รักข้ามรั้ว / หญ้าเจ้าชู้ หญ้าเจ้าชู้. รักข้ามรั้ว. กรุงเทพฯ : ไฟน์บุ๊ค, 2550. จากเว็บสำนักพิมพ์ เกื้อ หนุ่มจอมกะล่อนที่ได้รับสมบัติตกทอดจากพี่สาวเป็นบ้านหนึ่งหลังและสุนัขพันธุ์เชาเชาชื่อ ‘ไอ้จุก’ พร้อมทั้งค่าเลี้ยงดู พลอยพราวแสง (หรือ ‘แม่พลอยสี่ตา’ ฉายาที่หนุ่มข้างบ้านตั้งให้) นักเขียนสาวโฮมออฟฟิศ ที่ทำตัวเป็นยายป้าบ้างาน วันๆ หมกมุ่นอยู่แต่กับงานและหมา ทั้งคู่บ้านอยู่ติดกัน และหมาของเขากับหมาของเธอเป็นสามีภรรยากัน ส่วนเจ้าของหมาที่ดูเหมือนว่าไม่ค่อยจะชอบหน้ากันนัก แต่ก็คุ้นเคยจนกระทั่งเข้านอกออกในอีกบ้านหนึ่งได้อย่างไม่โดนไม้หน้าสามตีเข้ากลางแสกหน้า ความผูกพันของทั้งคู่ที่เป็นอยู่นั้นมากกว่าแค่ ‘เพื่อนบ้าน’ ธรรมดา แต่ก็ทำท่าเหมือนไม่มีอะไรมากกว่านั้น วีรกรรมที่สร้างความผูกพันระยะยาวให้ทั้งคู่คือเรื่องของหมา และเพื่อนบ้านในหมู่บ้านเดียวกันที่ต่างก็เลี้ยงหมา ดังนั้นคุณเกื้อเลยต้องเลี้ยงดูหมาพร้อมกับหาเรื่องสาวข้างบ้านไปวันๆ โดยไม่รู้ว่าความผูกพันได้ก่อร่างสร้างตัวเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ หยอกกันไป แหย่กันมาอยู่เป็นปีๆ จนมีคนเล็งเห็นว่าถ้าปล่อยให้เป็นไปแบบนี้ สองคนนี้คงไม่ได้ลงเอยกันสักที ดังนั้น ‘เกมวัดใจ’ จึงเกิดขึ้น เพื่อวางแผนให้คนปากแข็งยอมจำนน และสุดท้าย จากที่เคยมองดูหมากระโดดข้ามรั้วไปมาหากันทุกวันๆ หัวใจเจ้าของหมาก็ข้ามรั้วตามไปหากันบ้างจนได้... *********************** จากเจ้าของบล็อก เรื่องใหม่จากไฟน์บุ๊คเรื่องนี้เป็นนิยายน่ารัก ๆ เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงและเจ้านาย โดยมีชายหนุ่มเป็นคนเล่าเรื่อง สรรพนามบุรุษที่ 1 คือ “ผม” ที่เป็นคนดำเนินเรื่องนี้ ทำให้ผู้สาวฯ ได้นึกถึงความหลังสมัยยังละอ่อน ที่ตอนนั้นได้เขียนเรื่องสั้นขึ้นมาเรื่องหนึ่งโดยใช้สรรพนาม “ผม” เป็นคนดำเนินเรื่องเช่นกัน (จำได้ว่าเพื่อนทั้งห้องชอบกันมาก แต่โปรดอย่าถามถึงเรื่องสั้นเรื่องนั้น เพราะเป็นงานเขียนส่งตอนเรียนมัธยม ไม่มีต้นฉบับเหลือเลย เสียดายเหมือนกัน เขียนใหม่ก็คงไม่ได้อย่างนั้นแล้ว อารมณ์วัยรุ่นก็ไม่มีเหลือ ป้าแก่แล้ว ) กลับเข้าเรื่อง “รักข้ามรั้ว” ดีกว่า “ผม” พระเอกในเรื่องคนนี้เหมือนจะกะล่อนจะเจ้าชู้ แต่เอาเข้าจริงก็ไม่เห็นจะกะล่อนจะเจ้าชู้ตรงไหน ก็แค่ผู้ชายธรรมดา ๆ คนหนึ่งเท่านั้น เหมือนจะไม่รักสัตว์ แต่เอาเข้าจริงก็รักมากกว่าสาว (หมายถึงสาวอื่นที่ไม่ใช่นางเอกนะจ๊ะ) เพียงแต่ตานี่มันก็แค่ผู้ชายแท้ ๆ คนหนึ่งนั่นแหละ ถึงจะรักยังไง ความใส่ใจก็ไม่ได้มีให้มากอยู่ดี นึกอยากทำอะไรก็ทำไปตามตัวเอง ตาเกื้อเหมาะสมกันแล้วกับแม่พลอยคนนี้ เพราะเธอก็เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงเช่นกัน เผลอ ๆ มีมากกว่าพระเอกด้วยซ้ำ เป็นสาวสมัยใหม่แท้ แฟนมีก็ได้ ไม่มีก็ได้ ตราบใดที่ยังมีบ้านอยู่ มีงานทำ มีสัตว์เลี้ยงก็พอแล้ว ชื่อพระเอกนางเอกของเรื่องดูเช้ยเชย “เกื้อ” ฟังดูแล้วเหมือนจะเป็นผู้ชายอบอุ่น อยู่กับเหย้าเฝ้าเรือน >>> ก็ไม่ใช่ “แม่พลอย” ชื่อค่อยดูสมกับตัวหน่อย เพราะไม่ใช่ผู้หญิงที่เปรี้ยว เปรียว แต่ก็ไม่ถึงขั้นเรียบร้อย พูดง่าย ๆ คือเป็นผู้หญิงไทยปกติของ พ.ศ. นี้นั่นแหละ รักข้ามรั้วเป็นนิยายเบา ๆ น่ารัก แต่ไม่วัยรุ่น เพราะนางเอกของเรื่องขาดอีกไม่กี่เดือนก็จะ 30 แล้ว แอบไปอ่านสัมภาษณ์คนเขียนในไฟน์บุ๊คมา แหม นางเอกกับคนเขียนนี่เกือบจะเป็นคนเดียวกันเลยล่ะ ที่เรื่องไม่วัยรุ่นนี่ สงสัยจะเป็นไปตามวัยของคนเขียน แซวเล่นนะคะ ฮิ้วววว การดำเนินเรื่องเหมือนจะไม่มีอะไร แต่ก็มีเหมือนกันโดยผ่านทางถ้อยคำเจรจาของตัวเอกทั้งสองคน อย่างปรัชญาการใช้ชีวิต การทำงาน หรือการอยู่อย่างพึ่งพาอาศัยกันระหว่างเพื่อนบ้าน ชีวิตแบบนี้ช่างหาได้ยากมากในกรุงเทพฯ แต่บางทีการสนทนากันของตัวละครก็ทำให้คนอ่านไม่ค่อยจะเข้าใจ อย่างมีบางตอน เช่น พระเอกถามนางเอกว่าทำไมยังเป็นโสด นางเอกก็ตอบไปคุณครูคีตติ้งนู้น แต่คนอ่านน่ะอยากรู้ไอ้คำถามแรกนะ ทำไมไม่ตอบ ไม่ยอม ๆ แต่การบรรยายช่วงแรกของเรื่องทำให้ป้าอย่างเรางง ๆ ไปนิด เพราะยังจับไม่ค่อยได้ตอนนี้กำลังพูดถึงสัตว์เลี้ยงของใครหรือตัวไหน เพราะบรรยายแบบตัดฉับไปเร็วไปหน่อย ป้าต้องปรับสภาพปรับสมองใหม่ให้ตามเรื่องให้ทัน (เกือบวางไปเลยเหมือนกัน ) แถมเนื้อเรื่องยังดำเนินเหมือนจะกระโดดด้วย เรื่องเพิ่งดำเนินไปได้ไม่เยอะ พระเอกกับนางเอกเพิ่งจะญาติดีกัน ตัดมาอีกทีนางเอกเราโทรคุยกับแม่ของพระเอกได้อย่างสนิทสนมกันแล้ว คนอ่านก็ “ก๊ง” สิคะ ว่านางเอกไปรู้จักกับแม่พระเอกตอนไหน เพราะพ่อแม่ของทั้งพระเอกนางเอกอยู่ต่างจังหวัด แต่ยังดีที่คนเขียนมาอธิบายตามหลังว่า เวลาผ่านไปหลายเดือนแล้ว นางเอกเคยเจอพ่อแม่พระเอกแล้วด้วย เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับหมา ๆ ช่วงแรกๆ ของเรื่องจะเป็นแนวเจ้าของนินทาสัตว์เลี้ยงของตัวเอง ซึ่งคนเขียน เขียนออกมาได้อย่างมีชีวิตชีวามาก ตัวละครอื่น ๆ ที่เป็นกลุ่มเพื่อนบ้านก็ดูมีชีวิต ถึงแม้คนเขียนจะไม่ได้อธิบายความถึงมากนักก็ตาม ซึ่งก็น่าเสียดาย เพราะผู้สาวฯ อยากอ่านเรื่องราวของชาวหมู่บ้านให้มากกว่านี้หน่อย เพราะตัวละครบางตัวถึงจะออกมาน้อย ก็ยังขโมยซีนจากพระเอกนางเอกได้อย่างสบาย เนื้อเรื่องเดินไปค่อนข้างเรื่อย ๆ ไม่มีตัวอิจฉา ไม่มีมลพิษ มีแต่พระเอกนิสัยเสียนิดหน่อย (กินเหล้าหน่อย เจ้าชู้นิด) เป็นหนังสือที่สามารถให้น้อง ๆ หนู ๆ อ่านได้ค่ะ เลิฟซีนที่แรงที่สุดในเรื่องคือ จับมือ นี่แหละที่ทำให้ผู้สาวฯ บ่นตั้งแต่ต้นไงว่าพระเอกมันเจ้าชู้ไม่จริง คนเขียนเขียนเรื่องนี้ในสไตล์เรื่องสั้นที่ค่อย ๆ ร้อยเรียงกันไป คล้ายคลึงกับเรื่องชุดจบในตอน และแทรกแนวคิดของตนผ่านบทสนทนาและความคิดคำนึงของตัวละคร ซึ่งแนวคิดพวกนี้เองที่บอกให้คนอ่านรู้ว่า นักเขียนคนนี้ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นหรือสาวอายุน้อยที่ริมาเขียนหนังสือ แต่น่าจะเป็นคนที่ผ่านการทำงานมาหลายปีแล้ว เพราะวิธีคิดการมองโลกของนักเขียนที่มีผ่านตัวละครมันบ่งบอกแบบนั้น Spoil ทำไมนิยายแนวสัตว์เลี้ยงนี่ส่วนใหญ่มักจะจบด้วยความตายของเจ้าตัวเล็กทุกทีเลย จบแบบอื่นไม่ได้หรืออย่างไร เพราะเรื่องมันเดินมาแบบเบา ๆ ตลก น่ารัก แต่พอจบแบบนี้รู้สึกเหมือนโดนหักหลัง แถมรู้สึกว่ามันเป็นการจบแบบพิมพ์นิยมไปหน่อย ประเภทอ่านมาถึงตรงนี้แล้ว เกิดอาการ “ว้า” อีกแล้วเหรอ นิยายไฟน์บุ๊คที่เคยรีวิวครั้งก่อน นางเอกชอบต้มมาม่า พอมาเรื่องนี้นางเอกเราชอบขว้างของใส่พระเอก ขว้างกาละมังข้าวหมาไป 2 รอบ แล้วค่อยเปลี่ยนมุกไปขว้างหมอนขว้างตุ๊กตาแทน แต่คราวนี้ไม่ยักกะรู้สึกว่ามุกซ้ำซากนะ เพราะพระเอกมันน่าขว้างจริง ๆ เรื่องนี้คุณน้องชายตัวดีบอกว่าผมชอบมากเลยคร๊าบคุณพี่ สงสัยว่าที่คุณน้องชอบเรื่องนี้คงเป็นเพราะพระเอกเรื่องนี้มันเหมือนกับคุณน้องตัวดีนั่นแหละ แต่คุณพี่ว่าคุณน้อง “บ้า” กว่าพระเอกเรื่องนี้เยอะเลยนะ >>> ผู้สาวฯ มีน้องชายร่วมโลกเสมือน[โลกอินเทอร์เน็ต] ที่เป็นผู้ชายจริง ๆ แต่ชอบอ่านนิยายอยู่คนหนึ่ง ขอพาดพิงหน่อยนะคะ เพราะเขาเป็นคนแนะนำให้ผู้สาวฯ อ่านเรื่องนี้ *********************** อัพบล็อกคราวนี้เสร็จคงจะหายไปสักพักค่ะ เพราะผู้สาวฯ ยุ่งมาก (ยุ่งทั้งปีทั้งชาตินั่นแหละ ) และเห็นทาง bloggang เขามีประกาศปิดไม่มีกำหนดด้วยค่ะ ประกาศ : ด้วย BlogGang จะทำการปรับปรุงเว็บ และเตรียมข้อมูลเพื่อรองรับบริการใหม่ๆ ในอนาคต จึงจำเป็นต้องงดให้บริการชั่วคราว ในวันพุธที่ 28 ก.พ. นี้ ตั้งแต่ประมาณ 9.00 น. เพื่อปรับเปลี่ยนระบบ และสำรองข้อมูล แล้วจะรีบเปิดให้บริการทันทีเมื่อพร้อมค่ะ ไว้บล็อกเปิดบริการเมื่อไหร่จะพยายามกลับมาทำบล็อกใหม่ให้ได้นะคะ ไม่ทิ้งหรอกค่ะ เพราะเสพติดบล็อกไปซะแล้ว   Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2550 17 comments Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2550 11:11:55 น. Counter : 1143 Pageviews. Tweet

^ เรื่องนี้สนุก ฟันธง!! โดยเฉพาะหมาผู้ดีที่ชื่อนังสั้น น่ารักมากๆ   โดย: คนถูกอ้างถึง IP: 124.121.5.7 26 กุมภาพันธ์ 2550 0:39:06 น.

แอบอ่านสปอยก่อนเลยจ๋อยสนิท คนเขียนคะ คนอ่านไม่ถูกใจเลยค่ะ   โดย: kornnakarn 26 กุมภาพันธ์ 2550 0:57:25 น.

เลิฟซีนที่แรงที่สุดในเรื่องคือ จับมือ ^ ^ ^ รีวิวนี้ของพี่นกอาจทำให้ยอดขายเค้าตกได้นะนั่น   โดย: Clear Ice 26 กุมภาพันธ์ 2550 8:40:36 น.

เพิ่งได้มาสดๆร้อนๆ เรื่องนี้เราว่ามันสั้นไปนะ อ่านแป๊บๆ อ้าวจบแล้วเหรอ ความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอกมันก็เริ่มต้นและลงท้าย แบบไม่ค่อยมีปี่มีขลุ่ยเท่าไหร่ นอกเหนือไปจากมีบ้านอยู่ติดกัน แต่ถามว่าชอบมั๊ย.......ชอบนะคะ อ่านได้พลิดเพลินมาก มีมุก แก๊ก ที่แทรกเข้ามาให้รู้สึกน่ารักๆ หลายครั้ง แม้เราจะรักหมาน้อยกว่าแมวนิดนึง แต่เรื่องเกี่ยวกับสัตว์มันก็ทำให้รู้สึกดีๆเสมอ   โดย: เคียงจันทร์ IP: 61.19.47.117 26 กุมภาพันธ์ 2550 9:51:24 น.

เจ๊จ๋า สั้นๆหนึ่งคำ ยื้มมมมมมมมมมมมมมมม   โดย: piccy IP: 124.120.238.65 26 กุมภาพันธ์ 2550 10:30:10 น.

คนถูกอ้างถึง - เออ ฉันลืมเขียนไปว่าแกเป็นแฟนคลับนังสั้น kornnakarn - ตายแร่ะ เดี๋ยวยอดขายเขาตกเพราะผู้สาวฯ แน่เลย คนเขียนจะมาบึ้มไหมคะ Clear Ice - จุ๊ ๆ อย่าพูดไปสิไอซ์ เดี๋ยวพี่เจออีกข้อหาหรอก เคียงจันทร์ - คนบ้าแมวอย่างเราต้องอินกับเรื่องแมวมากกว่าเนอะ เห็นด้วยค่ะว่าเรื่องสั้นไปหน่อย ถ้ายาวกว่านี้ คนเขียนคงอธิบายความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอกได้ดีกว่านี้ และน่าจะมีเขียนถึงเพื่อนบ้านคนอื่นด้วย เพราะมีตัวละครหลายตัวที่ผู้สาวฯ รู้สึกว่าออกน้อยไปหน่อย piccy - ย่ะ   โดย: ผู้สาวเมืองยศ IP: 210.246.160.4 26 กุมภาพันธ์ 2550 11:09:29 น.

ท่าทางจะตลกเบาสมองแบบไม่คิดมาก   โดย: กระปุกกลิ้ง IP: 203.150.232.68 26 กุมภาพันธ์ 2550 11:13:33 น.

เดี๋ยวไปหามาอ่านบ้าง จับมือแล้วหน้าแดงด้วยหรือเปล่าคะคุณผู้สาว ฯ   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 26 กุมภาพันธ์ 2550 11:50:04 น.

กระปุกกลิ้ง - ไม่ถึงขนาดไม่ต้องคิดมากค่ะ มีแง่ให้คิดบ้างเหมือนกัน ~:พุดน้ำบุศย์:~ - ลองทายดูสิคะว่าพระเอกหรือนางเอกที่หน้าแดง   โดย: ผู้สาวเมืองยศ 26 กุมภาพันธ์ 2550 14:39:02 น.

อ่า..อยากอ่านเรื่องสั้นของคุณผู้สาวฯ อิอิ เสียดายเรื่องสั้นสมัยยังสาวของตัวเองเหมือนกัน หายไปหมดแล้ว เรื่องนี้ท่าทางเบาๆ อืมม์..จะได้อ่านมั้ยน้อ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 26 กุมภาพันธ์ 2550 16:14:38 น.

กำลังหาไฟน์บุ้คเรื่องใหม่ ๆ อยู่เลยค่ะ ท่าทางจะโอเค อ่านได้ เอามาอ่านสลับกับพวกวัยรุ่นโนเนะ ปกการ์ตูนตาหวานที่รอคิวอยู่พอดี   โดย: ยาคูลท์ 26 กุมภาพันธ์ 2550 17:02:21 น.

ขอเดาแทนได้มะคะ คุณผู้สาว ว่า คนที่หน้าแดงตอนจับมือกัน ต้องเป็นคุณพระเอกแน่ๆ เลย   โดย: คอเล่า IP: 202.44.135.35 26 กุมภาพันธ์ 2550 20:58:08 น.

ตอนแรกที่เห็นเล่มนี้กะว่าจะไม่อ่านแล้วนะเนี่ย แต่พอมาอ่านรีวิวของคุณผู้สาวสงสัยต้องไปหามาอ่าน เพราะว่าชอบเรื่องที่มีเนื้อหาน่ารักๆ ค่ะ ไม่ได้อยากอ่านเลิฟซีน ถ้าจะอ่านไปอ่านนิยายโรแมนซ์ก็ได้ แต่ชอบนิยายน่ารักๆ ค่ะอ่านแล้วเหมือนเติมความหวานให้ชีวิตเลย อิอิ   โดย: สายน้ำ IP: 58.9.139.73 27 กุมภาพันธ์ 2550 14:52:05 น.

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=mormor&group=4&month=02-2007&date=28&blog=1 มาส่ง Tag จ้า   โดย: แม่มดพันปี 28 กุมภาพันธ์ 2550 0:55:06 น.

มาบอกว่า ขอบคุณ คุณมาก ที่อุตส่าห์เขียนถึง รักข้ามรั้ว สัญญาว่าเล่มต่อไปจะปรับปรุงให้ดีขึ้นกว่าเดิม ^^ ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ติดตามอ่านด้วยค่ะ   โดย: หญ้าเจ้าชู้ IP: 124.120.12.118 14 มีนาคม 2550 10:33:24 น.

อิอิอิ.. หญ้าเจ้าชู้ แต่ปู่ไม่เจ้าชู้นะคร๊าบบบบบ   โดย: pooktoon 14 มีนาคม 2550 14:59:59 น.

เรื่องนี้อ่านแล้วก็ดีค่ะ อ่านสนุกดีนะ นางเอกน่ะเหมือนบัวเลยค่ะ ใส่แว่น บ้างาน ชอบนั่งหน้าคอมฯริมหน้าต่าง เนื้อเรื่องก็เหมือนชีวิตของบัวเลย พระเอกกะนางเอกอยู่บ้านติดกัน แล้วบัวก็อยากจะเป็นนักเขียนด้วยแล้วตอนนี้ก็สร้างเรื่องชีวิตตัวเองพระเอกก็อยู่ข้างบ้านเนี๊ยะแหละ แต่ม่ายรู้เมื่อไหร่จะเสร็จเพราะทำมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้บัวอยู่ม.5 การบ้านโค-ต-ร เยอะเลย ว่างๆบัวก็มานั่งกัดกับนายบ้าข้างบ้าน หยิ่งซะไม่มีเลยนายเนี๊ยะ ชิ!!พูดถึงแล้วเสียอารมณ์ เอาเป็นว่า บัวขอให้พี่ที่เขียนเรื่องเนี่ยอย่าใช้นามปากกาเยอะนะค่ะ ผลงานขอให้ขายดิบขายดี เทน้ำเทท่านะค่ะ   โดย: บัว IP: 203.107.199.177 18 กรกฎาคม 2550 17:52:33 น.