เนื่องจากตอนนี้ฟีน่าเปิดเวบเองแล้ว ขอย้ายรีวิวไปที่เวบนะคะ ใครอยากอ่านรีวิวนิยายเล่มอื่นๆ ที่ฟีน่ายัายไปลงหรือรีวิวนิยายใหม่ๆ ไปอ่านได้ที่เวบ philiciana.com นะคะ สำหรับเรื่องนี้กดไปอ่านได้เลยนะคะ รีวิววิวาห์สั่งรัก Wanchaya
วิวาห์สั่งรักเป็นนิยายแนวเบ๊า เบา เหมาะสมภาวะการณ์เช่นนี้แล ฟีน่าหยิบมาอ่านกลางสายชลกะนางฟ้า เอ๊ย ตอนน้ำท่วมค่ะ(ปล.แซวไปงั้นล่ะดูไม่ได้ค่ะหญ้าเยอะเกิน) เป็นแนวประมาณว่าพระเอกเพลย์บอยไม่รักใครหรอก แต่เจอนางเอกเพราะอุบัติเหตุรถชนกัน ก็เข้าทำนอง เมื่อแรกพบสบพักตร์ก้อรักน้องยา แต่ต้องตัดใจเพราะมีคู่หมั้นที่ไม่เคยเห็นหน้าตา วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ก็ได้มาพบกันอีกครั้ง สุดแสนจะประหลาดใจ แม่สาวน้อยที่อุตส่าห์ตัดใจกลับกลายเป็นว่าที่ภรรยา พอๆกับนางเอกที่ไม่คิดว่า คนที่ตัวเองอุตส่าห์ปลงใจว่าแต่งงานตามพ่อแม่หาให้จะคือพระเอก คนที่เธอแอบมองเขามาถึงสามปี
นิยายเลยออกแนวเบาหวานจับค่ะ เพราะพระเอกกะนางเอก รักกันอะไรจะขนาดนั้น เข้าใจกันง่ายดาย พระเอกที่ไม่เคยรักใคร และรักนางเอกมาตลอดสามปีก็ได้หวานโชว์ ไม่แคร์สื่อ ที่เคยเย็นชาประหนึ่งน้ำแข็งขั้วโลก ก็มาออกหวานจ๋อย เหมาะสำหรับคนที่ชอบพระเอกรักนางเอกโอเวอร์อะไรแบบนั้น ผู้ชายที่หาได้แต่นิยายเท่านั้นค่ะ ตัวจริงจะไปหาที่ไหนได้เนี่ย แกจะรัก จะทนุถนอม เอาใจใส่อะไรได้อีก เป็นพวกเพลย์บอยกลับใจมาเป็นคนรักเมียมากมาย คุณสมบัติก็ครบถ้วนสมบูรณ์ หน้าตาดีขั้นเทพ รวยเว่อร์ เอาใจก็ก้อเก่ง รักนางเอกเป็นที่สุด
พอๆกับนางเอกนั่นล่ะคะ กิ่งทองใบหยกของแท้ สวย ฉลาดทั้งเรื่องงานและเรื่องพระเอก เขาจะเคยเจ้าชู้บ้างไม่เป็นไร รับได้ เพราะเชื่อมั่นว่าตอนนี้เขารักฉันคนเดียว นางอิจฉาไม่สามารถใส่ไฟเพราะเจ้าหล่อนมั่นใจในพระเอกสุดๆ แถมด้วยโชคดีอีกประการ พ่อแม่สามีก็รักประหนึ่งลูกสาวในไส้ คือหากคุณอยากจะเกิดมาโชคดีเยี่ยงนี้ ตอนทำบุญใส่นิยายอย่างนี้ในบาตรพระได้ไหมเนี่ย เผื่ออานิสงส์จะส่งผลให้มีสามีแบบนี้กะเขาบ้าง อิๆๆๆ
อ่านจบแล้วก็ชอบค่ะ น่ารักดี ไม่มีหญ้าสด ฟางแห้งให้พระเอก นางเอกได้เคี้ยวเอื้อง คือฉลาดล้ำทันเล่ห์เหลี่ยมตัวอิจฉาทุกตัว เลี่ยนกันดีค่ะ อ่านแล้วสบายกาย สบายใจว่า โลกนี้มันจะหวานอะไรกันหนักกันหนาเนี่ยสองคนเนี่ย รักกันน้อยๆหน่อยก็ได้ย่ะ โอเว่อร์ไปถึงไหนย่ะ หมั่นไส้นะเนี่ย น้ำยิ่งท่วมๆอยู่(คืออิจฉานั่นล่ะ) คือถ้าพูดในมุมมองนิยายรักหวานจ๋อย ไม่ต้องหาสาระอะไรก็ถือว่าผ่านค่ะ เบาสมองดี
และเป็นอะไรที่ยอดฮิตมากมาย นิยายเล่มหนึ่งต้องมีของแถม เพราะใช่จะมีแค่คู่พระเอก นางเอก ยังพ่วงเพื่อนนางเอกไปอีกสามคน สองคนอาจจะเรื่องราวเยอะหน่อย คนที่สามมีนิดหนึ่ง จะคงไม่กล้าทิ้งไว้ให้เจ้าหล่อนเดียวดายเลยให้มีคู่กันไป จะได้ครบสมบูรณ์ ส่วนหนุ่มๆก็เพื่อนพระเอกนั่นล่ะ ประหยัดงบประมาณตัวละครดีค่ะ ซึ่งฟีน่าเองน่ะบอกตรงๆว่าใจจริงเป็นคนไม่ค่อยชอบนิยายหลายคู่ค่ะ เพราะมันกินเนื้อหานิยายไป แต่วิวาห์สั่งรักมันออกแนวหวาน ไม่ต้องมีอะไรมาก แค่ให้พระเอกนางเอกโชว์ฉากหวานกันก็เลี่ยนได้ล่ะ มีฉากอื่นมาบ้างก็คงจะดี
อย่างที่บอกว่าตัวฟีน่าเองชอบนิยายหวานๆ เลี่ยนๆนี้ยิ่งชอบเพราะขี้เกียจคิดมาก เล่มนี้ก็ถือว่าโอเค แต่ใช่ว่าจะไม่มีอะไรให้เม้นท์นะคะ ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องการจัดคำและตัดคำของสนพ.ค่ะ เห็นแล้วมันรู้สึกแปลกประหลาดใจมากว่าทำไมมันหลุดได้ขนาดนี้ ที่เห็นบ่อยสุดคือ หากมีคำว่าดร.พชรมาเมื่อใด แกจะมาโดดๆตลอด อย่าง ดร.พชร ยื่นมือไป ดร.พชร ด่าลูกน้อง สารพัด ดร.พชร คือมันเป็นประโยคที่เขียนติดกับประธานอยู่แล้ว ทำไมถึงเว้นวรรค จนแอบปลงใจว่าสงสัยเขาจะจัดคำเช่นนี้ตลอด แต่บางทีก็เขียนติดกัน บางที่เว้นวรรค วุ่นวายดีนักแล
การตัดคำเพื่อขึ้นบรรทัดใหม่ที่ประแปลกๆ เช่นชื่อของแม่นางเอก ผกามาศ ก็ดันทิ้งไว้บรรทัดบนว่าผกา ส่วนมาศไปไว้อีกบรรทัดเฉยเลย พีระก็เช่นกัน พีบรรทัดหนึ่ง ระบรรทัดหนึ่ง ยังเจออีกหลายคำอย่างคู่บ่าวสาว ง่ายๆคือในเล่มนี้การตัดคำผิดเยอะจนคนสายตาแย่อย่างฟีน่าเจอประจำ
ส่วนคำผิด ไม่แน่ใจว่ามีขนาดไหน แต่ที่เจอก็คือเฟอร์เฟค จริงๆมันควรจะเป็นเพอร์เฟคนี้ค่ะ และที่เห็นชัดๆอีกสองคำคือ ตอนที่พระเอกขับรถให้นางเอกนั่ง นางเอกเลยพูดประมาณว่าพระเอกคงเคยทำให้ผู้หญิงอื่นๆบ่อยๆล่ะซิ พระเอกก็เลยตอบว่า มีผู้หญิงเคยนั่งแค่สองคนๆ แรกคือแม่ กรณีนี้ใช้ไม้ยมกไม่ได้นะคะ ต้องบอกว่า แค่สองคน คนแรกคือต่างหาก และอีกคำที่เห็นแล้วขำดี จำไม่ได้แล้วว่าตรงไหน แต่เป็นคำว่าเดินได้สามเก้า จะใบ้หวยหรือคะ ต้องเขียนว่าเดินได้สามก้าวถึงจะถูกต้อง ฟีน่าจดๆไว้แค่นี้ค่ะ เพราะความจำไม่ดี เลยอยากจะบอกว่าระวังเรื่องการตรวจคำ ตัดคำ และประโยคของนิยายหน่อยค่ะ
นิสัยของพระเอกที่ดูแปลกๆนิดหนึ่งในสายตาฟีน่า ตัวเองจะพยายามไม่คิดมากในเรื่องความสมจริงสมจังของการเป็นนักธุรกิจใหญ่ของพระเอกค่ะ คือแม้ว่าฟีน่าจะชอบนะคะเพราะนิยายมันน่ารักดี แต่ความเชื่อว่าพระเอกเป็นนักธุรกิจพันล้าน ฟีน่ายังไม่ค่อยเชื่อค่ะ แกดูมีบุคลิกไม่ใช่นักธุรกิจเท่าไร คือเชื่อตามตัวหนังสือแต่ไม่อินพอที่จะคิดว่าผู้ชายคนนี้มีตัวตนจริง ที่ทำให้ไม่อินเลยคือฉากที่เจอข่าวหาว่านางเอกเป็นสาวไซด์ไลน์ พระเอกถึงกับด่าออกมาด้วยถ้อยคำนั้น เหมือนนักเลงมากไปนิดค่ะ ถ้าแค่ปาหนังสือพิมพ์ เม้มปาก ดวงตาดุดันก็ยังพอไหว แต่เล่นผรุสวาทแบบนั้นไม่ค่อยเข้ากับมาดนักธุรกิจนิดหนึ่ง แกโมโหแล้วเอะอะมะโทงจริงๆ
เหมือนกับนางเอก เธอก็น่ารัก เรียบร้อยสมกับอายุแต่ไม่ถึงกับอ่อนโยนเกินไป อาจจะดูขัดๆบ้างในบางคำพูด แต่ก็คิดเสียว่าเพื่อนคุยกัน ไม่แปลก แต่ที่แปลกใจนิดหนึ่งคือ นางเอกจะอายตลอดเวลาพระเอกหวานใส่ในที่สาธารณะ แต่ดันไปจูบเขาเพื่อปิดปากไม่ให้หลุดปากไปว่าเธอเป็นเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าที่นางอิจฉากำลังด่าว่าเธอไม่มีเงินซื้อ แค่เอามือปิดปากก็ได้แล้วนี้คะ กลับจูบพระเอกแทน เลยไม่ค่อยเข้าใจสักหน่อยว่าตกลงขี้อายยังไงเนี่ย
ความบังเอิญเกิดขึ้นบนนิยายได้มากมายไม่มีขีดจำกัด ฟีน่าว่ามันบังเอิญไปหน่อยค่ะ บังเอิญว่าพ่อแม่พระเอก นางเอกเป็นเพื่อนกัน บังเอิญอีกว่าพ่อแม่ของเพื่อนพระเอกและเพื่อนนางเอกที่มาเป็นคู่กัน พ่อแม่ของสองฝ่ายก็รู้จักกันหมดอีก มันดูเฝือมาก อะไรจะมุกเดียวกันถึงสามคู่
นางอิจฉา เป็นนางอิจฉาตามตำนานเลยค่ะ กรี๊ดสลบตบกระจาย จะมีนิ่งๆอยู่กับหนึ่งคน นอกนั้นเหมือนนางอิจฉาละครหลังข่าวมาก ชอบเกาะแกะพระเอกและหนุ่ม เอาตัวกระแทกสาวๆให้กระเด็น ด่าอะไรแบบนั้น อ่านไปก็นี้ล่ะนางอิจฉายอดฮิต แล้วแต่ละคนต้องเป็นนางแบบ ดาราเสียด้วย มันไม่ผิดหรอกค่ะ แต่นึกถึงความจริงคนดังที่ไหนจะไปกล้าด่าคนอื่นกลางที่สาธารณะเนี่ย ปาปารัชซี่เพียบ คนก็รู้จัก อันนี้ไม่ได้เม้นท์เฉพาะเรื่องนี้ค่ะ แต่เห็นนิยายหลายเรื่องเป็นแบบนี้ค่ะ ก็เลยคิดว่าพวกเธอคงเป็นนางอิจฉาตามขนบแหงๆ
และอีกหนึ่งความยอดฮิต ลูกแฝดของพระเอกนางเอก เพื่อให้คุ้มค่ากับการท้องหนึ่งครั้ง นิยายจึงนิยมให้มีลูกครั้งหนึ่งได้สอง แต่เล่มนี้คุ้มกว่าปาเข้าไปสาม จริงๆมันไม่มีอะไรผิดหรอกค่ะ แต่แอบขำ นิยายไทยเด๋วนี้นิยมลูกแฝดกันจริงๆ ทั้งๆที่ความจริงหายากอยู่นะเนี่ย แต่นะมันนิยายนี้จะไปเอาอะไรมาก
บ่นๆเนี่ย แต่ก็ชอบนะคะ เพราะอ่านเอาสบายใจค่ะ ไม่ต้องคิดมาก ไม่ปวดหัว อ่านไปก็ยิ้มเพราะพระเอก นางเอกรักกันหวานเลี่ยนดีค่ะ ในช่วงเวลาเครียดๆอ่านก็ผ่อนคลายดีค่ะ ฟีน่าอ่านไปสองรอบเลยเพราะต้องการอะไรที่มันรู้สึกดีในเวลาเช่นนี้ค่ะ
ปล.ช่วงนี้จะพยายามเอารีวิวลงให้ถี่หน่อยนะคะ ชดเชยที่หายไปนาน ตัวเองอ่านหลายเล่มแต่ไม่มีเวลารีวิวเลยค่ะ มีทั้งชอบและบ่น แต่หนักไปทางบ่นเสียมากกว่า