ถ้าไม่เจอกับตัวพันธกานต์ก็คงไม่มีวันเชื่อว่าผู้ชายเจ้าชู้สุดๆ หน้าตาดีขั้นเทพ ร่ำรวยแบบไม่ต้องอะไร กลับมาตกม้าตายกับสาวน้อยปริศนาที่เขาไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามคนนี้ เพียงแค่พบเธอในสปอร์ตโฆษณาเท่านั้น ทำไมพันธกานต์ต้องรู้สึกว่าขาดเธอไม่ได้ ให้ลำบากยากเย็นสักเพียงใดก็ต้องหาเธอให้เจอ แต่เมื่อทุกอย่างอยู่ใกล้ตาใกล้ใจ เพียงแค่ยื่นมือไปสัมผัสเธอเท่านั้น ความจริงที่แสนโหดร้ายก็โยนลงใส่หน้าพันธกานต์ให้ปวดใจเล่น เมื่อสาวสวยในฝันน่ะเป็นสาวในวัยเยาว์เพียงแค่สาวสิบเจ็ด ส่วนเขาน่ะสามสิบหก ไม่ใช่แค่ฝันสลาย แต่แหลกเป็นธุลี ถ้าไม่คิดตัดใจคงได้ไปข้าวแดงในคุกข้อหาพรากผู้เยาว์เป็นแน่แท้ และที่สำคัญไม่น้อยกว่านั้นเธอคือลูกสาวของรุ่นพี่ที่แสนจะนับถือกันอีกต่างหาก
ทุกอย่างไม่ใช่แค่ความบังเอิญแต่คือความตั้งใจของเมขลาทั้งสิ้น ใครจะว่าเธอแก่แดด แก่ลม เป็นสาวน้อยริอาจจะมีแฟน เมขลาก็ไม่สนใจ เพราะหัวใจเธอมีแต่พันธกานต์มาตั้งแต่เด็ก ความใฝ่ฝันของเธอคือต้องได้เป็นเจ้าสาวของพันธกานต์เท่านั้น ในวันที่เขาห่างไป หัวใจเธอก็พะว้าพะวังว่าเขาจะมีหัวใจรักไว้ให้ใคร ถ้าวันเกิดขึ้นมาจริงหัวใจของเธอคงแตกสลาย แต่แล้วสวรรค์ก็ยังเป็นใจเมื่อพันธกานต์ก้าวเข้ามาหาเธอด้วยตัวเอง แม้ว่ามันจะทำให้เขาถอยห่างออกไปอีกครั้ง หากเมขลามั่นใจว่าเธอนี้ล่ะจะต้องเป็นเจ้าสาวของพันธกานต์คนเดียวเท่านั้น
ไม่ใช่ไม่รักแต่จะรักไปได้อย่างไร พันธกานต์ไม่อยากเป็นเฒ่าหัวงูสักหน่อย แถมเขาก็เหมือนคุณอาผู้แสนดีที่พ่อของเมขลาไว้วางใจ แต่จะให้ตัดใจก็ทำไม่ได้อีก ถ้ามันตัดไม่ได้ก็คงต้องเดินหน้าลุยอย่างเดียว เขาไม่สนใจว่าใครจะคัดค้านและบอกว่าเขาและเมขลาไม่เหมาะสมกันเพราะอายุหรือเวลาที่พบกันมันน้อยไป หากพันธกานต์และเมขลามั่นใจว่านี้คือรักแท้
ความรักของเมขลาคือความสดสวยแบบเด็กสาวคนหนึ่ง เธอปรารถนาเพียงแค่ได้อยู่ใกล้พันธกานต์ มีสิทธิ์กอดเขา รักเขาเพียงคนเดียว หากสิ่งอื่นใดนั้นเมขลาไม่เคยสนใจ ความรักในรูปแบบของเธอจึงสวนทางกับความรักของพันธกานต์ เมขลาจึงไม่เคยรู้ว่ามันสร้างความหวานชื่นแกมขมเล็กๆในอกกับพันธกานต์สักเพียงไหนที่ต้องรอคอยให้เธอเข้าใจคำว่ารักในแบบที่พันธกานต์ต้องการ
ถ้านี้ไม่ใช่รักแท้พันธกานต์คงทนไม่ได้ มันคือรักที่นอกเหนือจากเหตุผลอื่นใด หากสิ่งที่ทำให้นั้นมันทำให้เมขลามีความสุขเขาก็พร้อมจะรอวันที่เธอพร้อมจะมอบทุกอย่างให้กับเขาจริงๆ การรอคอยมันอาจจะลำบากไปบ้างแต่เพราะรักเขาจึงทนได้เสมอ แต่ถ้าเมขลาจะเมตตาก็อย่าให้เขารอนานเกินไปกว่านี้เลย
เมขลาช่างโง่เขลายิ่งนัก เธอไม่รู้เลยนอกเหนือจากคำว่ารักที่พร่ำบอกซึ่งกันและกัน ยังมีอะไรที่มากกว่านั่น แต่เธอจะทำเช่นไรดีให้พันธกานต์ได้รับรู้ว่าเธอพร้อมแล้วที่จะเป็นภรรยาในทุกๆความหมายที่เธอควรจะเป็น แต่ดูเหมือนจะส่งความนัยไปเท่าไร พันธกานต์ก็ไม่เข้าใจ หากสุดท้ายแล้ววันเวลาและทุกอย่างที่เหมาะสมก็มาถึง เธอไม่ใช่สาวน้อยที่ไร้เดียงสาอีกต่อไป แต่เธอคือผู้หญิงที่เติบโตพร้อมจะเคียงข้างพันธกานต์ไปตลอดชีวิต
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
ชื่อบ่งบอกอย่างแรงคะว่างานนี้โคแก่กินหญ้าละอ่อน พระเอกของเราเป็นหนุ่มใหญ่ที่ดันมาเสียท่า ตกหลุมรักสาวน้อยแค่เพียงเห็นหน้าจนต้องตามหาว่าเธอคือใคร แต่พอได้เจอก็ลมแทบจับ เธอทั้งอายุน้อยและเป็นลูกสาวคนเดียวของเพื่อนรุ่นพี่ที่แสนจะสนิทกับเขา งานนี้ได้แต่ตัดใจอย่างเดียวล่ะ แต่จะตัดยังไงหากสาวน้อยกลับไม่ยอมเพราะทุกอย่างคือการวางแผนของเธอ สุดท้ายแล้วก็ห้ามใจไม่ไหว รักก็ได้ แต่จะทำไงให้ว่าที่พ่อตาที่รู้เช่นเห็นชาติเขายอมรับได้ว่า คนเจ้าชู้ขั้นเทพอย่างเขาก็รักจริงหวังแต่ง เมื่อเอาชนะใจพ่อตาได้บางส่วนก็ต้องมากุมขมับกับภรรยาตัวน้อยที่ไร้เดียงสาที่สุด ถ้าไม่รักคนอย่างเขาคงไม่อดทนพอ ได้แต่กัดฟันรอให้เธอโตและเข้าใจว่าคนเป็นสามีภรรยาแท้จริงนั่นเป็นอะไร และผลสุดท้ายที่ได้รับก็หอมหวานเป็นที่สุด
แหมไม่เสียที่เป็นหนุ่มสูงวัยใจเกินร้อยค่ะ คุณแพทนี้เข้าข่าย โคแก่หลงหญ้าอ่อนของแท้ค่ะ ก็รักนางเอกเป็นที่สุด พ่อตาก็ไม่สนใจ รักและทนุถนอมนางเอกสุดๆ เจ้าเล่ห์กับพ่อตา จนต้องยอมแพ้ไอ้เจ้าลูกเขยคนนี้ อ่านไปก็แบบ หุๆๆ ผู้ชายเสียสละแบบนี้มันมีแต่ในนิยายล่ะค่า หรือสงสัยจะรู้สึกว่ากำลังจะปล้ำเด็กหรือเปล่า เลยทำให้พระเอกไม่จับทำเมียจริงๆตั้งแต่วันแต่งงาน นางเอกก็น่ะแสนจะไร้เดียงสาอะไรขนาดนั้น แต่บอกได้ว่าคุณพระเอกนี้ดีเลิศค่า
ส่วนนางเอก อยากจะกุมขมับว่าหนูเอ๋ย แก่แดดแด่ลมจริง แต่ไม่ได้กระด้างหรืออยากมีสามีคนตัวสั่นจนน่าเกลียดหรอกนะคะ แต่แนวว่าเป็นเด็กๆ ฉันรักคนนี้ เขาต้องเจ้าบ่าวฉัน เราต้องแต่งงานกัน อยู่ด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน นอนกอดกันสองคน แต่เธอไม่คิดเรื่องที่มันลึกซึ้งกว่านั้นเลย ซึ่งอ่านเอาฮาน่ะได้อยู่ค่ะ แต่ถ้าคิดถึงความจริงคงไม่มีแล้วมั๊งคะกับสาวไร้เดียงสายังกะเด็กประถมแบบนี้ กว่าจะอายุสิบเจ็ดเธอต้องเคยเรียนวิชาเพศศึกษามาแล้ว ประเภทไม่เคยเห็นร่างกายของผู้ชายก็คงลำบาก อ่ะไม่ต้องเห็นของจริงหรอกค่ะ ตอนเรียนก็ต้องมีบ้างล่ะ เลยขำว่าเธอกรี๊ดว่าทำไมตัวเองมีอะไรแปลกประหลาดเหมือนพระเอก เลยไม่เนียนเท่าไรค่ะ สมัยยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้วค่ะ แต่ถ้าเป็นนิยายแบบยุคเก่าคงได้อยู่
อ่านสนุกได้อยู่ค่ะ เพราะมันจะน่ารักดีตรงพระเอกต้องเอาชนะใจว่าที่พ่อตา แต่พอได้แต่งงานกับเขาก็ต้องมานอนข่มใจไม่ให้ปล้ำเมียตัวเองตลอดเวลา พระเอกเขาจะรักนางเอกดี ไม่มีวอกแวกไปทางไหน ชายแก่ติดใจในสาวน้อย ไปไหนไม่รอดล่ะ แต่จะแปลกก็แค่ความไร้เดียงสาของนางเอกที่ไม่น่าจะมีแล้ว เธอเหมือนเด็กอายุสักสิบกว่าขวบมากกว่า แต่ฟีน่าก็ว่าน่ารักดี
และในความซื่อของเธอก็มีข้อดีอย่างหนึ่งคือ เธอจะเป็นที่เข้าใจว่าน้องสาวพระเอกแท้จริงเป็นคนแบบไหน นางเอกอาจจะเด็กไปบ้างแต่เรื่องการมองคน เธอกลับมองได้ลึกซึ้งกว่า เห็นโลกใสๆกว่า เจ้าเล่ห์และร้ายกาจแบบเด็กๆดีค่ะ พระเอกไม่หลงก็ให้มันรู้ไป
และอีกอย่างที่ฟีน่าว่ามันขาดๆไปนิดคือ พระเอกเนี่ย แกทำมาหารับประทานอารายหว่า อ่านมาตั้งแต่ต้นจบยังไม่รู้เลยค่ะ สมเป็นนิยายแบบเก่าจริงๆ พระเอกรวยแบบไม่ต้องหาเหตุผล รวยเองมีอะไรไหม อิๆๆๆ เรื่องนี้มันเน้นไปเรื่องของคนสองวัยแต่มาแต่งงานกันก็เลยคงไม่เน้นอย่างอื่นเท่าไรค่ะ คือประมาณอ่านขำๆ น่ารักได้เลยนะคะ อย่าไปหาเหตุผลอะไรมากมาย นิยายขนบเก่า ดีที่พระเอก นางเอกไม่หูเบา เลิฟซีนไม่ต้องถามหามาเอาน่าสุดท้ายเป็นผีผ้าห่ม จับมือประสานแล้วกล้องจับภาพไปที่โคมไฟหัวเตียงพอค่ะ แต่นานๆอ่านแบบนี้ทีก็ดีนะคะ เหมือนนึกถึงสมัยหัดอ่านนิยายใหม่ๆดีค่ะ สไตล์บุษยมาส ดีหน่อยตรงไม่ต้องผิดใจกันแต่แรกดีกันสามหน้าสุดท้าย มันจะน่ารักใสๆ กันมาตลอด