BlogGang.com : : ravio : อดีตปั้วบอลที่หาดใหญ่

อดีตปั้วบอลที่หาดใหญ่

ยังจำนักเรียนรุ่นน้องแสงทองคนนั้นได้
หน้าตามีรอยผุจากสิวตอนวัยรุ่น
ใบหน้าเป็นรูปสี่เหลี่ยมและรูปร่างค่อนข้างเตี้ยล่ำ
สูงไม่น่าจะเกินกว่าร้อยหกสิบเซนติเมตร
เวลาพูดจาก็กระโชกโฮกฮาก
แต่ถ้าจะพูดเรียบร้อยก็พูดได้
แต่นาน ๆ สักครั้งที่ได้ยินได้ฟัง
ขอสมมุติชื่อเล่นว่า ตั๋น
ถ้าซ้ำกับผู้ใดก็ขออภัยด้วย

จำได้ที่พบแกครั้งนั้นหลายปีแล้ว
คือไปกับเพื่อนรุ่นน้องอีกคน
เจอแกเปิดร้านขายงูในหาดใหญ่
แถวๆ ไทยอาคาร (ใกล้ ๆ กับตลาดใหม่/จันทร์นิเวศน์)
น่าจะเป็นเจ้าแรก ๆ ที่เริ่มเปิดในหาดใหญ่
แต่ไม่ชัดว่าเจ้าเก่ารายแรกเป็นใคร
แต่ที่ปาดังเบซาร์มีเปิดก่อนหน้านี้สองสามเจ้าแล้ว
เคยเขียนไว้ในเรื่อง ชีวิตชายแดนปาดังเบซาร์ - กินเลือดงู

//topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2009/06/W7941611/W7941611.html

กิจการไม่จัดว่าจะขายดีมากมายนัก
เพราะทำเลไม่ใช่ย่านถนนสายหลักของหาดใหญ่
เพียงแต่ใกล้กับร้านคาราโอเกะ แถว ๆ จันทร์นิเวศน์
ซึ่งเป็นย่านผู้ชายมาเลย์กลัดมันชอบมา
ใช้บริการบำบัดพฤติกรรมธรรมชาติบุรุษ
ที่ในประเทศมาเลย์หายากหรือราคาแพง

คาราโอเกะ ในหาดใหญ่จะมีสองนัย
นัยแรก คือ สถานบริการบุรุษแอบแฝง
มีตู้เพลงและผู้หญิงประจำในร้าน
นัยสอง คือ สถานร้องเพลงแบบร้านอาหารทั่วไป
เหมือนกับคำว่า บาร์
นัยหลักในปาดังเบซาร์ คือ สถานบริการบุรุษ
(เน้นหนุ่มกลัดมันชายชาวมาเลย์)

โดยความเชื่ออย่างหนึ่งคือ
การกินเลือดงูหรือดีงู
เป็นยาโป๊วหรือยาบำรุงทางเพศ
หรือกินแล้วจะทำให้ตาสดใส
เวลากลางคืนจะมองเห็นได้ชัดเจนขึ้น

จึงมีคนมาเลย์และคนไทยมากินบ้าง
งูส่วนมากในช่วงแรกต้องหาจากท้องถิ่น
โดยว่าจ้างหรือให้ชาวบ้านจับส่งมาขายที่ร้าน
เช่นจาก ระโนด สทิงพระ พัทลุง มักจะเน้นงูเห่า
งูปล้องทองที่ภาคใต้เรียกกัน หรืองูสามเหลี่ยม
ภาพข้างล่างเป็นประเภทนิยมกินกันในสมัยนั้น

แต่ที่พิเศษจริง ๆ คือ งูจงอาง
ที่นาน ๆ จะหาได้สักตัวและราคาแพงมาก
ต่อมาการค้าขายก็มีการขยายตัวมาก
มีการนำเข้างูจากฝั่งภาคกลางที่มีการจับงูเห่ากันมาก
มีพ่อค้าคนกลางนำมาส่งขายในหาดใหญ่
ด้วยราคาที่ถูกกว่าราคาท้องถิ่นพร้อมกับจำนวนที่มากกว่า

กิจการค้างูของตั๋นจะว่าดีมากก็ไม่ใช่
เพราะข้างบ้านรังเกลียดอย่างหนึ่ง
กับกลัวงูหลุดเข้าบ้านตนเองด้วย
บางครั้งก็มีเจ้าหน้าที่รัฐ
มาปรามให้หยุดขายในบางวัน
นัยว่าเพื่อหน้าตาบ้านเมือง
หรือกำนัน (ใหญ่กว่าผู้ใหญ่) จะมาเหยียบเมือง
ไม่อยากให้ท่านเห็นภาพอุจาดตา เป็นต้น

ขณะเดียวกันตั๋นก็ต้องแบกรับ
ภาระศักดิ์ศรีและหน้าตาของครอบครัว
เพราะมีพี่สาวที่มีภาระหนี้สินจำนวนมาก
ต้องผ่องถ่ายหนี้กับเจ้าหนี้สลับไปสลับมาสม่ำเสมอ
คนทวงหนี้ไม่ได้ก็มาพาลทวงกับน้องชายแทนเป็นต้น
ตามประสาเจ้าหนี้ที่ทำอย่างไรก็ได้
ขอให้ได้เงินต้นคืนกลับมาให้ได้ หรือให้ได้มากที่สุด
ส่วนดอกเบี้ยถือว่าเป็นน้ำจิ้มหรือของแถม

ไม่ช้านานนักผ่านไปอีกปีสองปี
ก็เห็นตั๋นเปลี่ยนเป็นร้านฉายหนังวิดีโอ
ซึ่งเป็นธุรกิจช่วงขาขึ้นสมัยหนึ่งของหาดใหญ่
ทีมีการนำเทปวิดีโอม้วนใหญ่ ๆ มาฉายให้ชมทาง
เครื่องเล่นวิดีโอกับจอภาพยนตร์หรือโทรทัศน์
พร้อมกับขายเครื่องดื่มหรืออาหาร

ถ้าจำไม่ผิดช่วงแรก ๆ เช่าหนังวิดีโอม้วนละสามสิบบาทต่อวัน
ต่อมาการแข่งขันด้านตลาดมากขึ้นจนกระทั่ง
เหลือม้วนละห้าบาทต่อวัน
ตามประสาการค้าไทยที่ชอบแข่งขันกันตัดราคาขาย
มากกว่าการเพิ่มมูลค่าการขายโดยคงราคาเดิม
สุดท้ายก็ค่อย ๆ ทยอยเลิกกิจการไปหมด
เช่นเดียวกันร้านวิดิโอของตั๋น
ที่มีการเปิดมากขึ้นๆ จนต้องโรยราไป

สมัยนั้นเครื่องเล่นวิดิโอเป็นอะไรที่ทันสมัยมาก
และราคาค่อนข้างแพงแต่ประสิทธิภาพแล้วแต่ราคา
การซื้อหาในหาดใหญ่หรือปาดังเบซาร์
ราคาก็ยังถูกกว่ากรุงเทพฯมาก
เพราะภาษีศุลกากรที่มีการตั้งกำแพงภาษีไว้

จนกระทั่งมีการเปิดการค้าเสรีไม่นานมานี้
ที่สินค้าหนีภาษีพวกเครื่องใช้ไฟฟ้า
ราคาต่างประเทศกับในประเทศไม่ต่างกันมากนัก
และถ้าหิ้วเข้ามาก็เสี่ยงกับการไม่มีประกันการซ่อม
ภายในกำหนดระยะเวลา หรือเวลามีปัญหาก็ยุ่งยาก
ในการหอบหิ้วไปขอรับคำแนะนำแก้ไข
จึงมีความนิยมซื้อกันในไทยมากขึ้นกว่าเดิม

ขอเล่าจากความทรงจำครั้งหนึ่ง
วันนั้นเห็นคนมุงกันวุ่นวายไปหมด
และยื้อแย่งกันตรงถนนสายสาม
เลยร่วมขบวนการไทยมุงด้วย
เห็นร้านค้ากำลังขายม้วนเทปวิดิโอมาสเตอร์
หนังประเภทต่าง ๆ ทั้งไทยและเทศ
ในราคาถูกมาก ๆ (ภาษาวัยรุ่น ถูกมั๊กมั๊ก)
ม้วนละห้าบาทถึงสิบห้าบาท
เห็นคนแย่งซื้อกันมาก

แต่สุดท้ายเครื่องเล่นวิดิโอก็หายไปจากท้องตลาด
และคนหันมาเล่นวิซีดี ดีวิดี แทนในปัจจุบัน
ม้วนที่ซื้อไว้ก็กลายเป็นวัตถุโบราณ
หรือขึ้นราเต็มม้วนต้องโยนทิ้งไปกลับกองขยะ
หรือสายน้ำในวันน้ำท่วมหาดใหญ่ไปหลายบ้าน

ตั๋นทำร้านฉายวิดิโอแต่อย่างเดียว
รายได้เริ่มจะไม่เพียงพอ
ก็เริ่มทำหน้าที่เป็นปาป้าซัง
ร่วมกับภริยาเป็นมาม่าซังในบางครั้ง
เพราะย่านนั้นอย่างที่บอกใกล้กับจันทร์นิเวศน์
ที่มีร้านคาราโอเกะในสมัยก่อนหลายเจ้า
แต่ไม่ช้าไม่นานก็มีภาระจ่ายรายการ
ให้กับบรรดาเจ้าหนี้ที่มีเครื่องแบบ
หนักเข้าหนักเข้าก็เลิกกิจการไปเอง
เพราะแบกรับภาระไม่ไหว
หรือบริหารจัดการไม่เป็นแบบมืออาชีพ
หรือมีช่องทางยักย้ายผ่องถ่ายให้เบากว่าเดิมมากนัก

หลังจากนั้นผ่านร้านค้าเดิมของตั๋น
ก็เห็นติดป้ายขายหรือให้เช่า
ต่อมาไม่นานนักก็มีรายใหม่มาอยู่แทน
ทำกิจการร้านค้าประเภทอื่นแทนตั๋น

เมื่อเจอะเจอเพื่อนรุ่นเดียวกับตั๋น
ได้สอบถามเรื่องของตั๋น
เพื่อนบางรายก็บอกว่า เห็นได้ข่าวว่า
ไปขายเสื้อผ้าเก่าบ้าง รองเท้ามือสองบ้าง
ไปขายสัตว์น้ำ (กุ้ง หอย ปู ปลา) ให้ร้านอาหารบ้าง
บางคนก็บอกว่าไปขายสมุนไพรสูบแล้วเคลิบเคลิ้มเป็นต้น

แต่ที่เคยเจอกับตนเองครั้งหนึ่ง
เห็นตั๋นขายร้องเท้ามือสอง
ที่ด้านหน้าที่ว่าการอำเภอหาดใหญ่
แต่บุคลิก ท่วงที และคำพูดที่ใช้ในการขาย
คล้าย ๆ กับคนไม่มีความสุข
หรือไม่ค่อยชอบจะขายมากนัก

จำได้ว่ามีช่วงหนึ่งหลังยุคประเทศไทยเจ๊ง
จากการล้มละลายทางเศรษฐกิจเพราะพิษภัยจาก IMF
รัฐบาลเลยมีนโยบายให้
จังหวัดหรืออำเภอหาทางช่วยการค้ารายย่อย
ที่ว่างลานจอดรถยนต์หน้าที่ว่าการอำเภอหาดใหญ่
ทางนายอำเภอหาดใหญ่รายหนึ่งจึงอนุญาต
ให้ทุกวันศุกร์ช่วงเช้าจะเปิดเป็นตลาดนัด
ให้ชาวบ้านมาค้าขายสินค้าได้
ก็มีหลายเจ้ามาค้าขายจำนวนมาก

แต่หลังเที่ยงวันแล้วก็ให้ขนย้ายสินค้าออกให้หมด
เพื่อให้มีพื้นที่สำหรับจอดรถยนต์
ของส่วนราชการและผู้มาติดต่อได้
แต่มาเลิกราไปหรือปิดตลาดเป็นการถาวร
หลังจากมีการวางระเบิดหลายครั้งที่สามจังหวัดชายแดน
ทำให้มาตรการรักษาความปลอดภัย
และมีการคุมเข้มเพิ่มมากขึ้นกว่าปกติ
เพื่อเป็นการลดอัตราความเสียงลง
จึงมีนโยบายให้เลิกตลาดนัดเช้าวันศุกร์
หน้าที่ว่าการอำเภอหาดใหญ่ไปในที่สุด

เมื่อสอบถามเพื่อนรุ่นเดียวกับตั๋นจึงได้ความว่า
เป็นการขายสินค้าของตั๋นเพื่อบังหน้าส่วนหนึ่งของธุรกิจ
เพราะจริง ๆ แล้วแกทำหน้าที่เป็นปั้วบอลในหาดใหญ่
โดยเริ่มจากคนเดินโพยรายย่อย
มาเป็นรายเล็ก ๆ แล้วเขยิบขึ้นมาเป็นปั้วบอล
ทำให้เริ่มมีรายรับจำนวนมากขึ้น ๆ

จนเป็นที่เพ่งเล็งของส่วนราชการหรือเจ้าหน้าที่รัฐ
ที่ไม่ยอมทำหน้าที่ตามคำนองคลองธรรม
มีการเรียกรับค่าเครื่องสำอางค์
ในการปิดหู ปิดตา ปิดหน้า ปิดปาก
เพื่อจะได้ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่ได้ยิน ไม่ได้ฟัง ไม่ได้พูด
ทำให้แกต้องแปลงตัวว่ายากจนลงกว่าเดิมเป็นต้น

มีช่วงหนึ่งก็กำลังนั่งคุยกับเพื่อนรุ่นน้อง
จู่ ๆ เพื่อนรุ่นน้องก็เอ่ยชื่อถึง ตั๋น ขึ้นมาให้ฟังว่า
ทราบข่าวว่าแกหายไปจากหาดใหญ่ร่วมปี
พอกลับมาก็โทรมกว่าเดิม
แต่ก็ยังไปไหนมาไหนเหมือนเดิม
เยี่ยมเยียนเพื่อนรุ่นเดียวกันกับแกบ้าง

แต่สุดท้ายเพื่อนแกคนหนึ่งมาบอกว่า
ตั๋นเสียชีวิตไปแล้วและเผาไปเรียบร้อยแล้ว
เพราะโรคมะเร็งในตับ
เป็นผลต่อเนื่องจากการไปทำไม้ที่ลาว

ซึ่งช่วงหนึ่งลาวมีการสร้างเขื่อนกั้นน้ำจำนวนมาก
เพื่อนำมาทำพลังงานสะอาด(ไฟฟ้า)
มาขายให้ประเทศไทยใช้สอย
แต่ก็ทำลายระบบนิเวศน์วิทยา
ชีวิตธรรมชาติของสัตว์ป่า
ถิ่นฐานทำกิน วัฒนธรรม วิถึชาวบ้านเช่นกัน
การสูญเสียและการได้มา
จึงสรุปไม่ได้ว่าคุ้มค่าเชิงเศรษฐกิจหรือสังคมจริงหรือไม่
เป็นปัญหาที่ไม่มีคำตอบสำหรับการเขียนเรื่องนี้

ในช่วงจะทำเขื่อนกั้นน้ำ
ก็เลยต้องมีการตัดไม้ทำลายป่าจำนวนมาก
เพื่อชักลากไม้ออกมาให้มากที่สุด
ก่อนภูเขาทั้งลูกกลายเป็นแอ่งน้ำ
เหมือนกับเขื่อนใหญ่ ๆ ของประเทศไทย

แกต้องไปติดต่อกับนายหน้า
ชาวบ้าน คนงาน คนชักลากไม้
เลยติดนิสัยกินเหล้าป่าดีกรีรุนแรง
เพื่อสร้างมิตรไมตรีและร่วมน้ำสาบาน
ซึ่งคนในเมืองอย่างไรก็ไม่มียีนส์ต้านทาน
(เชื้อในร่างกายที่ทนต่อการกินเหล้าป่า)
หรือเข้มแข็งเท่ากับคนพื้นเมืองตามความเชื่อ
สุดท้ายเลยเริ่มด้วยอาการตับแข็งและมะเร็ง

เหตุผลหนึ่งของตั๋นในการไปทำไม้ในลาว
เพราะมีรายรับจากปั้วบอลจำนวนมาก
ทำให้มีทั้งบ้าน รถยนต์ ที่ดิน และเงินสด
เลยต้องการแปลงสภาพทรัพย์สินที่มีอยู่
เพื่อจะได้แจ้งว่ามีที่มา และมีที่ไป
โดยกะว่ามาจากการทำธุรกิจไม้ที่ลาว
แต่ว่าสุดท้ายก็หมดเงินไปจำนวนมาก
เพราะไม่ใช่ธุรกิจที่ถนัดจริง
หรือมีความรู้ลึกรู้จริงแต่อย่างใด

ก็คงเหมือนกับที่ เหล้าขาว
เพื่อนรุ่นพี่ผมที่ปาดังเบซาร์
ชอบเล่าสู่กันฟังตอนดื่มน้ำร่วมสาบานว่า

ทำธุรกิจกับหู หรือกับกระดาษ
รวยกันเร็ว รวยกันจัง ทุกคนนั่นแหละ
แต่พอทำกันจริง ๆ ไม่ซวย หรือเจ๊งไปก่อน
ก็อาจจะเสมอตัว หรือรวยเหมือนกัน
แต่ทว่าเหนื่อยยากลำบากนานวัน
กว่าจะได้ร่ำรวยเหมือนฝัน

เขียนขึ้นจากความทรงจำเก่า ๆ
ก่อนที่จะค่อย ๆ เลือนหายไปเหมือนผลแพ้ชนะฟุตบอลแต่ละแม็ท

ภาพการทำปั้วบอลแบบโบราณรายหนึ่งของหาดใหญ่
เท่าที่ทราบรายนี้ได้เลิกกิจการไปแล้ว
(ไม่ใช่ของตั๋นในท้องเรื่อง)

Create Date : 05 มีนาคม 2554

Last Update : 3 สิงหาคม 2554 16:07:02 น.

7 comments

Counter : 3554 Pageviews.

ขอบคุณครับ...

โดย: cacaross

วันที่: 5 มีนาคม 2554 เวลา:1:13:23 น.

ชอบมากเลยค่ะ กับคำว่า

" ค่าเครื่องสำอางค์ "

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 7 มีนาคม 2554 เวลา:9:58:12 น.

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ

หนึ่งนัยจากดวงใจ ...
............................

... หนึ่งในหลายความต่างบางรู้สึก

ตกผลึกเป็นตะกอนความอ่อนไหว

ค่อยสั่งสมจ่มจ้วงสู่ดวงใจ

แอบแฝงนัยเอื้อนเอ่ยรอเผยความ ...

... หนึ่งฤดูรู้คุณค่าเวลาล่วง

บางฉากช่วงเรื่องราวผ่าน-ก้าวข้าม

ด้วยหลายสิ่งหลายอย่างต่างนิยาม

ต่างรูปนามจะจัดวางด้วยต่างมุม ...
.
.
.

โดย: ploythana

วันที่: 8 มีนาคม 2554 เวลา:11:20:05 น.

น่ากลัวแฮะ

โดย: หมุยจุ๋ย

วันที่: 10 มีนาคม 2554 เวลา:18:16:20 น.

ขอให้มีความสุขมาก ๆ ค่ะ

..........

คลื่น ...

ซัดสาดครืนครืนโครมถั่งโถมไกล

ทะเลใสไหวสั่นพรั่นพรึงว่า

ทุกรอยเลื่อนเคลื่อนที่ลั่นบีฑา

เปลือกโลกหนาปริแตกแทรกบาดาล ...

... คลื่นมวนเกลียวกรูกราวราวคลุ้มคลั่ง

เปี่ยมพลังไล่ล่ามหาศาล

ตามแรงส่งรอยเลื่อนเคลื่อนแนวลาญ

สั่นสะท้านพล่านพื้นภพ-ผืนแพร ...
.
.
.

โดย: ploythana

วันที่: 12 มีนาคม 2554 เวลา:0:57:53 น.

ขอให้มีความสุขสดใสเสมอค่ะ

ภาพที่ตาเห็น ...
.....................

… ในความขาวพิสุทธิ์

ถูกสมมุติแทนค่าว่าสะอาด

จิตถวิลกลิ่นสีที่เติมวาด

แล้วปลอดปราศลวงตาคราบราคิน ...

... กลีบขาวเรียวเขียวสานแซมก้านอ่อน

แตกช่อช้อนอ่อนช้อยร้อยรวงศิลป์

หยาดน้ำค้างพร่างพรม..ลมโบกจินต์

หอมรวยรินกลิ่นขจรกำจายไกล ...
.
.
.

โดย: ploythana

วันที่: 15 มีนาคม 2554 เวลา:22:11:14 น.

บุุคคลในท้องเรื่องนี้เป็นพ่อของเพื่อนรักผม
แกไม่ใช่คนที่พูดมากแต่ผมได้บทเรียนเรื่องการใช้ชีวิตและการทำงานผ่านทางเพื่อนของผมและจากการทำงานของแก
บ่อยครั้งที่ผมกับเพื่อนถกเถียง,ตีความกันว่าแกต้องการที่จะสื่อหรือสอนอะไรให้แก่เรา โดยที่แกไม่จำเป็นต้องสอน ทำให้ดูแล้วไปคิดกันเอาเอง แกยังเป็นแบบอย่างในการใช้ชีวิต หรือ Role model ภาษาวัยรุ่นเรียกว่าไอดอลของผมและเพื่อน
หนึ่งในบทเรียนที่ผมจำได้ไม่มีลืมเป็นจิตสำนึกร่วมที่ได้จากแกและจากโรงเรียนชายล้วน
" ไม่ว่าจะทำงานอะไรจะเล็กหรือใหญ่สีขาวหรือดำ ทำอะไรก็ได้แต่ต้องเป็นเบอร์ 1 ต้องเป็นที่ 1 เท่านั้น"
ตอนแกกลับมาจากลาว เดิมร่างกายที่สมบูรณ์กลายเป็นผอมซูบลงมากแต่แกก็สอนเราด้วยการที่"ไม่หยุดทำงาน"
จนกระทั่งวันสุดท้ายของชีวิต
ไม่รู้ทำไมอยู่ผมก็น้ำตาซึมออกมา

"ทำอะไรก็ได้ให้เป็นเบอร์ 1"

ด้วยรักและเคารพ

RIP

โดย: หนูน้อยเหล็กดัดฟัน

วันที่: 11 พฤศจิกายน 2555 เวลา:0:37:13 น.