... ขอเป็นดอกไม้ในใจเธอ ...

วันนี้ไปหาพี่นัทมา (อีกแล้ว)

จริงๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจซักเท่าไหร่หรอกนะ

เพราะพี่นัทมีงานที่สยามสแควร์ตอนบ่ายโมงครึ่ง

ในขณะที่มี่มีนัดสัมภาษณ์งานตอนบ่ายสองครึ่ง

คิดว่าวันนี้คงไม่ได้เจอกันแล้วล่ะ

แต่พอนั่งรอสัมภาษณ์ไปได้ซัก 40 นาที มันเริ่มไม่ไหวละ

เค้าปล่อยให้มี่นั่งอยู่เฉยๆ 40 นาที โดยที่ไม่มีคนสนใจ

ใบสมัครก็ไม่ได้เอามาให้กรอก ปล่อยให้นั่งเฉยๆ

ก็เริ่มหงุดหงิดละ บริษัทอะไรเนี่ย ทำงานกันอย่างนี้เหรอ

แล้วฉันควรจะสมัครงานที่นี่จริงๆ น่ะเหรอ

ว่าแล้วก็ทำเป็นลุกไปห้องน้ำ ไปสงบสติอารมณ์

กะว่าเดินกลับไป เค้าน่าจะมีปฏิกิริยาบ้าง

แต่เปล่าเลยค่ะ เจ้าหน้าที่คนที่อยู่ตรงนั้นก็ยังคงเฉย

มี่ถามถึงคนที่นัดมี่ไว้ ก็ได้รับคำตอบว่าสัมภาษณ์อีกคนหนึ่งอยู่

กรี๊ดดดดดดดดดดด แล้วนัดตรูมารอทำเบื๊อกอาราย

ไม่รู้จักกะเวลาเลย ทำงานประสาอารายเนี่ย

แล้วความอดทนก็สิ้นสุดค่ะ มี่เดินไปบอกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นว่า

"พี่คะ ฝากบอกคุณสุนิดาด้วยนะคะ ว่าดิฉันมีธุระต้องไปแล้ว

ถ้ายังสนใจจะเรียกสัมภาษณ์ ก็ติดต่อมาใหม่แล้วกันค่ะ"

แล้วก็เผ่นออกมาเลย โทรหาน้องออย รู้ว่าพี่นัทจะไปซ้อมต่อ

ก็เลยโทรบอกมด ตะแรกว่าจะไม่ไปละ มันไกล

แต่มดก็เล่าเรื่องบางเรื่องให้ฟัง ทำให้เกิดอาการเป็นห่วง

และอยากเจอหน้าพี่นัทขึ้นมาทันที เลยตัดใจ ไกลก็ไกลฟระ

แล้วก็นั่ง MRT ไปต่อ Taxi ใช้เวลากว่า 40 นาที ก็ไปถึงที่ซ้อม

เห็นพี่หมีคุยกะใครอยู่ไม่รุ ไม่ได้สนใจ ก็เดินไปหาน้องออยที่ยืนอยู่ตรงข้ามกัน

ถามน้องออยว่าพี่นัทมาถึงยัง น้องออยชี้ไปที่ผู้ชายเสื้อแดง

ที่ยืนคุยอยู่กะพี่หมี อ้าวววว อ้ายมี่มองไม่เห็นพี่นัท เหอเหอ

เค้าคุยกันหน้าเครียดเชียว ก็เลยไม่กล้าเข้าไปทักทาย

ต้อลเดินออกจากห้องซ้อมมาพอดี พอเจอหน้าปุ๊บ ก็เอาเลย

"อ้าว.. พี่หวัดดี ไม่ไปเรียนทำขนมแล้วเหรอ"

"เรียนจบแล้ว"

ต้อลเดินเข้ามายืนใกล้ๆ กรี๊ดดดดดดดดด ห่างกันแค่คืบ

"ไว้จะทำมาให้กิน .. ถ้าทำมาจะกินไม๊"

"อ่ะ อันนี้มันก็ต้องพิสูจน์กันก่อน"

"เชอะ..." แล้วก็คุยนั่น โน่น นี่ กันไปเรื่อย

ตอนแรกถามน้อง น้องบอกว่าซ้อมเสร็จแล้วจะกลับแล้ว

ก็เลยบอกว่า "โหยยยย ทำไมรีบไปจัง"

น้องมันก็หยอดเลย "ตัวไป แต่ใจฝากไว้แถวนี้แหล่ะ"

กรี๊ดดดดดดดดดด มันจะตีท้ายครัวพี่ชายหรือไง เหอเหอ

พอดีมดโทรมา เลยให้มดคุยกะต้อลด้วย บอกมดอีกว่าจะมีซ้อมต่อ อ่าวววว

น้องคุยแป๊บนุงก็เลิกคุย เดินหายไปในห้องซ้อม

ยืนรอไปเรื่อยๆ นานเหมือนกัน แล้วพี่นัทกะพี่หมีก็คุยจบ

พี่นัทเดินมาตรงที่มี่กะน้องออยยืนอยู่ จะเข้าห้องซ้อมละ

มี่พูดกะพี่นัทเบาๆ เป็นภาษาญี่ปุ่นประมาณว่า "ปล่อยๆ มันไปเห๊อะ"

พี่นัทถามว่าอะไรนะ มี่เลยต้องพูดดังขึ้น พี่นัทก็ตอบว่า "อืม"

แล้วมี่ก็พูดเป็นภาษาญี่ปุ่นต่อไปอีกว่า "ไม่เป็นไรนะ"

พี่นัทก็ตอบเป็นภาษาญี่ปุ่นกลับมาว่า "ไม่เป็นไร"

เสร็จแล้วมี่ก็ยื่นข้าวเหนียวหมูปิ้งกะน้ำมะตูม

ที่น้องๆ ซุ้มพ่อมดซื้อมาฝากให้กับพี่นัท

แล้วน้องออยขอมือพี่นัท พี่นัทก็ยื่นให้ น้องออยก็จับไว้

พี่นัทยิ้มๆ แล้วพูดว่า "อะไร ทำเหมือนเราไม่เคยจับมือกัน"

น้องออยไม่ได้พูดอะไร แต่ยิ้มๆ ให้พี่นัท

พอน้องออยปล่อยมือ มี่ก็ขอบ้าง "พี่นัท ขอมือบ้าง"

พี่นัทก็ยื่นมือมา "อ่ะ" มี่ก็จับไว้

มี่กำกำปั้น แล้วพูดกะพี่นัทต่อว่า "Give me 10"

พี่นัทก็กำกำปั้นมาชนกะมี่ น่ารักมากมาย

แล้วพี่นัทก็เข้าห้องซ้อมไป ไม่ถึง 10 นาที พี่นัทก็โผล่ออกมาบอกว่าเสร็จแล้ว

พี่นัทนั่งลงตรงโต๊ะหน้าห้องซ้อม ในขณะที่พวกเรายืนอยู่ตรงท้ายรถ

ห่างกันประมาณซัก 2 - 3 เมตรได้ มี่ก็ตะโกนถามพี่นัท

"ทำไมเร็วจังอ่ะพี่นัท"

"ก็เพลงมันง่ายอ่ะ"

แล้วพี่แกก็นั่งลง เตรียมกินละ พวกเราก็ยังตะโกนคุยกะพี่นัทกันต่อไป

พี่นัทก็เลยเดินออกมายืนคุยใกล้ๆ อ้ายมี่พิงรถอีกคันนึงอยู่

ไหล่แทบจะชนไหล่พี่นัท อิอิ พี่นัทก็แกะหมูปิ้งเลย มี่ก็เลยแกล้ง

"หิวจัง .."

"จริงดิ หิวจริงๆ เหรอ"

พวกเราก็พร้อมใจกันเลย "หิววววว"

พี่นัทมะได้สนใจเล้ยยยย หยิบหมูไม้ที่ 1 ขึ้นมา แล้วก็กัดซ้าคำเบ้อเริ่ม

หมูมันเหนียวไม่หลุดจากไม้ ก็ดึงๆ ใหญ่ ไม่มีมาดเลย น่ารักได้อีก

ทุกคนก็ยังเวิ่นเว้อกันต่อ "พี่นัทอ่ะ หิวววว"

"หิวกันจริงๆ เหรอ"

"หิววววว"

แล้วพี่ก็กินต่อ 555+ ให้มันได้อย่างนี้ดิ มี่เลยชงต่อ

"พี่น้าทททท หิวอ่ะ"

พี่นัทมองหน้า เคี้ยวหมูแก้มตุ่ยเลย แล้วก็ไม่พูดไม่จา

"พี่นัทอ่ะ หิวววว so what?"

"มันมีแค่ 4 ไม้เอง"

กรี๊ดดดดดดดดดดดด ดูพี่แกดิ ถ้าเรื่องของกินนี่แน่นอนมาก 555+

"อ่าว ไม่ทานข้าวเหนียวเหรอพี่นัท"

"ไม่อ่ะ ลดความอ้วน"

"ลดความอ้วน!!" >.<

อ้ายมี่ลืมตัวเสียงดังซะ พี่นัททำหน้าเฉยมาก พี่หมีขำเลย

"ลดความอ้วน แต่กินหมูเนี่ยนะ" พี่หมีถาม

"อืม ก็กินแต่หมูไง"

กรี๊ดดดดดดดดดด เอาจริงนะนั่นพูดไปก็กินไป หมดไป 2 ไม้ละ

"กินป่าว"

ทุกคนงงมาก พี่นัทยื่นถุงข้าวเหนียวหมูปิ้งมาให้

"แต่มันเหลือ 2 ไม้นะ มีกัน 4 คน แบ่งๆ กันนะ"

เอ่อ คุณพี่คะ ฮ่วยยยยย จะน่ารักไปไหนเนี่ย

"อืม อิ่มละ มันเหลือใช่มะ" มี่แซว

"ป่าวววว แบ่งไง เห็นว่าหิว"

สรุปว่าไม่มีใครกินค่ะ เกรงใจ ก็คุณพี่ยื่นมาแต่ตามองตามซะขนาดนั้น เง้ออออ

น้องทรายทักว่ามีกระดาษสีติดที่ผม พี่นัทพยายามหยิบ

แต่มันไม่ออก พอเราบอกเค้าก็ก้มหัวลงทันที

ทุกคนอึ้งไปหมด ไม่มีใครกล้า แล้วก็เป็นพี่หมีที่ยื่นมือไปหยิบออกให้

พี่หมีบอกให้พี่นัทก้มอีกที พี่นัทรู้ตัวละว่าจะพูดอะไร

"นัทไม่ได้ผมร่วงนะ แต่เป็นคนผมบาง"

พวกเราก็ขำเลย พี่แกยังพูดต่ออีก

"แต่ก็ดีนะ ใครเห็น จะเห็นจากข้างบน หรือข้างหลัง ก็รู้เลยว่าเป็นนัท"

เอ่อ นะ คิดไปได้ เก็บดอกไม้ตลอดเลยพ่อคุณ -_-"

คุยกันได้อีกนานเหมือนกัน ได้มีโอกาสให้มด พี่เจี๊ยบกะพี่หนูหน่อยคุยผ่านโทรศัพท์ด้วย

ระหว่างที่คุยกะพี่หนูหน่อยอยู่ พี่ที (ทีมงาน) ก็มาตามพี่นัทว่าต้องไปแล้ว

พวกเราก็เดินไปส่งพี่นัทที่รถตู้ พอพี่นัทขึ้นรถ พวกเราก็ร่ำลากัน

มี่ก็เหมือนเดิม พูดส่งเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า "แล้วเจอกันใหม่"

พี่นัทก็ตอบมาเป็นภาษาญี่ปุ่น "แล้วเจอกัน"

น้องทรายพูดเป็นญี่ปุ่นบ้าง "สู้ๆ นะ"

พี่นัทก็บอกว่า "ขอบคุณครับ"

แล้วหยอดประโยคสุดท้ายที่อ้ายมี่ฟังแล้วแทบจะน้ำตาร่วง

"ไม่ต้องเครียดแทนพี่นะ"

ฮือ ฮือ พี่นัทอ่ะ จะไม่เครียดแทนได้ไง ดูแฟนคลับพี่นัทแต่ละคนดิ

สงสารพี่นัทจับใจ ตอนที่ขอมือ ตอนที่เล่น give me 10 น่ะ

ใจจริงอยากดึงพี่นัทเข้ามากอด ลูบหลัง ลูบหัวมากกว่านะ แต่มันไม่กล้าทำ

ไม่เป็นไรนะพี่นัท ถึงคนอื่นๆ เค้าจะไม่เข้าใจพี่นัท มี่ก็เข้าใจ

ขอให้พี่นัทเข้มแข็ง และเป็นตัวของตัวเองอย่างนี้ตลอดไปนะ

อย่าเปลี่ยนตัวเองเพื่อใครมากไปกว่านี้เลย

อยากทำอะไรก็ทำเถอะนะ ไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ อย่าฝืนเลย

ช่วยเป็นคนใจร้าย เป็นคนไม่ดีหน่อยเหอะ อย่าดีนักเลย คนเค้าได้ใจกันไปใหญ่

วันนี้ขอมอบเพลงนี้ให้กับพี่นัทนะ รักพี่นัทมากมาย

ถึงจะรักไม่เหมือนกับที่รัก "เสี้ยวเทียน" แต่มี่ก็รักพี่นัทนะ

ชาติหน้าเกิดมาเป็นพี่น้องกันจริงๆ นะ จะรักให้ดีที่สุดกว่านี้ สัญญา.

ดอกไม้ในใจเธอ - บัวชมพู

วันใดที่เธอ เงียบเหงาไม่มีใคร วันใดที่ใจ มืดมนและหม่นหมอง
รู้ไหมว่าฉัน ปวดร้าวที่ทนมอง เห็นเธอเจ็บปวดอยู่อย่างนี้

ขอฉันได้ไหม ให้ฉันได้เข้าไป ดูแลใส่ใจ ห่วงใยจิตใจเธอ
เป็นเหมือนดอกไม้ สดใสในใจเธอ ให้เธอเป็นสุขก็พอแล้ว

ฉันไม่เป็นไร ไม่ท้อไม่ท้อไม่เสียใจ ไม่หวังอะไร เพื่อเธอได้ทั้งนั้น
ฉันขอแค่เพียง ให้เธอได้ชื่นบาน ให้เธอมีวันที่สดใส

จะอยู่เป็นคนสุดท้ายของเธออยู่ตรงนี้ แม้ว่าเธอไม่มีใคร
จะอยู่ดูแลความรักเพื่อเธอ ให้เธอได้ชื่นใจ อยู่เป็นดอกไม้ในใจเธอ

ฉันไม่เป็นไร ไม่ท้อไม่ท้อไม่เสียใจ ไม่หวังอะไร เพื่อเธอได้ทั้งนั้น
ฉันขอแค่เพียง ให้เธอได้ชื่นบาน ให้เธอมีวันที่สดใส

จะอยู่เป็นคนสุดท้ายของเธออยู่ตรงนี้ แม้ว่าเธอไม่มีใคร
จะอยู่ดูแลความรักเพื่อเธอ ให้เธอได้ชื่นใจ อยู่เป็นดอกไม้ในใจเธอ

จะอยู่เป็นคนสุดท้ายของเธออยู่ตรงนี้ แม้ว่าเธอไม่มีใคร
จะอยู่ดูแลความรักเพื่อเธอ ให้เธอได้ชื่นใจ อยู่เป็นดอกไม้ในใจเธอ

อยู่เป็นดอกไม้ในใจเธอ จะเป็นดอกไม้ในใจเธอ

Create Date : 27 พฤศจิกายน 2550		2 comments
Last Update : 27 พฤศจิกายน 2550 3:02:38 น.
Counter : 654 Pageviews.
Share Tweet