกอิชั้นว่า กินเร็วๆสิวะ เดี๋ยวงานเลิกแล้วคนจะรีบกลับ รถจะติดเฟ้ย อิชั้นจึงรีบยัดๆๆๆขนมน้อยๆเข้าปาก ก่อนที่จะโดนเพื่อนทิ้ง พร้อมกับความรู้ใหม่ในตอนนั้นว่า งานศพในกรุงเทพจะเลี้ยงอาหารเป็นของว่างเท่านั้น เพราะฉะนั้นกลับจากงานก็ต้องหาอะไรกินต่อ.... จะไม่เหมือนงานศพแถวบ้านอิชั้นที่เลี้ยงอาหารชนิดที่ว่าไม่ต้องกินมาจากบ้านเลย เป็นความรู้ใหม่...ต้องจำๆ ว่าแต่ตอนนี้ สองทุ่มครึ่งแล้ว อิชั้นยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย จำต้องไปหาอะไรมาใส่ท้องด่วน !! ก่อนที่จาเป็นลมตายเพราะความหิว ระหว่างนั่งรถไปกับเพื่อน จึงต้องสอดส่ายสายตาหาของกินข้างทาง สุดท้ายก็ได้หมูปิ้งช่วยชีวิตไว้ มิอย่างนั้นหน้ามืดแน่ เฮ้อ เป็นอันว่าเอาตัวรอดไปได้อีกหนึ่งวัน....ฮี่ฮี่ จบจร้า   Create Date : 03 พฤศจิกายน 2552     Last Update : 19 มกราคม 2557 15:41:06 น. Counter : 3262 Pageviews.   7 comment Share Tweet

โดราเอมอนมาแล้วจ้า...... เมื่อวานไปเดินหาข้าวเย็นกินที่เซ็นทรัล พอเดินก้าวขาเข้าไปในห้าง เจอบอร์ดประชาสัมพันธ์ ว่าวันนี้จะมีโดราเอมอนพร้อมเพื่อนๆมาพบคุณหนูๆ เพื่อมาร่วมกิจกรรม และถ่ายรูปร่วมกัน........ พี่ศักดิ์ถามว่า แล้วหนูคนนี้อยากถ่ายรูปด้วยปล่าว เราบอก....บ้า อายเค้า โตแล้ว ไม่ถ่ายหรอก ให้เด็กๆเค้าถ่ายไปเถอะ พี่ศักดิ์พยักหน้างึกงักๆ...เห็นด้วยๆ แล้วมาดูผู้ใหญ่คนสองนี้กันนะคะ V V V V พอเห็นบรรดาตัวการ์ตูนก็เกิดอาการลืมตัว ลิมอายุไปเลยคะ คนถ่ายรูปเยอะมาก ผู้ใหญ่ก็มาถ่ายเยอะ เราก็...เอาวะ ไม่อายแล้ว เพื่อนเยอะเชียว แล้วตัวการ์ตูนที่มาเนี่ย เค้าว่ามาจากญี่ปุ่นเชียวนะเออ จริงอ่ะป่าวไม่รู้ แต่รู้แค่ว่าหุ่นตัวการ์ตูนน่ารักมาก.... แบบว่ามันไม่เหมือนที่เคนเห็นใช่ไหมคะ ที่แบบจะกลมๆปุ๊ก แล้วชุดก็สีแบบเก่าๆ ไม่สวย แต่นี่หุ่นดูดีทุกตัวเลย ชุดก็สวยทุกชุด อดใจไม่ไหวจริงๆ ก็เลยต้องแชะภาพมาอย่างที่เห็น คนนี้ก็ใช่ย่อยนะ หน้าตาเหมือนกันเลย กร๊าก เอามั่งวุ้ย ที่ไม่ได้ถ่ายจะมีไจแอนท์กับโดราเอมอนค่ะ ไจแอนท์ไปถ่ายไม่ทันเค้ารีบขึ้นเวทีไปก่อน ส่วนโดราเอมอนน่ะเห็นตั้งแต่แรกแล้ว แต่ไม่กล้าขึ้นไปถ่ายเพราะพี่แกเล่นยืนกลางเวที แล้วก็มีน้องๆหนูๆตัวแค่เอวเราเข้าคิวรอถ่ายเกือบยี่สิบคน ดังนั้นอิชั้นจึงมิกล้าค่ะ กลัวเค้านึกว่าพาลูกมาขอถ่ายรูป อิอิ สักพักหนึ่งบรรดาดาราการ์ตูนก็ต้องขึ้นโชว์ตัวบนเวที น้องๆที่นั่งหน้าเวทีราวๆร้อยคนได้ค่ะ เด็กๆน่ารักดี พอพิธีกรบอกว่าให้เรียกซึเนโอะกับไจแอนท์มาบนเวที น้องๆก็ตะโกนเรียก "ซึเนโอะ" "ไจแอนท์" กันดังกระหึ่มมาก ให้ความร่วมมือดีมากค่ะ อิอิ โดราเอมอนพร้อมผองเพื่อนบนเวที นาทีนี้ไม่มีใครมาความสุขเกินน้องๆหน้าเวทีแล้วหล่ะ ทุกคนยิ้มแย้มมีความสุขมาก..... เมื่อเห็นตัวการ์ตูนขวัญใจตัวเองมาโลดแล่นตรงหน้า เห็นแล้วนึกถึงตอนเป็นเด็กๆ เราก็คงไม่ต่างจากนี้เหมือนกัน เหอะๆ V V V V ดูเสร็จก็ไปกินไอศกรีมสเวนเซ่นส์ วันนี้เราอยากกินนัตตี้ คริสปี้มากๆ ขอสักหน่อยเถอะ เอ่อ.....คุณผู้จัดการร้านเสวนเซ่นส์อยู่ไหนคะเนี่ย ทำไมวิปครีมอิชั้นมันฟ่ามและเหี่ยวอย่างนี้ ไม่น่ากินเลย...แง (เปลี่ยนถ้วยใหม่ได้ไหมเนี่ย งือ) แต่ the show must show on สั่งมาก็ต้องกินให้หมด ...................................................................... เดินย่อยสักพักก็กลับมาหาข้าวเย็นกินต่อ ตอนแรกเราจะกิน...เอ็มเคอีกแล้ว แต่พี่ศักดิ์ร้องจ๊ากเลย บอกไม่เอาแล้ว เบื่อ เราไม่ยอมจะกินให้ได้ จนสุดท้ายพี่ศักดิ์ต้องยอมกินเอ็มเคกับเรา หุหุ แต่พอไปถึงร้าน...คิวยาวมากฮ่า ไม่ต่ำกว่าห้าคิว กว่าจะได้ทาน อิชั้นเลยเกิดอาการเซ็งเป็ด ไม่กินแล้วเอ็มคงเอ็มเค.....ตอนเนี้ยอะไรก็ได้ หิวแล้วด้วย สุดท้ายจึงจบที่ยาโยอิเช่นเดิม เพราะพี่ศักดิ์มีบัตรลด 10 % ด้วย เข้าทางเฮียแกเล้ยยยยย ถ่ายรูปได้แป๊บเดียว....แบตหมด ลืมชาร์ตมาจากบ้าน เฮ้อ แต่เอาเถอะ ถ่ายมาได้ขนาดนี้ก็เยอะแล้ว หลังจากกินอิ่มหนำสำราญเราก็กลับบ้านกันจ้า บล็อคโดราเอมอนก็สิ้นสุดเพียงเท่านี้จ้า   Create Date : 01 พฤศจิกายน 2552     Last Update : 14 กรกฎาคม 2556 17:50:07 น. Counter : 1721 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ขอบคุณ Web Admin มากๆ เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา เรานั่งอัพบล็อคตามปกติ และก็เกิดไอเดีย จัดกลุ่ม Blog ย่อยใหม่ดีฝ่า.... แล้วก็จัดๆๆๆ ขณะที่จัดก็ได้กลุ่มใหม่ชื่อ hacky ชวนกิน โดยหวังว่าจะแยกออกมาจาก Blog เก่าที่ชื่อวันสบายๆของฉัน โดยที่แยกบล็คออกมาอีกหลายอันทีเดียว ในที่สุดก็ทำสำเร็จ ....................................... ............................ ..................... ................ .......... .... ... และแล้ว ไม่รู้ว่าอะไรดลใจ ทำให้เรามองไม่เห็นชื่อบล็อค hacky ชวนกิน ซะงั้น กลับกลายเป็นบล็อคปล่าวๆไม่มีชื่อ กะลังงุนงงๆ ก็ดันไปคลิก "ลบ" เจ้าบล็อคนี้เฉยเลย แล้วหน้าจอก็ refresh ทำให้เรารู้ว่า บล็อค hacky ชวนกิน หายไปแหล่วววว จ๊ากกกกกกกก ใครก็ได้ช่วยที ฉานม่ายด้ายตั้งใจนะ ฮือๆ รู้สึกเสียดายบล็อคที่เขียนมาแล้วมากๆ เพราะนับๆดูก็เกือบสิบบล็อคได้ กะลังครางฮือๆ อยู่..... สายตาก็เหลือบไปเห็น ว่า web admin เค้าบอกไว้ว่าถ้าเกิดปัญหาใดๆให้หยุดการจักการบล็อคก่อน แล้วก็รีบติดต่อ web admin โดยเร็วที่สุด..... ใจเรานึก "เอาไงดีวะ เค้าจะช่วยเราได้มั้ยเนี่ย" เพราะเค้าเขียนว่าหากข้อมูลหายไปโดยที่ท่านไม่ได้ลบ ทาง web admin จะสามารถกู้ข้อมูลก่อนการเปลี่ยนแปลงได้ แต่นี่ชั้นกดลบด้วยตัวเอง (ซื่อบื้อจริงจริ๊ง ยัยนี่) เค้าจะ back ข้อมูลมาให้เราได้ป่าวอ่ะ ? แต่ไหนๆก็ไหนๆ.... เราก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่หว่า เราจึงคลิก "ติดต่อทีมงาน" แล้วก็แจ้งรายละเอียดว่า ข้อมูลในบล็อคของเราหาย และแจ้งว่าหัวข้อบล็อคมีอะไรบ้าง นอกจากนั้นก็แจ้งชื่อ กะอีเมล์ แล้วก็กด send พร้อมกับภาวนาขอให้เค้าดำเนินการให้เราด้วย .......การรอคอยมันทรมานนะ เราเฝ้ารอให้ web admin ติดต่อกลับมา ถ้ามันจะหายไปถาวร กู้กลับมาไม่ได้จริงๆ เราก็ยังถือว่าเราทำดีที่สุดแล้ว นอกจากนี้สองวันที่ผ่านมาดันเป็นวันหยุดของเรา ที่เราอยากจะอัพบล็อคสุดๆ แต่ก็ต้องอดใจ เพราะเค้าห้ามจัดการบล็อคใดๆทั้งสิ้น อดทนๆๆๆๆ ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะต้องรอนานแค่ไหน แล้วก็เพิ่งจะรู้ว่าไอ้การอัพบล็อคไม่ได้นี่มันทรมานแท้ๆ เฮ้อ หลังจากนั้น ทุกวันเราก็จะเปิดอีเมล์ และเข้ามาดูในบล็อคตัวเองตลอด..... ด้วยความหวังว่าบล็อคของเราจะกลับมา เราเฝ้าดูมาตลอด.... จนวันนี้วันพุธ เป็นวันที่สามที่ส่งข้อความขอความช่วยเหลือไปพอดี สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น....... V V V V บล็อค hacky ชวนกินกลับมาแล้วววววว ม่ายอยากจะเชื่อเลย ทีมงานกู้มาให้เราจริงๆด้วย ดีใจมากมายเลย คิดถูกจริงๆที่ส่งข้อความขอความช่วยเหลือไป ไม่เสียเปล่า....เราได้บล็อคกลับคืนมาแล้ว เราเลยอยากจะขอบคุณ Web Admin มากๆๆๆๆ เค้าคงต้องทำงานหนักมาก เพราะคนเขียน Bloggang เยอะสุดๆ คงมีคนส่งข้อความขอความช่วยเหลือไปที่ web wdmin มากมาย หรือแม้กระทั่งคนซื่อบื้อๆอย่างเรา....ที่ติงต๊องจนกระทั่งลบบล็อคตัวเอง แต่คุณ Web Admin ก็ยังไปกู้กลับให้เรา.... ขอบคุณที่นำความทรงจำที่ดีๆกลับคืนมาให้เรา ถึงแม้ระยะเวลาที่เราเริ่มเขียนจะไม่นานนัก... แต่ทุกบล็อคจากมือเราก็มีคุณค่าทางจิตใจมากเลยค่ะ รู้สึกได้เลยว่าพวคุณ "ใส่ใจ" ความรู้สึกของเราผู้เขียนบล็อคทุกคน เราดีใจมากๆจนอยากเข้าไปกอดคุณตอนนี้จริงๆนะ ขอบคุณที่ทำให้วันนี้เรามีความสุขมากมายค่ะ   Create Date : 28 ตุลาคม 2552     Last Update : 19 มกราคม 2557 15:41:18 น. Counter : 696 Pageviews.   2 comment Share Tweet

• hacky ชวนกิน
• hacky ชวนกิน (ชลบุรี)
• hacky ชวนเที่ยว
• hacky ชวนออกทริป
• hi hacky ไดอารี่
• hacky รักสวยรักงาม
• hacky ไดอารี่ว่าที่เจ้าสาวมือใหม่
• hacky เรื่องเล่าหลังแต่ง
• hacky Meeting
• hacky D.I.Y
• hacky สรรหามาเล่า
• เรื่องเก่า เรา(ไม่)ลืม
• เรื่องเล่าคนอยากมีลูก
• เรื่องราวของสองสาวฮานากับฮารุ

• arisagirl
• numainew
• สวยตลอดกาล
• chenyuye
• nLatte
• ความสุขของนิ้วน้อย
• อนันต์ครับ
• mee_vingt
• loveTRAVEL1977
• kwan_3023
• รุริกะ
• newyorknurse
• Don't try this at home.
• อาเจ้ของน้องๆ
• ชะนาว
• ทนายอ้วน
• auau_py
• ป้าคาล่า
• ยัยน้ำตาลเปรี้ยว
• บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน
• mambymam
• PrettyNovember
• tuk-tuk@korat
• Sweet_pills
• pantawan
• อุ้มสี
• Moti
• bepearz
• เนินน้ำ
• AdrenalineRush
• สายหมอกและก้อนเมฆ
• anigia
• Bonjour_KiTTy
• แมวเซาผู้น่าสงสาร
• feonalita
• หนูนากระป๋อง
• bemynails
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com