...อินเดีย...ไม่ใช่แค่...ทัชมาฮาล 10 ".....ไม่ไกลนักแม่บุญเหลือบเห็นต้นกระเพราแดงปลูกอยู่ในกระถาง ถามว่าปลูกไว้ทำอะไร เขาบอกว่าเป็นต้นไม้ของเทพฯ ปลูกไว้ให้เป็นมงคลในบ้าน แม่บุญฟังไป แต่ใจกลับคิดถึงไก่ผัดกระเพรา โป๊ะไข่ดาว มีพริกขี้หนู กระเทียม น้ำปลา บีบน้ำมะนาวอีกนิด โอ๊ย...ฝันกลางวันอีกแล้ว เห็นใจกันเถอะ เพราะกินข้าวไม่อร่อยมานานตั้งแต่มาที่นี่...." ชมหมู่บ้านหัตถกรรมพื้นเมือง เช้าวันต่อมา เราออกเดินทางไปเที่ยวหมู่บ้านหัตถกรรมกัน โชคไม่ดีเพราะฝนตกแบบไม่ลืมหูลืมตา ไม่เกรงใจคนมาเที่ยวบ้างเลย เดินกันลำบากน่าดู ไปแวะบ้านไหนเขาก็ขนของที่ทำไว้มาให้ดูแทบจะหมดบ้าน เพราะอยากขายให้ได้เงินบ้าง แต่ถ้าซื้อเราคงเป็นบ้าหอบฟางทีเดียว แถมยังต้องเดินทางอีกหลายวัน อีกอย่างถ้าซื้อที่บ้านนี้ บ้านโน้นก็ดึงไปดูสินค้าของเขาเหมือนกัน จนเราต้องตัดสินใจเดินหนีแบบไม่เหลียวหลังนั่นแหละ ถึงกระนั้นก็ยังมีคนเดินตามมาขายถึงรถ.. ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก แต่...มาเจอเราสองคนแขกก็แขกเถอะ แหม่...โดนแขกหลอกมาสอง สามครั้ง มันเริ่มขยาดพิลึก งานฝีมือที่ทำกันส่วนใหญ่ เป็นภาพวาดเล็ก ๆ จนถึงขนาดใหญ่ เขียนบนใบตาลให้เป็นรอยลึกเหมือนรอยเข็มบาง ๆ แล้วลงสีตามที่ต้องการ ลายที่เขียนจะนูนเด่นขึ้นมาทันที ลวดลายละเอียดยิบ สงสารคนทำที่ต้องนั่งก้มเขียนลายเล็ก ๆ ในห้องมืด ๆ ไฟฟ้าก็ไม่มี ตะเกียงน้ำมันยังไม่มีเลย สงสัยอายุไม่เกินสามสิบคงต้องใส่แว่นสายตาสั้นกันแล้ว การเดินทางแบบนี้บางครั้งสิ่งที่เราเห็นกับสิ่งที่เราคิดมันต่างกันราวฟ้ากับดิน ใครจะนึกถึงว่าพวกเขาจะจนขนาดนี้ บ้านหลังหนึ่งมีเด็กหลาย ๆ วัย กำลังขมักเขม้นเขียนรูปและลงสี ถามได้ความว่ากำลังเรียนอยู่ เห็นแล้วก็ดีใจที่พวกเขายังรักการเรียนรู้เรื่องงานศิลปะ...อีกที ไม่มีอะไรมากกว่านี้ ทำเพื่อความอยู่รอด เพื่อชีวิต..ไปวัน ๆ เดินทางต่อกันไปสักพัก บาสพาไปดูอีกหมู่บ้านหนึ่ง คิดว่าเขาคงเคยพานักท่องเที่ยวมาบ่อย เพราะดูเหมือนทุกคนจะรู้จักและทักทายเขาเป็นอย่างดี ที่นี่..เราจอดรถที่หน้าโรงเรียนที่เด็ก ๆ กำลังวิ่งเล่นกัน เพราะพักเที่ยงพอดี แม่บุญถามบาสว่าที่นี่เขามีร้านขายขนมสำหรับเด็ก ๆ หรือเปล่า บาสบอกว่ามีแต่ร้านขายท็อฟฟี่ แม่บุญเลยให้เด็ก ๆ เดินนำหน้าพาไป และเหมาขนมในร้านมาแจก เด็ก ๆ ยิ้มกันอย่างมีความสุข เห็นแล้วก็อดตื้นตันใจไม่ได้ แม่บุญทำให้พวกเขามีความสุขได้แค่นี้เอง จากนั้นเราก็เดินไปดูรอบ ๆ หมู่บ้าน มีบ้านหลังหนึ่งที่เจ้าของบ้านเชิญเราเข้าไปดื่มชาฉ่าย ไม่อยากปฏิเสธให้เสียน้ำใจ แต่ลืมกระป๋องคู่ใจไว้ในรถ เอาน่า...คงไม่ถึงตายหรอก ระหว่างที่บาสคุยกับพวกเขา แม่บุญอดไม่ได้ที่จะเอาผ้าเช็ดหน้าที่แอบถือไว้ในมือ ค่อย ๆ ใช้มือบังแล้วเช็ดรอบ ๆ ปากแก้ว ก่อนส่งให้มิเชลแล้วเอาอีกแก้วมาทำเหมือนกัน แบบนี้เราค่อยดื่มได้อย่างสบายใจ ไม่ไกลนักแม่บุญเหลือบเห็นต้นกระเพราแดงปลูกอยู่ในกระถาง ถามว่าปลูกไว้ทำอะไร เขาบอกว่าเป็นต้นไม้ของเทพฯ ปลูกไว้ให้เป็นมงคลในบ้าน แม่บุญฟังไป แต่ใจกลับคิดถึงไก่ผัดกระเพรา โป๊ะไข่ดาว มีพริกขี้หนู กระเทียม น้ำปลา บีบน้ำมะนาวอีกนิด โอ๊ย...ฝันกลางวันอีกแล้ว เห็นใจกันเถอะ เพราะกินข้าวไม่อร่อยมานานตั้งแต่มาที่นี่ ขากลับมาขึ้นรถ บาสบอกว่า...ชาวบ้านหาว่าเราสองคนเป็นมาเฟีย มาซื้อขนมแจกเด็ก ๆ ได้ยินแล้วขำก๊ากเลย โถ...มาเฟียจน ๆ ซื้อได้แต่ท๊อฟฟี่แจกเนี่ยนะ..ช่างคิดกันจริง ๆ แต่ก็ไม่วายเดินตามมาส่งเป็นโขย่ง จากนั้นบาสก็เชิญเราสองคนแวะไปเยี่ยมหมู่บ้านที่เขาเกิดและโตซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลนัก เมื่อเราไปถึงก็เหมือนหมู่บ้านก่อนคือมีคนออกมาดูกันมากมายเหมือนดูของแปลก บาสเชิญเราเข้าบ้าน อดแปลกใจไม่ได้ที่เขาให้วัวอยู่ในบ้านด้วย โดยมีห้องอยู่ด้านหน้าติดประตูทางเข้าบ้าน ถัดเข้าไปข้างในมืด ๆ ถึงจะเป็นที่อยู่ของคน นอนดมกลิ่นขี้วัวกันไป แต่คงจะชินกันแล้วแหละแม่บุญว่า ห้องถัดมามีเด็กเล็ก ๆ นอนตากยุงอยู่ มิเชลได้แต่ส่ายหน้าสงสารเด็กน้อย โชคดีที่ไม่ป่วยเพราะยุงกัดนะหนู หรือถูกกัดจนมีเชื้อต่อต้านในตัวแล้วก็ไม่รู้ อีกเช่นเคยที่เขาเชิญเราดื่มชาฉ่าย แต่หนุ่มบาสของเราเข้าใจสถานการณ์ เลยลงมือล้างหม้อ ล้างแก้วให้สะอาดด้วยตนเอง ก่อนจะต้มนมให้ร้อนแล้วใส่เครื่งเทศต่าง ๆ ลงไป อร่อยตามเคยหวานมันนมวัวสดที่พึ่งได้มาตอนเช้า บาสพูดคุยถามทุกข์ สุขอยู่กับครอบครัวพักใหญ่ แล้วก็พาเราเดินกลับออกมาด้านนอก ครกที่เขาใช้กันในบ้าน แล้วแม่บุญก็เห็นเด็กเดินเขยก ๆ มีผ้าดำ ๆ พันไว้ ถามได้ความว่าเหยียบเศษแก้วที่แตก แม่บุญนึกได้ว่าตัวเองมีผ้าเช็ดมือในซองพลาสติคสำหรับทำความสะอาด เลยยกให้ไปทั้งห่อแต่ต้องอธิบายให้เขารู้ว่าใช้ยังไง เราเดินไปบ้านเขาเพื่อไปพบพ่อของเด็ก แต่ปรากฏว่าตัวพ่อเองกำลังเป็นฝีขนาดใหญ่สามอันที่ขา แผลบวมเป่งรอบ ๆ เป็นสีแดงจัดเพราะคงกำลังอักเสบ แกบอกว่าปวดมากจนแทบเดินไม่ไหว แม่บุญเอามือล้วง ๆ ในเป้สะพายหายาแก้ปวดแก้ไข้ที่ติดมาด้วยแล้วยกให้ไปทั้งแผง ให้กินทั้งพ่อทั้งลูก จะได้มีอะไรช่วยให้บรรเทาอาการลงไปได้บ้าง เราเห็นสายตาที่แสดงความรู้สึกขอบคุณแล้วกก็เกือบร้องไห้ ชีวิต..บางครั้งมันโหดร้ายเกินไป เราสองคนเดินทางจากมาด้วยความคิดหลาย ๆ อย่างในสมอง ต่างคนต่างเงียบไม่ได้คุยกัน เพราะภาพที่เห็นสะเทอนใจเราทั้งคู่เหมือนตอนไปเยี่ยมเด็กสาวที่ถูกหลอกมาขายตัว หลังจากกลับมาถึงเบลเยียม แม่บุญโทรกลับไปถามบาสว่า สองคนพ่อลูกเป็นอย่างไรบ้าง เขาบอกว่า ทั้งสองคนฝากขอบคุณมาก ๆ อีกครัั้ง เพราะได้ยาของแม่บุญกินแล้วหายปวดหายไข้ บาสบอกว่าคุณภาพของยาดีกว่ายาที่ขายในตลาด นั่นสินะ..ไม่งั้นเขาคงไม่หายหรอก ได้ยินแล้วก็ค่อยดีใจแทนเขาทั้งคู่ มิเชลบอกว่า..การเดินทางแต่ละวัน แต่ละครั้งในอินเดีย เราจะพบเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันอยู่เสมอ อย่างน้อยให้เตรียมใจไว้ และ..ทำใจ เพราะเขาเองเดินทางมาท่องเที่ยวแล้วสองครั้งแต่คนละสถานที่ เขาเองก็เจอเหตุการณ์แบบนี้เช่นกัน เอาหละ..คราวหน้าหากได้มาอีก จะเตรียมพกยามาเยอะ ๆ เผื่อไว้ เป็นคำพูดจริงที่ว่า...เราเลือกเกิดไม่ได้ แต่..เราสามารถเลือกที่จะดำเนินชีวิตของเราได้ แม่บุญเองไม่ได้เกิดมาจากตระกูลร่ำรวย ฐานะปานกลางอย่างพ่อกับแม่ ที่ทำมาหากินเลี้ยงลูกแปดคน นับว่าลำบากไม่น้อย เราเคยกินข้าวกับไข่ตุ๋นที่ต้องใส่น้ำเยอะ ๆ เพื่อเพิ่มปริมาณให้ไข่เป็ดสองฟองสำหรับสิบคน ???? ตอนนั้น..แม่บุญคิดว่าชีวิตช่างโหดร้ายสิ้นดี แต่เมื่อมาเจอเหตุการณ์ต่าง ๆ ระหว่างเดินทางที่อินเดีย กลับคิดใหม่ว่า ตัวเองช่างโชคดีเหลือเกินที่ได้เกิดมาในผืนแผ่นดินไทย แม้จะลำบากบ้าง อดมื้อกินมื้อบ้าง แตก็ไม่ถึงกับอัตคัตอย่างคนอินเดียที่เห็น มื้อเที่ยงบางวันเรายังได้กินน้ำแข็งใสใส่น้ำเชื่อมสีแดงสวย กินกันจนปากแดงลิ้นแดง เปรียบเทียบกับเด็ก ๆ ที่นี่ ที่นาน ๆ ครั้งจะมีเงินซื้อขนมที่ตัวเองอยากกินสักชิ้น เพราะแม้แต่ข้าวยังหากินกันลำบากเลย อย่างนี้แล้ว...คนที่มีมาก เหลือกินเหลือใช้ หากคิดจะเผื่อแผ่ไปให้แก่ผู้ด้อยโอกาสบ้าง คงจะเป็นการช่วยเหลือสังคมได้ในระดับหนึ่ง ฝึกให้..ให้ความเห็นแก่ตัวน้อยลง ตัดกิเลสให้น้อยลง แม่บุญ...ขอฝากให้กลับไปคิด แม่บุญเองได้เริ่มทำหลายอย่างแล้ว แล้วก็มีสุขกับการให้ ได้แบ่งปันแม้จะเพียงเล็กน้อย เราก็ได้ทำ มิเชลเองก็เช่นกัน เขาเรียนรู้ที่จะให้จากแม่บุญ ..จากที่เคยไม่เคยให้อะไรใครเลย...ไม่สายหรอกหากจะลงมือทำ...เชื่อแม่บุญเถอะ     Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2556 25 comments Last Update : 30 กันยายน 2563 13:41:23 น. Counter : 2894 Pageviews. Share Tweet

ตามมาเที่ยวต่อค่ะแม่บุญ วันนี้ได้เมนท์คนแรกหรือเปล่าเนี่ย เพราะทุกทีจะมาคนท้ายๆ ตอนตลาดวายทุกครั้ง อ่านแล้วปลื้มใจไปกับแม่บุญจัง ได้เที่ยวแล้วยังได้บุญอีก ทำบุญกับคนที่ขาดแคลนเราสุขใจคนรับก็ซึ้งใจ คนอินเดียเรื่องงานฝีมือละเอียดเค้าไม่เป็นรองใครตอนทำงานที่คูเวต โรงงานเสื้อผ้าของบริษัทเป็นพวกชุดราตรี ก็จ้างคนอินเดียมานั่งปักลาย มีแต่คนงานผู้ชาย ปักมือเนี่ยแหละค่ะ ร้อยลูกปัดเล็กลูกปัดน้อย ทึ่งจริงๆ แต่เรื่องเลี้ยงวัวในบ้านนี่เค้าคงชินกันแล้วเนาะ ไอ่เราแค่เดินผ่านคอกวัวได้กลิ่นขี้วัวแล้วยังจะเป็นลมเลย ...แม่บุญพูดถึงใบกะเพราแดงที่ชาวบ้านปลูกเข้าใจเลย ว่าพอเห็นแล้วดีใจสุดๆ แล้วแม่บุญได้ขอมาทำผัดกะเพราะหรือเปล่า   โดย: narellan 18 กุมภาพันธ์ 2556 0:58:11 น.

ลืมไป...กลับมาโหวตท่องเที่ยวค่ะ ^^   โดย: narellan 18 กุมภาพันธ์ 2556 0:59:01 น.

ว่าจะปิดคอมเข้านอน เห็นแม่บุญอัพบล็อกเลยแว๊บเข้ามาดู แล้วก็อ่านติดพันอีกเรา เห็นแบบนี้แล้วรักเมืองไทยขึ้นอีกเยอะเลย แต่ก็อดสงสารไม่ได้นะแต่วันนี้ไม่มีน้ำตาจ้า.. คืนนี้นอนหลับฝันดีนะคะ แปะโหวตให้ด้วยค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Maeboon Travel Blog ดู Blog   โดย: เนินน้ำ 18 กุมภาพันธ์ 2556 2:14:48 น.

อ่านจบแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ สงสารคนที่นั่นเนอะ โดยเฉพาะเด็กๆ ยังดีนะคะที่เขายังได้รับการศึกษา การท่องเที่ยว ให้แง่คิดอะไรกับเรามากมายๆจริงๆ นะคะ ถ้าเรารู้จักคิด จริงๆ ด้วยค่ะ เราโชคดีที่เกิดบนผืนแผ่นดินไทย อย่างน้อยที่สุด ก็ไม่ถึงกับไม่มีกินนะคะ ถ้ารู้จักทำกิน   โดย: Sai Eeuu 18 กุมภาพันธ์ 2556 2:28:23 น.

ตามไปเที่ยวด้วยคนค่ะพี่ไก่ บางครั้งชีวิตคนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะทำให้ชีวิตเรามีความสุขและสมหวังได้นะค่ะ   โดย: bear hunt 18 กุมภาพันธ์ 2556 2:56:05 น.

อ่านเรื่องคุณตาแล้วนะคะแม่บุญ น้ำตารื้นเลยจนร๊อบสะกิดถามว่ามีไรมั๊ย โลกเรานี้โหดร้ายนะคะ ขนาดเกิดในประเทศร่ำรวยก็ยังไม่สามารถที่จะรับประกันได้ว่าประชาชนจะมีชีวิตที่สุขสบายได้ บางทีสบายแต่ตัวแต่บางอย่างมันหายไปอย่างลูกหลาน เพื่อนบ้านที่คอยเอาใจใส่ ที่เมืองไทยอ๋อยมีเพื่อนเค้าทำโครงการ "อาสามาเยี่ยม" เป็นอาสาสมัครเดินสายเยี่ยมบ้านคนที่ด้อยโอกาสซึ่งส่วนมากจะเป็นคนสูงอายุ ทั้งป่วย พิการ ลูกหลานไม่ดูแล โดยให้ความช่วยเหลือในเบื้องต้นและระยะยาว แล้วก็หมั่นไปเยี่ยมเรื่อยๆ ถ้าแม่บุญกลับกรุงเทพแล้วอยากลองไปเป็นอาสาสมัครสักครึ่งวัน หรือเอาข้าวของที่ไม่ใช้แล้วไปบริจาคบอกได้นะคะ อ๋อยกะว่ากลับบ้านคราวนี้(เดือนพย.นู้นแน่ะค่ะได้ตั๋วแล้ว)ว่าจะลองไปเป็นอาสาสมัครดู ขอบคุณเรื่องบราวนี่นะคะ ไว้ว่างอาทิตย์หน้าได้ทำแน่นอน คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ   โดย: มารน้อยไร้สังกัด 18 กุมภาพันธ์ 2556 5:37:42 น.

สวัสดีครับแม่บุญ วัฒนธรรมเค้าแปลกดีในมุมมองเรา แบบวัวอยุูบ้านเดียวกับคน เด็กไม่ใส่รองเท้า ผู้ใหญ่นั่งพื้น   โดย: moresaw 18 กุมภาพันธ์ 2556 10:36:27 น.

เป็นประเทศที่เราไม่กล้าไป เหมือนจีน กังวลเรื่องความสะอาดกะห้องน้ำนี่แหละค่ะ   โดย: หัวใจสีชมพู 18 กุมภาพันธ์ 2556 11:18:09 น.

ตามมาเที่ยวต่อค่ะแม่บุญขา วันนี้มาทีเดียวเที่ยวต่อสองตอนเลย อ่านแล้วน่าสงสารคนอินเดียจังเลยนะคะ เรานี้โชคดีแค่ไหนแล้วที่เกิดเป็นคนไทย   โดย: phunsud 18 กุมภาพันธ์ 2556 14:30:16 น.

ดูภาพชีวิตของชาวบ้านอินเดียแล้ว... ผมว่า คนไทยยังโชคดีที่ได้อยู่ไทย 555 พูดแบบคุณ โอเลย. เคยเห็นภาพท้องนา หรือที่อยู่อาศัยของอินเดีย แล้ว จะเป็นเพราะเขาไม่คุมกำเหนิดมั้ง คนเยอะ เหลือเกิน ต้นไม้มีเท่าไรก็ตัดทำเชื้อเพลงหมด ความแห้งแล้งจึงเกิดขึ้น แบบเอธิโอเปีย หรือ บางที่เลี้ยงสัตว์จนต้นหญ้าไม่เหลือ ดูแล้วพวกเราโชคดีเหลือหลายนะครับแม่บุญ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 18 กุมภาพันธ์ 2556 14:44:53 น.

ค่อยๆ ดูภาพ อ่านจบ อิ่มมากค่ะแม่บุญ หนูไม่รู้จะคอมเมนท์อะไร ขอบคุณที่เล่าให้พวกหนูฟังค่ะ เรื่องเล่าประสบการณ์ดีๆ บางเรื่องไม่คิดว่ายังมีอยู่...ถึงเราไม่ร่ำรวยอะไร แต่เรายังโชคดีกว่าใครมากมายในอีกหลายมุมในโลกนี้นะคะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 18 กุมภาพันธ์ 2556 15:53:54 น.

ติดตามมาอีกแบบไม่กระพริบตาค่ะแม่บุญ พร้อมกดหมวดท่องเที่ยวค่ะ   โดย: Sweety-around-the-world 18 กุมภาพันธ์ 2556 19:00:48 น.

แวะมาเยี่ยมยามค่ำคืน...สวัสดีครับ ตามแม่บุญไปเที่ยวอินเดียด้วย ชมภาพพร้อมอ่านคำบรรยายประกอบภาพ ได้ความรู้เกี่ยวกับอินเดียเยอะเลย เหมือนได้ไปเที่ยวอินเดียด้วยเลย ขอขอบคุณสำหรับภาพและคำบรรยายประกอบภาพที่นำมาฝาก Like มากๆครับ   โดย: **mp5** 18 กุมภาพันธ์ 2556 21:51:37 น.

เห็นงานศิลปะที่ทำด้วยมือ (ด้วยใจ)แล้วต้องขอยกย่องชาวอินเดียจริงๆ ขอบคุณที่แวะมาชมภาพงานคาร์นิวัลนะคะ วันนั้นอากาศดีมาก เด็กๆ แต่งตัวแฟนซีมาเดินเที่ยวสนุกสนาน เอิงก็ได้ถ่ายรูปเพลินเลยค่ะ   โดย: diamondsky 19 กุมภาพันธ์ 2556 6:40:00 น.

แวะมากด Like ให้เป็นคนที่ 6 พร้อมตามแม่บุญมาเที่ยวอินเดียต่อจ๊ะ   โดย: อุ้มสี 19 กุมภาพันธ์ 2556 11:54:28 น.

สวัสดีค่ะ แม่บุญ มิลไม่ค่อยได้เข้าblog เลยช่วงนี้ รอให้ส่ง บัญชีภาษีเสร็จก่อน คงมีเวลาอ่านเยอะกว่านี้ อิอิ อยากไปอินเดีย ได้ข้อมูลจากblog แม่บุญนี้ ท่าทางจาแบบเป้ไปได้สบายเลยนะคะ ข้อมูลดีดีทั้งนั้นเลย   โดย: มิลเม 19 กุมภาพันธ์ 2556 12:01:24 น.

ส่งความคิดถึงด้วยการร่วมเพิ่มขนาดของหัวใจจ้าาาาาา คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ คุณเหลือ อีก 0 ดวง สำหรับวันนี้ค่ะ .................. แม่บุญเขียนเล่าได้สนุกชวนอ่าน ชวนติดตามเช่นเคยค่ะ น่าจะคิดรวมเล่มบ้างนะคะ เดี๋ยวนี้การรวมเล่มก็ไม่ยุ่งยากใหญ่โตอย่างยุคก่อน คนชอบเขียนคนหนึ่งเคยคุยให้ป้ากุ๊กฟังว่า ไม่ต้องมากเล่มเขาก็ทำกันได้แล้วค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 19 กุมภาพันธ์ 2556 16:07:16 น.

อ่านถึงตอนแจกท๊อฟฟี่ มีอะไรให้คิดเยอะนะแม่บุญ ของเล็กๆน้อยของเรา แต่กลับทำให้คนอื่นมีความสุขมากๆได้ คิดแล้วน้ำตาจะไหล ตอนดื่มชานี่ เข้าใจทำจังเลยค่ะ ไม่ดื่มก็เสียน้ำใจเค้าเนอะ   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 19 กุมภาพันธ์ 2556 16:53:16 น.

มาหละ ตามไปเที่ยวอินเดียวด้วยคนคะ อ่านข้อความสุดท้ายแล้วอดทึ่งพี่ไก่ไม่ได้เลยเน้อ บุญรักษานะคะ ตกลงเราจะได้เจอกันอีกไหมคะเนี้ย อ้อ เอาเค้กกล้วยหอมมาฝากด้วยคะ เพิ่งหัดทำขนมอะคะ   โดย: We Are FroM BeLGiUM 19 กุมภาพันธ์ 2556 19:39:23 น.

แอบย่องตามมาเฟียบุญมาเที่ยวต่อค่ะ... ใจบุญจริง ๆ ค่ะ..ขออนุโมธนาด้วยค่ะ...ใจดีอย่างนี้..ไปไหนคนถึงรักแม่บุญเยอะแยะเลยค่ะ..   โดย: simplyusana 20 กุมภาพันธ์ 2556 2:47:47 น.

คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ Maeboon เรียบร้อยแล้วนะคะ คุณเหลือ อีก 0 ดวง สำหรับวันนี้ค่ะ ....................... อ่านเรื่องเล่าจากแม่บุญแล้ว ไม่รีรอที่จะแปะหัวใจดวงสุดท้ายของวันนี้ให้ ขอชื่นชมและขออนุโมทนาบุญในกุศลกรรมของแม่บุญกับสามีด้วยค่ะ รอชมรถจ่ายกับข้าวสีแดงนะคะ   โดย: Sao'Padlung 20 กุมภาพันธ์ 2556 16:43:01 น.

ชอบภาพวาดบนผนังบ้านจังเลยครับพี่แม่บุญ สวยมากจริงๆครับ   โดย: กะว่าก๋า 20 กุมภาพันธ์ 2556 19:27:45 น.

หนูลืมบอกค่ะ ภาพแรกสวยมาก ทึ่งเลยล่ะค่ะ เค้าลงสีสวยด้วย เส้นเล็กนิดเดียว ขอบคุณหัวใจรักค่ะแม่บุญ ปีนี้แม่บุญจะพาเพื่อนมาลุยบ้านเรา...แบบแม่บุญเป็นไกด์เอง ไม่ธรรมดาแน่เลยค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 20 กุมภาพันธ์ 2556 21:39:49 น.

ตามมาเที่ยวอินเดียด้วย ได้เกร็ดความรู้น่าสนใจมากมาย รอติดตามต่อไปค่ะ   โดย: noname IP: 223.206.68.229 25 กุมภาพันธ์ 2556 11:18:49 น.

ต้นกระเพราเป็นต้นไม้ของเทพฯ ปลูกไว้ให้เป็นมงคลในบ้าน หากเราไม่รู้ไปหักหรือไปเด็ดใบมาดม สงสัยจะงานเข้านะคะ เหอๆ การเดินทางไปอินเดีย ต้องเตรียมใจเตรียมพร้อมตั้งแต่ยังไม่ออกเดินทางเลยค่ะ หุหุ   โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ 4 มีนาคม 2556 13:13:46 น.