...อินเดีย...ไม่ใช่แค่...ทัชมาฮาล 12 ".....หน้าตาที่ฉายไปด้วยความสุข ไม่ได้บ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าจากการที่ต้องทำงานตากแดดแม้แต่น้อย พวกเขาคงพอเพียงกับชีวิตที่เป็นอยู่ ไม่ต้องต่อสู้กับชีวิตแบบคนเมืองศิวิไลท์ทั้งหลาย เหมือนพวกเรา บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า พวกเขามีความสุขตามอัตถภาพจริง ๆ หรือ ? ไม่ต้องการอะไรมากกว่านี้อีกแล้วหรือ ? แม่บุญจะทำแบบสอบถามดีไหมคราวหน้า ?.... ออกจากที่นี่เราตรงไปยังอีกหมู่บ้านหนึ่งที่บาสรู้จักเป็นอย่างดี แต่ไม่ได้มีชาวเขาให้ดูหรอกนะ เพียงแค่แวะไปเยี่ยมเยือนและให้เราเห็นความเป็นอยู่ของชาวบ้านตามชนบทแท้ ๆ เท่านั้นเอง ที่นี่เราพบสาวน้อยอายุพึ่งจะสิบเจ็ด แต่แม่จับแต่งงานกับชายหนุ่มในหมู่บ้านและอยู่กินกันตามประสาผัวเมีย ตอนเราไปถึงสามีเธอไม่อยู่ มีเพียงสาวน้อยกับคุณตารูปร่างสูงโปร่งใส่ผ้าเตียวอยู่ผืนเดียว และมีชายอีกสองคนมานั่งคุยกับเราโดยมีบาสเป็นล่ามให้ แม่บุญเข้าไปดูในบ้านที่เขาอยู่ แปลกใจที่เขาอยู่กันได้ เพราะภายในบ้านที่ทำจากโคลนผสมขี้วัว เอามาฉาบผนัง หลังคา และพื้นบ้าน ดูจะเย็น ๆ และมีกลิ่นอับ ๆ เพราะความชื้น ที่นอนมีเพียงพื้นที่เล็ก ๆ หน้าเตาไฟที่ใช้หุงหาอาหารด้วย แปลกที่เขาไม่ยักออกมาทำครัวข้างนอก ทั้ง ๆ ที่มีพื้นที่กว้างขวางกว่า สะดวกกว่าทำครัวในที่มืด ๆ แล้วเวลานอนจะมีอะไรปูพื้นหรือเปล่านะ ? คำถามมากมายอยู่ในหัวแต่ไม่กล้าถามจ้า นั่งคุยกันสักพักเราก็ออกเดินทางต่อเพราะบ่ายคล้อยมากแล้วเดี๋ยวจะไปถึงที่พักช้าเกินไป นั่งรถกลับมาตามทาง ทันเห็นเห็นจิ๊ปวิ่งผ่านหน้าไปด้วยความเร็วตามแบบฉบับอินเดีย มองไปแทบไม่เห็นตัวรถ เพราะรอบ ๆ มีทั้งผู้หญิง ผู้ชายยืนเกาะรถกันสาหรีปลิวว่อน ที่นั่งยัด ๆ กันข้างในกับข้างนอก น่าจะมากกว่าสิบห้าคนหรือมากกว่านั้น ไม่รู้จับยัดกันได้ยังไง ... ระหว่างทางรถวิ่งผ่านทุ่งนาสีทองเพราะข้าวตั้งท้องนานแล้ว ตอนนี้รอแต่เก็บเกี่ยวเท่านั้น ไม่แปลกใจอีกแล้วที่เห็นผู้หญิงอินเดียกลุ่มหนึ่ง กำลังก้ม ๆ เงย ๆ เก็บเกี่ยวข้าวในนาอย่างขมักเขม้น นาน ๆ จะเห็นผู้ชายมาช่วยเก็บข้าวที่เกี่ยวแล้วมัดเป็นกอง ๆ ไปที่ไหนสักแห่ง แสงสีทองของพระอาทิตย์สาดส่องมาตรงตำแหน่งที่พวกเขาทำงานอยู่ ภาพสวยตรงหน้าสะกดให้แม่บุญขอให้หยุดรถ แล้วเราสองคนก็เดินหาที่เหมาะ ๆ เก็บเกี่ยวภาพสวยงามเหล่านั้น จนหนึ่งในกลุ่มผู้หญิงเหลือบมาเห็นและขอเข้ามาดูรูป เราสองคนโชว์รูปให้พวกเขาดู เสียงหัวเราะอย่างชอบใจดังขึ้นไม่ขาดระยะในขณะที่แต่ละคนเห็นรูปของตนเอง หน้าตาที่ฉายไปด้วยความสุข ไม่ได้บ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าจากการที่ต้องทำงานตากแดดแม้แต่น้อย พวกเขาคงพอเพียงกับชีวิตที่เป็นอยู่ ไม่ต้องต่อสู้กับชีวิตแบบคนเมืองศิวิไลท์ทั้งหลาย เหมือนพวกเรา บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า พวกเขามีความสุขตามอัตถภาพจริง ๆ หรือ ? ไม่ต้องการอะไรมากกว่านี้อีกแล้วหรือ ? แม่บุญจะทำแบบสอบถามดีไหมคราวหน้า ? เราลาจากพวกเขามาพร้อมรอยยิ้มและโบกมืออำลากันด้วยดี แม้จะสื่อสารกันได้เพียงเท่านี้ เราก็สุขใจอย่างบอกไม่ถูก บาส..หันกลับมามองเราสองคนด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความซึ้งใจ และคงเห็นในความง่ายของเราสองคน เพราะเท่าที่ผ่านมาแม้แรก ๆ เขาจะบริการเราราวกับเจ้านายก็ไม่ปาน แต่เราทั้งคู่ทำให้เขารู้ว่าเราเกิดมาเท่ากัน เหมือนกัน ไม่ได้มีความแตกต่างกันแต่อย่างใด จะไม่เหมือนก็คือชีวิตที่เราเลือกเกิดไม่ได้เท่านั้นเอง..แต่เราเลือกดำเนินชีวิตของเราตามที่เรากำหนดเองได้ แล้วแต่ว่าใครจะเลือกไปในทางใด โรงแรมที่เราพักคืนนี้เป็นโรงแรมชั้นหนึ่งของเมือง ดูดีไม่น้อย ห้องหับสะอาด มีลิฟท์ขึ้นลง นับว่าดีที่สุดตั้งแต่พักโรงแรมในต่างจังหวัดของอินเดีย ค่ำนั้นบาสบอกให้เรากินข้าวเย็นที่โรงแรมนั่นเอง ส่วนบาสกับคนขับรถคงไปหาโรงแรมถูก ๆ นอนตามเคย หรือไม่ก็..ในรถนั่นแหละ ประหยัดดี ส่วนอาหารเขาก็กินกันเหมือนชาวอินเดียทั่วไป กินแล้วก็เคี้ยวหมาก ปากแดง ถ่มน้ำลายปิี๊ด ๆ ๆ เหมือนคนแก่บ้านเรา เราสองคนหลับอย่างสบายเป็นครั้งแรก...     Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2556 16 comments Last Update : 30 กันยายน 2563 13:42:15 น. Counter : 3073 Pageviews. Share Tweet

เจิมค่า   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 28 กุมภาพันธ์ 2556 3:35:28 น.

5555 ถ้าแม่บุญทำแบบสอบถามนะ คิดว่าแม่บุญคงโดนสอบถามก่อนแน่ บล๊อคนี้มีโชว์หวิวด้วยนิดหน่อย อิอิ ขอบคุณสำหรับโหวตค่า   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 28 กุมภาพันธ์ 2556 3:38:39 น.

ไปเที่ยวด้วยคนค้าาาาาา   โดย: bear hunt 28 กุมภาพันธ์ 2556 3:43:33 น.

มาเจิมไม่ทันสักบล็อก..... ตามมาเที่ยวด้ยคนค้า....   โดย: simplyusana 28 กุมภาพันธ์ 2556 3:50:15 น.

ภาพทุ่งนาสีทองสวยจังค่ะ คิดถึงบรรยากาศเมืองไทยสมัยก่อนตามต่างจังหวัดนะคะ ไม่รู้เดี๋ยวนี้ยังมีบรรยากาศคล้าย ๆ แบบนี้อยู่มั้ย   โดย: ALDI 28 กุมภาพันธ์ 2556 4:48:07 น.

ขอบคุณครับพี่แม่บุญ หมิงหมิงเกือบจะหายดีแล้วล่ะครับ   โดย: กะว่าก๋า 28 กุมภาพันธ์ 2556 11:16:26 น.

เดี๋ยวหนูมาใหม่นะคะ ภาพสุดท้าย ชอบสีของท้องฟ้ามากค่ะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Maeboon Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 28 กุมภาพันธ์ 2556 14:14:28 น.

วันนี้ภาพแสงสีทองสวยมากค่ะแม่บุญ ชีวิตเราก็เท่านี้ เหมือนดั่งบางคนรวยโลภ มักใหญ่ใฝ่สูง ไม่รู้จักพอ แต่ไม่มีแผ่นดินแม่ให้เหยียบ ชีวิตจะมีความสุขจริงหรือ   โดย: เนินน้ำ 28 กุมภาพันธ์ 2556 16:07:10 น.

ตอนนี้อ่านไปรู้สึกมีความสุขตามคำบรรยายของพี่ด้วยเลยค่ะ ... ช่วงแรกรู้สึกเศร้า ๆ กับที่พี่บรรยายสภาพบ้านเรือนเล็ก ๆ มีความรู้สึกว่าชาวอินเดียบางส่วนยังจนล้าหลังกว่าบ้านเราอีกมาก ... พอมาถึงทุ่งนา เห็นภาพแล้วนึกถึงสมัยเด็ก ๆ บ้านเราก็ไม่ต่างจากภาพเหล่านี้เลยนะคะ .. ชอบที่พี่เล่าว่าเขาชอบดูภาพของตัวเองในกล้อง มีความสุข หัวเราะกัน .. มีความสุขกับสภาพชีวิตที่ตนมี ความสุขอย่างพอเพียงที่พี่ว่า ... พูดแล้วคิดถึงหมู่บ้านของตัวเองค่ะ แต่เดี๋ยวนี้ ผู้คนเปลี่ยนไป ชอบชีวิตวัตถุนิยมกันซะเป็นส่วนมากค่ะพี่ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Maeboon Travel Blog ดู Blog   โดย: Tristy 1 มีนาคม 2556 7:08:20 น.

ตามมาเที่ยวต่อค่ะแม่บุญขา อ่านเพลินอีกแล้วค่า แล้วมาสะดุดตาภาพก้อนเมฆสีทองๆ สองภาพสุดท้าย นั่งมองอย่างหลงไหลในความงามของเค้าอยู่นานเชียว ชอบจังท้องฟ้า และก้อนเมฆ สีสวยๆแบบนี้   โดย: phunsud 1 มีนาคม 2556 14:21:44 น.

กด Like กับอีก 1 โหวตจ้า บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Maeboon Travel Blog ดู Blog   โดย: phunsud 1 มีนาคม 2556 14:23:09 น.

ถ่ายภาพท้องนา แสงอาทิตย์สาดส่อง สวย มากครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 2 มีนาคม 2556 21:49:11 น.

สวัสดีจ้าแม่บุญ ต้องขอบคุณทุกคนสำหรับหัวใจที่มาแปะให้น่ะค่ะ ซาบซึ้งในน้ำใจเพื่อนทุก ๆ คนค่ะ คนในอยากออก คนนอกอยากเข้าหรือเปล่าไม่รู้ แต่ที่แน่ ๆ พวกเราเบื่อกับข้าวมากค่ะ วันนี้ทำเมี่ยงก๋วยเตี๋ยวค่ะ เป็นเมนูของเมืองชลค่ะ ใช้แผ่นก๋วยเตี่ยวมาตัดเป็นชิ้นสี่เหลี่ยมไว้สำหรับห่อ ไส้ก็มีถั่วงอกลวก กุยช่ายลวก ผักชีสด ถั่วลิสงคั่ว กุ้งแห้ง ไชโป๊หวาน กุนเชียง ปลาทู ไข่เจียว ทานกับน้ำจิ้มสามรสโรยด้วยผักชีซอยและหอมแดง อิ่มยิ่งกว่ากินข้าวอีกค่ะ คืนนี้ฝันดีนะคะ   โดย: เนินน้ำ 3 มีนาคม 2556 0:55:09 น.

ชีวิตเขาอยู่กันง่าย ๆ ดีเนอะพี่ไก่จ๋า แต่แบบของเรากลับไปทำแบบนั้นอยากจัง แต่บ้านนัทที่อ่างทองบางทีก็มีวิถีชาวบ้านอยู่อะคะ ไม่ได้เท่าของอินเดียวแบบนี้ แต่ก็ยังมีการช่วยเหลือเกื้อกูลกันบ้าง อ้อ พาชิมหมูต้มจิ้มน้ำจิ้มแซบ & เมี่ยงหมูต้มกันคะ   โดย: We Are FroM BeLGiUM 3 มีนาคม 2556 3:08:43 น.

แวะมากด like ให้เป็นคนที่ 7 อ่านเพลินตามภาพและรอยยิ้ม และความของน้ำใจของ จขบ. ทำให้บล็อกวันนี้ดูสวยไปหมดเลยค่ะ   โดย: อุ้มสี 3 มีนาคม 2556 20:01:03 น.

3 รูปสุดท้ายสวยมากเลยค่ะแม่บุญ เห็นชุดเสื้อผ้าของผู้หญิงเกี่ยวข้าวแล้ว แปลกตาจังเลยค่ะแม่บุญ เหมือนผ้าไม่ได้ผ่านการตัดเย็บ เป็นเพียงผ้าหนึ่งผืนที่พันรอบตัวเสียมากกว่าค่ะ   โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ 4 มีนาคม 2556 12:52:59 น.