เก้าอี้ไม้ในเงาแดด ทั้งที่ผมเป็นคนชอบถ่ายรูปมานานแล้ว แต่ทว่าฝีมือการถ่ายภาพก็ไม่ได้เก่งกาจอะไร ผมถ่ายภาพได้เพียงภาพง่ายๆกลางแจ้ง ไม่รู้จักอุปกรณ์และการใช้เครื่องมือมากมายอะไรนัก โดยส่วนตัวนั้นผมหลงใหลการถ่ายภาพตามธรรมชาติ ไม่ต้องมีการโพสต์ท่าและการจัดวาง ผมถือว่าแสงแดดนั้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในการถ่ายรูป และอาจถึงขั้นเป็นแรงบันดาลใจและให้อารมณ์ในการถ่ายรูปของผมทีเดียว ครั้งหนึ่งในชีวิตผมมีโอกาสได้แสดงงานภาพถ่ายกับ สมพงษ์ ทวี’ เพื่อนผู้เป็นทั้งกวี นักเขียน นักวิจารณ์และอื่นๆอีกมากมาย ครั้งนั้นเขาคงชวนใครไม่ได้จึงชวนผมเข้าร่วมแสดงภาพถ่ายด้วย ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรนัก ผมเพียงแต่คัดเลือกรูปถ่ายที่ผมถ่ายไว้เอามาอัดรูปแล้วไปใส่กรอบ เมื่อเตรียมผลงานและสถานที่พร้อมแล้ว เราก็เริ่มแจกข่าวประชาสัมพันธ์ งานแสดงภาพถ่ายครั้งนั้นใช้ชื่อว่า the another จัดเมื่อวันที่ 5 มีนาคม 2546 ที่ร้านเจน อาร์ตคาเฟ่ แถวถนนพระอาทิตย์ ในวันเปิดงานมีเพื่อนๆมาร่วมงานกันมากมายจนร้านเล็กๆแน่นขนัด บรรยากาศของงานเป็นไปอย่างสนุกสนาน และไม่น่าเชื่อว่าผมขายภาพถ่ายได้จำนวนไม่น้อยทีเดียว ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนฝูงที่ชอบพอกันช่วยเหลือซื้อกันเสียมากกว่า วันดีคืนดีผมก็ได้รับอีเมล์จากเพื่อนรุ่นน้องผู้นี้ ซึ่งปัจจุบันเธอเป็นเจ้าของภาพ “เก้าอี้ไม้ในเงาแดด” ของผม เธอเขียนหนังสือบรรยายความรู้สึกเกี่ยวกับภาพนี้ได้ไม่เลวทีเดียว ลองอ่านดูสิครับ... "เก้าอี้ไม้ในเงาแดด" เป็นชื่อของภาพถ่ายขนาด 8 x12 นิ้ว อยู่ในกรอบไม้สีเดียวกับภาพ ถ่ายโดยโดม วุฒิชัย นักเขียนคนหนึ่งที่ฉันชื่นชอบ การได้ครอบครองเป็นเจ้าของภาพนี้ เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายที่แสนประทับใจ เมื่อพี่หนอนฯบอกจะยกภาพนี้ให้ฉัน ฉันรู้สึกเป็นเกียรติที่จะได้มีภาพถ่ายฝีมือของนักเขียนคนโปรดเก็บไว้เป็นที่ระลึก และรู้สึกยินดีอย่างมากทั้งที่ไม่เคยเห็นภาพนี้มาก่อน วันที่ได้เห็นภาพนี้เป็นครั้งแรกที่บ้านพี่หนอนฯ ฉันมีโอกาสเพียงแค่มองผ่านๆตา รับรู้ว่าเป็นภาพเก้าอี้รูปทรงประหลาด แปลกแต่ก็สวยดี ไม่มีเวลาได้พิจารณาอะไรมาก คิดแต่เพียงว่าจะจัดวางภาพไว้ที่ไหนดี จึงจะสามารถเห็นภาพนี้ได้ทุกวัน เนื่องเพราะฉันรู้สึกว่าภาพนี้เป็นของขวัญที่มีคุณค่าต่อจิตใจของฉันเป็นอย่างยิ่ง ฉันนิยามภาพนี้ว่าเป็น..."ของขวัญแห่งมิตรภาพ"... ก็เพราะว่าภาพนี้เป็นหนึ่งในสามภาพที่พี่โดมเลือกให้พี่หนอนฯ ในการแสดงภาพถ่ายครั้งหนึ่งของพี่โดมและเพื่อน ฉันได้รับมอบภาพนี้จากพี่หนอนฯ อีกต่อหนึ่ง ด้วยเหตุผลที่พี่หนอนฯ บอกว่า เวลาที่มองภาพนี้ ฉันจะได้ระลึกถึงคนสองคนในเวลาเดียวกัน ช่างเป็นความคิดที่แยบยลอย่างยิ่ง เพราะในความเป็นจริง เมื่อฉันมองภาพนี้ทีไร ก็คิดถึงคนสองคนคือพี่หนอนฯ และพี่โดมพร้อมกันเสมอ เก้าอี้ตัวนี้อยู่ใน "ไร่ลุงหาญ" ที่อำเภอเขาฉกรรจ์ จังหวัดสระแก้ว พี่โดมได้ถ่ายภาพนี้ไว้เป็นที่ระลึกเมื่อครั้งไปเยือน ลุงหาญประดิษฐ์เก้าอี้ตัวนี้ขึ้นมาด้วยมือของลุงเอง เมื่อฉันเพ่งพิจารณาอย่างจริงจัง ก็ได้เห็นรายละเอียดมากมายที่อยู่ในนั้น เก้าอี้ตัวนี้สร้างขึ้นจากแผ่นไม้และเศษกิ่งไม้คดๆงอๆ นำมาจัดวาง ตกแต่ง ต่อเติม เสริมกับธรรมชาติเดิมตรงนั้น ทุกอย่างเข้ากันได้อย่างดี กลมกลืนและสวยแปลกมีเสน่ห์ชวนนั่งอย่างประหลาด ที่แน่ๆต้องเป็นเก้าอี้ตัวเดียวในโลกอย่างแน่นอน ในที่สุดฉันก็ได้พบมุมที่ดีที่สุดสำหรับวางภาพนี้ นั่นก็คือบนโต๊ะที่ฉันใช้เขียนบันทึกยามค่ำคืน แสงนวลเบาบางจากโคมไฟตั้งโต๊ะ ช่วยทำให้ภาพดูนุ่มนวลอบอุ่นขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์ เวลาเขียนบันทึกไป มองภาพไป บางครั้งก็เกิดแรงบันดาลใจ เพราะพี่ทั้งสองซึ่งเกี่ยวข้องกับภาพนี้ เป็นคนจุดประกายให้ฉันได้เริ่มต้นเขียนบันทึกและอะไรต่อมิอะไรตามมาอีกเป็นลำดับ ยิ่งมองนานวัน ฉันก็ยิ่งรู้สึกว่า ภาพนี้สวยมากขึ้นทุกวัน ฉันเริ่มสัมผัสได้ถึงความร่มรื่น อบอุ่น สบายตาจากแสงเงาในภาพ และสาเหตุที่อาจเป็นไปได้อย่างยิ่ง ที่ทำให้ภาพนี้ดูงดงามกว่าตอนที่ได้รับมาใหม่ ก็คือ...ฉันใช้หัวใจแห่งมิตรภาพมองนั่นเอง คนเราเมื่อเวลามองภาพหรือวัตถุที่เกี่ยวข้องกับคนที่เรารักและนับถือหรือรู้สึกดีๆด้วย ภาพหรือวัตถุนั้นก็มักจะสวยงามมากขึ้นเป็นพิเศษตามไปด้วยเช่นกัน พี่หนอนฯ เคยพูดในทำนองว่า ถ้าวันไหนที่ฉันเหน็ดเหนื่อย ท้อแท้ ก็มานั่งพักกายพักใจที่เก้าอี้ตัวนี้... ก็เป็นจริงอีกเช่นกัน ยามใดที่ฉันเหนื่อยหน่าย เงียบเหงา การได้มองภาพนี้และนึกถึงคำปลอบโยน น้ำใจ กำลังใจจากพี่หนอนฯ ช่วยให้ฉันผ่อนคลายไปได้มาก ราวกับได้นั่งพักกายพักใจบน."เก้าอี้ไม้ในเงาแดด"...ที่ร่มรื่นและอบอุ่นตัวนี้จริงๆ.... ( แด่..พี่โดม และ พี่หนอนฯผู้เป็นพี่สาวที่รัก..... )* เป็นความรู้สึกที่งดงามทีเดียวเมื่อเธอบรรยายถึงภาพ “เก้าอี้ไม้ในเงาแดด” ภาพที่เธอได้รับมาจากเพื่อนอีกคนหนึ่ง ผมอดพลอยรู้สึกยินดีและอบอุ่นใจไปกับเธอด้วยไม่ได้ เธอช่างเป็นคนละเอียดอ่อนสมกับเป็นพยาบาลเสียจริงๆ สายใยมิตรภาพซึ่งเชื่อมโยงจากคนนี้ไปคนนั้นเป็นสิ่งสวยงาม และเมื่อผมได้อ่านเรื่องที่เธอเขียน ทำให้ผมคิดหวนย้อนไปถึงคืนนั้น คืนที่ผมเป็นแขกของไร่ลุงหาญที่เขาฉกรรจ์ จ.สระแก้ว เมื่อผมอาบน้ำอาบท่าเดินไปยังสวนต้นไม้นานาพันธุ์ปรากฏว่าเก้าอี้ตัวที่ผมชมว่าสวยถูกลุงหาญและภรรยาสาวช่วยกันยกย้ายจากที่ตั้งเดิมมาตั้งรอต้อนรับอยู่ที่สวนกลางแจ้งเพื่อไว้นั่งรับประทานอาหารมื้อเย็นเรียบร้อยแล้ว ไม่ใช่ว่าไม่มีเก้าอี้ตัวอื่น เพียงแต่ผมบอกว่าเก้าอี้ตัวนี้ว่าสวยและผมขอถ่ายรูปเก็บไว้ เขาและเธอก็พร้อมใจช่วยกันยกมาเพื่อให้ผมนั่งดูดาวกลางสวน ผมยังประทับใจคืนหนาวคืนนั้นอยู่ไม่หาย ไม่นึกไม่ฝันว่าภาพ “เก้าอี้ไม้ในเงาแดด” เก้าอี้ตัวที่ผมได้นั่งในคืนนั้นแล้วมันได้กลายมาเป็นภาพถ่ายของผม ต่อมามันได้กลายเป็นของขวัญและเป็นสายใยมิตรภาพมาถึงคนทั้งสองที่ผมเป็นผู้แนะนำให้เธอได้รู้จักกัน ผมรับรู้ว่ารอยต่อของมิตรภาพนั้นเริ่มต้นและเป็นไปอย่างงดงาม ซึ่งเป็นความงามที่ไม่สามารถถ่ายรูปได้ นอกเสียจากรับรู้และสัมผัสด้วยหัวใจเท่านั้น ------------------------ * ความเรียงของแสงโสม เตรียมอมรวุฒิ   Create Date : 25 มกราคม 2549 17 comments Last Update : 25 มกราคม 2549 0:28:57 น. Counter : 681 Pageviews. Share Tweet

แวะเข้ามาอ่านค่ะ   โดย: jaa_aey 25 มกราคม 2549 0:52:55 น.

มาเก็บความรู้สึกดีๆค่ะ   โดย: พี่เจี้ยวค่ะ IP: 71.245.6.168 25 มกราคม 2549 1:21:02 น.

แวะมาอ่าน ก่อนเข้านอน   โดย: ชายคา 25 มกราคม 2549 1:37:04 น.

อ่านแล้วประทับใจ อยากเห็นภาพจังเลยค่ะ   โดย: SevenDaffodils 25 มกราคม 2549 1:42:30 น.

อยากเห็นจัง เก้าอี้ไม้ที่น่าอบอุ่น   โดย: hidden file 25 มกราคม 2549 2:41:50 น.

เห็นภาพ "มิตรภาพ" ชัดเจนมากค่ะ   โดย: เฉลียงหน้าบ้าน 25 มกราคม 2549 6:14:53 น.

สวัสดีครับ เสียดายที่ผมไม่มีกล้องถ่ายดิจิตอล และผมทำอะไรไม่เป็นเกี่ยวกับการนำรูปมาลงในบล็อกได้เลย เรื่องของผมจึงแห้งๆที่มีแต่ตัวหนังสือเพียวๆอย่างเดียวเท่านั้น ยังไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้ใช้กล้องดิจิตอล เพราะทุกวันนี้ยังใช้กล้องสำหรับฟิล์มและสไลด์อยู่เลย ขอบคุณทุกท่านสำหรับข้อความเม้นท์นะครับ   โดย: พ่อพเยีย IP: 58.10.233.158 25 มกราคม 2549 7:32:54 น.

เอารูปไปแสกนลงดิสซิครับ ตามห้างก็มีบริการ แล้วเอารูปมาฝากไว้ที่เวบนี้ครับ //imageshack.us/ แล้วก็เอาที่อยู่ของภาพมาใส่ระหว่างโค๊ดนี้ครับ อิอิ ใส่ให้ตัวหนังสือชิดๆกานนะ ง่ายนิ๊ดดเดีย URLของภาพคลิ๊กขวาที่ภาพง่ะ แล้วดู properties เช่น // อย่าหาว่าสอนนะ อยากดูภาพจ๋วยๆง่ะ   โดย: สนิฟ&สเคอร์รี่ 25 มกราคม 2549 8:09:28 น.

อ้าวใส่โค๊ดไปมันแสดงผล หุหุ   โดย: สนิฟ&สเคอร์รี่ 25 มกราคม 2549 8:11:07 น.

รูปธรรม (เก้าอี้) สร้างนามธรรม (มิตรภาพ) พี่โดม เคยถ่ายรูปด้วยกล้องดิจิตอล ซูมดอกไม้บนดอยที่เชียงใหม่ เอาไปอัดขยาย 8 x 10 เพื่อนมาดูบอกว่าภาพดอกไม้ดูมันลอยๆไม่ต่อเนื่อง กับแบคกราวด์เท่าไร เลยเอามาดูเทียบกับภาพดอกไม้ที่ขยายจากฟิลม์ เห็นจริงตามนั้น ไม่รู้ว่าเป็นเฉพาะกรณีของเราหรือเป็นกรณีทั่วไป เดี๋ยวนี้มีซอฟท์แวร์ให้ดาวโหลดภาพถ่ายจากกล้องดิจิตอลลงหน้าจอ ใช้สายยูเอสบีต่อจากกล้องเข้าหลังคอมพ์ ภาพไปอยู่ในคอมพ์แล้วอัดลงแผ่นซีดีเก็บแยกไว้อีกชุดได้ต่างหาก พี่โดมจำเพื่อนผมที่ไปเจอกับพี่ที่หนองเบนได้ไหม น้องผู้หญิงตอนนี้ไปทำงานอยู่ที่ตัว จ.อุทัย เมื่อคืนโทรคุยกัน เธอมีเกร็ดเล่าเรื่องเกี่ยวกับคนอุทัยแบบน่ารักๆ ทั้งประเภทหัวเราะครื้นเครงและประทับใจมาให้ฟัง   โดย: J IP: 203.154.114.149 25 มกราคม 2549 8:19:04 น.

อยากเห็นภาพเช่นกันค่ะ เราก็เพิ่งเอาภาพลงคอมและมาลงบล็อกเป็นเมื่อไม่นานมานี้เองค่ะ แนะนำให้เอาไปให้ที่ร้านไลท์รูปจากฟิล์มลงแผ่นก่อน จากนั้นก็เอารูปจากแผ่นมาลงคอมฯ จากนั้นเวลาเขียนบล็อกมันจะมีวิธีให้ลงรูปอยู่แล้วค่ะ อ่านแล้วอยากเห็นรูปที่ว่าจริงๆ ค่ะ สำหรับเรื่องที่หัวข้อบล็อกเรา เก็บข้อมูลวันนี้เรียบร้อยแล้วจะลองเมล์ไปคุยกับเว็บมาสเตอร์ค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 25 มกราคม 2549 9:36:09 น.

อ้อ..สงสัยว่าทำไมชื่อของพ่อพเยียที่ไปตอบเราถึงเป็นล็อกอินของชบาฉายหละคะ?   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 25 มกราคม 2549 9:38:43 น.

ขอตอบเรื่องชื่อล็อกอินก่อนครับ คือชื่อชบาฉายคือชื่อล็อกอินที่เพื่อนวานสมัครให้และจัดการเรื่องบล็อกให้ ลองเข้าไปทำ แต่ยังไม่ได้สร้างบล็อก บังเอิญเข้าไปเพลิน ตอบชื่อล็อกอินก็คงเป็นอย่างที่เห็น ไม่รู้ว่าไปตอบคนอื่นชื่อนี้อีกหรือเปล่า เผลอเรอ ขาดสติจริงๆ ขอบคุณที่แจ้งให้ทราบ   โดย: พ่อพเยีย IP: 58.10.233.158 25 มกราคม 2549 9:54:43 น.

" คนเราเมื่อเวลามอง ภาพ หรือ วัตถุ ที่เกี่ยวข้องกับคนที่เรารักและนับถือ หรือรู้สึกดีๆด้วย ภาพหรือวัตถุนั้น ก็มักจะสวยงามมากขึ้นเป็นพิเศษ " ชอบย่อหน้านี้มากนะ ขอต่อตามใจตัวเองอีกนิดได้ไหม ? ".....ยากที่จะลืมเลือน " ขอบคุณเจ้าของภาพ "เก้าอี้ไม้ในเงาแดด" เขียนได้ไพเราะ สละสลวย ถูกใจจริงๆ   โดย: AY IP: 61.19.192.99 25 มกราคม 2549 12:07:25 น.

ผมรับรู้ว่ารอยต่อของมิตรภาพนั้นเริ่มต้นและเป็นไปอย่างงดงาม ซึ่งเป็นความงามที่ไม่สามารถถ่ายรูปได้ นอกเสียจากรับรู้และสัมผัสด้วยหัวใจเท่านั้น ชอบประโยคนี้เลยค่ะ บางภาพหัวใจเท่านั้นจริงๆค่ะที่จะถ่ายได้   โดย: asariss 25 มกราคม 2549 16:51:03 น.

ประทับใจในความคิดของพี่หนอนจริงๆครับ... ดูทีเดียวคิดถึงได้สองคน...   โดย: namit 25 มกราคม 2549 23:47:11 น.

ตั้งแต่คุณโดมถามว่าเคยเอารูปไปอัดหรือเปล่านั้น ตอนนี้ก็ยังไม่ได้ดำเนินการเลยค่ะ มัวแต่ผลัดวันไปเรื่อยๆ อ่านแล้วอยากจะเอาไปอัดขยายใส่กรอบขึ้นมาอย่างแรงอีกครั้ง ไม่ได้คิดอยากเอาไปแสดงที่ไหน แต่อยากใส่กรอบมอบให้เพื่อนๆ   โดย: filmgus 29 มกราคม 2549 10:50:57 น.