Bloggang.com : Maeboon : ...อินเดีย..ไม่ใช่แค่...ทัชมาฮาล 3

...อินเดีย..ไม่ใช่แค่...ทัชมาฮาล 3

"......วิธีการหลีกเลี่ยงของแม่บุญคือ แขกถามมาเป็นภาษาอังกฤษ แม่บุญตอบเป็นภาษาไทย แขกเลยไม่รู้จะอธิบายยังไง แม่บุญก็...ไม่ต้องเสียค่าบริการ แขกได้แต่สั่นหัว ส่ายหน้าไปมา คงไม่เคยเห็นคนไทยหน้าหมวย หักมุมแขกแบบนี้ มิเชลได้แต่หัวเราะชอบใจที่แขกเสียรู้แม่บุญ ...เหนือกว่าแขกยังมีไทยจ้า....."

ตะลุยมุมไบ...

กลับมาเที่ยวต่อกับแม่บุญกันดีกว่า ครั้งที่แล้วทิ้งท้ายคำถามสำคัญเอาไว้......ทะลึ่งถามไปว่าผู้หญิงอินเดียที่ใส่ส่าหรีใส่กางเกงในหรือ
เปล่า ?? ถูกแม่บุญหลอกกันเป็นแถว อิ อิ แบบนี้มันถึงสนุก ชวนติดตามใคร้...จะไม่อยากรู้ เฉลยกันเลยเนาะ...บอกก่อนว่าแม่บุญไม่ได้ไปถลกส่าหรีใครดูหรอกนะ แต่สังเกตุเอาเอง ถูกทั้งสองข้อจ้า

ข้อแรก...ไม่ใส่ ผู้หญิงในชนบทส่วนมากไม่ใส่ เพราะลำพังเงินที่มีก็แทบจะไม่พอซื้ออาหารการกิน อะไรที่ไม่จำเป็นก็ต้องประหยัดกัน อีกอย่างผ้าส่าหรีบาง ๆ ที่ใส่ยาวกันตั้งแปดถึงสิบเมตร กว่าจะพันรอบตัวเสร็จก็มองไม่เห็นอะไรแล้ว เวลาจะทำธุระส่วนตัวก็แค่ถลกขึ้น ทำธุระเสร็จก็เดินส่าหรีปลิว...

ส่วนคนรุ่นใหม่ ในเมืองใหญ่เขาก็ต้องใส่เป็นธรรมดา ผู้หญิงบางคนจะใส่กางเกงผ้าฝ้ายบาง ๆ คลุมทับด้วยเสื้อผ้าฝ้ายตัวยาวถึงเข่า และทุก ๆ คนจะมีผ้าคลุมยาวเป็นกิโลเมตรพาดไหล่ แม้กระทั่งเด็ก ๆ ก็จะแต่งตัวแบบนี้

การใส่ส่าหรีอีกแบบที่เห็นเป็นแบบโบราณ คือ การพันด้วยผ้ารอบตัวแล้วม้วนตลบด้านหลังเหมือนการนุ่งโจงกระเบนของไทย ส่วนมากจะเป็นผู้หญิงที่ทำงานและต้องการความคล่องตัว วัฒนธรรมของแต่ละชาติล้วนแตกต่างเป็นการสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นอยู่ของ
แต่ละท้องถิ่น เมืองไทยเรา....ใส่ผ้าถุง ผ้าขาวม้า ที่พม่า....ผู้ชายใส่ลองจีกัน เหมือนใส่ผ้าถุงนั่นแหละแต่เป็นผู้ชายใส่ แม่บุญยังซื้อติดมือมา มิเชลชอบมาก ๆ เพราะใส่นอนสบายเวลาเดินทาง เวลาอากาศเย็นก็ดึงมาห่มได้อีก ส่วนส่าหรีที่ซื้อมาเพื่อเอามาแต่งบ้าน ใครมาเยี่ยมบ้านแม่บุญเห็นแล้วจะสับสนเพราะของแต่งบ้านมีทั้ง ไทย ลาว พม่า และอินเดีย...

เดินเที่ยวมุมไบกันต่อ...วันต่อมา

เราไปเที่ยวตลาดสดกัน อันนี้เป็นสิ่งที่แม่บุญและมิเชลทำกันเป็นประจำเวลาไปเที่ยวประเทศต่าง ๆ เพราะที่ตลาด เราจะเห็นวิถีชีวิตที่แท้จริงของคนท้องถิ่นนั้น ๆ ว่าเขาอยู่กินกันยังไง มีอาหารอะไรที่คล้าย หรือแตกต่างจากบ้านเรา ซึ่งล้วนแต่สร้างความสนใจให้เราทั้งนั้น เดินออกจากโรงแรมลัดเลาะไปเรื่อย ๆ ไมานานก็มาถึงตลาด Crawford market

มองจากภายนอก อดเสียดายตึกสวย ๆ ที่สร้างด้วยสถาปัตยกรรมแบบเก่าแก่ตั้งแต่ตอนเป็นเมืองขึ้น...สวยงามมาก แต่เต็มไปด้วยคราบไคลของควันรถและกาลเวลา ทำให้ตึกสวย ๆ ดูเก่าและสกปรก รอบ ๆ ด้านมีขยะมากมายกลาดเกลื่อนทั้งจากเศษผัก ผลไม้เต็มไปหมด ยังดีที่เป็นตลาดขายผักผลไม้ ไม่มีอาหารจากเนื้อสัตว์ ไม่งั้นคงกลิ่นไม่น่าพิสมัยสักเท่าไหร่

ระหว่างที่เราสองคนเดินด้อม ๆ มอง ๆ หาทางเข้า อยู่ดี ๆ ก็มีผู้หวังดีสองคนมาแนะนำตัวว่า เป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐมาคอยอำนวยความสะดวกให้นักท่องเที่ยว และจะพาเดินชมตลาด พร้อมกับอธิบายว่ามีอะไรน่าสนใจบ้าง หากบริการดีเป็นที่ถูกใจจะให้ค่าบริการบ้างก็จะดีไม่น้อย เราสองคนมองหน้ากันแล้วสั่นหน้า แม่บุญบอกไปว่าเราเดินชมกันเองได้เพราะตลาดไม่ได้ใหญ่โตอะไร ผัก ผลไม้ที่เห็นก็ไม่ได้แต่กต่างจากเมืองไทยเท่าไหร่ ว่าแล้วเราก็เดินหลีกไป แต่ก็ไม่วายถูกแขกตื้อบอกว่าไม่เรียกร้องอะไรก็ได้ เราก็ปล่อยให้เขาเดิน ส่วนเราสองคนก็เดิน .......แต่เดินไปคนละทางกับแขก พวกเขายังไม่วายวิ่งตาม เดินเสร็จเราก็ขอบคุณที่มาเดินเป็นเพื่อนแต่ไม่ได้ให้อะไรตอบแทน เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรให้เราเลย

เรื่องกวนใจแบบนี้เกิดขึ้นตลอดเวลาเดินทาง เป็นอีกวิธีการหาเงินกับคนต่างชาติ ที่บางครั้งก็สร้างความรำคาญให้มากกว่าความสะดวกที่บอก วิธีการหลีกเลี่ยงของแม่บุญคือ แขกถามมาเป็นภาษาอังกฤษ แม่บุญตอบเป็นภาษาไทย แขกเลยไม่รู้จะอธิบายยังไง แม่บุญก็ ไม่ต้องเสียค่าบริการ แขกได้แต่สั่นหัว ส่ายหน้าไปมา คงไม่เคยเห็นคนไทยหน้าหมวย หักมุมแขกแบบนี้ มิเชลได้แต่หัวเราะชอบใจที่แขกเสียรู้แม่บุญ ...เหนือกว่าแขกยังมีไทยจ้า

ออกจากตลาดขายผลไม้ ด้านหน้าตลาดรถราวิ่งกันขวักไขว่ เสียงบีบแตรสนั่นหวั่นไหวแทบแก้วหูแตก มองเห็นชายอินเดียเดินถือผลทับทิมที่ผ่าเป็นแฉก ๆ เผยให้เห็นผลทับทิมสีแดงเข้มสวยงาม ราวกับทับทิมในร้านขายเครื่องประดับแพง ๆ ใจหนึ่งก็อยากซื้อมาทดลองชิม แต่ไม่มีเศษเงินเหรียญเลย ๆ ได้แต่เดินผ่านไป เพื่อไปหาที่แลกเงิน เกิดเดินหลงทางไปที่ตลาดอีกแห่งที่ใหญ่มาก ๆ อีกที่ เหมือนตลาดพาหุรัดที่กรุงเทพฯ มีร้านขายของมากมายเป็นแบบตลาดขายส่ง ดูสับสนวุ่นวายสุด ๆ ทั้งรถเข็น ทั้งคน เดินกันเหมือนมด กว่าจะมุดออกมาได้แทบแย่....

ถามแขกแถว ๆ นั้นว่าจะไปธนาคารช่วยบอกทางหน่อย พี่แขกก็ชี้ให้เดินเข้าไปในซอยเล็ก ๆ เหม็น ๆ ข้างหน้า แม่บุญเห็นแล้วว่าไม่เข้าท่าชอบกล เลยบอกให้มิเชลเดินเข้าไดูก่อน แม่บุญจะรอดูเหตุการณ์ เผื่อไม่ชอบมาพากลจะได้แจ้งตำรวจ...มิเชลหายไปนาน ชักเป็นห่วงเลยเดินตามเข้าไปดู ข้างหน้าที่เห็น ....ตึกเก่า ๆ โทรม ๆ ในซอยดูยังไงก็ไม่นึกว่าจะเป็นที่ตั้งของธนาคารไปได้ ก็แหม่...ที่เห็น ๆ ส่วนมากในเมืองไทยธนาคารเขาตั้งอยู่บนตึกโอ่โถ่ง...แต่ที่เห็นี่..เป็นตึกสองชั้นเก่าสุด ๆ ที่ประตูทางเข้ามีแขกยามหน้าตาหน้ากลัว ถือปืนยาวคอยดูแลความปลอดภัย...

มีลูกศรชี้ว่า แลกเงินให้ขึ้นไปชั้นสอง เราเลยเดินผ่านไปชั้นสองที่ว่า พอไปถึงเจ้าหน้าที่บอกว่า ไม่มีเงินให้แลกหรอก ไปแลกตามตลาดมืดเถิด โถ...น่าจะบอกกันตั้งแต่แรก จะได้ไม่ต้องถ่อสังขารเดินขึ้นมาให้เมื่อย ที่นี่เหมือนที่พม่า...หากต้องแลกเงินต้องไปแลกที่ตลาดมืดเท่านั้น สว่าง ๆ เขาไม่ชอบ..ตกลงเราเลยเดินกลับกันทางเดิม ท้องเริ่มร้องเสียงดังเพราะเริ่มหิว ไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่าเที่ยงกว่าแล้ว

ข้างถนนเต็มไปด้วยผู้คนยังกับมด มีแผงขายน้ำมะพร้าว น้ำมะนาว และแซนวิสแบบแขก ที่ใส่พริกสีเขียวบด มะเขือเทศหั่นเสี้ยว มันฝรั่ง และแตงกวา พ่อค้าถือมีดหั่นผักแต่ละอย่างด้วยความชำนาญ โดยไม่ต้องใช้เขียงให้เปลืองที่ หั่นเสร็จก็วางผักทั้งหมดซ้อน ๆ กันบนขนมปังที่ทาเนยรอไว้แล้ว จากนั้นก็ผ่าขนมปังเป็นสี่หรือหกชิ้น ราดด้วยซอสมะเขือเทศ รองด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์เก่า ๆ เสร็จพร้อมกิน หรือจะย่างให้สุกบนเตาถ่าน หากใส่ชีสราคาจะแพงขึ้นมาอีกนิด แต่เราสองคนไม่กล้าลองเพราะกลัวเรื่องความสะอาด เลยเดินหาร้านอาหารที่ดูดีหน่อย แต่เหมือนจะยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร เพราะแต่ละร้านที่เห็นเรากินกันไม่ลงจริง ๆ

สุดท้ายก็เจอร้านอาหารสำหรับชาวต่างชาติที่ดูดีขึ้นมาหน่อย แถมมีห้องแอร์ไว้บริการอีกด้วย นอกจากอาหารแขกแล้ว ที่เห็นทั่ว ๆ ไปคือ อาหารจีน ที่มีผัดผักใส่แป้งจนเหนียว หรือไม่ก็ข้าวผัดวิญญาณกุ้ง วิญญานไก่ แล้วก็ผัดหมี่ซั่ว แม่บุญอยากกินผัดผักรวมใส่กุ้ง เลยสั่งไปหนึ่งจาน ขอข้าวสวยด้วย ส่วนมิเชลสั่งนื้อแกะราดซอสอะไรก็ไม่รู้มากินกับแผ่นโรตี ที่เขาเรียกว่า ดาล สุดท้ายแกก็กินไม่ได้เพราะความเผ็ด หันมากินผัดผักรวมใส่กุ้งที่มีน้ำเจิงนองราวหน้าฝนแทน นี่ขนาดร้านสำหรับชาวต่างชาตินะเนี่ย คิดถึงส้มตำ ข้าวเหนียว ไก่ย่าง ชมัดเลยงานนี้ ....ต้องขอโทษที่ลืมถ่ายภาพมาให้ชม...

วิธีเสริฟน้ำของแขกที่เห็น ตามร้านธรรมดาทั่ว ๆ ไป เขาจะรองน้ำจากก็อกใส่ในโถอลูมิเนียม ส่วนอีกมือจะหนีบแก้วทีละสาม สี่ใบ โดยใช้นิ้วจุ่มลงไปในแก้วที่หนีบ เสร็จแล้วก็เทน้ำใส่ แก้วที่หนีบไม่น่าจะผ่านการล้างมากนัก เพราะคาบมัน ๆ รอบ ๆ ยังมีให้เห็น เราเลยเมินไม่เคยดื่ม แม่บุญจะมีกระป๋องอลูมิเนียมมีฝาปิด ใส่ได้ทั้งน้ำร้อน น้ำเย็น ติดตัวใส่ไปในเป้หลังด้วยเสมอ เวลาคับขันก็งัดออกมาใช้ ใส่ทั้งชาร้อน บางทีก็น้ำที่ซื้อเป็นขวด แต่ต้องมีพลาสติคหุ้ม เพราะแขกหัวใส เอาขวดเก่ามากรอกน้ำ เอากาวช้างติด...คนไม่รู้ก็ดื่ม แล้วก็ท้องเสีย เสียรู้แขก จะมาเที่ยวที่นี่อย่าลืมพกกระบอกน้ำมาเองแบบแม่บุญ วิธีนี้ใครจะไปเที่ยวอินเดีย อย่าลืมนำไปใช้ ไม่จดลิขสิทธิ์จ้า

ออกจากร้านอาหารเราเรียกแท็กซี่กลับโรงแรมเพราะมิเชลเจ็บเท้าที่ผ่าตัดมานาน แต่ยังเจ็บมาจนทุกวันนี้ อีกอย่างเราหลงทางกันแล้วไม่รู้จะกลับยังไงเลยใช้บริการแท็กซี่เสียหน่อย แท็กซี่สีดำคาดแถบสีเหลืองที่นี่น่าจะมีมากกว่ามด เพราะวิ่งพล่านไปทั้งเมือง ราคาไม่แพง รถโบ...สุด ๆ....โบราณจ้า แอร์ธรรมชาติ บางทีเห็นจับแพะยัดเข้าไปนั่งกับคนด้วย เฮ่อ..อะไร ๆ มันก็เป็นไปได้ทั้งนั้นที่นี่ มาถึงโรงแรมมิเชลรีบล้างมือ ล้างหน้า ขอนอนพักเพราะเหนื่อย ส่วนแม่บุญล้างมือแล้ว นอนดูทีวีแขกสักพัก ไม่รู้เรื่องเลยออกไปเดินเล่นรอบ ๆ โรงแรมดีกว่า เพราะพรุ่งนี้เราจะออกเดินทางไปพักที่โฮมสเตย์ ห่างจากมุมไบไปทางเหนือสองร้อยกว่ากิโลเมตร

โฮมสเตย์ที่ว่าเป็น eco-home stay บ้านนอก มิเชลเปิดเจอในอินเทอร์เน็ต แล้วมีคนที่ไปพักมากมายบอกว่า น่าสนใจ สนุก เพราะได้อยู่กับเจ้าของบ้านชาวอินเดีย ที่พาทำกิจกรรมแบบที่เราจะไม่เจอหากพักที่โรงแรม งานนี้มีหรือมิเชลจะพลาด ..แม่บุญก็พลอยตื่นเต้นไปด้วย ว่ามันจะเป็นยังไง.... ???

Create Date : 21 มกราคม 2556

Last Update : 30 กันยายน 2563 13:33:55 น.

33 comments

Counter : 3557 Pageviews.

ตามมาเที่ยวค้าาาาา

โดย: bear hunt

วันที่: 21 มกราคม 2556 เวลา:4:45:06 น.

พี่ไก่บรรยายซะชลคิดหนักเลยนะค่ะเนี่ยว่าจะไปเที่ยวกับเค้าได้เหรอเนี่ย 555+

ขนาดว่ายังไม่เคยไปเที่ยวกับเค้า แต่เท่าที่บรรยายมาเล่นเอาชลเสียวไปเลยค่ะ อิอิอิ

โดย: bear hunt

วันที่: 21 มกราคม 2556 เวลา:4:52:08 น.

ทับทิม สีสวยมากเลยค่า

อ่านแล้วไม่อยากไปเลยค่า

โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา

วันที่: 21 มกราคม 2556 เวลา:5:17:57 น.

แม่บุญกลับมาแล้วววว

ไปเที่ยวพักผ่อนมาสนุกมั๊ยคะ อากาศคงจะอุ่น อาการไอคงจะทุเลาหรือหายไปแล้วใช่มั๊ยคะ

ตอนอ๋อยไปพม่า ตอนนั้นไปทำงานอาสาสมัคร โครงการเค้าให้เบิกเงินเป็นดอลล่าร์ แต่เวลาจะไปจ่ายชาวบ้านก็ต้องไปแลกจากตลาดมืดเหมือนกัน น่ากลัวมาก ต้องหลบๆ ซ่อนๆ มีโทรหาเอเจนซี่ด้วย แล้วอ๋อยทำกระเป่าตังค์หล่นที่สนามบินก่อนบินกลับ ปรากฏาว่าได้คืนด้วย เงินไทยยังอยู่ครบทุกบาทรวมทั้งบัตรธนาคาร เครดิต (มันไม่มีตู้เอทีเอ็ม เห็นว่าเค้ากำลังจะมี) ยกเว้นแบงค์ดอลล่าร์ที่หายไป

ชอบเดินตลาดเช้าด้วยค่ะก็ด้วยเหตุผลที่แม่บุญยกมา แต่เสียอย่างแฟนอ๋อยไม่ใช่ foody เวลาไปกับเค้าแล้วเสียอารมณ์ ฮ่าๆ

มารอชมโฮมสเตย์ตอนต่อไปนะคะ

โดย: มารน้อยไร้สังกัด

วันที่: 21 มกราคม 2556 เวลา:5:57:59 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่บุญ

พี่เที่ยวกันเองได้
เก่งมากจริงๆครับ

ชอบมุกพูดไทยนี่ล่ะครับ

ครั้งหน้าถ้าได้ไปอินเดียอีก
ผมขอนำไปใช้บ้างนะครับพี่ 5555

ปล. ขอโหวตบล็อกท่องเที่ยวให้พี่แม่บุญด้วยเลยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 21 มกราคม 2556 เวลา:6:23:14 น.

ตามมาเที่ยวแบบแม่บุญ
ชอบมุกตอบภาษาไทยครับ

โดย: moresaw

วันที่: 21 มกราคม 2556 เวลา:8:52:43 น.

ตามมาเที่ยวต่อค่ะ...

โห..ว่าแขกเจ๋ง ๆ มาเจอมุกแม่บุญ..แขกจ๋อยไปเลยนะนี่..นี่ ต้องเอาให้เข็ด..เขี้ยวนักพวกแขกเนี่ย..

กำลังอ่านเพลิน ๆ เลยค่ะ..รอตอนต่อไปนะคะ

โดย: simplyusana

วันที่: 21 มกราคม 2556 เวลา:10:33:59 น.

ตามมาเที่ยวด้วยคนค่าแม่บุญขา
ไม่ได้แวะมาบ่อยก็เลยอยู่นานหน่อย
เพราะต้องกลับไปอ่านย้อนตอนก่อนหน้า
ไม่งั้นความมีอรรถรสในการติดตามจะหายไป
อ่านแล้วจิตนาการเห็นถึงความวุ่นวายของเมืองจริงๆค่ะ
มุกถามอังกฤษตอบไทยของแม่บุญสุดยอดจริงๆ
เล่นเอาแขกอึ้งกันไปเลยหรือคะ อิอิ
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
ปล.ขอบคุณสำหรับการ์ดปีใหม่ค่ะแม่บุญ
ขอบคุณมากๆนะคะ

โดย: phunsud

วันที่: 21 มกราคม 2556 เวลา:10:39:21 น.

จะรอชมภาพจากทริปโปรตุเกสของพี่แม่บุญนะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 21 มกราคม 2556 เวลา:15:55:26 น.

แหม..อ่านแล้วเหมือนได้ไปเที่ยวกับแม่บุญนะจ๊ะ แต่เรา ไม่เอาประสบการณ์แบบแม่บุญแล้วล่ะ รู้สึกว่ามันจะตื่นเต้นเท่ากับสมัยเรายังไม่เกิดน่ะแม่บุญ แต่ก็ดีจะได้รู้ว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้ ยังไงๆเราขอเที่ยวที่ทันสมัยบ้านเราไม่มีดีกว่า แต่ก็ได้ความรู้จากแม่บุญมากนะ จะได้เล่าให้เด็กฟัง แต่เรากลัวอย่างเดียวนะแม่บุญที่แม่บุญบอกว่าใส่ส่าหรีแบบไม่ใส่กางเกงในพันหลายรอบนะ กลัวปวดฉี่แล้ววิ่งเอาออกไม่ทัน ไม่มีชุดเปลี่ยนบ่อยๆอิๆๆๆๆๆ รออ่านต่อนะแม่บุญ....

โดย: jitra IP: 171.5.226.49 วันที่: 21 มกราคม 2556 เวลา:19:18:45 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ

ดีจังค่ะที่อาการไอค่อยยังชั่วแล้ว เป็นแล้วทรมาน หายยากหายเย็น

แวะมาอวยพรให้แม่บุญสอบภาษาอังกฤษผ่านแบบสบายๆ ค่ะ

โดย: มารน้อยไร้สังกัด

วันที่: 21 มกราคม 2556 เวลา:22:11:31 น.

ชอบวิธีการเล่าเรื่องมากๆเลยค่ะสบายๆเหมือนกับว่าได้ไปเที่ยวอีกคน รูปสวยด้วย ขอบคุณมากๆที่แบ่งปันกันค๊า

โดย: Why England

วันที่: 22 มกราคม 2556 เวลา:0:02:45 น.

โห...ฟังแม่บุญบรรยายซะเหมือนไปด้วยตัวเองเลย
55555 ก็เรื่องความสะอาดนั่นแหละ
อ่านไปขำไปอยู่คนเดียวนี่แหละ

แต่แหม..เรื่องกกน.....แม่บุญช่างคิดดีเนอะ
ไม่ทันคิดจริงๆค่ะ

โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้

วันที่: 22 มกราคม 2556 เวลา:2:45:26 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่บุญ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 22 มกราคม 2556 เวลา:6:50:40 น.

วันที่หมิงหมิงเกิด
เลยเป็นวันที่ผมจำได้ง่ายมากครับพี่แม่บุญ
คือ มีรุ้งกินน้ำปรากฏเป็นเส้นตรงครับ

ผมชอบมองดูเมฆ ดูท้องฟ้ส ดูพระอาทิตย์ครับ

เคยมีอยู่ปีนึง
ผมถ่ายภาพท้องฟ้าเกือบทุกวัน
ถ่ายจนกล้องพังเลยครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 22 มกราคม 2556 เวลา:16:44:19 น.

เอาจริงเปล่า ถ้าเอาจริงเค้าก็ส่งจริงนะค่ะพี่ไก่

ส่งที่อยู่หลังไมค์ได้นะจะได้จัดการให้

ส่วนอากาศที่นี่ไม่อยากจะพูดถึง ผีบ้าผีบอ บางวันแดดออก บางวันฝนตก บางวันหิมะตก บางวันหิมะกลายเป็นน้ำแข็ง รอดูสัปดาห์หน้าว่าอากาศจะสุดทนหรือเปล่านะค่ะ

โดย: bear hunt

วันที่: 22 มกราคม 2556 เวลา:17:07:27 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ
หลังจากห่างหายไปหนึ่งสัปดาห์ ต้องรีบกลับมาอัพบล้อกก่อนข้าวผัดปลาเค็มจะบูดคาบล้อก อิอิ..

พอดีนึกได้ว่าลุ้น ๆ จำนวนคนเข้าชมบล็อกในรอบหนึ่งปีอยู่น่ะค่ะ ลุ้นว่าจะถึงห้าแสนคนมั๊ย จะครบรอบวันที่ 3 เดือนหน้านี้ล่ะค่ะ ตอนนี้เกือบได้สี่แสนแปดแล้ว พอนึกได้ก็เลยต้องรีบกลับมาอัพบล้อกหน่อย เดี๋ยวแฟนคลับหายหมด อิอิ..
ลุ้นนี้สนุกกว่าลุ้นผลโหวตตั้งเยอะแน่ะแม่บุญ

สาว ๆ ที่บุมไบช่างแตกต่างจากดูไบลิบลับเลยนะคะ ที่ดูไบลองถลกขึ้นมาสิมีแต่ยี่ห้อดัง ๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ ไม่เคยไปเปิดเองหรอกจ้า..แต่มีหลานเพื่อนเขาทำสปาอยู่ที่นั่นเขาเล่าให้ฟังน่ะค่ะ

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 22 มกราคม 2556 เวลา:20:12:05 น.

ยกมาเสิร์ฟก่อนไปนอนจ้าแม่บุญ

คืนนี้ฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคะ

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 23 มกราคม 2556 เวลา:0:40:17 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่บุญ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 มกราคม 2556 เวลา:6:44:54 น.

สวัสดีครับแม่บุญ

ตามมาเที่ยวตลาดมุมไบด้วยคน
ผลไม้ โรตี น้ำอ้อย น้ำมะนาว ล้วนน่าทาน

เคล็ดลับเตรียมน้ำดื่มไปเองของแม่บุญก็เป็นลูกไม้ที่ดีครับ
ได้ทั้งประหยัดและไม่ต้องห่วงเรื่องท้องเสียอีกด้วย

โดย: ทองกาญจนา

วันที่: 23 มกราคม 2556 เวลา:11:18:59 น.

ใช่แล้วค่ะ เวลาเข้าไปเดินชมในถ้ำ เจอกับละอองน้ำชุ่มฉ่ำกันไป

ดูน่าสนุกนะคะ เที่ยวที่ประเทศอินเดียมีอะไรหลากหลายดี ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันกันชมค่ะ

โดย: Goedmorgen52

วันที่: 23 มกราคม 2556 เวลา:15:47:59 น.

ว้าย แม่บุญจ๋าไม่ต้องขอโทษตองหรอกค่ะ
เพราะตองไม่รู้จริง ๆ นะเนี่ย ตองทอดปลาแบบ
บ้านเราเลยค่ะ ประหนึ่งทอดปลาทู 555
ตองชอบแบบสุก ๆ เกรียม ๆ ค่ะ เลยใส่น้ำมันซะเยอะ
แต่คนที่บ้านเขาทอดแบบจี่แค่ผิวนอกพอสุก น้ำมันน้อย ๆ
ขอบคุณเคล็ดลับดี ๆ จากแม่บุญด้วยค่ะ มีอะไร
ก็บอกได้นะคะ ตองก็ทำกับข้าวไปตามประสาตองนั่นแหละค่ะ

ตามไปเที่ยวอินเดียต่อด้วยค่ะ น่าสนุกจริง ๆ

โดย: ALDI

วันที่: 23 มกราคม 2556 เวลา:18:48:37 น.

แม่บุญเที่ยวได้ลุยมากๆเลยค่ะ
หนึ่งไปโฉบอินเดียมาแว้บนึง
ไปหน้าร้อน เห็นสภาพแล้วไม่ไหวจริงๆค่ะ

ขอบคุณสำหนรับโหวตนะค้า

โดย: AdrenalineRush

วันที่: 23 มกราคม 2556 เวลา:20:04:15 น.

อืมม์...อ่านถึงตอนนี้แล้วเมืองจีนน่าเที่ยวกว่าค่ะแม่บุญ
ขำมุกตีหน้ามึนพูดภาษาไทยของแม่บุญ ทำเอาแขกมึนไปเลย
จากสภาพแม่บุญเล่า ถ้าเกิดปวดเข้าห้องน้ำขึ้นมาไม่อยากนึกภาพเลยอ่ะ

มุกพูดไทยนี่แหม่มก็เคยใช้เมืองจีนค่ะ ที่ใช้เป็นเพราะพูดภาษาอะไรไป
ก็มีค่าเท่ากันเพราะคนที่สือสารด้วยพูดภาษาอังกฤษไม่ได้
แล้วจะพูดภาษาอังกฤษให้มันยากไปทำไม

โหวตท่องเที่ยวค่ะ...เป็นสถานที่ที่อยากไป แต่ตอนนี้ชักไม่อยากแล้วล่ะ ^^

โดย: narellan

วันที่: 23 มกราคม 2556 เวลา:21:40:02 น.

เป็นประสบการณ์การท่องเที่ยวที่สุดยอดเลยครับ
เที่ยวแบบลุยๆแบบนี้น่าสนุก

โดย: Don't try this at home.

วันที่: 24 มกราคม 2556 เวลา:0:56:13 น.

ได้มุกพูดไทยใส่แขกจากแม่บุญ วันหลังจะเอาไปใช้บ้าง อิอิ

ไขข้อข้องใจจากบล็อคก่อน ตกลงมีทั้งใส่และไม่ใส่นิ
ได้ความรู้เรื่องส่าหรีเบื้องลึกเบื้องหลังเพิ่มด้วย
แต่บ้านเมืองเขา ยังต้องขอทำใจต่อไป
มีบางอย่างสวยน่าสนใจไปเที่ยวแต่อีกหลายอย่างที่ไม่ปลื้มจริงๆ
ต้องขอบคุณแม่บุญที่พาไปเปิดโลกกว้างแบบไม่ต้องไปเองจ้า

ขอบคุณสำหรับโหวตจ้า แค่แวะมาอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ

โดย: IndyLand

วันที่: 24 มกราคม 2556 เวลา:5:17:50 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่บุญ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 มกราคม 2556 เวลา:6:28:52 น.

มุกซับไทยคิดว่านอกจากพูด
น่าจะร้องเพลงเช่นลอยกระทงบ้างก็ดีนะครับ

อยากให้บ้านเราทำแบบนี้บ้างจังเลย
คิดว่าคงจะทำยาก อีกนานปีครับแม่บุญ

โดย: moresaw

วันที่: 24 มกราคม 2556 เวลา:8:08:37 น.

ทักทายสวัสดีครับ คุณแม่บุญ

แค่หัว blog ...อินเดีย..ไม่ใช่แค่...ทัชมาฮาล

ก็เห็นด้วย 100% แล้วครับ

ถึงจะได้ไปแค่ครั้งเดียว และอยู่เที่ยวกันแบบโน่นนิดนี่หน่อย
ยังพอซึมซับความเป็นของอินเดียที่ต้องอยู่เที่ยวสืบค้นกันอีกนานแสนนานเลยครับ

ชวนให้มาย้อนความหลังกันได้เลยครับ

โดย: ถปรร

วันที่: 24 มกราคม 2556 เวลา:15:44:12 น.

ตอนนี้สลับกันครับพี่แม่บุญ
ผมอยากถ่ายภาพหิมะมากๆเลยครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 มกราคม 2556 เวลา:17:50:46 น.

แม่บุญค่ะ .... อ่านแล้วได้ข้อมูลเพียบเลยค่ะ
หากคิดจะเดินทางไปอินเดีย ช่วยปอยได้เยอะเลยนะคะเนี่ย
ยิ่งกลัวๆ เรื่องความสะอาด กลิ่น และอาหารการกินด้วย หุหุ

น้ำมะนาวและน้ำอ้อยรสชาติเหมือนบ้านเราหรือป่าวเอ่ย
แม่บุญได้ชิมหรือป่าวค่ะ อิอิ

โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ

วันที่: 25 มกราคม 2556 เวลา:18:02:48 น.

และแล้วก็ได้รู้นะคะว่าสาวๆ ใส่สาหรี
เค้านุ่งกกน.กันหรือเปล่า อิอิ

ยิ่งอ่านยิ่งน่าติดตามค่ะ
เอาไว้จะตามย้อนอ่านจนครบนะคะ

ที่นี่ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว
ความเร็วในการอ่านก็ลดลงด้วย
ราตรีสวัสดิ์นะคะ ^^

โดย: sierra whiskey charlie IP: 223.204.35.226 วันที่: 13 เมษายน 2556 เวลา:23:44:16 น.

หา! จับแพะนั่งแท๊กซี่ไปด้วย , ธนาคารอยู่ในตรอก! โหะๆ เป็นไปได้ทุกอย่างในอินเดียจริงๆ

โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา

วันที่: 19 เมษายน 2557 เวลา:14:00:07 น.