คุณหมอสาว อากิระ ที่รับหน้าที่ผู้ช่วยศาสตราจารย์นั้น มีความปรารถนาที่จะเป็นศาสตราจารย์ให้ได้ โดยคิดที่จะทำการผ่าตัดด้วยเทคนิคบาติสต้า(การผ่าตัดหัวใจที่ยากมาก ที่หมอทั่วไปไม่สามารถทำได้) ให้สำเร็จเป็นทีมแพทย์แรก ในประเทศญี่ปุ่น 1 ปีก่อน อากิระได้เห็นความสามารถของอาซาดะมาแล้ว เมื่อครั้งที่เค้าทำงานเป็นแพทย์ NGO อากิระ จึงไปที่บ้านของอาซาดะ และว่าจ้างให้อาซาดะมาเป็นหัวหน้าทีมแพทย์ ในการผ่าตัดเทคนิคบาติสต้า

และเมื่ออาซาดะ มาถึงโรงพยาบาลเมชิน เหล่าผู้ป่วยวิกฤติที่เคยถูกทอดทิ้งเหมือนที่ผ่านมาก็ กลับรอดชีวิตอย่างปาฏิหาริย์ด้วย "มือของพระเจ้า" ด้วยพฤติกรรมของอาซาดะ ทำให้ภายในโรงพยาบาลนี้เกิดการเปลี่ยนแปลง แม้อำนาจมืด และพวกแพทย์ที่ปกป้องกันเองมีให้เห็นมากขึ้นทุกวัน แต่สิ่งเหล่านี้ก็ไม่อาจหยุด อาซาดะ จากความเชื่อมั่นของเค้าไปได้ ทำให้ตัวอาซาดะเอง เป็นที่ขวางหูขวางตา ด๊อกเตอร์ โนงุจิ ศาสตราจารย์ ภาควิชาศัลยศาสตร์หัวใจ ผู้กุมอำนาจ โรงพยาบาลเมชิน

แต่ยังมีชายคนหนึ่งที่จับตามอง อากิระ และทีมรักษาแบบบาติสต้าของอาซาดะ นั่นก็คือ คิริชิม่า กันจิ แฟนของอากิระ และผู้ช่วยศาตราจารย์โรงพยาบาลคู่แข่งกันจิ ต้องการให้การผ่าตัดแบบบาติสต้านี้ เป็นเครื่องมือเอื้อประโยชน์ในชีวิตการงานของเค้าเอง เค้าและอากิระ มีความปรารถนาร่วมกันว่า จะเป็นผู้ชำนาญการ การผ่าตัดหัวใจที่ดีเยี่ยมระดับแนวหน้าของญี่ปุ่นให้ได้ ซึ่งกันจิ ก็เคยเผชิญหน้ากับอาซาดะมาก่อนแล้วอีกด้วย

ตัวละครอื่นๆ ประกอบไปด้วย ซาโตฮาร่า มิกิ (มิสุกาว่า อาซามิ) พยาบาลสาวฝีมือเป็นเลิศ ที่ดูแลอาซาดะและเธอเองก็มีความรู้เรื่องเวชกรรม ดีกว่าแพทย์ทั่วๆไป ซะอีก อิจูอิน โนโบรุ (โคอิเคะ เทปเป) แพทย์ฝึกหัด ที่ต่อต้านริวทาโร่ในตอนแรก แต่สุดท้ายก็จบการศึกษาได้ด้วยแรงบันดาลใจ จากอาซาดะและ ดารามากฝีมืออีกมากมาย ในซีรี่ย์ญี่ปุ่นรางวัล Best Drama และ Best Director ประจำซีซั่นฤดูใบไม้ผลิ และซีรี่ย์อันดับ 1 ใน Oricon Poll ที่สอบถามความเห็นจากคนดูชาวญี่ปุ่น

*****

ความรู้สึกที่มีต่อซีรีย์เรื่องนี้เมื่อเริ่มแรก

* ยัยป้าที่ระหว่างผ่าตัดเกิดไม่พอใจการทำงานของแพทย์ลูกทีมนี่เป็นนางเอกของเรื่องเหรอ ...ชักไม่เข้าท่าแล้ว ถ้านางเอกหน้าตาเย็นชาไร้ความรู้สึกซะขนาดนั้น พระเอกต้องหน้าตาแบบไหนกัน ถึงจะเป็นคู่กันได้เหมาะเหม็ง

ดู ๆ ต่อไป

** ฮ้า?.. นั่นพระเอกเหรอ แน่ใจนะว่านี่คือเรื่องของวงการคุณหมอในชุดกราวด์สีขาว หาใช่วงการยากูซ่าหน้าโหดไม่ ...

ยิ่งตอนนั้น เพิ่งจะทำความรู้จักกับซีรีย์ญี่ปุ่นได้แป๊บๆ เพิ่งเคยดูอยู่สองสามเรื่องมาก่อนหน้า ถ้าจำไม่ผิด

 แล้วคนดูอย่างเรา ที่ถูกวัฒนธรรมละครไทย บวกกับละครเกาหลีฝังหัวมาแล้ว ว่าเมื่อมี story ก็ต้องมีพระเอกที่เป็นผู้ชายรักกับนางเอกที่เป็นผู้หญิง แล้วยัยป้าหน้าตายกับตาลุงหน้าโหดที่เห็นน่ะ จะนำพาเอาความชื่นมื่นหัวใจจากไหมมาให้คนดูอย่างเรากัน

 ** พอเห็น มิสุกาว่า อาซามิ หัวหน้าวงออเคสตร้า วง A จากเรื่อง Nodame โผล่หน้ามา ถึงจะไม่ได้ถูกใจมากนัก ก็ยังค่อยพอทำใจหน่อย คิดว่าคนนี้แหละนางเอกชัวร์!

*** ดูไปดูมา อ๊ะ!  เรื่องดีจัง  การต่อสู้แย่งชิงผลประโยชน์ในวงการแพทย์ ทำให้จรรยาบรรณของแพทย์ถูกหลงลืม คนไข้ที่สมควรได้รับการดูแลถูกละเลย และถูกใช้เป็นเครื่องมือหาโดยไม่คำนึงถึงแม้แต่ชีวิต

**** ยิ่งดู ยิ่งสนุกมาก ลุ้นไปกับเนื้อหาทุกตอน ไม่ว่าจะเป็นการก่อตั้งทีมแพทย์ Medical Dragon ที่กว่าจะดึงเอาแพทย์ที่มีนิสัย 'สุดโต่ง' ไปคนละทางแต่ละคนมารวมตัวกันได้  การวินิจฉัย การวิจัย และการรักษาที่เต็มไปด้วยปัญหาอุปสรรค ถูกขัดแข้งขัดขาเพราะไปขัดผลประโยชน์ ถูกมุ่งมั่นทำลายเพราะดันไปขวางทางสู่การมีอำนาจและความเป็นหนึ่งในทางวิชาการ

****** สุดท้าย ...ยัยป้าตาลุง ก็ไม่ได้เป็นพระเอกนางเอก เพราะไม่ได้รักกันอย่างที่พระเอกนางเอกทั่วไปควรรักกัน (ต้องขอบใจคนเขียนบท) และพระเอกก้ไม่ได้รักอาซามิ ที่คิดว่าจะเป็นนางเอกด้วย (จะเติมน้ำตาลให้คนดูสักนิดก็ไม่ได้ )สรุปง่ายๆ คือ  เรื่องนี้ไม่มีเรื่องรัก เพราะไม่ได้ต้องการนำเสนอประเด็นความรัก....

******* และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...ก็ได้เปิดหูเปิดตา เปลี่ยนแปลงทัศนคติว่า เออนะ ...เรื่องที่ไม่มีความหวาน ความโรมานซ์ใดๆ ก็เป็นเรื่องที่สนุกและชวนติดตามได้อย่างไม่ยอมหยุด หน้าตาของนักแสดงไม่ใช่เรื่องสำคัญ ถ้าเรื่องมันสนุกยังไงมันก็สนุก ..และบทบาทดีๆ ก็ส่งให้พระเอกนางเอกที่เหล่านั้นดูเท่ห์ดูดีขึ้นมาทันตาเห็น อย่าได้ตัดสินหน้าตาพระเอกนางเอกญี่ปุ่น เพียงเพราะที่เห็นจากรูปในอินเตอร์เน็ตเด็ดขาด

จึงเริ่มสงสัย ที่ไม่ค่อยเห็นว่าพี่พระเอกไทยคนไหนหน้าตาหล่อเหลาได้ใจ ไม่ค่อยมีน้องนางเอกคนไหนเป็นคนโปรด เป็นเพราะพวกเขาหรือเธอไม่หล่อไม่สวยในสายตาจริงๆ หรือว่าเพราะไม่เคยอยู่ในบทบาทที่ทำให้รู้สึกน่ารักน่าประทับใจกันแน่  บางทีมันก็เหมือนอาหาร หน้าตาดีขึ้นเหลาอยู่ในภัตตาคารหรูก็ใช่ว่าจะอร่อยเสมอไป แต่เถื่อนๆ อยู่หน้าปากซอยอย่างข้าวเหนียวส้มตำยำลาบ กลับให้รสชาดอิ่มท้องกว่า เพราะสำหรับการดูละครแล้ว บุคลิกลักษณะนิสัยของตัวละครสำคัญมากต่ออารมณ์ความรู้สึกของคนดู (แล้วมันเกี่ยวกับส้มตำยำลาบตรงไหนเนี่ย)

 เอาเถอะ..สรุปของสรุปอีกทีว่าถ้าจะดูซีรีย์ญี่ปุ่น  อย่าไปยึดติดกับการเลือกหน้าตาเป็นสำคัญข้อใหญ่  แต่ให้เลือกที่เนื้อหา เพราะไม่งั้นอาจจะพลาดเรื่องสนุกดีๆ ไปอย่างน่าเสียดาย ถ้าถามว่าแล้วจะรู้ได้ไงว่าเรื่องไหนสนุก ก็แล้วแต่ว่าสนุกของใครเป็นแบบไหน และที่จะช่วยให้ตัดสินใจได้ ก็จากเสียงลือเสียงเล่าอ้างด้วยส่วนหนึง อย่างน้อยก็มีคนการันตีแล้ว 

กลับมาที่ IRYU อีกที ( เล่าไปเล่ามาก็พาไหลไปเรื่อย) ส่วนใหญ่เรื่องดีมักไม่ค่อยสนุก เรื่องที่สนุกมักไม่ใช่เรื่องดี (หมายถึงละครในบางประเทศ) แต่ IRYU เป็นเรื่องที่ทั้งสนุกและดี  ดูแล้วทั้งพาลพาให้เกลียดหมอ และนำพาให้รักหมอ ไม่มั่นใจที่จะฝากดูแลชีวิตยามเจ็บใข้ แต่ขณะเดียวกันก็เป็นที่พึ่งเดียวที่จะต้องไว้วางใจ ไม่ว่าจะอยากทำอย่างนั้นหรือไม่ก็ตาม

วิชาการแพทย์ ก็เหมือนกันวิชาชีพอื่นๆ ที่ต้องอาศัยการเล่าเรียน การสั่งสมประสบการณ์ ตลอดจนจิตใจที่ใฝ่จะเป็น ใจที่รักในวิาชาชีพ คนเป็นหมอก็คนธรรมดานี่แหละ ฉะนั้น หมอที่เก่งก็มี ไม่เก่งก็มี หมอชั่วก็มี หมอดีๆ ก็มาก แต่เราจะรู้และเลือกได้ยังไงล่ะ หากวันนึงเราจำเป็นต้องมี "หมอเจ้าของไข้" เพราะบ่อยครั้งคนเราก็ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่มีทางเลือก  เอาเป็นว่าถ้าใครเจ็บป่วยขึ้นมาต้องหาหมอรักษา ก็ขอให้โชดดีมีลมหายใจ ถ้าไม่ได้เจอหมอดี ก็ขอให้เจอหมอเก่ง แต่ถ้าจะให้เฮงไปเลย ก็ขอให้เจอทั้งหมอที่เก่งและดี สาธุ..