...........โคมฉายทำอาหารทุกอย่างใกล้แล้วเสร็จ รายระวีทำหน้าแฉล้มนั่งโต๊ะเคานท์เตอร์รอทานอาหารส่งเสิร์ฟให้ลองชิมก่อนเป็นอย่างแรกคือ... สลัดผักมีส่วนผสมอย่างแครอทกะหล่ำม่วงบล็อคเคอรี่ข้าวโพดอ่อนสีสันสดใสชวนทานทุกอย่างหั่นฝอยละเอียดสภาพอุปกรณ์การทำอาหารและพื้นครัวไม่ว่าจะเป็นเคานท์เตอร์ทำครัวหรือพื้นที่ยืนไม่มีเศษอาหารหรือเครื่องปรุงหกเกลื่อนกลาดเหมือนอย่างเวลาคทาทองทำครัวเลยดูความเรียบร้อยแล้วเห็นว่าโคมฉายเป็นชายหนุ่มที่ทำอะไรได้เนี้ยบกว่าน้องชายมากนักไม่ต้องให้คอยตามเก็บล้างจนเหนื่อย นั่นเป็นส่วนที่รายระวีนึกชื่นชมโคมฉายอยู่ในใจ

“สลัดผัดนี่อร่อยจัง พี่โคมทำอะไรก็อร่อยเนอะ” เธอชื่นชมอมยิ้มแก้มตุ่ยพลางเคี้ยวตุ้ยต่อเนื่องไปอย่างมีความสุขกับการกิน

อาหารทุกอย่างแล้วเสร็จโคมฉายจึงได้ลงนั่งทานอาหารด้วยกันสองคนไม่ทันอิ่มพอดีได้รับ sms มาเข้ามือถือ ข้อความจากคทาทองบอกว่า...

‘จะพาแม่ไปชิมอาหารเช้าในร้านอาหารของเซ็นทรัลพาร์คถ้าพี่โคมทำอาหารเผื่อไว้ให้เก็บเข้าตู้เย็นเลย’

“คทาจะไม่กลับมากินมื้อเช้ากับพวกเรา เพราะจะพาแม่ไปร้านอาหารแถวนั้น”โคมฉายบอกรายระวี หลังได้อ่านข้อความของน้องชายแล้ว

“ไม่มีใครอยู่เลยนะทั้งคุณแม่ พี่คทาและเจมี่ อยู่แต่เราสองคน”รายระวีพูดออกมาโดยใจไม่ได้คิดอะไรไปไกล นอกจากสบายใจที่ได้อยู่ด้วยกันตามลำพังแล้วนั่งทานอาหารต่อไปเงียบ ๆ จนอิ่ม

โคมฉายนึกสบายใจเช่นกันที่ได้อยู่สองคน และแล้วอยู่ ๆ นึกสนุกขึ้นมาคนมีเหตุผลอย่างเขากลับอยากทำอะไรไร้เหตุผลเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง

“หนีเที่ยวกันเถอะระวี” ปุบปับชักชวนยิ้ม ๆ

“หนีเที่ยว? ไปไหนกันดีล่ะพี่โคม” เด็กสาวทวนคำโดยไม่ได้นึกฝันมาก่อนแต่ใจอยากไปเที่ยวทันทีและอยากไปยังสถานที่ห่างไกลเท่าที่ผ่านมาได้เที่ยวอยู่แถวนิวยอร์กจนจำเจไปแล้ว

“ไปแคลิฟอร์เนียโดยเครื่องบินไปลงสนามบินลอสแองเจลิส เดินเล่นชายหาดเล่นน้ำทะเลแช่อ่างน้ำวนพักโรงแรมหรู กลางคืนเที่ยวไนต์คลับเร็วระวีเรารีบไปเก็บเสื้อผ้าจัดกระเป๋าเดินทางก่อนที่แม่กับคทาจะกลับมาเถอะเดี๋ยวไม่ทันได้หนีเที่ยว” โคมฉายบทจะใจร้อนกลับเร่งรีบเป็นการใหญ่

รายระวีเองนึกสนุกเช่นกันจะได้ไปเที่ยวกับโคมฉายสองคนเป็นสิ่งที่วิเศษมากไม่เคยมีโอกาสได้ไปด้วยกันเป็นการส่วนตัวตามลำพังมาก่อน คงสนุกแน่นอนได้ไปเที่ยวกับคนที่ชอบพอรักใคร่ใจใฝ่ฝันนึกดังนั้นจึงรีบทำตามคำของโคมฉาย จัดกระเป๋าเสื้อผ้าอย่างไวเตรียมของใช้ส่วนตัวที่ใช้ประจำวันพกไปด้วยซึ่งมีไม่กี่อย่างประเดี๋ยวเดียวกระเป๋าเดินทางถูกลากออกมาตั้งรอเตรียมพร้อมเดินทางได้แล้ว

ระหว่างจัดกระเป๋าของตนเอง โคมฉายเพิ่งฉุกคิดถึงการพักโรงแรมว่าจะแยกห้องหรือพักร่วมห้องแต่ถ้าเป็นอย่างหลังมันจะเกิดอะไรขึ้น!

“พี่คิดว่าจะพักโรงแรมร่วมห้องกัน แต่มันอาจทำให้ระวีต้องเสียสาวให้พี่คือ... พี่ไม่แน่ใจตัวเอง กลัวตัวเองที่สุด รู้อย่างนี้แล้วระวีจะเปลี่ยนใจไม่กับพี่ก็ได้นะ”โคมฉายค่อย ๆ พูดอย่างลังเลการที่ผู้ชายยังเป็นปุถุชนคนธรรมดามีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกันนั้นไม่ได้ทำให้ความเป็นชายสูญหายความรู้สึกทางเพศตามสัญชาตญาณต่อเพศตรงข้ามยังเปี่ยมล้นบริบูรณ์แม้จะเห็นเด็กสาวน่ารักน่าเอ็นดูเป็นเด็กในปกครองแต่ยามได้อยู่ในห้องกันสองต่อสองแล้วบรรยากาศพาไป... จะห้ามใจไหวไหมนี่เป็นสิ่งที่กลัวหัวใจตัวเองเหลือเกินนึกไปให้ใจเต้นระทึกตึกตัก ชายอกสามศอกยอมรับว่าตอนนี้ตนรู้สึกเขินอายต่อหน้าสาวน้อยหน้านวล

รายระวีฟังผู้ปกครองหนุ่มบอกเล่าแล้วให้ใจคอหวิวไหว... ชายนี้ที่หัวใจยอมสวามิภักดิ์ทั้งรักเทอดทูนบูชายิ่งกว่าชายใดในโลกทั้งชีวิตคิดว่ายังยอมสละให้ได้แม้กระทั่งให้ตายแทนยังยินดีนับประสาอะไรกับพรหมจรรย์สาวบริสุทธิ์แม้ทะนุถนอมหวงแหนปานใดจะไม่ยอมเสียให้ชายอื่นใดแต่หากเป็นชายหนุ่มนามว่าโคมฉายผู้นี้... สำหรับรายระวีแล้วยอมทุกอย่าง ซึ่งจะเป็นครั้งแรกครั้งเดียวในชีวิตลูกผู้หญิง

“ยอม... ทั้งชีวิตระวียอมให้พี่โคมได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระวีจะไปกับพี่โคมค่ะ” เด็กสาวกล่าวตอบอย่างหนักแน่นแม้ร่างกายจะเกร็งตัวเขินอายจนแทบพูดติดตะกุกตะกักแต่ใจรักยกให้เต็มร้อยไม่ค่อยกล้ามองสบตา ทั้งที่ขณะนี้ยังใส่เสื้อผ้าอยู่ครบและยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นสักน้อยแต่ใจดันไพล่ไปคิดถึงตอนอยู่ด้วยกันลำพังในห้องไม่ต้องใส่เสื้อผ้าเนื้อตัวเปล่าเปลือยทำให้ใจยิ่งเขินอายเลือดในกายสาวฉีดซ่านมันแสนจะตื่นเต้น

“ตกลงเราจะไปด้วยกัน” โคมฉายพูดไม่มาก รู้ใจว่าเด็กสาวรู้สึกเขินอายจนทำหน้าไม่ถูกเลยปลอบประโลมโน้มศีรษะของเด็กสาวด้วยอุ้งมือประคองใบหน้านวลแล้วบรรจงจุมพิตโหนกหน้าผากนูนให้สัมผัสอันละมุนละม่อม ค่อยเปลี่ยนมาจับมือน้อยนั้นบีบกำอย่างอบอุ่นพร้อมบอกด้วยเสียงอ่อนโยนเบา ๆ “เราไปกันเถอะ”พลางจูงมือก้าวเดินเคียงข้างกันไป...

...........เบรนดี้ตอบแทนคำขอบคุณที่คทาทองเลี้ยงอาหารมื้อเช้าโดยการพาเพื่อนและมารดาของเพื่อนมาเที่ยวที่พักอาศัยของเขาและสกั๊ตลักษณะเป็นห้องสูทสุดหรูในคอนโดโดยการถือกรรมสิทธิ์ครอบครองของมารดาของเขา

ภายในห้องกว้างแบ่งเป็นสองห้องนอน โทนสีโดยรวมเขียวอ่อนวอลเปเปอร์ติดผนังลายไม้ไผ่เขียวอ่อน ผ้าม่านลายป่าไม้ทั้งหน้าต่างและประตูสีเขียวออกเหลืองเปลือกมะนาวทั้งโซฟาเดี่ยวและโซฟายาวโดยเฉพาะโซฟายาวยาวมากปรับเอนนอนได้บุนวมนุ่มสบาย ใช้หมอนอิงรูปดอกทานตะวันสามถึงสี่ใบถัดไปคือส่วนครัวพื้นไม้ลามิเนต เคานท์เตอร์ทำครัวประดับหินแกรนิตสีมรกตโต๊ะอาหารขนาดใหญ่กระจกหนาโดดเด่นตั้งกลางห้องบนโต๊ะนั้นประดับด้วยแจกันแก้วทรงอ้วนเลี้ยงพลูด่างซึ่งภายใต้เป็นตู้ปลาเลี้ยงปลาตัวเล็กตัวน้อยกับพืชน้ำจำพวกสาหร่ายสีเขียวเก้าอี้สำหรับนั่งทานข้าวจึงต้องถูกซ้อนเก็บเมื่อไม่ได้ใช้งานเพื่อโชว์โต๊ะอาหารมีตู้ปลานั่นเอง

ห้องน้ำแทบไม่ต้องบรรยายว่ามันน่านอนแช่น้ำขนาดไหนเป็นอ่างน้ำวนจากุชชี่มีหน้าต่างกว้างเห็นวิวมหานครนิวยอร์ก

“หรูไหมล่ะแม่ห้องของเบรนดี้ หรูกว่าคอนโดบ้านเจมี่อีกซื้อห้องแบบนี้ให้ผมอยู่สิแม่ เราจะได้มีเป็นของตัวเองไม่ต้องไปอาศัยเขาอยู่”คทาทองพูดอ้อนขอจากมารดามหาเศรษฐีที่มัถยัสต์

“หรูขนาดนี้สิบล้านเอาไม่อยู่นะนี่ท่าทางที่เจริญขนาดนี้ราคาต่อห้องต้องหลายสิบล้านชัวร์ แม่สู้ราคาไม่ไหวหรอกอาศัยบ้านเจมี่อยู่ไปก่อนเถิดลูก” บอกเสียงอ่อนโรยแรงด้วยความเสียดายเงิน

“ผมอยากย้ายมาเป็นรูมเมทเบรนดี้อีกคน”

“อุ๊ยตาย! ไม่ได้นะจ๊ะลูกแม่” คุณมโนราห์ท้วงติงทันควันเป็นห่วงความปลอดภัยในสวัสดิภาพประตูหลังของบุตรชายคนเล็ก

“ย้ายมาอยู่เลยคทา พวกฉันยินดีต้อนรับนาย” สกั๊ตตอบรับอย่างดีทั้งที่ไม่ใช่เจ้าของห้องเขาจ้องจับคทาทองอยากได้มาเป็นแฟนอยู่แล้ว

“ฉันพูดเล่น หึ หึ...” คทาทองไม่ได้รู้สึกอะไรกับสกั๊ตติดจะกลัวความตัวใหญ่ของเขาด้วยซ้ำถ้ายังมีชายคนนี้อยู่ด้วยรับประกันได้ว่าเขาจะไม่มีวันย้ายมาอยู่เสี่ยงภัยเสียหนุ่มแน่นอน

ทุกคนนัดกันว่าหลังพามาเยี่ยมบ้านแล้ว จะพากันไปเดินเล่นและช้อปปิ้งในห้างสรรพสินค้าโดยอนุญาตให้อาบน้ำแต่งตัวในห้องน้ำบ้านเขาก่อนไปเที่ยวเบรนดี้มีเสื้อผ้าให้คทาทองเปลี่ยนด้วยความที่ตัวเท่ากันจึงสามารถใส่เสื้อผ้าไซด์เดียวกันได้ส่วนชุดของคุณมโนราห์นั้นเบรดดี้มีชุดของมารดาเขาเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าให้ไว้ใช้เปลี่ยนได้

“ผมขออาบน้ำก่อนนะครับ” เบรนดี้บอกท่าทางรีบเร่งหยิบผ้าขนหนูและเสื้อผ้าออกจากตู้ไม่ทันระวังมีของสำคัญตกหล่นออกจากตู้ สิ่งของนั้นทำให้ทุกคนตาลุก ตกใจ!

“ผ้าอนามัยตก! นายทำยังงี้ได้ไง เก็บเดี๋ยวนี้อุบาทว์ที่สุด ยี้...” สกั๊ตชี้มือตรงจุดตกเขย่าตัวด้วยท่าทางแขยงอย่างยิ่ง

เบรนดี้รีบวิ่งมาเก็บยัดใส่ลิ้นชัก พร้อมทั้งยิ้มแหย ๆอธิบายความบอกกับแขกหน้าใหม่ที่เพิ่งบังเอิญมาเห็นเข้า

“แหะ แหะ... ผมเอาไว้ใช้เองตอนมีประจำเดือนคือผมมีอวัยวะสองเพศในร่างเดียว แบบว่าปกติความเป็นผู้ชายจะยื่นออกมาเสมอแต่เวลามีประจำเดือนมันจะหดตัวเหมือนว่ามันหายไปเลย ทำให้เห็นเหมือนเป็นผู้หญิงเข้าใจไหมครับคุณแม่”

คุณมโนราห์ฟังทั้งพยักหน้ารับ พร้อมกับทำตาปริบ ๆ อย่างงุนงงนับเป็นเรื่องแปลกประหลาดราวสิ่งมหัศจรรย์ หนึ่งในล้านคนจะมีสักกี่คนที่มีลักษณะเช่นว่านี้แม้เหลือเชื่อแต่ทุกคนนั้นเชื่อคำบอกเล่าจากปากเบรนดี้

“ตามหลักพันธุศาสตร์ผู้ที่มีประจำเดือนย่อมมีมดลูกและสามารถมีลูกได้ถ้าผมได้เป็นแฟนเบรนดี้ผมจะทำลูกออกมา ผมรู้แม่อยากอุ้มหลาน รับรองได้อุ้มแน่นอน”คทาทองกล่าวเป็นเหตุผลตามหลักตรรกะ พูดไปยิ้มไปอย่างหลงใหลได้ปลื้ม

คุณมโนราห์คล้อยตามเหตุผลของบุตรชายคนเล็กเลยยิ้มร่าแต่ว่าสีหน้าสลับกับยังมีความงงสับสนทางเพศของเบรนดี้ที่ยังมีความเป็นชายอยู่

...........ออกจากสนามบินลอสแองเจลิสโดยไม่มีจุดหมายจะไปไหนแน่จึงปล่อยให้รายระวีเดินดูสินค้าตามร้านรวงต่าง ๆ ตัวเขาเดินตาม มีความสุขกับการได้ดูท่าทางเธอตอนตื่นเต้นที่ได้เห็นสินค้ามากมายละลานตาแต่เธอไม่ได้ซื้ออะไร ซึ่งถ้าเธอซื้อเขาจะจ่ายเงินให้อยู่แล้วส่วนตัวเขาไม่มีสินค้าใดที่อยากได้

ตอนกลางวันแวะทานอาหารในร้านตามใจรายระวี เธอเลือกไปนั่งร้านอาหารไทย

“อู้หู... ยำคอหมูย่าง ต้มยำกุ้ง ราดหน้าทะเลดูสิน่ากินทั้งนั้นเลยเนอะพี่โคม ระวีกินล่ะนะ” ว่าแล้วตักของกินเข้าปากที่ว่ามาทั้งหมดเป็นเมนูอาหารสั่งเองตามใจชอบทั้งนั้น

อย่างว่าคนน่ารักจะพูดจะทำอะไรก็น่ารัก โคมฉายอมยิ้มมองดูเด็กสาวง่วนอยู่กันการทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อยแค่ดูให้รู้สึกพลอยอิ่มอกอิ่มใจไปด้วยตลอดเวลาที่ผ่านมาเคยไหมที่ใจได้เป็นสุขสดใสไร้ราคะเจือปน ไม่เลย...เคยนอนกับผู้หญิงมามากพร้อมกับเจเรมี่ที่ทำให้เป็นสุขกับรสสัมผัสกอดจูบลูบไล้มีอะไรกันนับครั้งไม่ถ้วนแม้เรื่องเซ็กส์จะเป็นเหมือนอาหารที่ขาดไม่ได้แต่ความสุขที่ได้อยู่ใกล้รายระวีกลับเหมือนแสงสว่างสดใสเหมือนอากาศบริสุทธิ์ที่หายใจและใฝ่ฝันอยากสูดกลิ่นไม่จางคลาย

ที่นี่มีคนไทยอยู่อาศัยจึงได้พบเจอคนไทยที่ได้แฟนเป็นคนที่นี่ทักทายพูดคุยประสาคนไทยด้วยกัน ได้คำแนะนำจากพวกเขาเรื่องโรงแรมที่พักหรูหราติดริมทะเลชายฝั่งลอสแองเจลิสสถานที่นั้นจึงเป็นที่หมายในการเดินทางต่อไป