Bloggang.com : luvammie : ... ไม่มีวันที่ฉันจะเป็นอื่นไป เธอเหมือนกันไหม ...

... ไม่มีวันที่ฉันจะเป็นอื่นไป เธอเหมือนกันไหม ...

กลับจากอุดรฯ แล้วค่า กลับมาด้วยความรักเต็มหัวใจที่มีให้กับผู้ชายที่ชื่อ "ณัฐ ศักดาทร"

ขอบคุณ "พี่น้าทททท" ที่ทำให้ทริปนี้จบลงอย่างซาบซึ้งกินใจที่สุด

ขอบคุณ ทุกๆ ถ้อยคำ ทุกๆ การกระทำที่เกิดขึ้นตลอดทริป

มี่ไม่เสียใจเลยที่รัก "พี่น้าทททท" ดีใจที่ได้รักและรู้จักกับทัพหน้า

"แก๊งค์รักนะ จุ๊บจุ๊บ" ทุกคน

และภูมิใจเหลือเกินที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว NMG ครอบครัวสีฟ้าที่แสนจะอบอุ่น

ทุกครั้งที่เราทนอดหลับอดนอน เหนื่อยยากลำบากต่างๆ เราไม่เคยถอย

ตลอดเดือนกว่าที่ผ่านมา เราอาจจะมีท้อบ้างบางครั้ง แต่ไม่เคยถอยจริงๆ

แล้วในวันนี้ปฏิบัติการตามล่านักล่าฝันของเราก็ต้องจบลง

เฮ้อออ.. เศร้ามาก รู้สึกว่าเวลาแห่งความสุขนี้มันสั้นมากมายเหลือเกิน

ตัดสินใจแล้วว่าจะต้องบอกลาพี่นัทหลังจากทริปคอนเสิร์ตที่อุดรธานี

ไม่เคยคิดหรอกว่าพี่นัทจะมีปฏิกิริยาอย่างไรตอบกลับมา ถ้าได้อ่านจดหมายบอกเลิก เอ๊ยยย ขอลาพัก

แต่สิ่งที่พี่นัททำ มันยิ่งตอกย้ำ ทำให้รู้ว่า "เลือกรักคนไม่ผิดจริงๆ"

เตรียมรูปหมู่ของพวกเราทัพหน้า ที่ถ่ายไว้ตอนไปเยี่ยมบ้านสวนณัฐดาของพี่นัท ใส่กรอบไม้สีน้ำตาลเข้ม

เขียนจดหมายลา ยาว 3 หน้ากระดาษขนาด B5 บอกพี่นัท ถึงเหตุผลในการลาครั้งนี้

ตอนเขียนว่าเศร้าแล้ว ถึงวันลาจริงๆ มันเศร้ายิ่งกว่าเศร้าเสียอีก

วันศุกร์พวกเราเดินทางไปพร้อมกับพี่นัท ไม่ได้คุยอะไรแยะหรอก ปล่อยให้คนอื่นๆ เวิ่นเว้อกันไป

ตัวเล็กนินา โดนบังตลอด อิอิ ก็ได้แต่แอบมองอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ แอบรักอยู่ไกลๆ เหมือนเดิม

ไปถึงก็ตามไปสถานีวิทยุ 3 ที่ แต่ไปทันได้แค่เห็นท้ายทอยพี่นัท ตอนลงจากรถทู้กกกกที

พี่รถตู้ขับช้ามาก ติดไฟแดงตลอด หลุดขบวนตลอด ขับใจเย็นเหมือนนั่งรถหวานเย็นยังไงยังงั้น กลุ้ม

สถานีสุดท้าย ตัดสินใจกันว่าไม่รอล่ะ ล่วงหน้าไป Big C ดีกว่า ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่ถูกมากๆ

เพราะเราได้เป็น "ผู้หญิงแถวหน้าของพี่นัท" เกาะติดรั้วเหล็ก ห่างพี่นัท แค่เมตร อิอิ

แล้วก็เวิ่นเว้อ เล่นมุข พูดคุย จีบนักล่าฝันกลุ่ม Pop Army ทั้ง พี่นัท พี่โจ้ น้องแจ็ค กันอย่างหนุกหนาน

พอจีบหนุ่มๆ กันพอหอมปากหอมคอแล้ว พวกเราก็ถอยออกมาบูมกันอยู่วงนอก ซึ่ง .. ไม่ได้ไกลเลย

ยังพอให้ชะโงกมองเห็นพี่นัทได้ไม่ยากเย็นอะไร หุหุ เลยได้เอารูปกลุ่มขนาด 4P ให้พี่นัทกะพี่แจ็คด้วย

ครั้งนี้เราบูมให้นักล่าฝันทุกคน แล้วมันก็เป็นการบูมที่สนุกที่สุดเลย

แฟนคลับที่อุดรฯ น้อยมั่กมาก แจกลายเซ็นแป๊บเดียวก็เกือบหมดแถวแล้ว บูมกันซักพักก็ต้องไปเข้าคิวบ้าง

เราเป็นคนสุดท้ายของกลุ่มพอดี ก็เจอน้องปองคนแรก น้องปองเขียนได้ใจมากๆ ว่า

"FC พี่นัทสุดยอดเลย"

ต่อไปก็น้องแคท ไม่มีอะไร มาถึงเจ้าแพงก็ชูนิ้วโป้ง 2 นิ้วให้แล้วบอกว่าสุดยอดเช่นกัน

พอถึงพี่โจ้ พี่โจ้เซ็นชื่อให้ แล้วก็เขียนต่อว่า "Luv U Jub Jub"

แล้วบอกว่า "แถมให้" แล้วก็ยิ้มมมมม

ไม่รู้จะคุยอะไรก็เลยบอกไปว่า อย่ายิ้มตาหยีๆ อย่างนั้น มันทำให้ริ้วรอยรอบดวงตาแยะขึ้นนะ 555+

น้องแจ็คก็แค่เซ็นชื่อแล้วบอกว่าขอบคุณครับ

มาถึงพี่นัท น่ารักมากกก ใช้ปากกาสีทองเซ็นบนแผ่น ตอนจะเขียนชื่อก็ถามก่อนว่า

"แอมมี่ นี่เขียน A m m y ใช่ไม๊"

เราก็รีบเลย "ไม่ใช่ค่า A m m i e ค่า"

พี่นัทก็ "อ้าว..." (แล้วก็หยิบรูปเล็กๆ ที่ให้ไปขึ้นมาดู)

เราก็ "ในนั้นมี่เขียนภาษาไทยอ่าาา"

พี่นัทก็ "A m m i e นะ" (แล้วก็ยิ้มมมม)

แล้วปากกาก็เขียนไม่ออก เราก็เลยเอามาเขย่าๆ ให้ แล้วก็เลยเซ็นทั้ง cd booklet กะแผ่น

พอเสร็จจาก Big C ก็ส่งพี่นัทกลับโรงแรมกัน เสร็จแล้วพวกเราก็ไปเช็คอิน กินข้าว

แล้วกลับมารอพี่นัทที่โรงแรมกันต่อ เพราะได้ยินว่าจะออกไปทานข้าว

ประมาณเกือบสามทุ่มพี่นัทก็ลงมาพร้อมพี่แจ็ค น้องต้อล คุณแม่และพี่เอ็ม

พวกเราไม่ได้ตามไป แต่เล่นเน็ตรออยู่ที่โรงแรมนั่นแหล่ะ ซักชั่วโมงก็กลับมากัน

ได้เล่นมุขกันอีกนิดหน่อย แล้วน้องหน่องก็ขอถ่ายรูป เราก็เอากรอบรูปที่ทำไว้

ให้พี่แจ็คกะพี่นัทไป พร้อมจดหมายลา

ก่อนขึ้นไปพักผ่อน พี่นัทบอกว่า "ไม่ลงมาแล้วนะ กลับไปพักผ่อนกันได้แล้ว"

ประมาณว่าถ้าไม่บอก พวกมานคงนั่งรอกันจนเช้า 555

**************

วันเสาร์พวกเราก็ไปกินข้าวเช้าที่โรงแรมที่พี่นัทพัก กะว่าจะได้เจอ แต่ที่ไหนได้ ไม่มีใครลงมาเลย

สายๆ ก็เริ่มเวิ่นเว้อ จัดซุ้ม วิ่งหาซื้อของทำพร็อพ หาของขวัญให้พี่นัท พี่โจ้ น้องต้อล

คอนเสิร์ตสนุกมากกกก เต้นกันมันส์ไปเลย ไหนๆ ก็ที่สุดท้ายแล้ว สุดเหวี่ยงกันน่าดู อิอิ

พอหลังคอนเสิร์ตก็เป็น meet & greet ซึ่งตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะเข้าพร้อมเปิ้ล

แต่ปรากฎว่าไงไม่รุ พี่เจี๊ยบไม่ได้เข้าพร้อมพี่หนูหน่อย เลยกลายเป็นพี่หนูหน่อยเข้ารอบแรกคนเดียว

แล้วรอบสองเป็นพี่เจี๊ยบ เปิ้ลแล้วก็เรา เหอเหอ จบกัน -*-

พอเข้าไปถึง ก็เวิ่นเว้ออยู่กะพี่นัท ทั้งเล่นมุข ให้ของ ถ่ายรูปคู่ เราเอาหมวกสติชช์ให้พี่นัทไป

แล้วจู่ๆ พี่นัทก็เอื้อมมือมาจับไหล่ แล้วพูดว่า

"อ่านจดหมายแล้วนะ ไม่ต้องคิดมาก ทำให้ดีที่สุด พี่จะเป็นกำลังใจให้"

เราก็อึ้งไปเลย ขอบคุณแล้วยกมือไหว้โดยไม่รู้ตัวอีกตะหาก แล้วพี่นัทก็ดึงเราเข้าไปกอด แงๆๆๆ

พอพี่เจี๊ยบกะเปิ้ลเห็นดังนั้น ก็กลายเป็นเรื่อง เพราะทั้งสองคนก็อยากจะกอดด้วย

ซักพักคนก็เริ่มมุงพี่นัทเรื่อยๆ ทั้งถ่ายรูป ขอลายเซ็น พี่เจี๊ยบกะเปิ้ลก็ยังยืนนิ่งไม่ไปไหน

เราเลยขอให้พี่เจี๊ยบกะเปิ้ล ใครก็ได้ช่วยไปถ่ายรูปเรากะพี่โจ้ที ระหว่างรอพี่นัท

แต่ .. มะมีใครสนใจเลย เราก็ยืนอึ้งไปพักหนึ่ง อืม .. ช่างเหอะ ก็เลยเดินวนๆ ไปรอบๆ

เอาพวงกุญแจรูปแคนอันเล็กๆ ไปเดินแจกนักล่าฝันทุกๆ คน สงสารปุยฝ้าย ไม่มีใครสนใจเลย

พอเอาของไปให้ ก็ยิ้มดีใจใหญ่ ยกมือไหว้ขอบคุณไม่หยุดเลย แหะแหะ

วนกลับไปที่พี่เจี๊ยบกะเปิ้ล ร้องขออีกรอบ แต่ก็ยังได้รับคำตอบเดิม "เดี๋ยวนะ"

ง่ะ .. เลยเดินไปหาพี่โจ้เอง เอาของไปให้ เป็นหมาน้อย 1 ตัว กะรูปที่ถ่ายคู่กันใส่กรอบอย่างดี

"พี่โจ้ ตัวนี้ชื่อก๋วยจั๊บนะ ให้ไปอยู่เป็นเพื่อนก๊วยเจ๋ง"

พี่โจ้ก็ยิ้มใหญ่ เอาไปกอดได้แป๊บเดียว พี่ทีมงานก็มาดึงออกไป เพราะมีคนมาขอลายเซ็น

เราก็เลยต้อง fade ตัวเองออกมา แล้วก็เดินเวิ่นเว้อ วนไปวนมา เพราะไม่รู้จะทำอะไร

เดินกลับไปที่พี่นัท คนก็รุมล้อมกันเต็มไปหมด เรียกพี่เจี๊ยบกะเปิ้ลอีกรอบ ได้รับคำตอบเดิม

พี่เหน่งหัวหน้า AR ประกาศว่าหมดเวลาแล้ว อืม .. เริ่มเซ็งละ เลยเดินออกจากห้องจัดงานมาเลย

พอออกมาถึง มันกลั้นน้ำตาไม่อยู่จริงๆ ก็เลยต้องปิดหน้าร้องไห้ ทุกคนก็ตกใจกันใหญ่ แต่เราพูดไม่ออก

ซักพักพอเริ่มหยุดสะอื้นได้ ก็เช็ดน้ำตา ทุกคนถามว่าร้องไห้ทำไม พี่เจี๊ยบกะเปิ้ลออกมาพอดี

จะบอกใครได้ยังไงว่าร้องไห้เพราะเพื่อนไม่สนใจ .. เพราะไม่ได้ถ่ายรูปสุดท้ายกะพี่โจ้

พี่เจี๊ยบบอกทุกคนไปว่า ตะกี๊พี่นัทกอดมี่ บอกว่าอ่านจดหมายแล้ว คงซึ้ง

อืม .. ก็เลยเฉยๆ ดีกว่า ให้เข้าใจกันไปว่าอย่างนั้นละกัน เห็นมดกะต้นยังคงมองอยู่

พอระหว่างที่พี่เจี๊ยบกะเปิ้ลกะลังเล่าช็อตต่างๆ เล่นมุขอะไรกะพี่นัท ให้เพื่อนๆ ฟัง

เราก็เลยเดินลงมากะมด กะต้น ไปเอาของที่ฝากไว้ห้องต้น เลยได้โอกาสบอกเหตุผลจริงๆ

ว่าทำไมเราถึงต้องร้องไห้ มดบอกว่าคิดอยู่แล้วว่าต้องมีอะไร เพราะไม่ได้ร้องแบบซึ้งอยู่แล้ว

เสร็จจากขนของกลับไปที่พัก ก็ไปกินข้าวกัน แต่อารมณ์เรามันยังไม่กลับ ก็เลยนั่งเงียบๆ

กลับถึงโรงแรมก็อาบน้ำ ในหัวมันก็มีแต่เพลงเพลงหนึ่งที่ไม่รู้จัก ว่าใครร้อง แค่เคยได้ยิน

"เธอจะลืมคำพูดของเธอหรือเปล่า ที่บอกว่ารักฉัน เธอจะลืมมันไหมเมื่อเราต้องห่างไกลแสนไกล"

เศร้าจริงๆ กำลังจะต้องห่างกันไกลแสนไกล อีกไม่นานพี่นัทก็คงลืมเราไป แต่เราคงลืมพี่นัทไม่ได้ง่ายๆ แน่ๆ

อาบน้ำเสร็จ ก็พยายามบิ๊วท์อารมณ์มาเม้าท์ๆ กับแก๊งค์นิดนึง แล้วก็ไปนอน

**************

วันอาทิตย์ ตื่นไปกินข้าวเช้าที่โรงแรมพี่นัทอีกแล้ว แล้วก็ไม่ได้เจออีกแล้ว

มีคนเห็นพี่เอ็มเข็นรถอาหารออกมาจากห้องต้อล แสดงว่าคงสั่งขึ้นไปกินข้างบนกันแล้ว

ก็เลยยืนรอกันต่อไป ยังไงเช้านี้ก็ต้องร้องเพลงที่เตรียมมาให้ได้

ประมาณ 9 โมงกว่าๆ พี่นัทก็ลงมาพร้อมพี่แจ็ค แล้วก็เหมือนเดิม แก๊งค์เราก็โยนมุขใส่ทันที

พวกเราดึงเสื้อที่ใส่ให้ตึง ให้พี่นัทอ่าน บนเสื้อสกรีนว่า "รักนัทนะรู้ไม๊"

พี่นัทตอบว่า "ไม่รู้" แง้วววว เราเลยถามย้ำอีก 2 รอบ "พี่นัทอ่ะ รักนะรู้ไม๊"

จนในที่สุดพี่นัทก็หัวเราะแล้วตอบว่า "รู้แล้ววว" พี่หนูหน่อยก็ยื่นเสื้อของพี่นัทให้

เสื้อของพี่นัทจะสกรีนคำว่า "รู้แล้วครับ" ก็เข้ากะเสื้อของพวกเรานั่นเอง อิอิ

พี่แจ็คทนมะได้ ดึงพี่นัทออกมาอีกนิดนุง ที่โล่งกว้างกว่าเดิม แล้วบอกว่า "ให้เวลา 5 นาที"

แล้วก็ไปจิกต้อลมายืนด้วยข้างๆ เหอเหอ แล้วพี่แจ็คก็หายไป พวกเราก็เลยยืนล้อมพี่นัท

แล้วก็เริ่มร้องเพลง "จะรักให้ดีที่สุด" กันทันที ร้องไปได้แค่ท่อนแรก เราก็บ่อน้ำตาแตก

พี่นัทมองมาแล้วก็ยิ้ม "อ่าว ร้องไห้ทำไม ไม่ต้องร้อง"

กลั้นไม่อยู่แล้วอ่ะ จะไม่ร้องได้ไง ก็พี่นัทน่ารักอย่างนี้ แต่มี่กำลังจะต้องลาพี่นัทไป

พอร้องเพลงจบ พี่หนูหน่อยก็ยื่นรูปที่ทำไว้ให้พี่นัท แล้วคนก็เริ่มเข้ามารุมพี่นัท

เราก็เลย fade ตัวออกมาอีก ปล่อยให้พี่หนูหน่อย พี่เจี๊ยบ เปิ้ล มด โอเล่ หน่อง ปิง อยู่ข้างๆ พี่นัทกันต่อไป

ซักพักก็ต้องออกมากันหมด เพราะคนเริ่มแยะ และเราต้องไปขนของขึ้นรถตู้ไปสนามบิน

พวกเราไปถึงเร็วกว่าพี่นัท พอเช็คอินเสร็จ ก็เห็นพี่นัทกำลังจะขึ้นบันไดเลื่อนพอดี

ก็ตะโกนเรียกกัน พี่นัทหันมาโบกมือแต่พองาม อิอิ แล้วเข้าห้องวีไอพีไปพักผ่อน

พวกเราก็เลยเข้าไปรอที่เกท พอพี่นัทเข้ามาก็เลยได้ถ่ายรูปคู่กันอีกคนละรูป

จำไม่ได้ว่าใครเป็นคนกอดเอวพี่นัทคนแรก คนต่อๆ มาก็เลยกอดด้วย

เรากอดรอบตัวพี่นัทเลย แล้วพอดีว่าตัวเล็ก หัวก็เลยซุกอยู่ข้างๆ คอพี่นัทพอดี

ก็เลยกระซิบบอกพี่นัทว่า "บ๋ายบายจริงๆ แล้วนะ"

พี่นัทเอามือที่โอบแขนเราอยู่ลูบขึ้นลูบลงเหมือนปลอบๆ แล้วกระซิบตอบมาว่า

"อืม โชคดีนะ สู้ๆ"

แล้วเราก็ออกมายืนมองพี่นัท ระหว่างที่พี่นัทถ่ายรูปกะคนอื่นๆ ต่อไป

ระหว่างอยู่บนเครื่อง เราได้แต่เห็นผมพี่นัทเลยเก้าอี้ขึ้นมาหน่อยนึงเท่านั้น เพราะนั่งไกลมาก

พอลงเครื่องก็ได้เจอกันอีกซักพัก ระหว่างรอกระเป๋า พอของครบ พวกเราก็วิ่งออกไปก่อน

เพื่อตั้งแถวต้อนรับพี่นัทกัน เสร็จแล้วก็ต้องตามไปที่พารากอนต่ออีกงาน

ได้เห็นพี่นัทระหว่างเตรียมตัวอยู่หลังเวที ฝากน้อง Disclub ให้ช่วยเอาหนังสือให้เซ็น

ในงานพี่นัทร้องเพลงที่ทำให้เราเกือบร้องไห้ เพราะมันคือเพลงเดียวกันกับที่เราฮัมตอนอาบน้ำเมื่อคืน

"เธอจะลืมคำพูดของเธอหรือเปล่า ที่บอกว่ารักฉัน เธอจะลืมมันไหมเมื่อเราต้องห่างไกลแสนไกล"

เลยถามคนข้างๆ ว่าเพลงของใคร เค้าบอกว่าเพลงของตาร์ AF3 แงๆๆ

แล้วพอพี่นัทร้องเพลงแค่ชอบ พวกเราก็กระโดดขึ้นไปยืนบนเวทีอีกอัน ที่จะมองเห็นได้จากจุดที่พี่นัทยืนอยู่

พี่นัทส่งมือไม้ ส่งสายตามาทางพวกเราเหมือนเคย คนข้างหน้า ก็มองตามมาว่าพี่นัทชี้มือมาที่ใคร อิอิ

เสร็จแล้วก็ตามไปจังเกิลผับกันต่อ ได้ใกล้ชิดเวทีมากๆ ทั้งร้อง ทั้งเต้นไปกับพี่นัทและพี่โจ้

มันส์กันจนลืมตัว ไม่ได้มีความอายกันเลย ฮ่าฮ่าฮ่า ยืนเต้นบนเวทีของสาวโคโยตี้เค้าซะงั้น เด่นมาก

หลังงานเลิกก็ออกมาส่งพี่นัทขึ้นรถ ไม่ได้บอกลาครั้งสุดท้าย เพราะคนแยะมากกกกก

แล้วในที่สุดวันเวลาที่มีความสุขก็จบลง ถึงแม้มันจะสั้นๆ แต่มันก็เป็นความทรงจำที่ดี

หลังจากนี้ยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง จะได้ไปดูมินิคอนเสิร์ตต่างๆ อีกไม๊ แต่อย่างหนึ่งที่รู้

คงเลิกรักพี่นัทไม่ได้แน่ๆ ก็ทั้งแสนดี แสนน่ารักขนาดนี้ จะลืม จะหยุดรักได้ยังไง

Create Date : 05 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 5 พฤศจิกายน 2550 23:23:07 น.

2 comments

Counter : 671 Pageviews.

แวะมาทักทายจ้าคิดถึงนะ คุณนายจะไปไหนเหรอ ทำไมต้องหยุดตามพี่นัทอ่ะ

โดย: ฝนเอง IP: 58.10.64.99 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:38:16 น.

คุณมี่สุดยอดจริงๆ ตามติดทุกสถานการณ์เลย อ่า ปรบมือ อยากไปเจอดารามั้งอ่า

โดย: บอส IP: 125.25.186.90 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:16:24 น.