แรกพบ บัลวีเป็นสาวน้อยที่แสนจะยั่วโมโหให้คนอย่างผู้การปฏิภาณผู้แสนเคร่งขรึมเช่นเขาตบะแตกได้ แต่นอกเหนือไปจากนั่น เขากำลังตกหลุมรักแม่สาวน้อยหน้าใสที่อายุห่างจากเขาถึงสิบสี่ปีคนนี้อย่างจัง แต่ความรักครั้งนี้จะราบรื่นเป็นไปได้ด้วยดีแน่หรือ ระยะทางห่างกัน อายุที่ต่างกัน และบัลวีก็เป็นหญิงสาวที่มีหนุ่มมากมายหมายปอง งานนี้สุภาพบุรุษราชนาวีเช่นเขา ถือคติ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
ใช่ว่าบัลวีจะไม่เคยมีหนุ่มๆมาเกี้ยวพาราสี แต่ก็ไม่เคยมีใครรุกรานหัวใจของเธอได้เท่ากับปฏิภาณ ระยะเวลาที่แสนจะสั้น แต่เขากลับทำคะแนนนำโด่งในหัวใจเธอ และดูเหมือนทุกอย่างจะเป็นใจให้กับเขาไปเสียหมด เพราะแท้จริงเขาใช่คนอื่นคนไกล เมื่อเธอก็เป็นลูกสาวราชนาวีเหมือนกัน อะไรที่คิดว่าจะยากก็กลับลงตัวอย่างง่ายดาย ไม่ต่างจากหัวใจของเธอที่อ่อนให้เขา
ทุกอย่างจะไม่ราบรื่นไปเสียหมด ก็เพราะบัลวีเป็นลูกสาวคนเดียวของว่าที่พ่อตาสุดหวง อุปสรรคใหญ่ก็คือชนะใจว่าที่พ่อตา แต่รักผู้หญิงเขาให้อิงผู้ใหญ่ ทางรักในหัวใจจะได้ปลอดโปร่ง ดูเหมือนทุกอย่างกำลังจะไปได้สวย แต่แล้วทำไมคนรักของปฏิภาณ ถึงได้หวนกลับมาอีกครั้ง เหมือนจะทดสอบความรักนี้ว่าจะมั่นคงสักเพียงใด พร้อมๆกับหนุ่มที่ยังไม่วายวอแวกับบัลวีให้ปฏิภาณต้องคอยเกิดอาการหึงหวงร่ำไป
เมื่อรักครั้งนี้เกิดขึ้นง่ายดาย หนทางและอุปสรรคจึงมากมายตามไป บทสรุปของความรักไม่ได้จบด้วยคำว่าแต่งงานแต่ยังมีหนทางอีกยาวไกล แม้บัลวีและปฏิภาณจะรู้แล้วว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็เพราะความรัก แต่ยังมีอุปสรรคที่รออยู่ทดสอบว่าเธอและเขาจะประคับประคองนาวาแห่งรักนี้ไปแห่งหนใด
ปฏิภาณไม่อาจสรรหาคำใดมาอธิบายความรู้สึกที่มีต่อบัลวีได้ มันยิ่งกว่าคำว่ารัก ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่หึงหวงเธอมากมายถึงเพียงนี้ บัลวีเหมาะแล้วที่จะเป็นสุดที่รักของเขา เธออ่อนหวาน และเข้าใจในตัวเขาเป็นที่สุด จนปฏิภาณไม่รู้จะขอบคุณสิ่งใด ที่ส่งบัลวีมาเคียงข้างเขา
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เรื่องจะเป็นแนวว่า พระเอกเคยผิดหวังจากรักครั้งแรกจนกลายเป็นคนขรึมๆ แล้วน้องชายก็พาเพื่อนมาทำรายงานถึงสัตหีบ ทำให้พระเอกได้เจอนางเอกที่ครั้งแรกก็เหมือนจะไม่ถูกกัน แต่หารู้ไม่พระเอกติดใจตั้งแต่เห็นหน้า ก็เลยจีบเสียเลย แต่จีบแบบพ่อแง่แม่งอน เถียงกันไปกันมา ไหงเป็นแฟนกัน ทางรักก็เหมือนจะไม่ได้สะดวกนัก นางเอกเรียนอยู่กรุงเทพ พระเอกทำงานสัตหีบ แต่ก็นึกว่ากำลังจะไปเรียนต่อที่กรุงเทพ และเมื่อทุกอย่างจะเข้าข้าง สุดท้ายก็คนกันเอง ยิ่งง่ายดายไปใหญ่ แม้จะติดพ่อตาจอมหวงก็ไม่เป็นผล เพราะโดนมัดมือชกไปหลายรอบ หากทางรักราบรื่นเกินไปอาจจะไม่ตื่นเต้นเลยส่งแฟนเก่าของพระเอกมาปั่นป่วนให้พระเอกได้ทำตัวน่าหมั่นไส้ แม้จะไม่ได้รักเหมือนก่อนแต่ก็ต้องเป็นสุภาพบุรุษ ผสมกับความสวยของนางเอกที่มีหนุ่มๆมาติดพันจนพระเอกหึงหวง แทบจะเป็นเรื่องราวใหญ่โต แต่สุดท้ายความรักก็คือการปรับตัวเข้าหากันนั่นเอง
อ่านจบแล้วเป็นไงหรือค่ะ อืมห์ ฟีน่าเฉยๆนะคะ ทั้งที่ฟีน่านะเทใจให้กับนิยายแนวรั้วของชาติทุกเหล่าทัพไปแล้วค่ะ เพราะรักทหารเป็นการส่วนตัว ท่านๆจะเป็นคนเสียสละเพื่อชาติ มาดแมนเป็นที่สุด แต่เรื่องนี้ยังไม่ทำให้ฟีน่ากรี๊ดสลบกับราชนาวีหนุ่มคนนี้ได้เท่าที่ควรเพราะอะไรน่ะหรือค่ะ
ประเด็นที่ฟีน่าขอเม้นท์แบบตรงไปตรงมานะคะ คือฟีน่าเสียดายของค่ะ เสียดายต้นทุนของคนเขียน เท่าที่ฟีน่าอ่านจากคำนำ คนเขียนมีภูมิเรื่องทหารเรือไว้ค่อนข้างมาก มากกว่าพวกเราทั่วไป แต่ฟีน่ากลับไม่ค่อยได้เห็นมุมมองอะไรเกี่ยวกับความเป็นทหารเรือของพระเอกสักเท่าไร จะเห็นได้จากเฉพาะตอนแรกเท่านั้น ก่อนเขาจะกลับมาประจำอยู่กรุงเทพฯ หลังจากนั่น ความเป็นทหารเรือของผู้การเปา ก็ไม่มีอะไรบ่งบอกอีกเลยค่ะ จนฟีน่าเสียดายไงค่ะ เราอ่านนิยายทหารรั้วของชาติก็อยากได้ความรู้สึกอารมณ์แบบทหาร แต่อ่านไป กลายเป็นแนวพ่อแง่แม่งอนปกติ ที่ภูมิหลังของพระเอกไม่ได้เป็นทหารก็ได้ค่ะ
ฟีน่าน่ะจะเทใจให้นิยายรั้วของชาติก่อนเสมอเพราะความชอบส่วนตัวก็เลยเหมือนรอเก้อ พระเอกต้องคอยหึงนางเอกที่มีคนมาชอบเยอะ ต้องคอยมาหัวเสียเวลาเจอใครมาสารภาพรักกับนางเอก เสียดายจริงๆ เสียดายมากๆ ฟีน่าแทบไม่รู้สึกเลยว่าพระเอกเป็นทหารคือไม่สามารถดึงอารมณ์ร่วมให้กับฟีน่าได้เลยค่ะ ถ้าบอกว่าเขาเป็นอาชีพอื่นฟีน่าอาจจะไม่รู้สึกอะไรเท่าไรค่ะ ฟีน่าหวังจะได้เห็นมุมมองของทหารเรือบ้าง เพราะนิยายทหารส่วนใหญ่จะเป็นทหารบกเสียมากกว่า มันเลยเหมือนเป็นทหารแค่เพราะตัวหนังสือในกระดาษบอกเท่านั้นค่ะ
ฟีน่าไม่ได้ต้องการฉากประเภทรบเพื่อชาติหรืออะไรนะคะ แต่อารมณ์ร่วมแบบทหารเรือมันไม่เกิดเลยค่ะ ฟีน่าก็บอกไม่ได้ว่าต้องเป็นแบบไหน อาจจะเป็นฉากการทำงานของพระเอกสักหน่อยก็อาจจะเป็นได้ ฟีน่าจะเฉยๆ ถ้านิยายเรื่องนี้จะแนวผู้การเรือเร่ ปลอมตัวไปจีบนางเอก เพราะต้องเสแสร้งเป็นหนุ่มธรรมดาๆ แต่นี้อุตส่าห์ได้เป็นผู้การแล้วเชียว น่าเสียดาย สุภาพบุรุษทหารเรือที่นักเขียนตั้งใจจะถ่ายทอดมากค่ะ
ยิ่งผสมกับอารมณ์ของพระเอกที่ขี้หวงไปนิดค่ะ จนแบบว่าเหมือนเด็กวัยรุ่นมากกว่าหนุ่มอายุ30 กว่าที่ฟีน่าชอบ ฟีน่าอาจจะคิดไปเองว่าทหารจะต้องอารมณ์มั่นคงกว่านี้นิดหนึ่ง อย่างตอนแรกๆที่พระเอกหึงนางเอกกับเพื่อนจนเหวี่ยงใส่นางเอก นางเอกร้องไห้ไปเลย อืมห์ นี้ขนาดยังไม่ตกปากรับคำกัน พระเอกยังปรี๊ดแตกได้ขนาดนี้ มันก็เลยทำให้ฟีน่าไม่อินมั๊งค่ะ
ฟีน่าชอบผู้ชายขรึม หึงได้หวงได้ แต่ไม่ใช่แบบมาโมโหใส่นางเอก เอาแต่ใจ จนบางครั้งขาดสติยับยั้งชั่งใจในคำพูด ที่เห็นชัดๆตอนจะแต่งงานกันแล้วมีคนมาสารภาพรักกับนางเอก พระเอกหึงจัด จนพูดเหมือนจะประชดว่าไม่เชื่อใจตัวนางเอก เสียใจไหมที่เราจะแต่งงานกัน ไม่ใช่ไปแต่งกับเขา คนรักกันแต่กลับพูดแบบนี้ เห็นจะไม่ไหวค่ะ ฟีน่าชอบคนอายุมากเพราะดูจะมีเหตุผล แต่พระเอกเรื่องนี้เขาฟิวส์ขาดเรื่องขี้หึงมากไปค่ะ แรกๆก็น่าจะไหว แต่ถ้านานๆไปมันจะดูน่ารำคาญมาก ผสมกับความรู้สึกว่า ทำไมคุณทำให้ฉันหึงได้ โดยไม่คิดถึงใจฉัน แต่เวลาฉันทำบ้างคุณกลับชักสีหน้าใส่ อารมณ์เสียใส่ตลอด สงสารนางเอกเหมือนกัน รักเธอจนเหนื่อยหัวใจไหมเนี่ย
ตัวละครที่มากไปนิดค่ะ แค่ตัวเพื่อนนางเอกก็สี่คนไปแล้ว พ่อแม่พี่น้องคนรับใช้ คนโน่นคนนี้ ตัวละครอีกมากมาย และที่สำคัญนิยายเล่มไม่หนามากแต่กลับมีเรื่องของคู่อื่นแถมมาอีกสามคู่รวมคู่เอกไปด้วยปาเข้าไปสี่คู่แล้ว ทำให้ความสำคัญของพระเอกนางเอก โดนตัดความสำคัญไป เพราะต้องเฉลี่ยๆเนื้อหาไปให้แต่ละคู่อีก เอาแค่คู่ปืนกับจอยก็ยังโอเค แต่นี้มีรักคู่อื่นที่ไม่น่าจะมีอีกอย่างแฟนเก่าพระเอกและเพื่อนพระเอกมาเสริมอีก เนื้อหาน้อยทำให้ความมีอารมณ์ร่วมของความรักแต่ละคู่สำหรับฟีน่าเลยมีน้อยมากค่ะ จังหวะของการใส่ให้ตัวละครเกิดความรักก็เป็นลักษณะ เอาล่ะรักกันได้แล้วนะ ตกลงเรารักกันเลยนะ มันไม่ใช่ประเภทรักแรกพบนะคะ แต่ตกกะไดพลอยโจนรักเพราะโดนสร้างให้มารักกันเสียมากกว่า เลยไม่รู้สึกอินไปเท่าไร
ฟีน่าเคยหัดแต่งนิยายแล้วอัดตัวละครใส่ไปเยอะๆ แล้วลองมาอ่านเอง มีคนบอกเยอะว่า ปัญหาของการมีตัวละครมากเกินไปคือความเบื่อที่จะจดจำว่าเขาเป็นใคร และตัวละครบางตัวที่มาแบบงงๆว่าเมื่อทำไมอีก อย่างณัฐ ผู้ชายที่มาแอบรักนางเอกในตอนท้ายเรื่อง ทำให้ตัวละครมันยิ่งเยอะไปค่ะ เข้าใจว่ามีเขาไว้ทดสอบเรื่องความรักของพระเอกนางเอก แต่แท้จริงสามารถใช้ตัวละครอื่นที่มีก็ได้อย่างพี่ก้อง อาจจะเพราะนักเขียนคงจะเปิดตัวละครนี้ไว้สำหรับเรื่องต่อไปก็ได้มั๊งค่ะ และที่ไม่ค่อยเห็นนานแล้วในนิยายรุ่นใหม่ๆคือ ตัวละครชายแทบทุกคนในเรื่องต้องหลงรักนางเอก ไม่รวมพระเอกก็น่าจะเข้าไปสี่คนแล้ว
ประเด็นต่อไปคือ ฟีน่าเป็นคนขี้หวง ปกติจะไม่ชอบพระเอกมีรักแรกฝังใจ จนปิดกั้นตัวเอง แต่ก็ทำใจรับได้ ถ้าเขาจะตัดให้ขาด แต่ดูเหมือนพระเอก จะสองจิตสองใจยังไงไม่รู้ค่ะ หลายครั้งที่แฟนเก่าโทรมาหาเขาจะรีบไปหาจนเหมือนจะหลงลืมนางเอก แต่ที่แบบโมโหแทนคือ ครั้งแรกที่นางเอกเห็น พระเอกยอมให้แฟนเก่าป้อนเค้กให้ แล้วเขาก็รู้สึกแปลกๆ ทำไมถึงเลือกมาหาแฟนเก่า ทั้งที่ควรจะไปหานางเอกพาไปกินสวีทก้นแทนที่จะมานั่งตรงนี้
ฟีน่าไม่แนวแบบนี้เลยค่ะ ถ้าเขาแบบรำคาญหรือไม่อยากเจอก็ยังพอว่า แต่ให้ความรู้สึกยังไม่หมดรัก เข้าใจว่าพระเอกเป็นสุภาพบุรุษ แต่นี้มันสุดขอบโลกไปหน่อยค่า เหมือนคนเหยียบเรือสองแคม รักเก่าก็ยังไม่อยากทิ้ง รักใหม่ก็จะเอาไว้ แล้วไม่รู้สึกว่าพระเอกสำนึกผิดเลย กลับไปโมโหใส่นางเอกอีกที่ให้เพื่อนมารับ เฮ้อ เห็นๆว่านางเอกเจอฉากบาดตา บาดใจแบบนี้ กลับยังอยู่กับแฟนเก่า เพื่อจะบอกว่า เราไม่มีทางเหมือนเดิม ฟีน่าขัดใจมาก เพราะเขาลำดับความสำคัญผิดหรือเปล่า นางเอกต่างหากที่ควรจะง้อก่อน หรือไม่บอกตรงนั่นแล้วรีบตามนางเอกซิ กลับนั่งต่อเพื่อยืนยันว่าเราไม่มีทางเหมือนเดิม
และที่สำคัญตัดสัมพันธ์ยังไง ให้เจ้าหล่อนควงแขน หรือแทบจะนั่งเกยกัน หรือทั้งๆที่พอจะรู้ว่าหล่อนอยากจะกลับมาสานสัมพันธ์ใหม่ก็ปฏิเสธไม่เด็ดขาดอีก ถ้าไม่เพราะพ่อแม่พระเอกจัดการให้ทุกอย่างเพื่อให้นางเอกมาเป็นสะใภ้ พระเอกจะสำเร็จไหมเนี่ย เหมือนทุกอย่างต้องอาศัยพ่อกับแม่ไปนิดค่ะ ช่วงนี้ล่ะ คะแนนของพระเอกสำหรับฟีน่าติดลบมากมายค่ะ มันชวนให้คิดว่าพระเอกจับปลาสองมือตลอด ทำไมเขาจึงดูเหมือนไม่รู้อะไรว่าแฟนเก่ากลับมาทำไม ทั้งๆที่ตัวเองก็โกหกทุกคนว่า แฟนเก่ามาติดต่อเรื่องงาน แบบนี้โกหกให้ก็แสดงว่ารู้เจตนาของเธอ แต่กลับมาเข้าใจตอนพ่อแม่บอกว่า ยัยคนนี้มีเลศนัย มันขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิง ถ้าพระเอกไม่รู้จริงๆแล้วติดต่องานให้แฟนเก่าแทนที่จะหาเรื่องโกหกเอาตัวรอดไม่ให้โดนนางเอกโกรธก็พอว่า ฟีน่าเลยคิดล่ะว่าพระเอกเหมือนจะตัดใจจากแฟนเก่าไม่ขาด
ฟีน่าเองก็ไม่แน่ใจความคิดพระเอกจนท้ายๆเรื่องนางเอกบอกว่า เธอเข้าใจว่าอาจจะไม่ครอบครองหัวใจพระเอกทั้งหมด แต่อย่าให้เขาทำแบบนี้อีกก็พอ เพราะถ้าเธอก็จะถอยห่างจากพระเอกไปเรื่อยๆ ตรงช่วงนี้ล่ะที่ฟีน่าอ่านเจอว่าพระเอกก็ยังเหมือนเดิมบอกว่าไม่รู้ทำไม เวลายัยแฟนเก่าโทรมาเขาต้องรีบออกไปหาด้วย เฮ้อตอนนี้หนักกว่า นี้แต่งงานกับนางเอกไปแล้วแท้ๆ ดูเหมือนจะเก็บเธอไว้อีก นางเอกเสียอีกที่เป็นผู้ใหญ่กว่าที่จะรู้จักพูดจาจนพระเอกสะอึกว่า เวลานางเอกไปกับคนอื่นเขากลับหึงจะเป็นบ้า แต่ทำไมไม่คิดว่าเวลาเขาทำบ้าง นางเอกจะเสียใจแค่ไหน ซึ่งมันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่หลายครั้งแล้ว นางเอกนิ่งได้ใจมาก มันเลยทำให้น่าขัดใจ
ดูเหมือนเขาทำอะไรลงไปเพราะย่ามใจมากว่านางเอกต้องเป็นของเขาแน่แล้ว เป็นผู้ชายที่คิดน้อย ไม่ละเอียดอ่อนนึกถึงความรู้สึกของนางเอกบ้างเลยหากเห็นคนที่เรารักไปอยู่กับคนอื่นที่เคยเป็นคนรักกันมาก่อนแล้วมักจะหลงลืมเราแบบนี้ฟีน่าไม่แนวค่า สรุปข้อนี้พระเอกเรื่องนี้สำหรับฟีน่าสอบตกค่ะ และพูดดังๆว่าขัดใจมากกกกกก
เมื่อบ่นพระเอกไปแล้วก็ตานางเอกค่ะ จริงๆนางเอกเป็นผู้หญิงที่ความคิดโตมาก แต่มันก็เหมือนบุคลิกนางเอกไม่นิ่ง ฟีน่ากำลังคิดว่นางเอกเป็นสาวนิ่งๆ หรือจอมยั่วโมโห แต่คงเป็นเพราะนางเอกเป็นคนดื้อเงียบ มั๊งค่ะเลยเด๋วเรียบร้อย เด๋วเกเร อ่ะปล่อยไป แต่ตอนกลางเรื่องนางเอกจะเป็นคนนิ่งเรียบร้อยมากขึ้นล่ะ อารมณ์ยั่วโมโหไม่มีล่ะ
เรื่องที่ฟีน่าประหลาดใจกว่าคือ ในบุคลิกของนางเอกเป็นคนขี้อาย แรกๆจะไม่ชอบให้พระเอกล่วงเกิน ขนาดพระเอก หอมแก้มยังแทบเป็นลมได้ แต่ตอนท้ายๆ กลับจูบกับพระเอกหรืออีกนัยสามีของตัวเองให้กับคนที่มาแอบชอบเธอได้เห็นจะได้ตัดใจจากเธอ ถึงจะแต่งงานกันยังไง ก็ไม่น่าจะกล้าทำนะคะ มันแปลกๆ ดูขัดแย้งกันค่ะ บุคลิกไม่คล้องจองสัมพันธ์กัน เหมือนตอนนี้อยากให้นางเอกมีบุคลิกเช่นนี้ก็จัดไป แต่ผ่านไปอยากให้นางเอกเป็นอีกบุคลิกก็เปลี่ยนไป ซึ่งฉากนี้มันก็มาพร้อมกับคำถามต่อไปว่า ทำไมนางเอกจึงไม่เลือกจะบอกผู้ชายคนนั้นไปเลยว่าเธอแต่งงานแล้ว ไม่ใช่คนตัวเปล่า เพราะก็มีโอกาสบอกหลายครั้งมาก ไม่ใช่อ้อมไปอ้อมมาว่าเธอไม่ใช่คนโสด
และประเด็นที่ฟีน่าจะไม่แนวที่สุดสำหรับตัวนางเอกคือ ความรู้สึกที่ว่านางเอกมักจะใช้ความรักที่ผู้ชายอื่นมาให้ปั่นหัวพระเอกตลอด ครั้งแรกๆก่อนแต่งงานก็คือคนที่มาแอบชอบเธอ ช่วงนั้นมีปัญหาว่าแฟนเก่าพระเอกกลับมา แถมพระเอกก็ทำตัวได้น่าโมโห เจ้าหล่อนเลยควงเขาเย้ยพระเอกบ้าง นางเอกเองก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้คิดอย่างไรกับเธอ แต่ก็ใจร้ายเอาความรู้สึกของคนอื่นมาทำให้พระเอกรู้สึกตัว สุดท้ายเธอก็ไม่กล้าบอกเขาว่ากำลังจะแต่งงาน จนเขามารู้ข่าวการแต่งงานของนางเอก กินน้ำตาต่างข้าวไป
และอีกตอนคือตอนที่มีลูกค้านางเอกมาแอบชอบ แต่นางเอกไม่เคลียร์ให้เขาเข้าใจว่าเธอไม่ใช่สาวโสด ทั้งๆที่เขาถามแล้วว่านางเอกเป็นแฟนกับน้องสามีตัวเองหรือเปล่า เธอน่าจะบอกเขาไปเลยว่าเป็นพี่สะใภ้ หากไม่อยากให้เขามาวุ่นวายกับเธอ นางเอกไม่ควรให้เขาหวังในตัวเธอนะคะ เล่นไปบอกว่าเป็นแฟนกัน แล้วเธอก็รู้ว่าเขาเป็นพวกอะไรก็ต้องได้ ถ้าบอกว่ามีสามีแล้วน่าจะแฟร์ดี แล้วสุดท้ายตัวเองก็อึดอัด แต่พูดไม่ได้ จะว่าพูดไม่ได้เพราะเขาเป็นลูกค้าก็ไม่ใช่ค่ะ ลูกค้ากับเรื่องครอบครัวต่างกัน ถ้านางเอกเคลียร์ไปตั้งแต่ เขาก็ไม่ต้องมาเจ็บปวดกับเธอด้วย
จะว่าไปนางเอกก็ใจร้าย เหมือนจะเอาผู้ชายทั้งสองคนดัดหลังพระเอกว่าถ้าเป็นเธอไปกับชายอื่น พระเอกก็ต้องรู้สึกว่าการไปกับแฟนเก่าเป็นยังไงบ้าง
สรุปแล้วพระเอกเรื่องนี้ไม่แนวฟีน่าที่ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเกินไป ตัดใจไม่ขาด ไม่เคลียร์เรื่องแฟนเก่า เอนเอียงมากไป ไม่รู้สึกว่าการที่ตัวเองไปกับสาวอื่นผิดมากมาย ไม่เหมือนนางเอกไปกับหนุ่มๆ ส่วนนางเอกก็ไม่แนวตรง ใช้ความรักของชายอื่นดัดหลังพระเอกตลอด จนทำร้ายและให้ความหวังผู้ชายไปถึงสองคน ใจร้ายเกินไปนิดค่ะ ไหนว่าเธอเป็นสาวอ่อน
อีกประเด็นที่แปลกๆสำหรับฟีน่าคือน้องชายพระเอกที่ตอนแรกไม่ได้คิดอะไรกับเพื่อนนางเอกเลย แต่จู่ๆวันหนึ่งที่เปลี่ยนมาตแต่งตัวใหม่สวยขึ้นเขากลับชอบเธอ ฟีน่าคิดว่าแนวนี้ฟีน่าไม่ค่อยแนว เรารู้สึกว่าผู้ชายนี้แย่เนอะ ถ้าฉันไม่สวยก็ไม่สนใจใช่ไหม แต่พี่ๆบอกว่าเขาก็บอกเกริ่นๆแล้วว่ารู้สึกแปลกๆอยู่นะกับเพื่อนคนนี้ เพราะไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องมีเพื่อนคนนี้ทำให้เสอม อาจจะประเภทรักแต่ไม่รู้ตัว พอจะเสียเขาก็เลยคิดได้ แต่ที่ฟีน่าไม่เข้าใจอีกอย่างคือ นางเอกบอกว่าให้เธอไปแต่งตัวใหม่ แบบสาวเกาหลีจะได้สวยขึ้น ความคิดแรกคือ ต้องเกาหลีหรือจะสวยได้ ไทยๆ สวยไม่ได้หรือ สวยขาวแบบสาวเกาหลีลามไปในนิยายแล้ว 5555 ฟีน่าอยู่ในอารมณ์เบื่อ เอะอะก็สวยแบบเกาหลีค่ะ เลยรู้สึกพิกลจัง แต่คนบ่นดันบ้าทงอี
และอีกอย่างคือตัวยัยแฟนเก่าพระเอก ฟีน่ารู้สึกว่าเธอบทจะร้ายก็ร้าย อาจจะไม่ขนาด กรี๊ดสลบ แย่งพระเอกหน้าด้าน จะมามุกแฟนเก่า ขอคืนดี แต่บทเธอจะไม่เอาล่ะ ก็คิดได้ดื้อๆ มันเหมือนละครไปหน่อยค่ะ สะดุดในความรู้สึกมากค่ะ อารายกัน วางแผนมาตั้งนาน ตอนนี้คิดได้แล้วว่าพยายามเท่าไรก็ไม่ได้เลิกๆๆ หรือเพราะไปเสียทีเพื่อนพระเอกแล้วคิดได้ ก็ง่ายไปค่ะ มันขาดความต่อเนื่อง
จริงๆมีคุณพี่บ่นว่าด้วยความเป็นคนหัวเก่า ไม่ชอบที่นางเอกไม่เปลี่ยนเป็นนางหรือใช้นามสกุลพระเอก อันนี้ฟีน่าพอรับได้ค่ะ เพราะพ่อนางเอกอาจจะหวงมากไปหน่อย ก็อาจจะขอไว้ แต่ฟีน่าก็ชอบให้นางเอกเป็นนางนะคะ ดูมันผูกพันลึกซึ้งดี
และอีกอย่างที่ฟีว่าตลกดีค่ะ กับการใส่ภาษาอังกฤษกำกับมาในคำที่เรารู้จักกันอยู่แล้วอย่าง แชท รีพอร์ต มินิบาร์ ฟีน่ากำลังงงว่าใส่มาเพื่อการใดหรือค่ะ ไม่เข้าใจสักเท่าไรค่ะ
นิยายเรื่องนี้สำหรับฟีน่ารู้สึกว่าไม่มีจุดไคลแมกซ์ เป็นประเภท อ่านได้เรื่อยๆ หรือจะว่าจุดพีคของมันคือตอนได้แต่งงานก็ไม่ใช่เพราะมันไม่ต้องลุ้นอะไรมากมาย พ่อแม่จัดให้ทุกอย่าง ก็เลยไม่รู้ว่ามีจุดที่สุดของนิยายตรงไหน แต่เจอปัญหาตัวละครเยอะไปค่ะ แต่มันก็เป็นปัญหาชนิดเดียวกันหมดคือ พระเอกขี้หึงมากไป พระเอกใส่ใจแฟนเก่ามากไป นางเอกต้องทำให้พระเอกรู้สึกว่าทำแบบนี้บ้างจะเป็นอย่างไร ครั้งเดียวไม่ว่า ปาเข้าไปสองครั้ง กว่าพระเอกจะตาสว่างแท้ๆ เหนื่อยรักพระเอกดีค่ะ
ตอนแรกกะว่าจะต้องกรี๊ดเล่มนี้ชัวร์ ก็เลยกลายเป็น เฉยๆแทนค่ะ อาจจะเพราะเราคาดหวังว่าจะชอบไว้ด้วยค่ะ เมื่อไม่สุดๆอย่างที่เราแนวก็เลยกลายเป็นพออ่านได้เฉยเลยค่ะ อารมณ์ร่วมแบบรู้สึกอยากเป็นสะใภ้ราชนาวียังไม่มี ไม่กรี๊ดกร๊าด บิดหมอน นอนอิจฉาว่านางเอกได้ผู้ชายคนนี้ไปครอบครอง แบบสุภาพบุรุษในเครื่องแบบหลายคน เล่มนี้ความรู้สึกของฟีน่าหลังอ่านจบคือ ยังไม่แนวเท่าไรค่ะ พออ่านได้แต่ไม่บ้าบอเท่าที่คิดว่าจะเป็นค่ะ