เรื่องย่อ (ที่มา : JKDRAMAS.COM)

Good Luck เป็นซีรีส์ญี่ปุ่นที่แสดงให้เห็นถึงการทำงานของบุคลากรในวงการบริการเครื่องบินโดยสารตั้งแต่กัปตันนักบิน พนักงานต้อนรับ อีกมุมของฝ่ายเทคนิคดูแลเครื่องบินโดยสารที่ดูเหมือนจะเป็นผู้อยู่เบื้องหลังของความพร้อมที่เครื่องบินจะทยานสู่ท้องฟ้า โดยผ่านตัวละครสำคัญของเรื่อง ฮาจิเมะ ชินไค (Hajime Shinkai ) ที่มีความมุ่งมั่นอยากจะเป็นนักบิน และยังสะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างนักบินอาวุโสหรือเพื่อนร่วมงานด้วยกัน

ฮาจิเมะ ชินไค หนุ่มวัย 29 ปี ที่มีความฝันอยากเป็นกัปตันตั้งแต่เด็ก แล้ววันหนึ่งฝันของเขาก็กลายเป็น จริงเมื่อได้ร่วมงานเป็นผู้ช่วยนักบินให้กับสายการบิน All Nippon Airways (ANA) และเขากำลังจะก้าวเป็นนักบินเต็มตัวในไม่ช้าอย่างไรก็ตามกว่าที่เขาจะไปถึงจุดที่เขาฝันได้นั้นยังต้องมีการเรียนรู้อีกมากมายอยู่ข้างหน้า

วันหนึ่ง ชินไคได้รับหน้าที่บินจากฮอโนลูลูกลับมายังสนามบินนาริตะ กับหัวหน้านักบิน โคซากุ มิซูชิมะ ( Kousaku Mizushima) ในขณะที่กำลังจะนำเครื่องบินร่อนลงยังสนามบิน ปรากฏว่าจู่ๆ กัปตันโคซากุ เกิดไม่สบายขึ้นมากระทันหันจนเขาไม่สามารถควบคุมการร่อนเครื่องบินลงได้ ฮาจิเมะ จึงเป็นผู้นำเครื่องร่อนลงสู่สนามบินแทน กระนั้นการร่อนลงสนามบินของเขากลับไม่ราบรื่นนักจนผู้โดยสารตื่นตระหนกตกใจ พอชินไคลงจากเครื่องบินเขาก็ถูก อายูมิ โอกาว่า (Ayumi Ogawa) ช่างเทคนิคดูแลเครื่องยนต์ครื่องบินต่อว่า

"ช่วยถนอมเครื่องหน่อยได้ไหม!"

เป็นครั้งแรกที่ชินไคได้พบกับโอกาว่า ซึ่งเธอได้มาตรวจสภาพเครื่องยนต์เครื่องบินหลังจากที่ชินไค นำเครื่องบินลงจอด และบอกกับเธอว่า

"มันเป็นการร่อนลงจอด!"



บทวิจารณ์ : โดยคุณต่อพงษ์ จากหนังสือพิมพ์ผู้จัดการ ที่เคยวิจารณ์เรื่อง Nodame ได้ถูกอกถูกใจมาก เรื่อง good luck นี่ก็เช่นกัน  บทวิจารณ์นี้คุณต่อพงษ์ตั้งใจจะเปรียบเทียบถึงละครไทย เรื่องสงครามนางฟ้า  ถ้าอยากอ่านแบบเต็มๆ ก็ต้องไปอ่านตรงที่มาตามลิงค์ค่ะ (แบบว่าจิกกัดไม่เลี้ยง)//www.boybdream.com/manager-news-content.php?newid=12654

"........เรื่องของแอร์ และนักบินไปจนกระทั่งเรื่องของทีมที่จะทำให้เครื่องบิน และผู้โดยสารปลอดภัยนั้น ความจริงแล้วถ้าจะทำให้ออกมาจริงๆ จังๆ เน้นที่จะเสนอเรื่องความรู้ความสามารถ และความพยายามที่กว่าจะมาเป็นแอร์ได้นั้นมีอยู่เยอะนะครับ

พราะทุกอย่างมันแน่นแบบนี้ (สนุก กุ๊กกิ๊ก ฝีมือคนเขียนบท และคนทำถึง ดูแล้วได้ความรู้ ดูแล้วเชื่อว่าอาชีพที่เขาพูดถึงมีเกียรติ) เพราะฉะนั้น Good Luck จึงได้รับความนิยมสูงมาก ในปี 2003 ละครเรื่องนี้ทำให้คนดูชาวญี่ปุ่นต้องนั่งติดอยู่กับจออย่างตาไม่กระพริบด้วยเรตติ้งที่สูงถึง 35 เปอร์เซ็นต์ เฉพาะตอนเปิดตัวของซีรี่ส์ก็มีคนดูปาเข้าไป 31.6 เปอร์เซนต์แล้ว ถือเป็นอันดับ 3 ของละครที่ ทาคูยะ คิมูระ แสดง โดยก่อนหน้านั้นมีเพียง Beautiful Life (เรื่องราวของช่างตัดผมกับบรรณารักษ์สาวพิการ) และ Hero (เรื่องของอัยการประหลาดที่ไม่ยอมทำตามวิถีของข้าราชการอัยการประจำที่ชอบเป่าคดี)ที่มีเรตติ้งดีกว่า

ผมเองดูเรื่อง Good Luck ไปหลายรอบแล้ว ก็ได้ข้อสรุปอย่างหนึ่งว่า ละครดีนั้น คนเขียนบทต้องทำการบ้านเยอะ นักแสดงเองก็ต้องทำการบ้านเยอะ เช่นเดียวกับงานสร้างมันก็ต้องดูจริงจังใช้เวลานานก็ได้ แต่ต้องออกมาให้ดี เบื้องหลังถ่ายทำนั้นเขาเตรียมงานเป็นปี ทาคูยะ และชิบาซากิ โค ต้องเตรียมตัวเรียนเรื่องเครื่องอยู่ 6 เดือน เพื่อการนี้

ด้วยเหตุนี้ บ้านเราก็เลยจะไม่มีทางที่จะสร้างละครเนื้อหาดีๆ แบบนี้อย่างเด็ดขาด เพราะวัฒนธรรมของผู้สร้างบ้านเรานั้นไปเน้นเรื่องวิชาชีพจริงๆ ไม่ได้ และยัดแต่เรื่องขายฝันเสียมาก อีกทั้งคนเขียนบทเอย ผู้กำกับเอย ไม่ได้ทำการบ้าน อาศัยแต่คิดว่าจะเป็นแบบนั้น คิดว่าน่าจะเป็นแบบนี้ แล้วก็เติมเต็มพฤติกรรมต่ำๆ ลงไปให้เต็ม จะต้องมีนางอิจฉาที่ทำตาประหลับประเหลือกพร้อมที่จะแสดงพฤติกรรมไพร่ตลอดเวลา ซึ่งเป็นที่มาของตัวละครที่จะต้องฉาบฉวย ไร้สาระ และคิดในทางต่ำเอาไว้ก่อนเสมอๆ

ยืนยันว่าควรอย่างยิ่งที่จะต้องไปหาเรื่องนี้มาดูกันให้ได้ครับ... ซึ่งผมมั่นใจว่า เว็บไซต์ประเภทสั่งดีวีดีชุดจากญี่ปุ่นในบ้านเรานั้น เขาน่าจะมีเรื่องนี้อยู่ในสต็อก หรือไม่ก็ไปร้านอ้วนแว่นที่ฟอร์จูนรัชดาก็ได้น่าจะมีเหมือนกัน เอามาดูกันเถอะครับ จะได้รู้ว่า จริงๆ บนเครื่องบรรดาพนักงานเหล่านี้เขาต้องทำอะไรกันบ้าง........."



ตอนที่กำลังทำ blog นี้อยู่ เราเปิดทีวีเรื่อง พระจันทร์สีรุ้ง และตัวร้ายก็กำลังปล้ำนางเอก โดยมีพระเอกมาช่วย ความจริงก็ไม่อยากจะวิจารณ์ละครไทยของเราเองนักหรอกนะ แต่นี่แหละ สาเหตุแห่งความเซ็ง เมื่อไหร่ตัวอิจฉาหญิงจะเลิกกรี๊ด เลิกวางยาในแก้วน้ำเพื่อจับพระเอก หรือเมื่อไหร่ตัวอิจฉาชายจะเลิกคิดข่มขืนนางเอกเสียที

สำหรับเรื่อง Good luck นี้ เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เน้นการต่อสู้หน้าที่การงาน และแม้ความรักของพระเอกนางเอกจะไม่ได้หวานฉ่ำ หรือโรแมนติคมากมาย แต่ก็ไม่ได้จืดชืดอะไร ทว่ากลมกลืนไปกับเนื้อเรื่องได้เป็นอย่างดี เป็นซีรีย์อีก เรื่องหนึ่งที่ชอบอย่างมากมาย และก็ปฏิเสธไม่ได้อีกตามเคย ว่าถูกอกถูกใจทาคุยะเหลือเกิน ความจริงในบทบาทการแสดงแต่ละเรื่อง เชื่อว่านักแสดงฝีมือดีๆ ก็คงจะเล่นได้ดีทุกคน แต่ว่า ต่อให้แสดงในบทเดียวกัน อารมณ์เดียวกัน บุคลิกที่ออกมาย่อมมีความแตกต่างอยู่แล้ว การที่ชอบทาคุยะและหาซีรีย์มาดูมากมาย ไม่เว้นแม้แต่เรื่องที่เก่ากึกอย่าง Stay Gold ก็อาจจะเป็นเพราะความชอบในบุคลิกของทาคุยะเองด้วยส่วนหนึ่ง อากัปกิริยา ไม่ว่าจะสายตาชำเลืองมอง ตอนโกรธ ตอนดีใจ เสียใจ ตอนอึดอัด ตอนเขิน มันดูธรรมชาติมากๆ ผิดกับในละครไทย และละครไต้หวัน ที่พระเอกส่วนใหญ่จะดูเก๊กให้เป็นพระเอกอยู่ตลอดเวลา เรื่องของความเป็นธรรมชาติ จะเห็นในซีรีย์เกาหลีและญี่ปุ่นมากกว่า โดยเฉพาะ TAKUYA สุดที่รักกกกกกก ที่การแสดงของเค้าได้ใจไปมากมายทุกเรื่องที่เคยดูมา

นอกเหนือจากคำวิจารณ์ของคุณต่อพงษ์แล้ว มีอีกมุมนึงที่อยากจะบอกเล่าความรู้สึก นั่นก็คือ ปกติก็ไม่ได้คิดว่าอาชีพต่างๆ ในสายการบินมันมีความเท่หรือน่าทำอะไรมากมาย คนขับเครื่องบิน ก็จะมีอะไรนอกจากขับเครื่องบินส่งผู้โดยสาร สจ๊วต แอร์โฮสเตสจะเป็นอาชีพที่คนใฝ่ฝันอะไรนักหนา ในเมื่อมันก็แค่อาชีพบริการอาชีพหนึ่ง แต่พอได้ดูแล้ว เนื้องานของพวกเขา ก็ยังเป็นแบบที่พวกเราคิด แต่ว่าสิ่งที่มากกว่าก็คือการชี้ให้เห็นถึง "คุณค่า"ของงานที่เคยคิดว่า ''แค่นั้น"

คุณค่า นี่แหละที่สำคัญ เพราะมันทำให้นึกถึงตัวเองขึ้นมากระทันหัน นึกถึงการทำงานของตัวเอง ที่ความจริงแล้ว คิดให้ดี ก็เหมือนกับการทำงานแลกเงินไปวันๆ ไม่ค่อยได้มาคิดหรอกว่า งานนี้งานนั้นมันมีคุณค่ากับใครอื่นยังไง การทำแบบสุดฝีมือ การทำแบบขอไปที หรือหากทำผิดพลาด มันจะส่งผลกระทบกับใครบ้าง และมากน้อยแค่ไหน และการทำงานที่ดีมันน่าภูมิใจอย่างไร

ดูเรื่องนี้แล้ว ทำให้ฉุกคิดถึงเรื่องเหล่านี้ และได้ข้อคิดเลยว่า ถ้าเรามองให้เห็นคุณค่าของงานทุกงานที่เราทำ ก็จะรู้ว่าควรใส่ใจกับอะไร และทุ่มเททำมันออกมาให้ดีที่สุดแค่ไหน ถ้าเราทำได้อย่างนั้น มองงานของตัวเองให้ลึกลงไป ให้เห็นถึงคุณค่า ต่อให้เป็นงานเล็กงานน้อย ก็จะนำความภูมิใจมาให้เสมอ ที่สำคัญคือ นั่นเป็นการทำงานอย่างมีความสุขแน่นอน


ขอบคุณแหล่งข้อมูลและรูปภาพ
//www.JKdramas.com
//www.thaiflight.com
//www.manager.co.th