BlogGang.com : : ravio : โต้ว ร้านน้ำชากาแฟหาดใหญ่ (ตรี)

โต้ว ร้านน้ำชากาแฟหาดใหญ่ (ตรี)

โต้วร้านน้ำชากาแฟ ตอนทีสาม

หลังจากได้กู้เงินมาเพื่อซื้อบ้านทำกิจการร้านชากาแฟ
ส่วนด้านบนก็ทำเป็นโรงแรมให้เช่าต่อ
กิจการก็พอเลี้ยงตัวและส่งเสียลูกหลานให้เรียนหนังสือต่อไปได้
แต่ก็เรียกว่าต้องหมุนเงินกันตัวเป็นเกลียว
เพราะรายรับจากการให้เช่าพื้นที่ขายของข้างล่าง
หรือเรียกว่าการแปลงสินทรัพย์เป็นทุนได้ไม่มากเท่าไรนัก
เช่น ร้านขายก้วยเตี๋ยวราดหน้า ข้าวต้มหมี่เป็ด ข้าวมันไก่ เป็นต้น
จนกระทั่งลูกชายคนที่สองกลับมาจากการไปขายสินค้า
ให้กับทหาร GI ที่อุดรราชธานีสมัยสงครามเวียตนาม
ก็ต้องหันเหปรับปรุงธุรกิจใหม่ เพราะมีลูกมีเมียแล้ว
ครอบครัวก็หลายปากหลายท้องต้องใช้เงินกงสี
ในการส่งให้ลูกเรียนหนังสือส่วนหนึ่ง
จึงได้มีการ Renovate พื้นที่ใหม่หมด
จากเดิมที่ให้เช่าก็เข้ามาทำการขายเองเกือบทั้งหมด
รายเก่า ๆ ก็ค่อย ๆ บอกเลิกสัญญาเช่าไป
สุดท้ายก็เป็นของครอบครัวนี้บริหารธุรกิจกันเองทั้งหมด
เรียกว่า ทำธุรกิจตั้งแต่ต้นน้ำ กลางน้ำ ปลายน้ำกันเลย

ผลจากการทำธุรกิจเองทั้งหมด
โดยส่วนไหนที่เป็นความลับการค้าก็ทำเอง
ส่วนไหนที่เป็นงานทั่วไปใช้แรงงานก็ให้ลูกน้องทำ
รายรับก็เริ่มเข้ามาเป็นกอบเป็นกำ
มีเงินผ่อนส่งธนาคารมากขึ้น
จนเหลือเงินที่ทำให้โต้วอยากกลับไปเยี่ยมญาติฝ่ายพ่อที่ไหหลำ
เพราะมีญาติพี่น้องที่มาเลย์ยังติดต่อกันอยู่
โต้วจึงไปทำ Passport ที่สถานกงศุลมาเลเซียที่สงขลา
เพื่อเดินทางไปฮ่องกงก่อน แล้วแอบหนีเข้าไปไหหลำ
เพราะสมัยนั้นมาเลย์ยัง Anti ประเทศจีนและคอมมิวนิสต์มาก
ทำให้มีปัญหาเพราะสายลับของมาเลย์ไปฟ้องกงศุลมาเลย์
เจ้าหน้าที่ก็มาหาและบอกว่ามาจากกงศุลมาเลย์
เพื่อจะสอบสวนหาข้อเท็จจริงว่า
คบหากับคอมมิวนิสต์จริงหรือไม่
จะไม่ให้เข้าประเทศมาเลเซียอีก

แกก็เลยโวยวายด่าคนที่บอกว่าเป็น
เจ้าหน้าที่ของกงศุลมาเลย์ว่า
ดูแลก็ไม่ดูแล ยังไง ๆ แกก็ไม่กลับไปอยู่แล้ว
เพราะทำมาหากินอยู่ในประเทศไทย
ลูกหลานก็อยู่และมีการศึกษาที่ดีในไทย
สู้ยอมตายในเมืองไทย
ดีกว่ากลับไปประเทศแย่ ๆ ของแก
ที่มีส่วนทำให้พ่อของแกเสียชีวิต
สุดท้ายก็จบแบบไทย ๆ คือ ไม่มีอะไร
ทางเจ้าหน้าที่กงศุลมาเลย์ก็ทำอะไรแกไม่ได้
ได้แต่ขู่ไปอย่างงั้น ๆ
จนเมื่อมาเลย์กลับมาคบค้ากับจีนแดง
เรื่องดังกล่าวก็เลิกร้างกันไปเอง

ก็เหมือน ๆ กับการเดินทางของพ่อแม่ผู้เขียน
ต้องไปทำ Passport ที่สถานกงศุลจีน(ไต้หวัน) ที่สงขลา
แล้วเดินทางไปที่ฮ่องกง(กวางเจา)
ก่อนเดินทางด้วยรถไฟเข้าประเทศจีน
โดยใช้ใบผ่านทาง Border Pass แบบครั้งคราว
ของประเทศจีนที่ให้คนจีนโพ้นทะเลเข้าไปเยี่ยมญาติได้
สมัยที่ประเทศไทยยังไม่มีสัมพันธ์ทางการทูตกับจีนแดง
และเกลียดกลัวคอมมิวนิสต์มากเป็นพิเศษ

เมื่อถึงโต้วถึงไหหลำแล้วก็ถามสารทุกข์สุกดิบของญาติ ๆ
พร้อมกับของฝากจากแดนไกล
และเงินทองมอบให้กับญาติพี่น้องที่ยังอยู่ที่นั่น
ทางญาติพี่น้องก็บอกไม่รู้จะตอบแทนน้ำใจยังไง
เลยพาไปที่ฝังศพบรรพบุรุษ
แล้วขุดหลุมศพหากำไลหยกที่บรรพบุรุษใส่ก่อนเสียชีวิต
เพื่อมอบให้โต้วเป็นของขวัญและตอบแทนน้ำใจไมตรี
รวมทั้งคนจีนเชื่อว่าหยกจากคนตาย
จะมีส่วนช่วยเหลือโชคชะตาและปกป้องภัยพิบัติบางอย่าง
หยกที่โต้วได้มามีสีซีดและออกเหลือง ๆ
บางคนก็พูดเกินเลยไปว่า
หยกคงดูดซับน้ำเหลืองจากศพเข้าไปแล้ว
จริง ๆ แล้วน่าจะเป็นสภาพของเนื้อหยกมากกว่า

เมื่อโต้วกลับถึงเมืองไทยแล้ว
ก็คิดว่ากิจการที่ให้ลูกชายคนที่สองบริหาร
คงจะมีเงินเก็บแล้วชำระหนี้ธนาคารดอกบัวได้หมดสิ้น
เลยพาของฝากจากเมืองจีนไปเยี่ยมผู้จัดการ
แล้วสอบถามฐานะการเงินและบัญชีว่าเป็นอย่างไร
ชำระหนี้หมดสิ้นแล้วยัง

ผู้จัดการธนาคารเลยบอกว่า
"โต้วใจเย็น ๆ ก่อน
นั่งกินน้ำชาและดูทีวีก่อน"
แล้วนำบัญชีเงินฝากมาให้ดู
ปรากฏว่าแกดูแล้วแทบเป็นลมทันที
เพราะยอดหนี้ก่อนไปจีนไหหลำน้อยกว่าห้าแสน
กลับกลายเป็นหนี้สองล้านกว่าบาท
เลยถามถึงเหตุผลทำไมหนี้เพิ่มมากมาย
ผู้จัดการธนาคารเลยบอกว่า
ลูกชายโต้วมาเบิกเงินสดตามเช็คที่สั่งจ่ายได้
เลยมีหนี้คงค้างอยู่ตามจำนวนดังกล่าว

เมื่อโต้วกลับถึงบ้านก็เรียกลูกชายตัวดีมาสอบถาม
ความจริงเลยปรากฏว่า
ลูกชายนำเงินไปใช้เองทั้งหมด
แต่ที่แน่ ๆ คือไปเสียการพนัน MaJong
เพราะมีการเหยียบขากันในวงเล่น
หมายถึง มีการรวมหัวกันสองคนหรือสามคนในการพนัน
เพื่อช่วยกันตีไพ่ที่คาดหมายว่าคู่ของตนต้องการ
โดยให้คนใดคนหนึ่งชนะไปก่อนแล้วค่อยไปแบ่งรายได้กัน

โต้วเลยด่าว่าใหญ่แถมรำพึงรำพันถึง
ความโชคเคราะห์ร้ายที่ไปฝากปลาไว้กับแมว
พี่น้องที่ทราบเรื่องดังกล่าวต่างก็โกรธ
และโมโหกันมากในเรื่องหนี้สินที่เกิดขึ้น
เพื่อนของโตัวที่เป็นคนไหหลำด้วยกัน
ก็พลอยผสมโรงในการร่วมตักเตือนว่ากล่าว

ต้องเข้าใจกันเบื้องต้นว่า
ในร้านกาแฟบางแห่ง เวลาพูดจากัน
มักจะใช้เสียงดังกว่าปกติในการพูด
เสียงทะเลาะติเตียนเลยอื้ออึงไปทั่ว
ลูกชายคนที่สองของโต้ว เรียกเล่น ๆ ว่า โกยี ก็แล้วกัน
เลยเดินไปที่เขียงขายข้าวมันไก่
แล้วเอาปังตอสับข้อนิ้วก้อยข้างซ้ายหนึ่งข้อ
เลือดกระฉูดเต็มเขียงขายข้าวมันไก่
เล่นเอาตกอกตกใจกันไปทั้งร้านกาแฟ
ผลต้องรีบนำแกไปส่งโรงพยาบาลหาดใหญ่
เสียงติเตียนและแนะนำเลยเงียบลง
เพราะห่วงใยคนเจ็บมากกว่าในเรื่องเสียการพนัน

เรื่องนี้เคยถามโกยีตอนอารมณ์แกดี ๆ ว่า
ทำไปทำไมถึงยอมตัดข้อนิ้วก้อยหนึ่งข้อของตนเอง
แกบอกว่า รำคาญเห็นเสียงบ่นเสียงด่ามากมาย
แต่พอทำไปก็ปรากฏว่าเรื่องก็จบและเงียบไปแบบไทย ๆ
คือ รับรู้ว่ามีปัญหาอยู่แต่การสมานฉันท์และเยียวยาก็ยังไม่ชัดเจน
ผลคือ แม่ของแกและพี่น้องแกต่างไม่ยอมพูดถึงเรื่องนี้อีก

ก็น่าคิดว่าโกยีอาจจะเอามาจากแนวคิด
ในหนังสือกำลังภายในของ โกวเล้ง
ที่โกยีชอบอ่านมากและ Style นักเลงโบราณจีน
หรือการที่เคยอ่านพบว่า
นักเลงของยากูซ่าของญี่ปุ่น
ถ้าทำผิดพลาดก็ต้องยอมตัดนิ้วตนเอง
เพื่อขอขมาโทษต่อพี่น้ององค์การ
ถ้าใครถูกตัดหลายนิ้วมากก็แสดงว่า
มีข้อบกพร่องผิดพลาดมากอะไรทำนองนั้น
แต่เรื่องนี้พอถามกลับไปยังฝั่งเพื่อนโกยีบางคน
กลับบอกว่า "จริง ๆ แล้วโกยีควรตัดหัวขอโทษแม่ตนเองมากกว่า"
เพราะทำผิดจริง ๆ การตัดนิ้วไม่ได้ช่วยอะไรได้มาก

พูดถึงเรื่องนี้ก็ขอเล่าต่อเนื่องถึง
การพนัน Majong แบบนี้และการพนันแบบรัมมี่
เซียนบางคนจะสามารถจำไพ่ที่มีคนตีออกมาแล้วทั้งหมด
และจำได้ด้วยว่าใครเก็บไพ่อะไรขึ้นไป
เพราะเคยพบครูสอนพิเศษ(กวดวิชา)คนหนึ่ง
น่าจะเป็นครูโรงเรียนแสงทองวิทยาคนแรก
ที่ลาออกจากการเป็นครูประจำโรงเรียน
มาเปิดสอนพิเศษและติวหรือกวดวิชา
กับนักเรียนโรงเรียนแสงทองวิทยาและ
โรงเรียนธิดานุเคราะห์ กับโรงเรียนอื่น ๆ
เป็นรายรับหลักอย่างเดียวในสมัยก่อน ๆ
จำได้ว่าชื่อ ครูสาธิต (ลืมนามสกุลของแกแล้ว)
เป็นคนจากบ้านนาสาร สุราษฏร์ธานี

แกใช้วิธีนี้เป็นประจำในการเล่นการพนันแบบนี้
เพราะแกเคยเล่าให้ฟังเวลาแกไม่รู้จะเล่าอะไรให้เด็กฟัง
เป็นการสอนเทคนิคการจำอย่างหนึ่ง
แต่ส่วนมากนักเรียนก็มักจะทำกันไม่ได้
แกคุยว่าวิธีการดังกล่าวนี้
ทำให้แกชนะขาไพ่ที่เล่นกับแกเสมอ

สุดท้ายเลยถูกยิงตายขณะขับรถจักรยานยนต์
ออกจากบ้านที่หาดใหญ่ในจะไปซื้อข้าวของ
ขณะนั่งบน Honda CB125 ในท่าที่เอามือขวาห้าม
หรือร้องขอคนยิงว่าอย่ายิง
แต่ถูกยิงทะลุมือขวาเข้าหน้าอกตายคาที่
เพราะขาไพ่หาว่าแกโกงไพ่เวลาเล่น
เพราะเล่นที่ไรแพ้ประจำทุกที
แถมแกยังจำได้ว่าตีไพ่อะไรมาหรือถือ/เก็บไพ่อะไร
สุดท้ายเลยเผาศพแกที่วัดหาดใหญ่ใน
แล้วลอยอังคารของแกไปบางส่วน
ส่วนข้าวของเครื่องใช้ หนังสือตำราเรียน ประกอบการสอน
เครื่องโรเนียวสมัยก่อนเป็นอะไรที่แพงมาก
ก็ขายเหมาไปทั้งหมดในราคาถูก ๆ
พี่สาวแกก็นำแต่สมบัติบางชิ้นที่ใช้ได้กลับบ้านไป
ปิดตำนานครูสาธิต ครูกวดวิชาคนแรกของหาดใหญ่

เขียนขึ้นจากความทรงจำเก่า ๆ
ก่อนที่จะเลือนหายไปกับกาลเวลาที่เหมือนสายน้ำไม่หวนกลับมา

Create Date : 25 มิถุนายน 2553

Last Update : 4 พฤษภาคม 2554 11:02:45 น.

13 comments

Counter : 1595 Pageviews.

โดย: นนนี่มาแล้ว

วันที่: 25 มิถุนายน 2553 เวลา:18:11:18 น.

ทักทายยามเย็น ทานข้าวให้อร่อยนะคะ :))

โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว

วันที่: 25 มิถุนายน 2553 เวลา:19:05:18 น.

ปู่เป็นคนไหหลำค่ะ ก็มีย่าเมืองจีนด้วย แต่ไม่รู้จักเลยค่ะ

ก่อนสงครามปู่ก็ส่งคุณพ่อไปเรียนเมืองจีนพอมีการปฏิวัติที่จีน คุณพ่อก็กลับมาเรียนที่เมืองไทย ดีที่เมื่อก่อนมีเรียนพาสชั้น ตอนนี้คุณพ่อ 87 แล้วค่ะ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 25 มิถุนายน 2553 เวลา:20:22:24 น.

เพื่อนรักที่เรารู้ว่าเธอจะไม่ไปไหน เธอจะอยู่ในที่ที่มีความสุขที่สุดของเธอคืออธิษฐานในบ่อน้ำแห่งศรัทราเพื่อความสุขสงบเกิดขึ้นในโลก

เอามาฝากยามดูบอลไม่เร้าใจ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 25 มิถุนายน 2553 เวลา:22:25:38 น.

บอลโลก 2010- Hi5 กราฟฟิคสำหรับคอมเม้น

โดย: นนนี่มาแล้ว

วันที่: 27 มิถุนายน 2553 เวลา:1:41:50 น.

ตอนพระธาตุล้มน่าจะราว 2518-9 นี่แหละค่ะ นานครัน

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 27 มิถุนายน 2553 เวลา:7:51:51 น.

โดย: คมไผ่

วันที่: 28 มิถุนายน 2553 เวลา:20:37:11 น.

สวัสดีครับคุณ Ravio ผมอ่้านทุก Blog แต่ไม่ค่อยเข้ามา Comment ผมให้พ่ออ่านเรื่องเถ้าแก่ 27 ด้วยและพ่อผมก็รู้จักเพราะพ่อเคยเรียนที่แสงทอง พ่อว่าคุณ Ravio น่าจะเป็นรุ่นพี่พ่อผม ไม่ทราบว่าคุณ Ravio แสงทองรุ่นอะไรครับ
พ่อผมรุ่น 10 ไม่แน่นะครับอาจจะเป็นเพื่อนกันก็ได้

ติดตามผลงานและเป็นกำลังใจให้ครับ

โดย: หนูน้อยเหล็กดัดฟัน IP: 118.174.12.39 วันที่: 30 มิถุนายน 2553 เวลา:2:51:14 น.

เคยรู้จักเพลงนี้ไหมคะ ถ้าเคยอกหักอาจจะเคยนะคะ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 30 มิถุนายน 2553 เวลา:10:59:14 น.

ตอบคุณหนูน้อยเหล็กดัดฟัน
เป็นรุ่นน้องของคุณพ่อคุณครับ
แต่คงจะได้เห็นหน้าค่าตากันบ้างตอนพ่อคุณอยู่มัธยม
แต่ผมยังเป็นวัยละอ่อนในชั้นประถมศึกษา

ขอสงวนอายุยังเยาว์ไว้ เพือคงความเป็นเด็ก ๆ
ที่จะได้ทำตัวเหมือน Steve Jobs ที่บอกว่า

"Stay Hungry, Stay Foolish"
จงกระหายที่จะเรียนรู้ และจงทำตนเหมือนคนโง่
เพื่อที่จะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ตลอด
เหมือนเด็ก ๆ ที่ชอบไปทุกเรื่อง
แต่ทำอะไรที่ได้เรื่องได้ราวไม่กี่เรื่อง

โดย: ravio

วันที่: 30 มิถุนายน 2553 เวลา:11:08:51 น.

เพลง As Tears Go By เป็นเพลงแรก ๆ ที่หัดเล่นกีต่าร์เพราะคอร์ดจะง่าย ๆ ไม่ลวดลายมากค่ะ

ความหมายดีมาก ๆ เลยนะคะ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 30 มิถุนายน 2553 เวลา:13:12:19 น.

[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]

โดย: นนนี่มาแล้ว

วันที่: 1 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:32:23 น.

กำลังเขียนเรื่องเก่า ๆ ใหญ่เลยเพราะ

เขียนขึ้นจากความทรงจำเก่า ๆ
ก่อนที่จะเลือนหายไปกับกาลเวลาที่เหมือนสายน้ำไม่หวนกลับมา

ค่ะ

สบายดีนะคะ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 3 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:57:08 น.