อยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก

เรื่องย่อจาก JKDrama

มัตซึโมโตะ ซากุทาโร่ ชายวัย 34 ปี ในปี ค.ศ. 2004 ที่ยังคงมีความทรงจำความรักครั้งแรกของเขาเมื่อ 17 ปีก่อน มันความรักที่มิอาจลบเลือนจากในชีวิตของเขาได้ ซากุทาโร่ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาได้พกขวดแก้วใบเล็กที่บรรจุอัฐิของแฟนสาว ฮิโรเสะ อากิ ที่เสียชีวิตจากไปด้วยโรคมะเร็งในเม็ดเลือดขาวเมื่อ 17 ปีที่แล้ว หวังไว้ว่าหากวันใดที่เขาสิ้นลมจักขอให้อัฐิของเขามารวมกับอัฐิของเธอและล่องลอยไปกับสายลมด้วยกัน ความทรงจำที่มิอาจลืมเลือนทำให้การใช้ชีวิตของ ซากุทาโร่ ยังคงมี อากิ อยู่ในใจและคิดถึงแต่เธอผู้เดียวเสมอมาถึงแม้ว่าเขาจะมีคนรักใหม่อย่าง โคบายาชิ อากิ (34 ปี) แล้วก็ตาม

ซากุทาโร่ ได้มีโอกาสย้อนกลับไปที่บ้านเกิดของเขา หลังจากที่ได้รับโปสการ์ดจากอาจารย์ประจำชั้น ยาตะเบะ เทชิมิ ซึ่งส่งมาแจ้งให้เขาทราบว่าจะมีการทุบตึกโรงเรียนเก่าทิ้ง ซากุทาโร่ จึงได้กลับไปที่นั่น พร้อมกับการย้อนกลับไปนึกถึงภาพในอดีตครั้งที่ ความรักครั้งแรกอันบริสุทธิ์ของเขากับ ฮิโรเสะ อากิ ได้ผลิบานขึ้นและทั้งคู่ต้องทุกข์ทนและหวาดกลัวกับการพลัดพรากจากกันไป...

(อยากอ่านละเอียดกว่า คลิก ..JKDrama - อยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก)



ทั้งที่นางเอกไม่ค่อยสวย พระเอกไม่หล่อ และเปิดมาก็อยากปิดทิ้งด้วยเหตุผลหลายสิ่ง แต่สิ่งเดียวที่ทำให้ยังคงดูซีรีย์เรื่องนี้ต่อไปคือ ชื่อเรื่อง

ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหนชื่อของซีรีย์เรื่องนี้ก็ยังคงถูกจดจำ โดยส่วนตัวแล้วคิดว่ามันเป็นการตั้งชื่อเรื่องได้คลาสสิคดี เลยอยากจะรู้ต่อไปว่า อารมณ์ของเรื่องจะเป็นประมาณไหน ถึงจะเข้ากับคำว่า อยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก!

ดูแล้วเหงา เศร้า ซึม ไปตามอารมณ์ของพระเอกซะเป็นส่วนใหญ่ บวกกับ Theme ดนตรีประกอบที่ชวนเศร้าไปด้วย ทุกตอนจบยังแถมด้วยการแปลซับเนื้อเพลง ทั้งที่เนื้อเพลงก็ดึงอารมณ์เศร้าอยู่แล้ว ยิ่งอ่านซับยิ่งพาซึม

เสียงดาราจางหายไป กลางท้องฟ้ายามราตรี
จันทร์สีหม่นทอแสงได้เพียงมินาน
เหตุใดหนอทะเลที่เราสองคนเคยแหวกว่าย
จึงเปลี่ยนสีไปได้เพียงชั่วครู่

ฉันไม่อยากหลับตาลงไปเลย ทั้งๆ ที่เป็นแบบนี้
ฉันอยากเพียงรับรู้ถึงเธอ

ในยามที่เธอรู้สึกเดียวดาย
แม้ฉันไม่อาจอยู่เคียงชิดใกล้
เธอผู้ซึ่งผ่านความเจ็บปวดแห่งการสูญเสีย
จงก้าวไปสู่รักใหม่เถิดนะ
ฉันวอนขอเพียงเท่านี้

ยามที่เธอร้องไห้ในเวลาที่ปวดร้าว
และในยามที่รู้สึกทุกข์ใจ
เพียงแค่เธอคิดถึงฉัน
ที่ที่เราสองคนเคยมาเติมเต็มกันและกัน
ในคืนวันแห่งฤดูร้อนที่แสนเนิ่นนานนั้น
ความอบอุ่นและชีวิตอันแสนสุข
สิ่งเหล่านั้นจะอยู่ในใจฉันตลอดไป

อายาเสะ ฮารุกะ (อากิ) เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากในหนังเรื่อง ICHI แต่สำหรับผลงานของเธอเรื่องอื่นๆ แล้ว เธอไม่ค่อยสวย ใช้คำว่าไม่ค่อยสวยคงไม่ถูก เพราะจริงๆ แล้วในสายตาของคนทั่วไปเธอต้องเป็นคนสวยแน่ แต่บังเอิญตัวเราเองไม่ปิ๊งกับหน้าตาสไตล์นี้

แต่ที่น่าแปลก เมื่อดูผลงานของเธอ Just one love , Aikurushii และรวมถึงเรื่องนี้ เธอดูเป็นผู้หญิงอ่อนโยนในบทบาทนั้นๆ

เรื่องนี้ทำให้นึกถึง One Litre of Tears รู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันคล้ายคลึง กัน แต่มุ่งไปคนละประเด็น One Litre จะเน้นที่ตัวของนางเอกซึ่งเป็นผู้ป่วย คือเป็นตัวละครที่ดำเนินเรื่อง และหลักก็คือการต่อสู้กับโรคร้ายด้วยพลังใจที่เข้มแข็ง แต่กับเรื่องนี้ ดำเนินเรื่องด้วยความรู้สึกนึกคิดของพระเอก ความรักที่มีให้ ตลอดช่วงเวลาของชีวิตที่ยาวนาน

สำหรับ ยามาดะ ทาเคยูกิ ( ซากุ ) หน้าตาคุ้นๆ แต่เท่าที่พยายามนึก ก็นึกไม่ออกเลยว่าเคยเห็นจากเรื่องไหนมาก่อนหรือเปล่า หน้าตาไม่หล่อเลย สูงน้อยอีกต่างหาก แต่ต้องบอกว่าหน้าตาเหมาะมาก เพราะเห็นหน้าพระเอกทีไร จะรู้สึกเหงา ซึม ขึ้นมาทันที หน้าตาซื๊อ ซื่อ

และเป็นใบหน้าที่ให้ความรู้สึกไม่ต่างกันเลยกับพระเอกที่เป็นผู้ใหญ่วัย 34 แสดงโดย
โอกาตะ นาโอโตะ (ออกเสียงทั้งชื่อและนามสกุลแล้วเพราะดี)

เรื่องนี้สงสารคุณพระเอก คือซากุ เพราะมันเป็นภาระที่หนักเกินไป ( ประโยคนี้จากคุณพ่อของเรียว ในเรื่อง One Litre of tears) สำหรับเด็กหนุ่มวัย 17 ปี กับการที่ต้องอยู่เคียงข้างผู้หญิงที่ป่วยเป็นโรคมะเร็ง

ตอนแรก รู้สึกว่ามันเว่อร์ๆ ไปมั้ยล่ะ เพราะเวลามัน 17 ปี ผ่านมาแล้ว สำหรับพระเอกที่เป็นซากุตอนเป็นผู้ใหญ่วัย 34 ปี มันมากเกินไปไหมกับอาการ เหงาเศร้าซึม ราวกับว่าเธอผู้เป็นที่รักเพิ่งเสียชีวิตไปใหม่ๆ ก็เลยรู้สึกขัดแย้ง ว่า .. มันไม่จริง

แต่เมื่อการดำเนินเรื่องสลับกันไปมาระหว่างอดีตวัยเยาว์ กับ วัยผู้ใหญ่ที่มาระลึกความทรงจำถึงเธอผู้จากไปแล้ว รักแรกของเด็กหนุ่มมัธยมที่ถูกพรากไปด้วยความตาย มันออกจะโหดร้ายไปสักหน่อย และคงยากจะลืมเลือน อาจดำเนินชีวิตต่อไปได้ แต่เมื่อหวนกลับมานึกถึง ย้อนรอยอดีตความทรงจำเดิม ก็ดูเป็นไปได้ที่ความรู้สึกความทรงจำเหล่านั้นจะยังส่งผลให้พระเอกมีอาการเศร้ามากมายขนาดนั้น



ละครที่พระเอกหรือนางเอก ถูกเขียนบทให้ตายจากไปด้วยโรคร้าย (ส่วนใหญ่มักเป็นนางเอกนะ) มันต้องเศร้าและเสียน้ำตาแน่นอนอยู่แล้ว

แต่ไปเน้นความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอกมากจริงๆ จนรู้สึกว่าการแสดงความรู้สึกที่นางเอกน่าจะมีต่อพ่อแม่มันน้อยไปหน่อย

ชอบพ่อแม่ทั้งสองฝ่าย ... คุณพ่อที่เข้มงวดและใจแข็งของอากิ
และคุณแม่ที่ปากร้ายแต่ใจดีของซากุ ..ตอนที่เธอส่งเครื่องรางให้ซากุ
ที่เขียนโน๊ตทิ้งไว้เพราะจะพาอากิไปออสเตรเลียนั้น ทำเอาน้ำตาร่วงเผาะ
ยิ่งกว่าตอนนางเอกจะสิ้นใจเสียอีก

ชอบเพื่อนๆ ของซากุทั้ง 3 คน คือ ริวโนะสุเกะ ซาบุ และ โทโมยะ ที่คอยช่วยเหลือและเป็นกำลังใจให้ทั้งอากิและซากุ ( คนที่แสดงเป็นริวโนะสุเกะเคยแสดงเรื่อง Aikurushii ร่วมกับฮารุกะ ด้วย หน้าแก่ แต่ชอบนะคนนี้ ดูหน้าตาจริงใจดี)

ฉากซึ้งๆ โดนๆ แบบจับใจของอากิกับซากุนั้น ไม่ค่อยมีนะ อาจเพราะทั้งคู่ยังอยู่ในวัยของเด็กหนุ่มสาว มันเหมือน poppy love ที่ดูเรียบง่ายและบริสุทธ์ และเรื่องก็ดำเนินไปแบบนุ่มนวลมาก โดยรวมแล้วจึงเรียกน้ำตาได้อย่างไม่ต้องสงสัย



ถ้าชอบจริงๆ คงเป็นการแสดงของพระเอก ( ซากุตอนเป็นเด็กหนุ่ม) เหงา เศร้า ซึม อารมณ์ที่กดดัน และ ร้องไห้ ... คือ เป็นคนที่ต้องอยู่ในความอารมณ์เศร้านี้ตลอดทั้งเรื่อง นับตั้งแต่นางเอกเริ่มป่วย ความสุขก็หายไป

17 ปี มันนานเกินไปจริงๆ นะ ดูแล้วเวทนา
และเถ้ากระดูกขวดนั้น เห็นทีไรเป็นหดหู่ใจทุกที



เป็นละครที่เศร้าจับใจจริงๆ
จะมีใครสักคนรักเราได้มากมายขนาดนั้นมั้ยนะ (เริ่มฝันเฟื่องอีกละ)
แต่อย่าเลย ..ที่จะทุกข์ตรมกับอดีตขนาดนั้น
เมื่อได้ทำทุกอย่างเต็มที่อย่างดีที่สุดแล้ว ก็มีสิทธิ์ที่จะก้าวต่อไป
และมีความสุขใช่มั้ยล่ะ แต่พระเอกในเรื่องนี้ ..ไม่ยอมปลดปล่อย
ตัวเองออกจากอดีต ไม่ยอมมีความสุข

ในความเป็นจริงแล้ว คิดว่าถ้าคนที่ตายจากไปรับรู้ได้
ว่าคนที่ยังมีชีวิตอยู่ไม่มีความสุข ดวงวิญญาณก็คงเป็นทุกข์และเสียใจด้วยเหมือนกัน ...
และนั่นก็คงเหมือนกับไม่ได้รับการปลดปล่อยให้ไปสู่สุขคติ

เพราะคนที่รักกันย่อมอยากเห็นคนที่รักมีความสุข เหมือนเนื้อเพลงที่ว่า

จงก้าวไปสู่รักใหม่เถิดนะ
ฉันวอนขอเพียงเท่านี้

จากอากิ ถึง ซากุ

แด่ผู้มีชีวิต
ถ้าเธอถามว่า ใบไม้ร่วงหล่นไปเพื่ออะไร
ฉันจะตอบว่า เพื่อทำให้แผ่นดินอุดมสมบูรณ์
และถ้าเธอถามว่า ทำไมเราถึงต้องการฤดูหนาวล่ะ
คำตอบฉันก็อาจคือ เพื่อที่ว่าพฤกษาจะแตกหน่อผลิใบขึ้นมาอีกครั้ง
และถ้าเธอถามว่า ทำไมใบไม้ถึงมีสีเขียวจัง
ฉันคงตอบว่า ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะมันมีชีวิตชีวาน่ะสิ
และถ้าเธอถามฉันอีกว่า ทำไมหน้าร้อนถึงต้องหมดไปด้วยล่ะ
คำตอบฉันคือ เพื่อให้ใบไม้พวกนั้นได้แห้งตาย
เธอถามคำถามสุดท้ายกับฉัน ผู้หญิงคนถัดจากฉันจะไปไหน
คำตอบฉันอาจคือ เธอจะไม่มีวันได้เห็นเขาอีก
ทำไมน่ะเหรอ .. เพราะเขาคนนั้นอยู่ในใจเธอแล้ว



********

ข้อมูลละคร

ชื่อภาษาญี่ปุ่น Sekai no chuushin de, ai wo sakebu
ชื่อภาษาอังกฤษ Crying Out Love, In the Center of the World
ออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์ TBS , ประเทศญี่ปุ่น
ออกอากาศ 2 กรกฏาคม ถึง 10 กันยายน 2004
จำนวน 11 ตอน + ตอนพิเศษ 1 ตอน
เพลงหลัก Katachi Aru Mono ขับร้องโดย Kou Shibasaki
ผู้กำกับ Tsutsumi Yukihiko, Ishii Yasuharu, Hirai Yuichirou
ผู้เขียนบท Morishita Yoshiko


การันตีความสุดซึ้ง

Award : the 42nd Annual Television Academy Awards

Best Drama
Best Actor: Yamada Takayuki
Best Actress: Ayase Haruka
Best Theme Song: Shibasaki Kou
Best Newcomer: Tanaka Koutaro
Best Screenwriter
Best Director
Best Casting
Best Theme Clip

******
ขอบคุณภาพจาก //www.212cafe.com
ขอบคุณ ภาพและข้อมูลจาก //www.JKdrama.com

มีข้อมูลรายละเอียด ทั้งเรื่องย่อ และรายชื่อนักแสดงโดยละเอียด
หนังสือ ภาพยนตร์ และข้อมูลเพิ่มเติม คลิกได้ที่นี่ค่ะ
(อยากอ่านละเอียดกว่า คลิก ..JKDrama - อยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก)

เพิ่งรู้ด้วยแหละว่า เวอร์ชั่นภาพยนตร์เขาใช้ชื่อว่า
"พร่ำหัวใจเพรียกหารักที่กลางโลก"
ถึงจะความหมายหมาย คือ ๆ กัน แต่ชื่อนี้ให้คะแนน ไม่ผ่าน อย่างแรง

"อยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก"
ชื่อนี้แหละ ดีที่สุดแล้ว เหมาะสมกับการเป็นชื่อเรื่องของซีรีย์ที่เป็นตำนานในดวงใจของใครสักคน