คิดไปเขียนไปตามสไตส์...แม่บุญ.....
Welcome to my little world .....
Group Blog
 
 
มกราคม 2556
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
12 มกราคม 2556
 
All Blogs
 
...อินเดีย..ไม่ใช่แค่...ทัชมาฮาล 2






" ที่สถานีรถไฟหัวลำโพงของเขา มีห้องน้ำไว้บริการแยกห้อง ชาย หญิงด้วย แม่บุญมีอันต้องใช้บริการเพราะดื่มน้ำมากไป แต่มันกล้า ๆ กลัว ๆ ไม่กล้าเข้า เดินวนอยู่หลายรอบให้ตัดสินใจ แต่สุดท้ายก็ต้องเข้าไป จ่ายค่าดูแลไป 2 รูปี ไม่แพงเท่าฉี่ที่เบลเยียมแฮะ....



วันที่ 2 ที่มุมไบ



ตื่นนอนกันเก้าโมงกว่า ดื่มกาแฟกันคนละแก้ว เพราะราคาค่าห้องไม่รวมอาหารเช้า ซึ่งมีเพียงชาและขนมปัง แยม เราเลือกที่จะออกไปกินข้างนอกกัน แล้วก็ไปหาที่แลกเงินซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงแรมที่เราพักนัก เป็นบริษัททัวรฺด้วย อัตราแลกเปลี่ยน 1 ยูโร แลกได้ 68.50 รูปี มากกว่าที่แลกที่สนามบินเมื่อวาน ก็อย่างนี้ทุกที่แหละ ที่เมืองไทยก็เหมือนกัน เราถือโอกาสจองตั๋วเครื่องบินไป Bhubaneswar เมืองหลวงของรัฐ Orissa ที่อยู่ทางตะวันออกสุดของอินเดียในวันที่ 10 พ.ย โดยสายการบินราคาไม่แพงชื่อ Kingfisher เหมือนสายการบินแอร์เอเชียที่บ้านเรา แถมพนักงานยังใส่ชุดสีแดงเหมือนกันเสียอีก ที่อินเดียมีสายการบินให้บริการอยู่ 5 สายการบินนับว่าใหญ่กว่าบ้านเรามาก แต่ก็ดีเพราะเมื่อมีการแข่งขัน ต่างคนต่างก็ต้องทำให้ดีที่สุด ผลดีจึงตกอยู่ที่ผู้ใช้บริการนั่นเอง




Photobucket





Photobucket




หลังเสร็จธุระเราเดินเล่นไปเรื่อย ๆ เพราะโรงแรมตั้งอยู่ใจกลางเมืองในซอย นับว่าดีทีเดียวเพราะไม่หนวกหูเสียงบีบแตรที่กระหน่ำบีบกันทั้งวัน เดินออกมาไม่ไกลก็สามารถเดินไปแหล่งท่องเที่ยวต่าง ๆ ได้อย่างสบาย การได้รับอิทธิพลจากการเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ ทำให้มีการคมนาคมสะดวกสบาย เช่น รถไฟ ที่มีรางขนาดใหญ่รองรับตู้โตสารที่กว้างขวางกว่าของบ้านเรามาก เพราะพลเมืองของอินเดียนิยมใช้บริการรถไฟอย่างมากมาย รถใต้ดินก็เช่นกัน แม่บุญอ่านจากนิตยสารมุมไบ บอกว่ามีผู้ใช้บริการวันละ 3.5 ล้านคนต่อวัน คิดดูว่าเฉพาะที่มุมไบ มีประชากรถึง 16 ล้านกว่าคน อันนี้เป็นข้อมูลเมื่อปี 2001 และประมาณว่าที่อินเดียทั้งประเทศมีประชากรถึง 1,129,866,154 คน ( ข้อมูลปี 2007 ) ปีนี้ 2013 จะเพิ่มมากขึ้นอีกกี่เท่า ??




Photobucket




ภาษาที่ใช้พูดหลัก ๆ มี 4 ภาษา จากวารสารมุมไบเช่นกัน คือ ภาษา Marathi, English, Hindi, และ Gujarati ส่วนตามภาคต่าง ๆ ยังมีภาษาพื้นเมืองของตัวเองที่ใช้สื่อสารระหว่างกันอีกด้วย



กลับมาพูดถึงรถใต้ดินต่ออีกหน่อย เพราะเขามีบริการถึง 5 สาย 5 สีแตกต่างกัน เช่น



สายสีแดง ... บริการในเขตตะวันตก เป็นรถด่วนที่จอดเฉพาะป้ายใหญ่ ๆ
สีชมพู.... รถหวานเย็นจอดทุกป้าย
สีฟ้า...ให้บริการในเขตศูนย์กลางของเมือง เป็นรถหวานเย็นเหมือนกัน
สีเขียว...เป็้นรถด่วน
สีเทา...ให้บริการวิ่งแถบชายทะเล



ทั้งนี้แม่บุญและมิเชลไม่ได้ไปสำรวจทั้งหมด เพราะแค่อ่านข้อมูลเรื่องคนใช้บริการเหมือนมด ก็ขี้ขึ้นหัวเหมือนกุ้ง เพราะความกลัวถูกเหยียบตายก่อน เอาเป็นว่าลองแต่รถไฟสายด่วนและ สายท่องเที่ยวบนภูเขา แล้วจะเล่าทีหลังว่ามันเป็นยังไง



ส่วนการคมนาคมอื่น ๆ มีรถแท็กซี่สีดำแถบหลืองวิ่งให้บริการว่อนไปทั้งเมือง เป็นรถแบบเก่าสุด ๆ อย่าว่าไป..เพราะเขาติดมิเตอร์ไว้นอกตัวรถด้านคนนั่งซ้ายมือ ที่สำคัญราคาไม่แพง รถแท็กซี่ใหม่ ๆ ที่เห็นเริ่มมีบริการเช่นกันเป็นรถสีฟ้า และรถของบริษัทที่ต้องโทรไปจองล่วงหน้า ส่วนรถตุ๊ก ๆ หรือ Auto Rick shaws มีให้เห็นทั่วไปแม้ตามต่างจังหวัด บางครั้งคนขับจะจอดรับผู้โดยสารหลาย ๆ คน ในรถคันเดียวกัน เป็นการประหยัดเวลาและน้ำมันไปในตัวเพราะบางคนเดินทางในเส้นทางเดียวกัน ส่วนรถเมล์ แม่บุญยังเห็นรถเมล์สองชั้นเหมือนที่ลอนดอน แต่ไม่ได้นั่ง ที่น่าสนใจอีกอย่างคือ ตามป้ายรถเมล์ใหญ่ ๆ ที่มีผู้โดยสารใช้บริการมาก ๆ เขาจะมีรั้วกั้นทางเดินให้เป็นแถวเรียงหนึ่งเพื่อให้เป็นระเบียบเวลาขึ้นรถที่ต้องขึ้น เฉพาะทางประตูหลังเท่านั้น ด้านหน้าเอาไว้ให้คนลง บนรถเมล์มีกระเป๋า...คอยเดินเก็บเงิน มันต่างกันกับที่เบลเยียม ที่ผู้โดยสารขึ้นข้างหน้าเพื่อโชว์บัตร หรือจ่ายค่าโดยสาร ข้างหลัง..เชิญลงจ้า




Photobucket





คนอินเดียไม่ค่อยมีระเบียบเท่าไหร่ เวลาขึ้นลงแย่งกันยิ่งกว่าบ้านเรา ถ้าไม่ทำทางแคบ ๆ ไว้ คนแรงน้อยอย่างแม่บุญคงไม่มีโอกาสได้ขึ้น อาจถูกเหยียบตายก่อนได้ขึ้รรถแน่ ๆ บนถนนสายต่าง ๆ แม้จะมีเส้นขาวทึบไว้ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจ ขับค่อมเลนบ้าง เบียดกันบ้าง แม้แต่ไฟแดงก็ขับผ่านกันเฉย เสียงแตรดังลั่นตลอดวัน หนวกหูยิ่งกว่าที่เวียดนามเสียอีก ที่ตลกคือ....อันนี้เราเห็นตอนนั่งรถออกนอกเมือง เวลามีรถไฟวิ่งผ่าน ทั้งสองด้านรถต้องจอดรอ แต่ความที่เป็นคนรอใครไม่เป็น ต้องฉันก่อน หรือพูดหยาบ ๆ ก็ กูก่อน...ปรากฏว่าบนถนนเลนซ้าย ขวา ทั้งสองฝั่งมีรถเต็มทั้งสองด้าน ที่นี้เวลารถไฟผ่านไปแล้ว ทุกคนก็เร่งเครื่องแข่งกันจะออกรถ แต่ไปไม่ได้เพราะรถเต็มถนนทั้งสองด้านไม่มีที่ให้วิ่ง คราวนี้แขกก็บรรเลงเพลงบีบแตรแข่งกัน นึกภาพออกหรือเปล่า ?? งานนี้ตำรวจก็เอาไม่อยู่ ได้แต่ยืนมองตาปริบ ๆ สงสารตำรวจเมืองแขกจริง ๆ
แม่บุญกับมิเชลได้แต่ยืนมอง ส่ายหัวแบบแขก...




Photobucket




กลับมาเดินชมเมืองกันต่อดีกว่า เราเดินผ่าแสงแดดอันร้อนแรงแม้จะเริ่มเข้าหน้าหนาว เดินไปเรื่อย ๆ จนถึงสถานีรถไฟ วิคเทอเรีย หรือชื่อใหม่ว่า Chaatrapati Shivaji Terminus ซึ่งเป็นสถานีรถไฟแห่งแรกของอินเดีย ตอนนี้ได้รับขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลก ด้วยสถาปัตกรรมแบบโกธิค อธิบายไว้ในหนังสือคู่มือท่องเที่ยวอินเดีย ว่า


“ The building is an exotic blend of Italian Medieval Gothic and the opulent Mughal mausoleum architectural styles and elegant columns of fine Italian marble and polished Indian blue stone “


ที่ออกแบบโดย J. W. Stevens เมื่อปี 1878-1888 ด้วยเงินงบประมาณกว่า 1,635,562 รูปี คิดดูว่า มากมายขนาดไหนในสมัยนั้น อยากให้ทุก ๆ ท่านเห็นด้วยตาตนเองว่ามัสวยงาม อลังการณ์ขนาดไหน จุดเด่นที่สุดเห็นจะเป็นโดมตรงกลางที่อธิบายไว้ว่า


“ The most impressive is the imposing octagonal shaped dome surmounted by a figure symbolizing PROGRESS. The central facade has a large clock measuring 3.91 meter in diameter “


ภายในสถานีอันใหญ่โตมีรถไฟเข้าออกตลอดเวลา เพราะเป็นการคมนาคมที่สะดวกที่สุด ราคาไม่แพง แถมบรรจุคนได้มากมายตามจำนวนประชากรที่ต้องเดินทางไปมา แม่บุญกับมิเชลยืนมองจนตาลาย เวลามีรถเข้าต้องพยายามยืนหลบห่าง ๆ รอให้คนออกไปข้างนอกพอบาง ๆ ตาถึงกระโดดออกมาถ่ายรูป ซึ่งน่าสนใจไม่น้อย



อ้อ...ที่สถานีรถไฟหัวลำโพงของเขา มีห้องน้ำไว้บริการแยกห้อง ชาย หญิงด้วย แม่บุญมีอันต้องใช้บริการเพราะดื่มน้ำมากไป แต่มันกล้า ๆ กลัว ๆ ไม่กล้าเข้า เดินวนอยู่หลายรอบให้ตัดสินใจ แต่สุดท้ายก็ต้องเข้าไป จ่ายค่าดูแลไป 2 รูปี ไม่แพงเท่าฉี่ที่เบลเยียมแฮะ เสร็จแล้วก็ยืนเยี่ยม ๆ มอง ๆ รอเข้าห้องน้ำซึ่งไม่สกปรกอย่างที่คิด เพียงแต่เป็นส้วมแบบนั่งยอง ๆ มีถังพลาสติคใส่น้ำให้ราดหลังเสร็จธุระ มีคนดูแลเป็นหญิงสูงอายุ คอยราดน้ำตามเวลาใครทำเลอะ วันนี้แม่บุญรอดตัวไป ...สงสัยไหมว่าผู้หญิงอินเดียที่ใส่ส่าหรี...ใส่กางเกงในหรือเปล่า ?? แฮะ ๆ ทะลึ่งแล้วไหมหล่ะแม่บุญ ...


รอเฉลยตอนหน้านะจ๊ะ...จะพาไปถลกส่าหรี่...แต่รอนานหน่อยนะ เพราะแม่บุญชีพจรลงเท้าอีกหน กลับอีกทีวันที่ ๒๐ โน่น ...แล้วเจอกันใหม่ค่ะ


 



Create Date : 12 มกราคม 2556
Last Update : 30 กันยายน 2563 13:33:33 น. 33 comments
Counter : 2674 Pageviews.

 
บนถนนในอินเดียคงมีเรื่องให้ตื่นเต้นทุกวันนะคะ
แต่พวกเค้าคงชินกันแล้ว
โอ้ รอเฉลยว่าผู้หญิงอินเดียใส่ส่าหรีแล้วใส่ กกน. รึเปล่านะคะ อยากรู้เหมือนกันค่ะ

ปล.ก่อนกลับไทยตองลด นน.ลง 2 ก.ก. คะ กิน ๆ แล้วก็กลับมาเท่าเดิมตอนยังไม่ลดพอดีเลยค่ะ


โดย: ALDI วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:3:39:10 น.  

 
เจิมแล้ว...

อ่านไปเรื่อย ๆ ไม่คิดว่าเพิ่งอัพบล๊อก เห็นภาพ
ต่าง ๆ คนแยะ เสียงแตรรถ ก็กลัว เรียกว่า ขยาด
เลยครับ

พอเห็นว่า สถานีรถไฟเป็นส้วมหลุม โอ้ย ตาย
แน่ ๆ เอ..แม่บุญเรียกผิดหรือเปล่าครับ ถ้าส้วม
หลุม หมายถึง ไม่มีอะไรปิดระหว่าง คนกับ แหะ ๆ
อึ... เวลาถ่ายจะเห็น สีเหลืองเต็มข้างล่างของใคร
ก็ของ แขกนะ

ผมเดาว่า น่าจะเป็นส้วม ชนิดนั่งยอง มีน้ำหล่อ
เลี้ยง ป้องกันกลิ่นขึ้น ตรงรูกลมนะครับ



โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:3:43:55 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่บุญ

พี่เก็บรายละเอียดได้ดีมากเลยครับ
อ่านตาม
ผมคงไม่สามารถไปเที่ยวเองครับ 555

คงต้องบริการทัวร์ไปครับ 555










โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:6:23:58 น.  

 
สวัสดียามเช้าค่ะแม่บุญ..

ฟ้าเข้ามาอ่านเพลินไปกับการเล่าของแม่บุญมากๆเลยค่ะ ฟ้ากำลังจะคอยลุ้นอ่านต่อว่า...

ผู้หญิงอินเดียนุ่งสาหรีแล้วจะใส่กางเกงในหรือเปล่า อิอิอิ ฟ้าจะรออ่านต่อนะคะ

ฟ้ามาส่งยิ้มให้ในวันหยุด..พักผ่อนสบายๆอย่าลืมออกกำลังกายและดูแลสุขภาพด้วยนะคะ





โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:8:24:14 น.  

 
อยากไปบ้างจัง


โดย: นิราลัย วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:8:47:19 น.  

 
สวัสดีเช้าวันเสาร์ครับแม่บุญ

ตามมาเที่ยวอินเดียด้วยครับ ขอวิ่งตามรถไฟขึ้นไปด้วยคน

แม่บุญเล่าเรื่องพาหนะแค่รถไฟและรถเมล์ได้ตั้งยาว สนุกสนาน ตื่นเต้น เคล้าเสียงหัวเราะและน้ำตา กว่าจะจบเรื่องอินเดียนี่ต้องเป็นหนังชีวิตแน่เลย (คงยาวหลายตอนจบ) จะติดตามไปเรื่อย ๆ ผมยังไม่เคยไปสักครั้งเลย

ขอบคุณสำหรับข้อมูลดี ๆ ที่นำมาเล่าให้ฟังครับ.


โดย: ทองกาญจนา วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:11:38:12 น.  

 
ตามแม่บุญมาเที่ยวต่อ เพราะคงไม่ไปเอง..กลัวแขก..


โดย: simplyusana วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:12:19:47 น.  

 
เกาะรถไฟตามไปด้วยค่ะ


โดย: จิตหลอน วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:13:06:16 น.  

 
สวัสดีค่ะ
ตามเรื่องอยู่ค่ะ แม่บุญเขียนอ่านสนุก ได้หัวเราะและบันเทิงเหมือนไปด้วย เห็นความรู้สึกของตัวเองค่ะ ชอบเที่ยวแบบนี้ ดูชีวิตผู้คนบนถนนหนทาง ปีที่แล้วไปมุมไบมา ยังเที่ยวไม่ทั่วเลยค่ะ เวลาไม่พอ เพราะเครื่องบินราคาถูกจริงๆ มีให้เลือกหลายสาย จองสะดวกแบบแอร์เอเชีย เลยบินแทนการนั่งรถไฟ ไปได้หลายที่จากเหนือถึงใต้ ศรีนาคาถึงถ้ำอชันตา แต่ยังพลาดรัฐโอริสสา คิดอยากจะไปเมืองนี้ด้วยแต่ไม่ได้ไปเส้นทางนั้น เลยตามเก็บกับแม่บุญนี่หล่ะค่ะ ขอบคุณค่ะที่มีเรื่องสนุกๆมาแบ่งปัน


โดย: noname IP: 118.173.160.114 วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:14:26:39 น.  

 
กรี๊ดดดด....อินเดีย
อยากไปมาก แต่ก็ยังใจไม่ถึง
พักนี้ไม่ได้เข้ามาบล๊อกเลยค่ะ
เดี๋ยวตามไปเก็บตอน 1 ก่อน



โดย: narellan วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:16:26:01 น.  

 
ตามมาเที่ยวต่อค่ะ
แต่ละแห่งก็มีวัฒนธรรมแตกต่างกันไปเนาะ
ได้ไปเห็นก็เปิดหูเปิดตาเปิดโลกทัศน์ดีค่ะแม่บุญ

ว่าแต่ช่างสังเกตุจริง ๆ เน้อ เห็นหน้ารถมีมะนาวกับพริกผูกไว้ด้วย อิอิ..


โดย: เนินน้ำ วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:17:15:59 น.  

 
ตามมาเที่ยวอินเดียแล้วค่ะแม่บุญ
อ่านคราวๆ ไปรอบนึง
แต่ขอย้อนกลับไปอ่านทัชมาฮาล 1 ก่อน
เดี๋ยวจะแวะกลับมาอ่านหน้านี้ให้ละเอียดอีกทีจ้า

ท่าทางจะสนุกเหมือนเคยนะคะ

คิดถึงแม่บุญนะ เห็นแบบนี้รู้ว่าสบายหายดีแล้ว


โดย: PrettyNovember วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:18:12:11 น.  

 
สาวอินเดียที่นุ่งส่าหรี น่าจะเข้าห้องน้ำลำบากเพราะต้องคอยเก็บชายส่าหรีให้ดีๆ ไม่งั้นเปียกน้ำหมด เพราะยาวเหลือเกิน


โดย: settembre วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:18:51:50 น.  

 
อ่านแล้วตกใจตรง ไฟแดงก็ขับผ่าน น่าไปผจญภัยที่อินเดียบ้างจัง


โดย: แฟนlinKinPark วันที่: 13 มกราคม 2556 เวลา:0:05:10 น.  

 
อ่านถึงตอนจบ ก็เลยอดคิดตามตามแม่บุญไม่ได้ค่ะ
ว่าสาวอินเดียทำไงกับส่าหรี อิอิ
ได้ความรู้เรื่องมุมมองชีวิตของคนทางนู้นเลยค่ะ
ทางต่างจังหวัดจะวุ่นวายไร้ระเบียบหน่อยเนาะ
ขอบคุณแม่บุญมากที่ชวนมาเที่ยวด้วยนะคะ


โดย: anigia วันที่: 13 มกราคม 2556 เวลา:1:46:06 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่บุญ







โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 มกราคม 2556 เวลา:7:07:04 น.  

 
ไม่คิดถึงไม่ได้ค่ะ
เที่ยวให้สนุกนะแม่บุญ
อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยล่ะ


โดย: เนินน้ำ วันที่: 13 มกราคม 2556 เวลา:9:30:21 น.  

 
สวัสดีค่ะ

ตามไปเที่ยวอินเดียด้วยคน
เคยไปเต้นระบำกับเพื่อนๆ แล้วมีแขกผู้ชายมาขอเต้นด้วย กลิ่นเครื่องเทศที่ตัว แรงมาก จนเราทนไม่ไหว
แล้วแม่บุญเจอแบบกลิ่นแบบนี้บ้างหรือเปล่าคะ

ข้าวหลาม


โดย: แม่พีวีซี วันที่: 13 มกราคม 2556 เวลา:11:08:16 น.  

 
อ่านจบแล้วต้องบ่นดังๆ กับคนที่บ้านว่า "ชั้นอยากไปอินเดีย"

ขอให้เที่ยวให้สนุก พักผ่อนเยอะๆ นะคะ ชาร์ตแบตให้เต็มถังค่ะ


โดย: มารน้อยไร้สังกัด วันที่: 13 มกราคม 2556 เวลา:19:13:54 น.  

 
ขอโทษทีที่แวะมาช้า
ป้าเพิ่งกลับจากต่างจังหวัดค่ะ
แม่บุญเล่าได้สนุกดีแท้
อ่านเพลินเลยค่ะ


โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 14 มกราคม 2556 เวลา:0:12:19 น.  

 
อ่านเพลินเช่นเคยค่ะพี่ แอบดีใจว่าบ้านเราที่ว่าไม่มีความเป็นระเบียบเรื่องเข้าคิว แซงกันก่อนหลัง ... อินตะละเดีย ชนะเราเรื่องนี้นะคะ อิอิ ... การจราจรที่ว่าน่ากลัวอีกประเทศหนึ่ง เราว่าเวียดนามค่ะพี่ หมายถึงเมืองใหญ่เช่น โฮจิมินห์ .... พี่ว่ามั้ยคะ มีครั้งหนึ่ง เราอุตลิ ไปเดินเมืองในใจกลางเมืองคนเดียว มีเหตุให้ต้องข้ามถนนใหญ่ เกือบเอาตัวไม่รอดเลยค่ะ แต่ก็นานมามากแล้ว ... ตอนนี้เค้าอาจมีแก้ไขแล้วนะคะ

ฟัง ๆ ดู ค่าครองชีพที่อินเดีย คงไม่แพงเท่าไหร่นะคะ ที่พี่ว่า ค่าสัญจรต่าง ๆ ราคาถูก ไม่แพงมาก


โดย: Tristy วันที่: 14 มกราคม 2556 เวลา:4:09:03 น.  

 
ตามแม่บุญไปเที่ยวผ่านบล็อคจ้า
สำหรับอินเดีย อินดี้ยังไม่มีแพลนจะไปทั้งระยะสั้นและระยะยาว ^^'
คนรู้จักกลับมาบางคนป่วยเลยค่ะ
แต่ข้อดีคือกลับมาแล้วรักเมืองไทยขึ้นเป็นกอง 555+
อ่านๆจากแม่บุญก็สนุกเพลินนะคะ แต่ไปเองท่าจะไม่ปลื้มอ่ะ

แอบอยากรู้เฉลยด้วย อิอิ
เทคแคร์นะคะแม่บุญ


โดย: IndyLand วันที่: 15 มกราคม 2556 เวลา:5:47:38 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่บุญ









โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 มกราคม 2556 เวลา:6:47:54 น.  

 
สวัสดีเช้าวันศุกร์ครับแม่บุญ

วันนี้มีดอกไม้งามจากบล็อกใหม่มาฝากด้วยครับ



โดย: ทองกาญจนา วันที่: 18 มกราคม 2556 เวลา:8:56:10 น.  

 
พี่ติ๋วมาเยี่ยมค่ะ
ช่วงสุขภาพไม่แข็งแรง พี่ติ๋วไม่ได้ไปเยี่ยมใครเลย ตอนนี้สบายแล้วค่ะ บล๊อกสีสวยมาก สดชื่น
แล้วพี่ติ๋วจะกลับมาอ่านใหม่นะคะ






โดย: หมุยจุ๋ย วันที่: 18 มกราคม 2556 เวลา:16:27:42 น.  

 



ขอบคุณ สำหรับมิตรภาพและกำลังใจค่ะแม่บุญ



โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 19 มกราคม 2556 เวลา:0:28:39 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่บุญ







โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 มกราคม 2556 เวลา:6:46:05 น.  

 
อ่านไปถึงภาพที่บอกว่าที่ป้ายรถเมล์ยามเช้าผู้คนเดินเรียงแถวขึ้นรถอย่างเป็นระเบียบ
กำลังนึกชมในใจว่าดีจังบ้านเราสู้ไม่ได้เลย
ลงมาอีกบรรทัดกลายเป็น "คนอินเดียไม่ค่อยมีระเบียบเท่าไหร่ เวลาขึ้นลงแย่งกันยิ่งกว่าบ้านเรา"
อ่านแล้วชักงงค่ะ หรือว่าเราเป็นคนเข้าใจยากหนอ

แต่แม่บุญบอกว่าห้องน้ำไม่สกปรกอย่างที่คิดไว้แล้วก็นึกชมในใจ
พาลนึกไปถึงเมืองจีนที่ขึ้นชื่อเรื่องความสกปรกของห้องน้ำน่ะค่ะ

แม่บุญเขียนได้ละเอียดดีจัง
อาศัยเที่ยวกับแม่บุญแบบนี้คุ้มมากๆ ค่ะ






โดย: PrettyNovember วันที่: 19 มกราคม 2556 เวลา:20:09:22 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่บุญ









โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 มกราคม 2556 เวลา:6:35:31 น.  

 
เรื่องรถเมล์เข้าใจแล้วล่ะค่ะแม่บุญ
ที่ทักเข้ามาแสดงให้เห็นว่าอ่านทุกประโยคที่แม่บุญเขียนจริงๆ ไม่ได้อ่านผ่านๆ นะคะนั่น

เดี๋ยวจะตามเข้ามาถลกส่าหรี เอ๊ย อ่านตอนถลกส่าหรีด้วยค่ะ


โดย: PrettyNovember วันที่: 20 มกราคม 2556 เวลา:19:51:12 น.  

 
อ่านเอนทรี่นี้แล้ว
ต้องค่อยๆ นึกภาพตามเลยค่ะ
กับการแย่งขึ้นลงรถเมล์ และการบีบแตรดังสนั่นหวั่นไหวยิ่งกว่าเวียดนาม เหอๆ


แต่สุดท้าย ...

ผู้หญิงอินเดียที่ใส่ส่าหรี...ใส่กางเกงในหรือเปล่า ??

ขอคำตอบอยู่ค่ะแม่บุญ อิอิ


โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ วันที่: 25 มกราคม 2556 เวลา:17:56:53 น.  

 
ตามมาย้อนอ่านต่อค่ะแม่บุญ

ตอนนี้เก็บรายละเอียดได้เยอะมากค่ะ
ทั้งสายการเดินรถ ทั้งภาษาที่เค้าใช้กัน
ที่สำคัญนึกภาพตามความโกลาหล
ของบ้านเค้าเวลาใช้รถใช้ถนน ฯลฯ
แล้วมึนหัวตามเลยค่ะ บ้านเราเด็กๆ ไปเลยนะคะ ^^

ว่าแล้วก็อยากรู้จังผู้หญิงใส่สาหรี
เค้าใส่กกน.อ๊ะเปล่า คริคริ


โดย: sierra whiskey charlie IP: 223.204.35.226 วันที่: 13 เมษายน 2556 เวลา:23:27:57 น.  

 
โอ้โหย อีตอนรถไฟผ่านไปแล้วเครื่องกั้นรางกระดกขึ้น นึกภาพตาม อีลุงตุงนังกันน่าดูแบบนั้น เหมือนของบ้านเราเมืองไทยนะครับ หน้าเทศกาลหรือนอกเทศกาลเดินทางก็เหอะเวลารถติดปุ๊ปก็เปิดเลนพิเศษเปิดกันจนเต็มพิกัดรถสวนมาไม่ได้ 5555

ไปเริ่มต้นที่มุมไบตะวันตกสุดแล้วตีตั๋วเรือบินเหาะมา Bhubaneswar ตะวันออกสุดเลย! โอ้ว


โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา วันที่: 19 เมษายน 2557 เวลา:13:47:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Maeboon
Location :
กรุงเทพฯ Belgium

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 87 คน [?]




แม่บุญ..เป็นหญิงไทยอายุเลยวัยรุ่นไปไกล จับพลัดจับพลูได้สามีเป็นฝรั่งแล้วก็หอบผ้าตามกันไปอยู่เมืองนอกเมืองนา พอได้เวลาหยุดงานก็กระเตงกันไปเที่ยวตามประสาตายาย ไม่มีลูกกวนตัวกวนใจ แม่บุญนั้นชอบเขียน ชอบเล่า ชอบถ่ายรูป เป็นที่สุด จะเก็บไว้คนเดียวก็กระไรอยู่ เอามาแบ่งบันกันให้ลูก ๆ หลาน ๆ ได้อ่าน ได้ดูกันดีกว่า ส่วนฝีมือด้านอื่น ๆ นั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง เช่น ทำอาหาร ก็เอามาแบ่งปันกันอีกนั่นแหละ ค่อย ๆ รู้จักกันไป รู้จักกันแล้วก็อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ


ปล....รูปภาพต่าง ๆ หากต้องการนำไปใช้ช่วยบอกที่มาที่ไปด้วยนะคะ เป็นการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ซึ่งสังคมไทยเราค่อนข้างมองข้ามในเรื่องนี้ค่ะ

free counters
New Comments
Friends' blogs
[Add Maeboon's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.