Bloggang.com : พู่ระหง : น้องปอไม่ฉะบายยยยย

น้องปอไม่ฉะบายยยยย

วันเสาร์ที่แล้วมีแพลนจะออกไปตะลุยนอกบ้านกัน ไม่ได้พาสองสาวไปไหนที่มันเร้าใจหรอกจ้า ก็แค่ป๊าพาไปไอทีมอลล์เพื่อซื้อโน้ตบุ๊คของออฟฟิศเท่านั้นเอง

กะว่าอิ่มจากมื้อเที่ยงก็จะเคลื่อนขบวน กำลังหม่ำๆอยู่ น้าผึ้งโทรมาจะนัดกินข้าวด้วย (หลังจากที่เสาร์ที่แล้วต่างคนต่างไม่ว่าง) ตอนนั้นประมาณเที่ยงครึ่ง พอบอกว่างั้นเดี๋ยวไปหาไอติมกินกันที่ไอทีมอลล์ดีกว่า น้าผึ้งบอกงั้นเจอกันบ่ายโมง อ่ะจ๊ากกกก แค่ครึ่งชั่วโมงเนี่ยเหาะไปยังไม่ทันเลยน้องเอ๊ย ก็สรุปว่านัดเจอกันบ่าย 2 โมง

พอบ่าย 2 โมง 45 ยังไม่ถึงอนุสาวรีย์เลย ฮิๆ ป้าปอโทรมาถามว่าอยู่ไหนแล้ว โอ่ย...ละอายใจจัง แม่เลทอีกละ ปรากฏว่าป้าปอกะน้าผึ้งยังไปไม่ถึงเหมือนกัน ฮ่าๆๆ แหม...สมละที่หนิดหนมกัน ขาเลทกันทั้งแก๊ง

กว่าจะไปถึงก็ 3 โมงกว่าๆละ น้าผึ้งกะป้าปอก็ถึงไล่เลี่ยกัน พี่ป่านก็ฟอร์มเดิมเวลาเจอคนแปลกหน้า เขินอาย ร่ำร้องจะไปฉี่สถานเดียว แม่แอบส่งสมุดระบายสีพร้อมสีไม้ไว้กับป้าปอ บอกว่าเดี๋ยวให้ทำฟอร์มว่าป้าปอซื้อมาฝาก ฮ่าๆๆ ไอเดียดีมั้ยฮ้า ปรากฏว่าพี่ป่านรับสีไม้จากป้าปอ แล้วก็ทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน แป่ว!!! ระหว่างนั้นเลยไปนั่งคุยกันที่แมคโดนัลด์ดีกว่า ปล่อยป๊าช็อปไปคนเดียว

ไปถึงแมคพี่ป่านยังหลบหน้าป้าปออยู่เลย จนป้าปอเลยยอมเสียสละไปยืนอยู่ห่างๆ ป้าปอใช้เวลาผูกมิตรอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง ทั้งงัดของฝากออกมาให้ ทั้งบริการอาหารและเครื่องดื่ม จนพี่ป่านเริ่มคุ้น ยอมเล่นด้วยแต่โดยดี (เห็นแก่กินจริงๆ ลูกแม่) สุดท้าย...ซี้กันไปละ

รอป๊าช็อปจนรอไม่ไหว ตามขึ้นไปรอที่ร้านโน้ตบุ๊คซะเลย วันนั้นต้องขอบคุณน้าผึ้งกะป้าปอมากๆที่อยู่ช่วยเลี้ยงหลาน 2 คนจนป๊าเสร็จธุระ ถ้าไม่ได้น้าผึ้งกะป้าปอ แม่คงสภาพเหมือนซอมบี้เดินได้ การพาเด็ก 2 คนออกนอกบ้านนี่เหนื่อยมากมายมหาศาลจริงๆ

จ๊ะเอ๋

จุ๊บๆ

น้าผึ้ง...แอบหยิกตูดน้องปอป่ะเนี่ย ดูซิร้องซะหมดสวยเลย

ป้าปอ...ทำหน้าคิกขุไม่เคยเปลี่ยน

ของฝากน้องปอ

ของฝากพี่ป่าน

แยกย้ายกะพี่เลี้ยงจำเป็นตอน 1 ทุ่ม กว่าจะไปถึงโลตัสก็ 2 ทุ่มละ ปู่ ย่า ป้า กินล่วงหน้าไปละ พอไปถึงพี่ป่านบอกเอาอุด้ง เอาลูกชิ้น เอากุ้งด้วย เป็นชุดเลยลูก มื้อนั้นอิ่มหนำสำราญเป็นอย่างมาก ส่วนน้องปอแหกปากร้องลั่นร้านตอนแม่พาพี่ป่านไปห้องน้ำ ป๊าบอกเกือบเอาน้องปอลงไปปิ้งอยู่ข้างๆเบค่อนแล้วนะนั่น

กินเสร็จ 3 ทุ่ม (ได้เวลาปิดไฟเข้านอนแล้วนะนั่น) พี่ป่านไม่ยอมให้กลับบ้าน บอกว่าป๊าจะพาไปเล่นของเล่น ป๊าบอกดูดิ่ ยังจำได้อีก บอกไว้อาทิตย์ที่แล้ว หุหุ...สัญญาอะไรกับเด็กไว้ ต้องจำให้ได้เนอะ

ป๊าพาพี่ป่านไปเล่นตู้เกม ...จะเสียเด็กมั้ยเนี่ย เลือกเล่นเกมวาดรูป เอาปากกาจิ้มๆ แล้ววาดๆเขียนๆบนกระดาน

หยอดเหรียญก่อนนะจ๊ะ

ป๊าก็วาดให้พี่ป่านทายไปเรื่อยเลย พี่ป่านก็เอาใจน่าดู ทายถูกตลอด ฮ่าๆๆ ทั้งที่บางรูปน่ะ ไม่เห็นจะเหมือนเลย

หยอด 10 บาท เล่นได้ 10 นาที เล่นได้ซัก 5 นาที คนวาดหมดมุข เลยเล่นมุขนี้แทน

ป๊าเขียน “ป่าน” พี่ป่านตะโกน “มีน.หนูด้วยยยยยยย”

มีสาวน้อยนั่งรออยู่ข้างๆ หน้าตามู้ดดี้มากๆ อยากนอนใจจะขาด

เล่นกันอยู่นั่นอ่ะ ไม่สนใจหนูเลย

พอจะกลับบ้าน รถติดในที่จอดรถเป็นแถวเลย ป๊าเลยเข้าซีเอ็ดซื้อหนังสือมาเล่มนึง ส่วนแม่กะพี่ป่านก็คุ้ยเขี่ยไปเรื่อยๆ มีคนจ่ายตังค์ให้ ฮี่ๆ

แม่เลือกแป้งโดมากระปุกนึง ขี้เกียจทำเองแล้วอ่ะ ราขึ้นบ่อยมาก ถ้าราไม่ขึ้น พอใส่ตู้เย็นแล้วมันแฉะๆ ปั้นไปติดมือ

แม่เลือกให้ ป๊าจ่ายตังค์

ส่วนพี่ป่านเริ่มมีสายเลือดนักช็อป หยิบปุ๊บ เดินตามป๊าไปแคชเชียร์เลย แม่ได้แต่มองตามตาปริบๆ ...มันหยิบอะไรไปฟระ

ส่วนป๊าก็จ่ายตังค์ทั้งที่ยังไม่รู้ราคา เพราะคิดว่าแม่เลือกให้พี่ป่าน พอกลับถึงบ้านเห็นราคาก็แอบหงายหลังไป 2 ที ตั้ง 170 แน่ะ ช็อปเก่งกว่าแม่อีกเฟร้ย แม่ช็อปไป 50 บาทเองอ่ะ

พี่ป่านเลือกเอง ป๊าจ่ายตังค์ ฮ่าๆๆ

พอถึงบ้านก็เห่อมากจะให้แกะออกมาเล่นตอน 4 ทุ่ม โอ้วววววว...ยังไม่หมดพลังอีกเหรอนั่น แต่ไม่ไหวละค่า แปะโป้งไว้แกะวันรุ่งขึ้นดีกว่านะ

พอพี่ป่านหลับ ป๊าเลยเอาไปวางไว้ข้างๆ บอกว่าตื่นมาจะได้เห็นแล้วแกะเล่นเลย ...เอาใจกันจริง พ่อลูกคู่นี้

วันอาทิตย์ตื่นมาก็แกะของเล่นเลย เห่อติดพันจากเมื่อคืน

พอตอนเย็นป๊าจะล้างรถ เลยจะให้แม่ช่วยขยับรถให้ (เรียกว่าลองวิชาแม่ว่างั้นเหอะ) แม่ก็เพิ่งพาน้องปอไปล้างก้นมา ยังไม่ได้ใส่แพม จับน้องปอนั่งเล่นในรถขาไถที่อุดหนุนน้านุ้ยมา มัวแต่ร่ำไรยังไม่ได้ขยับรถ แวะมาดูน้องปอหน่อยนึง ปรากฏว่า....น้องปอแจกทองค่ะ อร่ามตู๊ดไปเลย กลายเป็นว่าป๊าต้องเอารถเด็กเล่นไปล้างก่อนรถตัวเอง ฮิๆ

วันจันทร์ อาม่ามาหาหลานๆ ด้วยความคิดถึง

มื้อเที่ยงพี่ป่านเห็นข้าวบดของน้องปอเลยบอกแม่ว่าอยากกินโจ๊กสีชมพู (ข้าวครูดใส่มะเขือเทศกับแครอท) เลยต้องทำให้พี่ป่านกินด้วย ให้มันได้หยั่งงี้ดิ่ กับข้าวเด็กโตไม่ยอมกิน อยากกินข้าวครูด

วันอังคาร พี่ป่านไม่กินข้าวเช้า พอมื้อเที่ยงกินข้าวครูด(ที่น้องไม่ยอมกิน) แล้วก็ข้าวเช้าของตัวเองที่เมื่อเช้ากินไปแค่ 2-3 คำ พักนี้เป็นแบบนี้ทุกที มื้อเช้าไม่กิน พอมื้อเที่ยงกินรวบยอด แล้วมื้อเย็นกินกระจาย

ตอนบ่ายๆ น้องปอมีไข้ต่ำๆ พอก่อนนอนจับเช็ดตัว ก็ดีขึ้นนิดหน่อย แต่จับหน้าผาก มือ เท้าทีไรก็อุ่นๆทุกที แต่ตามตัวก็ปกติดี ...ทั้งวันน้องปออึไป 6 รอบได้ (ปกติ 2-3 รอบเองอ่ะ)

พอป๊ากลับมา แม่เลยให้ป๊าลองจับตัวน้องปอดู ป๊าบอกก็ปกตินี่นา

วันพุธ น้องปอก็ยังมีไข้อยู่ แม่เลยจับเช็ดตัว แล้วป๊าก็พาไปหาหมอ

ป้าหมอบอกว่าอาจจะเป็นไวรัสลงกระเพาะ (โอ้....ไม่จริงน๊า) ก็จ่ายเกลือแร่กับนมสำหรับเด็กท้องเสีย (ซึ่งแม่คาดว่าคงไม่ได้ใช้เพราะน้องปอคงไม่ยอมกิน) แล้วนัดอีกทีวันศุกร์

ป้าหมอทักเรื่องซีดนิดหน่อย แม่เลยปรึกษาป้าหมอว่าน้องปอกินอาหารเสริมน้อย (สำหรับเด็กคนอื่นจะเรียกว่าน้อยรึเปล่าไม่รู้ แต่ถ้าเทียบกะพี่ป่านถือว่าน้อยมากๆๆๆ) แถมชอบกินแต่ข้าวครูดกับน้ำแกง ถ้ามีไข่แดงผสมก็จะบ้วนทิ้ง ป้าหมอเลยบอกว่าเดี๋ยวรอให้หายท้องเสียก่อน มาจัดการเรื่องซีดต่อ

ช่วงกลางวันเปลี่ยนแพมให้น้องไป 10 กว่าอัน เดี๋ยวปิ๊ด เดี๋ยวปิ๊ด

ช่วงกลางคืนก็เริ่มห่างหน่อยจาก 3 ทุ่ม > เที่ยงคืน (เปื้อนนิดๆ) > ตี 3 > 7 โมง ทำเอาแม่เป็นผีตาโบ๋ไปละ จะนอนก็นอนไม่หลับ เหมือนคนวิตกจริต พอน้องปอพลิกตัวทีไร แม่ต้องแง้มดูผ้าอ้อมทุกที กลัวมีอึ

วันพฤหัส ตื่นเช้ามาแม่ก็ซุ่มซ่ามแต่เช้าเลย อุ้มน้องปอลงจากเตียง สะดุดที่กั้นเตียงหน้าทิ่มเลย ตอนที่จะล้มลงไป ใจหายวาบเลย กลัวน้องปอกระแทกพื้น (ซึ่งก็คงไม่พ้นต้องโดนแม่ร่างยักษ์ทับแบนแต๊ดแต๋) ไม่รู้นักยิมนาสติกชาติไหนเข้าสิงร่างแม่ เอี้ยวตัวใส่ลังกาเกลียว 2 ตลบ (โอเวอร์ไปหน่อย) หงายหลังลง ส่วนน้องปอก็ลงสู่พื้นอย่างสวยงาม แต่แม่นี่มือถลอกเลย ปวดหลังกะปวดหัวอีกนิดหน่อย แต่ก็ยังดีกว่าน้องปอเจ็บตัวอ่ะเนอะ

น้องปอไม่มีไข้ละ ส่วนเรื่องอึก็น้อยกว่าเมื่อวานครึ่งนึงได้

รอบกลางคืนนี่ยังไม่แจกทองให้เห็นนะ สาธุ...ขอให้หายซะทีเหอะลูก แค่นี้แม่ก็จิตตกจะแย่แล้วล่ะ

หมดจากโหมดประจำวัน (รายสัปดาห์) เอาเรื่องทั่วๆไปมั่งดีกว่าเนอะ

หลังจากซื้อแผ่นรองคลานมาชาติกว่าๆ ใช้งานไปประมาณ 5% เลยเอามาแปะฝาผนังกันเด็กๆหัวกระแทกดีกว่า

ฝาผนังใหม่
แอบทำเก๋ บรรทัดสุดท้าย I Love U ฮ่าๆๆ

วันที่อาม่าแวะมา อาม่าจับน้องปอใส่กล่องใบนึง แล้วเลื่อนไปเลื่อนมา น้องปอหัวเราะชอบใจใหญ่ พี่ป่านเลยขอเล่นด้วย

ของเล่นใหม่ของสองสาว

ตอนนี้น้องปอเกาะเดิน ตบมือ แล้วก็ปล่อยมือยืนได้แป๊บนึงแล้วจ้า

ยืนได้แป๊บนึง แต่รูปนี้ลักไก่ เอาพุงค้ำ

ส่วนของเล่นที่พี่ป่านช็อปมาเองกะมือ ตอนแรกแม่คิดว่าจะเอามาเล่นอะไรได้มั่งน้อ นอกจากต่อเป็นจิ๊กซอว์ แต่พี่ป่านก็หาทางเล่นได้เองแหละ

1. เอาแต่ละชิ้นเนี่ยแหละ มาโยนๆเหมือนที่เค้าโกยชิ้นส่วนจับรางวัล (อาจจะเป็นอีกหนึ่งอาชีพในฝันของพี่ป่าน)

2. เอามาต่อเป็นจิ๊กซอว์

3. สั่งให้แม่ต่อเป็นกล่อง

4. แล้วเอาแต่ละกล่องมาวางซ้อนกันสูงๆ

5. แกะออกด้านนึงแล้วเอามาวางเรียงกัน

6. อันนี้เริ่มจินตนาการขั้นสุดยอด เริ่มจากเอาแต่ละกล่องมาวางเรียงกัน

หยิบอุปกรณ์อื่นมาถือไว้

พี่ป่านบอกว่า “ตีกอล์ฟ”

แต่รูปนี้แม่ว่าเหมือนแทงสนุ้กมากกว่านะ

แล้วทำอะไรล่ะนี่

ลงหลุมหมดแล้วค่ะแม่

7. เอาแต่ละกล่องไปโยนใส่ตะกร้า แล้วบอกว่า “ชู้ตบาส”

ส่วนสมองอันน้อยนิดของแม่ ทำได้แค่เอาแต่ละกล่องมายื่นให้พี่ป่าน แล้วให้พี่ป่านหาตัวอักษร ฮ่าๆๆ สู้ลูกไม่ได้เลยเนอะ

จะว่าไปก็คุ้มนะเนี่ย เอามาพลิกแพลงเล่นได้ตั้งหลายอย่าง หรือนี่จะเป็นความแตกต่างของการเลือกของเล่นเองก็ไม่รู้แฮะ (หรือไม่ก็ฟลุคสุดๆ)

ตอนนี้แม่กะว่าต้นเดือนสิงหาจะพาน้องปอไปวัคซีน 9 เดือน เลยจะพาพี่ป่านไปหาหมอฟันด้วย เลยต้องไซโคบ่อยๆ โดยเฉพาะช่วงก่อนนอน
แม่ : พี่ป่าน หนูนิดปวดฟันต้องไปไหนค๊า
พี่ป่าน : ไปหาหมอฟัน
แม่ : หมอฟันใจดีมั้ยคะ
พี่ป่าน : หมอฟันใจดีค่ะ
แม่ : งั้นพี่ป่านไปหาหมอฟันมั้ย
พี่ป่าน : ไม่ไป
แม่ : หมอฟันมีลูกโป่งแจกเด็กๆด้วยน๊า เอาลูกโป่งป่าว
พี่ป่าน : เอาลูกโป่งค่ะ
แม่ : งั้นไว้เราไปหาหมอฟันกันนะ
พี่ป่าน : ไม่ไป
แม่ : (ไม่เป็นไร ไว้พยายามต่อไป ยังมีเวลาอีกหลายคืน ฮิๆ)

ช่วงนี้พี่ป่านเริ่มแบ่งของเล่นให้น้องปอบ้างแล้ว แต่เท่าที่แม่สังเกตคงเป็นของเล่นชิ้นที่พี่ป่านไม่เล่น แม่ดูทีไรก็ขำทุกที เพราะพี่ป่านจะหยิบมายื่นให้น้อง พอน้องทำหล่นพื้น (เพราะไม่อยากเล่นรึเปล่า) พี่ป่านก็จะมาหยิบใส่มือน้องอีก ดูแล้วเหมือนยัดเยียดให้น้องเล่นซะเหลือเกิน แต่ถ้าเป็นชิ้นไหนที่พี่ป่านเล่นอยู่แล้วน้องตามไปเล่นด้วยล่ะก็ จะได้ยินเสียง “น้องมาตะป๊บๆๆๆๆ” ให้ได้ยินอยู่เสมอ หรือถ้าเป็นชิ้นที่น้องเล่นอยู่ พี่ป่านยังมาแย่งจากมือเลย

แม่จะบอกพี่ป่านเสมอว่าอย่าแย่งของจากมือคนอื่น พี่ป่านก็จำได้นะ แต่..ไม่ทำค่ะ พอแม่ชี้นิ้ว (เตรียมพูดประโยคเดิมๆ) พี่ป่านรีบพูดเลย “ไม่แย่งของจากมือคนอื่น ไม่แย่งน้อง” อันนี้คือพูดแต่ปากนะ ส่วนมือน่ะ กำของแน่นเชียว แม่คงต้องอดทนอีกซักระยะกว่าจะเห็นผล การสอนเด็กเล็กนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แม่จะพยายามอดทนนะจ๊ะ ทั้งที่บางทีความอดทนมันเหมือนกับว่าน้อยมากๆ อย่างน้อยเรียกชื่อพี่ป่านเสียงดังไว้ก่อน เรียกสติแม่เองด้วย จะได้ไม่ปรี๊ดแบบไร้ขีดจำกัด

ช่วงนี้แม่พยายามให้น้องปอมีส่วนร่วมด้วยมากๆ บางครั้งก็จะให้น้องปอช่วยจับของแล้วยื่นให้พี่ป่านพร้อมกับบอกพี่ป่านว่าน้องปอแบ่งให้ (มั่วนิ่มเลยนะแม่เนี่ย) เวลาพี่ป่านทำอะไรได้ก็จับน้องปอตบมือให้พร้อมกับบอกว่าน้องปอชมพี่ป่านว่าเก่งมากๆเลยค๊า (มั่วนิ่มอีกแล้ว) ฯลฯ แม่ได้แต่หวังว่าน่าจะได้ผลบ้างไม่มากก็น้อยเนอะ

พักนี้พี่ป่านไม่ค่อยกินผักเลย แต่ยังดีที่กินผลไม้ได้เก่งเหมือนเดิม บางทีกินแทนข้าวมื้อนึงเลย (ถ้าหิวโฮกมากๆ พออิ่มข้าวก็ยังกินกล้วยหอมลูกย่อมๆซัก 2 ลูก อ๊าก!!!) แต่วันก่อนทำเอาแม่กะย่างงไปเล็กน้อย เพราะพี่ป่านหยิบแตงกวาที่ย่าปอกเปลือกไว้มากัดกินจนหมดลูกเลย ...กินง่ายเลี้ยง่ายแบบนี้ก็ไม่บอก แม่จะได้ไม่ต้องเสียเวลาทำกับข้าววิลิศมาหรา (แกงจืดหรือข้าวผัด) ฮิๆ

แม่ขอให้พี่ป่านสุขภาพแข็งแรง ส่วนน้องปอก็หายไวๆแล้วกลับมาเป็นเด็กแข็งแรงเหมือนเดิมนะจ๊ะ

และขอให้เด็กๆทุกคนร่างกายแข็งแรงนะจ๊ะ (เพราะเวลาเด็กไม่สบายแล้วคนเป็นแม่เหนื่อยมากๆเลยจ้า)

ShiEri รี่ ณิฌ่าไม่ชอบระบายสีเหรอ ป่านก็เอาดินสอมาถากไปเรื่อยๆแหละจ้า ส่วนเรื่องวาดเนี่ย ไม่ได้เรื่องเลย อาจจะสลับกับณิฌ่านะ ...เดาว่าพอโตเมซี่คงผมเยอะแหละจ้า ดูหยั่งโซอี้กะณิฌ่าจิ้ อย่างปอเนี่ย พอโตมาคงผมไม่หนา เพราะว่าผมเส้นเล็ก เหมือนพี่ป่านแหละจ้า ตอนเล็กๆดูเหมือนผมดกมาก พอโตมามัดจุกได้นิดนึงเองอ่า

อิจิโงะจัง คุณหยี ยีราฟของพี่ป่านนี่น่าจะเป็นพันธุ์รถถังป่ะคะ คล้ายๆเนอะ ฮ่าๆๆ

Karnlaka ขอบคุณค่ะ ^-^

นัด อายุปูนนี้ยังเป็นแม่ยก AF เหรอยะ

YingLek คงต้องหามุขเด็ดๆล่ะเนอะ

Natti นัทตี้ เด็กดีได้ทานไอติมค่ะ แถมได้ทานอย่างอื่นอีกเพียบเลย ...นางฟ้ามีแถมด้วย ฮิๆ

หนูปิว มุขนางฟ้าสำหรับพี่ป่านใช้ได้ดีมากๆในช่วงแรกนะคะ ช่วงต่อไปก็ต้องปรับปรุงไปเรื่อยๆค่ะ ....งี้ต้องมีมั่งเนอะ (แล้วจะรู้ว่าเหนื่อยโค่ดๆเป็นยังไงค่ะ)

Between us คุณนุช มุขนางฟ้า มีเพื่อนแนะนำมาค่ะ เลยเอามาลองใช้มั่ง แรกๆได้ผลดีค่ะ หลังๆอาจจะไม่ค่อยขลัง ฮ่าๆๆ ก็คงต้องเพิ่มอิทธิฤทธิ์ให้นางฟ้าเป็นระยะ

น้องสิงโตหัวโตโต๊โต มลจ๋า พี่ป่านจำน้ามลได้เสมอจ้า เพราะตอนกลับจากเยี่ยมมล พี่ป่านยังบอกว่าน้ามลไม่สบาย อยู่บนเตียง อยู่ในห้องอยู่เลย วันก่อนพาน้องปอไปหาหมอ พี่ป่านจะไปหาน้ามล (จำได้อีกแน่ะ แถมยังจำไปถึงตอนที่เรานัดกินข้าวกันช่วงสงกรานต์ได้ด้วยน๊า) ...รักษาสุขภาพนะจ๊ะ แล้วเจอกันจ้า

จินต์จุฑา ขอบคุณค่ะที่ติดตามเรื่องราวของสาวๆนะคะ เรื่องปิดอู่ก็ยังไม่ปิดค่ะ แต่ขอคิดดีๆก่อนว่าจะมีอีกคนรึเปล่า เพราะญาติผู้ใหญ่อยากได้หลานชายค่ะ ...สั่งอย่างเดียว ไม่เห็นใจคนเลี้ยงเลยเนอะ

ป.ล. ช่วงนี้หัวฟูมากค่า ทั้งป่วน ทั้งป่วย บล็อกตัวเองยังไม่ค่อยจะได้อัพ (แถมอัพแล้วดีกรีความฮาลดลงไป 80%) ถ้าว่างแล้วจะไปเยี่ยมบล็อกผู้มีอุปการะคุณทุกท่านนะค๊า

Create Date : 06 กรกฎาคม 2550

Last Update : 6 กรกฎาคม 2550 0:35:33 น.

5 comments

Counter : 759 Pageviews.