กลับมาเป็นของใหม่บ้างค่ะสลับกัน เรื่องนี้ฟีน่าบอกตรงๆเลยว่าไม่ได้คาดหวังอะไรมาก ประเภทเห็นคำโปรยแล้วน่าสนใจดี เลยไปอ่านตัวอย่างในเวบ อ่ะพอได้ รุ่นน้องที่ส่งไปทดสอบก่อนบอกว่าโอเค ก็เลยสอยมาค่ะ

เป็นเรื่องของนางเอกและพระเอกที่ต่างก็โดนเจ้าบ่าวและเจ้าสาวของตัวเองทิ้งในวันแต่งงาน พระเอกที่พยายามตามหาเจ้าสาวตัวเองก็มาเจอกับนางเอกที่กำลังเมามาย ก็เลยเหมือนปรับทุกข์คนหัวอกเดียวกัน สุดท้ายก็เหมือนประชดชีวิตว่าเราแต่งงานกันเถอะ ซึ่งนางเอกก็ตกลง แต่แล้ววันแต่งงานแบบไม่ตั้งใจของทั้งสองก็จบลงเมื่อนางเอกไม่เล่นด้วย แม้พระเอกจะยืนกรานขอรับผิดชอบ แต่สุดท้ายก็ต้องต่างกันต่างไปเพราะนางเอกไม่ต้องการ หากสุดท้ายก็คู่แล้วไม่แคล้วกัน เมื่อพระเอกมีเรื่องมาบีบนางเอกให้ต้องแต่งงานด้วยกันจนได้ แม้จะไม่เต็มใจแต่ก็ต้องยอม หากต้องอยู่บนเงื่อนไขว่าแต่งด้วยแต่ห้ามปล้ำ พระเอกก็เลยนอนกินแห้วไปพักใหญ่กว่าจะสมหวัง และเริ่มจีบเมียตัวเองเป็นจริงเป็นจัง ซึ่งก็ไม่ยากหรอกค่าเพราะพระเอกเขาน่ารักดี มีหรือนางเอกจะใจแข็งไปได้ หากคงจะกลัวหวานไปเลยต้องมีบทบาทริษยาอาฆาตมาเป็นน้ำจิ้มให้แซ่บๆ ตัดหวานกันไปค่ะ แต่อย่างที่รู้ๆ จะร้ายขนาดไหน พระเอกกับนางเอกก็รอดมาได้เสมอนี้ค่ะ แล้วก็จบลงแบบแฮปปี้กันไป

อย่างที่บอกว่าไม่ได้คาดหวังอะไรแต่ถือว่าใช้ได้เลยนะคะ คุณพระเอกเรื่องนี้ จริงๆแล้วนับเป็นพวกมีรักแรกฝังใจ เพราะรักเจ้าสาวตัวเองมาเป็นสิบๆปี แต่เธอไม่รักเขาเลย ต้องมาคอยซับน้ำตาให้ พอจะได้แต่งก็โดนทิ้งอีก คิดว่ามุกนี้เกือบไม่รอด แต่ไม่เลยค่ะ พระเอกไม่ได้รักฝังใจ ประเภทเห็นคนรักเก่าดีกว่านางเอกอะไรแบบนั้น คือถ้ามีเหตุให้ไปหาหรือเลือกก่อนนางเอกจะมีเหตุผลรับได้เสมอไม่ได้หน้ามืดไปเพราะรักตัดไม่ขาด ไม่ใช่คนปากหนักด้วย ยอมรับกับนางเอกง่ายๆว่ารัก ไม่เก๊กเลยดีมาก ฟีน่าชอบ แม้นางเอกจะยังไม่เชื่อใจเท่าไร แต่นะการแสดงออกของเขาพอจะยืนยันคำพูดได้

เป็นห่วงเป็นใยนางเอกมาก มากจนโอเว่อร์ได้เลย แค่นางเอกตากแดดก็กลัวผิวเสีย พอนางเอกไม่ยอมให้ทาครีมให้ แกเลยดุใส่ ประมาณว่านางเอกไม่อยากดูแลตัวเองไม่เป็นไร แต่อย่ามาห้ามเขา เขาจะทำ หรือตอนนางเอกเจ็บ ก็พูดคำหนึ่งให้นางเอกอาย “เมเจ็บก็เหมือนผมเจ็บ” พูดแบบนี้นางเอกจะไปไหนรอด เดิมพันรักสามสิบวันไม่ต้องแล้วค่า แค่วันเดียวเจอแบบนี้เข้าไปไม่ละลายให้มันรู้ไป แต่ที่ชอบที่สุดคือพระเอกไม่ใช่พวกปล้ำเอาแต่ใจ ทั้งๆที่ทำได้ แต่เขาให้สัญญากับนางเอกแล้วจะรอให้เกิดความรู้สึกรักก่อน(แม้จะรอไม่ค่อยได้ก็ตาม) เลยรู้สึกว่าพระเอกเป็นคนน่ารักมากเลยค่ะ ไม่ใช่ซาตานอะไรเลยแบบที่นางเอกชอบค่อนแคะ คือรักนางเอกมาก เอาอกเอาใจทุกอย่าง เจ้าเล่ห์นิดๆ แต่เพราะรักนางเอก ไม่ใช่พวกรักเก่าปักใจจนน่ารำคาญ ตรงไปตรงมา ไม่ใช่พวกสุภาพบุรุษเกรงใจสาวอื่นจนทำให้เมียเสียใจ แบบนี้ชอบค่ะ

ส่วนนางเอก ดูเหมือนจะปากร้าย หัวแข็ง แต่จริงๆ แอบซ่อนผู้หญิงที่ต้องการความรักมากๆ คนที่คิดว่าใช่ก็ดันทรยศอีก แต่ดีนะ มาแนวเดียวกับพระเอกที่ไม่ใช่พวกรักฝังใจตัดไม่ขาด เจอพระเอกแสนดีเข้าให้มีหรือหัวใจอ่อนๆ จะไม่อ่อนตาม ไม่ใช่พวกชอบประชดพระเอกด้วยการไปควงผู้ชายเย้ยพระเอกด้วย เพราะฟีน่าไม่ชอบผู้หญิงแบบนั้น นิสัยไม่น่ารัก แต่นางเอกไม่ใช่ แม้จะไม่ค่อยอยากแต่งงานกับพระเอก แต่ก็ไม่ได้แข็งกระด้างจนไม่น่ารัก เพราะปมในใจนางเอกนี้ล่ะทำให้เราไม่รู้สึกว่านางเอกไม่คู่ควรกับพระเอก ฟีน่ารู้สึกว่าเธอน่ารักดี อย่างตอนออกปากบอกรักพระเอกในถ้ำ ชอบๆ อาการหึงหวงก็ไม่ได้รู้สึกว่างี่เง่านะคะ แหมเป็นเราก็คิดล่ะ สรุปก็คือนางเอกก็ดีเลยค่ะ

อาจจะเพราะเราไม่ได้หวังว่าจะชอบหรือสนุกมาก ประเภทซื้อมาลองอ่านเล่นๆ แต่ปรากฏว่าสนุกดีเหอะ ผิดคาดนึกว่าจะเจอมุกรักเก่าฝังใจกันอยู่ได้ ดีกัน เข้าใจสามหน้าสุดท้าย อ่ะไม่ใช่ พระเอกรู้ตัวว่าจริงๆรักเก่ามันตายไปนานแล้ว ที่เหลือไว้ก็คือความรักแบบเพื่อนแล้ว จึงไม่รอช้าจะจีบนางเอกที่แม้จะเป็นเมียไปแล้วก็ตามค่ะ ฟีน่าไม่ค่อยชอบนิยายประเภทปากแข็ง รักก็บอกว่าไม่รัก ทั้งๆที่แสดงออกขนาดนั้น นี้เรียกว่าตรงไปตรงมาดี เราก็เคยมาลุ้นว่านางเอกเมื่อไรนะจะเชื่อว่าพระเอกรักจริงๆ ไม่ได้แค่พูดพล่อยๆ

สำหรับตัวพระเอก นางเอก ฟีน่าว่าโอเคเลยค่ะสำหรับตัวเอง กุ๊กกิ๊กน่ารักกันดีมากๆ ช๊อบ ชอบ แต่เมื่อมีตัวละครที่แสนจะชอบก็ต้องมีตัวละครที่ฟีน่าไม่ค่อยชอบเลย ซึ่งไม่ใช่ตัวร้ายนะคะ ฟีน่าว่าตัวร้ายน่าสงสาร แท้จริงไม่ได้เป็นคนเลวหรอกแต่ความแค้นฝังใจไป

ตัวละครที่ไม่ชอบเลยคืออดีตเจ้าบ่าวนางเอก เขาเป็นผู้ชายที่เห่ยที่สุด ไม่เหมาะเอามาทำสามีมากๆ ไม่รักนางเอกไม่ว่า แต่กลับไม่กล้าพอจะปกป้องคนที่รักเลย จนดึงนางเอกมาสู่แผนการด้วย แม้มันจะทำให้พระเอกนางเอกได้เจอกัน แต่ดูแล้ว เขาเป็นผู้ชายที่ไม่เหมาะเอามาทำหัวหน้าครอบครัวเลย หลอกว่ารักนางเอกยังพอว่า แต่ไอ้การเอานางเอกมาเพื่อแก้แค้นแม่ตัวเองที่เกลียดคนอาชีพนางเอกเนี่ยนะ ลูกผู้ชายมากเลยนะคะ สุดท้ายก็ทิ้งนางเอกไปใน ซึ่งมันก็ดีที่ทำให้นางเอกได้เจอกับพระเอก ได้พบรักแท้ แต่น่ะผู้ชายคนนี้ไม่แมนเลย คือเข้าใจว่าทำไปบางอย่างเพื่อปกป้องคนรักตัวเอง แต่ฟีน่าแค่ไม่ชอบเขาที่มาหลอกนางเอกให้รักเพื่อจะทำให้แม่เสียใจว่าสุดท้ายก็แต่งงานกับคนที่แม่เกลียด

และที่ขาดไม่ได้สำหรับรีวิวของคนโรคจิตแบบฟีน่าคือหาข้อตินี้ล่ะ อิๆๆ ประการแรก ฟีน่าเข้าใจผิดไปเองหรือเปล่าค่ะว่าคำว่าหนุ่มใหญ่เนี่ยมันควรจะเป็นการใช้กับชายวัยสามสิบห้าขึ้นไป แต่พระเอกของเรื่องแค่สามสิบสอง คำว่าหนุ่มใหญ่จึงยังไม่น่าใช้ได้นะคะ แค่ชายหนุ่มก็คงพอ พอๆกับเคยเจอหนังสือพิมพ์บางฉบับพาดหัวข่าว สาวใหญ่วัยสามสิบ อ๊ะ สามสิบไม่ใช่สาวใหญ่นะคะ ต้องแก่กว่านั่นซิ

เรื่องไม่เข้าใจประการสอง พระเอกกับนางเอกไปฮันนีมูนกันที่ตะรุเตาใช่ไหมค่ะ จะขับเรือยอร์ชไปก็ไม่เป็นไรค่ะ คนรวย แต่ฟีน่ากำลังนึกถึงสภาพของเกาะตะรุเตาว่ามันเป็นอุทยานแห่งชาติ มีที่ให้จอดเรือยอร์ชหรือเปล่าหว่า ถ้าตรงอ่าวพันเตมะละกานี้ไม่แน่ใจนะ คงต้องลอยลำข้างนอก อ่ะช่างมันอย่าคิดมาก(แต่แอบคิด) แต่ที่งงที่สุด(และไม่แน่ใจ)คือ ตอนนางเอกออกมาเดินเล่นริมหาด แล้วเจอเพื่อนร่วมงาน แล้วถามหาสามีนางเอก นางเอกบอกว่าพักรีสอร์ตค่ะ อันนี้ไม่ใช่แล้วค่ะ เกาะตะรุเตาไม่มีรีสอร์ทค่ะ ในบรรดาเกาะในพื้นที่ของอุทยานแห่งชาติตะรุเตา เกาะตะรุเตา อาดัง ราวีจะมีแต่บ้านพักของอช.เท่านั้น เกาะที่มีรีสอร์ทคือเกาะหลีเป๊ะ ซึ่งดังมากคนชอบไปเที่ยวจนได้ชื่อว่าเป็นมัลดีลฟ์เมืองไทย(สวยจริงๆอันนี้ไปมาแล้ว)

บ้านพักบนเกาะเป็นแบบง่ายๆ และที่สำคัญไม่มีแอร์ด้วยค่ะ เพราะไฟเปิดแค่สี่ทุ่ม หลังจากนั้นก็ทนร้อนเอานะค่าพี่น้อง ไปนอนตะรุเตา นอนเต้นท์ดีที่สุดค่ะ ลมทะเลเย็นมาก ที่บอกได้เพราะไปมาแล้ว ถึงได้งงปนไม่เข้าใจว่าตกลงว่าเขาไปฮันนีมูนที่เกาะไหนกันแน่ ถ้านอนเกาะตะรุเตาน่าจะไม่ใช่ค่ะ จะหลีเป๊ะก็ได้ แต่เอาเรือยอร์ชเข้าเกาะไม่ได้นะคะ เพราะรอบเกาะเป็นปะการัง ต้องต่อเรือหางยาวเข้าเกาะเท่านั้น มันแปลกอีกอย่างคือ นางเอกหนีพระเอกกลับกทม. จะหนีกลับไม่ว่าแต่ในบทเขียนว่าพระเอกจะกลับมาง้อนางเอกหลังจากออกไปสงบใจราวๆครึ่งชั่วโมง ซึ่งตอนนั้นพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าแล้ว สันนิษฐานว่าน่าจะราวห้าโมงกว่า พระเอกไม่เจอนางเอกแล้ว อันนี้ยิ่งเป็นไปไม่ได้ค่ะ เพราะการเดินทางมาสู่ตะรุเตาต้องมีเวลาค่ะ เรือที่จะมามีรอบเวลาของเขา ไม่ใช่ว่าอยากจะไปก็ไปเมื่อไรก็ได้

ตัวอย่างการเดินเรือนะคะ ขามาจะเป็นแบบนี้

ออกจากปากบารา ถึงตะรุเตา ถึงหลีเป๊ะ
11.00 น. 11.20 น. 11.30-12.30 น.
13.00 น. 13.20 น. 13.30-14.30 น.


ส่วนขากลับจะเป็นแบบนี้
ออกจากหลีเป๊ะ ถึงตะรุเตา ถึงปากบารา
09.30 น. 10.30 น. 11.30 น.
10.30 น. 11.15 น. 12.00 น.


หลังจากนั้นก็ไม่มีแล้วค่ะ จะว่าจ้างเรือเล็ก เชื่อเถอะว่าทำไม่ได้กลางทะเลอันดามันนะคะ ขนาดนั่งเรือสปีดโบ้ทยังเป็นชั่วโมงเลย จึงเป็นไปได้ยากที่จะหนีกลับตอนเย็นค่ะ และคนที่เคยไปจะรู้เลยว่าเรือเนี่ยกว่าจะมา กว่าจะออกจากท่าได้ หลับรอได้เลยค่ะ เพราะเขาต้องจอดรอนานมาก จนพระเอกสามารถขับเรือยอร์ชตามได้ หรือถ้าขึ้นเรือทัน การเดินทางจากปากบารากลับกรุงเทพก็ไม่ได้ง่ายดาย เพราะต้องรถออกมาต่อรถทัวร์ ถ้าจะขึ้นเครื่องบินต้องนั่งรถตู้กลับมาที่สนามบินหาดใหญ่ค่ะ ซึ่งจากละงู จ.สตูลไม่ได้ใกล้เลยค่ะหลายชั่วโมง ไม่ใช่เกาะเกร็ด เกาะกูดหรือเกาะภูเก็ตค่ะที่จะไปมาได้สะดวกขนาดนั้น หรือฟีน่าไม่ได้ไปหลายปี มีอะไรเปลี่ยนไป จะว่าจุกจิกคิดมากก็ยอมรับค่ะ เพราะถ้าฟีน่าไม่เคยไปจะไม่รู้สึกแปลกๆ แต่นี้ไปมาแล้วเลยรู้สึกแปลกๆ

ภาษาในเรื่องอาจจะยังมีความรู้สึกว่าไม่นิ่มนวลไปบ้าง อย่างตอนบรรยายถึงฉากเลิฟซีน ก็เลยรู้สึกไม่ละมุนละไมในการอ่านเท่าไรค่ะ แต่ขอยกตัวอย่างเช่นตอนบรรยายความพร้อมของนางเอก ใช้คำยังดิบๆ ไปนิดค่ะ ฉ่ำแฉะอะไรแบบนั้น อ่านแล้วสะดุดหัวทิ่มเลย

เอาเป็นว่าหากดูด้วยรวมก็จัดว่าโอเคค่ะ สนุก หวานๆ พระเอก นางเอกน่ารัก อ่านไม่คิดอะไรมากก็เพลินดีค่ะ เพราะความรักและการแสดงออกของพระเอกค่อนข้างชัดเจนดีค่ะ

เพื่อให้สมกับที่บ่น เอาภาพมาฝากค่ะ ฟีน่าไปมาหลายปีล่ะ ตั้งแต่ยังอ้วนท้วนสมบูรณ์มากๆ เกาะตะรุเตาค่ะ ตรงนี้จะเป็นส่วนของช่วงอ่าวพันเตมะละกา





ข้ามไปฝั่งอ่าวตะโลวาว อีกฝั่งของเกาะ จะเป็นส่วนของการไปชมคุกตะรุเตา




ก้าวเข้าสู่ส่วนของคุกตะรุเตาค่ะ




ภายในถ้ำจระเข้ที่พระเอก นางเอกเข้าไปเที่ยว ลักษณะหินงอก หินย้อยก็คล้ายจระเข้ค่ะ แต่ที่เรียกกันว่าถ้ำจระเข้เพราะสมัยก่อนมีจระเข้อาศัยอยู่ เด๋วนี้ไม่มีแล้วค่ะ



ในถ้ำมืดมาก ไปเองไม่ได้นะคะ ต้องมีไกด์นำทางเพราะต้องถ่อแพเข้ามา แต่หินงอก หินย้อยสวยมาก ข้างใน เดินลำบากมากด้วยค่ะ แต่สวยสมความลำบาก

ปกติเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ซื้อของสนพ.นี้
แต่เห็นแว่บๆ ที่ร้านเช่า เดี๋ยวไปหามาอ่านรอบก่อน
ถ้าโดนค่อยไปซื้อเก็บ แต่ถ้าพระเอกนางเอกไม่รับประทานหญ้า
เป็นอาหารมื้อหลัก ก็โดนไปกว่าครึ่งแล้ว อิอิ

ปกติฟีน่าก็ไม่ค่อยอ่านค่ะ แต่คำโปรยน่าสนเลยลองเอามาอ่านค่ะ ค่อยยังชั่ว

ไม่ค่อยได้ลองของใหม่ ๆ แวะมาอ่านรีวิวดูก่อน เผื่อมีเล่มที่น่าสนใจอยากลองจริง ๆ

ขอบคุณค่ะ

เห็นภาพเลยคะ ที่พี่ฟีน่าบอกว่าสะดุดหัวทิ่ม คริ คริ

สงสัยต้องเสียเงินอีกแล้ว ขอบคุณนะคะ

ปล. เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ ว่า 30 ไม่ช่ายสาวใหญ่แน่นอน ^____^

คุณพุดน้ำบุศย์ ต้องอ่านแบบอย่าเอาอะไรจริงจังมากนะคะ อ่านแบบสบายๆ จะโอเคค่ะ

น้องtawann ต้องลองอ่านเอง แล้วอาจจะหัวทิ่มเหมือนพี่ 55

คุณจีน ถูกต้อง เราไม่ใช่สาวใหญ่แน่นอน อิๆๆ เราพูดอะไรออกไป

สวัสดีค่ะ นานๆเ้ข้าที ก็ได้เล่มใหม่ทุกทีเฮ้อ! ต้องไปลอง
เคยอ่านของคนแต่งคนนี้ครั้งหนึ่งแต่จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไรอะ คงเป็นเล่มแรกๆมั้งคะ มันไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่เลยไม่ได้หามาอ่านต่อ อ่านแล้วรู้สึกเหนื่อยๆกับนางเอก ไม่รู้คุณฟีน่าเคยเป็นหรือเปล่าหรือว่าเราจะคิดไปเองหว่า
แบบว่านางเอกดูลนๆชอบกรี๊ดๆ แล้วก็ต่อปากต่อคำกับพระเอกแบบไร้สาระ คล้ายๆจะงี่เง่าแต่ไม่แรงเท่า(ไม่รู้จะใช้ภาษายังไงบรรยายไม่ถูก) แล้วเป็นพวกแบบไม่มีเหตุผลไงๆไม่รู้ อธิบายไม่ค่อยถูกแต่รู้สึกว่าอ่านแล้วเหนื่อยอะ เจอหลายเล่มเหมือนกันค่ะ(ของคนอื่นๆด้วยคนนี้อ่านเล่มเดียว) หลังๆเลยเข้ามารอคุณฟีน่าดีกว่า แต่เล่มนี้ต้องไปลองหน่อยแล้วค่ะ ขอบคุณค่าาา^_____^

คุณวิมล 555 เล่มนี้เป็นเล่มแรกที่อ่านของเขาค่ะ คือด้วยความว่าไม่คาดหวังใดๆทั้งสิ้น แต่อ่านมาแล้ว โอเคอะไรแบบนั้นค่ะ แต่ไม่ได้ถึงกับเยี่ยมมาก เรียกว่าไม่เสียดายเงินเท่าไร

เรื่องอื่นของเขาฟีน่ายังไม่เคยอ่านเลยค่ะ เด๋วเจอเล่มไหนน่าสนจะลองซื้อมาอ่านใหม่

อ่านที่คุณฟีน่าเขียนเรื่อง เกาะตะรุเตาเหมือนใจจิงๆค่ะ คุณนักเขียนไม่ทราบคุณ บก.น่าจะท้วงติงหน่อยนะคะ เพื่อประโยชน์ของนักอ่านค่ะ

คุณเมฆมาก ปัญหาของการเขียนไปเที่ยวในสถานที่ที่เราไม่เคยไปจะมีปัญหาค่ะ คือต้องหาข้อมูลสุด ประหนึ่งว่าคุณจะไปเอง แต่ถ้าไม่เคยไปก็จะไม่รู้พื้นที่จริงๆ

อย่างเช่นการพักตะรุเตา ปกติคนไปเที่ยวจะแค่มาโฉบแล้วไปนอนหลีเป๊ะเพราะที่นั่นมันแหล่งดำน้ำ

ถ้านอน ก็ต้องนอนบ้าน อช. จะเอาฝั่งไหนล่ะ ตะโละวาว พันเตมะละกา

การเดินทางไปถ้ำจระเข้อย่างที่พระเอก นางเอกไป ล่องเรือไปเองไม่ได้ ต้องจ้างเรือหางยาวไป และเข้าถ้ำเองก็ไม่ได้ คุณหลงแน่นอนเพราะต้องถ่อแพเข้าไป ในถ้ำมืดแบบตาบอดสนิท ต้องมีไกด์นำ

ไปคุกตะรุเตา อันนี้ก็คงต้องมีคนนำค่ะ เพราะมันเปลี่ยวมาก ฟีน่าไปกับเพื่อนแค่แวะถ่ายรูปแป๊บเดียวยังคลาดกับคนเดินนำเลยคะ ตกใจมาก เพราะถ้าหลงนี้ติดอยู่ในป่าโกงกางเลยค่ะ บรรยากาศแบบว่าน่ากลัวจริงๆ