เหมือนโชคชะตาเล่นตลก เพียงชั่วข้ามคืน จากชีวิตที่เคยเป็นคุณหนูผู้พรั่งพร้อม หากวันนี้สายขวัญกลับไม่เหลืออะไรเลย แถมยังกลายเป็นคนมีหนี้สินล้นพ้นตัว ไม่ว่าจะหาทางออกเช่นไรก็ดูเหมือนจะสิ้นไร้หนทาง เหลือเพียงข้อเสนอเดียวที่เธอจำใจต้องทำแม้จะฝืนใจ เธอคือของขวัญใช้หนี้ก้อนใหญ่ แม้จะเจ็บปวดเพียงใด หากเธอก็ต้องทน หนึ่งปีเท่านั้น ที่สายขวัญจะหลุดพ้นออกจากโซ่ตรวนที่ผูกเธอไว้
ความรักเป็นเรื่องจอมปลอมและหลอกลวง ไม่มีวันอีกแล้วที่กมลฉัตรจะหวนกลับไปมีความรักอีกครั้ง แต่จู่ๆ กามเทพที่ไม่ได้รับเชิญอย่างพี่ชายสุดแสบก็ดันอุตริส่งของขวัญมีชีวิตที่ชื่อสายขวัญมาให้เขา แม้ปากจะปฏิเสธเพียงใด แต่หัวใจเขากลับแปลกไปเมื่อได้อยู่ใกล้เธอ สายขวัญแม่ของขวัญใช้หนี้
หากสายขวัญเลือกได้ก็คงไม่อยากที่จะมาตกที่นั่งลำบากเช่นนี้ แต่ในเมื่อกมลฉัตรแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ต้องการเธอ อย่างน้อยก็ทำให้เธอได้มีเวลาหายใจและเริ่มปรับตัวให้กับฐานะของตัวเอง ดีเสียอีก เธอไม่ได้อยากเอาร่างกายขายเพื่อใช้หนี้สักหน่อย แต่เธอต้องการใช้แรงกายทุกอย่างที่มีเพื่อปลดเปลื้องพันธะทั้งหมด แต่ดูเหมือนทำอะไรไปเท่าไร ก็ไม่เคยจะถูกใจกมลฉัตรเลยสักครา แล้วสาวน้อยเช่นเธอจะต้องทำอย่างไรดี
ใครว่าเขารังเกียจสายขวัญ เปล่าเลย มันกลับตรงข้ามกัน ที่กมลฉัตรต้องปฏิเสธสายขวัญมาตลอด เพราะเขาไม่อยากรู้สึกผูกพันกับใครต่างหาก แต่ห้ามสิ่งใดก็ยากเกินกว่าจะห้ามใจตัวเองได้ ก็ในเมื่อเขารู้อยู่เต็มอกว่าสายขวัญมาในฐานะอะไร แล้วเพราะอะไรเขาจะห้ามใจตัวเองต่อไปกันเล่า เมื่อเธอมาทำให้เขาพอใจ เขาก็รับมันไว้อย่างเต็มใจ
แม้จะรู้ว่าโง่และไม่มีทาง แต่ลึกๆในหัวใจของสายขวัญเธอก็ปรารถนามากกว่าจะเป็นแค่ของใช้หนี้ให้กับกมลฉัตร แต่เธอจะมีวันเข้าไปถึงหัวใจที่ปิดตายของเขาแน่หรือ สายขวัญเป็นใคร แล้วกมลฉัตรเป็นใครเธอควรจะสำนึกและเจียมตัวอยู่ตลอด เมื่อถึงเวลาที่ต้องห่างกัน หัวใจมันจะได้เจ็บปวดให้น้อยลงไปกว่านี้ ยามที่ต้องจากกันทั้งเป็น
กมลฉัตรรู้ตัวดีว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายที่แสนดี เอาอกเอาใจใครเก่งกาจหนักหนา แถมขี้หึง ขี้โมโหเสียด้วย แต่เขาก็ไม่เคยคิดปรับปรุงตัวเพื่อใครสักคนยกเว้นเพื่อสายขวัญคนเดียว ในยามที่ไม่มีเธอเคียงข้าง โลกที่เคยสดใสเพราะเสียงหัวเราะ รอยยิ้มและตัวเธอก็พลันมืดมิดลง นี้เขาจะโง่ปิดตายต่อความรักตัวเองไปถึงไหน ในเมื่อหัวใจของกมลฉัตรไม่อาจขาดสายขวัญได้เลยแม้แต่นาทีเดียว เขารู้ตัวดีว่าผิดแค่ไหนที่ทำให้เธอต้องเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เขาสาบานว่านับแต่นี้ เขาจะทำให้เธอมีชีวิตที่มีแต่ความสุข ให้สมกับกามเทพเจ้าเล่ห์วางแผนมาเป็นอย่างดี
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
อย่างที่บอกค่ะว่าชื่อก็เดาทางนิยายได้ นางเอกที่เคยมีเงินทอง แต่ก็หมดสิ้น เมื่อพ่อเสียชิวิตแถมทิ้งหนี้ก้อนโตไว้ให้อีก เธอก็เลยต้องหาทางใช้หนี้ และแน่นอนเข้าล็อก หนี้เสน่หา แต่คราวนี้เจ้าหนี้กลับไม่ได้ต้องการใช้เธอ แต่อยากให้เธอไปเป็นของขวัญให้คนอื่น แน่นอนว่าพระเอกไม่แฮปปี้กับนางเอกสักเท่าไร เพราะช้ำรักมาหลายปีเลยออกจากไม่อยากผูกพันกับใคร เลยพยายามไม่ยุ่งเกี่ยวหรือสุงสิงด้วย แบบว่ากลัวอดใจไม่ไหว แต่แล้วก็ห้ามใจไม่อยู่ สเตปมาแล้วค่ะ ได้แล้วก็ผูกพัน จนกลายเป็นความรัก แต่ก็มีอุปสรรคจากความหึงหวงของพระเอก ที่ทำเอานางเอกเสียใจไปหลายรอบจนนางเอกสุดทนจากความเข้าใจผิดกัน นางเอกนิยายต้องหนีค่ะ แล้วพระเอกต้องตาม เพราะรู้ใจตัวเองแล้ว พ่อแง่แม่งอนนิดหน่อยให้พอหอมปากหอมคอแล้วก็จบกันลงไป
สำหรับพระเอก เป็นตามแบบพระเอกช้ำรักมากบดานใจ มีโลกส่วนตัว เย็นชา ไม่เอาใคร เห็นนางเอกครั้งแรก ใจจริงถูกใจแต่ต้องวางฟอร์มไม่สนใจ แล้วทำเป็นดุใส่ ไม่แยแส แต่ไม่ถึงกับเหยียดหยามแบบขนบนิยายนางเอกใช้หนี้สักเท่าไร ก็พอไหวค่ะ แต่ที่เห็นจะแบบว่าคุณพระเอกค่ะ อยากอัดสักครั้ง คือเวลาพี่แกหึงนางเอกเข้าตา มักจะมาลงที่นางเอกด้วยพิษเสน่หาทุกที แต่ถ้ามองโดยรวมพระเอกถือว่าใช้ได้เลยนะคะ แกขี้หึงจนเรียกว่าหน้ามืด ชอบตอนหึงนางเอกที่ดันเอาคุ้กกี้ที่นางเอกอบให้กิน และเขาถือว่าเป็นของเขาไปให้คนอื่นกิน งอนอย่างแรง นางเอกเลยต้องมางอนง้อเสียแทบแย่
พระเอกเรื่องนี้ก็ยังดีตรงไม่ปล้ำนางเอกตั้งแต่ตอนแรก และเมื่อถึงเวลาหวานๆ อ้อนนางเอกก็น่ารักดีค่ะ และชอบอีกอย่างตรงที่ถึงแม้แกจะเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อน แต่ก็ไม่ได้หวงห้ามหากนางเอกจะต้องเรียนให้จบก่อนที่จะแต่งงานกับเขา ดีค่ะฟีน่าชอบพระเอกที่เห็นคุณค่าตรงนี้
ส่วนนางเอก เรียกได้ว่าอารายจะสมบูรณ์แบบขนาดนั้น สวย น่ารัก นิสัยดี เก่งงานบ้านงานเรือน สดใส ร่าเริง ขี้อ้อน ช่างเอาใจ แบบนี้ไม่ให้พระเอกหลงได้ไง ขนาดฟีน่าอ่านแล้วยังแบบว่านี้มันคนหรือตุ๊กตากันแน่ ฟีน่าชอบในความน่ารัก สดใสมองโลกในแง่ดีของเธอค่ะ ดูเหมือนตัดกับพระเอกไปเลย เพราะเขาแข็งกระด้าง ไม่อ่อนหวานเอาเสียเลย แต่มันก็เป็นส่วนผสมที่ลงตัว นางเอกเธอจะน่าเอ็นดูสุดๆค่ะ ไม่มีอะไรให้เราเกลียดหรือเขม่นเลย แถมจะไปโกรธพระเอกแทนด้วยซ้ำที่ทำให้นางเอกร้องไห้บ่อยๆ ดีนะนางเอกเป็นคนไม่เจ้าคิดเจ้าแค้น แค่ขี้งอนเล็กน้อย ไม่งั้นพระเอกคงได้ลำบากค่ะ เพราะทำเธอเสียใจบ่อยๆ แต่ไม่ถึงกับเสียใจอย่างแรง ก็แค่คนรักเขางอนกันอะไรแบบนั้น
จะว่าโทนเรื่องนี้เบากว่าเล่มก่อนก็ได้นะคะ เพราะเป็นมุกอมตะอีกมุกหนึ่งของนิยายค่ะ หนี้เสน่หา ที่บุพการีสร้างไว้แต่นางเอกต้องใช้หนี้ ที่พวกเธอจะโชคดีทุกครั้งที่จากนางบำเรอมาเป็นเมียตัวจริงเสียงจริง เรื่องนี้มันดูเบาสบายเพราะมาจากบทบาทของนางเอกที่อายุแค่สิบเก้าค่ะ มันเลยออกแนวน่ารักใสๆในช่วงแรก
ฟีน่าชอบที่พระเอกไม่หื่นใส่นางเอกหรือประเภทด่า ประฌามแล้วกระชากมาจูบ จบลงที่เตียงในคืนแรกที่เจอหน้ากัน แบบนั้นฟีน่าจะไม่นิยมเท่าไรค่ะ แต่พระเอกที่ปฏิเสธเธอมาตลอด ค่อยๆสร้างความผูกพันที่ไม่ได้ตั้งใจให้แก่กันและกัน จนห้ามปรารถนาในหัวใจไม่ได้
ฟีน่าจะชอบการสร้างความรู้สึกที่ดีต่อกันค่ะ แม้พระเอกจะออกแนวใจร้าย ปากร้ายไปบ้าง แต่ก็ไม่ถึงเหี้ยมโหดใจร้าย ไม่งั้นนางเอกคงไม่กล้าอ้อนขอทำโน่น ทำนี้บ่อยๆ ไงล่ะเจอฤทธิ์สาวขี้อ้อนเข้าไป จอดสนิทเลยค่ะ ให้ใจแข็งแค่ไหนก็ต้องอ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟล่ะ และยิ่งสาวน้อยคนนี้ประมาณเห็นพระเอกเป็นฮีโร่ อะไรๆ คุณฉัตรก็เก่งที่สุด ผู้ชายคนไหนจะไม่หลง มีเมียเด็กมันชุ่มชื่นหัวใจจริงๆ
แต่ที่ฟีน่าไม่ค่อยแนวเลยคือการทำโทษนางเอกจากพิษเสน่หาค่ะ เหตุการณ์ที่ฟีน่าไม่ชอบใจเอาเลยคือ ฉากให้นางเอกยืนข้างเตียงแล้วถอดเสื้อผ้าเนี่ย และฉากที่พระเอกโมโหหึงนางเอกแล้วได้เธอในสถานที่ไม่เหมาะสม และเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธกรุ่น อ้ออีกฉากค่ะ ตอนท้ายก่อนจะจากกัน ที่รู้ทั้งรู้ว่านางเอกรู้สึกเช่นไรก็ยังทำ แม้ทุกครั้งที่ทำจะมาเสียใจตอนท้าย แต่ฟีน่าไม่แนวเลยค่ะ มันเหมือนพระเอกไม่คิดถึงใจนางเอกเลยแม้แต่ครั้งเดียว ต้องการจะลงโทษให้เธอได้เจ็บอาย และสิ่งที่ทำลงไป สำหรับผู้หญิงอย่างเรามันบาดในความรู้สึกมากค่ะ ดีนะว่านางเอกเป็นเด็กมาก เธอเลยไม่เกลียดพระเอกเท่าไร แต่ถ้าเป็นเราคงจะไม่ไหวค่ะ คงจะมีเคืองใจกันกว่านี้ มีใครมิรู้บางคนแซวว่า แกลำเอียงที่บางเรื่องแกรับได้ แหมๆๆๆ ไม่ใช่รับไม่ได้ค่ะ แต่ติดในใจนิดหนึ่ง เหมือนสามีข่มขืนจิตใจภรรยาไปค่า บางเรื่องที่อ่านได้ ก็อ่านตอนเด็กๆ มันพอรับได้ ตอนนี้เริ่มเรื่องมาก เป็นไปตามวัย 55555
หากมองโดยรวมก็จัดโอเคค่ะ เพราะพระเอกแกเป็นพวกปากแข็งสมเป็นผู้ชาย ไม่ค่อยชอบอธิบายใดๆ ขี้หึงแบบวายร้ายแต่ก็ไม่ใช่คนเก๊กมากมาย พอรู้ว่าขาดเขาไม่ได้ก็รีบตามมาง้องอน ใช่ๆ ฟีน่าลืมไป ฟีน่าก็แอบน้อยใจแทนนางเอกที่โดนพระเอกตำหนิครั้งสุดท้ายด้วยค่ะ มันจี๊ดๆใจมากค่ะ ไม่มาเหลียวแลฉันเลยดูซิ นางเอกเจ็บมากเลยนะ แต่แกหายไปไหน แม้จะไปหาอะไรมาง้อเถอะ สมควรแล้วที่โดนทิ้ง ชิ
กลับมาต่อค่ะ นิยายในช่วงแรกๆที่พระเอกยังไม่ได้นางเอกจะโอเคนะคะ กลับตอนง้อแล้ว เพราะจะน่ารักมาก แต่ช่วงพระเอก ลมเพชรหึงมันแล่นมากนี้ น่าอัดค่ะ ขัดใจฟีน่าอย่างแรงหลายฉากอย่างที่บอกไป
ในเรื่องนี้จะมีการเกริ่นๆ ถึงนิยายเล่มอื่นไว้ด้วยค่ะอย่างศิระกับยอดขวัญ จากขวัญศิระ และน่าจะมีเรื่องของกมลภัทรด้วยมั๊งค่ะ อย่างฟีน่าเนี่ยชอบขวัญศิระก็เลยทำให้อยากอ่านค่ะ
พูดถึงในแง่การที่พี่ชายพระเอกส่งนางเอกมาใช้หนี้แทนเนี่ย ตอนแรกๆฟีน่าก็ไม่ค่อยจะเห็นด้วยนะคะ แต่พอมาฉลาดที่หลังว่าทุกอย่างมันมีที่มา ก็แบบว่า พี่ชายพระเอกนี้ช่างคิดเหอะ
ในส่วนของตัวเรื่องมันค่อนข้างจะใช้ฉากเดิม เหตุการณ์เดิม สถานการณ์เดิมไปหน่อยค่ะ นางเอกตื่นมาชงกาแฟให้พระเอก พระเอกไปไร่ นางเอกไปโรงครัว เจอกันตอนเที่ยง ตกบ่ายไปโรงเลี้ยงม้า ตอนเย็นกินข้าวแล้วเข้านอนพร้อมกัน ตื่นเช้าก็เป็นเช่นนี้ ก็เข้าใจว่าเป็นเรื่องในไร่ค่ะ แต่หลายๆอย่างมันวนอยู่ในสถานที่และสถานการณ์เดียวกันไปหน่อยค่ะ ทำให้รู้สึกว่าเรื่องมันซ้ำและเอื่อยไปหน่อยค่ะ เมื่อว่าการดำเนินเรื่องไม่มีอะไรคืบหน้าไปไหนสักเท่าไร แต่จะมาดีขึ้นในช่วงหลังๆค่ะ ที่เริ่มมีฉากอื่นมาบ้าง
แต่ถ้าให้เทียบกับเล่มแรก ฟีน่าชอบบทบาทของปลื้มใจมากกว่าหน่อยหนึ่งค่ะ แม้ว่าเธอจะต้องมีอะไรกับพระเอกเพราะความพาลของพระเอก แต่เธอดูเหมือนจะปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเองได้ดีกว่าค่ะ แต่ความน่ารักของนางเอกเรื่องนี้กินขาดค่ะ
ฟีน่ามาสังเกตุแล้วสองเรื่องนี้มีโทนคล้ายกันตรง นางเอกมักจะโดนพระเอกทำร้ายศักดิ์ศรีในใจค่ะ ซึ่งนั้นเป็นจุดที่ฟีน่าค่อนข้างอ่อนไหวว่า คนเราจะรักกัน ต้องให้เกียรให้ศักดิ์ศรีของกันและกันค่ะ ความรู้สึกมันละเอียดอ่อนมาก จนมันจะเป็นแผลไปตลอดกาล และยิ่งพระเอกเรื่องนี้ต่างจากเรื่องก่อน ที่ติดจะหยิ่งและไม่พูดสักเท่าไร ก็เลยดูเหมือนใจร้ายนิดๆค่ะ เล่มก่อนเวลาแกทำผิดก็ต้องรีบง้อ เพราะฉันมันผิดจริงๆ เรื่องก็ไม่ถึงขนาดว่า เฉยเมย แต่ขอโทษแล้วเงียบไป คือประมาณนิสัยผู้ชายล่ะนะ ไม่ชอบพูดมาก ก็ขอโทษแล้วไง แล้วไปทำอย่างอื่นให้แทนคำขอโทษ
โดยรวมแล้วยังจัดว่า น่ารัก อ่านได้นะคะ แต่อาจจะมีติดใจเล็กๆ เพราะช่วงเหตุการณ์ที่พระเอกทำกับนางเอกเกินไปนิดหนึ่งนั่นล่ะคะ แต่นอกนั้นก็ใช้ได้ค่ะ พระเอกรักแบบขรึมๆ เงียบๆ แต่ขี้หึง และมาได้ใจในตอนหลังสุดๆ เพราะรักนางเอกมากมาย เมียเด็กมันก็งี้ล่ะ น่ารักสะสวย ต้องหมั่นเอาอกเอาใจกันหน่อย เด๋วจะโดนทิ้งเอาถ้าทำตัวงี่เง่า ทุกอย่างมันดีก็ตรงนางเอกด้วยค่ะ ไม่เจ้าคิดเจ้าแค้น เพราะเธอเด็กมากจนใสซื่อ ไม่มีอะไรให้อภัยพระเอกไม่ได้ พระเอกแสนโชคดีไปค่ะ แต่ก็เอาน่ะ พระเอกไม่ได้เลวร้ายเกินไป เวลารักหวงแหนก็น่ารัก โรแมนติกดีค่ะ