“ผ่อนผันหน่อยได้ไหม ฉันยอมเข้าพิธีแต่งงานกับเธอก็ได้ แต่อย่าถึงกับจดทะเบียนสมรสกันเลยแล้วฉันขอไม่เลิกกับเมียทุกคน คือ... ฉันมีความสามารถสูงสามารถดูแลและให้ความสุขกับเมียหลายคนได้ โดยไม่ต้องทิ้งเมียคนไหนเลย”เจเรมี่ต่อรอง ตัวเขายืนใกล้บันไดทางขึ้นลงคิดอยู่ว่าอาจจะวิ่งหนีทันถ้ากระสุนปืนจากปากกระบอกปืนนั้นหลุดมาทางเขา

“คิดบ้างหรือเปล่า ตัวเองมาทีหลังต้องเป็นเมียน้อยไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอย่างเห็นแก่ตัว จะให้เจมี่ต้องทนเหี่ยวแห้งอยู่กับเธอคนเดียวคบใครไม่ได้เลยถึงพอใจเธอหรือไง เจมี่ไม่รักเธอหรอกรุ้ง เพราะเธอมันเอาแต่ใจใจแคบไง” โคมฉายพยายามพูดให้รุ้งพิลาศโกรธและหันเหเป้าปากกระบอกปืนมาทางเขาด้วยเป็นห่วงเจเรมี่จะโดนยิงหรือมีอันเป็นไปอย่างไรโคมฉายคงทนเห็นต่อหน้าต่อตาไม่ได้แน่

รายระวีกับเมลานีเดินมาเกือบถึงบันได เห็นเหตุการณ์พอดีจึงชะงักถอยห่างออกมายืนคอยท่า เกรงจะโดนปืนพลอยฟ้าพลอยฝนไปกับพวกเขาด้วย

ถึงตอนนี้นึกตามคำพูดนั้นแล้วรู้สึกเจ็บจี๊ดในใจส่งผลให้หยาดน้ำตาไหลออกจากนัยน์ตารุ้งพิลาศ อยากถาม...

“นายไม่รักฉันเลยหรือเจมี่ เคยไหมแค่คิดว่าจะรักฉันบ้างก็ยังดี”น้ำเสียงเครือเจือเศร้าจนดูเหงาน่าใจหาย

“ฉันรู้สึกดี... เอ่อ... รู้สึกชอบเธอนะ เธอพอจะเป็นเพื่อนได้” เจเรมี่แม้เขาจะเจ้าชู้แต่เมื่อถูกถามคาดคั้นเอาความจริง เขาจะยอมพูดความจริงอย่างประนีประนอมถนอมน้ำใจผู้หญิงไม่คิดโป้ปดหลอกลวงอีกต่อไป

“แค่เพื่อนเขาไม่นอนด้วยกันหรอกนะ นายไม่รักฉันแล้วมายุ่งกับฉันทำไมฮือ... ฮือ...” ถึงตอนนี้รุ้งพิลาศปล่อยโฮออกมาให้รู้ว่าเธอเจ็บปวดใจจนเกินทนเมื่อสะกดกลั้นน้ำตาได้จึงแว้ดใส่ “ฉันไม่ได้เป็นฝ่ายไปหานายนะนายเอากุญแจห้องคอนโดฉันมาจากพี่โคม เสือกมายุ่งกับฉันก่อนสมควร... ตาย!”

“เปรี้ยง!” เกิดเสียงดังสนั่น กระสุนปืนพุ่งออกจากปลายปากกระบอกปืนถีบถอยจนมือนั้นกระตุกแกว่งไกวแต่เจ้าของปืนยังคงจับไว้มั่นไม่หลุดมือแล้วเกิดควันขึ้นจากปลายปากกระบอกปืน รุ้งพิลาศไม่อาจฝืนทนอดกลั้นทั้งความเจ็บช้ำและเคียดแค้นเคืองโกรธจึงใช้กระสุนปืนเป็นเครื่องระบายความอัดอั้นออกมา ที่จริงลั่นกระสุนออกไปอย่างไม่ได้เล็งและเธอไม่คิดว่าตัวเองจะยิงแม่นด้วย แค่อยากข่มขวัญทำให้อีกฝ่ายกลัวเธอจะขู่และทำสงครามประสาทต่อไป ให้เขาต้องยอมทำตามความต้องการของเธอให้ได้ดังใจ

เจเรมี่ตกใจสุดขีดคิดวิ่งหนีไม่ทัน เลยกระโดดลงบันไดอย่างขาดสติไตร่ตรองทำให้ล้มลงกระแทกขั้นบันได ร่างกายได้รับบาดเจ็บจากการกลิ้งตกไปถึงพื้นชั้นล่าง

“ว้าย! ...เจมี่” “เจมี่!” เสียงหวีดร้องดังลั่นจากปากสองสาวต่างวัยรายระวีกับเมลานีซึ่งยืนอยู่ไม่ห่างจากบันไดเท่าไหร่

โคมฉายตกใจมาก รีบวิ่งตามลงมาดูอาการ

“ยูเป็นไงบ้าง โดนยิงที่ไหนหรือเปล่า”

เจเรมี่สำรวจร่างกายตัวเองพบว่าไม่ได้โดนยิงแต่เจ็บข้อเท้าขวาอย่างมากและจุกจนลุกไม่ขึ้นนอกจากนั้นยังเจ็บฟกช้ำตามข้อศอกและบริเวณร่างกายที่กระแทกกับขั้นบันไดค่อยเปล่งเสียงพูดออกมากระท่อนกระแท่น

“ไอ... ไม่โดนยิง แค่เจ็บ... เพราะตกบันได”

รุ้งพิลาศถือปืนเดินตามลงมาอย่างแม่เสือสาวผู้ล่าดุเดือดเลือดพล่านแล้วพูดขู่...

“นายต้องแต่งงานและจดทะเบียนสมรสกับฉัน แล้วเลิกเมียทุกคน ...ขอย้ำไม่อย่างนั้นฉันเอาตายแน่”

“หยุดเถอะรุ้ง จะไม่มีการแต่งงาน แล้วอย่าทำร้ายเจมี่มากกว่านี้อีกเลยถ้าเธออยากฆ่าเขามาก ขอให้มาฆ่าฉัน ฉันสามารถตายแทนเจมี่ได้ เพราะฉันรักเจมี่รักที่มีแต่ให้ใจให้ไปโดยไม่หวัง...” โคมฉายพูดด้วยสีหน้าสงบลงนั่งหันหน้าบังร่างของเจเรมี่จากวิถีกระสุนในทิศทางที่ปากกระบอกปืนนั้นเล็งมา

คนที่ร้องไห้น้ำตาไหลพรากคนนั้นคือรายระวี สงสารและเห็นใจในความรักของโคมฉายคำพูดอันซาบซึ้งประทับใจเหมือนตอกสลักปักตรึงลงกลางใจ เชื่อว่าเจเรมี่จะยิ่งรักลงรากลึกไม่หลุดถอนกับโคมฉายเด็กสาวกำลังนึก...

‘รักที่มีแต่ให้ไม่หวังสิ่งตอบแทน เขาคงรักกันมากถึงแม้มีใครเฝ้ารักเขาสักเพียงไหน คงแพ้ใจของเขาที่รักคนสำคัญนั้นเหลือเกิน’

“ถ้าพี่รุ้งจะยิงพี่โคม ก็ยิงระวีด้วยอีกคนระวีคิดว่าถึงแม้จะรักกันไม่ได้ แต่อย่าตายจากกันนะ” จู่ๆรายระวีได้พุ่งร่างเข้ามาเผชิญหน้ากับโคมฉายเป็นการเอาตัวเองเข้ามาบัง แล้วพรั่งพรูถ้อยคำทั้งน้ำตาราดรดอาบแก้มนวลของสาวน้อย

นี่เป็นคำพูดที่ได้ยินแล้วตกใจจริง ๆ สำหรับโคมฉาย!

เมื่อมีคนเข้ามาปกป้องกันถึงสองชั้นเจเรมี่นับถือนับใจทั้งโคมฉายรายระวีสองคนนี้เป็นคนจริงเป็นเพื่อนตายเปี่ยมคุณค่าความหมายมากกว่ารุ้งพิลาศที่เห็นแก่ตัวเอาแต่ใจถ้าให้เลือกแต่งงานเขาจะไม่มีวันเลือกรุ้งพิลาศเด็ดขาด และคาดเดาว่าเจ้าหล่อนคงไม่กล้ายิงเขาจริงๆ จึงพูดบอกออกไปตามตรง

“อยากยิงก็ยิง ฉันจะไม่แต่งงานกับเธอแน่นอนรุ้ง”เจเรมี่ตะโกนบอกรุ้งพิลาศ แต่เขาเดาใจเธอพลาดผิดไป เธอไม่มีเมตตาจิตอำมหิตใจโหดรู้ได้เมื่อเสียงปืนครั้งสำคัญดังขึ้น

“เปรี้ยง! ...”

...........คนที่ตกอยู่ในห้วงเหวทุกข์ระทม รุ้งพิลาศทนไม่ได้กับภาพความรันทดที่ต้องทนเห็นเขารักกันเหลือเกินผลักให้ตนต้องกลายเป็นเหมือนหมาหัวเน่า ไม่มีใครเอา ไม่มีใครรัก มันไม่มีสติยั้งคิดมีแต่อิจฉาและจะต้องทำลาย!

‘ให้พวกมันตายด้วยกันให้หมดนี่ล่ะ’

กระสุนปืนนัดสำคัญลั่นตรงไปโดยไม่ได้เล็งอีกครั้ง

‘ใครจะเจ็บจะตายบ้างช่างมันฉันไม่สนสมน้ำหน้าอยากรักกันดีนักก็จงไปลงนรกด้วยกันเสียเถิด’

เพราะความคิดบ้าระห่ำขาดสติยั้งคิดเช่นนั้นของรุ้งพิลาศเป็นเหตุให้เธอต้องมานั่งให้ปากคำกับตำรวจในโรงพยาบาลจังหวัดชลบุรี

“สรุปว่าคุณไม่มีเจตนาฆ่านางสาวรายระวี ทุกอย่างเป็นอุบัติเหตุคุณแค่ต้องการขู่คุณเจเรมี่เท่านั้น?” นายตำรวจหนุ่มใหญ่ไว้หนวดสอบปากคำรุ้งพิลาศ

เหตุการณ์ฉุกละหุกหลังเสียงปืนดังในตอนนั้นคือ... เลือดไหลชุ่มเสื้อยืดสีขาวแขนสามส่วนด้านอกซ้ายของรายระวีที่หันหลังให้ปากกระบอกปืนซึ่งเผชิญหน้าโคมฉาย เขาผู้ได้เห็นเลือดแดงฉานตกตะลึงที่สุด มองจ้องกันตาค้างแล้วเห็นเด็กสาวนำมือแตะเสื้อบริเวณที่มีเลือดออก ได้เห็นเลือดตัวเองเลอะฝ่ามือจู่ ๆ ตาเหลือกกลับค้าง... หลับตาล้มลงเป็นลมหมดสติด้วยความตกใจสุดขีดที่ตนโดนยิง!

โคมฉายอุ้มรายระวีพาส่งโรงพยาบาลหลังจากนั้นจึงขับรถไปแจ้งความที่สถานีตำรวจข้อหาทำร้ายร่างกายเป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับบาดเจ็บในฐานะที่ตัวเขาเป็นผู้ปกครองของรายระวี ข้อหานี้ยอมความกันไม่ได้

ดังนั้นตำรวจจึงถูกส่งมาสอบปากคำรุ้งพิลาศ ขณะเฝ้าดูอาการของรายระวีในห้องคนไข้พิเศษมีผู้อยู่ในเหตุการณ์ครบทั้งคิวลีน เมลานี เจเรมี่และโคมฉาย

“คุณโกรธคุณเจเรมี่ที่เขาไม่รับผิดชอบทำคุณท้องแล้วไม่ยอมรับใช่ไหม”

“ใช่... ฉันโกรธเขามากก็จริงแต่ไม่เคยคิดฆ่าแค่ต้องการขู่ให้เขายอมแต่งงานกับฉัน ฉันจะเอาคืนเพื่อศักดิ์ลูกผู้หญิงคุณตำรวจคงไม่เข้าใจหรอกว่าถ้าได้แฟนเจ้าชู้มันเจ็บปวดขนาดไหน ฮึก... ฮึก...”ว่าแล้วรุ้งพิลาศก็สะอื้นไห้

เจเรมี่เพิ่งได้รับรู้ความรู้สึกของรุ้งพิลาศยอมรับว่าตนเองทำผู้หญิงเสียใจ เธอคิดคาดหวังไปเองแล้วเลยทำร้ายจิตใจตัวเองด้วยความหวังลม ๆ แล้ง ๆที่จริงก่อนหน้านี้เขาไม่เคยพูดเลยสักคำว่าอยากแต่งงานกับเธอไม่เคยแม้กระทั่งบอกรัก เอาแต่หาความสุขเอากับเรือนร่างของผู้หญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองมีส่วนผิด...

“ฉันขอโทษที่ฉันทำผิดต่อเธอ แต่ฉันจะรับผิดชอบเด็กในท้องของเธอ”

“ไม่มีเด็กในท้อง ฉันตรวจดูแล้วหลังจากเรามีอะไรกันสองอาทิตย์ฉันต้องการแต่งงานกับเจมี่ ถ้าไม่แต่งงานก็ไม่มีประโยชน์”

“เธอโกหกพวกฉันเหรอเนี่ย” เจเรมี่ถามย้ำจ้องหน้าสาวที่เขาเคยเกี่ยวข้องด้วย และเขาเกลียดผู้หญิงขี้โกหกถ้าเธอโกหกแปลว่าทุกอย่างจะจบแบบจาก... เขาจะไม่คบคนโกหกอีกต่อไป ไม่ให้แม้ความเป็นเพื่อน

“ใช่... ฉันโกหก” รุ้งพิลาศตอบตอกย้ำให้ฟังกันเต็มสองหูของทุกคน

ทำให้ทุกคนหายใจโล่งอกกันเป็นแถวซึ่งที่จริงแล้วทั้งโคมฉายและเจเรมี่ไม่อยากได้ลูกที่เกิดจากรุ้งพิลาศเท่าไรนักเพราะนิสัยเจ้าอารมณ์เอาแต่ใจก้าวร้าวรุนแรง กลัวจะส่งผลทางกรรมพันธุ์ต่อลูกด้วยซ้ำ

“เธอคนเดียวทำพวกเราปั่นป่วนกันไปหมด”โคมฉายต่อว่าเมื่อได้รับรู้ความจริงแล้วก็ไม่ได้เคืองแค้นรุ้งพิลาศ เพียงแต่สีหน้ายังเป็นกังวลเรื่องคดีความคงต้องปล่อยไปตามกระบวนการยุติธรรม