Bloggang.com : พู่ระหง : เรื่องขำๆทิ้งทวนก่อนดองบล็อก

เรื่องขำๆทิ้งทวนก่อนดองบล็อก

อาทิตย์ที่แล้ว ก่อนพาเด็กๆไปบ้านอาม่า พี่ป่านเดินมาหาแม่
พี่ป่าน : คุณแม่ๆ จะมีเสียงตด
แม่ : เหรอๆ ใครจะตดอ่ะ
พี่ป่าน : พี่ป่านไง
แม่ : เหรอๆ ทำไงอ่ะ
พี่ป่าน : (ทำหน้าตาเบ่งพลัง) ....ฟีดดดดดดดดดดดดดดดดด....
แม่ : อ้าว กรรม ตดจริงๆเหรอลูก นึกว่าล้อเล่น
พี่ป่าน : ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า
แม่ : (ไม่เป็นกุลสตรีเลยลูกช๊าน)

ช่วงที่ผ่านมาแม่เห็นว่าพี่ป่านเข้าใจเรื่องสีเป็นอย่างดี เลยสอนเพิ่มอีกนิด
แม่ : แดงอะไรลูก
พี่ป่าน : แดง...แจ๊ด
แม่ : เขียวอะไรลูก
พี่ป่าน : เขียว...อื๋อ
แม่ : ดำอะไรลูก
พี่ป่าน : ดำ...ปี๋
แม่ : เหลืองอะไรลูก
พี่ป่าน : เหลือง...อ๋อย
แม่ : ขาวอะไรลูก
พี่ป่าน : ขาวจั๊วะ

แล้วอยู่มาวันนึงพี่ป่านก็บอกให้แม่ระบายสีเขียวอ่อน แม่เลยหยิบดินสอสีเขียวมา 2 แท่ง
แม่ : พี่ป่านๆ นี่เขียวอะไรลูก (เขียวอ่อน)
พี่ป่าน : เขียว...อื๋อ
แม่ : ฮ่าๆๆ พี่ป่าน นี่เขียวอะไรลูก (เขียวแก่)
พี่ป่าน : เขียว...ปี๋

เม้าท์น้องปอเป็นของแถมนิดนึง อาจจะไม่ใช่เรื่องขำขัน แต่ก็ทำให้แม่อมยิ้มแก้มตุ่ยได้ตลอดเลย

น้องปอของแม่ยังพูดอะไรไม่ได้เลย นอกจาก จ๊ะๆ แว้ดๆ ฮื้ออออออออ(เวลาอยากได้ของ) ถึงจะยังพูดไม่ได้ แต่ก็ดูเหมือนพอจะฟังเข้าใจอยู่บ้าง

อย่างแม่บอกให้ทำอะไร หนูก็ทำตาม (ถ้ามีอารมณ์อยากทำ ...ติสต์จริงๆลูก) ตบมือ บ๊ายบาย สวัสดี ฮัลโหล

พอแม่เอามือตบหมอนป้าบๆ แล้วชวนให้มานอน หนูก็จะเดินดุ่ยๆ แล้วก็ล้มตัวลงบนหมอน กลิ้งไปกลิ้งมา แล้วก็ลุกขึ้นไปเล่นต่อ พอแม่ตบหมอนแล้วเรียกให้มานอน หนูก็จะเดินมาทำแบบเดิมอีก น่าร๊ากกกกกกกกกกก (ในสายตาแม่เสมอ)

พอบอกให้เอาของไปให้ใคร หนูก็จะเอาไปให้ได้ถูกคน

เวลาหนูกินอะไร แล้วแม่บอกว่าป้อนแม่หน่อยสิ ป้อนอาม่าหน่อยสิ หนูก็ยื่นใส่ปากได้ถูกคนเหมือนกัน (แต่มันมีน้ำลายหนูด้วยอ่ะดิ่)

แล้วหนูก็ชอบไปรื้อตะกร้าใส่กระป๋องน้ำอัดลมที่กะว่าจะรอเอาไว้ขาย (งกมั้ย ฮิฮิ 2 ใบ 1 บาทเชียวนา) พอหยิบได้ก็จะเอามาเคาะกันโป๊กๆ พอแม่บอกว่าเอาไปเก็บในตะกร้าเลยนะ น้องปอก็จะเดินดุ่ยๆเอากระป๋องไปใส่ไว้ในตะกร้า แต่...หนูก็หยิบออกมาเล่นอีก แป่ว!!!

แล้วพักนี้หนูก็ติดแม่มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขนาดอาทิตย์ที่แล้วแม่ออกไปส่งของให้ลูกค้า ป๊าที่โทรเข้าบ้านอาม่า ต้องรีบโทเข้ามือถือแม่ บอกว่าส่งของเสร็จแล้วรีบกลับบ้านด่วน น้องแหกปากร้องดังมาก ฮ่าๆๆ

พอเกือบถึงบ้าน หูแว่วได้ยินเสียงร้อง คิดในใจว่าลูกใครวะ เสียงร้องเหมือนลูกตรูเลย แต่คงไม่ใช่น้องปอหรอก เพราะยังอยู่ห่างตั้งเยอะ ไม่น่าดังขนาดนี้ พอมองเพ่งไปในความมืด เห็นเด็กหน้ากลมๆแก้มบานๆโผล่ออกมา อ่ะจ๊าก!!! ลูกช๊านจริงๆ เหล่ากิ๋มอุ้มลงมาดักรอ พอแม่อุ้มปุ๊บ เงียบเป็นปลิดทิ้ง พอขึ้นบ้านก็สะตอเบอรี่ จ๊ะๆๆๆ เหมือนเดิม ประหนึ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น

อาม่าบอกว่าหนูเดินเข้าไปหาแม่ในห้องนอน พอไม่มีก็เดินไปดูที่ห้องน้ำ วนไปวนมาอยู่สองห้องนี่ล่ะ อาม่าชวนออกไปนั่งหน้าบ้านหนูก็ไม่ยอมไป ดีดดิ้นจะเข้าห้องนอน เพราะหนูเห็นแม่อยู่ในห้องนอน ก่อนแปลงร่างเป็นนินจาแอบชะแว้บออกไป

สรุปว่าวันนั้นร้องอยู่ประมาณครึ่งช.ม.ได้มั้ง ประชาชนชาวแฟลตห้วยขวางแตกตื่นโดยทั่วกัน นึกว่าบ้านอาม่าขโมยเด็กมาเลี้ยง เอิ๊กๆ

ส่วนย่าก็เพิ่งรู้ซึ้งถึงพลังเสียงของหนูเมื่อวานนี้เอง แม่เห็นหนูกำลังขยันกวาดลานซีเมนต์หน้าบ้าน คงไม่สนใจถ้าแม่หายไปแป๊บนึง แม่เลยเป็นนินจาแว้บออกไปซื้อส้มตำปากซอย แค่ไม่ถึง 10 นาที นึกว่าหูแว่วได้ยินเสียงลูกร้อง พอหันไปดู ที่ไหนได้...ย่าแบกหนูออกมาตามแม่ น้ำตานองอาบสองแก้มเลยลูก ย่าบอกเข้าใจความรู้สึกอาม่าวันนั้นเลย แสบหูจริงๆ เอิ๊กๆ

ย่าประกาศเลยว่า..จ้างเลี้ยงวันละพันยังไม่เอาเลย หูจะแตก กร๊ากๆๆ

วกกลับไปเม้าท์พี่ป่านต่ออีกหน่อย

พักนี้พี่ป่านชอบทำอะไรเลียนแบบน้องอยู่เป็นประจำ ถ้าได้ยืนข้างๆกันนี่ พี่ป่านจะมองดูว่าน้องทำอะไร พี่ป่านก็ทำตาม

เวลาน้องคลานขึ้นบันได พี่ป่านก็ต้องทำกะเค้ามั่ง

เวลาน้องทำกระป๋องหล่นพื้น พี่ป่านก็ต้องทำกะเค้ามั่ง

เวลาน้องเอามือซ้ายหยิบกระป๋อง พี่ป่านก็ต้องทำกะเค้ามั่ง

เวลาน้องลงนั่งยองๆเอามือจับรองเท้า พี่ป่านก็ต้องทำกะเค้ามั่ง

จบดื้อๆเลยละกัน ฮิๆ จะดองบล็อกอีกแล้ว

Create Date : 08 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 8 พฤศจิกายน 2550 1:46:11 น.

6 comments

Counter : 548 Pageviews.