|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ลูกรถไฟ ๑๐ ...เจ้าพ่อ..ขอให้เลิก และ จีไอ..ครองเมือง
เจ้าพ่อขอให้เลิก
วันหนึ่งแม่นอนหลับแล้วฝันว่า เจ้าพ่อหนองบัว ที่เป็นที่เคารพสักการะของคนที่อาศัยละแวกนั้นมาเข้าฝัน บอกว่าให้แม่เลิกค้าขายกับลาว เพราะเหนื่อยที่ต้องคอยตามคุ้มครองอยู่เสมอ ตอนที่ตำรวจไปดักที่สถานีท่านก็คอยช่วยอยู่ไม่งั้นแม่ก็แย่แล้ว พ่อ แม่และพี่ๆ เราเลยเอาพานใส่ดอกไม้ ธูปเทียนไปกราบขอขมาที่ศาล แม่เลยเลิกไม่ทำอีกเลย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่อาจจะพิสูจน์ได้ด้วยวิธีการทางวิทยาศาสตร์ เพราะเป็นความเชื่อ ความศรัทธาของแต่ละคน สมัยนั้นเรื่องเหล่านี้ยังมีให้เห็น ให้ได้ยินอยู่เสมอๆ และยังมีเหตุการณ์หลายๆ อย่างที่ทำให้ความเชื่อนั้นมากยิ่งขึ้น เช่นเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้
พูดถึงเจ้าพ่อหนองบัว ตอนปิดเทอมพี่ชายเรากลับบ้านไปช่วยพ่อทำงาน วันหนึ่งไปจับกบ ได้ที่ท่าน้ำหลังบ้าน เป็นกบตัวใหญ่มากๆ สีดำสนิท ตอนนั้นมีคนที่อาศัยอยู่ใกล้บ้านเตือนให้เอาไปปล่อยแต่พี่เราไม่เชื่อ จับไปผัดเป็นอาหารเย็น
ตกกลางคืนก็ได้เรื่อง เจ้าพ่อมาเข้าฝันแม่อีก บอกว่าลูกชายเอากบบริวารของท่านไปฆ่า ท่านจะมาเอาคืน ร้อนถึงพ่อและผู้ใหญ่ที่อยู่มานานต้องจัดของไปขอขมาอีก พี่ชายเราก็เข็ดตั้งแต่นั้นมา เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องเหลือเชื่อแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเกิดขึ้นไม่ได้ ใครไม่เชื่อก็อย่าไปลบหลู่สิ่งที่เรามองไม่เห็นก็แล้วกัน แต่ทุกวันนี้ศาลเจ้าพ่อหนองบัวก็ยังเป็นที่เคารพ ศรัทธาของชาวอุดรฯ และจังหวัดใกล้เคียง มีประชาชนไปกราบไหว้สักการะอยู่เสมอๆ ที่ศาลเจ้าพ่อตอนนี้ก็ได้สร้างใหญ่โตและสวยงามกว่าสมัยเราเป็นเด็กมาก กลายเป็นสถานที่พักผ่อนไปด้วย เพราะรอบๆ ศาลมีบึงหนองบัว และมีศาลาให้นั่งพักผ่อน ทั้งยังจัดสนามให้เด็กเล่นกับอุปกรณืมากมาย เป็นที่พักผ่อน ออกกำลังกายของหลายๆ คน นอกจากหนองประจักษ์อีกแห่ง
ทุกวันที่ 1 ธันวาคมของทุกๆ ปีจะมีเทศกาลงานทุ่งศรีเมือง ที่ขาดไม่ได้คือ การแห่สิงห์โตไปสักการะเจ้าพ่อหนองบัวสืบต่อมาจนถึงปัจจุบันนี้ พี่สาวเราก็เคยถูกคัดเลือกให้เป็นดรัมเมเยอร์ไม้ 1 ของโรงเรียนประจำจังหวัดควงไม้คทานำหน้าขบวนแห่ ไปกราบสักการะท่าน เล่นเอาพวกเราหน้าบานกันเป็นแถว จำได้ว่าตอนหัดเดินพี่สาวเราใส่ผ้าถุงลายไทย และยืมรองเท้าบู๊ตสีขาวของเพื่อนบ้านที่เขาเคยไปต่างประเทศมาใส่หัดเดินทุกวันตอนเย็นหลังเลิกเรียน วิธีการฝึกเดินให้สวยคือ การเดินบนรางรถไฟและทรงตัวให้นานที่สุด เราเองก็ชอบเดินแข่งกันบ่อยๆ เวลาเดินไปโรงเรียน ชีวิตวัยเด็กอะไรๆ ก็สวยงามไปหมดวันๆ คิดแต่เรื่องเล่น เรื่องกิน ทุกวันนี้ก็คิดเหมือนกันแต่คิดในทางกลับกับว่าจะทำมาหากินอะไร อย่างไรที่สุจริตแล้วช่วยเหลือตัวเองได้ ไม่ต้องให้ลำบากคนอื่น
จีไอครองเมือง
อย่างที่บอกว่ามีทหารอเมริกันมาตั้งฐานทัพที่โคราช และที่อุดรฯ ด้วย ผลดีที่ตามมาคือเรื่องเศรษฐกิจที่ดีจนออกหน้าจังหวัดอื่นๆ มีร้านขายอาหารและบาร์เบียร์มากมายยามค่ำคืนเกิดขึ้นเป็นดอกเห็ด สามล้อที่รอรับผู้โดยสารจะแทบอุ้ม จี ไอ เหล่านี้ขึ้นรถเวลาเขาเรียกให้ไปส่ง เพราะเงินที่ได้บางครั้งเป็นดอลลาร์ ที่แลกเป็นเงินไทยแล้วคุ้มกว่ารอรับคนไทยด้วยกันที่ต่อราคาแล้วต่ออีก แถมยังพัฒนาพูดภาษาอังกฤษกันอีกด้วย แต่ที่ไม่ดีก็มี เช่น บาร์ ต่าง ๆ และมีผู้หญิงบริการเต็มไปหมด บางคนเรียกตัวเองใหม่เป็นมาดามเลยก็มีเพราะได้สามีเป็นฝรั่ง ยกระดับตัวเองไปอีกขั้น
บางแห่งก็แทบจะเหมือนพัฒน์พงษ์สมัยนี้เลยทีเดียว ยังมีพวกลูกครึ่งตามมาอีกต่างหาก ถ้าเป็นครึ่งอเมริกันก็ดีไป แต่ก็มีที่เป็นลูกครึ่งอเมริกันนิโกร ที่หาพ่อไม่ได้ และถูกล้อเลียนเวลาไปโรงเรียนทำให้กลายเป็นเด็กมีปัญหาเพราะความแตกต่างของสีผิวและผมที่หยิกหยอยไปทั้งศีรษะ ตั้งแต่เขาย้ายฐานทัพกลับอเมริกาใหม่ๆ ยังพอเห็นเด็กลูกครึ่งอยู่บ้าง แต่หลังจากนั้นหลายปีก็ไม่เคยเห็นลูกครึ่งพวกนี้อีกเลย หรือว่าย้ายตามพ่อไปอเมริกาก็อาจจะเป็นได้
ที่บ้านเราก็มีอาชีพใหม่เพิ่มขึ้นคือ พี่สาวเรารับจ้างซักรีดชุดทหาร ที่ทั้งหนักและรีดยากมากๆ เพราะต้องลงแป้งแข็งโป็กหลังจากซักน้ำสุดท้าย เพื่อให้อยู่ตัว สมัยก่อนเขาใช้เตารีดที่ใส่ถ่านหุงข้าวในเตารีดเพื่อให้ความร้อน และต้องคอยเติมถ่านใหม่ให้ความร้อนคงอยู่เสมอ แล้วก็ต้องคอยเทขี้เถ้าออกจากเตาด้วย
ข้างๆ ตัวจะมีใบตองสดวางไว้เวลาเตารีดผ้ารีดไม่เร็วก็จะนาบที่ใบตอง บางทีก็ใช้เทียนทารอบ ๆ ได้เหมือนกัน แต่สิ้นเปลืองกว่าสู้ใบตองไม่ได้ ที่ทำเช่นนี้ทำให้รอยเปื้อนที่ติดเตารีดหลุดติดใบตองทำให้รีดได้ลื่นไหล เป็นภูมิปัญญาของคนสมัยนั้นที่เข้าใจหาของรอบกายมาใช้ให้เกิดประโยชน์แบบประหยัดกันอีกด้วย
เราไปดูพี่สาวรีดผ้าและยุ่งอยู่รอบๆ จนได้แผลที่หัวเข่าเป็นรอยยาวเพราะเตารีดดาด ตอนพี่เรารับเย็บผ้าเราก็เอานิ้วไปรองใต้เข็มบนจักรเย็บผ้าจนเข็มแทงทะลุนิ้ว เพราะอยากรู้ว่าจักรเย็บผ้าเย็บยังไง เล่นเอาพี่สาวเราต้องถูกดีเพราะความซนของเราแท้ๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงได้ซนมากมายและมีชีวิตรอดมาจนทุกวันนี้
พูดถึงใบตองที่มีอยู่รอบๆ บ้านมีเยอะเพราะยายปลูกไว้เต็มไปหมด สมัยเมื่อพ่อย้ายมาที่นี่ใหม่ๆ ยังไม่มีครอบครัวอื่นมาอยู่มากนัก ยายเลยปลูกต้นกล้วยไว้ เวลาทำห่อหมกก็ได้ใช้ใบตองห่อแล้วปิ้งบนเตาถ่านหอมฟุ้งไปทั้งแถว ปลีกล้วยแม่ยังเอามาแกงหัวปลีใส่ไก่ให้กิน อร่อยจนอยากไปสวรรค์ เป็นต้นกล้วยสารพัดประโยชน์แท้ๆ เลย จำได้ว่ายายยังปลูกต้นขนุน มะม่วงแก้ว กระท้อน มะพร้าว ข่า ตระไคร้ ใบมะกรูด กระเพรา ฯลฯ ไว้รอบๆ บ้าน ผักสวนครัวเหล่านี้ยิ่งเด็ดใบออกก็ยิ่งโต บางครั้งเพื่อนบ้านก็ได้มาอาศัยขอไปปรุงอาหาร เป็นการเอื้อเฟื้อกันที่หาแทบไม่ได้แล้วในตอนนี้
ต้นมะพร้าวหน้าบ้านมี 2 ต้น สูงมากๆ ไม่มีใครปีนไปเก็บลูก ได้แต่รอเวลาที่มันแก่เต็มที่แล้วร่วงลงมาเอง ใบที่แก่จัดเมื่อตกลงมา พ่อเอามีดอีโต้อันใหญ่ฟันใบมะพร้าวแยกออกมาแล้วเอามาเหลาเอาใบออก ทางมะพร้าวที่ได้เอามามัดรวมกันให้แน่นๆ ตัดส่วนเกินออกให้เท่าๆ กัน เอาไว้กวาดทางเดินหรือบริเวณรอบๆ บ้านให้สะอาด เพราะมีใบไม้ตกลงมาทุกวัน
ส่วนก้านมะพร้าวอันใหญ่ พ่อเอามาใช้เป็นที่ไสทำความสะอาดร่องน้ำรอบๆ บ้าน เพราะทุก ๆ บ้านใช้ร่องน้ำร่วมกันแต่บ้านเราเป็นบ้านหลังสุดท้ายที่ร่องน้ำผ่าน ถ้าไม่ทำความสะอาดแล้วกลิ่นจะเหม็นมากๆ เวลาฝนตกพวกเราจะเล่นน้ำฝนแล้วก็ทำสะอาดร่องน้ำไปด้วย พอถึงทางระบายน้ำเล็กๆ หน้าบ้านก็ต้องคอยเอาจอบไปตักเศษขยะต่าง ๆ ออกให้น้ำไหลผ่านได้สะดวก แต่ตอนนี้เขาทำใหม่หมดแล้ว เป็นทางระบายน้ำซิเมนต์แข็งแรงฝั่งใต้ดิน แล้วก็ไม่มีใครทำความสะอาดร่องน้ำแบบที่พ่อทำอีกแล้ว
ช่วงนั้นพ่อมีความคิดอยากให้เราพูดภาษาอังกฤษได้ดี พอดีพอจะมีเงินบ้างที่แม่ขายของได้พ่อเลยพาไปสมัครเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติมในตอนเย็นหลังเลิกเรียน แถมยังใจดีซื้อจักรยานให้ 1 คันและนาฬิกาให้อีก 1 เรือน เล่นเอาแม่บ่นไปหลายวันว่าใช้เงินเปลือง ตามใจลูกมากเกินไป พ่อก็ได้แต่บอกว่าเพื่ออนาคตของลูกแม่ถึงได้เลิกบ่นแต่ก็ไม่วาย สัมทับไว้ว่า ถ้าเรียนไม่ดีขึ้นจะยึดคืนให้หมดทั้งจักรยานและนาฬิกาแล้วจะให้พี่สาวเราแทน เล่นเอาเราไม่กล้าเรียนเล่นๆ เหมือนที่เคยทำอีก
เราไปเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติมกับคนเวียดนามที่อพยพเข้ามาอยู่เมืองไทยเป็นเวลานานทั้งครอบครัว เขาเป็นเมืองขึ้นฝรั่งเศสมาก่อนเลยพูดได้ทั้งภาษาอังกฤษ และฝรั่งเศส ช่วงนั้นคะแนนภาษาเราดีขึ้นจนทุกๆ คนปลื้มไปตามๆ กัน โดยเฉพาะพ่อๆ เคยไปยืนดูเราเรียนที่โรงเรียนจนถูกหมากัดที่ขา เลยไม่ไปดุอีก ต่อมาจำไม่ได้แล้วว่า ทำไมเราถึงหยุดเรียน เพราะนานเหลือเกิน
วันเวลาที่ผ่านเลยไป ทุกปีที่กลับไปเยี่ยมครอบครัว ไปกราบพ่อๆ มักจะถามถึงความเป็นอยู่ที่ต่างประเทศ ว่าเป็นอย่างไรบ้าง ? ท่านชอบเล่าให้ฟังว่า เรา..ไม่ค่อยกลัวคน กล้าได้กล้าเสียไม่สมเป็นผู้หญิง น่าจะเป็นลูกผู้ชายมากกว่า พ่อภูมิใจที่เราเรียนจนได้ปริญญาเป็นคนแรกในบ้าน ทั้งยังได้ทำงานกับฝรั่งต่างชาติตั้งแต่เรียนจบ จนมาได้สามีต่างชาติอีก ตอนที่แม่ยังอยู่ แม่เคยเล่าให้ฟังว่า แม่เคยเอาดวงเราไปให้หมอดูๆ เขาบอกว่า อีนางมันสิได้ผัวตอนแก่ ผัวมันมาแต่แดนไกล เป็นผู้เฒ่ากว่าน...
ถึงตอนนี้ เชื่อหมอดูที่ว่าอย่างสนิทใจ เถียงไม่ได้ว่าไม่จริง...เพราะมันจริงตามที่เขาว่ามาทุกอย่าง และตอนนี้ อีนางมันก็มานั่งเขียนเรื่องราวให้คนได้อ่านกันอีกด้วย...
อ่านต่อตอนต่อไป
Create Date : 05 เมษายน 2558 |
|
26 comments |
Last Update : 30 กันยายน 2563 12:37:09 น. |
Counter : 2447 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: เนินน้ำ 5 เมษายน 2558 8:48:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก้อนเงิน 11 เมษายน 2558 21:14:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: พันคม 12 เมษายน 2558 15:51:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก้อนเงิน 12 เมษายน 2558 19:57:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก้อนเงิน 13 เมษายน 2558 20:42:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชมพร 14 เมษายน 2558 13:56:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: พิรุณร่ำ 14 เมษายน 2558 17:22:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Belgium
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 87 คน [?]
|
แม่บุญ..เป็นหญิงไทยอายุเลยวัยรุ่นไปไกล จับพลัดจับพลูได้สามีเป็นฝรั่งแล้วก็หอบผ้าตามกันไปอยู่เมืองนอกเมืองนา พอได้เวลาหยุดงานก็กระเตงกันไปเที่ยวตามประสาตายาย ไม่มีลูกกวนตัวกวนใจ แม่บุญนั้นชอบเขียน ชอบเล่า ชอบถ่ายรูป เป็นที่สุด จะเก็บไว้คนเดียวก็กระไรอยู่ เอามาแบ่งบันกันให้ลูก ๆ หลาน ๆ ได้อ่าน ได้ดูกันดีกว่า ส่วนฝีมือด้านอื่น ๆ นั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง เช่น ทำอาหาร ก็เอามาแบ่งปันกันอีกนั่นแหละ ค่อย ๆ รู้จักกันไป รู้จักกันแล้วก็อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ
ปล....รูปภาพต่าง ๆ หากต้องการนำไปใช้ช่วยบอกที่มาที่ไปด้วยนะคะ เป็นการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ซึ่งสังคมไทยเราค่อนข้างมองข้ามในเรื่องนี้ค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
ขออนุญาติ .. เจิม ..
ตาจะปิดแล้ว ..
ป๋องค่อยมาอ่านใหม่ นะคะ ..