2 สาวกลับมาป่วยกันต่อที่กรุงเทพ...ฮี้วววววว และกลับสู่โหมดธรรมดาที่ไม่ธรรมดา เด็กๆจ๋า ที่แม่ไม่ได้อัพบล็อกหลายวัน เพราะแม่เหนื่อยอ่ะ พักนี้เด็กๆป่วนมากมายมหาศาล (หรือป่วนตามปกติเหมือนลูกชาวบ้าน แต่แม่ความอดทนต่ำก็ไม่รู้) แถมตอนนี้ก็ป่วยเป็นรายเกือบสุดท้ายของบ้านไปเป็นที่เรียบร้อย ...เล่าถึงเหตุการณ์หลังกลับถึงกรุงเทพต่อเลยดีกว่าเนอะ เร้าใจดี ฮืออออออ ง่ำๆ พี่รักน้องนะจ๊ะ วันจันทร์ที่กลับจากพัทยา เราก็ไปกินบาร์บีคิวกัน (เล่าไปแล้วนี่หว่า) คืนนั้นผ่านไปก็ไม่มีอะไร นอกจากพี่ป่านไอค้อกแค้ก แต่พอวันอังคารนี่สิ พี่ป่านดูเพลียๆ ที่แปลกสุดๆคือไม่ยอมกินอะไรเลย ชวนกินข้าวก็ไม่กิน ชวนกินนมก็ไม่กิน แถมยังบอกแม่ว่าปิดพัดลม หนาว จะนอน พูดซ้ำๆอยู่แบบนี้ แล้วก็นอนเยอะมาก ดูงอแงผิดปกติ ...เกิดอะไรกะลูกสาวคนโตของแม่ล่ะเนี่ย คืนนั้นพี่ป่านก็ตื่นกระจุยกระจายหลายรอบมาก รอบแรกบอกแม่ว่ามีฉี่ พอพาไปนั่งชักโครกก็ฉี่ พอกลับมาถึงห้องได้แป๊บนึงก็บอกว่ามีฉี่อีก พอแม่พาไปนั่งอีกรอบก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เป็นอย่างนี้อยู่หลายรอบมาก จนสุดท้ายพี่ป่านคงแพ้สังขารบอกว่าจะนอน อืม...แม่ก็เป็นหมีแพนด้าง่วงนอนเต็มทีละลูก วันพุธตื่นนอนตอนเช้าก็พี่ป่านก็บอกให้พาไปฉี่ พอเข้าห้องก็บอกจะนอนต่อ อีกแป๊บเดียวก็ตื่นมาบอกว่าจะไปฉี่อีก พอพาไปก็ไม่มี เป็นอย่างนี้อยู่ 2-3 รอบ แม่เลยเอะใจถามพี่ป่านดีกว่า แม่ : มีฉี่มั้ยคะ พี่ป่าน : มีค่ะ แม่ : เจ็บมั้ยลูก พี่ป่าน : เจ็บค่ะ แม่ : (ตาแหกเลย) เจ็บตรงไหนอ่ะ พี่ป่าน : เจ็บจิมมี่ (เอามือชี้ด้วย) แม่ : (ตายละวา) เจ็บตรงไหนอีกป่ะ พี่ป่าน : เจ็บพุง เจ็บตรงนี้ (เอามือชี้ตรงท้องน้อย) ป๊าเพิ่งออกจากบ้านไปได้ไม่นาน แม่เลยรีบโทรให้ป๊ากลับบ้านพาพี่ป่านไปหาหมอด่วน พอถึงคิวคุณนายต้องตรวจฉี่ กลับไม่ค่อยจะยอมฉี่ ต้องกล่อมด้วยน้ำเปล่าแล้วก็ช็อคโกแลตร้อนที่แม่อยากกินแต่ไม่ได้กิน ระหว่างรอพี่ป่านฉี่ น้องปอก็ป่วนเป็นระยะ ตอนแม่พาพี่ป่านไปเข้าห้องน้ำ ได้ยินเสียงน้องปอแลบทะลุกระจกเข้าไปถึงห้องน้ำแน่ สงสารป๊าจัง ผลตรวจฉี่ ปรากฏว่าพี่ป่านเป็นกล้ามเนื้อกระเพาะปัสสาวะเกร็ง (ผลจากการอั้นฉี่ระหว่างทางกลับจากพัทยา) บุญนักหนาที่ยังไม่ติดเชื้อ ไม่งั้นล่ะได้แอ๊ดมิทอีกคน คราวนี้ได้เอาบ้านจำนองไปจ่ายค่ารักษาแน่เลย ฮ่าๆๆ คราวนี้ได้ยาคลายกล้ามเนื้อเม็ดเป้ง ป้าหมอบอกว่าให้บดผสมน้ำ กินไม่ยากค่ะ ไหนๆมาหาหมอละ ถามเรื่องอาการไอของพี่ป่านซะเลย เพราะดูเหมือนไอหนักกว่าเดิมอีก หมอเลยจ่าย mucotic มาให้กินคู่กับยาแก้ไอตัวเดิม ยาเม็ดที่ว่ากินไม่ยากเนี่ยพอแม่ลองบดแล้วผสมน้ำ ชิมนิดนึง อ่ะจ๊าก!!! ขมติดลิ้น เลยให้ป๊าช่วยชิม ฮ่าๆๆ อมทอฟฟี่หมดไปเม็ดนึงค่อยหายขมหน่อย สรุปว่าพี่ป่านก็ไม่ต้องกินยาตัวนี้ เพราะคาดว่าคงถุยทิ้งแน่เลย แม่เลยโทรกลับไปถามหมออีกทีว่าถ้าไม่กินยาตัวนี้แต่ให้กินน้ำเยอะๆ พาไปฉี่บ่อยๆแทนได้มั้ย หมอบอกว่าได้จ้า ก็เลยสรุปว่าใช้วิธีนี้ดีกว่า พอวันรุ่งขึ้นก็ดีขึ้นมาก กว่าจะหายเป็นปกติก็ 2-3 วัน แต่ช่วงนี้ก็มีอาการอยากนอนอยู่ตลอดเวลา วันเสาร์ มีพัสดุมาถึง ลั้นลาออกไปรับ แกะออกมาเป็นตุ๊กตาหมาที่พี่ป่านลืมไว้ที่พัทยา นี่ล่ะน๊า...แม่อุตส่าห์เก็บของเตรียมพร้อมกลับบ้าน พี่ป่านก็รื้อออกมาเล่นจนลืมไว้ซะงั้น ช่วงนี้น้องปอแพ้อะไรไม่รู้ บางทีเอามือถูไปถูมา ผื่นขึ้นแดงเถือกเลย มีอยู่วันนึงงอแงแบบไร้สาเหตุ (หิวหรือง่วง แม่ก็ยังงงๆ) ร้องไป เอามือถูหน้าไปเรื่อย แดงเถือกทั้งหน้าเลย ขี้เหร่สุดๆ เลยพาขึ้นห้องนอนเปิดแอร์ ยัยสวยเล็กเลยค่อยยังชั่ว อารมณ์ดี ยิ้มออก ซักพักก็ผื่นยุบ กลับมาน่ารักดังเดิม (แหวะ) อันนี้ผื่นแบบเด็กๆ วันอาทิตย์ ตอนเช้าน้องปอเริ่มไอ (เมื่อไหร่จะเลิกป่วยกันซะทีอ่ะลูกเอ๊ย) แล้วก็มีคิวต้องพาน้องปอไปวัคซีน พอไปถึงร.พ. ป๊าแยกย้ายไปหาหมอ เหลือแม่รับมือสองสาวเป็นเดี่ยวมือหนึ่งอีกละ ตอนแรกไม่เท่าไหร่ แต่ตอนจะเข้าไปหาอาหมอเนี่ยดิ่ที่เป็นปัญหา พี่ป่านไม่ค่อบชอบผู้ชายซักเท่าไหร่ เข้าใกล้ระยะประชิดจะร่ำร้องมีฉี่ๆๆๆทุกทีไป พอถึงคิวต้องเข้าไปหาอาหมอ ก็เป็นอย่างที่คิดไว้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี่พอบอกว่าแม่พาไปฉี่ แล้วก็จะร้องไห้งอแง คราวนี้แค่บอกว่ามีฉี่เฉยๆ อาหมอเลยให้พยาบาลพาออกไปเล่นที่เคาน์เตอร์ (ในห้องจะได้สงบซะที) ยังปรึกษาอาหมอเสร็จ พยาบาลก็พาพี่ป่านเข้ามาส่ง มีสติ๊กเกอร์วิบวับติดเต็มแขนเลย ฮ่าๆๆ วันนี้หนูจะโดนฉีดยาเหรอคะ พี่ป่านเล่นคนเดียวไม่พอ ส่งน้องหมามาเล่นสไลเดอร์ด้วย โยกอย่างเมามันส์ ทำปากแหลมอีกแล้ว พี่ช่วยโยก น้องจะได้สนุกเท่าพี่ (ดั้งบี้ไป 3 มิลลิเมตรแย้ว) โยกให้น้องเสร็จแล้วก็ซ้อนสองซะเลย พักนี้อากาศไม่ค่อยดีเลย ครึ้มฟ้าครึ้มฝนทั้งวัน วันก่อนอดสงสารพี่ป่านกะน้องปอไม่ได้ เพราะไม่ได้ออกไปวิ่งเล่นนานละ ตั้งแต่ไม่สบายคราวนู้น (ก่อนจะแอ๊ดมิทอีกนะเนี่ย) เห็นฝนไม่ตกเลยพาออกไปซะหน่อย คราวนี้เปลี่ยนทิศนิดนึงไม่พาเข้ารร. แต่เลี้ยวไปเนอสเซอรี่แทน ชู้ตบาส ท่าทางมีความสุขจัง เหน่งน้อยชมวิว ขับรถ ทำหน้าทะเล้นเชียว เห็นพี่ป่านชอบเล่นชู้ตบาสแล้วมีความสุข แม่แอบคิดเหมือนกันว่าส่งพี่ป่านไปเนอสดีรึเปล่าน้อ พี่ป่านจะได้มีเพื่อนเล่นวัยเดียวกันบ้าง ได้แต่คิดๆๆๆ ยังตัดสินใจไม่ได้ซะที เฮ้อ!!! แต่ก็มีแอบถามพี่ป่านนิดนึง แม่ : พี่ป่านๆ ถ้ามาเรียนที่โรงเรียนนี้เอาป่ะ พี่ป่าน : (ยิ้ม) เอาค่ะ แม่ : งั้นถ้าพี่ป่านมาเรียนที่นี่ แล้วแม่ก็กลับบ้านนะ พี่ป่าน : ไม่เอาๆ แม่อยู่ด้วย อ้าว...กรรม งี้ต้องจ่ายค่าเรียน 2 คนอ่ะดิ่เนี่ย ฮ่าๆๆ จบโหมดมั่วๆซั่วๆละ มาโหมดขำๆมั่งดีกว่า (จริงๆมีเยอะกว่านี้นะ แต่ลืมไปหมดแล้ว) แม่ : พี่ป่านๆ ตามีไว้ทำอะไรเอ่ย พี่ป่าน : อาย (eye) ตามีไว้มอง แม่ : แล้วหูมีไว้ทำอะไรอ่ะ พี่ป่าน : เอีย (ear) หูมีไว้ฟังเพลง แม่ : แล้วจมูกอ่ะ พี่ป่าน : โน่ส (nose) จาหมูกมีไว้ดม...หายใจ...แคะขี้มูกด้วย แม่ : ปากอ่ะ พี่ป่าน : เม่า (mouth) ปากมีไว้พูด...ร้องเพลง...ยิ้ม...หัวเราะ...เป่าฟอง..จุ๊บแม่ด้วย แม่ : โอ้โห...ปากทำอะไรได้ตั้งเยอะแน่เนอะ แล้วเท้าเอาไว้ทำไรลูก พี่ป่าน : ฟุต (foot) เท้าเอาไว้วิ่งไล่จับ...เตะซุดบอล(ฟุตบอล แต่พูดไม่ชัด)...ไม่เตะน้อง...ไม่เตะป๊า (แสดงว่าปกติเตะอ่ะดิ่เนี่ย) มีบางวันที่เราปิดไฟนอนกันแล้ว ป๊าเพิ่งกลับถึงบ้าน พอป๊าเปิดประตูเข้ามา พี่ป่านยังไม่หลับ พี่ป่าน : ป๊า...มานอนด้วย (เอามือตบป้าบๆข้างๆตัว) ผ่านไปซักพัก พี่ป่าน : เอาออก เอาออก แม่ : เอาอะไรออกเหรอลูก พี่ป่าน : เอาป๊าออก ป๊า : (แอบเสียใจ ย้ายลงไปนอนฟูกที่พื้น) บางคืนเวลาพี่สาวกะน้องสาวนั่งเล่นอยู่บนเตียง อยู่ดีๆพี่ป่านก็สอนแม่ไม้มวยไทยบวกกะมวยปล้ำซะงั้น แม่เห็นกะตา 2 คืนติด คืนแรกท่าบาทาลูบพักตร์ ต่างคนต่างนั่งเล่นกันอยู่ดีๆ พี่ป่านยกเท้าขึ้นลูบหน้าน้องปอ (ลูบจริงๆนะ จากหน้าผากถึงคางเลย) น้องปอหงายหลังแบบไม่รู้ตัว พอลุกขึ้นมานั่งได้ก็ยิ้มแฉ่ง คืนถัดมาท่าจระเข้ฟาดหาง สองพี่น้องก็นั่งเล่นกันเหมือนเดิม เผลอแป๊บเดียวพี่ป่านก็ยกขาพาดคอน้องปอฟาดลงไปนอนเล่นซะเลย น้องปอก็เหมือนเดิม ลุกขึ้นมานั่งแบบงงๆ (เกิดอะไรขึ้นกะชีวิตตรู) แล้วก็หัวเราะเอิ๊กอ๊าก เออ...สงสัยน้องปอชอบให้เล่นแรงๆอ่ะเนาะ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นท่าไซด์เฮ้ดล็อค กอดคอน้องแล้วลากให้ล้มไปนอนตะแคงด้วยกัน แต่ท่านี้น้องปอคงไม่ค่อยชอบ โดนทีไรเบะปากฟ้องแม่ทุกที อัพเดตพัฒนาการ 9 เดือนของน้องปอซะหน่อย ตื่นเต้นๆ หลังจากสวยเล็กศิษย์ลิงกัง(น้องปอ) เกาะยืน เกาะเดิน ยืนขาถ่างมาตั้งแต่ 8 เดือน ก็ไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่พอ 2 วันนี้แม่บอกว่าบ๊ายบายๆๆๆๆๆ (ก่อนขึ้นนอน) น้องปอก็จะยกมือขึ้นมาทำท่าม้วนไปม้วนมา แต่แม่ก็ตีความเอาเองว่านี่แหละเป็นท่าบ๊ายบายของน้องปอ ไว้ฝึกบ่อยๆจะได้บ๊ายบายสวยเหมือนนางงามไงลูก แล้วพอแม่บอกให้ตบมือๆๆๆๆ น้องปอก็เอามือมาแปะๆกันตรงหน้าอก ...ชื่นใจอีแม่หลายเด๊อ แต่เรื่องที่น่าหนักใจก็คือเรื่องที่น้องปอไม่ชอบกินข้าว ไม่ชอบกินนมชง นี่แม่เพิ่งค้นพบวิธีพิสดารในการป้อนอาหารเสริมให้น้องปอ ก็คือต้องทำกับข้าวแบบเหลวๆไม่มีกาก แล้วให้น้องปอจิบจากแก้ว ...กินข้าวนะลูก ไม่ใช่กินน้ำ แต่ป๊าบอกว่าตอนนี้สารอาหารสำคัญกว่าวิธีการ ปล่อยให้น้องปอจิบจากแก้วไปก่อน ส่วนพัฒนาการวัย 2 ขวบ 6 เดือนของพี่ป่าน มีอะไรมั่งน้อ ขึ้นบันไดสลับขา แต่ต้องเกาะราวบันไดข้างนึง กะจูงมือแม่อีกข้างนึงถึงจะทำได้ พอถึงชานพักแล้วขึ้นอีกสเต็ปนึงคราวนี้หมดแรงละ (ก็ก่อนถึงชานพักเล่นโชว์พลังซะหมดเลย) ขึ้นทีละก้าวเหมือนเดิม ฮ่าๆๆ พูดมาก อันนี้ป๊าคอนเฟิร์ม จากช่วงขวบปลายๆ ป๊ามักจะถามแม่เสมอว่าพี่ป่านเป็นเด็กพูดช้ารึเปล่า ทำไมพูดได้แค่ 1-2 พยางค์ แม่เลยบอกให้ป๊าใจเย็นๆ เพราะฟังมาหลายบ้านละว่าพอเริ่มพูดได้ยาวๆคราวนี้จะพูดไม่เลิกเลย ต้องรอลูกนอนหลับถึงจะเงียบ เดี๋ยวนี้ก็เป็นแบบนั้นเลย ...ขนาดก่อนจะหลับ ยังไม่เลิกพูดเลยอ่ะ วันก่อนป๊ากลับถึงบ้านได้ยินเสียงพี่ป่านพูดจ๋อยๆ ป๊าเริ่มบ่น...ทำไมมันพูดมากจังวะ ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้าป๊า ชอบเล่นสมมติ ก็ไม่พ้นเล่นทำกับข้าว คราวนี้หยิบของเล่นมั่วซั่วมาทำกับข้าว แล้วก็มีตุ๊กตาทั้งหลายแหล่มาเป็นเชลล์ชวนชิม แถมยังเลยเถิดมาป้อนน้อง ป้อนแม่อีกตะหาก ตอบคำถามแบบย้อนกลับได้ (งงมั้ยลูก คืออะไรหว่า) ถ้าเป็นเมื่อก่อน ก็จะมีอาการแบบนี้ แม่ : แม่ชื่ออะไรคะ พี่ป่าน : แม่ชื่อวอวัน แม่ : แล้วใครชื่อวรวรรณ พี่ป่าน : (งง...แม่ถามไรเนี่ย) แม่ : ป๊าชื่ออะไรคะ พี่ป่าน : ป๊าชื่อรายู้ด แม่ : แล้วใครชื่อศรายุทธ พี่ป่าน : (งงอีกแล้วครับท่าน) ...เดี๋ยวนี้เหรอ แม่ : แม่ชื่อไรอ่ะ พี่ป่าน : แม่ชื่อวอวัน แม่ : แล้วใครชื่อวรวรรณอ่ะ พี่ป่าน : คุณแม่ แม่ : แล้วศรายุทธคือใครอ่ะ พี่ป่าน : ป๊า แม่ : แล้วป๊าชื่ออะไรนะ พี่ป่าน : ป๊าชื่อหราหยู๋ดดดดดดด (ตอบได้แล้วยังกวนอีกตะหาก) นอกนั้นก็เป็นชื่อสมาชิกในบ้าน หรือถ้าถามรายละเอียดเกี่ยวกับหนังที่ดู ถามกลับไปกลับมา พี่ป่านก็ตอบได้ แสดงว่าเริ่มเข้าใจมากขึ้นใช่ป่าวจ๊ะลูก อย่างเวลาดูทอยสตอรี่ แม่ : อู้ยยยยยยยยยยย...นั่นวู้ดดี้ถือแขนใครอ่ะ พี่ป่าน : แขนบัซไลท์เยียร์ แม่ : เหรอๆ แล้วใครถือแขนของบัซนะ พี่ป่าน : วู้ดดี้ถือ กวน...อะไรดีน้อ พี่ป่านจะมีอารมณ์กวนๆให้แม่กะป๊าขำอยู่บ่อยๆ เวลาพี่ป่านหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ก็มักจะต่อท้ายด้วยคำว่า "ขำ" (พร้อมลอยหน้าลอยตา) ขืนไปทำแบบนี้แถวร้านข้าวต้มโต้รุ่ง อาจเจอนักเลงตื้บเลยนะลูก ย้อนรอยเรื่องไม่สบายของเด็กๆ 3 ก.ค. 50 น้องปอมีไข้ต่ำ อึ 6 รอบ 4 ก.ค. 50 น้องปอท้องเสีย (อึไป 10 กว่าหน งั่กๆ) 9 ก.ค. 50 พี่ป่านกะน้องปอมีน้ำมูก 17 ก.ค. 50 น้องปอเริ่มมีไข้ 22 ก.ค. 50 น้องปอแอ๊ดมิท (ติดเชื้อในทางเดินปัสสาวะ) 28 ก.ค. 50 พี่ป่านเริ่มไอ + มีไข้ + เป็นหวัด 31 ก.ค. 50 พี่ป่านเป็นกล้ามเนื้อกระเพาะปัสสาวะเกร็งตัว 5 ส.ค. 50 น้องปอเริ่มไอ + น้ำมูกไหล + เป็นหวัด แม่ขอเรียกเดือนก.ค.-ส.ค.ว่าเป็นเดือนแห่งการเจ็บป่วยของเด็กๆเลยก็ว่าได้ แม่นั่งดูปฏิทิน แทบไม่มีวันไหนที่ไม่ป่วยเลย เพราะป่วยหนนึงก็กินเวลาหลายวัน เมื่อไหร่จะผ่านไปซะทีน้อ เด็กๆเวลาป่วยทีก็อ้อนสุดๆ ทำเอาแม่ปรี๊ดแตกวันละหลายหน จากที่เคยใจเย็น ก็กลายเป็นหงุดหงิด ขี้บ่น ฮ่าๆๆ ทุกวันก่อนเข้านอนแม่บอกกะป๊าว่าวันพรุ่งนี้แม่จะใจเย็นไม่ปรี๊ด ป๊าตราหน้าว่าขี้โม้ แล้วก็โม้จริงๆ ไม่เกิน 10 โมงผีขี้บ่นก็เริ่มเข้าสิง แหะๆ หลังจากเด็กๆทั้งป่วยและป่วนมาเป็นเดือน อาม่าเห็นแม่หัวฟูมากๆ เลยเอาที่พึ่งทางใจเข้าช่วยด้วยการเอาเสื้อของพี่ป่านกะน้องปอไปให้หมอดูเคาะไข่จัดการให้ ก็ได้ของมาไหว้พร้อมกะฮู้(ยันต์กระดาษ)เอาไว้เผาใส่น้ำอาบกะน้ำกิน แต่น้ำกินนี่แม่แค่แปะๆปากแล้วเอามาลูบหัวลูบตัว เผื่อจะมีอะไรดีขึ้นมั่ง วิธีนี้อาจจะไม่ช่วยอะไร แต่ช่วยทางใจก็ยังดี แหะๆ อัพเดตสถานการณ์ป่วยล่าสุด - พี่ป่าน หายเป็นหวัดแล้ว แถมยังแพร่เชื้อหวัดให้กับสมาชิกภายในบ้านเป็นที่เรียบร้อย - น้องปอ เกือบหายเป็นหวัดแล้ว เหลือไอนิดหน่อย (รายนี้ติดจากพี่ป่าน ชัวร์) - ป๊า หลังจากเจอเชื้อโรคจากพี่ป่านเข้าไป ถึงกะต้องลางาน 2 วัน ซึ่งบัดนี้ก็ยังไม่หายดี - ย่า โดนเชื้อพี่ป่านเข้าไปถึงกะแอ๊ดมิทหลายวัน วันนี้ยังไม่กลับบ้านเลย - ปู่ ไม่รู้ติดจากพี่ป่านหรือน้องปอ เสียงแหบแห้ง ไอค้อกแค้ก - แม่ น่าจะติดจากน้องปอ คันคอ ไอๆๆ มึนหัว มีน้ำมูก ...งานนี้คงต้องดูแลตัวเองต่อไป ฮือๆ พอแล้วนะลูก ขอให้หายป่วยกันเพียงเท่านี้ ...เหนื่อยอ่ะ แม่จะได้ไม่ต้องดองบล็อกยาวนานขนาดนี้ ^-^ ขอให้ลูกแม่และลูกชาวบ้านมีสุขภาพแข็งแรงนะจ๊ะ   Create Date : 07 สิงหาคม 2550 4 comments Last Update : 12 สิงหาคม 2550 1:15:12 น. Counter : 1318 Pageviews. Share Tweet

น้องปอผูกแกละน่ารักเชียว ส่วนพี่ป่าน รักน้องหรือจ๊ะน่าน คุณแม่เปิ้ลจ๋า ในฐานะวันนี้วันแม่ เพื่อนก็ขอให้ตัวเองและครอบครัวแข็งแรงๆ นะจ๊ะ ไม่เจ็บไม่ไข้อีก เค้าสงสารหลานอ่ะ แง่บๆๆๆๆ   โดย: เลขาตัวซน 12 สิงหาคม 2550 16:56:07 น.

หยีจ๋า ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะจ๊ะ แต่...วันนี้ตอนเย็นพี่ป่านมีไข้อีกแล้ว ฮือออออออ อยากร้องไห้อ่ะ   โดย: พู่ระหง IP: 58.9.156.159 12 สิงหาคม 2550 22:46:19 น.

อ่านไปก็ฮาไปเหมือนเคยค่ะ แม่เปิ้ล ช่วงนี้อากาศเปลี่ยน เด็ก ๆ ไม่สบายกันเยอะ เจ้าพานพุ่มก็เพิ่งจะหายค่ะ ขอให้2 สาว หายเร็ว ๆ นะคะ   โดย: อิจิโงะจัง 13 สิงหาคม 2550 13:15:03 น.

สรุปว่ายังป่วยกันไม่หายเหรอเนี่ย ยังไงก็ขอให้หายกันทุกคนเลยจ้า เพี้ยง...   โดย: Yinglek IP: 124.120.28.139 13 สิงหาคม 2550 21:54:21 น.