ทริปเกาะล้าน ๑๐ - ๑๑ กรกฏาคม ๒๕๕๓

เสียชีพอย่าเสียสัตย์
เป็นกษัตริย์ตรัสแล้วย่อมไม่คืนคำ

สำนวนเขาว่าไว้อย่างนั้น แต่ในชีวิตจริง ใครจะไปยอมตายง่ายๆ
แล้วก็ไม่ใช่กษัตริย์ด้วย คืนคำบ้าง จะเสียหายตรงไหน

กว่าจะได้ออกทริปนี้ จึงเสียความรู้สึกไปไม่น้อยกับคนไม่ยอมตายแต่ยอมเสียคำพูด
และสามัญชนผู้ไม่รู้สึกอะไรกับการคืนคำ

กว่าจะได้ออกเดินทาง จึงต้องใช้ความอดทนอดกลั้นระดับสูง
ที่จะไม่หลุดคำตัดพ้อต่อว่าใครออกไป (ภาษาอย่างเป็นกันเองเรียกว่าด่า)

ท่องไว้ ท่องไว้ ทุกคนมีเหตุผลและความจำเป็นของตัวเอง
เมื่อต่างมี "เหตุผล" ใครจะพูดอะไรได้
เมื่อต่างมี "ข้ออ้าง" ใครจะพูดอะไรออก

เลิกดีไหม .. ไปดีหรือเปล่า .. ทุกคำตอบคือ "ยังไงก็ได้"
แล้วใครล่ะ จะตัดสินใจ แต่ละทางล้วนต้องลำบากใจ

เลิก...ก็ผิดคำพูด ทำลายความตั้งใจของใครตั้งหลายคน
หรือจะไปแบบที่ต้องโกหกใครสักคน แล้วพากันหลบฉากไปกันเอง
แต่การโกหกเป็นสิ่งไม่ดี
ยิ่งโกหกต่อมิตรสหายยิ่งดูสุดชั่วร้าย
มีอะไรพูดกันตรงๆ ดีกว่า
ถ้าใครจะเสียความรู้สึกก็ให้มันเกิดขึ้นตรงหน้า
แต่อย่าให้ต้องมานึกเสียใจทีหลัง
ความหวังดีของใครบางคนที่ทำให้เรื่องยิ่งยุ่งเหยิงหนักกว่าเดิม
ความจริงใจเท่านั้น ที่ทำให้ปัญหาเกี่ยวกับคนคลี่คลาย

ความตั้งใจถ้ายังตั้งอยู่ได้ ไม่เลิกล้มไปซะก่อน สิ่งที่หวังจะทำ ต้องได้ทำ
ความอดทนอดกลั้นต่อความรู้สึกชั่ววูบ ที่เคยคิดว่า จะไม่จัดการอะไรอีกต่อไปแล้ว ..
แค่ปล่อยให้เวลาผ่านไปสักพัก เหตุผลความเข้าใจจะเริ่มมา แถมโจรบางคนยังคิดกลับใจ
ทำให้มิตรภาพยังคงเหมือนเดิม คราวหน้าพวกเราคงได้ไปด้วยกันอีก

ความเป็นเพื่อนก็เป็นแบบนี้ จะขัดเคืองใจไปได้สักแค่ไหนเชียว

ใครอยากไป ควรได้ไป ใครไม่อยากไป ก็ปล่อยวาง
อย่าคาดหวังให้ทุกสิ่งเป็นไปตามความต้องการ

การไม่ปล่อยมือจากอะไรไปง่ายๆ ทำให้ได้เห็นรอยยิ้ม
ได้ยินเสียงหัวเราะ สนุกสนาน ของคนที่อยากเที่ยวแล้วได้เที่ยว

นี่แหละ ผลสำเร็จของความตั้งใจ .. ฉันจะไปเกาะล้าน

ลบล้างความรู้สึกทั้งหลาย ลืมการงานที่วุ่นวาย.. เปิดหัวใจให้เริงร่า
แล้วฉันก็ไปเกาะล้าน


การเดินทางที่แสนง่าย

ไม่ต้องมีใครเสียสละเป็นคนขับรถที่แสนเหนื่อย แค่รวมตัวกันที่ท่ารถตู้ตรงโรงภาพยนตร์เซนจูรี่
อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ซื้อตั๋วราคา 100 บาท โดดขึ้นรถตู้ ใส่หูฟังสดับเสียงเพลงโปรด
นั่งหลับไปบนรถไม่ถึงสองชั่วโมง ก็ถึงพัทยาใต้
โดดลงรถตู้ที่ท่าเรือบาลีฮาย



สายๆ หิวก็หาอะไรกินแถวท่าเรือ นั่งพัก รอเพื่อนๆ เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย

แค่คนพร้อมซื้อตั๋วเรือ 30 บาท ออกเดินทางได้เลย เพราะมีเรือโดยสารขนาดใหญ่
(ระบุขนาดบรรจุ 190 คน) ออกเดินทางไปยังเกาะล้านทุก 1 ชั่วโมง
นั่งเมาท์กับเพื่อน หรือไม่ก็ใส่หูฟัง ฟังเพลง หลับไปอย่างสบายอารมณ์
แม้อากาศจะร้อนจัด แต่ก็เป็นธรรมดา ถ้าไม่ร้อนก็ไม่ใช่ทะเลของจริงน่ะสิ



เกาะล้านมีท่าเรือ 2 ท่า คือ ท่าหน้าบ้าน กับท่าหาดตาแหวน
จะไปท่าไหนขึ้นอยู่กับที่สถานที่พัก และจุดหมายปลายทางของนักท่องเที่ยว
ไปท่าไหน ก็ขึ้นเรือของท่านั้น ท่าหน้าบ้านและท่าตาแหวนอยู่กันคนละด้านของเกาะ
ใช้เวลานั่งเรือไม่ต่างกันคือประมาณ 45 นาที



ถึงท่าหน้าบ้านแล้ว .....
มีรีสอร์ทสีสันสดใสให้เลือกพักกันตั้งแต่หน้าท่าไปเลยทีเดียว

รอบสองของการไปเกาะล้าน ตื่นตาตื่นใจเล็กน้อย เนื่องจากมีการพัฒนา
สะพาน ถนนหนทาง ตลาดร้านรวง รวมไปถึงการผุดขึ้นมาของดอกเห็ด
ที่มีชื่อว่า "รีสอร์ท" แต่ก็ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยผิดหูผิดตาไปจากสองปีก่อน
ไม่น้อยเลยทีเดียว


ที่เกาะล้าน

ถ้ามีที่พักอยู่แล้ว อาจมีรถสองแถวมารอรับอยู่หน้าวัด
แต่ถ้าไม่มีมารับ หรือไม่มีแม้แต่ที่พักที่จองล่วงหน้ามาก่อน

วินมอเตอร์ไซด์ก็แสนสะดวกสบาย หรือถ้าเป็นขาลุยสักหน่อย
เช่ามอเตอร์ไซด์ตรงท่าหน้าบ้าน แค่เพียง 200 บาท ขาดตัว
เลือกเอาสีสัน รุ่น ยี่ห้อ ถูกใจ ก็กลายเป็นสิงห์แวนซ์ได้อย่างอิสระเสรี
หนึ่งวันเต็มๆ

หนึ่งวันในที่นี้ หมายถึง ถ้าเราไปเกาะล้านในวันเสาร์อาทิตย์ ถึงเกาะสักตอนสิบโมง เที่ยงโมง เช่ามอเตอร์ไซด์ ก็ขับขี่ได้ดังใจจนถึง เที่ยงหรือบ่ายของวันอาทิตย์ก่อนกลับออกจากเกาะ

200 บาท น้ำมันเต็มถังรออยู่แล้วคิดว่าไม่แพงเลยนะคะ และถ้าใครชอบมอเตอร์ไซด์ แนะนำเช่าจากท่าเรือไปเลยค่ะ เพราะตามรีสอร์ทอาจจะแพงกว่า ราคาพุ่งไปถึง 350.- บาท


ที่นี่คือ ริมทะเลรีสอร์ท

อยู่ติดชายทะเล แต่เป็นชายทะเลที่ไม่ใช่ชายหาดเล่นน้ำ
บรรยากาศเงียบสงบ อยู่ติดกับสนามกีฬาเล่นแล้วสะใจ คือ ยิงปืน
(แต่ราคาค่าเล่น ... คงไม่สะอารมณ์สักเท่าไร)



ถ้าใครยังไม่มีที่พัก ก็สวมวิญญาณเด็กแวนซ์ไปเสาะหาเอากับของจริงเห็นคาตา
ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกหลอกหลวงจากภาพสวยๆ ในอินเทอร์เน็ต
แต่วิมานแถวหาดทรายของเกาะล้านน่าจะหายากอยู่พอสมควรนะคะ
เพราะที่พักส่วนใหญ่บนเกาะล้านอาจเห็นทะเล แต่น้อยที่จะติดทะเล

แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะถ้าใครไม่มีวิญญาณแวนซ์
ตามรีสอร์ทมีรถสองแถวบริการ 30 บาท ต่อเที่ยว ไปไหน ไปกัน ตามสะดวก



สถานที่ยอดนิยม ที่คนจะสนุกสนานกับการเล่นน้ำ หนึ่งในนั้นคือ หาดตาแหวน
(ส่วนอีกหาดคือ หาดแสม)


เคยชินกับการไปทะเลในมุมสงบ
แม้แต่ไปเกาะล้านคราวก่อนก็เป็นหาดที่เงียบ ที่พักง่ายๆ ไม่ต้องหรูหรา
แต่ว่าข้าเป็นเจ้าของทะเลในย่านนั้น คือ.. ไม่ค่อยมีคน
แถกันไปตั้งแต่หัวหาดยันท้ายหาด โหวกเหวกโวยวายตามสบายเทือกเถาเหล่ากอ ...



มาเจอคนเยอะๆ ที่หาดตาแหวน ใช่ว่าจะไม่ชอบ สนุกไปอีกแบบ
อาหารการกินเพียบ ผู้คนหัวดำหัวแดง และหัวทองมากมาย
หนุ่มๆ ในกางเกงว่ายน้ำ ถ้าไม่อกซิกแพ็ก กล้ามเป็นมัดๆ ก็ผอมกะหร่อง
หนักกว่านั้นเป็นไขมัน และพุงย้วย

สาวๆ ในชุดบิกีนี่หลากลาย หลายสีสัน อวดรูปโฉมและผิวพรรณน่าอิจฉา

เด็กๆ วิ่งเล่นกันวุ่นวาย

อา.... บรรยากาศทะเล



สีสันห่วงยางสดสะดุดตา



นอนเล่นกับเตียงผ้าใบ ใต้ร่ม กับโค้กเย็นๆ และ ไก่ย่าง ส้มตำ ปูปลาร้า
สั่งมาเพื่อมิให้ลืมกำพืด แต่เพื่อให้เข้าบรรยากาศทะเล
ต้องส้มตำยำทะเลมาด้วย บวกด้วยชุดทะเลเผา ...

และที่จะขาดไปเสียมิได้ ไม่ว่าจะทำลายบรรยากาศหรือไม่ .. "ข้าวเหนียว"



สีสันท้องฟ้าช่างสวยงาม

เคยคิดว่าทุ่นสีแดงขาวที่ลอยกั้นแนวอยู่ตามชายหาดเล่นน้ำ
เป็นสิ่งที่ทำให้ทะเลเสียบรรยากาศ แต่เมื่อจำเป็นต้องมีเพื่อความปลอดภัย
คงต้องยอมรับ แต่..พอมองรวมๆ กลมกลืนกับสีของห่วงยาง เรือ และสีสัน
ของผู้คน ตัดกับสีของน้ำ ฟ้า และป่าเขา ก็สวยไปอีกแบบ แบบนี้แหละ
ที่เขาเรียกว่า ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของคนมอง



มาทะเล มาพักผ่อน ใครอยากเล่นน้ำเล่น ใครอยากกินกิน
ใครอยากนอนก็ให้นอน ตามใจใครใจท่าน

ส่วนตัวแล้ว กิน นอน และส่องเลนส์ ... คือกิจกรรมสุดที่รัก






ขอฉวยโอกาส นำภาพความน่ารักของเพื่อนสองคนนี้มาออกอากาศ

ช็อตที่เพื่อนจูงมือกัน เพื่อนคงไม่รู้ว่าทำให้รู้สึกดีมากมาย
มันนานเท่าไหร่แล้วนะที่พวกเราพ้นวัยศึกษาเล่าเรียนและแยกทางกันไป

ไม่ได้โทรหากันเลย แทบไม่เคยเลยก็ว่าได้ นานทีปีชาติเจอกันที
ได้เจอปีละยังยังต้องถือว่ายิ่งใหญ่ ดูห่างเหินกันขนาดนั้น เพราะต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง
แต่ทุกครั้งที่พวกเรากลับมาเจอกัน ความสนิทสนมไม่เคยจางหายไปไหน ยังคงอยู่กับเราเสมอ





นอนพักผ่อน และปล่อยเพื่อนเล่นน้ำจนเย็นย่ำ จึงนั่งสองแถวกลับมาริมทะเลรีสอร์ทที่เป็นที่พัก






เดินเล่นริมทะเล กินลมชมวิว ปล่อยอารมณ์แบบเบิร์ดๆ สบาย สบาย














เป็นเสาร์-อาทิตย์ง่ายๆ กับวันสบายๆ ที่เกาะล้าน
ถ้าไม่รู้จะไปไหน นี่คือวันสั้นๆ กับทริปใกล้ๆ ที่สะดวกสบายที่สุด