แล้ววันนี้ก็เกิดเหตุการณ์ที่เป็นประวัติศาสตร์อีกหนหนึ่ง เมื่อสึนามิบุกญี่ปุ่น สร้างความเสียหายกับพลเมืองและทรัพย์สินของชาวญี่ปุ่นอย่างเหลือคณานับ......

    อิชั้นล่ะกลัวเจ้าสึนามินี้จับใจจริงๆ เพราะตอนที่เกิดเหตุที่เมืองไทยเมื่อหลายปีก่อน อิชั้นก็เกือบจะจ๊ะเอ๋กับมันแล้ว เพราะไปเที่ยวก่อนที่จะเกิดเหตุแค่สองอาทิตย์ (ตอนที่มีข่าว ญาติๆบางคนยังโทรมาถามที่บ้านเลยว่าอิชั้นเป็นอะไรหรือเปล่า เพราะเค้าจำได้เลาๆว่าอิชั้นไปเที่ยวเดือนนี้ ) แต่ทั้งนี้ ถึงอิชั้นจะไม่ได้ไป แต่ภาพข่าว และคำบอกเล่าที่ใครๆเขาพูดกัน มันช่างน่ากลัวจริงๆ อ่านแล้วรู้สึกกลัวมาก

เรากลัวความสูญเสีย รู้สึกเศร้ากับข่าวร้ายที่ได้รับรู้ ถึงแม้จะไม่ได้เป็นญาติพี่น้องกับเรา แต่ก็รู้สึกสลดใจอย่างมาก เคยอ่านหนังสือของคุณปาริชาติ สถาปิตานนท์ ชื่อ "ตรงเส้นขอบฟ้า" ที่คุณปาริชาติต้องสูญเสียคนในครอบครัวทุกคน (ย้ำว่าทุกคนนะคะ) ทั้งพ่อ แม่ พี่และน้อง เธอไม่เหลือใครในครอบครัวแม้แต่คนเดียวค่ะ......





อิชั้นอ่านแล้วเศร้าใจมาก...นึกถึงคนทั่วไป หากมีใครในครอบครัวสักคนล้มหายตายจาก เรายังมีคนในครอบครัวช่วยปลอบประโลมให้คลายความเสียใจ คนในครอบครัวนี้ก็จะกอดกันและเป็นกำลังใจให้กันใช่ไหมค่ะ แต่นี่เธอไม่เหลือใครเลย เธอเหลือตัวคนเดียวเท่านั้น.....แขนที่จะกอดเพื่อปลอบเธอ มีเพียงแขนของเธอเท่านั้น อิชั้นอ่านไปจินตนาการไป บ่อน้ำตาแตก ร้องไห้มันซะตาบวม ซึ่งอิชั้นสามารถร้องได้ทุกครั้งที่อ่าน ขนาดว่าวางทิ้งไว้หลายปี กลับมาอ่านใหม่ก็ยังร้องได้อีก...มันเศร้าจริงๆค่ะ

นี่จึงเป็นสาเหตุให้อิชั้นกลัว.....กลัวสิ่งที่สามารถคร่าชีวิตคนจำนวนมหาศาลได้ในคราวเดียว ก็คืออุบัติเหตุไม่คาดฝัน อย่างคลื่นยักษ์ ที่กลืนกินคนจำนวนมหาศาลได้ในคราวเดียวอย่างนี้ไงค่ะ.....ที่จึงเป็นเหตุผลที่อิชั้นกลัวสึนามิจนจับใจ....


อิชั้นเคยฝันถึงสึนามิครั้งหนึ่ง ฝันว่ามีคลื่นสูงเกือบสิบเมตรกำลังถาโถมเข้าใส่เรา น่ากลัวมาก วินาทีนั้นคิดว่าตาย...... เราตายแน่ๆ    ช่างเป็นเหตุการณ์ที่น่ากลัวสุดๆเสียนี่กระไร (ไม่รู้ว่าคืนนี้จะฝันอีกหรือเปล่า เพราะวันนี้ดูข่าวแล้วอินเหลือเกิน....)

    เพราะพอดูในคลิปแล้ว  โอย...ของจริงที่เห็นน่ากลัวอย่างที่สุด ภาพที่ถ่ายทอดมาจากข้างบนเฮลิคอปเตอร์..... เป็นภาพคลื่นขนาดใหญ่ กวาดดดด ทุกสิ่งอย่างเสียราบคาบ ทั้งบ้าน ทั้งรถ....   ซึ่งคลื่นนี้มันดูน่าขนลุกมาก มันไม่ใช่น้ำใสแหน๋วแบบน้ำทะเลที่เราเคยเห็น แต่มันเป็นโคลนมหึมา ที่มีบ้านมีรถ มีเรือ มีอะไรตั้งมากมายคลุกเคล้าอยู่ในนั้น และขนาดว่ามันมีขนาดใหญ่มาก แต่มันก็เคลื่อนตัวเร็วสุดๆ มันคืบเข้าล้อมพื้นที่และกลืนกินทุกสิ่งเข้าไป โอ้ยยย น่ากลัวสุดๆ จินตนาการว่า ถ้าเราเผอิญไปอยู่ตรงกลาง คงไม่รอดแน่ๆ ขนาดรถหนักเป็นตัน มันยังกวาดซะลอยหน้าตาเฉย แล้วกะอีแค่คนตัวเล็กๆ เสร็จค่ะ...ไม่รอดแน่


เราดูคลิปแล้วอยากจะร้องไห้ น้ำตางี้ปริ่มๆแล้ว พอมาถึงภาพสุดท้ายที่เห็น....คลื่นมันกวาดทุกสิ่งอย่างที่มันพามาลงทะเล.....น้ำตาอิชั้นร่วงแหมะเลยค่ะ มันโหดร้ายมากๆ ทำไมธรรมชาติโหดร้ายกับเราได้ขนาดนี้

   ก็ได้แต่หวังว่าความเสียหายจะเกิดขึ้นกับชีวิตคนญี่ปุ่นน้อยที่สุด หวังว่าระบบการเตือนภัยของเค้าคงจะมีประสิทธิภาพมาก และได้อพยพคนออกจากพื้นที่เสี่ยงได้มากที่สุดเถอะ...สาธุ๊....

   ** ชักจะสงสัยตะหงิดๆแล้วว่า ปี 2012 จะมีอะไรเกิดขึ้นกับโลกของเราอีก หรือว่ามันใกล้ถึงเวลาสิ้นสุดของโลกนี้แล้วจริงๆเหรอ....

Create Date : 11 มีนาคม 2554
Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2557 11:36:03 น.		2 comments
Counter : 1797 Pageviews.
Share Tweet