รวมมิตรอาทิตย์นึง เสาร์ที่ผ่านมา เราไปตรวจกิจการของครอบครัวที่โลตัสกันยกครัวเลยค่ะ แม่ก็ใจกล้าหน้าด้านมาก ไม่ใส่แพมให้พี่ป่าน แบบเบาใจได้หน่อยนึงว่าพี่ป่านอึอึ๊ไปแล้ว คาดว่าข้าศึกหนักคงไม่บุก ถ้าจะมีก็แต่ศึกจิ๊บจ้อย พอรับมือไหว พอไปถึงปุ๊บ พี่ได้สูดกลิ่นโลตัสปั๊บ ก็เอื้อนเอ่ยออกมา “คุณแม่...มีฉี่” รีบแบกหมูไปห้องน้ำแทบไม่ทัน ไปโลตัสทีไร พี่ป่านก็ไปคว้าม้าพลาสติกขาไถมาเล่นทุกที พอเวลาจ่ายตังค์ค่อยบ๊ายบายพี่ม้า นี่เล่นฟรีจนล้อแทบจะสึกอยู่ละ ไว้เดือนหน้าไปใหม่เอาตัวสีฟ้ามาเล่นนะลูก พอช็อปเสร็จ เตรียมถล่มร้านที่พี่ป่านเรียกว่า “มามาคิว” (=บาร์บีคิว) มีฉี่อีกละค่ะ แบกกันไปอีกรอบ (ขืนรอให้เดินไปเอง คงเรี่ยราดอยู่กลางทาง) พอวัตถุดิบมา พี่ป่านจองเลย “เอาด้ง(=อุด้ง) เอาลูกชิ้นชมพู เอากุ้งด้วย” โห...มาเป็นชุดเลยวุ้ย ใจคอจะไม่แบ่งใครกินเลยเหรอเนี่ย พอกินกันไปเพลินๆ แม่แอบเห็นพี่ป่านยื่นแหนม(แขน)มาหยิบแก้วเป๊ปซี่ของแม่ พอแม่บอกว่า “อ๊ะๆ” พี่ป่านเลยต่อให้ว่า “เป๊ปซี่ เด็กกินไม่ด๊าย” (แล้วหยิบทำไมยะ?) ซักพักไม่ลดละเลิกความพยายาม “ช่วยกันดูดๆๆ” มะเหงกแน่ จะมาดูดเป๊ปซี่ ไว้โตก่อนค่อยมาช่วยย่ะหล่อน วันนั้นพอกลับถึงบ้านก็หมดสภาพกันถ้วนหน้า เปลี่ยนเสื้อผ้าขึ้นนอน สมาชิกในห้องนอนสลบเหมือดไปโดยใช้เวลาไม่นาน พอวันอาทิตย์ เป็นวันที่แม่อยากหอบเสื้อผ้าหนีออกจากบ้านมาก เด็กๆอ้อนสุดฤทธิ์ สาเหตุหลักๆคงมาจากมีช่างมาดูแอร์ห้องปู่ ซึ่งพี่ป่านก็อาการเดิม เจอคนแปลกหน้าระยะประชิดไม่ค่อยจะได้ รีบหลบหลังแม่ (แต่แอบชะโงกดู) ตอนแรกก็บอกเองอ่ะนะ “พี่มาซ่อมแอร์ ไม่ต้องกลัว” แต่พอเค้าจะเล่นด้วย พี่ก็แปลงร่างเลย “คุณแม่มีฉี่ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ...เวลากลัวคนแปลกหน้าทีไร ต้องบอกว่ามีฉี่ สงสัยอยากไปหลบในห้องน้ำ พอพี่อ้อนเยอะๆ ก็มักจะไม่เอาใครเลย ป๊านี่ตกกระป๋องอย่างกะทันหัน ต้องแม่เท่านั้น แม่ถอดกางเกง แม่อ่านหนังสือ แม่พาไปฉี่ แม่ๆๆๆๆๆ และแม่ ส่วนน้องก็ขาดความอบอุ่นจากแม่ไม่ได้เลย อุ้มๆอยู่ พอจะวาง ตูดยังไม่ทันติดพื้นเลย เปิดสวิตช์แล้ว “อะแง้ๆๆๆๆๆ” เฮ้ย!!!แม่มี 2 มือเองนะลูก ไม่ใช่เกมทศกัณฐ์นะเฟ้ย แถมวันนั้นแม่เตรียมกับข้าวใส่ฟรีซไว้ให้น้องปอ ตากผ้า ทำอะไรสารพัด (เห็นว่าป๊าอยู่บ้าน) ปรากฏว่ายังไงก็หัวฟูอยู่ดี ก่อนขึ้นห้องนอน จับพี่ป่านอาบน้ำ ป๊าเห็น ผื่นแดงขึ้นเต็มตัวเลย (เฉพาะลำตัวนะ) ตอนแรกคิดว่าแพ้ขนมจีนป่าวหนอ แต่ย่าบอกว่ากินไปนิดเดียว ระหว่างอาบน้ำแม่เลยให้กินยาแก้แพ้แก้คันไปโดสนึง เดี๋ยวนี้พี่ป่านกินยาง่ายมาก น่าร๊ากที่สุด พอตอนค่ำขึ้นห้องนอน แม่ลงมาเอาของ ขึ้นมาอีกที เห็นพี่ป่านนั่งตักป๊าดูทอมกะเจอรี่อยู่ หันไปมองข้างๆ เจี๊ยก!!! น้องปอยืนเกาะตะกร้าผ้า เวรละนั่น เดี๋ยวล้มหัวฟาดขึ้นมา ทั้งแม่ทั้งป๊าโดนปู่กะย่าบ่นหูเฉาแน่เลย แม่เลย ต้องรีบบอกป๊าก่อนว่าช่วยกันดูหน่อย ตอนนี้น้องปอเข้าสู่วัยซ่าแล้ว นั่งๆคืบๆไม่ค่อยชอบ ใจรักจะเกาะยืนอยู่เรื่อย แถมบางทีอยู่ในเตียงยังมี เขยิบเล่นๆให้ปู่กะย่าลุ้นเล่นๆด้วย เหมือนเกาะราวเรียนบัลเล่ต์ป่ะคะ เรื่องผื่นพี่ป่านยังคาใจ แพ้อะไรน้อๆๆๆๆ คิดไปซักพัก วิญญาณอิ๊กคิวซังเข้าร่าง ติ๊กต่อกๆๆๆ บรรลุแล้วจ้า พี่ป่านแพ้แป้งโคโดโมไอ้สูตรที่ออกใหม่ แป้งฝุ่นเนื้อโลชั่น...ไม่ฟุ้ง ที่ยัยเจ๊ปนัดดาเค้าเป็นพรีเซ็นเตอร์แหละ แม่ไม่น่าแพ้สื่อโฆษณาเลย นี่ต้องเอาไปเปลี่ยนที่โลตัสซะแล้ว มาทำให้ลูกสาวช๊านเป็นผื่น ให้อภัยไม่ได้ ต้องคืนสินค้าสถานเดียว พอตกดึก แม่ไปรีดผ้า ป๊าบอกว่าอยู่ดีๆ พี่ป่านก็ลุกขึ้นมานั่ง ลืมตาด้วยนะ ป๊าเลยถามว่าตื่นมาทำไม นอนเหอะลูก พี่ป่านก็เฉย ป๊าเลยอุ้มพี่ป่านลงนอนเหมือนเดิม พี่ป่านก็นอนต่อเฉยเลย ป๊าบอกว่าสงสัยพี่ป่านละเมอหรือไม่ก็หลับใน วันจันทร์ ผื่นยุบเกือบหมดละ เหลือแต่รอยข่วนจากการเกานิดหน่อย แม่ชวนพี่ป่านหนีน้องปอออกไปออมสิน พี่บอกไม่ไป แม่เลยให้อยู่บ้านกะย่า พอแม่เข้าบ้านปุ๊บ สีหน้าย่าดีใจยิ่งกว่าพี่ป่านอีก (โล่งอก...หมดภาระซะทีตรู) ย่าเล่าว่าพอแม่ออกไป พี่ป่านก็เดินไปเดินมา ปากก็บอก “แม่ไปออมฉิน เดี๋ยวก็มา ไม่ร้องไห้” พูดซ้ำๆอยู่แบบนั้น แล้วก็มีน้ำตาคลอหน่อยๆ (สงสัยตรงคำว่าไม่ร้องไห้เนี่ย ปลอบใจตัวเอง) จนป้าถามว่าอ่านหนูนิดมั้ย อ่านลูกโป่งมั้ย เท่านั้นแหละ พี่ป่านเลิกบ่นถึงแม่ทันที แล้วความเหนื่อยก็ไปตกอยู่กะย่า ต้องอ่านนิทานหลายรอบมากๆ จนย่าแอบชะเง้อ เมื่อไหร่จะมาซะทีว้า ขี้เกียจอ่านแล้ว คิกๆ ขากลับแม่แวะซื้อแตงโม สับปะรด มาฝากพี่ป่านด้วย ยิ้มแก้มแตกเลยลูกแม่ แตงโมชิ้นนั้นพี่กินคนเดียวเกือบหมด มีแบ่งให้ป้ากะปู่ไป 2 ชิ้น กินเยอะจริงๆวุ้ย วันนี้มีเรื่องขำๆตอนอาบน้ำด้วย พี่ป่านเล่นน้ำในกะละมัง แม่อาบน้ำให้น้องปอ ซักพักเห็นฟองอากาศผุดเป็นสายขึ้นมา แม่เลยถามพี่ป่านว่า “พี่ป่านทำไรอ่ะ” พี่ป่านบอก “ป่านตด” ดีนะเนี่ย มีแต่ลม ไม่อยากจะนึกที่มันสยองกว่านี้ ถ้าเป็นหยั่งงั้นจริง อาจจะต้องทิ้งกะละมังไปเลย ฮ่าๆๆ พอตกค่ำ อยู่ดีๆพี่ป่านก็เหลือบเห็นจิ้งจกอยู่เหนือวงกบประตู พี่เริ่มเดินถอยหลังไปแอบอยู่ข้างตู้เย็น ปากก็บ่นอีกละ “จิ้งจกไม่กลัว” สรุปว่าพี่กลัวจิ้งจก ขนาดย่าไล่หนีไปละ พี่ก็ยังไม่หายกลัว หนีไปนั่งอยู่ใกล้ๆปู่เลย พอจะขึ้นห้องแม่บอกให้พี่ไปจุ๊บย่ากะป้า พี่ป่านไม่ยอมไป จนย่ากะป้าต้องเดินมาให้พี่จุ๊บถึงที่เลยอ่ะ เอากะเค้าดิ่เนี่ย พอเด็กๆหลับหมด ป๊าเพิ่งถึงบ้าน แม่กะว่าลงไปเปิดประตูแล้วจะหาอะไรกระแทกปากซะหน่อย หิวซะ แต่พอแม่ลงไปเปิดประตูบ้านให้ป๊าแป๊บเดียว ไม่ถึง 2 นาที ได้ยินเสียงเซอร์ราวด์ของน้องดังแหวกอากาศลงไปถึงชั้นล่าง แม่เด้งขึ้นบันไดแทบไม่ทัน พอขึ้นมา โอ้โห!!! คุณน้องร้องไห้น้ำตาไหลพรากมาเกาะที่กั้นเตียงอยู่ นี่ถ้าขึ้นมาช้าอีกนิด สงสัยน้องปอดิ่งพสุธาลงมาอยู่กะพื้นละมั้งเนี่ย ส่วนคุณพี่ที่แสนดีเหรอค๊า หลับสบายเลยค่ะ เป็นแบบนี้หลายทีละ แต่ลองถ้าคุณพี่ตื่นมาแล้วร้องไห้ดิ่ รับรองว่าจะมีคุณน้องนั่งร้องเป็นเพื่อน วันอังคาร ตอนบ่ายๆพี่ป่านชวนแม่ออกไปเดินเล่นหน้าบ้าน พี่ป่านยื่นแหนมไปเตรียมจะเด็ดดอกไม้ แม่อ้าปากบอก “อย่าเด็ดดอกไม้ดิ่ ดอกไม้อยู่กะต้นสวยดีน๊า” แต่ไม่ทันซะแล้ว พี่ป่านหันมายิ้มให้แล้วทำท่าจะเอาดอกไม้ทัดหูอ่ะ (ไปจำมาจากไหนฟระเนี่ย) อ้ะ..ติดก็ติด อูยยยย...แอบเด็ดมาดอกนึง ถ้าย่ารู้คงบ่นหูตูบเลยค่ะ ดอกเดียวดูจะน้อยไปสำหรับหลานสาวสุดที่รักของย่า ว่าแล้วก็ฉกอีกซักดอก ท้าทายมากค่ะ สวยมากมาย (ดอกไม้นะจ๊ะ) งามอย่างไทยแท้ขนาดนี้ เตรียมเข้าประกวดธิดาน้อยหน่าค่ะ งามอย่างไทยเสร็จเรียบร้อย พี่บอก “ต้นตาลเล่นด้วย” เฮ้ย...เพื่อนใครก็ไปชวนเองสิเฟ้ย แหะๆ แม่ไม่ได้พูดแบบนั้นหรอก แม่บอกว่าถ้าพี่ป่านอยากมีเพื่อนเล่น พี่ป่านก็ต้องไปชวนเพื่อนมาเล่นเอง พี่ป่านก็อิดออดอยู่ซักพักก็เดินไปโชว์หุ่นให้ต้นตาลเห็นแว้บๆ ต้นตาลคงนึกว่านางไม้ที่ไหนจำแลงแปลงกายมา ก็เลยรีบคว้าจักรยานคู่ใจตามออกมาทันที เล่นกันด้วยดีอยู่พักเดียว ก็เกิดเหตุการณ์ตบจูบ เอ๊ย!!! แย่งของกัน เริ่มจากแย่งดอกไม้ แย่งจักรยาน (ต้นตาลมาขอขี่จักรยานสีชมพู) แล้วลงท้ายด้วยการร้องไห้ดังมาก นานมาก แถมมีการบอกแม่ด้วยนะ “น้ำตาไหล น้ำมูกไหล แม่เช็ดน้ำมูก” กรรม!!! เห็นแม่เป็นทิชชู่ไปซะแล้ว โหะๆๆ น่าสงสารจังลูกแม่ แต่เด็กๆร้องไห้เพราะแย่งของกันนี่แม่ไม่โอ๋นะ เรื่องของเด็กๆ หนูต้องฝึกไว้ อีกหน่อยไปโรงเรียน แม่ตามไปปกป้องคุ้มครองหนูไม่ได้หรอก หนูต้องหัดเรียนรู้จักความผิดหวัง รู้จักปกป้องตัวเองซะตั้งแต่วันนี้ เริ่มจากเรื่องเล็กน้อยแบบนี้แหละ พอโตขึ้นหนูก็จะรู้จักดูแลตัวเองได้ แม่หวังไว้ว่าอย่างนั้นนะ แต่ขนาดร้องไห้เหมือนตุ่มแตกขนาดนี้ แม่ชวนเข้าบ้านก็ไม่เข้านะ บอกไม่เอาๆ จะเล่นกะต้นตาล เอากะเค้าสิ พอเลิกร้องไห้ เข้าบ้านได้แป๊บเดียว พี่เดินชนหัวบันได น้ำตาแตกเป็นรอบที่สองของวันนี้ แม่ปลอบใจซักพักนึง เห็นว่ายังไม่เงียบ ยิ่งไปเจอย่าก็โอ๋ ป้าก็โอ๋ แถมป้าเกือบแจกโบนัสเป็นบีทาเก้นย้อมใจ 1 ขวด แม่เลยรีบบอกไม่ต้องโอ๋ ไม่ต้องย้อมใจอะไรทั้งนั้น เดี๋ยวก็เลิกร้องเองอ่ะ แม่เดินวกไปเอาของนิดเดียว เดินกลับมาดูอีกที อ้าว...นั่งเล่นทำกับข้าวเฉยเลยวุ้ย แม่ยังงงเลยว่าอะไรมันจะเลิกร้องเร็วขนาดนี้ฟระ ป้าแอบกระซิบว่าพี่ป่านชำเลืองดูย่าที ป้าที ไม่เห็นมีใครโอ๋ เลยเล่นทำกับข้าวซะเลย พอเห็นพี่ป่านหยุดร้องไห้ แม่เอาน้ำแข็งมาประคบหัวเหม่ง พอก้มดูอีกที หัวเหม่งปกติดีนี่หว่า แต่ลูกสาวคนโตของแม่กลายเป็นหมีแพนด้าไปซะแล้ว เพราะส่วนที่กระแทกมันคือใต้ตาซ้าย โห..ยิ่งน่าสงสารไปกันใหญ่ แต่พอจะประคบน้ำแข็งตรงรอยช้ำ พี่ป่านบอกไม่อาวๆๆๆ ให้แปะหัว ง่า...แปะหัวแล้วมันจะหายเหรอลูก แม่ก็ขำปนเศร้า สงสารลูก พอใกล้ค่ำพี่ออกไปนั่งชิงช้ากะย่า ซักพักนึงพี่บอกแม่ “คุณแม่ เจ็บแก้มนี้” โห...ใจแม่แทบละลายเลยอ่ะ สงสารมากๆ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่บอกว่าทนๆหน่อยนะลูก เดี๋ยวก็หายเจ็บ เลยเอาดินสอพองบีบมะนาวมาโปะให้ ไม่ต้องไปดูหมีแพนด้าถึงเชียงใหม่ละ ที่บ้านก็มี อ่า...พี่สาวของหนู เมื่อวานยังประกวดธิดาน้อยหน่าอยู่เลย วันนี้เป็นหมีแพนด้าซะแล้ว (น้องกลุ้มแทน คิ้วขมวดเชียว) พอเข้าบ้านได้พี่ป่านเริ่มย้อนอดีตสมัยยังเป็นเบบี๋ ยัดตัวอวบๆลงไปนอนในเปลโยกของน้อง แถมเอาขวดน้ำน้องมาดูดมั่ง เอายางกัดของน้องมาแทะมั่ง (เค้าเรียกพัฒนาการถดถอยป่ะเนี่ย) บางทีน้องกัดๆอยู่ พี่ไปดึงออกมาเลย น้องก็แหกปากสิคะ ตอนนี้เลยต้องแบ่งกันคนละอัน ของพี่สีเขียว ของน้องรูปปลาหมึก หลังๆพี่ป่านเริ่มรู้ละว่าถ้าปลาหมึกต้องให้น้อง ค่อยยังชั่วหน่อย วันพุธ พี่ป่านตื่นสายมาก แม่เลยพาน้องลงไปก่อน (แม่แอบลุ้นว่าพี่ป่านตื่นมาไม่เจอแม่ จะร้องไห้ป่ะหว่า) พอพี่ป่านตื่นก็มายืนเรียกแม่ที่หัวบันได (น้ำตาคลอหน่อยๆ แม่เห็นน๊า) วันนี้ขำดี พี่ป่านเห็นแม่ให้นมน้อง พี่ป่านเล่นตุ๊กตาหมาอยู่ เลยอุ้มพี่หมาเหมือนที่แม่อุ้มน้องแล้วบอก “คุณหมากินนม” แม่เลยหัวเราะเสียงดังบอกพี่ป่านไปว่าไม่เหมือนซะหน่อย ต้องทำแบบนี้ด้วย (เอื้อมมือไปดึงเสื้อพี่ป่านขึ้น) พี่ป่านก็ให้คุณหมากินนมแป๊บนึง คงอายมั้ง เลยรีบดึงเสื้อลง แก่แดดจริงๆตัวแค่เนี้ย พี่ป่านเอาตุ๊กตาซาฟารี 4 ตัวมานอนเรียงกันในกะทะสารพัดประโยชน์ของพี่ป่าน แต่พี่บอกว่ามันคือเตียง เอ้า...เตียงก็เตียง แล้วแต่จินตนาการของพี่เลยค่ะ แล้วพี่ป่านก็สั่งให้แม่ร้องเพลงในบาร์นี่ (เนื้อเพลงประมาณว่า หมุนตัวหน่อยๆ กลิ้งกันไปมา หนึ่งคนตกเตียง) แล้วพี่ป่านก็ค่อยๆเขี่ยทีละตัวทำเป็นกลิ้งตกเตียง แม่ก็ร้องวนๆๆจนตกเตียงครบทุกตัว ...สร้างสรรค์มากค่ะลูกขา วันนี้มีเรื่องตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะตอนเที่ยงพี่ป่านกินส้มโอไปแล้วแหวะออกมาเต็มเลย ปู่กะย่าเลยเถียงกัน เพราะย่าบอกว่าสงสัยส้มโอไม่อร่อย หลานเลยอ้วก ส่วนปู่บอกว่าส้มโอดีมาก กินแล้วล้างคอ ไม่งั้นอาหารไม่ย่อยอยู่ในกระเพาะ แม่เกือบบอกละว่าไม่ต้องเถียงกันค๊า สมานฉันท์กันไว้ เพราะพี่ป่านมีเสมหะ คงพยายามจะไอ ไอไปไอมาเลยพาเพื่อนออกมาชมวิวข้างนอกด้วยซะเลย แต่ตอนแม่เห็นพี่ป่านแหวะออกมา แม่ก็ใจไม่ดีนะ กลัวจะเป็นไวรัสลงกระเพาะอีก ตอนต.ค.49 เป็นหนนึง น่าสงสารมากๆ เลยหวั่นใจ แต่ก็รอดูอาการก่อน แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีแหวะอีกละ ค่อยยังชั่ว วันพฤหัส ป๊าหยุด มีมาถามด้วยนะว่าหยุดเนื่องในวันอะไร ป๊าด!!! ขอให้ได้หยุดอย่างเดียว แต่หยุดเพราะอะไรนี่ไม่รู้ละ แต่วันนี้ไม่มีอะไรแปลกใหม่ ทุกอย่างเหมือนปกติเลย แต่ดีหน่อยมีป๊ามาเป็นกำลังเสริมคอยช่วยเลี้ยงเด็กๆ แต่ก็ยังมีแอบงีบกลางวันหลายช.ม.เชียว ปล่อยให้แม่ไปสอนพี่ป่านถีบจักรยาน เหนื่อยอ่ะ สงสัยแม่คงแก่แล้วอ่ะลูก ตกดึกแม่กำลังจะอัพบล็อก ตอนเที่ยงคืนกว่าพี่ป่านลุกขึ้นมานั่งแล้วบอก “แม่นอนด้วย” โอ...ได้เลยลูก ลูกขอมา แม่จัดให้ บล็อกทิ้งไว้ก่อน เลยต้องมาอัพตอนเช้าด้วยประการฉะนี้แล จะอัพบล็อกตอนเช้าหรือดึก ก็รักลูกหมูทุกวันเลยจ้า ...เกี่ยวกันป่ะว้า   Create Date : 29 พฤษภาคม 2550 3 comments Last Update : 1 มิถุนายน 2550 8:43:41 น. Counter : 980 Pageviews. Share Tweet

เจิมก่อนใครโว๊ยยยยยชอบอกกกก อ่านก่อนแล้วด้วย   โดย: กิ IP: 203.148.171.10 1 มิถุนายน 2550 8:54:53 น.

อ่านบล็อกเพลินอีกแล้ว เรื่องอ้อนแล้วเอาแต่แม่ ลูกเจี๊ยบก็เป็นเหมือนกันเลย คนอื่นไม่เอา ต้องแม่เท่าน้านนน... เรื่องแป้งโคโดโมะสูตรใหม่ ตอนแรกก็ว่ามันน่าจะเป็นโลชั่นมากกว่า อยากลองเหมือนกันแต่อ่านแล้ว ไม่เอาดีกว่า รอยช้ำแก้มป่านก็ขอให้หายเร็ว ๆ นะจ๊ะ เด็ก ๆ วัยนี้มีแผลเป็นเรื่องปกติ พูดปลอบใจตัวเอง แผลลูกเจี๊ยบก็กำลังแห้งตกสะเก็ดแล้ว รอลุ้นว่าจะแกะก่อนหรือเปล่า   โดย: YingLek 1 มิถุนายน 2550 9:09:58 น.

ตามเก็บตก พี่ป่านเป็นหมีแพนด้าด้วย เจ็บมากๆ แน่เลย เรื่องเด็กทะเลาะกัน ทำใจลำบากเหมือนกันนะคะ แต่ก็ต้องทำใจ..เพราะมันต้อง เกิดขึ้นอิกแน่ๆ   โดย: between us 4 มิถุนายน 2550 3:43:59 น.