แค่มีจุดหมายก็พอใจแล้วล่ะค่ะ ไปถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่างเหมือนรถไฟบ้านเรา ไม่รีบ ขอไปเรื่อยๆ ก็พอ ล้มจะได้ไม่เจ็บมากจนเกินไป
แวะมาทักทายยามเย็นๆ ค่ะ แหม อ่านแล้วรู้สึกเหงาๆ ไงไม่รู้

  

ขอให้เก็บเกี่ยวความสุข..ตลอดเส้นทางที่ย่างก้าวไปไปนะคับ...
ไม่ว่าเส้นทางนั้นโลดโผนแค่ไหน...ก้อยังมีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ในบล๊อกคอยยวให้กำลังใจอยู่เสมอนะคับ......(แม้อาจดูเหมือนเดินคนเดียว แต่จิงๆๆแล้วมีอนุภาคของความรู้สึกดีๆเล็กๆๆ ติดตามห่วงใยส่งสัญญาญอยู่นะคับ)

  

สวัสดีค่ะ เส้นทางของคุณน่าเดินมาดูนะค่ะ ดิฉันชอบเข้ามาเติมกำลังใจจากบล็อกของคุณ ขอให้คุณมีความสุขระหว่างเดินทางนะค่ะ คุนมีเรื่องราวดีดีเยอะเน๊าะ ถนนชีวิตบางสาย เราอาจเดินทางอย่าโดดเดี่ยว ดีใจค่ะที่ได้มาเจอบล็อกคุณ สวัสดีตอนเย็นค่ะ

  

  

เป้าหมายที่วางไว้ย่อมสวยงามสำหรับผู้ที่เดินมาถึงเสมอครับพี่ไผ่
ถ้าเส้นทางมันไกลนั่งรถไปหาเป้าหมายแล้วกัน อิอิ

  

เป้าหมายที่วางไว้ย่อมสวยงามสำหรับผู้ที่เดินมาถึงเสมอครับพี่ไผ่
ถ้าเส้นทางมันไกลนั่งรถไปหาเป้าหมายแล้วกัน อิอิ

  

อรุณสวัสดิ์ครับน้องไผ่

ถ้อยคำให้ความรู้สึกปลุกปลอบตนเอง
แล้วภาพประกอบก็สวยงามดีมากครับ

  

แวะมาเยี่ยมนะขอรับ.....

  

อรุณสวัสดิ์ค่า นานๆ ทีจะได้อยู่ด้วยกันค่ะ ยิ่งแยกย้ายกันไปเรียน ทำงานแบบนี้ นานๆ จะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาสักที คิดถึงสมัยเด็กๆ นะคะ อยู่ด้วยกันตลอดแต่ดันอึดอัดซะงั้น
มีความสุขกับการทำงานนะคะ

  

จงยอมรับชีวิตที่เป็นอย่างไม่มีข้อโต้แย้งเถิด

  

เอ...พี่ส่งสัญญาญไป 10 M นะ....แต่อาจจะไกลเลยได้แค่ 3 M...แต่ก้อไม่เป็นไร...อย่างน้อยก้อรับสัญญาญได้...และอาจสื่อผิดเพี้ยนไปไม่มากอะ..ฮิๆๆๆๆ......มีควมสุขตลอดทั้งวันนะคับ

  

ครึ้มมาเลยนะครับน้องไผ่
พี่ก๋าว่าฝนใกล้จะตกแล้วล่ะครับ

  

ป๊อหนานมาแล้วครับ อิอิ ^^

ธรรมะหายไปไหนแล้วครับ ที่มีวงกลม แผนภาพน่ะ เดี่ยวไปค้นดูสักหน่อย อ้อ ดูอันนี้ก่อน

ภาพสวย ข้อความได้อารมณ์ดี โหวตไดอาริสต์ให้เป็นกำลังใจครับ อะแฮ่มๆ

เคยมีความรู้สึกนี้นะครับ เขาเรียกว่าความเหงานำ ความลังเลสนับสนุน ความท้อแท้ตามมาสมทบ 555++

บางครั้งเคยคิดว่าตัวเองเหมือนเพลงของใหม่ชื่อ ขุดคุ้ย ที่ร้องว่า

...ฉันเหมือนคนที่เคยลุยไฟ ไปข้างหน้า
เสียเวลาที่จะกลับหลัง
ทุกข์เพียงใด เมื่อเธอทำลาย ทุกอย่าง
กว่าจะตั้งตัว เดินไปได้โดย ลำพัง
อย่างที่เห็นกัน มันนาน

บางทีเมื่อทุกอย่างโหมเข้ามา เราสู้และเดินไป

ไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นบ้าง มันเจ็บจนชา

บางทีก็คิดว่าเราคงเหมือนก้อนหินก้อนหนึ่ง

แต่เมื่อมีเวลาพอที่จะหยุดดูสิ่งที่ผ่านเข้ามา

โอ เสียดายจังเลย แต่ก็ทำได้แค่นั้น

เราเลือกทำในสิ่งที่ต้องทำ ทำให้ดีที่สุด

ถูกบ้างผิดบ้างตามวิสัยสามัญชน

มีเหนื่อยมีท้อบ้าง มีน้ำตามีรอยยิ้มปนกัน

มีคนว่าเราเก่งที่มาถึงจุดนี้ได้

แต่เราไม่รู้สึกว่าเก่ง

ความสำเร็จก็แลกมากับความพยายาม

แลกมากับความล้มเหลว เป็นประสบการณ์ทั้งนั้นเลย

สำคัญคือ

เมื่อท้อ ก็อย่าถอย ล้มแล้วให้ลุกขึ้นใหม่

เหนื่อยก็พัก มีแรงก็ก้าวต่อไป

สู้ๆนะครับ

หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์ตัวเรานี่แหละ

คนประสบกความสำเร็จและคนล้มเหลวต่างกันนิดเดียว

ตรงที่คนประสบความสำเร็จไม่เลิก

คนล้มเหลวเลิกก่อนแค่นั้นเอง


สู้ๆครับน้องไผ่ ป๊อหนานเอาใจช่วยเต็มร้อยครับ ^^


ขอบคุณที่ไปโหวตให้ทั้งที่บล็อกและที่ชุ่มฉ่ำครับ อิอิ น่าฮักจริงๆ

  

แฟรงค์ ซีเนตร้า... รสนิยมรุ่นเดียวกับพ่อผมเลยนะเนี่ย /me โดนตบ
ชมภาพธรรมชาติมาหลายบล็อก บล็อกนี้เป็นภาพกราฟฟิคก็สวยอีกแบบครับ ไม่ได้เห็นภาพแนวนี้มานานแล้วเหมือนกัน มองแล้วเหมือนอยู่ในความฝันดีครับ ^^
อุปสรรคที่เหลือล้นจะหลอมคนให้ทนทาน โบราณว่าดาบน้ำพี้ต้องตีหมื่นค้อนครับ เอ้า ไปเอาค้อนมาซิ

  

ทุกๆอย่างบนโลกใบนี้เป็นบททดสอบใจคนคะ วึ่งก็มีทั้งสอบผ่านและสอบตก แต่ถ้าสอบตกเราก็สอบซ่อมได้นะ

  

แวะมาเยี่ยมยามค่ำคืน...หลับฝันดีครับ

  

เสียงครืนๆ
แต่ฝนไม่ยักกะตกนะครับน้องไผ่

  

หนูอยากถึงปลายทางเร็วๆอะ

  

Howdy! I just would like to offer you a huge thumbs up for the great info you have here on this post. I am returning to your website for more soon.