ฟิตเนสเฟิร์สต้องถอยไป....แคลิฟอร์เนียว้าวไม่อยู่ในสายตา เพราะอิชั้นมีฟิตเนสที่สิงสถิตในใจที่นี่จ้า ที่บอกว่าพวกนี้ไม่ได้แอ้มเงินในกระเป๋าตังค์อิชั้น....เพราะที่พวกนี้ไม่มีพี่ศักดิ์อ่าค่ะ อิอิ เหตุผลไม่มีอะไรมาก เพราะมันเสียตังค์ !! พี่ศักดิ์ซึ่งไม่นิยมการเสียเงินเพื่อการออกกำลังกาย (เพราะแกออกในสวน มันฟรี !) จึงไม่เคยมีความคิดที่จะเข้าฟิตเนสแบบไฮโซที่บอกมา ซึ่งอิชั้นก็ต้องปฎิบัติหน้าที่แฟนที่ดี ที่รักอยู่ไหน...เราก้ออยู่ด้วย วิ้ววววว (ทั้งที่ใจจริงก็มีแอบอยากไปเข้าฟิตเนสแบบเค้าบ้างเหมือนกันนะ ก็เห็นคลาสมันเยอะดี น่าสนุกอ่ะ...) แต่ในเมื่อพี่ศักดิ์ไม่ไป เราก็เลยไม่ไปเหมือนกัน.....เธออยู่ไหน ชั้นก้ออยู่นั่น แลดูสมานสมานฉันท์กลมเกลียวกันซะไม่มี อิอิ และนี่คือหน้าตาฟิตเนสของเราเองค่า อาจจะดูไม่ได้ไฮโซมาก (จริงๆด๋อยมากเลยอ่า เมื่อเทียบกับที่หรูๆอย่าง ฟิตเนสเฟิรส หรือเคลิฟอร์เนีย..) แต่เป็นที่ๆมีพี่ศักดิ์ ที่นั้นก็ถือเป็นที่ๆ perfect สำหรับเราแล้วอ่ะ (ความรักมันบังตา อิอิ) นึกถึงเพลงที่ชอบฟัง เพลงที่ร้องว่าชอบอะไรระหว่างภูเขากับทะเล ในเพลงเค้าก็บอกว่า ชอบที่ไหนก็ได้ที่มีเธอ.......อารมณ์เราก็คงเหมือนเพลงนี้มั้ง เราอยู่ทีไหนก็ได้ ถ้ามีพี่ศักดิ์ ที่ๆนั้นจะเป็นที่ๆน่าอยู่ที่สุด และคาดว่าคนมีแฟนก็คงเป็นเหมือนกันทุกคนมั้ง เราน่าจะมีอารมณ์เดียวกันนะ.... ก็อารมณ์แบบ......  "ชอบที่ไหน.....ชอบที่มีเธอ"           Create Date : 27 กันยายน 2554     Last Update : 19 มกราคม 2557 15:37:34 น. Counter : 1450 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ปร๊ะเจ้า....นี่มันถนนหรือคลองแสบแสบกันแน่เนี่ย !!! เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว  อิชั้นตื่นรับอรุณขึ้นมา ก็ได้รับรู้ข่าวดีว่าฝนตกแต่เช้าเลย เริ่มตกตั้งแต่ตีอะไรก็ไม่รู้  เอาเป็นว่าอิชั้นตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงฝนไม่ขาดสาย... รูปการณ์แบบนี้ไม่ดีเลย  มีโอกาสที่รถจะติดสูงมากกก ยิ่งมาตกในช่วงชั่วโมงเร่งด่วนอย่างนี้ด้วย (โรงเรียนยังไม่ปิดเทอมกันเลย ว๊ากกก....) ว่าแล้วก็รีบอาบน้ำแต่งตัว  และออกจากบ้านให้ไวกว่าปกติ เพราะเราต้องถือคติ....ออกตัวก่อนเป็นต่อ เส้นทางที่มาจากบ้านก็ยังโอเคนะ  ถือว่าไม่ได้ติดแบบร้ายกาจอะไร  แบบว่าขับได้ช้าหน่อย แต่ก็ยังได้วิ่งเรื่อยๆ จนมาถึงสะพานลอยที่จะข้ามไปสี่แยกไฟแดง รร.ชลราษฎร์อำรุง  (ที่เป็นแยกปราบเซียน  ปกติฝนไม่ตกมันก็พร้อมจะติดอยู่แล้ว )  ใกล้ถึงรพ.เต็มแก่แล้ว  แต่รถก็หยุดนิ่งเชียว....ไม่ขยับเขยื้อนเลย  อย่าบอกนะว่า..... เจี๊ยกกกก จริงๆด้วยค่า น้ำท่วมมมมมม สี่แยกไฟแดง !!!  น้ำสูงมากๆ ถนนหรือว่าคลอง ? อิชั้นใช้เวลาทั้งหมด 15 นาที กว่าจะหลุดจากสี่แยกไฟแดงมรณะนี้ได้  ไปถึงรพ.ก็ปาเข้าไป 5.57 น.  (ปกติจะมารพ.ก่อนเวลาประมาณสิบกว่านาที)  แต่วันนี้ไม่สามารถมาในเวลาเท่าเดิมได้ เพราะรถติดมากกก นี่ขนาดอิชั้นออกเช้ากว่าปกติตั้งเยอะ ลูกน้องของอิชั้นไม่ต้องพูดถึง  สายกันระนาวเลย  นี่ว่าทางรพ.เห็นใจ เลยยอมให้สายได้หนึ่งวัน.....เฮ้อ  รอดตัวไปนะน้องๆ   ถือว่าโชคดีไป... แต่ไม่อยากให้ใช้โชคดีแบบนี้บ่อยๆเลยจริงๆ  มันเสียวอ่า   Create Date : 27 กันยายน 2554     Last Update : 19 มกราคม 2557 15:46:15 น. Counter : 605 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ฉลองวันแม่ปี 54 ด้วยการไปดูเดี่ยว 9 ที่พารากอนค่า..... ปีนี้เป็นปีที่ 3 แล้วที่ดูโน๊ต อุดม เดี่ยวไมโครโฟนแบบต่อเนื่อง ไม่ว่างเว้นสักเดี่ยว   จริงๆแล้ว ตัวอิชั้นเองไม่ได้มีความพยายามถึงขนาดนั้น ให้ไปยืนรอซื้อบัตรขาขดขาแข็งเป็นชั่วโมงๆ ไม่ใช่เราแน่ๆ....นอนดูซีดีอยู่บ้านสบายกว่าเยอะ...   แต่น้องสาวตัวดีของอิชั้นนี่สิค่ะ ชีเลิฟๆๆการดูเดี่ยวแบบสดๆนี้มากมาย ดูคนเดียวก็ไม่ได้ ต้องหนีบเอาครอบครัวมาร่วมดูด้วย......สงสัยกลัวเม้าท์กะที่บ้านไม่สนุก   พูดตรงๆ ตั๋ว 2,500 บาทที่น้องสาวอิชั้นซื้อให้ดูต่อคนนั้น...โคตรแพงเลย (แบบว่าอิชั้นซื้อเครื่องสำอางดีๆได้ตั้งหลายชิ้น)   แต่ทำไงได้ มันซื้อมาแล้วนี่ แถมซื้อมาด้วยความยากลำบากมากกก จะทำเป็นไม่แยแสก็คงจะเหมือนใจร้ายไปหน่อยม้างงงง   วันที่ 12 สิงหา เตรียมดูเดี่ยวที่พารากอนรอบ ทุ่มนึง แต่เรากะน้องสาวเข้ากทม.กันก่อน เดี๋ยวเย็นๆ ป๊าแม่+น้องชาย จะตามมาอีกที   น้องสาวเราไปทำธุระจ้า ส่วนเราอยากมาช๊อปปิ้งที่แพลตตินัม+ อยากซื้อ Fitflop ก็เลยขอเข้ามาเลือกก่อน หุหุ   ตอนที่ไปช๊อปที่แพลตตินัมสนุกสนานมากมาย มีเสื้อผ้า+เครื่องประดับให้อิชั้นเลือกจนละลานตาไปโหม๊ด...ไอ้นั่นก็สวย ไอ้นี่ก็สวย หมดตังค์ไปกะที่นี่ไม่ใช่น้อยเลย....   แต่เมื่อใกล้ได้เวลาอันควร เราก็เดินทางไปพารากอน เพื่อซื้อ Fitflop และดูเดี่ยว....   มาถึงแล้ว ที่นี่แหล่ะ....ไม่ผิดแน่   หลังจากที่ฝ่าฝูงชน ซื้อ Fifflop มาได้แล้ว....(ติดตามชมวีรกรรมการซื้อ Fifflopของอิชั้น ได้ในหมวด hacky ชวนช๊อป นะคะ ^_^) ก็มาเตรียมรอครอบครัวเพื่อทานมื้อเย็นที่ร้าน Coffe Bean by Dao ซึ่งอยู่ที่ชั้นใต้ดิน พารากอนแห่งนี้นี่เอง....   ขอบอกว่าคนเยอะมากกกก ไม่รู้เพราะวันนี้เป็นวันหยุดด้วยหรือเปล่า แบบว่าแทบไม่มีที่ให้นั่งเลย.... ตบท้ายด้วยเค๊กขึ้นชื่อของทางร้าน เป็นเครปชาเขียวราดช๊อกโกแลต รสชาติเข้มข้นดีค่ะ   อาหารอร่อยค่ะ รสชาติดีทีเดียว แต่แพงโคตรๆเลยอ่า จานนึงตกราคาร้อยกว่าถึงสองร้อยกว่า (ขนาดแพงคนยังเยอะขนาดนี้) ราคาชวนปวดร้าวใจมาก เช็คบิลมายอดรวมสองพันกว่าบาทเนอะ เอิ๊กกก.....ถือว่าสูงเลยแหล่ะ เมื่อเทียบกับร้านที่เราเคยทานมา   เนื่องจากวันนี้เป็นวันพิเศษนะค้า....ทุกโต๊ะก็จะได้คั๊พเค๊ก Love Mom คู่นี้กลับไปบ้านด้วย......ไอเดียวเก๋กู๊ด น่ารักมากๆ (ชอบของฟรีอยู่แล้นนนน อิอิ)     เกือบทุ่มนึงเราก้อขึ้นมาที่ พารากอนฮอลชั้น 5 นะคะ เข้ามารอบริเวณรอบนอกที่เค้าจัดเป็นลานโชว์หน้างานก่อน....ไปถ่ายรูปเล่นกันดีกว่า   ไอเดียก็แบบกวนๆสไตล์พี่โน้ตเค้าแหล่ะ   ป๊าคิดว่าเป็นลูกชายตัวเองรึป่าวเนี่ย 555   มองตอนแรกนึกว่าชิงช้าสวรรค์ แต่นึกขึ้นได้ว่า ปีนี้โน้ตเค้าเป็นพรีเซนเตอร์ The Pizza Company ด้วย เพราะฉะนั้นไอ้นี่จะเป็นอะไรไปไม่ได้...นอกว่า พิซซ่ายักษ์นั่นเองค่า   พร๊อพเก๋ๆที่ได้รับความนิยมจากคนหมู่มาก   ................................................................... หนุกหนานกันพอสมควร ทาง staff ก็เรียกๆคุณผู้ชมเข้าไปข้างในได้แล้ว อ้อ..งานนี้ห้ามถ่ายภาพ + อัดวีดีโอตลอดงานนะค้า....   ความรู้สึกจากการที่ได้ดูเดี่ยวมาตลอด ไม่เคยขาด (ยิ่งช่วงหลังๆ ยิ่งดูแบบถ่ายทอดสด ชิดขอบเวทีกันเลยทีเดียวเชียว)   ความประทับใจที่มีต่อพี่โน้ตไม่เคยเสื่อมคลายค่า.....ต้องยอมรับเลยว่า   คุณเก่งมว๊ากกกก   คนๆนึงสามารถเดี่ยวไมโครโฟน ด้นกันสดๆได้โดยที่ไม่ต้องดูสคริปต์ ต้องถือว่าคุณความจำดีจริง อะไรจริง แถมไม่ใช่ว่าการพูดในสิ่งที่จำมา จะมานั่งท่องเป็นอาขยาน เป็นนกแก้วนกขุนทอง ม่ายช่าย.....ม่ายช่ายเล้ยยย คุณต้องควบคุมสถานการณ์ ต้องปรับจังหวะการเล่าเรื่องของคุณให้เหมาะสม ไม่นับรวมถึงการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า (ถ้ามี) ด้วยตัวคุณเพียงคนเดียว....ณ หน้าเวที มีคุณเพียงคนเดียวจริงๆ ทำได้ไงอ่ะ....น่าอเมซิ่งจัง   ซึ่งนึกถึงตัวอิชั้นเอง....นึกถึงว่า ถ้าต้องไปยืนหน้าเวทีที่มีคนเป็นพัน เขาเหล่านั้นเข้ามา.....เสียเงิน เพื่อมาฟังเราพูด ความคาดหวังไม่ต้องพูดถึง มันเต็มเปี่ยมไปด้วยความกระหาย อยากจะฟังคำพูดของเราทุกเม็ด ทุกประโยค อิชั้นคิดว่า ตัวเองคงจะปากคอสั่นมากมาย และหัวใจคงต้องแรงจนออกมาทะลุข้างนอกแน่ คำพูดนี่ก็คงไม่เป็นประโยคแน่ๆ ............แต่ทุกอย่างที่พูดมา พี่โน๊ตไม่เป็นเลยค่า เค้าสามารถจริงๆ นับเป็นอัจฉริยะด้านการพูดคนนึงที่หาตัวจับได้ยากสุดๆ   ตัวเราเอง ก็พยายามหาสิ่งดีๆ ที่ได้รับจากการดูเดี่ยวครั้งนี้ โดยประเด็นที่สนใจก็คือ การพูดอย่างไรให้มีเสน่ห์ ให้ชวนฟังและรื่นหู ซึ่งพี่โน้ตทำได้ดีค่ะ จังหวะจะโคนพี่เค้าสวดยอดดด อย่างเช่น เวลาที่เค้าปล่อยมุขๆนึง แล้วคนกำลังฮากันอยู่ จังหวะนั้นพี่เค้าจะหยุด....... หยุดการพูดโมเมนต์นี้ไปสักพัก จนเค้าแน่ใจว่า หมดเสียงหัวเราะแล้วจริงๆ พี่แกถึงจะพูดต่อ เพื่อไม่ให้มีผู้ชมคนไหน พลาดจังหวะที่แกจะพูดต่อไป นับเป็นการจับจังหวะการมีอารมณ์ร่วมของผู้ชมได้อย่างดีเยี่ยม   ฟังก็เหมือนธรรมดาใช่มั้ยค่ะ แต่เราหลายคนก็คงเคยเป็นแบบนี้ เวลาที่พูดอะไร ก็พยายามรีบอธิบายความคิดในใจ (ด้วยกลัวว่าถ้าพูดช้า แล้วจะไม่มีโอกาสได้พูดจนจบ) จนบางครั้ง มันก็เลยกลายเป็นรัวกลองยาวใส่คุณผู้ชมไปซะอย่างนั้น และหากคนพูดเป็นคนพูดเร็วเป็นบ้าเป็นหลังอย่างอิชั้นแล้วล่ะก็ โอกาสที่การพูดนั้นจะร่วงมากกว่ารุ่งก็มีสูง   นี่ก็เป็นแง่คิดเล็กๆน้อยๆที่เราได้จากการมาดูเดี่ยวครั้งนี้ค่ะ แอบคาดหวังว่าจะนำสิ่งดีๆที่ได้รับเป็นตัวอย่างในการพัฒนาตัวเอง ไม่ได้หวังถึงขนาดจะพูดเก่ง พูดฮาขั้นเทพอย่างพี่โน๊ตเลยค่ะ แค่ขอพูดให้คนฟังรู้สึกว่ามันน่าฟัง มันสื่อสารรู้เรื่อง ก็รู้สึกว่าโอเคมากๆแล้ว   วันนี้ปิดท้ายด้วยโคมไฟที่พี่โน้ตขนมาประดับประดาบนเวทีครั้งนี้ เยอะมากกก เป็นพันดวงได้เลย...สวยมากค่า...         Create Date : 20 กันยายน 2554     Last Update : 19 มกราคม 2557 18:59:10 น. Counter : 1841 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ไปดูงาน Dog show ที่เซ็นทรัลชลบุรี..... เมื่อวานตอนเย็น ไปเดินเล่นที่เซ็นทรัลชลบุรี  เค้ามีงานแสดงสุนัขสายพันธ์ที่ใหญ่ที่สุดในโลกด้วย..... อย่ากระนั้นเลย ว่างอยู่แล้ว ลองไปดูสิว่าเจ้าหมาสายพันธ์ใหญ่ที่ว่า จะบิ๊กเบิ้มได้ขนาดไหน...... แต่ปรากฏว่าพอมาจริงๆ  อิชั้นกลับไปติดใจสัตว์เลี้ยงอื่นๆมากกว่า.... อย่างตัวนี้ V V V นี่อะไรเอ่ย ? ไม่ใช่มันสกิ้นนะ มันคือเจ้าเม่นน้อย แต่ที่ชอบมากกก น่ารักสุดๆก็คือเหล่ากระต่ายจิ๋วทั้งหลาย   น่ารักโฮกเลย  แถมบางเจ้าใส่เสื้อผ้าให้มันด้วย   สาวๆเห็นแล้วกรี๊ดกร๊าดสุดชีวิต   อยากเลี้ยงเหลือเกิน ขนนิ่ม ปุกปุย หูยาวๆ ตาแบ๊วๆ จะน่ารักไปไหนจ๊า น้องกระต่ายจ๋า.... ................................................................... อุ๊ยยย ลืมไป มานี่จะมาดูหมานี่หว่า ไหนไปดูหน่อยสิเด๋วเค้าน้อยใจ หมาที่เค้าเอามาโชว์ว่าเป็นสายพันธ์ที่ใหญ่ที่สุดในโลกมี 4 สายพันธ์ค่ะ ดูแล้วแต่ละตัวก็ใหญ่เบิ้มจริงๆ  ความสูงราว 80-100 เซนติเมตร พี่ศักดิ์บอกว่าถ้ามันยืนสองขาได้ มันจะตัวใหญ่กว่าอิชั้นอีกค่ะ........เหวอ แต่หมาตัวโตนี่ความน่ารักมันจะน้อยลงอ่ะ...ออกแนวน่ากลัวมากกว่าอ่า ก็เลยถ่ายมาเป็นที่ระลึกตัวเดียวพอ... แฮ่ พี่เค้าใหญ่จริงๆนะ ป้ายอันนี้เป็นหมาที่ใหญ่ที่สุดในโลกค่า  (ไม่ได้มาที่งานนะ เค้าบอกไว้เฉยๆ) โห หมาอะไรเนี่ย.....ตัวเล็กกว่าม้าหน่อยเดียว..... และสุดท้าย...........ตัวบนซ้ายนี่ก็เป็นสายพันธ์ใหม่ล่าสุดในโลกค่า คริคริ   Create Date : 24 กรกฎาคม 2554     Last Update : 25 กรกฎาคม 2554 16:03:46 น. Counter : 1502 Pageviews.   0 comment Share Tweet

กาลเวลาเปลี่ยนคนได้จริงๆนะ ช่วงชีวิตที่เรียนมหาลัย เป็นไทม์มิ่งที่มีความสุขมากๆช่วงนึงของอิชั้น เป็นอิสระ ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย แค่เรียนให้ได้ดี เรียนให้จบเท่านั้น ส่วนเรื่องความสวยความงามเนี่ย ตกไปอยู่อันดับท้ายๆ ครีมกันแดดไม่เคยแตะ ออกกำลังกายก็ไม่เคยออก อาหารก็ไม่ได้คุม เรียกว่าเป็นช่วงตามใจปากของแท้..... เคยมีครั้งนึง มีเพื่อนมานอนค้างที่หอ ตอนเย็นก็ไปหาซื้อของกินเข้าหอเผื่อหิวดึกๆ ปรากฏว่า หลังจากที่ทั้งสองกินข้าวมันไก่แล้ว เราก็ซื้อมะม่วง 1 ถุง  ข้าวโพดปิ้ง 2 ฝัก กล้วยปิ้งอีก 5 ไม้ แล้วก็เอากลับไปนั่งกินที่หอ  (หลังจากกินข้าวมันไก่แล้วนั่นแหล่ะ)  สรุปว่ากินหมดทุกอย่างที่พูดเลย...ความรู้สึกตอนนั้นคือ "อิ่มโคตรๆ"  ไม่เคยอิ่มอะไรได้ขนาดนี้มาก่อน มันแน่นไปหมด ชนิดที่ว่าเข็ดการอัดอาหารไปหลายวัน  พอเรียนจบใหม่ๆ พอดีได้งานที่ร้านขายยาทำ ตอนเริ่มทำงานยังรู้สึกว่าหุ่นพอดีๆ ไม่อ้วนเท่าไหร่ แต่พอทำไปได้สักพัก  ทีนี้แหล่ะ กินอย่างกับพายุบุแคม  แถมยังชอบนั่งกินมื้อดึกด้วย  เพราะทำงานกะดึก เข้าบ่าย เลิกสี่ทุ่มบ้าง บางคืนก็เที่ยงคืน แล้วหลังเลิกงานก็กินแมร่งทุกมื้อเลย จำได้ว่าขณะที่กำลังเดินโซเซกลับบ้านด้วยความเมื่อยล้า  ตาสองข้างจะซอกซอยหาของกินที่ขายรายล้อมตามข้างทาง ไม่ว่าจะเป็นข้าวโพดต้ม ผลไม้ คุ๊กกี้  หรือแม้กระทั่งบะหมี่เกี๊ยวหมูแดง อิชั้นก็นั่งกินตอนเที่ยงคืนเป็นเรื่องปกติ  กลับไปอาบน้ำแล้วก็เข้านอน..........แล้วอย่างนี้จะไม่ให้อ้วนได้ยังไง... ทีนี้พอมารับปริญญา โห...ใครเห็นมีแต่คนทักว่าอ้วน   แถมชุดครุยนี่ก็ช่างทำให้ตัว+หน้าอิชั้นที่บานอยู่แล้ว  บานนน ได้มากกว่าเดิม  เรียกว่าถ่ายรูปมาแล้วอยากร้องไห้ ! อะไรมันจะอืดได้ขนาดนี้ หลังจากนั้นมา พอเข้าโหมดอยากสวยอยากงาม  เราก็เริ่มดูแลตัวเองให้ดีขึ้น เลือกทานอาหารที่ถูกหลักอนามัย และเลี่ยงการกินมื้อดึกแล้วนอน และดูแลความงาม ทั้งทาครีมกันแดดหน้า+ตัว พร้อมสรรหาผลิตภัณฑ์ที่เหมาะกับสภาพผิวตัวเองมากที่สุด  ยิ่งช่วงปีหลังๆนี้ น้องสาวอิชั้นเรียนจบด้านผิวหนังและความงามโดยตรง   โอ๊ยย เข้าทางมากมาย...  จะว่าไปก็เสียเงินกับเรื่องความสวยความงามไปไม่ใช่น้อยนะ..........แต่ผลกลับมา มันก็คุ้มค่าอ่ะ เมื่อเรารู้สึกว่าดูดีขึ้น เราก็จะมั่นใจมากขึ้น... สุดท้าย....อยากจะบอกว่า.......................... ผู้หญิง...อย่าหยุดสวยนะค้า   Create Date : 03 มิถุนายน 2554     Last Update : 19 มกราคม 2557 15:46:28 น. Counter : 586 Pageviews.   4 comment Share Tweet

• hacky ชวนกิน
• hacky ชวนกิน (ชลบุรี)
• hacky ชวนเที่ยว
• hacky ชวนออกทริป
• hi hacky ไดอารี่
• hacky รักสวยรักงาม
• hacky ไดอารี่ว่าที่เจ้าสาวมือใหม่
• hacky เรื่องเล่าหลังแต่ง
• hacky Meeting
• hacky D.I.Y
• hacky สรรหามาเล่า
• เรื่องเก่า เรา(ไม่)ลืม
• เรื่องเล่าคนอยากมีลูก
• เรื่องราวของสองสาวฮานากับฮารุ

• arisagirl
• numainew
• สวยตลอดกาล
• chenyuye
• nLatte
• ความสุขของนิ้วน้อย
• อนันต์ครับ
• mee_vingt
• loveTRAVEL1977
• kwan_3023
• รุริกะ
• newyorknurse
• Don't try this at home.
• อาเจ้ของน้องๆ
• ชะนาว
• ทนายอ้วน
• auau_py
• ป้าคาล่า
• ยัยน้ำตาลเปรี้ยว
• บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน
• mambymam
• PrettyNovember
• tuk-tuk@korat
• Sweet_pills
• pantawan
• อุ้มสี
• Moti
• bepearz
• เนินน้ำ
• AdrenalineRush
• สายหมอกและก้อนเมฆ
• anigia
• Bonjour_KiTTy
• แมวเซาผู้น่าสงสาร
• feonalita
• หนูนากระป๋อง
• bemynails
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com