ผลงานเล่มใหม่ของพุดแก้วมาแล้วค่ะ หนังสือมาไม่นาน รีวิวก็รีบตามออกมา เพราะว่าฟีน่าอยากอ่านมาก มีเพื่อนรอเม้ามอยกันหลายคน ได้มาปุ๊บ จัดไปทันใดค่ะ คนที่รอรีวิวเพื่อจะได้ไม่รอนานเท่าไร งานนี้ไม่มีดองค่ะ

เนื้อแท้ของพล็อตมันก็คล้ายๆ กับการจับตัวคนที่อีกฝ่ายรักไป เพื่อทำให้ศัตรูของตัวเองเจ็บปวดถึงที่สุด นางเอกก็ตกอยู่ในสภาพนั้น แต่เธอต้องบอกว่าอยู่ในคราวเคราะห์หนัก พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก พระราหูอม เมื่ออุบัติเหตุใหญ่พรากคนในครอบครัวไปหมด พอฟื้นคืนสติ กลายเป็นจำเลยรัก ท่ามกลางเกาะสวาท หาดสวรรค์ ที่ไหนสักแห่งบนโลกนี้ นายหัว เอ๊ยไม่ใช่ ผู้ชายที่เธอไม่รู้จักก็พร่ำบอกว่าจะใช้เธอจัดการกับใครบางคนที่เป็นคู่หมั้นคู่หมายเธอ แน่นอนว่าเธอแค่เสียใจแต่ไม่ได้เสียสติ เธอไม่รู้จักคนที่ถูกยัดเยียดให้เป็นว่าที่สามีในอนาคต กว่าจะมารู่ว่า อีตานั้นมันโรคจิตที่หลงชอบนางเอกฝ่ายเดียวจนเข้าข่ายโมเมก็ต้องสิ้นเปลืองน้ำลายไปไม่น้อย แต่ไม่ใช่ว่าการจับผิดตัวจะจบลงง่ายๆ ทางใครทางมัน เพราะพระเอกก็ยังเก็บตัวเธอไว้ แต่ด้วยเหตุผลอื่นตามมาด้วย โดยเฉพาะวาระซ่อนเร้นเป็นห่วงเป็นใยที่ดูลึกสุดใจไปสักหน่อย เพราะมันถูกมองว่าเป็นเผด็จการ ในความรักที่ดูไม่มั่นคง ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เหลือใครบนโลกนี้แล้ว เธออยากได้คนที่เธอจะฝากชีวิตไว้กับเขาได้ แต่ไม่รู้กามเทพจะเล่นตลกอะไร ผู้ชายคนนั้นกลับปากคอเราะราย ใจร้อน เอาแต่ใจตัวเองแบบสุดขีด แต่ไม่ว่าเขาจะมีข้อเสียเยอะไหน มันก็ถูกลบล้างไปด้วยคำว่าเขารักและเป็นห่วงเธอชนิดที่ไม่เคยมีใครทำได้

อ่านนิยายเล่มนี้ไป ก็อยากจะแหวกหนังสือเข้าไปเอาขวดฟาดหัวพระเอกเป็นระยะๆ นะคะ เพราะความใจร้อนของพระเอกนี้ละ จนบางทีกลายเป็นคนที่บังคับแทบจะทุกอย่างในชีวิตนางเอก เผด็จการตัวพ่อ แม้จะรู้ว่าการกระทำหลายๆ อย่างมันเป็นผลดีต่อนางเอกไม่ว่าจะทางตรงหรืออ้อม แต่บางทีมันก็เหลืออดเหมือนกันนะคะ พระเอกเล่มนี้บอกได้เลยว่าเขาไม่ใช่คนปากหวาน อ่อนโยนใจดีเหมือนพระเอกเล่มอื่นๆของพุดแก้วนะคะ เพราะพี่ท่านอารมณ์ร้ายขนาดนั้น เป็นพวกผู้ชายมีปมในใจปมใหญ่มาก ใครรักพระเอกต้องเป็นคนที่มีความอดทนสูงมาก ซึ่งคนนั้นคงไม่ใช่พีน่าแน่นอนค่ะ บังคับมากขนาดนั้น คิดแทนเราเองขนาดนั้น ได้มีการทำร้ายร่างกายกันแน่นอนค่ะ เพราะเราก็ไม่ยอมคนสักเท่าไร (แหงละ หล่อนเป็นแค่คนอ่านไม่ใช่นางเอกนิยาย)

บรรยายเสียคุณเล็กพระเอกของเรา กลายเป็นตัวร้ายหรือพระเอกกันแน่ แกก็เกือบๆนะคะ ตัวเกือบจะร้ายในเรื่องสู้พระเอกไม่ได้เลยค่ะ แต่ถึงแม้ว่าพระเอกจะดูมีข้อเสียชนิดที่ว่าสาธยายสามวันสามคืนก็ไม่จบ แต่ในความปากร้ายของพระเอกมันแฝงไปด้วยความห่วงใยนางเอก สำหรับคนแบบเขา ไม่เคยต้องมาสนใจว่าผู้หญิงสักคนหนึ่งจะเป็นจะตายยังไง กลัวว่าเธอจะจิตหลุดฆ่าตัวตาย อดข้าวอดน้ำ หรือท้อแท้กับการมีชีวิตอยู่ไปเมื่อต้องเห็นครอบครัวตายไปต่อหน้าแบบนั้น แต่เขาเป็นคนที่ไม่สามารถเปิดใจกับใครได้อย่างง่ายดายและชินกับการที่คิดว่าสิ่งที่ทำถูกต้องและดีที่สุด การที่เขาเลือกบังคับนางเอกหลายๆ อย่างก็เพื่อชีวิตที่ดีของเธอทั้งนั้น แต่แล้วทำไมนางจะต้องรู้สึกว่าไม่ไหวแล้วกับสิ่งที่ถูกบังคับแบบนี้ แม้ว่าพระเอกจะมีบุคลิกดูหัวดื้อ หัวรั้น เกรียนตัวพ่อในบางเวลา แต่เขาเป็นพวกรักใครแล้วรักจริง ปกป้องแบบสุดขีด ใครหาญกล้ามาทำให้นางเอกไม่สบายใจ พ่อซัดไม่เลี้ยง โดยที่แกลืมไปว่าตัวแกนั่นละตัวดีเลย จนอยากจะบอกนางเอกว่าศรีทนได้จริงๆนะเนี่ย

มีความรู้สึกนิดๆ ว่านางเอกเรื่องนี้ต้องเจอบททดสอบสภาวะทางจิตหนักหน่วงดีแท้ ตั้งแต่ครอบครัวที่ตายจนกระทั่งตัวพระเอกเอง โปรฯที่ไม่ได้อยากได้ แฟน หล่อ รวยแต่เป็นเด็กมีปัญหาระดับชาติ ในยามที่รักกัน นางเอกใจเย็นมาก ถ้าไม่เพราะรักเขาจนรับในนิสัยอันแสนจะแปรปรวนของเขาก็คงปลงตกไปแล้วว่ารักได้แต่เลิกรักไม่ได้ พ่อไม่ยอมง่ายๆ หรอก เล่นประกาศิตไว้แล้วว่าไม่มีทางที่เขาจะทำให้เธอทิ้งเขาได้ลงคอ เพราะเขาจะทำดีกับนางเอกคนเดียว คุ้มค่าไหมเนี่ย แต่คิดเอาแล้วกันว่าพอไหวอยู่นะ

หนังสือของพุดแก้วในพักหลังๆ ค่อยข้างจะมีเนื้อหา การดำเนินเรื่อง พล็อตที่นำเสนอมากขึ้นนะคะ ก่อนจะอ่านกามเทพลอยลม ฟีน่าไปรื้อหนังสือทำมือของนักเขียนลงมาอ่าน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นงานยุคแรกๆของนักเขียน ที่เราอ่านแล้วจะยังไม่รู้สึกอินหรือว่ามันใช่มาก เดี๋ยวคิดว่าจะหยิบมารีวิวสักเล่ม แต่พอมาเล่มหลัง ตั้งแต่ฟีน่าอ่านพรางลิขิต รู้สึกเลยว่ามีอะไรที่เปลี่ยนแปลงไปเยอะ มาในเล่มนี้ ต้องบอกว่าน่าจะถูกใจคอดรามามาก อาจจะไม่ถึงกับเครียด พระเอกเลวกระทำย่ำยีนางเอก พระเอกไม่ทำแน่นอนค่ะ ไอ้อาการโจรป่า ถ้าไม่ยอมแล้วพี่จะปล้ำ พี่จะปล้ำให้หนำใจน่ะมันมี แต่แกไม่ทำหรอก ได้แต่คิดว่าเมื่อไรจะยอมๆ สัก แถมดันไปบังคับให้นางเอกทำอย่างอื่นแทน นั่นก็คือการออกกำลังกายแบบหนักหน่วง แต่เพื่ออะไรพระเอกจึงบังคับนางเอกต้องไปลองอ่าน แล้วเราจะเริ่มเข้าใจถึงหลายๆ อย่างในตัวพระเอก ในความร้ายกาจไร้น้ำใจของเขา กลับมีสายใยบางอย่างที่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องห่วงผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน

อย่างที่บอกว่าเล่มนี้มีความดรามาเอาเรื่องเลยค่ะ ซึ่งเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับพระเอก แนะนำว่าถ้าอยากเข้าใจต้องอ่านอุบัติซ้อนเงามาก่อนเลยค่ะ ทุกอย่างอยู่ในเล่มนั้นจนหมดสิ้นว่าทำไมพระเอกถึงเป็นคนแบบนี้ ตัวฟีน่าเองก็ชอบอุบัติรักซ้อนเงาเหมือนกันนะคะ มีความดรามาแต่โรแมนติคชนิดนี้ค่อนข้างถูกใจตัวเอง ต่อมาด้วยหวนรัก แล้วก็เล่มนี้ จัดเป็นเนื้อเรื่องที่เกี่ยวข้องกันชนิดทีว่าควรอ่านไล่เล่มเลยค่ะ ไม่ใช่แค่ตัวพระเอกเองที่ทำให้เกิดเนื้อเรื่อง แต่สิ่งที่พระเอกคิดและลงมือทำไปเพราะคำว่าหวังดีกับนางเอกมันก็ทำให้มีเรื่องที่ทำให้เราต้องลุ้น โดยเฉพาะฉากที่ฟีน่าชอบที่สุดในเล่มนี้ เป็นการระเบิดอารมณ์ของนางเอก คำรักที่ได้รับฟังมันมีอยู่จริงหรือ หรือมันเป็นแค่เรื่องหลอกลวงที่เขามาให้เธอคล้อยตามและยอมเป็นเหยื่อให้เขาจัดการกับศัตรูโดยที่ไม่คิดถึงใจเธอเลย เธอเสมือนโดนหักหลังจากคนที่รัก จนเป็นที่มาของการที่พระเอกสำนึกตัวแล้วว่าทำอะไรผิดพลาดลงไป เป็นฉากที่ฟีน่าจี๊ดใจมากที่สุด สงสารนางเอกมากๆ ที่ต้องเจอกับสถานการณ์แบบนั้น มันทำให้ความสัมพันธ์ที่เปราะบางเกือบไม่เหลืออะไร ถ้าไม่ใช่นางเอกที่รักและพร้อมให้อภัยผู้ชายโง่ๆคนนั้น และมันก็สอนพระเอกให้รู้จักว่ารักไม่ใช่การบังคับ แต่คือการแบ่งปันทุกอย่างระหว่างคนสองคน ไม่มีใครชอบถูกหลอกหรือไม่บอกความจริง เหมือนเธอไว้วางใจไม่ได้ เป็นจุดที่เปลี่ยนแปลงอะไรครั้งใหญ่ในการใช้ชีวิตของพระเอก ถ้าเขาคิดจะให้รักครั้งนี้อยู่รอด ถ้าเขาไม่เปลี่ยน เขาก็คงต้องอยู่อย่างคนไร้คนรักไปตลอดชีวิต

ที่คุยกับนักเขียนสิ่งหนึ่งที่เห็นด้วยคือ ถ้าคุณเปเป้ของน้ำหอม จากรักขัดดอกเป็นเทวดา คุณเล็กจากเรื่องนี้ก็ซาตานของเลขยาจริงๆ หลายครั้งที่คนอ่านรู้สึกว่าคุณเล็กนิสัยไม่ดี ทำไมชอบบังคับ เอาแต่สั่ง ไม่เคยรู้สึกว่าเราสองคนต้องแบ่งปันสิ่งใดในชีวิต แต่ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เป็นคนดี แต่ไม่ใช่คนเลว เขาจะเรียนรู้ที่จะทำให้ความรักไปด้วยกันรอด ไม่ใช่แค่เพราะว่าเลขยาเริ่มรับได้กับนิสัยแย่ๆ ของพระเอกที่มีมากมาย แต่คุณเล็กเองก็พยายามเปลี่ยน เขาเปิดใจให้กับครอบครัวตัวเองมากขึ้น แม้บางทีจะหลุดกลับไปเป็นคนเดิมที่สุดจะทานทน แต่ก็ถือว่ามาได้ไกลมากสำหรับคนที่รู้สึกมาตลอดชีวิตว่าไร้ค่า ไม่มีใครต้องการ พ่อแม่ก็ผลักไสให้เขาต้องดูแลตัวเอง เอาตัวรอดจากโลกที่โหดร้ายได้ด้วยการเป็นคนไร้หัวใจ แต่คุณเล็กก็รู้ดีว่าการที่หัวใจเย็นชาไม่ใช่เรื่องดี ตอนที่เห็นนางเอกบอกว่าเธอจะคิดเหมือนพระเอก ไม่แยแสกับอะไรบนโลกนี้ เขากลับทนไม่ได้ที่จะให้ผู้หญิงที่เขารักกลายเป็นปีศาจแบบเขา เขาอยากได้ผู้หญิงที่มีหัวใจ มีความรู้สึก อยากจะรัก อยากจะเกลียดอะไรก็ได้ ขออย่าให้เหมือนเขาเลย เนื้อแท้เขาไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ แต่เขาต้องการใครสักคนที่ดึงเขาจากหลุมของความเจ็บปวดและช่วยเยียวยาเขาให้เป็นคนทั่วๆไปบ้าง อาจจะทำได้แค่ครึ่งๆ กลางๆ แต่ก็ยังดีกว่าช่วงแรกเยอะเลยค่ะ

แต่ถ้าพระเอกเป็นพวกไร้หัวใจ ใจร้ายอะไรแบบนั้น ฟีน่าว่าก็ขออยู่กับพระเอกดีกว่าที่จะไปอยู่กับคนที่หลงรัก เพราะตานั่นเข้าข่ายโรคจิตที่น่ากลัวมากๆ ไม่เอาเลยค่ะ ถอยดีกว่า เรื่องนี้ทุกอย่างมันเป็นอะไรที่อยู่กับคำว่าจังหวะเวลาในชีวิตด้วยนะคะ อย่างที่พระเอกถามนางเอกว่าทำไมเธอไม่เข้ามาในชีวิตเขานานแล้ว ถ้าเขาได้พบเธอก่อนหน้านี้ ชีวิตเขาอาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้ ซึ่งสิ่งที่นางเอกตอบก็ใช่เลย ไม่แน่ว่าได้เจอกันก่อนหน้านี้ก็อาจจะไม่มีควมรักให้กัน เขาก็อาจจะมองเลยผ่านเธอไป ส่วนเธอก็คงไม่รักเขา แต่ตอนนี้เวลาที่เขาเข้ามาในชีวิต คือในยามที่เธอไม่เหลือใครและการเลือกจะอยู่กับเขาก็ดีกว่าคนโรคจิต สถานการณ์แบบนั้นมันคือจังหวะของชีวิตอย่างแท้จริง หรือมันก็เรียกได้ว่าเป็นพรหมลิขิตนั่นเองค่ะ

และใครจะไปคิดว่าในเล่มนี้ก็ยังมีบทสรุปของตัวละครหนึ่งที่ปรากฏตัวมาหลายเล่มตั้งแต่อุบัติรักซ้อนเงา ตัวละครที่ไม่น่าเชื่อว่าจะพลิกผันได้ขนาดนั้น จากร้ายสุดขีด ชีวิตบัดซบ ก่อนจะยอมรับในสิ่งที่ตัวเองก่อไว้ ท้ายที่สุดการมองโลกแบบความเป็นจริงทำให้ได้เจอความรักที่พยายามไขว่คว้ามานาน มันอาจไม่ได้อ่อนหวาน แต่มันก็คือรักแท้ที่อาจจะแปลกๆ สักหน่อย อ่านไปอ่านมาไม่คิดเลยว่าจากตัวละครที่เราไม่ค่อยชอบหน้า กลายมาแอบเชียร์ให้สมหวังแทน เพราะคนเราไม่ได้เลวไปทั้งหมด การได้รับโอกาสก็อาจจะทำให้คนที่เคยเลวเป็นคนดีได้

อ่านรีวิวกันไปแล้วคงจะสงสัยว่าแบบนี้เรื่องจะเครียดหรือเปล่า ไม่ถึงขนาดน้ำตาท่วมจอ ขมวดคิ้วเวลาอ่านนะคะ พระเอกเป็นคนมีปมที่คิดว่าพ่อแม่ไม่รักและผลักไสให้ไปไกลตัว ซึ่งถ้าอ่านอุบัติรักซ้อนเงาและหวนรักจะพอมองออก คนที่ต้องปกป้องตัวเองจากโลกด้วยการทำตัวเองเป็นคนเย็นชา ไม่สนใจใคร แต่ที่จริงเขาอยากมีคนรักและโอบกอดเขาไว้ นางเอกคือคนที่ใช่ในเวลานั้น เธอสูญเสียแต่ไม่อ่อนแอจนเกินไป ความอ่อนหวานและดีงามในใจทำให้เกิดเป็นความรัก ความเข้าใจ เป็นการเติมเต็มระหว่างกัน แต่ระหว่างนั้นไม่ใช่ว่าจะจบลงที่เขาปรับตัวเข้ากับเธอได้ง่ายดาย ทั้งสองต้องพยายามหาจุดสมดุลระหว่างกัน ยอมรับในข้อดีและเสียของกันและกัน เพราะมีหลายครั้งที่พระเอกกลัวเหลือเกินว่านางเอกจะหมดความอดทนแล้วออกจากชีวิตของเขา เขาก็ต้องปรับเปลี่ยนนิสัยร้ายๆ ของตัวเอง ซึ่งอย่างน้อยเขาก็มีทุนหนาก็คือความรักที่มีให้นางเอกคนเดียวมากมายจนประมาณไม่ได้ เรื่องจึงไม่ได้หวานแหววแบบน้ำตาลเรียกพี่ มีรสชาติความขมปนอยู่จางๆ แต่ทำให้เรื่องมีรสชาติมากกว่าจะมีมิติเดียวนะคะ มีประเด็นในการเล่าเรื่อง ไม่เครียดมาก ไม่หวานเลี่ยน เหมาะกับคนชอบนิยายมีกลิ่นดรามานิดๆ แต่ก็โรแมนติคแบบพระเอกรักนางเอกคนเดียว รักมากชนิดที่ร้ายกับคนทั้งโลกได้ยกเว้นแค่เธอค่ะ