เรื่องย่อ
จิโร่ คันซากิ นักแข่งรถ F-3000 หนุ่มญี่ปุ่นไฟแรงสูง แถมยังเจ้าเสน่ห์อีกต่างหาก เขามีเทคนิคและพรสวรรค์เฉพาะตัวในการเป็นนักแข่งรถ เขาไม่เคยเกรงกลัวต่อความเร็ว แม้แต่นักแข่งระดับแนวหน้าก็ยังไม่กล้าที่จะลุยขนาดเขา จิโร่ ได้เป็นนักแข่งมือสำรองในทีมยุโรป แต่ด้วยความมุทะลุของเขาทำให้เกิดความขัดแย้งกับนักแข่งมือหนึ่งของที่นั่น และเป็นเหตุทำให้ถูกไล่ออกจากทีม และกลับมายังประเทศญี่ปุ่น จิโร่ หลงใหลการขับรถแข่งเป็นชีวิตจิตใจ
ทว่าเมื่อต้องตรากหน้ากลับมาที่ญี่ปุ่นเขากลับไม่ได้รับการต้อนรับจากทีมเดิมที่เคยเป็นต้นสังกัด เพราะมีคนรุ่นใหม่ที่ดูเหมือนจะไฟแรงกว่าแล้ว เหตุการณ์นี้ทำให้ จิโร่ เกิดลังเลและไม่มีที่ไป เขาจึงจำเป็นต้องกลับบ้านพ่อ ทาเคชิ คันซากิ และพี่สาว ฉิฮิโร่ คันซากิ ที่บ้านพักอุปถัมภ์ Kaze No Oka Home ของเขาเพื่อตั้งหลักก่อนคิดวางแผนในชีวิตต่อไป บ้านอุปถัมภ์เป็นที่เล็กๆ ที่ดูแลเด็กกำพร้าและเด็กที่พ่อแม่ไม่สามารถเลี้ยงดูพวกเขาได้ ซึ่งเด็กในบ้านทั้งหมดมีอยู่ด้วยกัน 12 คน
โทโมมิ มิซึโกชิ 
ครูผึกหัดเพิ่งถูกจ้างให้มาช่วงงานที่บ้านอุปถัมภ์แห่งนี้พอดี เพื่อที่เธอจะได้ช่วยดูแลเด็กๆ แต่ทว่าเด็กๆ กลับไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่นัก เพราะดูเหมือนว่า โทโมมิ จะไม่เข้าใจความรู้สึกของเด็กๆ พวกนี้เลย แถมการช่วยเหลือของเธอยังเป็นการช่วยแบบผิดๆ อีกด้วย จิโร่ เองก็เป็นเด็กกำพร้าเหมือนกัน เขาเลยกลายเป็นหนึ่งในสมาชิกที่ตัวโตที่สุด และยังเป็นคนที่เข้าใจเด็กๆ เป็นอย่างดี แต่ทว่าเขาเองกลับไม่ชอบเด็กเอาซะเลย ในสมองและความคิดของ จิโร่ มีแต่การกลับคืนสู่วงการรถแข่ง
มากกว่าที่จะต้องมาเลี้ยงเด็กที่บ้านอุปถัมภ์แห่งนี้ เมื่ออยู่ในบ้านอุปถัมภ์ จิโร่ มีหน้าที่ขับรถไปส่งเด็กๆ ที่โรงเรียน เพื่อแลกกับการมาอาศัยอยู่ที่นี่อีกครั้ง แต่การกลับมาของ จิโร่ ในครั้งนี้ได้ส่งผลกระทบให้กับคนรอบๆ ข้างตัวเขาเป็นอย่างมาก แต่เขาเองแทบไม่รู้ตัวเลยว่าสุดท้ายแล้วเด็กๆ และคนที่บ้านอุปถัมภ์จะทำให้ความคิดของเขาเปลี่ยนไปเช่นกัน ติดตามชมบทสรุปของเรื่องราวระหว่างความรักและความฝันของ จิโร่ ได้ในละคร ซิ่งสุดใจเติมไฟฝัน ( ENGINE )
Free TextEditor
ข้อมูลอื่นๆ
ผู้เขียนบท Yumiko Inoue
ที่ตั้งชื่อเรื่องว่า Engine ก็เพราะเป็นหัวใจของรถ อีกทั้งแสดงถึงความเป็นตัวตนของ Jiro Kanzaki ด้วย คือ จิตใจ, น้ำตา และความฝันของเขา ซึ่งเขาจะเป็นคนที่มีส่วนขับเคลื่อนหัวใจของตัวละครทุกตัวในเรื่อง
ทั้งนี้การแข่งรถนั้นต้องใช้ความมุ่งมั่น, ตั้งใจและเสี่ยงชีวิตเพื่อไปถึงเส้นชัยให้ได้ ในขณะที่เด็กๆที่บ้านอุปถัมภ์เองที่ต่างก็มีรอยแผลในหัวใจ ต้องค่อยๆรักษาแผลนั้นๆและสู้ชีวิตต่อไปเช่นกัน
ท่ามกลางการแข่งขันทั้งเส้นทางรถและเส้นทางชีวิต หวังว่าจะเป็น Engine ที่ขับเคลื่อนจิตใจให้กับผู้ที่ได้ชมละครเรื่องนี้
นักแสดง
Jiro Kanzaki / จิโร่ คันซากิ แสดงโดย Takuya Kimura
นักแข่งรถมือสำรอง (Second Driver) F-3000 ทีมยุโรป (Formula Racing Driver)
หลังจากที่ถูกไล่ออกจากทีม ก็ต้องตรากหน้ากลับมาบ้านที่ญี่ปุ่นและพบว่าพ่อและพี่สาวได้เปลี่ยนบ้านให้เป็นบ้านอุปภัมภ์ของเด็กกำพร้า ที่มีเด็กอาศัยอยู่ 12 คน แม้จิโร่จะไม่ชอบเด็กเอาซะเลย แต่เพื่อจะได้มีที่ซุกหัวนอนอยู่ในบ้าน ข้อแลกเปลี่ยนของคุณพ่อที่ดูคล้ายจะไม่ลงรอยกันนัก ก็คือเขาต้องช่วยดูแลเด็กๆ ด้วย แต่จิโร่ก็ยอมทำอยู่เรื่องเดียวคือ ขับรถไปส่งเด็กๆ ที่โรงเรียน เรื่องนอกเหนือจากนั้น คนเกลียดเด็กอย่างเขาได้แสดงออกอย่างชัดแจ้งว่าไม่ใช่เรื่องของเขา และไม่ให้ความสนใจใดๆ ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรของใครเกิดขึ้น ขณะเดียวกันจิโร่ยังคงใฝ่ฝันที่จะกลับคืนสู่วงการรถแข่ง และพยายามเพื่อที่จะไปสู่ฝันให้ได้
Tomomi Mizukoshi / โทโมมิ มิซึโกชิ แสดงโดย Koyuki / โขะยูกิ
- Comment
โดย: MamLHC
โดย: MamLHC
ก็แทบจะครบสูตรเร่งรัดได้อย่างรวดเร็ว
engine ก็เป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจ
โดย: Mr.Chanpanakrit
จะขอบอกว่าตอนเปิดมาดูฉากแรกยังหวั่นใจว่ามันเป็นเรื่องการแข่งรถเหรอ? คนละฟิวล์กับเรารึเปล่า?
แต่ขอชมว่า ผู้กำกับเปิดฉากได้สวยมากๆ การลำดับภาพต้องยกนิ้วให้ เริ่มเรื่้องมาแม้จะเปิดตัวด้วยรถแข่ง แต่ผู้กำกับและลำดับภาพ แสดงให้เห็นถึงความอลังการทุ่มทุนสร้าง และเจ้าแมลงเต่าทองตัวน้อย
สีแดงบนตัวของมันเป็นเพียงจุดเล็กๆ เดินไต่ไปบนรถแข่ง จนกระทั่งพระเอกออกรถ มันถึงกางปีกออกปีนไปอย่างสวยงาม ประหนึ่งประกาศอิสระภาพประมาณนั้น เราอาตี้ก็ไม่เข้าใจหรอกค่ะว่า มันจะมีความหมายที่ลึกซึ้งมากกว่านั้นรึเปล่า? เพราะว่าตอนต้นเรื่อง และตอนพระเอกลงสนามแข่งตอนไคลแมกซ์ของเรื่อง เจ้าแมลงเต่าทอง ก็ยังคงโผล่มาเดินไต่บนรถ และออกโผลบินไปอย่างสวยสดเช่นเดิม ซึ่งเจ้าเต่าทอง อาจแทนสัญลักษณ์จุดแดงบนธงชาติของญี่ปุ่นรึเปล่าอันนี้ไม่แน่ใจ
ส่วนการลำดับภาพ ฉากแรกมีตอนที่พระเอกโดนฝรั่งต่อยหน้า ผู้ลำดับภาพได้นำฉากนางเอกตกจากรถจักรยานมาต่อท้าย เพื่อให้เกิดความต่อเนื่องของการบาดเจ็บ และเป็นการแนะนำตัวละครใหม่ (คือนางเอกของเรื่อง) ไปในตัว การลำดับภาพต่อเนื่องสัมพันธ์กัน
จะมีอย่างนี้อีกอยู่หลายครั้ง ซึ่งถือว่าเยี่ยม แต่ที่น่ารำคาญคือการทอดยาวของอารมณ์ ผู้กำกับจะปล่อยทิ้งช่วงให้ฉายสีหน้าท่าทางของตัวละครนานมากกกกกก คงตั้งใจทำให้ผู้ชมเข้าใจอารมณ์ของตัวละคร แต่อาตี้รู้สึกว่ามันทอดยาวเกินไป ทำให้ละครอืดดดด และผู้กำกับยังชอบฉายอารมณ์ตัวละครวนให้ครบทุกตัว เด็กๆ ก็15 คนเข้าไปแล้ว
คิดดูว่ากว่าจะครบคน มันจะกินเวลานานขนาดไหน แถมยังชอบเอามาฉายวนในตอนอื่นๆ ในเรื่องอีกหลายครั้ง เฮ้อออ ดูแล้วเหนื่อยยยยยยย
แต่ที่โดนใจคือเรื่องราว ใครๆ ต่างคิดว่าพระเอกเป็นพวกเห็นแก่ตัว ไม่รับผิดชอบ ทุกครั้งที่เด็กๆ ในบ้านมีเรื่อง เขาจะไม่สนใจว่าเขาอยู่ในบ้านเดียวกัน ควรจะหยุดฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับคนในบ้าน และช่วยกันแก้ปัญหา แต่เขากลับไม่เคยทำอย่างนั้น แต่เป็นเพราะจุดนี้แหละที่ทำให้เด็กกลับเห็นเขาเป็นกระโถนท้องพระโรงที่จะมาระบายเรื่องราวให้เขาฟัง เพราะคิดว่าเขาคงไม่สนใจหรอก เราก็แค่ไปหาที่ระบายออกแค่นั้น
ซึ่งก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ พระเอกไม่สนใจ ได้แต่ เออ ออ เห็นด้วยกับความคิดของเด็กๆ ซึ่งจุดนี้กลับให้ผลที่ดูเหมือนตรงกันข้ามกับผู้ใหญ่คนอื่นๆ ในบ้าน ที่ต้องการให้เด็กเชื่อฟัง และอยู่ในความประพฤติที่เหมาะสม ผู้ใหญ่ในบ้านจึงไม่ค่อยชอบพระเอก มองเขาว่าเป็นคนแปลก
แต่ว่าจุดนี้เองที่ทำให้เด็กๆ กล้าเปิดใจกับพระเอกอย่างหมดเปลือก และเด็กๆ มองว่าเป็นที่พึ่งที่สำคัญ อาตี้คิดว่าในทางจิตวิทยามันคือการเข้าเป็นพวกนั่นเอง หรือก็คือพระเอกเป็นพวกของเด็กๆ ที่มีปัญหา ไม่มีบ้าน ไม่มีครอบครัวที่สมบูรณ์อย่างพวกเขา
แรกๆ เด็กๆ ตะลึงที่ผู้ใหญ่ในบ้านทุกคนไม่มีใครเห็นด้วยกับความคิดของเขา ยกเว้นผู้ใหญ่(พระเอก)คนนี้ ดังนั้นต่อมาพระเอกจึงกลายเป็นหนึ่งในดวงใจของเด็กๆ เป็นศูนย์กลางของพวกเขา ซึ่งพระเอกไม่รู้ตัวเลย ต่อเมื่อรู้ตัว เขาก็รู้สึกเหมือนต้องรับผิดชอบต่อความรู้สึกและการเป็นอยู่ของเด็กทุกคนที่ได้ให้ความไว้วางใจในตัวเขา
อย่างเช่นตอนของเด็กที่ชื่อมิซาเอะ เมื่อเธอไม่อยากเรียนต่อมหาวิทยาลัย มีครั้งหนึ่งบังเอิญเธอนั่งรถไปกับพระเอกสองคน และได้คุยกัน ทำให้เธอทราบว่า เขาเองก็เป็นเด็กกำพร้าเหมือนกัน มิซาเอะแปลกใจมาก (มิซะเอเริ่มรู้สึกว่าอย่างน้อยก็มีผู้ใหญ่ 1 คน ที่เป็นพวกเธอแล้ว เพราะพระเอกไม่มีพ่อแม่เหมือนกัน แต่ไม่มีใครในบ้านรู้เลย) ดังนั้นจากจุดนี้เองที่ทำให้พระเอกพูดอะไร เธอก็จะเปิดใจรับฟังเขาได้โดยง่าย มิซะเอเอาไปไตร่ตรองตลอดทางกลับบ้าน พอเธอกลับมาบ้านพร้อมพระเอก ก็บอกกับผู้ใหญ่ในบ้านว่าเธอยอมตามความเห็นของผู้ใหญ่ทุกคนในบ้านแล้ว ทำให้ต่างคนต่าง งง ไปตามๆ กัน
หรือตอนที่ชุนตะ เด็กชายอยู่อนุบาล กำลังมีคนมารับไปเลี้ยง เด็กชายแอนตี้มาก ทั้งที่ปกติเป็นคนยอมตามได้ง่าย วันที่ครอบครัวใหม่มารับชุนตะไปเลี้ยง เขาจึงหนีไปซ่อนในห้องนอนพระเอก พระเอกไม่บอกใครเลยทั้งๆ ที่ใครต่อใครต่างเดินมาถามพระเอกถึงในห้องนอน
(ชุนตะรู้สึกว่าพระเอกเป็นพวกของเขาแล้ว และทำให้เขารู้สึกปลอดภัยมากๆ) สุดท้ายชุนตะจึงกล้าเปิดเผยความรู้สึกว่า เขาไม่อยากไปกับครอบครัวใหม่ เพราะว่าพวกเขาพูดกับชุนตะว่า เขาเป็นเด็กที่น่าสงสาร (อันนี้ เราอาตี้ รู้สึกโกรธตั้งแต่ฉากที่ครอบครัวใหม่มาดูตัวชุนตะครั้งแรกแล้ว อาตี้อึ้งทันทีที่ได้ยินประโยคคำว่า "น่าสงสาร" ประโยคแรกแล้วล่ะ อาตี้อยากจะเขวี้ยงอะไรไปใส่หน้าจอเลยในตอนนั้น เพราะเข้าใจเลยว่า มนุษย์เราไม่ชอบให้ใครมาสงสาร ถึงจะสงสารก็อย่าได้พูดออกมา โดยเฉพาะกับเด็กที่ไร้ที่พึ่ง เพราะพวกเขาต้องการความเข้มแข็งที่มากกว่าคนอื่นมาตั้งแต่เกิดถึงจะอยู่รอดได้ในสังคม ดังนั้นหัวใจของพวกเขาจึงต้องฝึกตัวเองให้แกร่งกว่าเด็กทั่วไปในวัยเดียวกัน ถึงจะมีชีวิตอยู่ได้)
ชุนตะบอกพระเอกว่า "ผมไม่ได้น่าสงสาร" พระเอกเข้าใจในทันที จึงบอกชุนตะให้ไปบอกพวกผู้ใหญ่ เขาอุ้มชุนตะตัวน้อยไปที่ห้องกลาง และชุนตะก็ตะโกนความรู้สึกในใจออกมาเป็นครั้งแรก ซึ่งผู้ใหญ่ก็เข้าใจในทันทีที่ลำดับเหตุการณ์ได้ และนี่เป็นการพูดความรู้สึกของชุนตะเป็นครั้งแรกในชีวิต จึงมีน้ำหนักที่ทำให้ทุกคนฟังชุนตะ และทึ่งที่พระเอกทำให้ชุนตะบอกความต้องการของตัวเอง โดยเฉพาะเด็กๆ ในบ้านที่ยังไม่รู้จักพระเอกดี ก็เริ่มให้ความสนใจพระเอก แต่ตัวพระเอกเองกลับไม่รู้ตัวเองในจุดนี้เลย แทบจะตลอดเรื่องนั่นแหละ หุหุ
สรุป เรื่องนี้สอนความคิดในมุมของคนตรงกันข้ามว่า อย่ามัวคิดถึงแต่ตัวเอง ถ้าเราเป็นเขาบ้าง จะรู้สึกยังไง ไม่เพียงแค่นั่น ปัญหาหนึ่งไม่เพียงกระทบกับคนแค่ 2 คน แต่ยังกระทบต่อคนรอบข้างเป็นจำนวนมากยังไงบ้าง? เรื่องนี้จึงให้ข้อคิดกับทั้งผู้ใหญ่และเด็กได้เป็นอย่างดี แจ่มมากค่ะ น่ารักจริงๆ
โดย: อาตี้เจ้าเก่ามาบุกแล้ว IP: 119.46.167.30 23 พฤษภาคม 2554 10:43:03 น.
ไรต์แผ่นได้ไวมาก ขอบคุณนะคะ แล้วก็ตอนแรกคิดว่าแค่พิมพ์ผิดเลยไม่ได้ทัก แต่เห็นพิมพ์ ending มาสองรอบแล้ว ชื่อ ชื่อ Engine นะคะ (เครื่องยนต์) ไม่ใช่ Ending ช่างเปลี่ยนชื่อซีรีย์ของเราได้ เดี๋ยวงอนซะเลย ฮึ
ขอบคุณที่ดูซีรีย์ญี่ปุ่นนะคะ ( 55 มีพวกแล้ว)
โดย: prysang