BlogGang.com : : ravio : สวนสัตว์แรกเริ่มที่หาดใหญ่ (ทวี)

สวนสัตว์แรกเริ่มที่หาดใหญ่ (ทวี)

สวนสัตว์แห่งแรกของหาดใหญ่ (ข้อมูลเพื่มเติม)

จากการสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมบุตรชายเจ้าของสวนส้ตว์
ได้ข้อมูลเพิ่มเติมจากเดิมประกอบกับความทรงจำคือ
แต่เดิมพื้นที่ตั้งสวนสัตว์แห่งนี้
เป็นทุ่งนาทุ่งหญ้ารกร้าง บางส่วนเป็นที่เลี้ยงวัวบ้าน/วัวชนของชาวบ้าน
แต่วัวดีมีราคาและวัวชนชั้นดีจะเป็นของกำนันวร ทวีรัตน์
กำนันตำบลหาดใหญ่คนสุดท้าย
(กำลังรวบรวมข้อมูลและความคิดจะเขีียนถึงท่านสักบท
แบบว่ามีความทรงจำที่ดีกับท่านสมัยเด็ก ๆ สองสามเรื่อง)
วัวทั่วไปที่สมัยก่อนมักจะเดินทางท่องเที่ยวอยู่บนถนนสามสิบเมตร
หรือถนนศรีภูวนารถ จนเป็นที่รู้กันเรียกกันว่า วัวกำนันบ้าง วัวผู้ใหญ่บ้านบ้าง

เมื่อเจ้าของสวนสัตว์แห่งนี้ได้ซื้อที่ดินแปลงนี้มา
ก็เริ่มทำการขุดคลอง ขุดคูน้ำ
เพื่อยกระดับพื้นดินถมให้สูงขึ้นแทนการซื้อดินลูกรังมาถม
เพราะสมัยก่อนรถยนต์ รถบรรทุก ก็หายากและแพงส่วนหนึ่ง
กอปรกับส่วนมากจะใช้ทำมาหากินในงานเหมืองแร่ดีบุก
ที่ทำรายได้และราคาดีกว่ารับจ้างให้กับชาวบ้าน
เหมืองแร่ดีบุกที่อยู่รอบ ๆ หาดใหญ่ มีหลายแห่ง
เช่น นาหม่อม แถวควนจง ยังมีขุมเหมืองอยู่
บางส่วนตอนนี้เป็นที่ตั้งรีสอร์ทและโรงงานผลิตอาหารกระป๋อง
หูแร่(ใกล้กับน้ำตกโตนงาช้าง)
หูแร่ คือ สายแร่ดีบุกสองหรือมากกว่าสองสายแร่วิ่งมาชนกัน
ชาวบ้านที่ขุดเจอมักจะคุยอวดกันว่า หื้วหูขึ้นมาได้
ใครขุดเจอมักจะรวยโคตร ๆ (ภาษาวัยรุ่นปัจจุบัน)
ดินลาน (บ้านเก่าเหล่าขาว ในเรื่องชีวิตชายแดนปาดังเบซาร์)
ก็ยังมีขุมเหมืองอยู่ แต่ต่อนนี้ขายขุมเหมืองกันราคาแพงพอ ๆ กับดินที่ราบถนนเสมอถนน
เพราะเก็งกันว่าอิีกหน่่อยน้ำหายาก แบบภูเก็ต เกาะสมุย

หลังจากนั้นก็เจ้าของสวนแห่งนี้ก็เริ่มทะยอยสั่งซื้อสัตว์ป่ามา
ทีแรก ๆ ก็เลี้ยงไว้เพราะความชอบส่วนตัว
จากการได้ไปเที่ยวไปชมสวนดุสิตที่กรุงเทพฯ และเมืองนอก (ปีนัง)
ทำให้เกิดแรงบันดาลใจอยากทำสวนสัตว์
เพื่อเป็นสถานพักผ่อนส่วนตัวภายในครอบครัว และเพื่อนฝูง
ก่อนเริ่มมีการขายบัตรเพื่อรายรับส่วนหนึ่ง
ถามว่าคุ้มหรือไม่คุ้มกับรายรับรายจ่าย
ก็ไม่ถึงกับกำไร แต่เพื่อลดรายจ่ายบางส่วน
และเป็นส่วนหนึ่งของความชอบใจส่วนตัวเท่านั้น
เพราะจริง ๆ แล้วการลงทุนประเภทนี้ก็สูงอยู่มากแล้ว
เช่น ที่ กาญจนบุรี หรือสวนช้างอยุธยา ยังลำบากเลยแม้ในยุคนี้
ดังปรากฎในหน้าหนังสือพิมพ์ที่ผ่านมา

ส่วนสัตว์ป่าสมัยนั้นการซื้อขายยังไม่เข้มงวดมากนัก
ทำให้มีหลากหลายชนิด เช่น ลิง ค่าง เสือ หมี หมาป่า เป็นต้น
โดยใส่ไว้ในกรงขัง (ตามภาพเดิม) มีทางเดินให้อาหาร

ส่วนสระน้ำแยกเป็นสองสระออกจากกัน
คือสระหนึ่งเป็นที่เลี้ยงจระเข้ เพราะต้องขังไว้เป็นที่เป็นทาง
ส่วนอีกสระหนึ่งเป็นลำคลองไว้เลี้ยงปลาขะโด ปลาช่อน ปลาสวาย/สวยงาม
ไว้สำหรับการผักผ่อนและกีฬาทางน้ำ(ไม่ถึงกับว่ายน้ำ)
มีเรือพาย และจักรยานน้ำทำจากไม้กระดานกันน้ำ
คุณภาพในสมัยนั้นเทียบกับปัจจุบันไม่ถึงกับดีมากนัก
แต่ก็เป็นอะไุรที่หรูหรามากแล้วและพักผ่อนหย่อนใจได้
ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ที่มากันเป็นครอบครัว และหนุ่มสาวทั่วไป
จำได้ช่วงหลัง ๆ มีคนชายมาเลย์พาแฟนคนไทยไปเที่ยวกันมากขึ้น

ส่วนด้านหน้าที่เป็นด้านหลังกำแพงที่ขายไม้ดอกไม้ประดับตอนนี้
ก็มีการปลูกสวนประดิพัทธ์กับสวนฉัตร เพื่อความสวยงาม
และมีการนำทรายแก้ว จากสงขลา
ถ้าจำไม่ผิดจากแถวทุ่งหวัง แต่ก่อนมีมาก
คนแถวนั้นรุ่นเก่ารุ่นแก่เล่ากันว่า
สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง กองทัพญี่ปุ่น ลงทุนสร้างถนนให้ฟรี
เพื่อขนทรายดังกล่าวกลับประเทศญี่ปุ่น ไปทำอุตสาหกรรมแก้วและอื่น ๆ
แต่บางส่วนก็ขนจากทรายหาดสงขลา
เพราะสมัยก่อนไม่ค่อยมีการหวงห้ามหรือยึดถือหลักกฎหมายว่า
แร่ ท่านให้หมายความถึง ทราย ด้วยอะไรทำนองนั้น
โดยนำทรายมาถมสูงประมาณศอกเศษ
ประมาณว่าไม่เกินกว่าสองสามห้องแถว
เพื่อความสวยงามและบรรยากาศแบบกึ่งทะล กึ่งชายหาด

เพราะสมัยนั้นการไปสงขลาไปได้สองทางหลักคือ
ทางรถไฟหาดใหญ่-สงขลา กับทางรถยนต์
แต่จัดว่าไกลมาก ถนนสองเลน รถราก็น้อย
แถมรถไฟตัดไปตัดมาผ่านถนนหลายจุดในสมัยนั้น
แปลกทีว่ารถไฟชนกับรถยนต์มีค่อนข้างน้อย
แต่จำได้ว่าครั้งหนึ่งนั่งรถยนต์กลับบ้านกับพ่อ
เจอเหตุการณ์รถไฟชนรถยนต์โดยสารคนจากต่างจังหวัด
จำได้ส่วนหนึ่งว่าเป็นคนมุสลิมเป็นส่วนมาก
ปรากฎว่ามีคนเจ็บตายเกลือนถนนสายสงขลา หาดใหญ่
เป็นข่าวโจษจันและน่าหวาดกล้วมากสำหรับเด็ก ๆ
เพราะเห็นศพและคนเจ็บนอนร้องครวญครางข้างทาง
พร้อม ๆ กับเจ้าหน้าที่ตำรวจ แพทย์ พยาบาล และชาวบ้าน
มาช่วยเหลือเยียวยาคนเจ็บคนตายกันข้างถนนสายนี้

ในยุคนั้นพอเดินออกจากสถานีรถไฟสงขลา
ก็ต้องเดินด้วยปลายเท้าไปชายหาดสมิหรา
ถ้าไม่มีเงินว่าจ้างรถสามล้อรับจ้าง
คนในยุคนั้นเลยเดินกันค่อนข้างเก่่ง
เพราะรถราหายากและแพงส่วนหนึ่ง
กับเงินทองหายากด้วยในยุคนั้น

เมื่อสวนสัตว์แห่งนี้ทำหาดทรายเทียมเสร็จแล้ว
ก็มีการเอาเก้าอี้แบบชายหาดมาวางไว้
ถ้าจำไม่ผิดประมาณสิบถึงยี่สิบชุด
สำหรับการนั่งกินลมชมวิวและกินอาหาร
ที่สมัยนั้นจะสั่งอาหารและขนมไทย ๆ จากร้านแม่ทิพย์
ส่วนพวกขนมปัง/เค็กก็จากร้านโรยัลเบเกอรี่ เป็นหลัก
บางส่วนก็แฟนของเจ้าของผลิตขายเอง
ประเภทหมูสะเต๊ะ ย่างขายกันสนุกสนานทั้งคนกินและคนขาย

สวนสัตว์แห่งนี้จึงเป็นที่พักผ่อนแห่งหนึ่งของคนหาดใหญ่
ก่อนที่สวนสาธารณะจะเปิดเป็นทางการ
ก็ยังถือว่าไกลมากและเปลี่ยวพอสมควร
เพราะทางไปหลัก ๆ มีสองเส้นสมัยนั้น
เป็นทางสองเลนจากถนนเพชรเกษมไปเชื่อมที่สามแยกคอหงษ์
แล้วไปเชื่อมต่อที่ถนนกาญจนวนิชย์
ผ่านสวนยางพารา พรุ โรงยางเต็กบีห้าง
อีกเส้นจากถนนศรีภูวนารถไปเชื่อมต่อกาญจนวนิชย์
เลยจากวัดคลองหวะไปไม่ไกลนักก็เป็นสามแยก
ผ่านสำนักสงฆ์วัดโคกนาว ตรงข้าม มอ.ปัจจุบัน
ด้านหลังเป็นเปรวจีนกับเปรวไทย
และเป็นสวนยางพาราเป็นส่วนมาก น่ากลัวและเปลี่ยวมาก

ถนนทางเข้าก่อนพัฒนาเป็นสามสิบเมตรปัจจุบัน
จำได้ว่าทางถนนธรรมนูญวิถียังไม่ได้ทำสะพานข้ามคลองเตย
เรียกว่าสุดปลายทางที่โรงเรียนแสงทองวิทยา
ส่วนสะพานข้ามคลองไปที่โรงเรียนแสงทองวิทยามีสองสะพาน
ด้านธรรมนูญวิถีหนึ่งสะพาน ด้านถนนชีอุทิศอีกหนึ่งสะพาน
จำได้ว่าเป็นสะพานไม้อยู่ช่วงหนึ่งหลายปี
และมีรถยนต์วิ่งผ่านแล้วล้อหลุดเข้าไปในไม้
ต้องเกณฑ์คน/ชาวบ้านมาช่วยกันเป็นงานมหกรรม
สนุกสนานกันบนความทุกข์ร้อนของเจ้าของรถยนต์
จำได้แม่นเคยไปมุงดูแบบกลัว ๆ กล้า ๆ กับพี่สาว
กลัวหลุดหล่นลงไปเหมือนล้อรถยนต์
จะข้ามคลองเตยไปสวนสัตว์แห่งนี้ต้องอ้อมไปไกล
แล้วเดินลัดเลาะเอา หรือมาทางปากทางศรีภูวนารถ
(ถ้าจำผิดก็ช่วยบอกด้วย จำจากสมัยเด็กปนวัยรุ่นส่วน)

ต่อมาเมื่อบ้านเมืองเจริญขึ้น
ถนนหนทางก็ขยายตัวมากขึ้น
รถยนต์ก็เดินทางกันสะดวกรวดเร็วขึ้น
ทางไกลก็ว่าใกล้ ขึ้นมาก
ความนิยมสวนสัตว์แห่งนี้ก็ลดลงไปเรื่อย ๆ
จนภายหลังมีการขอใช้พื้นที่จากเทศบาล
เพื่อขยายแนวเขตถนนสามสิบเมตร
และหลังน้ำท่วมปี ๒๕๓๑ สวนแห่งนี้ก็โดนกระทบไปส่วนหนึ่ง
ได้สอบถามบุตรชายเจ้าของเรื่อง จระเข้หลุดออกมาจริงหรือไม่
แกยืนยันว่าไม่จริง เพราะแถวที่แกอยู่น้ำท่วมไม่ถึงศอก
และแนวกำแพงล้อมรอบทำให้จระเข้ออกไม่ได้

รวมทั้งต่อมากฎหมายสัตว์ป่า สัตว์สงวน
ทำให้เจ้าหน้าที่เริ่มเข้มงวดมากขึ้น
ก็มีส่วนทำให้การซื้อขายสัตว์ป่าก็หายากขึ้น
สัตว์ป่าแปลก ๆ ใหม่ ๆ ก็โหรงเหรง(มีน้อยลง)
ยังก็แต่จระเข้ กับ ปลาตัวโต ๆ
รวมทั้งเริ่มมีของฟรีแบบสวนสัตว์ให้ดู
โดยเทศบาลเมืองหาดใหญ่ได้จำลองแบบไปสร้างที่ปัจจุบัน
เลยเป็นบทสรุปสุดท้ายของครอบครัวนี้ว่า
ขอยุติบทบาทการเป็นสวนสัตว์แห่งแรกของหาดใหญ่

เขียนขึ้นจากความทรงจำเก่า ๆ
ก่อนที่จะเลือนหายไปกับกาลเวลาที่เดินทางเข้ามาตลอด

เพื่อความสมบูรณ์ของเนื้อหา ขอนำภาพจาก google มาประกอบ
เผื่อผุ้สนใจจะได้ทราบแหล่งหรือขอเยี่ยมชม
แต่ควรขออนุญาตผู้ดูแลก่อน และข้อควรระมัดระวังคือ งู กับ ยุง

Create Date : 15 มิถุนายน 2553

Last Update : 4 พฤษภาคม 2554 11:01:33 น.

10 comments

Counter : 1355 Pageviews.

ขอบคุณที่นำมาฝากให้อ่านค่ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:22:21:27 น.

ขอบคุณค่ะ อยู่หาดใหญ่ตั้งนาน เพิ่งทราบอดีต เป็นอย่างนี้นี่เอง

โดย: suki (ZoneSmile

) วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:22:33:40 น.

ขอบคุณมากที่เขียนให้อ่าน ภาพในอดีตผุดขึ้นมาทันที สมัยก่อนไม่มีร้านไหนดังเท่าร้านแม่ทิพย์ อาหารประเภทขนมหวาน
อาหารไทย และร้านรอแยลเบเกอรี่ ถนนธรรมนูญวิถี อร่อยมาก
เป็นร้านแรก ๆ ของหาดใหญ่ที่ขายเบเกอรี่

โดย: พี่แอ๊ด หาดใหญ่ IP: 113.53.8.214 วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:22:46:49 น.

ย้ายออกมาแล้ว...ยังคิดถึงอยู่

โดย: คนไกล IP: 61.7.147.155 วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:23:34:04 น.

เป็นบทความที่เผยให้เห็นภาพในอดีต ของหาดใหญ่ได้ชัดเจนทีเดียว อนึ่ง คนหาดใหญ่, สงขลา ในสมัยก่อน เวลาจะไปเที่ยวกันสักครั้ง ช่างแสนลำบาก เพราะรถรามีน้อย ถนนหนทางก็ไม่สะดวก เหมือนปัจจุบัน ขอขอบคุณ คุณ ravio ที่นำข้อมูลประวัติศาสตร์ มาให้อ่านกันครับ

โดย: จันทราอาทิตย์ IP: 202.183.226.42 วันที่: 16 มิถุนายน 2553 เวลา:9:08:44 น.

โดย: ravio

วันที่: 16 มิถุนายน 2553 เวลา:19:57:04 น.

เป็นเรื่องที่ทั้งคนเขียน และคนอ่าน มีความสุขมาก ๆ ค่ะ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 19 มิถุนายน 2553 เวลา:10:16:18 น.

ขอบคุณครับ

โดย: หลายกำนันวร IP: 183.88.116.157 วันที่: 6 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:12:09 น.

สวัสดีค่ะ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:16:20:43 น.

ดีคร่า ทักทายนะคะ

โดย: www.24hotcasino.com IP: 180.183.245.22 วันที่: 18 ธันวาคม 2553 เวลา:12:51:00 น.