คิดไปเขียนไปตามสไตส์...แม่บุญ.....
Welcome to my little world .....
Group Blog
 
 
มกราคม 2556
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
28 มกราคม 2556
 
All Blogs
 
...อินเดีย...ไม่ใช่แค่...ทัชมาฮาล 5






"......พวกเราเดินทางออกจากที่นั่นด้วยจิตใจหดหู่ ชีวิต...บางครั้งก็ยากที่จะเข้าใจ ความเหลื่อมล้ำในสังคมยังคงมีให้เห็นทั้วไป ไม่ว่าที่ไหน ๆ ในโลก ความแตกต่างทางฐานะ ที่สร้างความปวดร้าวให้กับอีกหลาย ๆ ชีวิต ที่ต้องดิ้นรนต่อสู้เพื่อดำรงชีวิตให้อยู่รอดในสังคม....."






เรื่องสะเทือนใจ....




Photobucket





วันหนึ่ง...มีหญิง ชายอินเดีย สามสี่คน มาเยี่ยมเจ้าของบ้าน พร้อมกับหนุ่มสาวที่พึ่งแต่งงานจากสวิสฯ ได้ความว่ามาจากมูลนิธิช่วยเหลือเด็กผู้หญิงที่ถูกล่อลวงให้มาค้าประเวณี ที่อินเดีย เขามาพูดคุยเกี่ยวกับการจัดงานที่ลอนดอน เพื่อหาทุนมาช่วยเด็กเหล่านี้ วันนั้นเราไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ เขาจึงชวนให้ไปเยี่ยมสถานที่ ๆ เด็กเหล่านี้อาศัยอยู่ด้วยกัน



Photobucket



สถานที่ ๆ ว่าอยู่ไกลออกไปจากบ้านที่เราพัก นั่งรถกว่าชั่วโมง รถวิ่งมาถึงบริเวณสำนักงานแล้วจอดให้พวกเราลง ด้านหน้าสำนักงานเป็นกำแพงก่อสูง มียามถือปืน และหมาดุ ๆ อีกหลายตัวคอยให้ความปลอดภัย เด็กผู้หญิงหลายคน นำดอกไม้ และผงสีแดงมาเจิมที่หน้าผาก เพื่อเป็นการต้อนรับ เด็กสาวที่เห็นอายุตั้งแต่ ๑๕ ปีขึ้นไป หน้าตาสวยงาม ผิวคมเข้ม ดูไม่ออกเลยว่าจะเป็นเด็กที่ถูกหลอกมาและบังคับมาให้ขายบริการ เด็กเหล่านี้มาจากบังคลาเทศบ้าง อินเดียทางตอนเหนือบ้าง และต้องการกลับบ้าน บางครั้งยังตั้งท้องอีกด้วย



การยื่นมือเข้าช่วยเหลือ เป็นเรื่องที่เสี่ยงและไม่ปลอดภัยมาก ๆ สำหรับผู้ที่ยื่นมือเข้าไปเกี่ยวข้อง มาเฟีย...แค่ชื่อก็ไม่อยากได้ยินแล้ว แต่นักข่าวหญิงชาวอินเดียที่ทำเรื่องนี้จนสำเร็จ และได้รับรางวัลมากมาย รวมทั้งความช่วยเหลือในด้านต่าง ๆ จากหลาย ๆ ประเทศ เช่น ประเทศญี่ปุ่น ออกเงินให้สร้างโรงพยาบาลในบริเวณที่พัก เพราะเด็กบางคนติดเชื้อเอดส์มาด้วย บางคนมีลูกที่พึ่งคลอด และติดเชื้อเอดส์จากแม่ด้วย ประเทศเนเธอร์แลนด์ ซื้อรถตู้ให้หลายคัน และยังมีอีกหลาย ๆ ประเทศที่ให้ความช่วยเหลือเด็กผู้หญิงเหล่านี้ จนมีการจัดตั้งเป็นมูลนิธิขึ้นมา



Photobucket



พวกเขาออกมาต้อนรับพวกเราด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ไม่น่าเชื่อเลยว่าพวกเขาจะผ่านเรื่อราวร้าย ๆ ในชีวิตมาแล้ว เพราะดูไร้เดียงสาเหลือเกิน แม่บุญและคณะเดินชมรอบ ๆ บริเวณ ที่พัก โรงเรียน และโรงพยาบาลที่ไม่ได้มีหมอประจำการ แต่จะมาตรวจเดือนละครั้งเท่านั้น พื้นที่กว้างใหญ่ของสถานฟื้นฟูจิตใจแห่งนี้ ยังจัดให้มีการอบรมอาชีพ เช่น เย็บเสื้อผ้า และให้เรียนในระดับประถม พออ่านออกเขียนได้แก่คนที่ไม่ได้เรียน เด็ก ๆ เหล่านี้จะอยู่ที่นี่ได้เพียง ๖ เดือน เท่านั้น หลังจากนั้นจะถูกส่งกลับบ้าน เพื่อไปใช้ชีวิตอย่างปกติ และใช้ความรู้ที่เรียนมาเพื่อช่วยเหลือตนเอง




บางคน...ถูกพ่อแม่ขาย...อีกครั้ง เพื่อนำเงินมาประทังชีวิต ทางมูลนิธิทำงานหนัก เพราะต้องช่วยเหลือแบบหมุนเวียน คนนั้นเข้า คนนี้ออกอยู่ตลอดเวลา เขาเชิญให้เราไปดูแปลงผัก ที่ให้เด็ก ๆ แต่ละคนรับผิดชอบแปลงผักของตนเอง ไม่ได้เอาไปขายที่ไหนหรอก ก็เอามาทำอาหารกินกันเองนั่นแหละ อีกมุมหนึ่งไกลออกไปมาก มีโรงเลี้ยงวัวขนาดใหญ่ อาศัยให้ได้กินนมวัว แล้วก้เอาไปไถดินสำหรับปลูกข้าว เพราะเนื้อที่มีเยอะ เราเดินชมกันจนรอบบริเวณ จนเย็นพวกเขาจัดอาหารเย็นเลี้ยงพวกเราด้วย แม่บุญเลยได้โอกาสเข้าครัวไปทำอาหารอินเดียที่ชอบกินมาก ๆ กับพวกเขา ๆ ชอบมาก ยิ้มกันไม่หุบ แม่บุญเรียนวิธีทำอาหารมาจากแม่ครัวชาวอินเดียที่ทำอาหารให้พวกเรากินที่โฮมสเตย์ ขออาสาเป็นลูกมือเขาทุกวันแหละ




พวกเด็กสาว ๆ เหล่านี้ชอบและประทับใจมาก บอกให้พวกเรากลับไปอีก พวกเขาเดินกอดแขนแม่บุญและมิเชลตลอดทางที่เราเดินไปชมสถานที่ต่าง ๆ สาวชาวสวิสและสามีรับปากช่วยเหลือในการทำโฆษณาเรื่องการหาทุนช่วยเหลือ ส่วนแม่บุญไม่ได้รับปากเพราะในใจคิดถึงเมืองไทย ที่บ้านเมืองเราก็มีปัญหาเรื่องนี้เช่นกัน ขอช่วยคนไทยก่อนเถิด เอาไว้ให้มีกำลังมากกว่านี้คงจะมีโอกาสได้ช่วยเหลือกันในภายหน้า



พวกเราเดินทางออกจากที่นั่นด้วยจิตใจหดหู่ ชีวิต...บางครั้งก็ยากที่จะเข้าใจ ความเหลื่อมล้ำในสังคมยังคงมีให้เห็นทั้วไป ไม่ว่าที่ไหน ๆ ในโลก ความแตกต่างทางฐานะ ที่สร้างความปวดร้าวให้กับอีกหลาย ๆ ชีวิต ที่ต้องดิ้นรนต่อสู้เพื่อดำรงชีวิตให้อยู่รอดในสังคม
หากคนที่มีมากกว่า...จะมีจิตสำนึก ช่วยเหลือคนที่ด้อยกว่าบ้าง คงจะช่วยลดความแตกต่าง ทั้งในด้านจิตใจ และความเป็นอยู่ให้ลดลงได้บ้าง แต่...จะมีใครสักกี่คนที่จะคิดถึงคนที่ด้อยกว่า
คนที่มีมาก...ล้วนต้องการให้มีมากขึ้น ตักตวงมากขึ้น ทำได้แม้กระทั่งทำนาบนหลังคน ..
แม่บุญ....เป็นเพียงหิ่งห้อยตัวกระจิด ที่แม้จะตะโกนให้ก้อง แต่เสียงเล็ก ๆ เพียงเสียงเดียว จะทำอะไรได้มากไปกว่านี้ก็เปล่า แม้กระนั้น..ก็ยังดีใจ ที่ตนเองและมิเชล มีจิตสำนึกช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอเมื่อมีโอกาส...แม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตาม



Photobucket




วันต่อมา..เราไปเที่ยวน้ำตกกัน วันนั้นอากาศช่างเป็นใจเหลือเกิน เพราะร้อนอบอ้าวสุด ๆ เรานั่งรถไปไกล จอดไว้ริมทางแล้วเดินต่อไปถึงน้ำตกเมื่อบ่ายคล้อย ที่นั่น...มีเพียงชายหาปลาที่กำลังเฝ้ารอให้ปลากินเบ็ดอย่างอดทน ดูแกจะไม่ใยดีกับแสงแดดที่ทาทาบลงบนผิวที่ดำคล้ำไปทั้งตัว ต่างกับคณะเราที่รีบหาครีมกันแดดมาละเลงกันทั้งตัว ทั้งหน้า จากนั้นก็เปลี่ยนกางเกงเป็นขาสามส่วน เสื้อยืด กระโดดลงน้ำกัน ที่บ้านนอกนั่นเขาไม่ใส่ชุดว่ายน้ำหวือหวาเหมือนฝรั่ง บางครั้งยังเห็นเขาเดินลงทะเลกันทั้งส่าหรี กางเกงยีนส์ เข้าเมืองตาหลิวต้องหลิวตาตาม อันว่าแม่บุญนั้นชอบทะเลเป็นชีวิตจิตใจ แต่หาว่ายน้ำเป็นไม่...เลยได้แต่นั่งอยู่ริมน้ำบนก้อนหิน เขาขาตีน้ำแปะ ๆ เท่านี้ก็ดีใจแล้ว



Photobucket




อีกวัน...เรานั่งรถไปที่เขื่อนไกลจากหมู่บ้าน ตั้งใจไปเล่นน้ำกันอีก แต่มิเชลกับแม่บุญพอใจที่จะเล่นน้ำในลำธารเล็ก ๆ ที่ไหลมาจากเขื่อน น้ำเย็น ใส จนมองเห็นก้อนหินข้างล่าง ไกลออกไปเห็นเด็กสาว หญิงสาวชาวอินเดียหลายคน เอาภาชนะมาใส่น้ำที่ไหลจากตาน้ำ แล้วเทินไว้บนหัว สอง สาม ชั้น แล้วเดินตัวตรงกลับบ้าน



Photobucket





Photobucket




ใครอยากเดินสวย สง่า คงต้องหัดแบบนี้ แปลก...ที่ไม่เคยเห็นผู้ชายอินเดีย ทำงานหนักแบบนี้เหมือนผู้หญิง ที่บางครั้งทำงานก่อสร้างตึก สร้างถนน ทุบหิน ขนดิน...ด้วยมือเปล่า จนดูเหมือนจะกลายเป็นเรื่องปกติของคนอินเดียไปแล้ว



Photobucket


 



Create Date : 28 มกราคม 2556
Last Update : 30 กันยายน 2563 13:34:46 น. 25 comments
Counter : 3383 Pageviews.

 
กรี๊ดดดด ตอนใหม่มาแว้วววววววว
ขอจับจองที่ไว้ก่อนนะคะ
แล้วพรุ่งนี้ปอยจะมานั่งอ่านนะคะแม่บุญ
ส่วนตอนนี้ยามวิกาลมากแล้วค่ะ ปอยขอไปงีบก่อนน๊าาา



โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:0:29:02 น.  

 
แง๊......................

ลบเม้นท์แรกออกทีเหอะแม่บุญ
อุตส่าห์วิ่งสู้ฟัดมาแล้ว แป่วววววว


โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:0:31:19 น.  

 
อ่านแล้วก็สลดใจค่ะ
ยังถูกพ่อแม่ขายซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีก

เห็นใจผู้หญิงด้วย ต้องทำงานหนัก
ตอนไปเที่ยวอินโดนีเซีย ตอนที่เค้ามีงานบุญกัน
ก็เห็นผู้หญิงแบกถาดผลไม้ไว้บนหัวเช่นกัน
หนักๆทั้งนั้นค่ะ กล้วยไม่รู้กี่หวี ส้มโอ หลายอย่างค่ะ

เฮ้อ................


โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:0:35:40 น.  

 
รีบตามมาอ่านค่ะแม่บุญ
ปัญหาแบบนี้คงมีอีกหลาย ๆ แห่งนะคะ
เห็นแล้วก็น่าสงสารจริง ๆ ค่ะ
นั่นสิคะ สังเกตเหมือนกันว่าผู้หญิงถูกเอารัดเอาเปรียบจังเลยค่ะ

คืนนี้ลาไปนอนก่อนนะคะ ฝันดีค่ะ


โดย: เนินน้ำ วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:0:42:10 น.  

 
ขอบคุณแม่บุญที่แวะไปส่งข่าวค่ะ
ตอนสาวๆ เคยทำงานเกี่ยวกับการค้ามนุษย์ค่ะ ไปทำกิจกรรมกับบ้านพักฉุกเฉินที่เกาะเกร็ดบ่อยมาก น้องๆ ที่ถูกขายหรือหลอกมาส่วนมากจะไม่ใช่เด็กไทยค่ะแต่เป็นเด็กจากลาว เขมร พม่าหรือไทยใหญ่ อ่านแล้วย้อนอดีตกลับไปช่วงนั้นเลย

ตอนนี้อ๋อยลุยอ่านบล๊อคเก่าๆ ของแม่บุญ พึ่งจะอ่านทริปเวียดนามจบ อยากไปมากๆ เลย คุยกะร๊อบว่าแวะไปช่วงที่กลับไทยมั๊ยสักอาทิตย์นึง อยากกินอาหารอร่อยๆ ส่วนเธออยากทำอะไรก็ตามใจ ฮ่าๆ เช็คราคาตั๋วแล้วค่ะไม่แพงมาก

อ๋อยเคยนั่งเรือจากหลวงพระบางไปที่ด่านเชียงของเหมือนกัน ประสบการณ์เดียวกันเป๊ะ ทั้งที่นั่งแข็ง ทั้งไปไม่ทันด่าน บางทีก็เบื่อมากแต่พอเห็นเรือด่วนที่ขับเร็วกระแทกพื้นน้ำแล้วก็หยุดค่ะ



โดย: มารน้อยไร้สังกัด วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:1:09:17 น.  

 
ขอบคุณมากๆเลยค่ะอ่านแล้วมองโลกกว้างออกไปอีกนิดหนึ่ง มีมุมมองบางอย่างที่เราไม่รู้

รูปสวยมาก ขอบคุณที่พาชมนะค๊ะ


โดย: Why England วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:3:36:50 น.  

 

อุ้มแวะมากด Like ให้เป็นคนที่ 1 ค่ะ
อุ้มมีความรู้สึกเหมือนคุณไก่ คอมเม้นท์ที่ 3 เลย


โดย: อุ้มสี วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:5:07:16 น.  

 
ทุกสิ่งก็ดำเนินต่อไปค่ะ ตามโอกาสและทางเลือกที่เขาพอจะมี


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:8:14:06 น.  

 
คนใจร้าย ใจชั่วมากจริงด้วย.... ไม่น่าเกิดเรื่อง
แบบข้างบนเลย

ดูภาพข้างบน กับ ภาพที่อื่น หญิงอินเดียวทำงาน
มาก หนักกว่า ชาย.... มันยังไงไม่รู้ อีกทั้งทราบ
ว่า หญิงต้องหาเงินไป ขอชายแต่งงาน พิลึก
ครับแม่บุญ


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:9:59:31 น.  

 
สาวไทยโชคดีกว่าเยอะเลยค่ะเห้นงี้แล้ว
การทรงตัวเค้าดีมากนะคะ
เอามาเดินแบบสบายบรื๋อเลย อิอิ

แวะมาทักทายค่ะ


โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:13:02:29 น.  

 
ขอบคุณนะค่ะที่แวะมาเยี่ยมบล็อก

จะบอกว่ากำลังตามเก็บอ่านทริปมาเลยของmaeboon อยู่ค่ะ จะตามไปเร็วๆนี้ค่ะ

ปล.อินเดียก็จะเป็นทริปที่อยากไปมากๆค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับข้อมูลนะค่ะ


โดย: never the last วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:15:13:04 น.  

 
ตอนนี้เจาะลึกชีวิตหญิงอินเดีย...
อ่านแล้วสะเทือนใจครับ
ไปเที่ยวแบบนี้ก็ดีกว่าไปกับทรัว์ตรงจุดนี้
ได้ไปผจญภัยรับรู้เรื่องราวดีๆและไม่ดีของเค้าครับ
ขอบคุณสำหรับวิธีเก็บผักแบบที่บอก
ไม่มีเครื่องปั่นผัก คงใช้ผ้าขาวบางห่อเอาครับแม่บุญ


โดย: moresaw วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:15:42:17 น.  

 
ขอบคุรมากๆนะค๊ะที่แวะไปทักทายกัน...แบบสดอร่อยกว่าแบบแห้งมากๆค่ะ แต่แบบแห้งก็หนึบหนับอร่อยไปอีกแบบ มีความสุขมากๆนะค๊ะ


โดย: Why England วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:18:00:08 น.  

 
อ่านเรื่องราวแบบนี้แล้ว
สะเืทือนใจมากๆ เลยนะคะ
เกิดมาเป็นคนเหมือนกัน แต่กับถูกละเมิดสิทธิ์
บังคับและเอารัดเอาเปรียบต่างๆ นานา
แม้กระทั่งการค้าประเวณี เป็นการละเมิดที่โหดร้ายผิดมนุษย์มากๆ เลยค่ะ
ปอยไม่อยากให้ผู้หญิงต้องตกเป็นเหยื่อแบบนี้เลยค่ะ
สงสารจนพูดไม่ออก กับสิ่งที่เธอเหล่านั้นต้องเผชิญ
ปอยขอให้ผู้หญิงทุกๆ คน พ้นจากขุมนรกนี้เสียที
และขอให้คนใจบาปกรรมตามสนองในเร็ววันด้วยเถอะ


โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:18:19:46 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่บุญ

บ้านเราเองก็มีคดีล่วงละเมิดทางเพศมากจริงๆครับพี่
แต่ผู้หญิงที่อินเดียในหลายๆเมือง
โหดร้ายกว่า

รากศัพท์ของคำว่า "ภรรยา" ในภาษามคธ
แปลว่า "ผู้รับใช้หรือทาสของวสามี" ครับ
จะกี่พันปีผ่านไป
การกดขี่ทางเพศในอินเดียจึงไม่จางหายไปเสียทีครับ








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 มกราคม 2556 เวลา:6:22:39 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่ไก่ ชุมพรเป็นทางผ่านของนักท่องเที่ยวเสียส่วนมากค่ะ นอกจากเกาะเต่าก็มี หาดคาบาน่า หาดทรายรี เป็นสถานที่ที่สามารถหาข้อมูลได้ทางเน็ต แต่ที่เป็นธรรมชาติมากๆ อยุ่อำเภอประทิว หาดทุ่งซาง(หาข้อมูลอยากหน่อยค่ะ) ไม่มีทีพักไม่มีร้านอาหาร แต่สวยมากกกก แล้วก็อุทยานหมู่เกาะชุมพรก็เป็นธรรมชาติดีมีที่พักค่ะ จะว่าไปบ้านเองเราก็ไปเที่ยวแบบเช้าไปเย็นกลับเลยไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับการบริการเลยค่ะ ว่าที่ไหนบริการดีบ้าง พี่ไก่มีกำหนดมาไทยเมื่อไหร่ค่ะ ช่วงนี้กุ้งก็เข้าฟาร์มเหมือนเดิน แต่อาทิตย์หน้าก็คงทิ้งช่วงแล้วกุ้งใหญ่ขายหมดแล้วค่ะไม่นั่งห้องแอร์บ้าง รักษาสุขภาพน่ะค่ะ


โดย: กุ้ง (kungviyada ) วันที่: 29 มกราคม 2556 เวลา:10:02:04 น.  

 
ชอบผู้หญิงอินเดียเทินของบนหัวนี่ละครับ สาวพม่าก็เก่งนะ เทินข้าวสาร 5 โลบนหัวขึ้นเขาได้อย่างสบายๆเลยแม่บุญ ไม่พอ ด้านหลังยังผูกผ้าขะม้ารัดลูกน้อยไว้อีกแน่ะ รับรองแบบนี้สาวไทยทำไม่ได้แน่นอนเลย


โดย: ปลายแป้นพิมพ์ วันที่: 29 มกราคม 2556 เวลา:11:08:44 น.  

 
ไม่ได้เข้าบล็อก 2 - 3 วัน ต้องมาตามอ่านเรื่องราวของแม่บุญต่อ...วันนี้น่าสนใจดีค่ะ...

คนเรานะคะ..เบื่อ บ่น ว่าชีวิตเหนื่อยยาก..ถ้าเขาได้มารู้ มาเห็นว่า ยังมีคนอีกมุมหนึ่งของโลกที่ ชีวิต ลำบากกว่าเขาเป็นร้อย เป็นพันเท่า..อยากให้คนอเมริกันมาเห็นเหลือเกิน..เรียกร้องกันนัก..

อ่านเรื่องแล้ว..ทำให้เตือนสติตัวเองว่า เราเกิดมาโชคดีขนาดไหน..

ขอบคุณแม่บุญที่เสนอเรื่องราวดี ๆ ค่ะ.


โดย: simplyusana วันที่: 29 มกราคม 2556 เวลา:22:07:57 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่บุญ


โห....รู้ลึกรู้จริงด้านต้นไม้แบบนี้
ได้ทั้งความงาม ได้ทั้งความรู้เลยครับ

เมือ่ก่อนตอนผมชอบว่าน
ผมก็จำชื่อวิทยาศาสตร์ได้ด้วยครับพี่ 5555

ตอนนี้ลืมหมดแล้วล่ะครับ










โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 มกราคม 2556 เวลา:5:20:04 น.  

 
สวัสดีค่ะแม่บุญ
ตามมาอ่านเรื่องราวทัวร์อินเดียกับแม่บุญต่อค่ะ
อ่านเรื่องราวของสาวอินเดียวแล้วน่าสงสารจัง
โชคดีแค่ไหนที่เราเกิดเป็นคนไทย


โดย: phunsud วันที่: 30 มกราคม 2556 เวลา:12:56:25 น.  

 
สวัสดีค่ะแม่บุญ
ตามน้องดามาอีกรอบค่ะ
อ่านแล้วก็นึกดีใจนะที่เกิดเป็นคนไทย
ปีนี้แม่บุญจะกลับมาเยี่ยมบ้านหรือเปล่าคะ


โดย: เนินน้ำ วันที่: 30 มกราคม 2556 เวลา:15:47:36 น.  

 
อ่านเรื่องชีวิตของเด็กผู้หญิงหลายคนที่ลำบาก สะเทือนใจจริงๆ ค่ะแม่บุญ
พวกมาเฟียที่นั่นช่างโหดร้ายจริงๆ ขอให้ปัญหานี้ถูกแก้ไขโดยเร็ว
ขอบคุณที่มาแชร์เรื่องราวมีประโยชน์ให้ได้อ่านกันค่ะ


โดย: diamondsky วันที่: 30 มกราคม 2556 เวลา:17:53:34 น.  

 
เรื่องของพ่อแม่ขายลูกกินนี่ที่ไหนก็น่าจะมีนะคะแม่บุญ
บ้านเราเองถึงทุกวันนี้ก็ยังมีอยู่ แต่บางบ้านก็มีที่ลูกเต็มใจเอง
นอกจากความยากจนแล้ว วัตถุนิยมก็เป็นส่วนหนึ่ง
ที่ทำให้เป็นแบบนี้ ปัญหาพวกนี้คงจะหมดไปยากเหมือนกัน


โดย: narellan วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:2:01:04 น.  

 
ปัญหาการกดขี่ และล่วงละเมิดทางเพศ
มีอยู่แทบจะทุกที่เลยนะคะ น่าสะเทือนใจต่างๆ กันไป


โดย: sierra whiskey charlie วันที่: 16 เมษายน 2556 เวลา:23:45:28 น.  

 
อ่านเรื่องราวขายลูกสาวแล้วหดหู่นะครับ ยิ่งขายซ้ำอีกยิ่งพูดไม่ถูกเลย



โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา วันที่: 19 เมษายน 2557 เวลา:15:10:30 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Maeboon
Location :
กรุงเทพฯ Belgium

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 87 คน [?]




แม่บุญ..เป็นหญิงไทยอายุเลยวัยรุ่นไปไกล จับพลัดจับพลูได้สามีเป็นฝรั่งแล้วก็หอบผ้าตามกันไปอยู่เมืองนอกเมืองนา พอได้เวลาหยุดงานก็กระเตงกันไปเที่ยวตามประสาตายาย ไม่มีลูกกวนตัวกวนใจ แม่บุญนั้นชอบเขียน ชอบเล่า ชอบถ่ายรูป เป็นที่สุด จะเก็บไว้คนเดียวก็กระไรอยู่ เอามาแบ่งบันกันให้ลูก ๆ หลาน ๆ ได้อ่าน ได้ดูกันดีกว่า ส่วนฝีมือด้านอื่น ๆ นั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง เช่น ทำอาหาร ก็เอามาแบ่งปันกันอีกนั่นแหละ ค่อย ๆ รู้จักกันไป รู้จักกันแล้วก็อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ


ปล....รูปภาพต่าง ๆ หากต้องการนำไปใช้ช่วยบอกที่มาที่ไปด้วยนะคะ เป็นการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ซึ่งสังคมไทยเราค่อนข้างมองข้ามในเรื่องนี้ค่ะ

free counters
New Comments
Friends' blogs
[Add Maeboon's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.