Bloggang.com : พ่อพเยีย : สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา

สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา

1/

พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง

โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี

ทุกครั้งที่มองเขากวางแก่ที่มีกิ่งก้านสาขาสวยงามคู่นี้ เขามักจะหวนรำลึกถึงพ่อที่จากไปหลายปีแล้ว…

วันนั้นพ่อกลับมาบ้านพร้อมกับเนื้อสัตว์ป่าและเขากวาง พ่อเล่าให้ฟังว่าพ่อเข้าป่าไปกับนายพราน ในตอนที่เขามีอายุสิบขวบเศษ การผจญภัยในป่าลึกเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นเมื่อได้รับฟังจากปากของพ่อ เมื่อนึกถึงขึ้นมาคราวใดเรื่องราวที่พ่อเล่าให้ฟังยังอยู่ในความทรงจำเด่นชัด

สมัยก่อนบ้านเมืองยังเป็นป่าเขา สัตว์ป่ายังชุกชุม ป่าก็คือแหล่งอาหารของชาวบ้าน สัตว์ป่าไม่ได้ถูกอนุรักษ์เหมือนในปัจจุบันนี้ พ่อกับเพื่อนๆเดินทางเข้าไปในป่าดงลึกด้วยเกวียนเพราะยังไม่มีรถยนต์ใช้ แต่ก่อนพวกกำนันและผู้ใหญ่บ้านจะชอบเที่ยวป่า ไปกันครั้งละหลายๆคน พ่อเขาก็เป็นกำนันคนหนึ่งในจำนวนนั้น

เขากวางคู่นี้คณะที่ไปด้วยกันตกลงยกให้พ่อ เมื่อนำมาบ้านแล้วพ่อก็ให้ช่างปั้นทำหัวกวางให้สมบูรณ์เพื่อประดับไว้ที่กกเสาบ้าน ปัจจุบันเขาได้นำไปขึ้นทะเบียนการเป็นผู้ครอบครองซากสัตว์ป่าตามที่ทางราชการมีกฎหมายกำหนดไว้เรียบร้อยแล้ว

หลังจากพ่อเสียชีวิตไปสมบัติชิ้นนี้ของพ่อก็ตกเป็นของเขา เพราะใครๆในบ้านก็รู้ว่าเขาชอบ ที่เขาชอบไม่ใช่เป็นเพราะว่าเขาเป็นคนโหดร้ายชอบล่าสัตว์ แต่เขาชอบตรงที่มันเป็นซากแล้ว และมันเป็นของที่พ่อเอามาด้วยตัวเอง มันทำให้เขารู้สึกคิดถึงพ่อ

โดยอาชีพแล้วเขาเป็นครู แต่ที่หมู่บ้านแห่งนี้ไม่ได้รู้จักเขาในฐานะครูอย่างเดียวเท่านั้น งานอีกอย่างหนึ่งที่ทำให้เขาเป็นที่รู้จักกันดีก็คือเป็นพิธีกรงานศพ ถึงแม้เขาจะเป็นพิธีกรงานอื่นๆได้ด้วย แต่ส่วนใหญ่แล้วงานที่เขารับเป็นพิธีกรมากที่สุดก็คืองานศพ

เขากวางแก่คู่นี้นอกจากจะเป็นของที่ระลึกทำให้นึกถึงพ่อแล้ว ยังเป็นสิ่งเตือนใจทำให้เขามองเห็นความจริงในบทร้อยกรองที่ใช้อ่านในงานศพบ่อยๆชัดเจนยิ่งขึ้น

พ่อของเขาที่เป็นผู้นำเขานี้มาได้จากไปแล้ว และเมื่อถึงวันหนึ่งเขาก็ต้องจากไปเช่นกัน แต่เขากวางนี้จะยังคงอยู่ต่อไปชั่วลูกชั่วหลาน

สัตว์ตายยังเหลือซากเป็นประโยชน์ใช้เป็นเครื่องประดับได้ แต่คนเรานั้นเมื่อตายแล้ว กระดูกเนื้อหนังก็ใช้ทำอะไรไม่ได้ สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือความดีหรือความชั่วที่ได้กระทำไว้ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น…

2/

นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์

สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา

คนทั่วทั้งอำเภอจะรู้จักเขาในชื่อครูเอนก สวรรคโลก ปัจจุบันอายุ 54 ปี รับราชการครูมา 33 ปีแล้ว ปัจจุบันสอนอยู่ที่โรงเรียนบ้านเนินก้าว ตำบลสว่างอารมณ์ อำเภอสว่างอารมณ์ จังหวัดอุทัยธานี เขาเป็นคนพื้นเพที่นี่ ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยไปอยู่ที่อื่นเลย

ถ้านับตั้งแต่งานศพแรกที่เขาเริ่มเป็นพิธีกรมาถึงวันนี้ เขาผ่านงานศพมาสี่ร้อยกว่าศพแล้ว งานนี้เป็นงานฟรีไม่มีค่าจ้าง ส่วนใหญ่เจ้าภาพจะมอบสิ่งของเล็กๆน้อยๆให้เป็นผ้าเช็ดตัวบ้าง เป็นเสื้อบ้างแล้วแต่ทางเจ้าภาพสะดวก เขาไม่เคยเรียกร้องค่าตอบแทน และงานศพทุกงานที่เขาไปเป็นพิธีกรด้วยความยินดีและเขาจะต้องร่วมเผาศพด้วยทุกครั้ง

สมัยก่อนงานศพไม่มีพิธีรีตองอะไรมากนัก เมื่อศพมาถึงเชิงตะกอนก็มีพระมาชักผ้าบังสุกุลองค์เดียว เสร็จแล้วก็เผากันด้วยฟืนและใช้ธูปแทนดอกไม้จันทน์ ไม่ต้องมีประธานในงานเหมือนสมัยนี้ การแต่งกายของพิธีกรงานศพถ้าเป็นงานพระราชทานเพลิงศพก็ใส่ “เครื่องแบบปกติขาว” (ชุดขาว) งานศพทั่วๆไปก็ใส่เสื้อขาวผูกเน็คไท พูดได้ว่าเขาเป็นพิธีกรงานศพคนแรกและคนเดียวของหมู่บ้านแห่งนี้

การเป็นพิธีกรงานศพครั้งแรกของเขาเริ่มต้นอย่างไม่ได้คาดฝันมาก่อน ราวปี พ.ศ. 2518เขาเพิ่งเป็นครูใหม่ๆ ครูใหญ่ของโรงเรียนที่เขาสอนอยู่ถูกยิงตาย ซึ่งตอนนั้นเขายังไม่มีประสบการณ์เลยและไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร แต่ก็ปฏิบัติไปตามความเข้าใจของตัวเอง เขาคิดว่าน่าจะมีการกล่าวประวัติผู้ตาย ต้องมีประธานโดยเรียนเชิญผู้บังคับบัญชามาเป็นประธานในงานศพ

หลังจากงานศพผ่านไปมีเสียงสะท้อนกลับมาว่าเป็นรูปแบบที่ดี จึงได้ยึดถือปฏิบัติมาตั้งแต่นั้น งานศพต่อๆมาก็เริ่มมีคนบอกว่าต้องเอาเขามาเป็นพิธีกร

นอกจากเป็นพิธีกรงานศพแล้วเขายังชอบเก็บสะสมประวัติผู้ตาย เพราะเมื่อเขาอ่านประวัติของใครแล้ว เขาก็จะเก็บประวัติคนนั้นใส่แฟ้ม รวมๆกับของชำร่วยงานศพที่เก็บสะสมไว้จำนวนมาก

ประวัติของผู้ตายส่วนใหญ่เขาเป็นผู้เขียนเอง เมื่อเจ้าภาพมาบอกให้ไปช่วยเป็นพิธีกรงานศพ เจ้าภาพจะบอกว่าเป็นลูกคนนั้น เกิดที่นั่น แต่งงานกับใคร มีบุตรกี่คน เสียชีวิตเพราะอะไรฯลฯ ส่วนรายละเอียดเขาก็ช่วยแต่งช่วยเสริมบ้าง มีบทร้อยกรองประกอบบ้าง และบทร้อยกรองที่ใช้บ่อยครั้งที่สุดก็เห็นจะเป็นคำฉันท์บทที่ว่า

พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง

โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี

นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์

สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา *

น้ำเสียงของครูเอนกที่เปล่งออกมามีพลังกังวาน สะกดแขกเหรื่อที่มาร่วมงานศพให้อยู่ในความเงียบ ตัวเขาเองจำไม่ได้แล้วว่าเขาท่องบทร้อยกรองบทนี้เป็นครั้งที่เท่าไรแล้ว แต่ยังคงสอนใจคนได้ทุกยุคสมัย ไม่ล่วงพ้นกาลเวลา เพราะความจริงแท้ของสัจธรรมได้แฝงอยู่ในทุกตัวอักษรที่สละสลวยงดงามทั้งถ้อยคำและความหมายของบทร้อยกรองบทนี้

..............................

*จาก “กฤษณาสอนน้องคำฉันท์” พระนิพนธ์ในสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมสมเด็จ พระปรมานุชิตชิโนรส

Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2549

Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2549 8:10:40 น.

30 comments

Counter : 4297 Pageviews.

ขอบคุณที่นำมาให้อ่าน

โดย: ชายคา

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:8:27:14 น.

ขอบคุณที่นำมาให้อ่านเช่นกันค่ะ

__/\\__

โดย: มรกตนาคสวาท

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:8:56:28 น.

อนุโมทนาบุญค่ะ

ทั้ง จขบ. และ ครูเอนก พิธีกรงานศพ ค่ะ

โดย: pataree

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:9:23:18 น.

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:9:23:54 น.

เคยมีหัวหน้างานที่ไปร่วมงานศพด้วยตนเองเสมอเมื่อได้รับเชิญ ส่วนงานแต่งเขาไปเองบ้าง ส่งของไปร่วมบ้าง เขาบอกว่าคนแต่งเรายังมีโอกาสได้เจอกันอีก แต่งานศพมันมีแค่ครั้งเดียว

โดย: j IP: 203.154.114.149 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:9:40:00 น.

เกอิชายังไม่ได้ดูค่ะ

ตอนนี้มีอีกเรื่องที่อยากดูมากกว่า เลยไม่แน่ใจว่าเกอิชาจะยังดูหรือเปล่า? (พอดีตอนนี้พยายามจำกัดตัวเองให้ดูหนังในโรงเฉพาะบางเรื่องจริงๆ น่ะค่ะ)

อ่านเรื่องสั้นนักเขียนไทยค่ะ

เดี๋ยวจะลองไปหา "โลกหมุนรอบตัวเอง" มาอ่านดูนะคะ ได้อ่านแล้วจะมาคุยด้วย

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:10:16:04 น.

แม่น้องนิกไม่คืนผ้าพันคอให้หรอกนะคะ ถือเป็นของฝากก็แล้วกันค่ะ มัน
เป็นน้ำใจที่่พ่อพะเยียมีให้ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ไงสีก็สวยคนให้
เคยใช้พันในงานเลี้ยงของขวัญเรือน แอบเห็นในรูป แต่ไม่กล้าแหย่
พ่อพะเยีย กลัวพ่อพะเยียโกรธเอาเพราะถึงอย่างไรความเป็นเพื่อนมัน ก็ไม่ได้ลดน้อยถอยลงไปหรอกค่ะ

โดย: แม่น้องนิก IP: 209.178.170.34 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:11:23:49 น.

สวัสดีครับแม่น้องนิก

ไม่ได้คิดขอคืนหรอกครับ
เพียงแต่จำผิดคิดว่าเป็นผืนที่แฟนผมซื้อมาเท่านั้นเอง

เต็มใจให้ทั้งนั้นแหละครับ
ไม่ว่าเป็นผืนไหน
แต่ผืนนั้นเป็นผืนที่ใช้แล้วครั้งหนึ่ง
เพราะคืนนั้นมันหนาวจนต้องแกะออกมาพันคอ

ในรูปก็มีหลายๆคนพันคอคงเห็นแล้วใช่ไหมครับ
ดีใจที่ไม่รังเกียจ

โดย: พ่อพเยีย IP: 58.10.234.108 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:11:41:57 น.

ขอบคุณนะค่ะที่เอามาไห้อ่าน

โดย: asariss

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:12:28:12 น.

เขียนได้ดีมากๆ เลยค่ะ อ่านแล้วทำให้นึกถึงป้าของตัวเอง
เพราะเค้าก็ไปงานศพมาบ่อยค่ะ เค้าบอกว่าไปงานพวกนี้
แล้วมันเหมือนไปเตือนตัวเอง ว่าสิ่งใดก็ตามที่ทำถ้าหาก
ทำดีคนจำได้ ถึงจะตายก็ยังมีคนมาเผาศพ ...

โดย: JewNid

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:14:21:24 น.

แม่น้องนิก

ลืมทักทาย ขอโทษที ดีใจนะครับที่ได้เจอ ขอให้ปรับเวลานอนได้ตามปกติในเร็ววัน ตอนนี้กำลังทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอยู่ครับ

สุขภาพแข็งแรง น้องนิกโตวันโตคืนครับ

โดย: j IP: 203.154.114.149 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:15:01:57 น.

คุณลุงโดมคะ
หนูดีใจที่สุดเลยค่ะ หนูเห็นคุณลุงแล้ว จากนิตยสารขวัญเรือน หนูคิดผิดค่ะ เพราะหนูคิดว่าคุณลุงโดมต้องเป็นคนแก่มากๆ แต่จริงๆเพิ่งจะเริ่มแก่ แต่ก็กูไม่แก่นะคะ แถมเท่ ใส่ผ้าพันคออีกด้วย คุณลุงเก่งที่สุดเลย ดูเหมือนเป็นคนดุ จริงๆดุหรือเปล่าคะ ดูรูปดุเหมือนกันหลายคน
โรงเรียนของหนูจะมีงานราตรีศรีนิเวศ ในวันศุกร์ที่ 17 กุมภาพันธ์ หนูอยากชวนคุณลุงไปเที่ยวนะคะ มีน้องๆเต้นบนเวทีให้ดูด้วย
หนูยังบันทึกทุกวันค่ะ
ข่าวดี ในขวัญเรือนเล่มนี้ คุณครูของหนูได้ลงผลงานในเสี้ยวอารมณ์ด้วยค่ะ ชื่อ อัญนา เรากำลังจัดตั้งชมรมนักเขียนน้อยกันค่ะ คุณลุงว่าดีไหม หนูมีเพื่อนๆสนใจหลายคน
หนูจะเป็นเด็กดีค่ะ ค่ะ

โดย: หลานโบว์ IP: 61.19.192.99 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:15:10:09 น.

หนูขอโทษนะคะ หนูเขียนผิดค่ะ
คุณลุงช่วยแก้ไขให้ด้วยนะคะ

" แต่ก็ดูไม่แก่ "

ขอบคุณมากค่ะ

โดย: หลานโบว์ IP: 61.19.192.99 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:15:14:01 น.

สวัสดีครับคุณ j

เป็นอย่างไรบ้างสำหรับงานสอนพิเศษเด็กสนุกกว่างานประจำไหมเล่าให้ฟังบ้างสิ...

สวัสดีจ้ะหลานโบว์

เงียบหายไปเสียนานเลยนะ
นอกจากเขียนบันทึกหนูลองเขียนอะไรเล่นๆบ้าง
จะเขียนจริงเขียนแต่งก็แล้วแต่...
ฝึกคิด ฝึก เขียนไปเรื่อยๆ

เรื่องงานที่โรงเรียนหนูนั้น
ลุงยังไม่มั่นใจว่าจะได้ไปหรือเปล่า
เพราะตอนเฃ้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันทำบุญครบร้อยวันแม่ลุงพอดี
ลุงจะต้องเดินทางไปที่ อ.สว่างอารมณ์ จ.อุทัยธานี

เพิ่งรู้ว่าครูที่โรงเรียนหนูชอบเขียนหนังสือด้วย
เดี๋ยวลุงจะลองอ่านดูนะ

ขอให้ชมรมนักเขียนน้อยของหนูรวมกลุ่มกันให้ได้
การรวมกลุ่มก้ดีในแง่ทำให้มีกำลังใจ ได้แลกเปลี่ยนกันอ่านแลกเปลี่ยนพูดคุยกันในเรื่องที่ชอบเหมือนๆกัน
ประการสำคัญหมั่นอ่านหนังสือให้ติดเป็นนิสัยนะจ๊ะ

โดย: พ่อพเยีย (พ่อพเยีย

) วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:16:56:13 น.

สำนวนหลานโบว์ไม่เลวนะ
นักเขียนรุ่นจิ๋ว

คุณลุงโดมใจแว๊ปหรือเปล่า

หลานแซวว่า ลุงเริ่มจะแก่แล้วนะ..ฮิ ฮิ

ไม่มีอะไรมายับยั้งสังขารที่เป็นไปตามเวลา....สาธุ

ล้อเล่นน่า อย่าขำกลิ้งขนาดนั้นเลย

โดย: AY IP: 58.147.122.45 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:21:24:31 น.

คุณ J เล่าถึงงานพิเศษให้ฟังบ้างนะคะว่าเป็นอย่างไรบ้าง ก็คงหนักไม่
น้อยแหละค่ะ ก็ถือว่าเราทำบุญเพื่อเด็กก็แล้วกัน เพราะว่าค่าจ้างมันไม่
มากพอเหมือนใจที่ทุ่มลงไป ถ้าน้องเขาพัฒนาด้านการเรียนคุณ J ก็ภูมิ
ใจได้เลยว่าได้สร้างเขาขึ้นมา

คุณลุงโดมต้องบอกหลานโบว์ว่า ภาพถ่ายลุงน่ะดูแก่เพราะลุงลืมย้ิมไป
แต่ตัวจริงน่ะลุงดูอ่อนกว่าวัย เพราะลุงแต้มรอยย้ิมบ่อยๆ แต่ทำไมเวลา
ถ่ายรูปให้แม่น้องนิกแล้วดูสวยกว่าตัวจริงก็ไม่รู้สิ

โดย: แม่น้องนิก IP: 209.178.164.229 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:9:53:12 น.

อยากได้แบบฟอร์มพิธีกรงานฌาปนกิจศพ...ด่วนครับ
ขอบคุณครับ

โดย: คนบึง IP: 203.170.228.172 วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:20:01:19 น.

สวัสดีค่ะ
คือหนูมีเรื่องจะรบกวนน่ะค่ะ
คือว่าตอนนี้หนูทำรายงานภาษาไทย เกี่ยวกับการตั้งชื่อ
จำได้ว่า เคยมีกลอนหรือโคลงของสุนทรภู่จะกล่าวถึงเกี่ยวกับว่า" ถึงร่างจะลับไปแต่ชื่อยังอยู่"
ไม่ทราบว่าพอจะมีข้อมูลมั๊ยคะ แต่หนูไม่แน่ใจว่าเป็นของสุนทรภู่หรือเปล่า อาจจะผิดพลาด ยังไงก็ขอรบกวนด้วยนะคะ

โดย: taohoo IP: 61.7.231.50 วันที่: 17 ตุลาคม 2549 เวลา:13:23:20 น.

วัดดีคับ
คือว่าตอนนี้ไม่มีอะไรทำอยากจะรบกวนมากไปหรือเปล่าคับถ้าผมจะขอหนังสือสักกะเล่มคับ
คิดถึงคับ
เด็กแม่ต๋ำ เชียงราย (วรุต)

โดย: c.n.v. club IP: 203.172.206.140 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2549 เวลา:14:28:20 น.

ขอสมัครเป็นสมาชิก ชั่วคราวกึ่งถาวรครับ

โดย: เย็นใจเจ้า IP: 125.24.219.37 วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:39:50 น.

รู้ความหมายกลอนบทนี้มั้ยคะ

โดย: Angel IP: 61.7.169.253 วันที่: 28 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:55:00 น.

เป็นอย่างไรบ้างคะ พ่อพะเยียคงสบายดีนะคะ ตัดแว่นใหม่หวังว่าคงใส่แล้วสบายตานะคะ

โดย: ปลา IP: 124.121.31.80 วันที่: 28 มิถุนายน 2550 เวลา:12:49:49 น.

โดย: ........0_0 IP: 58.9.230.30 วันที่: 9 กันยายน 2550 เวลา:11:22:32 น.

ท้องฟ้าสวย แต่เหงา เรือลำน้อยตอกย้ำในความรู้สึกนั้น

ทุกครั้งที่ไปทะเล รู้สึกตัวเองเล็กกระจ้อยร่อย

เหมือนขัดห้องน้ำบ้านเพื่อนหรือวัด...อัตตาลดลง ลดลง และลดลง

ยังคงซื่อสัตย์กับตัวเองว่า หลงไหลในป่าไม้ ภูเขา สายน้ำลำธารที่ไหลเอือย ๆ ใส ตื้นพอนั่งแช่ก้น

ไม่ถึงกับเกลียดทะเล แต่เลือกได้ ขออยู่ในหุบเขา

น้าโดม...

เราเข้ามาอ่านบ่อย ๆ เพื่อซึมซับวิธีการเขียน

"วัยเยาว์คือเวลาที่ผ่านพ้น" หนังสือของคุณอัศศิริ ธรรมโชติ อันเป็นเล่มโปรด

มองหวนกลับไป
เราหรือใครก็มีช่วงเวลาผิดพลาดด้วยความคึกคะนอง

แต่ประสบการณ์สอนว่า "แกร่งเกินจะท้อถอย"

ตรุษจีนกลับ 'กั่วป่า หรือเปล่าค่ะ

จาก
เป็นน้องเป็นนุ่ง

โดย: มนาโป - สายธารแห่งน้ำใจ IP: 202.5.83.181 วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:12:51:03 น.

//board.trekkingthai.com/board/show.php?Category=trekking&forum=13&No=112867
//board.trekkingthai.com/board/show.php?Category=trekking&forum=13&No=112676
//board.trekkingthai.com/board/show.php?Category=trekking&forum=13&No=115992
//board.trekkingthai.com/board/show.php?Category=trekking&forum=13&No=116335
แวะมาทักทายค่ะพี่
ใกล้ๆ้นี้คงได้ไปเยี่ยมพี่ค่ะ

โดย: น้องเอพี่น้องบีค่ะ IP: 117.47.204.190 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:58:07 น.

หวัดดีครับโดม

ไม่ได้ติดต่อกันนานพักใหญ่เลย
หวังว่าโดมคงสะบายดีนะครับ
ส่วนผมก็ไม่เจ็บไม่ไข้...สบายดี

วันนี้เข้ามาหาโดมที่บล็อคนี้
เพราะผมอยากติดต่อพี่สุชาติ สวัสดิ์ศรี สักหน่อย
ไม่รู้ว่าโดมมีเบอร์โทรบ้านพี่เขามั้ย (หรือเบอร์อื่นเช่นมือถือ..?)
ถ้ามี หรือช่วยสอบถามเบอร์จากใครได้ ช่วยอีเมล์บอกผมหน่อยนะครับ
ที่ ruj123@yahoo.com

ขอบคุณครับ
ตุ้ม

โดย: Tum IP: 125.27.114.147 วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:30:35 น.

สวัสดีค่ะ พ่อพะเยีย
เป็นครั้งแรกที่เข้ามาเจอบล็อคคุณ ติดตามผลงานของคุณในขวัญเรือนทุกเล่ม ขอบคุณที่เขียนหนังสือน่ารัก น่ารักให้อ่าน ทำให้รู้สึกว่าชีวิตเล็กของคนเราน่าอยู่มากเลย

โดย: สายแนน IP: 222.123.56.195 วันที่: 27 มิถุนายน 2551 เวลา:22:43:51 น.

สวัสดีคะป๋า
ชอบป๋ามากเลยติดตามผลงานตลอดโดยเฉพาะของขวัญเรือนชอบรูปที่ป๋าถ่ายเพราะชอบถ่ายรูปคือกัน ถ่ายทุกอย่างโดยเฉพาะต้นไม้ ดอกไม้ แต่ไม่ชอบถ่ายรูปมา....นุด...................
เสียเจ้า
เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง
มุ่งหวังสิ่งใดในหล้า
มิหวังแม้กระทั้งฝากฟ้า
ซบหน้าติดดินกินทราย
..............................................................................
ป๋าต่อให้ทีข้อยเจ้า บ่ ได้......
นมข้นหวาน

โดย: นมข้นหวาน IP: 222.123.56.195 วันที่: 27 มิถุนายน 2551 เวลา:23:56:37 น.

ผมขอฝากบทกลอนปลงสังเวชให้ท่านได้พิจารณา
ทุกชีวิตเกิดมา มรณาเหมือนเงาตาม เสมอภาคทุกนาม หนีไม่พ้นทุกตัวตน เมื่อมีเกิดต้องดับ ไปไม่กลับกันทุกคน ดีชั่วติดตัวตน ให้ผู้คนได้จดจำ
จาก ช. เทียมโชคชัย ประพันธ์ สนใจโทร.
044848694 คอนสวรรค์
ชัยภูมิครับ

โดย: เชิด โชคชัย IP: 117.47.99.157 วันที่: 29 มิถุนายน 2553 เวลา:11:00:15 น.

มีข้อคิดนิดหน่อยพิธีกรบางท่านทำหน้าที่งานศพเกินพอดี เช่น จะทักประธานก็อ่านกลอน จะนิมนต์ก็อ่านกลอน เชิญผู้อ่านประวัติก็อ่านกลอน จะเชิญประธานทำพิธีก็อ่านกลอนผมว่ามันเกินพอดี ควรอ่านสักกลอนเดียวก็พอก่อนจะเข้าพิธี มากเกินไปนึกว่าผู้มีเกียรติจะชมเขาตำหนิท่านอยู่ในใจแล้ว บางงานผมไปเห็นขนาดเลยเวลาแล้วย้งอ่านกลอนอีก ไม่รู้กาลเทศะ

โดย: เชิด โชคชัย IP: 180.183.59.64 วันที่: 14 กันยายน 2553 เวลา:9:32:23 น.