เมื่อมีผัสสะเป็นปัจจัย จึงเกิด เวทนา (ปฏิจจสมุปบาท)

ทันทีที่ มีการผัสสะ (สัมผัสทั้ง 6) จะเกิดเวทนาคือ อารมณ์ สุข ทุกข์ หรืออุเบกขา

พระศาสดาตรัสว่า...ทันทีที่จิตรับรู้อารมณ์ใดอารมณ์หนึ่ง ให้รีบละ เพราะถ้าไม่ละ

ก็จะเกิดอารมณ์อื่นๆไหลตามมา และจะส่งผลให้เกิด กรรม

เรากำลังกล่าวถึงอารมณ์ โกรธ (ทุกข์) 

เมื่อจิตรับอารมณ์โกรธ แล้วไม่ละทิ้ง เก็บอารมณ์นั้นไว้ด้วยอำนาจแห่งความเพลิน อารมณ์ที่จะตามมา

คือ พยาบาท เมื่อเกิดพยาบาทแล้วไม่ละ อารมณ์ที่จะตามมาคือ เบียดเบียน เมื่อเกิดอารมณ์เบียดเบียน

แล้วไม่ละ สิ่งที่จะตามมาคือ การเกิดกรรมทั้ง 2 ชนิดคือ

1. กายกรรม (กรรมทางกาย)

2. วจีกรรม   (กรรมทางวาจา)

****เมื่อทราบอย่างนี้แล้ว ควรแล้วหรือที่จะรักษาอารมณ์นั้นไว้ เมื่อเกิดแล้วให้ละทิ้งเสีย กรรมก็จะไม่เกิด

เมื่อกรรมไม่มี ตัณหาก็ไม่มี อุปทานก็ไม่มี ภพ - ชาติ -ไม่มี