:: บทกวีจากจิตวิญญาณที่สิ้นเสียง ::



ภาพและคำโดย : สิงห์โตหมอบ


















เสียงนั้นได้เงียบหายไปแล้ว
เสียงของความรักที่เคยกระซิบกระซาบอยู่ข้างหู
ความลังเล ความสงสัยกลายเป็นความสับสน
และความหดหู่ทั้งปวงเกิดขึ้นเมื่อเสียงนั้นได้เงียบหายไป


เรายังรักกันอยู่ไหม ?


จิตวิญญาณนั้นสิ้นเสียง
บทกวีนั้นตายซากไปแล้ว


ไม่มีใครรู้ว่าสายลมร้อนนั้นพัดพาความรักไปแห่งหนใด
ไม่มีใครรู้ว่าสายฝนที่ตกกระหน่ำได้ซ้ำซัดความรักจนเลือนหาย
ไม่มีใครรู้ว่าลมหนาวในครานี้จะบาดคมจนความรักขาดเป็นริ้วๆ



เสียงนั้นเงียบไปแล้ว
เมื่อสิ้นเสียง...
คงสิ้นแสง



เรายังรักกันอยู่ไหม ?
ไม่รู้จริงๆ.....