เมื่อถึงเวลาที่จะไป ก็ต้องไป สิ่งที่ยังเหลือเอาไว้ก็คือคุณงามความดี
สวัสดีครับ...วันนี้ผมจะมาเขียนบล็อกเกี่ยวกับอาจารย์ที่ผมเคารพรักที่สุดในชีวิตครับ เมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมาถือว่าเป็นวันที่ผมและเพื่อนๆในโรงเรียนต่างรู้สึกโศกเศร้ากันเป็นอย่างมากครับ เนื่องจากอาจารย์สุบรรณ เกราะแก้ว ท่านจะต้องเดินทางไปรับตำแหน่ง ศึกษานิเทศ ที่ สพม 12 จังหวัดนครศรีธรรมราชครับ ซึ่งอาจารย์ สุบรรณ เกราะแก้ว ท่านเป็นอาจารย์ที่ผมกับเพื่อนๆหลายๆคนต่างให้ความเคารพนับถือเป็นอย่างมากครับ เนื่องจากท่านคนที่ อัธยาศัยดี มีคุณธรรมน้ำใจ รักและเมตตาลูกศิษย์ มีใจทำเพื่อส่วนรวมครับ เมื่อวานที่ผ่านมาท่านได้มาอำลานักเรียนทุกๆคนครับที่หน้าเสาธงครับ ซึ่งบรรยากาศเต็มไปด้วยความเศร้าครับ เพื่อนๆนักเรียนหลายๆคน ต่างร้องไห้เสียใจและเข้าไปโอบกอดอาจารย์สุบรรณครับ ซึ่งอาจารย์ท่านก็ร้องไห้และก็พูดกับนักเรียนทุกๆคนว่า ให้นักเรียนตั้งใจเรียนเพื่ออนาคต ทำตามความฝันของตัวเองให้สำเร็จ ครูรอดูวันที่ลูกศิษย์ของครูทุกคนประสบความสำเร็จอยู่เสมอนะครับ แม้ตอนที่อยู่โรงเรียนผมจะไม่ได้ร้องไห้ตอนที่ผมกอดอาจารย์แต่ผมก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก แต่ผมก็ทำเหมือนกับตัวเองเข้มแข็งทั้งๆที่ผมอยากจะร้องไห้ครับ สุดท้ายนี้ผมขอขอบคุณเวลากว่า 6 ปีกว่าที่อาจารย์คอยสั่งสอนผมและคอยเป็นกำลังใจให้ผมเสมอมาครับ อาจารย์จะยังอยู่ในใจของผมเสมอและตลอดไปครับ ผมรู้สึกโชคดีครับที่เกิดมาเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ครับ ผมเข้าใจครับว่าเมื่อถึงเวลาที่อาจารย์จะไป ก็ต้องไปครับ แต่สิ่งยังคงเหลือเอาไว้ก็คือ คุณงามความดีที่อาจารย์สร้างเอาไว้เป็นเวลา 10 กว่าปีครับ ผมเชื่อว่าคุณงามความดีที่อาจารย์สร้างเอาไว้จะเป็นที่จดจำของนักเรียนรุ่นก่อนและรุ่นหลังครับ ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านบล็อกผมครับ
Create Date : 01 มิถุนายน 2561 |
|
22 comments |
Last Update : 4 มิถุนายน 2561 7:35:42 น. |
Counter : 1354 Pageviews. |
|
|
|
คนดี คนเก่ง
อยู่ที่ไหนใครก็รักจริงๆนะครับ