เพิ่งอ่านและรีวิวนิยายของพุดแก้วไปสักพัก กลับมาอีกแล้วค่ะ เพราะความที่ดองไว้หลายเล่มแถมนักเขียนก็ออกมานิยายมาในช่วงงานหนังสืออีกเลยทำให้รีวิวมาบ่อยๆค่ะ ก็ยังคงวนเวียนอยู่ในนิยายของชุดมอเรล เพียงแต่เล่มนี้แตกแขนงมาเป็นสกุลราโมเนสแต่ก็ยังอยู่ในวงศาคณาญาติมอเรลอยู่ดีนั่นเอง สกุลที่จองลูกสะใภ้ชาวไทยกันอย่างต่อเนื่อง

และเมื่อเกี่ยวกับมอเรล ก็ต้องมีกรุงปารีสมาเกี่ยวพันด้วย เรื่องของทั้งสองเริ่มต้นจากความเข้าใจผิดกันคนละทางแต่ต้องมาร่วมหัวจมท้ายกัน นางเอกก็คิดไปว่าพระเอกซวยที่ถูกลากเข้ามาในการตามหาตัวเธอ แต่ที่จริงแล้วเหตุการณ์นี้มาจากศัตรูของพระเอก แต่เมื่อเธออาจจะเป็นอันตรายไม่ว่าจะจากใครก็ตามที่ พระเอกก็ต้องช่วยเหลือดูแลยัยเด็กไร้ทางไปคนนี้ หากเด็กสาวที่เขาบังเอิญต้องมาพัวพันด้วยกำลังตกที่นั่งลำบากที่สุด ไร้เงินทอง หมดหนทางจะอยู่ในปารีสเพราะถูกลอยแพจากญาติคนเดียว คนที่ไม่เคยสนใจใครก็ต้องดูแล เป็นที่มาของหนี้ที่นางเอกจดจำไว้ว่าเธอต้องใช้คืนให้พระเอก แต่กลายกลับว่าพระเอกไม่รู้เลยว่าเด็กที่เขาคิดจะช่วยเหลือหายไปจากโลกนี้เหมือนไม่มีตัวตน หลายปีที่ผ่านไปความหงุดหงิดแบบไม่มีเหตุผลทำให้เธอติดอยู่ในใจเขาตลอดมา แต่ผู้หญิงที่ล่องหนคนนี้ก็ดันมาอยู่ในสถานที่ที่เขาไม่คิดไม่ถึง ครอบครัวของเขาเองและดูเหมือนจะเป็นที่รักของทุกคนด้วย ปฏิกิริยาที่ควรจะดีใจก็คล้ายๆ จะโกรธ หากครั้งนี้เธอไม่ได้ทำให้เขารู้สึกแค่เพียงสงสารหรือเวทนาอีกแล้ว แต่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง ต้องการเป็นเจ้าของเธอเพียงผู้เดียวและสอนให้เขารู้จักปกป้องใครสักคนหนึ่ง ซึ่งมันคุ้มค่ากับการที่เธอจะมองเป็นวีรบุรุษ เป็นเจ้าชีวิต เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง สำหรับเธอแล้ว สี่ปีก่อนรักเท่าใด ตอนนี้ก็รักไม่น้อยไปกว่าเดิม

ถ้าไม่ละเมิดกฏตัวเองที่ว่าจะไม่อ่านนิยายออนไลน์ ฟีน่าก็คิดว่าจะดองรักขัดดอกไปก่อน แต่ดันไปอ่านแล้วมันค้างคาอยู่ในใจ พอได้มาก็เลยต้องอ่านก่อนคะ ซึ่งแน่นอนว่าตอนอ่านในเวบพอจะรู้แนวนิยายมาแล้ว ซึ่งจริงๆ ความที่อ่านนิยายของพุดแก้วมาหลายเล่ม ก็รู้แนวกันดีอยู่แล้วว่าเป็นนิยายแนวหวานๆ น่ารัก ไม่ต้องขมวดคิ้วตอนอ่าน ปัญหาเรื่องครอบครัวแบบแม่ผัวลูกสะใภ้ไม่ต้องกังวล บ้านนี้แม่สามีใจดีกันทั้งนั้น

ถึงแม้ว่าในเรื่องนี้นางเอกจะเรียกพระเอกว่าเป็นเทวดาของเธอก็ตามที เพราะเขาเข้ามาช่วยเหลือเธอให้มีชีวิตที่ดีขึ้น จากเด็กสาวที่ใกล้อดตายในเมืองใหญ่จนกลับมาสู่บ้านเกิดได้ แถมยังคิดจะช่วยเหลือเธออีกจึงไม่แปลกที่นางเอกจะมีภาพลักษณ์พระเอกแบบผู้ชายแสนดีที่แอบร้ายกาจ ซึ่งนางเอกพร้อมจะปิดตาข้างหนึ่งก็ตามที ซึ่งความจริงแล้วความแสนดีของพระเอกไม่ได้มีให้ใครพร่ำเพรื่อ พระเอกออกจะเป็นคนกวนๆ ไม่สนใจกฏเกณฑ์สังคมหรือแม้แต่ธุรกิจของครอบครัวด้วยซ้ำไป เกือบจะเป็นแกะดำแล้วด้วยซ้ำ แต่ยังไงครอบครัวก็ต้องมาก่อน พระเอกจึงไม่ใช่คนแสนดีแบบสุภาพอ่อนหวานแบบคุณซันในเรื่องพรางลิขิต เขาจะทำในสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำ และจะร้ายกับคนที่ร้ายกับคนที่เขารักแบบไม่สนใจโลกด้วยว่าจะเป็นยังไง คุณเปเป้จึงจัดไว้ได้เลยว่าเป็นแบดบอยแบบชัดเจน รัศมีบ่งบอกเลยว่าไม่แอ๊บสุภาพบุรุษ ไม่เก็บอาการร้ายไว้ภายใต้คราบนักบุญ ชัดเจนแบบสุดโต่ง จนนางเอกตามแทบไม่ทัน ผู้ชายที่ไม่เคยติดต่อกันมาหลายปี หากตอนนี้เขากลับแสดงออกสุดๆ ว่าต้องการเป็นแฟนกับเธอแบบที่ไม่รับคำปฏิเสธ หน้าด้านและหน้ามึนได้โล่ แต่ก็ดีนะคะ เพราะคุณเปเป้ไม่เก็บอาการอยู่แล้วจะเปลี่ยนให้เธอมาใช้นามสกุลเขาไวๆ พวกที่ชอบรังเกียจเธอนักหนาว่าไม่คู่ควรกับนามสกุลผู้ดีจะได้เลิกวุ่นวายกับนางเอก

ถ้าเปรียบคุณเปเป้เป็นเทวดาซึ่งควรเป็นซาตานมากกว่า น้ำหอมก็คงเป็นนางฟ้าแสนดี ชีวิตนางเอกต้องรันทดแล้วเธอก็มาตามสูตรลูกเมียน้อยที่ถูกกระทำ ถึงแม้ว่าฟีน่าจะไม่ค่อยสนับสนุนให้นิยายมอบบทบาทเมียน้อยและลูกเมียน้อยที่ถูกกระทำจนกลายเป็นคนดี ยกตำแหน่งคนเลวให้เมียหลวงก็ตามที เพราะจะอย่างไรก็ตามที ถ้าเราเป็นเมียหลวงมันผิดตรงไหนที่ฉันจะหวงแหนผู้ชายของฉัน แต่ก็เอาเป็นว่าคิดแค่เป็นนิยายก็แล้วกันนะคะ ซึ่งในที่นี้คนที่เลวร้ายที่สุดคงต้องยกให้พ่อของนางเอกต่างหาก เป็นต้นเหตุของทุกเรื่อง นางเอกเป็นคนที่ต่างจากพระเอกไปเลย เธอพยายามจะไม่วุ่นวายกับครอบครัวของตัวเอง ถ้าไม่ยุ่งเกี่ยวซึ่งกันและกันได้ก็จะดี เธอไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นใคร แต่อย่ามาบีบให้เธอจนตรอกจนไร้ที่ไป เธอก็ต้องขอลุกขึ้นมาทวงสิทธิ์ตัวเองบ้าง แต่คนดีอย่างนางเอกก็ดันรู้สึกผิดเสียอีก เป็นเราคงจะคิดแค่ว่า ก็นี้คือสิทธิของฉัน ฉันต้องได้ นางเอกเลยเป็นตัวแทนของสีขาวในชีวิตของพระเอกเลยทีเดียว

และในอีกมุมหนึ่งของตัวละครที่มีความดาร์คยิ่งกว่าพระเอก คนที่หล่อเลี้ยงตัวเองด้วยความแค้น โดยไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ทำลงไปกำลังจะก่อให้เกิดอะไรบ้าง ยอมขายแม้แต่จิตวิญญาณของตัวเองให้เต็มไปด้วยความสกปรกเพื่อทำให้คนที่เกลียดต้องได้รับทุกข์ทนไม่ต่างจากที่เคยได้รับ ซึ่งสุดท้ายแล้วกลับกลายเป็นว่าสิ่งที่ได้รับไม่มีคำว่าสุขเลย กลับทุกข์ยิ่งกว่าเดิมเสียอีก ก็ยังดีที่เห็นตัวอย่างของนางเอกว่าการเลือกจะเป็นคนดีมันมีความสุขกว่า อาจจะช้าแต่ยังทันที่รู้ตัว อย่างน้อยก็ยังมีความสุขในส่วนที่เหลือของชีวิต ไม่เหมือนบางคนที่ไม่ทันจะได้คิดชีวิตก็ไม่เหลือจะให้เข้าใจว่าการยอมรับในสิ่งที่เปลี่ยนแปลงก็คือส่วนหนึ่งของโลก

ถ้าคิดอยากจะอ่านนิยายหวานๆ น่ารัก คิดถูกแล้วค่ะที่หยิบเล่มนี้ขึ้นมาอ่านเพราะอย่างที่บอกว่าพระเอกเขารักนางเอกมาก รักแบบพยายามแสดงออกสุดๆ ด้วยและเขาก็ไม่ยอมให้ใครคิดรังแกนางเอกอีกต่อไป ถ้าขืนแหยมมาพ่อซัดกลับแบบไม่ไว้หน้าด้วย นางเอกเลยต้องเป็นฝ่ายปรามๆ พระเอกไว้ด้วยซ้ำว่าอย่าไปทำเวรทำกรรมอะไรอีก และไม่ต้องพยายามเอาอะไรที่ไม่ใช่ของของเธอมาให้เธออีก เพราะเธอไม่ต้องการ ก็เพราะนางเอกแนวแสนดีสุดใจแบบนี้ พระเอกและครอบครัวไม่รักก็คงแปลกแล้วละคะ

และที่เคยบอกไปในเล่มก่อนๆ ว่าการดำเนินเรื่องของพุดแก้วมีลักษณะในการนำเสนอที่คล้ายกันๆ ตัวร้ายจะต้องมาในรูปแบบของคนที่เป็นแม่ซึ่งร้ายกาจไม่ว่าจะจิตใจหรือความละโมภ เล่มนี้ก็อาจจะยังใช้การแทนด้วยตัวร้ายแบบเดิม แต่เปลี่ยนในเรื่องของลูกคู่ตัวร้ายกันไป จุดจบอาจไม่ต่างกัน แต่ผู้ได้รับผลเริ่มจะเปลี่ยนไปคะ เพราะถ้าเป็นลักษณะของตัวร้ายที่มีเบื้องหลังคล้ายกันทุกเล่ม นิยายมันจะไม่มีความต่างกันเลย นิยายในแนวหวานๆ น่ารักมันจุดที่อาจจะทำให้คนอ่านรู้สึกถึงความเรียบง่ายอยู่แล้ว จึงเป็นความจำเป็นต้องพยายามหาลูกเล่นใหม่ๆ มานำเสนอให้เรื่องดูไม่คล้ายกันทุกเล่มจนเกินไป เล่มนี้จึงมีความดาร์คอยู่ค่อนข้างมากหน่อย คล้ายๆ กับตอนอ่านเล่นอื่น แต่รู้สึกว่าจะอัพเลเวลมากกว่าจนกลายเป็นความสงสารตัวละครนั้นที่ต้องการแก้แค้นมากว่าต้องยอมกัดฟันทนทุกอย่างเลยจริงๆ ถ้าไม่จิตแข็งพอคงจะทำมันไม่ลงเด็ดขาด

สำหรับคำผิดในเล่มนี้ คนที่อ่านรักขัดดอกในแบบของรูปเล่มคงจะพบเจอคำผิดค่อนข้างเยอะกว่าเล่มอื่นๆ ซึ่งข้อนี้ฟีน่าจะไม่บ่นนะคะ เพราะทราบแล้วว่าเกิดจากปัญหาอะไร ใครที่อ่านก็เอาเป็นว่าทำใจกับผิดสักหน่อยแล้วกันนะคะ แต่เห็นว่าส่วนของอีบุ๊คส์จะมีการจัดการกับคำผิดก่อนเพราะแก้ไขได้ทัน อันนี้ก็ขอให้เป็นบทเรียนที่สำคัญของสนพ.ด้วยแล้วกันนะคะ

ดังนั้นรักขัดดอกสำหรับตัวเอง ถือว่าถูกมากใจนะคะ เป็นหนึ่งในงานของพุดแก้วที่ชอบมาก อย่างพรางลิขิต อุบัติรักซ้อนเงาและมาเป็นเล่มนี้ เพราะฟีน่าชอบผู้ชายแบดบอยอยู่แล้ว คุณเปเป้เป็นผู้ชายแนวนั้น ที่จะมาในทางที่ว่าร้ายและไม่สนใจใครเลย ยกเว้นนางเอกเท่านั้น เปิดเผยความรู้สึกกับนางเอกมาก รักก็บอกว่ารัก ไม่มีแอ๊บไม่มีเก๊กท่าใดๆ จนนางเอกต่างหากที่ตามไม่ทันเลยว่าไหงกลายมาเป็นแบบนี้ล่ะ ก็เคยบอกว่าไม่คิดจะแตะต้องเธอไง แต่มาเจอกันครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม พี่ท่านเล่นจะจับนางเอกกินทุกทีที่สบโอกาส คือถ้าไม่รีบแต่งงานคงต้องโดนกินหัวหาง กินกลางตลอดตัวแบบไม่ทันตั้งตัวเป็นแน่เชียว อ่านแล้วไม่ต้องมีดรามาในชีวิตรัก เพราะพระเอกเขารักมาก รักจนยอมที่จะหยุดความท้าทายทุกอย่าง เพราะเขาเข้าใจแล้วว่าเมื่อเรารักใครสักคนเราจะห่วงหาความรู้สึกของคนที่รักเป็นคนแรกและไม่อยากให้เขาต้องกังวลว่าอีกฝ่ายจะเป็นเช่นไร มีความสุขหรือทุกข์แค่ไหน และความที่เขาเป็นลูกชายคนเล็กจึงไม่เคยรู้สึกว่าได้เป็นฮีโรของใครสักที จนนางเอกได้เข้ามาในชีวิต เขาคือคนสำคัญที่สุดของเธอ เป็นเทวดาที่มอบแต่ความสุขให้ แบบนี้ถ้าไม่รักนางเอกแบบสุดหัวใจก็คงไม่ได้แล้วนะคะ เนื้อเรื่องไม่ได้เน้นแค่ความหวาน แต่มีปมประเด็นในตัวละครมากขึ้น ไม่เรียบเรื่อยจนเกินไป ทำให้อ่านแล้วชวนให้ติดตามมากขึ้นค่ะ