Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2550
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
14 สิงหาคม 2550
 
All Blogs
 
อัพแบบรวมมิตรรอบที่ 150

ไอ้ลูกหมูเอ๊ยยยยย คราวนี้แม่หายไปนานพอสมควรเลยนะเนี่ย สาเหตุก็คือ...แม่ขี้เกียจ แหะๆ ยอมรับกันตรงๆ ขี้เกียจหาเหตุผลมาอ้างแล้วอ่ะ

จะไม่ขี้เกียจยังไงไหว แต่ละวันกว่าจะผ่านไปได้ ไอ้ลูกหมูสองตัวเล่นรวมพลังป่วนซะจนแม่อยากเร่งให้ถึงเวลาเข้านอนเร็วๆ แม่จะได้มีเวลาส่วนตัวมั่ง เวลาส่วนตัวที่ว่าก็เอาไว้ท่องเน็ต อัพบล็อก แล้วก็ทำอะไรที่อยากทำแต่ไม่สามารถทำได้ตอนไอ้ลูกหมูยังไม่ยอมนอน

แล้วพักนี้เจ๊ๆทั้งหลายก็ไม่ค่อยจะยอมนอนกลางวันกันซะด้วยสิ โดยเฉพาะเจ๊หมูใหญ่...พี่ป่านนั่นเอง พี่เล่นนอนกลางวันแบบวันเว้นสามวัน (นอนวันเดียว อีก 3 วันไม่ยอมนอน ฮ่วย)

แล้วแม่เองก็หากิจกรรมให้ตัวเองทำก็คือทำการฝีมือ ฮ่าๆๆ นึกไม่ถึงล่ะสิว่าอดีตสาว IT อย่างแม่ (บวกกับหน้าโหดๆ) จะมานั่งถักโครเชท์ ไว้รอให้ผลงานเสร็จเรียบร้อยก่อน แม่จะมาเฉลยว่าแม่ทำอะไรให้หนูบ้าง ...ว่าแต่เมื่อไหร่จะเสร็จก็ไม่รู้นะเนี่ย

ตอนนี้โปรเจคเพียบ (ฝันไว้ แต่ไม่รู้เมื่อไหร่จะเสร็จ) ทั้งปลอกหมอนอิง หมวก กระเป๋า โฮะๆๆ คาดว่าไปซื้อเค้ามาใช้น่าจะดีกว่านะเนี่ย

กลับเข้าโหมด "รักลูก" ดีกว่า

ตั้งแต่พี่ป่านกะน้องปอผลัดกันป่วยมาราธอนเมื่อเดือนที่แล้ว พอเลิกป่วยเป็นปลิดทิ้ง เด็กๆก็ยังออดอ้อน ออเซาะซะจนแม่แทบกระดิกตัวไปไหนไม่ได้

อย่างพี่ป่านที่ตอนเช้าเคยเกาะราวบันไดลงมาเอง เดี๋ยวนี้ก็จะมีเสียงแง้วๆ "คุณแม่อุ้มพี่ป่านๆๆๆ" พร้อมกับท่ากระทืบเท้าเร่าๆ ..ตัวหยั่งกะน้องช้าง ใครจะแบกไหวฟระ (แม่ก็บ่นไปงั้น เพราะมือซ้ายอุ้มพี่ป่าน มือขวาอุ้มน้องปอ ก็ทำมาแล้ว) ถ้าเกิดปู่มาเสนอตัวจะพาลงชั้นล่าง พี่ป่านก็จะส่งเสียง "กรี๊ดๆๆๆๆ" ...ทำเอาแม่ปรี๊ดได้ตั้งแต่เช้าเลยนะเนี่ย

ส่วนน้องปอก็ไม่น้อยหน้า เวลาถูกแม่ทิ้งให้อยู่อย่างโดดเดี่ยว น้องก็คลานตามหาแม่จนเจอ เวลาเจอแล้วก็มายืนเกาะขากางเกง แม่ล่ะเสียวกางเกงหลุดตูดจริงๆเลยว่ะนังหนู (แต่จริงๆกลัวหนูเกาะไม่ดีแล้วจะล้มซะมากกว่า)

เดี๋ยวนี้น้องปอคลานหาแม่ได้ละนะ แต่ส่วนใหญ่จะเลี้ยวไปหาแม่ทางห้องน้ำ ใจคอหนูจะให้แม่นั่งส้วมทั้งวันเลยเหรอลูก

มีอยู่วันนึงแม่นั่งกินข้าวอยู่ (ต้องกินอย่างเงียบเชียบ เพราะถ้าน้องปอได้ยินเสียงเมื่อไหร่ ดิ้นกระแด่วๆทันที) น้องปอก็คลานผ่านแม่ไป (ไม่เห็นได้ไงฟระ) แล้วก็เลี้ยวไปทางห้องน้ำ ป๊านั่งขำใหญ่เลย จนป๊าทนไม่ไหวเลยบอกให้แม่ส่งเสียงเรียกหน่อย พอแม่เรียก "น้องปอ แม่อยู่ทางนี้" น้องปอก็กลับตัว 180 องศา แล้วคลานมาหาแม่ได้ถูกทิศซะที

แล้วน้องปอก็ชอบมาคลานเล่นใต้โต๊ะเวลาชาวบ้านนั่งกินข้าว จนวันนึงแม่เรียกน้องว่า "ปอซิลล่า" (อารมณ์ประมาณว่ามันมาป่วนพวกเราแล้ว กินกันไม่เป็นสุขล่ะทีนี้) พี่ป่านหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ถูกใจมากๆ แม่เลยให้พี่ป่านเป็น "อุลตร้าป่าน" ซะเลย พอตอนนี้เวลาน้องปอคลานมาใต้โต๊ะ พี่ป่านก็จะบอกว่า
พี่ป่าน : คุณแม่ๆ น้องปอเป็นซีล่า ฮ่าๆๆ
แม่ : เหรอๆ น้องปอเป็นปอซิลล่า แล้วพี่ป่านเป็นอะไรอ่ะ
พี่ป่าน : พี่ป่านเป็นอุลตร้า..ปาแมน
แม่ : ป๊าดดดดดดดดด ผิดเรื่องแล้วลูก อุลตร้าป่านตะหาก
พี่ป่าน : (คิดอยู่นิดนึง) พี่ป่านเป็นอุลตร้าป่าน
แม่ : ไหน อุลตร้าป่านแปลงร่างให้ดูหน่อยซิ (เล่นกันสร้างสรรค์มากเลยวุ้ย)
พี่ป่าน : นี่แน่ะๆๆๆ (เอามือมาขัดกันเหมือนท่าปล่อยพลัง)

จริงๆพี่ป่านไม่เคยรู้จักอุลตร้าแมนกะเค้าหรอก แต่พอดีต้นตาลเคยวิ่งเข้ามาหาพี่ป่านแล้วบอกว่า "อุลตร้าแมนแปลงร่าง" พร้อมทำท่าประกอบ พี่ป่านก็เลยมั่วซั่วแปลงร่างกะเค้ามั่ง

ช่วงที่ผ่านมา แม่สังเกตอยู่อย่างนึงคือ...พี่ป่านพูดง.งูไม่ชัด แม่สังเกตตอนถามพี่ป่านว่า
แม่ : กินบะหมี่ เอาถั่วงอกด้วยป่าว
พี่ป่าน : ไม่เอาถั่วนอก
แม่ : หือ...ไม่เอาอะไรนะ
พี่ป่าน : ไม่เอาถั่วนอก
แม่ : (ตายแระ ลูกช๊าน พูดง.งูไม่ชัดนี่หว่า หยั่งงี้ต้องทดสอบ) ไหนพี่ป่านพูดง.งูซิ
พี่ป่าน : นอนู
แม่ : เหรอๆ แล้วช้างมีอะไรยาวๆอ่ะ
พี่ป่าน : ช้างมีนวง
แม่ : อืม...แล้วเวลาน้องร้องไห้ พี่ป่านต้องพูดว่ายังไงอ่ะ
พี่ป่าน : เนียบๆ ไม่ต้องร้องน๊า
แม่ : (กรี๊ดดดดดดด ไม่ชัดจริงๆ) ไหนลองพูดคำว่า "มะม่วง" ซิลูก
พี่ป่าน : มะม่วง
แม่ : แล้วสีม่วงล่ะลูก
พี่ป่าน : สีม่วง

พอมั่นใจได้ว่าลูกสาวแม่พูดง.งูไม่ชัดแล้ว ตกเย็นก็รีบรายงานป๊าว่าลูกสาวเธอพูดง.งูไม่ชัดนะยะ ป๊าเลยทดสอบมั่ง
ป๊า : พี่ป่าน...โง่ป่ะ
พี่ป่าน : โน่ค่ะ (ตอบว่าโง่ค่ะ หรือ No ค่ะฟระเนี่ย)
ป๊า : แล้วง่วงรึยังลูก
พี่ป่าน : น่วงละค๊า
ป๊า : (กลั้นใจตายไปพักนึง พร้อมทำหน้าวิตก)

แต่ตรงที่พี่ป่านพูดไม่ชัดเนี่ย เหมือนออกเสียงกึ่งๆระหว่างน.หนูกะง.งู วุ้ย...อธิบายไม่ถูก ช่างมันเหอะ เอาเป็นว่าหนูพูดง.งูไม่ชัดละกัน ฮ่าๆๆ

ป๊าเลยวิตกจริตไปว่าจะติดไปจนโตรึเปล่า แต่แม่ก็บอกว่าคงไม่หรอกมั้ง เพราะตอนกู๋เบลล์เด็กๆ พูดคำว่า "ม่วง" ไม่ได้ จะกลายเป็น "ง่วง" ทั้ง "สีง่วง" แล้วก็ "มะง่วง" แต่พอโตมาก็พูดชัดละ

ล่าสุดเลยตอนกำลังดู New Mcdonal's Farm กันอยู่ แมกซ์พูดว่า "ถังงี่เง่า" แล้วทายกันถูกป่าวเอ่ยว่าพี่ป่านพูดว่าอะไร ..."ถังนี่เน่า" ป๊าหัวเราะหงายหลังไปเลย เพราะถึงจะพูดไม่ชัด แต่มันได้ความหมายเหมือนกันว่ะ


อุปกรณ์เสริมหยั่งกะไปเดินชายหาด



ป้าชม้อยมาเก็บแชร์แล้วค่ะ


เห็นหลายคนถามถึง "ข้าวสีชมพู" ว่าหน้าตาเป็นยังไง สีชมพูโทนไหน หาซื้อจากแหล่งใด ราคาเท่าไหร่ ฯลฯ (แม่ก็อาจจะเล่าแบบโอเวอร์ไปหน่อยล่ะนะ)

จริงๆมันคือข้าวหอมมะลิที่ไม่ได้ขัดขาว (ที่ร้านขายข้าวเค้าเรียกว่าข้าวชมพู อาม่าก็เลยชมพูตามเค้า) แต่ก็ไม่ใช่ข้าวมันปูนะคะ ราคาโลละเท่าไหร่หนอ...ไม่ได้ถามอาม่า (คำถามนี้ รบกวนน้าหนิง (ถึงช๊านจะแชทไม่ปะติดปะต่อ แต่ช๊านก็ไม่ตกข่าวนะยะว่าเธอมีบล็อกแล้ว อิอิ) แวะเช็คราคาที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้บ้านละกันนะค๊า แต่คงแพงกว่าร้านขายข้าวทั่วไปมั้ง) ดูรูปประกอบได้เลย


ข้าวสีชมพู



ข้าวสีชมพูผสมกะข้าวขาว


ก่อนจะหุงก็เอาข้าว 2 อย่างมาผสมกัน ประมาณข้าวขาว 2 ถ้วย ข้าวชมพู 1 กำมือ ใส่ข้าวชมพูเยอะกว่านี้...มันเปลืองตังค์ค่ะ ฮิฮิ

ข้าวทั้งหลายแหล่ที่เด็กน้อยกินกันอยู่นี้ก็ได้รับการอนุเคราะห์จากอาม่า หอบหิ้วมาให้หลานๆได้กินกันอยู่เป็นประจำ หอบทั้งข้าวสาร ทั้งข้าวสวย เพราะลำพังแม่เองคงไม่มีปัญญาออกไปเสาะหาข้าวชมพูมาให้เด็กๆได้กินเป็นแน่แท้

เห็นอาม่าทุ่มเทขนาดนี้ (นอกจากเรื่องข้าว ก็ยังมีเรื่องอื่นอีกเยอะแยะเลย) แม่เคยถามอาม่าว่าระหว่างลูกกะหลาน รักใครมากกว่ากัน (ที่ถามนี่ไม่ได้จะเปรียบเทียบหรืออิจฉาลูกนะ) แต่แค่อยากรู้ว่ารักลูกกับรักหลานเนี่ย ความรู้สึกมันต่างกันมั้ย

อาม่าตอบว่ารักเหมือนกันแหละ แต่ตอนที่รักลูกเนี่ย ต้องทำมาหากินด้วย ก็เลยไม่ได้มีเวลามาใกล้ชิดเหมือนหลานๆ

พี่ป่านกะน้องปอต้องรักอาม่าให้มากๆนะจ๊ะ


Create Date : 14 สิงหาคม 2550
Last Update : 4 กันยายน 2550 23:18:08 น. 5 comments
Counter : 740 Pageviews.

 
หายไปนานเลยนะคะ คิดถึงสองสาวจัง

เชื่อแล้วว่าแม่เปิ้ลขี้เกียจ ปกติรูปเพียบคราวนี้มีคนละรูปเอง เข้าใจค่ะว่ายุ่ง ที่บ้านก็เหมือนกัน ยังกะเกดิสงครามทุกวัน รกยังกะรังหนู คนนึงก็ซนสะบัด คนนึงก็ช่างออดอ้อนจะเอานั่นนี่ เดี๋ยวนี้ไอ้ตัวเล็กก็ไม่นอนกลางวันแล้วค่ะ แต่ก็ดีนอนเร็ว

เรื่องพูดไม่ชัดแต่งอ งู นี่ก็พึ่งเคยเจอค่ะ อ่านแล้วก็ขำดี แต่ไม่รู้จะแนะนำยังไง คงต้องรอดูมังคะ


โดย: หมูเหมียว วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:0:09:23 น.  

 
น้องป่านเหมือนฝรั่งเลยค่ะ อกกเสียง งงูไม่ได้ ส่วนเรื่องโครเชต์ถ้าถักเสร็จเอามาอวดหน่อยนะค้า
ปล น้องๆน่าหอมแก้มมากๆ ฝากหอมคนละทีนะคะ


โดย: ราตริมณิ IP: 58.136.106.196 วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:0:10:21 น.  

 

ว๊าวววว บ้านนี้สวยจังเลย....


ยังกะได้มา คฤหาสน์ ของเจ้าชายเลยนะเนี่ย



โดย: ริวคิ-mawin-maji-minic วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:0:14:30 น.  

 
อ่านถึงตอนลงบันไดแล้ว อยากบอกว่าเหมือนลูกเจี๊ยบเลย แม่อุ้ม ๆ

เรื่องพูดไม่ชัดลูกเจี๊ยบก็มีบ้าง แต่ยังไม่ได้สังเกตุอะไรมาก พอให้พูดใหม่ก็พูดชัด

หมวกป่านสีสวยดีจังจ้า


โดย: YingLek วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:14:06:42 น.  

 
สมกะที่รอคอยเลยจิง ๆ นะเนี่ย แหะ ๆ ๆ ๆ
รถเข็นเท่ห์จังเยยย อ่ะพี่ รถนี้ได้แต่ใดมาเอย
อ่านแล้วขำกลิ้งเลยอ่ะ จนคนข้าง ๆ นึกว่าบ้า


คิดถึงพี่ป่าน น้องปอ นะจ๊ะ ไว้เจอกันเนอะ


โดย: น้ามล IP: 58.136.106.55 วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:19:26:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

พู่ระหง
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add พู่ระหง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.