นั่งคุยกับตัวเอง : นั่งคุยกับตัวเอง
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
31 ธันวาคม 2550








วันนี้คือวันสิ้นปี 2550….



1 มกราคม 2550 ผมเริ่มต้นเขียนบันทึกความคิดลงบล็อกเป็นวันแรกในบล็อกกะว่าก๋า....
บล็อกนั่งคุยกับตัวเองถือกำเนิดขึ้นในวันนั้น


ผมคิดเอาไว้ว่าปีนี้ผมจะเขียนบันทึกให้ได้อย่างน้อยวันละ 1 เรื่อง
เขียนติดต่อกันหนึ่งปีเต็มแล้วหยุด

356 เรื่อง...ไม่ง่ายนักเมื่อมองจากตัวเลขที่ปรากฏ
แอบหวั่นใจเล็กๆว่าจะเอาเรื่องอะไรมาเขียนนักหนา


คงเริ่มจากสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวมากที่สุดก่อน
ผมค้นสมุดบันทึกที่ตัวเองเขียนเก็บเอาไว้ตั้งแต่ ม.2
จนถึงปัจจุบันมากอง สมุดบันทึกประมาณ 50 เล่ม
เลือกอ่านดูบันทึกที่น่าสนใจ
คัดออกมาเป็นหมวดหมู่ ดูสำนวน
สำรวจความรู้สึกที่ตัวเองเมื่อครั้งที่เขียนข้อความเหล่านี้


ผมเลือกบันทึกเก่าๆมาใช้บ้าง แต่น้อยชิ้นมาก
อยากเขียนสิ่งที่ตัวเองรู้สึกในช่วงเวลาปัจจุบันมากกว่า


ผมเริ่มต้นพิมพ์ต้นฉบับเก็บไว้เรื่อยๆ
บางวันคิดและเขียนได้ 3- 4 เรื่อง
ผมคิดไว้ล่วงหน้าประมาณ 1 เดือน
ว่าเดือนนี้จะเขียนเรื่องเกี่ยวกับอะไร
หัวข้อไม่พ้นไปจากสิ่งที่ผมสนใจ
ความรัก ความตาย การใช้ชีวิต เรื่องราวรอบตัว
การเรียนรู้ การเติบโต ฯลฯ
รวมไปถึงเรื่องที่ย่อยได้ยากอย่างธรรมะหรือปรัชญาในแบบที่ผมเชื่อ




การทำบล็อกบันทึกนั่งคุยกับตัวเอง
ทำให้ผมได้มีเวลาย้อนกลับมามองส่องตน
มานั่งดูความคิด วิธีคิด และมุมมองที่ตัวเองมีต่อเรื่องราวรอบตัว
การทำบล็อกทำให้ผมถ่ายรูปมากขึ้น
ทำให้ต้องสังเกตสิ่งต่างๆรอบตัวมากขึ้น
เพื่อเก็บเกี่ยวความรู้สึกที่พบเจอ
นำมาแปรเปลี่ยนเป็นสวนอักษร
เพื่อบอกเรื่องราวและความคิดของตัวเอง





ดีใจที่วันนี้....สิ่งที่คิดไว้เดินทางมาถึงจุดที่ตัวเองตั้งเป้าหมายไว้แล้ว
นี่ย่อมเป็นเป้าหมายเล็กๆที่ไม่ได้ใหญ่โตอะไร
แต่เป็นสิ่งที่ทำให้ผมรู้ว่าตัวเองไม่ได้เดินเดียวดาย
ในระหว่างที่ผมสำรวจความคิดและตัวตนของตัวเอง




ระหว่างทางผมได้รับ “มิตรภาพ” มากมายจากเพื่อนๆในบล็อก
เพื่อนซึ่งเราไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยได้ยินเสียง
ไม่เคยรู้จักตัวตนกันมากไปกว่า “คอมเม้นท์” ที่เข้ามาทายทักกันทุกวัน


จากคนแปลกหน้า กลายมาเป็นคนที่พูดคุยผ่านตัวอักษรกันทุกวัน
ความสนิทก่อตัวขึ้น พัฒนาเป็นความรู้สึกดีดีที่มีต่อกัน
และสัมผัสได้.......




ขอบคุณทุกคนที่แวะเวียนเข้ามาทักทายกันอย่างสม่ำเสมอ
ขอบคุณทุกคำชมที่มีให้กันอย่างสม่ำเสมอ
และนั่นเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้การเขียนบันทึก 356 ชิ้น
กลายเป็นเรื่องที่ไม่หนักหนาและยากเย็นมากนักสำหรับผม




ผมอาจเดินทางถึงเป้าหมายที่ตัวเองตั้งไว้
แต่การได้มิตรภาพใหม่ๆจากเพื่อนๆ
ทำให้ผมอบอุ่นและรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เดินทางอย่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา

ผมคิดว่าสิ่งนี้มีความสำคัญยิ่งกว่า “เป้าหมาย” ที่ผมตั้งใจไว้ในตอนแรกเสียอีก
สิ่งนี้คือ “ความสวยงามจากมิตรภาพ” ที่หยิบยื่นเป็นกำลังใจให้ผมตลอดระยะเวลาการเดินทางหนึ่งปี




มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมคิดไว้
ว่าในปีหน้า (อีก 24 ชั่วโมงข้างหน้า)
ผมอาจไม่เขียนบันทึกแบบนี้แล้ว...
ยังมีอะไรหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมอยากทำ
อยากสนุกกับการทำบล็อกหนังสือ บล็อกภาพยนตร์
ดนตรี ศิลปะ ภาพถ่ายวัด ฯลฯ

สิ่งต่างๆเหล่านี้ผมต้องหยุดไป
เพราะมุ่งมั่นและให้น้ำหนักกับบล็อกนั่งคุยกับตัวเองมากเป็นพิเศษ



“นั่งคุยกับตัวเอง” จึงขอปิดตัวเองลง…..


ผมคุยกับ “ตัวเอง” มาหนึ่งปีเต็ม
เป็นหนึ่งปีที่ผมบอกตัวเองเสมอว่า
“ความสุข” หาไม่ยาก
และถ้าอยากมีความสุขมากๆ
จงเริ่มต้นแบ่งปันให้คนอื่นก่อน
แล้วเราจะได้รับสิ่งที่มีค่ามากกว่ากลับมา


ผมคิดว่าเพื่อนๆคงได้รับอะไรไม่มากก็น้อยจากบล็อกกะว่าก๋า
ผมเองได้มุมมอง แง่คิด ได้รับไมตรี รับน้ำใจ ความสุข
จากพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ มากมาย
ไม่มีคำไหนจะบอกนอกจากอยากขอ “ขอบคุณ”
ขอบคุณจากใจจริงๆครับ


ปี 2551 ที่กำลังจะผ่านเข้ามา
เราจะใช้ชีวิตแบบไหนกันดีครับ

ผมขอยืนยันประโยคซ้ำๆที่ผมพิมพ์จนเคยมือ พูดจนเคยปาก

“ขอให้คุณมีความสุขมากๆนะครับ”



สุจริตใจ

วีระกิจ (กะว่าก๋า)

เชียงใหม่













Get this widget | Track details | eSnips Social DNA



..........................................................




กะว่าก๋าชวนคุย





ปีนี้กำลังจะหมดลง
ปีใหม่กำลังจะผ่านเข้ามา

ปีที่แล้วผมตั้งเป้าหมายเล็กๆเอาไว้คือ

1. เขียนบันทึกความรู้สึกลงบล็อกเป็นเวลา 1 ปีเต็ม
2. เขียนนวนิยายธรรมะหนึ่งเล่ม
3. มีความสุขกับการใช้ชีวิตทุกขณะ


ข้อ 1. กับ ข้อ 3. ไม่มีปัญหา
ทำได้....ทำได้อย่างที่ใจคาดหวัง

แต่ข้อ 2. ไม่สำเร็จ.....
ไม่สำเร็จไม่ได้แปลว่าผมจะเลิกหรือไม่ทำต่อ
ทำต่อครับ....ปีนี้ผมจะทำต่อ

แต่บันทึกความรู้สึกในบล็อกไม่เขียนแล้ว
รู้สึกเต็มอิ่มและล้าอยู่บ้างกับการคิดและเขียนเรื่องราวต่างๆ
ถึง 365 เรื่อง
ทำไปทำมาเขียนมากกว่านั้นเยอะ จนน่าจะแตะ 5-600 บทความ
ที่เขียนในปีนี้ปีเดียว....



เป้าหมายเล็กๆในปีนี้ที่อยากทำเกี่ยวกับบล็อก คือ

1. เขียนบล็อกเกี่ยวกับเพลงและเนื้อเพลงของครูจรัล มโนเพ็ชร
ผมจะนำเพลงของครูพร้อมเนื้อร้องทุกเพลงที่ผมแกะไว้
มาแบ่งปันให้เพื่อนๆได้อ่านและฟัง
ความเป็น “อัจฉริยะ” ของครูจรัลครับ
ครูจรัลเป็นหนึ่งในศิลปินในดวงใจตลอดกาลของผม


2. อยากทำบล็อกรูปถ่ายและเพลงที่ผมชอบ อาจจะเป็นบล็อกศิลปะ พู่กันเดียว หรือแม้แต่รูปวัดที่ผมหยุดทำไปเพราะให้น้ำหนักกับบล็อกนั่งคุยกับตัวเองมากในปีที่ผ่านมา
ปีนี้บล็อกนั่งคุยฯไม่มีแล้ว ผมคงมีเวลาทำบล็อกอื่นมากขึ้น


3. ตอนแรกคิดว่าจะทำบล็อก “ก๋าราณี” เลียนแบบ “ศิราณี”
ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นที่ปรึกษาเรื่องหัวใจอะไรหรอกนะครับ
คิดเล่นๆว่าจะเอาไว้ในเพื่อนๆถามสิ่งที่อยากรู้
แล้วผมตอบได้ก็ตอบ ตอบไม่ได้ก็ให้เพื่อนๆมาช่วยแสดงความคิดเห็นร่วมกัน มาหาคำตอบร่วมกันสนุกๆ
ปรึกษาได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องเงิน อิอิอิ
ตอนนี้ก็เป็นแค่แนวคิดอยู่ครับว่าจะทำดีไหม
มีเพื่อนคนไหนอยากอ่านบ้างไหมครับ
ส่งคำถามมาได้เลยนะครับ 5555


4. อยากทำบล็อก “วันละคม”
โดยเอาคำคมที่ผมชื่นชอบมาลง
วันละหนึ่งคำคม (คล้ายๆที่คุณต่าย บางพลีทำอยู่อ่ะครับ)
แต่คิดไปคิดมามันก็เหมือนบล็อกบันทึกนั่งคุยฯอีกแล้ว
คือต้องทำทุกวัน


5. บล็อกแสงแรกก็ทำต่อไปครับ...


6. เพื่อนๆอยากอ่านหรืออยากเห็นอะไรในบล็อกกะว่าก๋าบ้างครับ ?
ที่ผ่านมาผมตามใจตัวเองมาตลอด
ตอนนี้ผมตามใจคุณๆบ้าง 5555
ลองบอกกันได้นะครับว่าอยากอ่านหรืออยากดูอะไรบ้าง




…………………………………………



ส่วนเป้าหมายส่วนตัวในปีนี้ผมอยากทำ

1. ลดน้ำหนักลง 5 กิโลกรัม
2. เขียนนวนิยายธรรมะให้เสร็จ หรือทำให้ได้มากที่สุด
3. มีความสุขกับการใช้ชีวิตทุกขณะ
4. ดูแลต้นไม้ที่มีอยู่ให้ดีขึ้นบ้าง หลังปล่อยปละละเลยมานาน
5. เป็นพ่อที่ดีของลูกที่กำลังจะเกิดขึ้นมา และเป็นสามีที่น่ารักของภรรยา




เป้าหมายอื่นๆของผม
คือ ใช้ชีวิตให้ดีและมีความสุขเหมือนปีที่ผ่านมา
ทำทุกสิ่งให้ดีที่สุด.....

เป้าหมายในชีวิตของผมเล็กๆ
ผมเดินก้าวเล็กๆ ช้าๆ…..
แต่ไม่เคยหยุดเดิน



กะว่าก๋า ---- เชียงใหม่