~ ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการ 2 ~


:: บืดศักดิ์ ::

ภาพและคำโดย – กะว่าก๋า














“บืดศักดิ์..เอ็งเป็นผู้นำภาษาอะไรวะ ถึงได้พาพวกเรามาติดกับดักนายพรานทั้งฝูงแบบนี้”
บืดศักดิ์ไม่ตอบ บืดศักดิ์นิ่ง อึ้ง เงียบ
“เงียบเป็นสากกะเบือเลยนะเอ็ง” นกอาวุโสบริภาษ
“แล้วเราจะทำยังไงกันต่อดีล่ะเนี่ย” โฆษกนกผู้บ้าไมค์ถามขึ้นทำลายความเงียบ
“ทำยังไงกันต่อ ?” บืดศักดิ์ตอบด้วยคำถาม




....................





“พ่อแม่พี่น้องนกที่เคารพรัก ที่เรามาติดกับดักนายพราน
นั่นเป็นเพราะเราแตกสามัคคีใช่มั้ย” บืดศักดิ์เริ่มพูดอย่างเป็นงานเป็นการอีกครั้ง
“ผมสั่งให้ไปหากินที่ทุ่งนา ท่านก็บอกไม่เอา อยากจะไปบินแถวพารากอน
แล้วเป็นไง ถูกเจ้าหน้าใจร้ายมันดักจับเราทั้งฝูง”
นกอาวุโสสวนคำขึ้นมา
“พารากอนบ้าอะไร ที่เอ็งพาพวกเราไปมันสนามหลวง”
“ก็ฉันนกเชียงใหม่นี่ลุง จะไปรู้เหรอว่าอะไรแม่งพารากอน” บืดศักดิ์ยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบาน
“แล้วเราจะทำยังไงกันต่อ ?” โฆษกบ้าน้ำลายท้วงถาม
“ก็คงต้องแล้วแต่ชะตากรรม” บืดศักดิ์สรุปคำตอบท่ามกลางความเงียบงัน




................





“กรงของพวกเราสีฟ้า” บืดศักดิ์พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดีใจ
“เอ็งจะดีใจทำไมกับสีของกรง” นกผู้เฒ่าถาม
“ก็ลุงคิดดูสิ ถ้าเราอยู่ในกรงสีแดง หรือกรงสีเหลือง
เราจะแย่แค่ไหน.....กรงสีฟ้าหมายถึงอิสรภาพ หมายถึงท้องฟ้า
หมายถึงอากาศที่ปลอดโปร่งมิใช่หรือ ?” บืดศักดิ์พยายามมองโลกในแง่ดี
“กรงสีไหนมันก็คือกรงอยู่วันยังค่ำล่ะเอ็ง” นกชราตอบมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ




...............





“มันจะขังเราอีกนานมั้ยวะนั่น...เบื่อจะตายอยู่แล้ว”
“แล้วมันจะต้องเป็นแบบนี้ด้วยหรือ ?”
“จะฆ่าจะแกงอะไรก็ลงมือเลย ชักช้าแบบนี้ประเทศชาติเสียโอกาสนะเว้ย” นกอีกตัวเริ่มเพี้ยน
“จะทำโครงการอะไรก็เชื่องช้า แถมเต็มไปด้วยปัญหาทุจริตโกงกิน
การเมืองก็มีแต่เรื่องการต่อรองผลประโยชน์” นกตัวนี้บ้าไปแล้ว

“บืดศักดิ์” นกอาวุโสกล่าวขึ้นอีกครั้ง “ในฐานะที่เอ็งเป็นผู้นำฝูง เอ็งต้องทำอะไรสักอย่างสิวะ
ไม่ใช่บื้อบืดเป็นไก่อ่อนสอนขันแบบนี้”
“ลุงต้องเห็นใจผมด้วยสิครับ...ผมไม่ได้มีอำนาจเบ็ดเสร็จในมือนี่” บืดศักดิ์แย้ง
“แล้วอำนาจที่แท้จริงอยู่ในมือใคร” นกทุกตัวถามคำถามนี้ขึ้นอย่างพร้อมเพรียงโดยไม่ได้นัดหมาย....
บืดศักดิ์เงียบไปชั่วอึดใจ ก่อนจะตอบว่า

“นกอย่างเรามันมีมือที่ไหนกันเล่า มีแต่ตีนสองข้างที่เอาไว้ยืนเท่านั้นเอง”










:: หมายเหตุ ::



นี่เป็นโครงการ “ถนนสายนี้มีตะพาบ”
อันเป็นโครงการที่ต่อเนื่องมาจากการหยุดตัวเองลงชั่วคราว
ของโครงการ “ถนนสายนี้มีมิตรภาพ” ของสามสาว
น้องอ้อน น้องแจง และน้องปอย

ท่านพี่เป็ดสวรรค์เลยแย๊บๆมาว่า
น่าจะสานต่อโครงการดีดีแบบนี้ต่อ

จึงได้เกิดโครงการนี้ขึ้นมาครับ
ผมเองตอบรับโดยไม่ต้องคิด
สนใจเข้าร่วมโครงการดูรายละเอียดได้นะครับ ที่นี่เลย

(กดที่ชื่อบล็อกนี้เลยครับ)

... บ ล็ อก ธ ร ร ม นู ญ แ ห่ ง ต ะพ า บ ....


หัวข้อในครั้งนี้ คิดคำที่ต้องใส่ในเรื่อง และภาพประกอบโดย คุณพู่ JewNid





และหัวข้อในครั้งต่อไป อัพบล็อกโดยพร้อมเพรียงกันวันที่ 15 มีนาคม 2553 ครับ
กับหัวข้อที่ผมตั้งเองกับมือครับ อิอิอิ

“จั๊กแร้รมควันกับจักจั่นลงรู”

คำที่บังคับให้มีในเรื่องหนึ่งประโยคคือ

“ถ้าพี่ไม่รักหนู พี่จะรู้มั้ยว่าพี่ควรจะรักกับใคร”


ภาพประกอบเชิญหาภาพมาประกอบตามอัธยาศัยนะครับ
ผมคิดจนหัวแทบแตกก็ยังนึกภาพประกอบไม่ออกเลยครับ 5555





~ หมายอีกเหตุ ~


เกิดปัญหาขึ้นอีกรอบครับ
คอมยังซ่อมไม่เสร็จ
วันพรุ่งนี้ผมหยุดและไม่ได้ใช้คอมที่ร้าน
วันนี้เลยขออนุญาตอัพบล็อก โครงการฯ ก่อนเลยนะครับ

พรุ่งนี้คงยังไมไ่ด้เม้นท์หาเพื่อนๆอีกวัน
วันจันทร์ไม่รู้ร้านซ่อมคอมจะเปิดรึเปล่าด้วย
เพราะเป็นวันหยุดชดเชย
นิชคุณเซ็งแต๊ๆเลยครับ